Sto lat temu rodzeństwo dwudziestolatków z Milanówka odważnie sięgnęło po dar niebios, by rozpocząć produkcję jedwabiu. Pełni entuzjazmu chcieli ratować wyniszczoną wojną ojczyznę, a przy tym dać uboższym rodzinom szansę polepszenia losu. Zaczęli od zera, bez kapitału, ale ze zdobytym wcześniej doświadczeniem. Dzięki sile młodości i pracowitości ich Stacja Doświadczalna jakością wyrobów dorównała światowym liderom.W czasach okupacji niemieckiej Stacja zapewniła bezpieczeństwo i opiekę pracownikom, wspomogła i uratowała wiele osób, także osoby prześladowane z racji pochodzenia i tych, którzy walczyli z wrogiem. Stanisława i Henryk Witaczkowie dopilnowali też, by produkcja nie poszła na cele wojskowe okupanta, do końca utrzymali firmę w polskich rękach. Po zakończeniu wojny na drodze ich życiowej aktywności stanął nowy ustrój państwa. Choć nie był ich sprzymierzeńcem - zakłady zostały upaństwowione - nadal promowali jedwabnictwo, zarządzali produkcją i edukowali młode pokolenie, by mogło w przyszłości kontynuować ich działalność. Krzewili najważniejsze wartości, choć przestały już obowiązywać. Jednak byli fabrykanci przeszkadzali ówczesnej władzy i w końcu uznano ich za wrogów społeczeństwa, a Henryka Witaczka - w dziedzinie jedwabnictwa jedynego w kraju specjalistę-praktyka - na podstawie fałszywych pomówień osadzono w więzieniu i odebrano dobre imię.Bogato ilustrowana saga rodu Witaczków powstała na podstawie badań autorki, zasobów Archiwum Państwowego, dokumentów z prywatnych kolekcji oraz relacji żyjących świadków.*Przedwojenny niemiecki konkurent Witaczków, firma Gütermann, wykorzystał moment, by się ich pozbyć z rynku. Doniósł niemieckim władzom wojskowym o bezprawnej wyprzedaży tkanin spadochronowych. Oskarżył Witaczka, że zamiast zostawić produkowane w Milanówku tkaniny spadochronowe do dyspozycji niemieckich władz wojskowych, rozdał je ludności cywilnej, by nie trafiły w ręce Niemców. Była to jawna dywersja. Natychmiast wysłano do Berlina raport, sąd wojenny skazał Witaczka zaocznie na karę śmierci, o czym telefonicznie powiadomiono Warszawę.Z rozdziału ,,Żółwin - przesiedleni, bezrobotni""NIEZWYKLE WAŻNY FRAGMENTHISTORII I TOŻSAMOŚCINIE TYLKO MILANÓWKA, ALE I POLSKIPartner i patroni książki:
JUDEOCHRZEŚCIJAŃSKA PODRÓŻ DO RAJUJednotomowa, przejrzysta synteza słynnej trzytomowej Historii raju.Ogarniający nas dzisiaj pesymizm mocniej niż kiedykolwiek każe nam, zaniepokojonym o przyszłość, pytać o raj. Jean Delumeau prowadzi nas w jego stronę drogą od ogrodu rozkoszy po szczęście wieczne przez nigdy niegasnące oczekiwanie na tysiąc lat pokoju na ziemi. Autor chce być blisko czytelnika, jego książka to zaproszenie do rozmowy.Jean Delumeau opowiadał, że po publikacji trzytomowej Historii raju często był pytany o raj, tak jakby miał do niego klucz. Mówił, że chodzi o refleksję nad nadzieją, nad formami, jakie przybierała w kolejnych stuleciach, po czym najchętniej przywoływał anegdotkę o pewnym dialogu, który zdarzył się, gdy był spacerze ze wnuczkami siedmioletnią Isabelle i pięcioletnią Florence wczesną wiosną w okolicach domu. Powietrze było krystalicznie czyste, góry wyraźnie odcinały się na tle błękitu nieba, było tak pięknie, że Isabelle oznajmiła: Tutaj jest prawie raj. Florence spytała: A co to takiego raj?. Na co Jean Delumeau, wielki historyk, odpowiedział, że raj to szczęście, które się nie kończy. Ale dla małej Florence nie brzmiało to przekonywująco. A skąd ty to wiesz? spytała. No właśnie oto pytanie, które mimo upływających lat nie dawało mu spokoju. I stąd książka W poszukiwaniu raju.Czy nasze ziemskie drogi do raju to ślepa uliczka, czy prowadzą nas ku światłu?
„Każde słowo tych wierszy to otwarcie poruszające wyobraźnię i ożywiające pamięć. W słowie, a więc w wierszu, kryje się dynamika o nieprzewidywalnej energii. To ona sprawia, że wiersze Danuty Gałeckiej-Krajewskiej są wciąż jakby w fazie narodzin, w momencie formowania i kształtowania semantycznego. Świat w tym stanie jest wyzwolony z niewoli czasu. Wszystko, co ma zaistnieć, jest w fazie stawania się. Atemporalność przedstawienia pozwala poetce nabrać głębokiego oddechu. To nie czas upływający „od do”, dyktuje jej krok, ale ona sama o nim decyduje”.
Cezary Maciej Dąbrowski przygląda się światu nie tylko z wielką uwagą, ale przede wszystkim z wielką czułością. A to znaczy, że tak patrząc na świat oddaje mu z każdym słowem cząstkę siebie. Współodczuwanie i współczucie określa charakter jego poezji. () Świat w wierszach Dąbrowskiego to jedność wielości, wspólnota przeciwieństw i bogactwo niepowtarzalnych szczegółów. Bohater Dąbrowskiego czuje się dobrze wśród tej różnorodności.Niewątpliwie świat, który jest jego światem i jednocześnie światem przedstawionym mieści się w granicach, które człowiek jest w stanie objąć jeszcze swoim poznaniem. Jest to bogactwo na miarę ludzkich zmysłów. ()Relacja bliskości nie oznacza jednak, że rysująca się w tych wierszach perspektywa pozbawiona jest ścieżek krętych, prowadzących donikąd, niebezpiecznych i złych. Napięcia między dobrem i złem towarzyszą bohaterowi Dąbrowskiego nieustannie. W swojej wędrówce co krok napotyka pęknięcia i ślady, które przypominają o tragediach, wojennych dramatach, o złu i nienawiści. To są blizny i rany, które wrażliwy człowiek zauważa i które cały czas każą mu dokonywać moralnej oceny świata. () Poeta wydobywa z przeszłości epizody, z urywków pamięci stara się odtworzyć obrazy tego, co było, a jednocześnie z wielką uwagą śledzi chwilę teraźniejszą. W tym widzeniu przeszłość splata się ze współczesnością w jeden wątek nie zawsze łatwy do przedstawienia. Czasami nawet jego bohater wolałby wybrać milczenie, aby słowami nie burzyć dodatkowo i tak już skłóconego wewnętrznie świata. ()Bo taka jest zdaje się mówić poeta godząca i łagodząca rola poety. Poeta powinien być uważny, powinien umieć słuchać i co najważniejsze wsłuchiwać się w głosy innych, powinien być pokorny wobec całej rzeczywistości. Na tym zresztą misja poety się nie kończy. Jej celem jest przecież nieustanne podejmowanie prób ocalania i odbudowywania prawdziwych relacji tworzących świat. Zrozumieć świat, opisać świat, współczuć mu, być w nim oto niepełna i przypadkowo tylko zestawiona lista imperatywów poetyckich Dąbrowskiego ()
W miejsce czapki niewidki mam płaszcz samotnik. To może być moja wina. Nie w tym sensie, że coś robię źle, ale że nie umiem go zdjąć. Wokół cisza, słyszę ją, odzywa się w dalekiej muzyce, w milczącym telefonie, w echu od pustych ścian. Nie boję się już bólu, wysiłku, nawet samego strachu. Boję się, że kiedyś ktoś znajdzie pusty płaszcz, z ciszą w środku.Anna Matysiak (ur. 1967) ? mieszka w Warszawie. Autorka książek poetyckich: Czułość liter (2015), Źrebię Heraklita (2017) Tyle nieznanych Ryb (2018) i Tiergarten (2019), wierszy i próz publikowanych w czasopismach oraz bajek w czasopismach i antologiach, a także książki o poezji Erwina Kruka i artykułów w czasopismach i książkach zbiorowych. Redaktorka i tłumaczka, prowadzi własne wydawnictwo, zajmuje się fotografią artystyczną.
"Mimo świadomości trudności tego zamierzenia, autor podjął taką próbę, podejmując się przedstawienia w odrębnych częściach, acz pozostających ze sobą w ścisłym związku, trzech obszarów aktywności Józefa Piłsudskiego w latach 1918-1922, związanych z polityką wewnętrzną, polityką zagraniczną i geopolityką oraz sprawom wojskowym.
Niniejszy tom, jest pierwszym z nich, a w kolejnych rozdziałach przedstawia: genezę i ewolucję myśli politycznej Józefa Piłsudskiego w okresie poprzedzającym odrodzenie Rzeczypospolitej oraz kolejno główne jej nurty związane ze sprawami wewnętrznymi: odzyskanie niepodległości i budowę silnego państwa, osiągnięcie konsolidacji narodowej, tworzenie republikańskiego i demokratycznego fundamentu ustroju politycznego, wprowadzenie socjalistycznych reform społecznych oraz doświadczenia wyniesione przez Marszałka z blisko pięcioletniego okresu sprawowania najwyższych stanowisk cywilnych i wojskowych.
Tom ten poświęcony jest kwestiom polityki wewnętrznej. Zagadnienia dotyczące wizji kształtu terytorialnego państwa oraz szerszej koncepcji geopolitycznej w strefie międzymorza, stanowiące istotny element myśli politycznej Józefa Piłsudskiego oraz analiza prowadzonej przez niego polityki zagranicznej w latach 1918-1922, zostaną omówione w odrębnym tomie".
Ze wstępu
Wiersze Dorobka to nic innego jak powrót do futurystycznego konceptu. Nie tylko ze względu na często przedziwną, niemal „wygiętą” formę, ale głównie za sprawą języka. To gra – z odbiorcą, ze słowem, z formą, z konceptem. Z jednej strony śmiech, a z drugiej – milczenie, zaduma. Maruseru (Sztukater.pl)
ład
jest degeneracją chaosu
jawa
dekonstrukcją snu
ruch
degrengoladą stasis
postęp
degradacją ruchu
do
dekadencją od
Z wiersza "Credo", z tomu "De-kadencja"
Obecnej poezji Andrzeja Dorobka nie da się pomylić z poezją żadnego innego twórcy. Już zapis poszczególnych wersów nieomylnie kieruje ku temu poecie i tej poetyce. Ów szczególny zapis jest bardzo płodny semantycznie i sensotwórczo. Dorobek rozbija w Pas-jansie słowa (nie tylko polskie), co potęguje językową wieloznaczność, podobnie jak potęgują ją nie będące bynajmniej tylko żartami kalambury. Mamy tu do czynienia z poezją wielu znaczeń i znaczeniowych skojarzeń, które bynajmniej nie są mętne. Powroty różnych słów i wątków (choćby wątku karcianego, którego wagę podkreśla już tytuł) dają czytelnikom klucz do tej poezji, nie narzucając jedynej i wyłącznej interpretacji. Muzyczne pasje poety dają o sobie wyraźnie znać i pozwalają na głęboką analizę kultury rosyjskiej, nie tylko muzycznej, i, by tak rzec, „rosyjskiej duszy”. Najnowszy tom Dorobka nie jest zbiorem wierszy pisanych od Sasa do Lasa, jest logiczną i zamkniętą całością artystyczną.
Leszek Engelking
Poeci unikają utartych szlaków, omijają je, aby przypomnieć, że każda formuła słowa nigdy się nie kończy. Tak jest i z poezją Andrzeja Dorobka. Poeta korzysta z zasobu wielu epok i wielu kultur. Czasem są to owoce jałowego mózgu, czasem zwycięstwa nad czasem. Korzysta ze zdobyczy różnych szkół, różnych epok, wydawałoby się wyeksploatowanych lub zapomnianych, a przecież mających w sobie wciąż dynamikę niespodziewanych olśnieni. Przypominają o tym, w cząstkowy co prawda sposób, poezje wczesnego Harasimowicza czy Białoszewskiego, choć aluzje do nich zdają się być wyczerpane. Tak też jest z futuryzmem, który dla Dorobka jest punktem wyjścia. Może się z tego coś urodzić na przekór głównym tendencjom. Poezja Dorobka jest przypomnieniem jednej z Przeszłości i wskazaniem na nią w detalu, składni, w analizie semantycznej. W dziwności i naturalności języka. Każda z tych zapomnianych epok jest żywym źródłem inspiracji. Jest, lub być może.
Krzysztof Karasek
Andrzej Dorobek (r. 1960), absolwent warszawskiej anglistyki, doktor kulturoznawstwa, eseista, publicysta, tłumacz i poeta, członek Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, w l. 1997–2012 redaktor naczelny magazynu artystyczno-literackiego „Gościniec Sztuki”, stały współpracownik „Jazz-Forum”, „Ruchu Muzycznego”, „Fragile” i „Opcji” (publikował, publikuje też w „NaGłosie”, „Literaturze na świecie”, „Nowym Nurcie”, „Kinie”, „Studium”, „Akancie”, „Toposie”, „Twoim Bluesie”, „Magazynie Muzycznym Jazz” i kwartalniku „Lizard”). Autor dziewięciu tomików poezji, między innymi: „Śpiewnik” (Wyd. Miniatura, Kraków 2008) i „De-kadencje” (Wyd. Miniatura, Kraków 2013). Do jego szczególnych osiągnięć należą tom esejów „Rock. Problemy, sylwetki, konteksty – szkice z estetyki i socjologii rocka” (Instytut Wydawniczy „Świadectwo”, Bydgoszcz 2001), wznowiony w roku 2016 w wersji rozszerzonej, przekład "Nowojorskiej bohemy" Ronalda Sukenicka (PIW, Warszawa 1995) oraz publikacje anglojęzycznych, prelekcji uniwersyteckich (2003–2016).
Akcja Płonącego teatru rozgrywa się w roku 1984, a potem w 2004. Jest to opowieść o ludziach teatru skonfrontowanych z trudnymi, ekstremalnymi sytuacjami i wyborami. Odwołuje się do wielu faktów, jest jednak w całości fikcją.
"Oto wiersze. Pisałem je prawie całe życie.
Niektóre opatrzone są pewną, albo przypuszczalną, datą powstania. Inne wypadły z czasu, nie wiem, kiedy przyszły, albo nie wydaje mi się to ważne.
Ważna jest ta chwila, chwila, w której wiersz jest czytany. Wtedy wiersz żyje naprawdę."
Piotr Wojciechowski
Jedna z najlepszych książek o średniowiecznej kuchni!
Pięknie napisana, historycznie pouczająca i fascynująca książka kucharska.
Zawiera specjalnie zrekonstruowane przepisy z XIV- i XV-wiecznych źródeł starannie dostosowane do kuchni współczesnej.
Podobnie jak niegdysiejsze wskrzeszenie muzyki barokowej, ponowne odkrycie wykwintnej kuchni średniowiecznej dokonało się za sprawą wytrawnych znawców.
Odile Redon, Françoise Sabban i Silvano Serventi to ludzie wielkiej kultury, obdarzeni przy tym wielce subtelnym podniebieniem.
Są oni także naukowcami, historykami. Umieszczone tu w oryginalnej postaci fragmenty traktatów kulinarnych, które z wykorzystaniem specjalistycznej wiedzy opatrują wiernym przekładem, zaczerpnęli ze starodruków, a nawet z niepublikowanych manuskryptów. Traktaty te znajdowały się w księgozbiorach najwytworniejszych domów i sporządzano je na użytek władców.
Obcujemy zatem ze szczytowym osiągnięciem ówczesnej kultury.
Przedstawiając je szerokiemu gronu czytelników, autorzy ukazują całkiem nowe oblicze średniowiecza, nad wyraz wyrafinowanego – nawet w dziedzinie jedzenia. […]
Bo czy można utrzymywać,że Filip August pałaszował zepsute mięso mocno doprawione pieprzem dla zabicia wstrętnego smaku?
I że rycerze, jego towarzysze, pobierający u Chrétiena de Troyes i André Le Chapelaina lekcje wdzięku i forteli w labiryncie miłości dworskiej, okazywali się mniej wymagający w kwestii aksamitnej gładkości sosów i rumianej skórki pasztetów, którymi się raczyli, weseląc się w towarzystwie ukochanej?.
Georges Duby
Kuchnia średniowieczna to wspaniałe połączenie smaku, aromatu i koloru, ale i zaskakujące, wprost niebywałe pomysły, bo czy możemy sobie dziś wyobrazić na przykład pasztet z żywymi ptaszkami…?
Książka jest odpowiedzią na pragnienie ucieczki przed szarością, mdłymi papkami, fast foodami, ketchupem, na tęsknotę za podróżą ku innym brzegom.
Zabiera nas na wyprawę w dalekie strony. Zachęca do odkrywania niecodziennych smaków. Jest jak zaproszenie do podróży – podróży w czasie.
Wybór, opracowanie i posłowie Jan Zieliński
Pieczołowicie wydany i bogato ilustrowany (fotografiami autorki i podobiznami czystopisu jednego z wierszy) tomik składa się z dwóch części. W pierwszej zamieszczono 33 wczesne utwory cenionej przez wielu znawców i zwykłych czytelników poetki Kazimiery Iłłakowiczówny, w tym prozę poetycką i wiersze z bloku, który ukazał się w roku 1908 w studenckiej jednodniówce Pod obcym niebem, wydanej w Karlsruhe.
Niektóre z nich nie były nigdy przedrukowywane.
W drugiej części, zatytułowanej Zapoznany debiut Kazimiery Iłłakowiczówny, historyk literatury, profesor UKSW Jan Zieliński opowiada o swej przygodzie, jaką było poszukiwanie jednodniówki z wczesnymi wierszami Iłłakowiczówny, naświetla okoliczności powstania tej publikacji i pokazuje jej miejsce w dorobku poetki, wskazując zarazem na powinowactwa z malarstwem przełomu wieków (na okładce wykorzystano fragment Pejzażu z Tobiaszem Jacka Malczewskiego).
„Chciałbym tu opowiedzieć o pewnej przygodzie tekstowej, jednej z tych, jakie z rzadka, ale czasem jednak przydarzyć się mogą historykowi literatury. [...] Proza poetycka i liryki z wydanej w Niemczech jednodniówki z roku 1908 «Pod obcym niebem» poszerzają naszą znajomość wczesnej twórczości autorki «Ikarowych lotów» o nowe tony. Poetka mówi w nich zaskakująco silnym głosem”.
(z posłowia Jana Zielińskiego)
Patron honorowy książki:
Biblioteka Raczyńskich Mieszkanie–Pracownia Kazimiery Iłłakowiczówny
Patroni medialni:
Książki Magazyn Literacki, ODRA, TOPOS, WYSPA, Polskie Radio RDC
"Odyseusze..." to barwna i emocjonalna opowieść o wojennych losach kilku młodych żołnierzy Generała Maczka, wytrwałych i upartych, walczących na różnych frontach, zawsze pod Jego komendą. To opowieść o wojnie i żołnierskiej przyjaźni, o czekaniu na broń i bitwę, o wielkiej, uskrzydlającej nadziei na Wolną Polskę i gorzkich rozczarowaniach. Nie ma tu zmyślenia ani fantazji, ponieważ prawda o tych "odyseuszach" jest sama w sobie porywająca. Oparta na doskonałych materiałach źródłowych książka dla wszystkich, którym bliska jest nasza najnowsza historia. To się czyta!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
