Tom III/1 zawiera przegląd mityczno-filozoficzno-poetyckich doświadczeń i przedstawień ""chwały"" i zawartych w spuściźnie przedchrześcijańskiego i chrześcijańskiego Zachodu. Punktów stycznych z teologią jest bardzo wiele, gdyż biblijne objawienie zakorzeniło się w konkretnej historycznej przestrzeni ludzkiego myślenia, odczuwania i obrazowania. Z drugiej strony według tego samego biblijnego objawienia od praczasów istnieje nadprzyrodzony stosunek stworzonego świata i ludzkiego ducha do Boga, łaska Boża (która w Chrystusie jest z góry przeznaczona dla całego świata) ukryta w całej przestrzeni dziejów. Stąd mity, filozofie i poezje mogą kryć w sobie przeczucie chwały Boga.
LUMEN FIDEI - ŚWIATŁO WIARY to pierwsza encyklika Papieża Franciszka, której początkowy szkic nadał jego poprzednik Benedykt XVI, za co jest ,,mu głęboko wdzięczny i w duchu Chrystusowego braterstwa przejmuje jego cenne dzieło, dodając do tekstu kilka przemyśleń”. Papież, odwołując się do Biblii, Tradycji i nauczania Kościoła ukazuje wiarę jako ,,niezmierzony skarbi” otrzymany od Boga, wskazujący kierunek naszej wędrówki w czasie.
Ojciec Święty podkreśla indywidualny i społeczny wymiar wiary, który ubogaca wspólne życie. Dzięki temu można zrozumieć architekturę relacji ludzkich. ,,Wiara jest dobrem dla wszystkich, jest dobrem wspólnym, jej światło nie oświeca tylko wnętrza Kościoła i nie służy jedynie budowaniu wiecznego miasta w zaświatach. Pomaga nam ona budować nasze społeczności, tak by zmierzały ku przyszłości dającej nadzieję”.
Na zakończenie Encykliki Papież Franciszek w krótkiej modlitwie zawierza naszą wiarę Maryi, Matce Kościoła i prosi Ją, aby pomagała nam wzrastać w wierze i prowadziła do spotkania z Chrystusem.
Mogę być chrześcijaninem z nazwy i z przyzwyczajenia, albo... z przekonania. Jacek Bacz postanowił sam przekonać się, co jest prawdą oraz komu można zaufać.
Przez rozum do wiary to zapis zmagania się autora z pytaniami: czy wiedza może prowadzić do Boga? Czy intelektualne poszukiwania utwierdzają wiarę? Czy chrześcijaństwo daje się obronić argumentami logicznymi i naukowymi?
W efekcie powstała książka o charakterze osobistej obrony wiary przed zarzutami o nieracjonalność, absurdalność, czy fikcyjność. Autor podejmuje również kwestie moralne, w tym etyki seksualnej. Prezentuje własne ich rozumienie i uzasadnienie w oparciu o naukę Kościoła. Dodatkowo, w ciekawy sposób tłumaczy postrzeganie Jezusa przez inne religie: judaizm, islam, czy buddyzm.
Chcę zadać kłam przekonaniu, że zgłębianie spraw Bożych wymaga jakichś wyjątkowych predyspozycji, że zarezerwowane jest dla specjalistów czy wybrańców losu; krótko, jeżeli potrafiłem ja, to znaczy, że każdy potrafi.
Jacek Bacz jest z zawodu inżynierem elektrykiem. Urodził się i wychował w Krakowie, studiował, doktoryzował się i pracował w Akademii Górniczo-Hutniczej. Stan wojenny zastał go w Afryce, gdy jako wykładowca elektroniki pracował na uniwersytecie w Algierze. Z Algierii wyjechał do Kanady i zamieszkał w Montrealu. Jego życiową pasją jest „teologia dla każdego", popularna acz nietrywialna refleksja nad wiarą i religią, a jej świadectwem są dwie prace: niniejsza książka, oraz wydana w Kanadzie By Reason Alone. Autor jest miłośnikiem muzyki, języków, historii, filozofii, żony, dwojga dzieci i sześciorga wnuków. Gra na organach, z żoną rozprawia o językoznawstwie, z wnukami o historii, a o filozofii i religii z każdym, kto gotów jest słuchać.
Dzieło Lwa Szestowa `Kierkegaard i filozofia egzystencjalna` jest jednym z najpóźniej napisanych i najciekawszych, wyraża jego najbardziej dojrzałe poglądy. Stanowi ono sumę tych wątków myślowych jego dociekań filozoficznych, które układają się w dialektyczny szereg przeciwstawnych kategorii, takich jak objawienie i wiedza, upadek i niewinność, wiara i grzech, rozpacz i nicość, prawda i wolność oraz Bóg i człowiek. Jest to wreszcie dzieło, w którym rosyjski myśliciel przeprowadza jakże skuteczną i demaskującą krytykę racjonalizmu w filozofii europejskiej, począwszy od filozofów greckich, poprzez scholastyków aż po B. Spinozę, I. Kanta i G. W. F. Hegla. Szestow pozytywnie ocenia tu myśl wielkich nadracjonalistów i `herezjarchów`, takich jak M. Luter, F. Dostojewski, czy S. Kierkegaard, któremu poświęcił właśnie tą pracę.
Niniejsza książka to dar Twojej duszy. Dzięki niej oczyścisz i uzdrowisz swój umysł i ciało oraz uwolnisz się od cierpienia i traumy.
To już druga książka Roberta Schwartza ? po Odważnych duszach ? która zgłębia tematykę zaplanowanych przed narodzinami doświadczeń. Tym razem autor zmierzył się ze szczególnie trudnymi emocjami ? przedstawił historie osób, które przeżyły takie traumy, jak: samobójstwo, choroba psychiczna, poronienie, aborcja czy gwałt, oraz przeanalizował je, bazując na informacjach przekazanych z ?drugiej strony? za pomocą mediów i channelerów.
Świadomość, iż dusza wykoncypowała przeżycie takich wydarzeń, może wydawać się przerażająca i trudna do zaakceptowania. Ale na tym właśnie polega planowanie przedurodzeniowe. Jeśli przyjrzysz się przyczynom, które doprowadziły do zaplanowania takich doświadczeń, uzdrowisz swoje rany ? głęboko ukryte wzorce bezwartościowości, bezsilności czy gniewu.
Pamiętaj, że wszelkie zdarzenia w Twoim życiu mają sens. Nie są karą od Boga ani dziełem przypadku. To, co Ci się przytrafia, kieruje Twoją uwagę na emocje, z jakimi powinieneś się zmierzyć w tym wcieleniu, na Ziemi. Prowadzi również do głębokiego zrozumienia siebie oraz buduje ścieżkę przebudzenia i oświecenia.
Przyjmij tę uzdrawiającą moc życiowych wyzwań, które dusza zaplanowała jeszcze przed Twoimi narodzinami. Pozbądź się poczucia winy i napełnij miłością, zrozumieniem oraz współczuciem wobec samego siebie. Uzdrów się, a odkryjesz, że jesteś najdzielniejszą z istot, która miała odwagę wcielić się w ziemskim wymiarze i zaplanować sobie tak traumatyczne zdarzenia.
"Największą ideą człowieka jest idea Boga, największą ideą Boga jest człowiek", pisał Bierdiajew. Jaki sens mają te słowa dzisiaj? Czy docierają gdziekolwiek i czy ktokolwiek je słyszy? A jeśli tak, czy na nie odpowiada? Co po GUŁAGU i "śmierci Boga" można powiedzieć o Bogu? Na te i inne pytania staramy się odpowiedzieć w tej książce.
Dzienniczek zawiera osobiste zapiski s. Faustyny, polskiej zakonnicy zmarłej w 1938 r., wizjonerki i mistyczki, której Jezus zlecił przekazanie światu orędzia o Bożym miłosierdziu. Niezwykłe dzieło duchowe, zachwycające swą prostotą i mądrością. Kieruje ono do każdego z nas osobiste wezwanie do bezgranicznego zawierzenia Bogu, który jest „samym Miłosierdziem”.
Czy Bóg istnieje? Dlaczego mamy tak wiele religii? Jaki sens ma nasze życie, skoro umieramy? Czym jest Trójca Święta? Dlaczego toczą się wojny, skoro ludzie modlą się o pokój? Co się stało z Maryją po śmierci Jezusa na krzyżu?
Na te i wiele innych pytań, które nurtują człowieka, ojciec Delhez odpowiada w niezwykle przystępny i nowatorski sposób, z właściwym sobie optymizmem i pogodą ducha. Nie jest jego ambicją dostarczenie Czytelnikowi kompendium wiedzy teologicznej. Autor chce rzucić jedynie nieco światła na gnębiące wielu chrześcijan wątpliwości. Myślą przewodnią książki jest proste stwierdzenie: Bóg jest Miłością, a Miłość ? Życiem!
Królestwo Serca to szansa ujrzenia prawdy w sobie samym. Prawda ta jest przeniknięciem budzącym, jak też darem pomocy odnalezienia krainy przepełnionej bogactwem miłości.
Książka ta porusza serca, czasem szokuje lub roztkliwia miłością w was.
Miłość tu zawarta jest darem oświecenia dla Ciebie. Niech popłyną łzy radości i szczęścia z odnalezienia samego siebie.
Od czasów Oświecenia teologia i sztuka podążają odrębnymi drogami, w poczuciu wzajemnej obcości i izolacji. Artyści w swej autonomii rzadko inspirują się religią, o wiele częściej szukają motywów swej twórczości w sferze profanum niż w przestrzeni sacrum. Natomiast teologowie są nieufni wobec sztuki, w której trudno doszukać się wątków nawiązujących wprost do Objawienia. Raczej bywa ono przez nią skrywane, czasem kwestionowane. Reakcją teologów jest więc wcale nierzadko wysuwana wątpliwość: czy sztukę współczesną można jeszcze uznać za locus theologicus? W efekcie sugeruje się podział na sztukę religijną czy, ściślej, chrześcijańską, odnoszącą się w swych motywach do prawd wiary i sztukę świecką, milczącą o Bogu.
Minione dziesięciolecia obfitują w studia badające wątki teologiczne, czy też, szerzej, religijne w obrębie szeroko rozumianej sztuki. Doprowadziły one do trzech ważnych konkluzji. Po pierwsze, pozwoliły uświadomić teologom nie tylko zależność Biblii od formy literackiej, ale pokazały, że od powstania czterech Ewangelii poprzez autobiografie świętych czy też ich żywoty istnieje bardzo ważny rodzaj teologii narracyjnej rozwijanej obok teologii konceptualnej. Po drugie, pozwoliły przyjąć, że sztuka rozumiana szerzej może przyjąć formę teologii alternatywnej, pozawerbalnej. Po trzecie, i to chyba najważniejsze, studia te odsłoniły teologii sztukę pozornie wolną od wątków chrześcijańskich jako obfitującą w treści metafizyczne, stanowiące niezwykle interesujący materiał do analizy. Innymi słowy - zamazały granicę pomiędzy tzw. sztuką religijną i niereligijną.
Niewątpliwie w tych nielicznych publikacjach sztuka odzyskała na nowo rangę miejsca teologicznego. W moim przekonaniu nie wyjaśniono wyraźnie kwestii: Jakie funkcje pełni sztuka w poznaniu teologicznym? To pytanie stanowi problem mojej monografii. Chciałem pokazać, że sztuka może być sprzymierzeńcem teologa na każdym etapie jego poszukiwań, nawet taka sztuka, która wydaje się stać w opozycji do Objawienia i wiary.
Autor podejmuje trudny temat rozprawiania o świętości i ideałach człowieka. Na początku porusza problemy związane z terminologią dotyczącą tematu, nauczanie Kościoła, miejsca we współczesnej teologii oraz współczesnych dylematów związanych z rozumieniem ideału człowieka w świecie zglobalizowanym. Przypomina krótko trudności wskazane przez Rudolfa Otto w jego dziele pt. Świętość. Następnie omawia problematykę w ujęciu biblijnym Starego i Nowego Testamentu, w starożytnych religiach (Egipt, Iran, Grecja, Rzym i manicheizm) oraz w nurtach filozoficznych (Pitagoras, Platon, Arystoteles, Epikur i Lukrecjusz, cynicy i stoicy, Filon Aleksandryjski, medio- i neoplatonicy). Na takiej bazie analizuje najstarsze pisma chrześcijańskie powstałe w języku greckim: tzw. teksty Ojców Apostolskich, Klemensa Aleksandryjskiego oraz Orygenesa, aby pokazać, w czym upatrują oni wielkość człowieka i jakie lansują ideały i modele życia.
Książka podejmuje temat ludzkiego ciała i płci na poziomie refleksji teologicznej. Nie chodzi przy tym o refleksję etyczną na temat relacji między mężczyzną i kobietą, ale raczej to, jak tematyka ciała i płci pojawia się w teologii dogmatycznej. Książka uzasadnia tezę, że w objawieniu biblijnym płeć jest podstawowym alfabetem, za pomocą którego Bóg mówi o sobie samym. Różnica płci wskazuje na tajemnicę Trójjedynego Boga; równocześnie to wertykalne znaczenie płci napełnia określoną treścią to, czym jest bycie mężczyzną i kobietą. Unieważnienie i relatywizacja różnicy płci w dzisiejszej kulturze stwarza więc poważny problem dla procesu orzekania o Bogu. W tym znaczeniu, prezentowana książka jest traktatem z pogranicza antropologii teologicznej, teologii fundamentalnej, chrystologii, trynitologii, sakramentologii i mariologii.
Teologia łaski ? charytologia ? nie cieszy się specjalnym uznaniem w ramach współczesnych poszukiwań teologicznych. Taka sytuacja jest spowodowana przede wszystkim dokonującym się w tej dziedzinie teologii przejściem od tradycyjnych ujęć o charakterze neoscholastycznym, które wciąż dominują w wykładzie teologii łaski, do ujęć nowszych, które najczęściej nie dopracowały się jeszcze całościowego i spójnego ujęcia. Dominują więc w teologii łaski formułowane przez wielu teologów postulaty, które tylko w niewielkim stopniu bywają realizowane w praktyce. Ponadto, teologia łaski zawsze znajduje się pod naciskiem pelagianizmu, który bliski jest tradycji zachodniej, zawsze podatnej na ten "wirus", jak celnie zauważył św. Augustyn. Wobec tych faktów każda praca, która stara się ująć zagadnienie łaski w sposób całościowy, systematyczny, a zwłaszcza odpowiadający na nowe postulaty teologiczne zasługuje na dużą uwagę i pilną lekturę. Praca ks. C. Smuniewskiego spełnia takie kryteria w najwyższym stopniu.
Wspólnota łaski ? jest więc całościowym i systematycznym wykładem teologii łaski. Zakorzeniając się w tradycji Kościoła zachodniego, która łasce poświęciła wiele miejsca, i dokonując jej syntetycznego przedstawienia, praca stanowi nowoczesny wykład charytologii, odpowiadający na zasadniczy postulat, który sformułowano w ostatnich dziesięcioleciach w tej materii, a mianowicie na potrzebę głębszego związania go z tajemnica Trójcy Przenajświętszej. Jest to postulat, który sformułował wprost w XIX wieku, M. J. Scheeben, dając w Tajemnicach chrześcijaństwa, w Dogmatyce, a zwłaszcza we Wspaniałościach łaski Bożej (jest zbyt mało znane polskie tłumaczenie tego opracowania Scheebena), próbę udzielenia na ten postulat systematycznej i integralnej odpowiedzi. Nic więc dziwnego, że wszyscy współcześni autorzy, podejmując to zagadnienie ? także ks. C. Smuniewski ? widzą w nich swego mistrza, usiłując wyrazić "kosmos łaski", jak trafnie stwierdził sam Scheeben. To jest rzeczywiście dobry mistrz, od którego jeszcze wiele można się nauczyć w wielu kwestiach teologicznych.
fragment recenzji - ks. Janusz Królikowski
Kiedy jesteśmy świadomi reinkarnacji nasze pomyłki w tym życiu przestają być dla nas niszczące. Rozwijamy poziom duchowej dojrzałości, pozwalającej nam widzieć wszystko jako część większego planu, którego celem jest pomóc nam rozwijać się i wzrastać.
Śmierć nie jest końcem gry, lecz okazją do rozpoczęcia nowego etapu. Nie mamy się czego bać. Nasze zycie będzie miało ciąg dalszy...
Co było pierwsze, nauka czy religia?
Nauka pozwoliła nam odkryć tysiące tajemnic natury, opanować jej siły i opracować nowe technologie, które zmieniają nasze życie. Duchowość nie próbuje dokonywać zmian, koncentruje się natomiast na tym, co niewidoczne — na poszukiwaniu sensu istnienia i naszego miejsca na tym świecie.
Który z tych światopoglądów jest Ci bliższy?
Czy nauka precyzyjnie opisuje wszechświat, czy może lepiej sobie z tym radzą starożytne doktryny filozoficzne, ponieważ docierają do tajemnic, które pozostają daleko poza zasięgiem naukowców?
Jak powstał wszechświat, jaka jest jego natura i dokąd zmierza?
Jak zaistniało życie na Ziemi, czym jest ewolucja i co oferuje nam genetyka?
Po co nam neurobiologia? Jak nauka i religia postrzegają ciało i umysł?
Co rozumiemy pod pojęciem „bóg” i do czego jest on nam potrzebny?
Niniejsza książka stanowi próbę udzielenia odpowiedzi na te pytania. Jeśli chcesz poznać siłę argumentów obu stron i upewnić się, że obrałeś właściwą drogę, albo pragniesz bliżej zaznajomić się z punktem widzenia strony przeciwnej, ta lektura będzie dla Ciebie źródłem wielu przemyśleń. Gorąca dyskusja, jaka toczy się między dwoma błyskotliwymi umysłami, z których jeden reprezentuje naukę, a drugi świat duchowy, to prawdziwa intelektualna uczta, a zarazem bardzo głębokie emocjonalne przeżycie.
72 Imiona Boga nie są imionami w zwykłym tego słowa znaczeniu. Nie mają nic wspólnego z podpisem na kopercie czy na odwrocie karty kredytowej. Wyobrażają raczej podłączenie do ogromnego duchowego prądu, płynącego przez życiową rzeczywistość. Kiedy wykorzystasz źródła mocy zawarte w trzech literach każdego Imienia Boga i odpowiednio je połączysz, posiądziesz zdolność kontrolowania i pozytywnego zmieniania świata. Po raz pierwszy w jednej książce Rabbi Berg wyjaśnia, jak tego dokonać, ilustruje Imiona i tłumaczy, jak uczynić je podstawowym narzędziem dobrego fizycznego i emocjonalnego samopoczucia. W prosty i zwięzły, a zarazem atrakcyjny i nowoczesny sposób objeśnia też ich zastosowanie. Nie potrzeba już doraźnie zmieniać przeszłości. Możemy sobie pomóc dzięki 72 Imionom Boga! To podstawowy lek na wszelkie bolączki, działający na poziomie
Droga rzadziej wędrowana od czasu pierwszego wydania przed trzydziestu pięciu laty wciąż zajmuje czołowe miejsca na prestiżowych listach bestsellerów; jest najbardziej poczytną książką o rozwoju duchowym człowieka (sprzedano ponad dwadzieścia milionów egzemplarzy w ponad trzydziestu językach) w historii. Książka zmarłego w 2005 roku amerykańskiego psychiatry i neurologa jest napisana lekko, bez uciekania się do naukowej nowomowy, łatwych recept czy ogólnikowych sformułowań. Stawiając znak równości między rozwojem duchowym a psychicznym człowieka, dr Peck - psychiatra, myśliciel i terapeuta - stwierdza, że psychologia i religia uzupełniają się w procesie dążenia ku pełni człowieczeństwa. Autor przedstawia takie metody radzenia sobie z trudnościami codziennego dnia, dzięki którym można je skutecznie pokonywać, a zarazem osiągać coraz wyższe poziomy świadomości.
Dzieło opisuje filary życia duchowego. Wewnętrzną wolność wobec dóbr materialnych. Odrzucenie pośpiesznego osądzania innych oraz pokorne przyjmowanie trudności, począwszy od trudnych relacji, a skończywszy na chorobach. Wypracowanie w sobie zdolności do dziękowania. Ferreriusz wskazuje na to, że poziom rozwoju duchowego wyraża się nie tylko w przeżyciach modlitewnych, ale także w kulturze osobistej. Motywuje do duchowego wzrostu.
Jeśli prawdą jest, że wszyscy, są powołani do głoszenia ewangelii, to tym bardziej przydadzą nam się pouczenia jednego z mistrzów ewangelizacji. Nie tylko do naszego osobistego wzrostu, ale także po to, by wzrastał Kościół.
Wychowałem się w wierze katolickiej - co tydzień chodziłem do kościoła i przyjmowałem sakramenty. Tak naprawdę nic mnie to wszystko nie obchodziło. Sting Zdumienie i zachwyt rzadko nam dziś towarzyszą. Natomiast w dzieciństwie - motylek, tęcza, miękka skóra mamy, pierwsza łza - wszystko czego doświadczaliśmy zdumiewało i zachwycało. Jest to tzw. efekt "wow", którego znaczenie w naszym życiu podkreśla o.William O`Malley. Efekt ten powinien prowadzić do refleksji nad kondycją człowieka, przeżywaniem wiary oraz rozumieniem Boga i nas samych. Autor przedstawia wiele przykładów z historii, nauki i literatury skłaniających do okrzyku: "wow! Nigdy nie myślałem o tym w ten sposób." Przede wszystkim odwołuje się do wiary katolickiej, by pokazać, że można w niej odkryć coś nowego i dynamicznego.
Diabeł. O formach, historii i kolejach losu Szatana, a także o jego powszechnej a złowrogiej obecności wśród wszystkich ludów, od czasów starożytnych aż po teraźniejszość - to jedno z najgłośniejszych dzieł poświęconych obecności diabła w kulturze i dziejach ludzkości.
Wygląda na to, że w ciągu ostatnich dwudziestu lat diabeł wydostał się z zamknięcia, w jakim trzymała go teologia zajmująca się demonami, i opuścił labirynt archaicznych roztrząsań doktrynalnych, aby niepokojąco zadomowić się w naszej codzienności. Tym sposobem doszło poniekąd do niespodziewanego wtargnięcia w mass media pierwiastka tajemnego i irracjonalnego, wyobrażeń całkowicie sprzecznych z mentalnością logiczną i naukową. W sytuacji płynnej, ciągle się zmieniającej, której nauki humanistyczne nie potrafią jeszcze uchwycić i jasno określić, nadal istotne pozostaje pytanie, czy obecna inwazja diabelska to tylko epizod spowodowany naszą sytuacją historyczną, czy też mamy tu do czynienia z powtarzaniem się mitycznej fantasmagorii należącej do każdej epoki i każdej kultury (...)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
