W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Pin-up travels the long road from barracks wall to high art
Since TASCHEN released The Great American Pin-up, international interest in this distinctly American art form has increased exponentially. Paintings by leading artists such as Alberto Vargas, George Petty, and Gil Elvgren that sold for $ 2,000 in 1996 are going for $ 200,000 and more today. Pin-up—drawings, paintings, and pastels of an idealized female face and figure intended for public display—was produced between 1920 and 1970 for calendars, magazine covers, and centerfolds. The majority of original paintings were discarded by publishers and calendar companies after printing, making the surviving art that much more precious.
This attractively priced edition showcases the top 10 names in the game. Each chapter opens with a reproduction of an original calendar or magazine cover by that artist. The reproduction quality of the paintings, pastels, and preparatory sketches that follow—largely sourced from the original art—invites the viewer to trace the brushstrokes, while the exquisite period calendars, vintage prints, and original model photos document the artists’ creative process. Much of these ephemera were photographed on-site at the historic Brown & Bigelow Company, home to the world’s largest archive of vintage pin-up calendars.
Backstage pass to the Fab Four
In early 1964, photographer Harry Benson received a call from the photo editor of London’s Daily Express, who asked him to cover the Beatles’ trip to Paris. It was the beginning of a career-defining relationship, which would both make Benson’s name and produce some of the most intimate photographs ever taken of the Beatles.
In Paris, Benson captured the Fab Four in the midst of a pillow fight at the George V Hotel, a spontaneous moment which came to epitomize the spirit of the band—Benson himself has called it the best shot of his career. Later that year, he followed the group on the road for their debut U.S. tour, documenting their appearance on The Ed Sullivan Show, their surprising encounter with Cassius Clay, and the hysteria of New York Beatlemania. Benson also photographed George Harrison’s honeymoon in Barbados, documented the Beatles on the set of their debut movie A Hard Day’s Night, and was present on the now infamous 1966 tour when John Lennon said that the Beatles were “more popular than Jesus.”
This pocket-sized edition brings back the best of Benson’s luminous black-and-white Beatles portfolio. Complemented by quotes and newspaper clippings from the period, an introduction by the photographer himself adds exciting personal testimony to these iconic images of the greatest band in musical history.
Meet the full range of Julian Schnabel’s work
Julian Schnabel makes art out of life, finding his materials in the fabric of the everyday. He uses broken plates as an improbable picture ground; he paints on velvet, market stall covers, army tarps, kabuki theater backdrops, and boxing ring floors, found surfaces that lend their own rich history to the artist’s exploration. A figurehead for the return of painting after his overnight success with a first New York solo show in 1979, he has since worked in a wide variety of media: making sculptures that transpose his pictorial forms into space as raw, seemingly time-worn artifacts; directing award-winning movies that paint portraits of artists and other subtly heroic figures; and even building his own dream of a Venetian palace in New York. “I want my life to be in my work, crushed into my painting like a pressed car. If it’s not, my work is just some stuff,” Schnabel has said, and this urgency permeates his oeuvre no matter what means or media the artist chooses.
Now available in a popular edition, the complete range of Schnabel’s work is portrayed in unprecedented depth in this TASCHEN monograph, made in dialog with the artist. The texts were contributed by friends and collaborators: Laurie Anderson draws an intimate portrait of Schnabel; in three essays by curators and art historians, Éric de Chassey discusses the paintings, Bonnie Clearwater the sculpture, and Max Hollein the site-specific work; Donatien Grau writes on the Palazzo Chupi, the artist’s extravagant home in New York’s West Village; while the novelist Daniel Kehlmann explores his cinematic oeuvre. This edition allows you to study the surfaces and artistic gestures and actions, offering the most generous opportunity to experience Schnabel’s art outside of meeting it in person.
Michelangelo Caravaggio (1571-1610) - jeden z największych włoskich mistrzów. Łatwo rozpoznawalny dzięki nowatorskiemu realizmowi, rewolucyjnemu wykorzystaniu światłocienia i niespotykanej dotąd w malarstwie religijnym ekspresji. Album pokazuje dorobek artysty z nowej perspektywy - poprzez całostronicowe zbliżenia fragmentów wybranych dzieł. Detale te przedstawiono w dziewięciu grupach tematycznych, m. in. martwe natury, pięć zmysłów czy wymowne gesty. Oryginalny i przystępnym językiem napisany tekst przybliża najważniejsze dzieła artysty: Głowa Meduzy, Judyta odcinająca głowę Holofernesowi, Dawid z głową Goliata, Bachus czy Wróżenie z ręki.
W tej fascynującej książce przyglądamy się z bliska dziełom jednego z najwybitniejszych malarzy niderlandzkich, Jana van Eycka. Prezentowane detale jego obrazów koncentrują się wokół kilku tematów, takich jak przyroda, architektura, życie codzienne, tkaniny, przedmioty ze szkła, biżuteria i lustra, a także portrety.Autorzy, Maximiliaan P.J. Martens i Annick Born, rozpoczynają swoją opowieść od krótkiej biografii malarza i wprowadzenia do jego techniki malowania farbami olejnymi na desce, a następnie wyjaśniają znaczenie poszczególnych detali, pokazując, w jaki sposób ten XV-wieczny malarz uzyskiwał tak nowatorskie rezultaty. Książka Van Eyck. Zbliżenia odkrywa tajemnicę niezwykłego talentu artysty, którego obrazy charakteryzuje uderzający wręcz realizm. Jest to niespotykane dotąd spojrzenie na dzieła tego słynnego mistrza.
Contatti artistici polacco-italiani 1944-1980. Cinema – Teatro e il secondo dei due volumi che raccolgono gli atti del convegno organizzato a Roma nel 2023 da Istituto Polacco degli Studi sull’Arte del Mondo, Istituto Polacco di Roma e Accademia Polacca delle Scienze, in collaborazione con il Dipartimento di Studi Europei, Americani e Interculturali (DSEAI) della Sapienza Universita di Roma e la Fondazione Romana J.S. Umiastowska. Il primo volume, Contatti artistici polacco-italiani 1944–1980. Anni ’40 – Architettura – Arti visive, e uscito come numero annuale 23 della rivista World Art Studies (2023). Nel secondo volume sono affrontate alcune tematiche relative ai rapporti polacco-italiani nell’ambito di cinema e teatro. Dal 1948 al 1956 furono proiettati sugli schermi cinematografici polacchi piu di venti lungometraggi neorealisti, tra cui sei film di Vittorio de Sica. Invece, la presenza del cinema polacco in Italia risale al successo ottenuto da Kanał (I dannati di Varsavia) di Andrzej Wajda, che e stato presentato al Festival di Cannes del 1957. Nell’epoca della grande sovversione del cinema moderno, che la Scuola Polacca, la prima importante scuola cinematografica del dopoguerra dopo il neorealismo italiano, precede di qualche anno, il cinema polacco sembra far parte a sé. La critica italiana dell’epoca cerco di interpretare il “fenomeno polacco” tramite i film di Andrzej Wajda, Andrzej Munk, Jerzy Kawalerowicz, Wojciech Jerzy Has, Kazimierz Kutz, Janusz Morgenstern e Stanislaw Rozewicz. In Polonia i film di Vittorio de Sica, Federico Fellini, Luchino Visconti e Giuseppe De Santis divennero fonte di ispirazione per artisti grafici del manifesto tra cui Tadeusz Gronowski, Henryk Tomaszewski, Jan Lenica, Waldemar Świerzy o Franciszek Starowieyski. La scuola italiana del neorealismo si incontro con la scuola polacca del manifesto. Gli artisti del manifesto utilzzavano un’ampia gamma di tecniche – pittura, disegno, fotografia, collage – ispirandosi a molti stili, dal cubismo al surrealismo, dall’astrazione geometrica alla op art e alla pop art. L’importanza dei contatti polacco-italiani nel teatro e testimoniata dall’attivita di 3 artisti polacchi e delle rispettive compagnie. Cricot 2 di Tadeusz Kantor, il Laboratorium di Jerzy Grotowski e il teatro di Józef Szajna. Cricot 2 si esibi per la prima volta in Italia con La gallinella acquatica di Stanisław Ignacy Witkiewicz rappresentata alla Galleria Nazionale d’Arte Moderna di Roma nel 1969. Gli spettacoli erano accompagnati da manifesti e testi che definivano l’attivita artistica di Kantor (come il Manifesto del Teatro Zero, 1967). Lo spettacolo La classe morta (1975) e poi Wielopole, Wielopole (1980), realizzato in Italia, conferirono al regista una posizione di rilievo nel teatro mondiale. Il Teatro Laboratorium di Jerzy Grotowski fece la sua prima apparizione in Italia nel 1967, presentando lo spettacolo Il principe costante nell’ambito del Festival dei Due Mondi di Spoleto. Il fondamentale testo teorico di Grotowski Per un teatro povero (1968) fu pubblicato in italiano gia nel 1970. Alla fine di settembre 1975 ebbero luogo numerose repliche di Apocalypsis cum Figuris. Nel 1965, il I Festival Internazionale di Teatro di Firenze invito il Teatr Ludowy di Cracovia/Nowa Huta con una piece di Tadeusz Hołuj, Puste pole (Campo deserto), con la regia e la scenografia di Józef Szajna. Nel 1974 la X Rassegna Internazionale dei Teatri Stabili di Firenze si apri con la produzione Dante di Jozef Szajna, realizzata dal Teatro Studio di Varsavia. Tutti questi eventi sono una testimonianza della vivacita dei contatti italo-polacchi bilaterali: l’approfondimento di questi contatti e stato il fulcro della conferenza e dei due volumi di studi che ne sono il proseguimento.
Contatti artistici polacco-italiani 1944–1980. Anni ’40 – Architettura – Arti visive il primo dei due volumi in cui sono stati raccolti gli atti del convegno organizzato a Roma nel 2023 da Istituto Polacco degli Studi sull’Arte del Mondo, Istituto Polacco di Roma e Accademia Polacca delle Scienze, in collaborazione con il Dipartimento di Studi Europei, Americani e Interculturali (DSEAI) della Sapienza Universita di Roma e la Fondazione Romana J.S. Umiastowska. Il periodo che interessava il convegno e che questa pubblicazione abbraccia e quello che intercorre tra il 1944 e il 1980. La data iniziale e legata alla battaglia di Montecassino combattuta a maggio dal 2 Corpo d’Armata, con a capo il generale Władyslaw Anders, giunto in Italia l’anno precedente. Fra i suoi soldati c’era un gruppo di artisti che avevano intrapreso gli studi all’Accademia di Belle Arti di Roma. Gli “artisti di Anders”, come anche i registi e gli attori del Teatro Drammatico del 2 Corpo, fondarono nella capitale italiana un circolo artistico che continuo a esistere finché il Secondo Corpo non fu trasferito in Gran Bretagna. Fra gli artisti che si erano stabiliti in Italia si distinsero Michał Waszyński (regista di un film sui soldati del Secondo Corpo d’Armata, La grande strada, girato a Roma nel 1946) e il pittore Józef Jarema (fondatore dell’Art Club di Roma nel 1945). L’inizio delle relazioni culturali tra le nuove autorita polacche e italiane risale al 1946, quando al Museo Nazionale di Varsavia fu inaugurata la mostra Arte contemporanea italiana. Tra le opere esposte vi erano quaranta dipinti di pittori famosi come Felice Casorati, Giorgio de Chirico, Filippo de Pisis, Renato Guttuso, Giorgio Morandi, Gabriele Mucchi, Gino Severini e Giulio Turcato. Il deterioramento della situazione politica durante la Guerra Fredda fece si che una mostra di pittura polacca in Italia non poté avere luogo; tuttavia nel 1949 fu inaugurata una mostra di stampe polacche a Milano, Roma e Torino. Negli anni Cinquanta e Sessanta artisti di spicco come Tadeusz Kulisiewicz, Mieczysław Wejman, Maria Jarema e Henryk Stażewski raccolsero successi alla Biennale di Venezia e numerose mostre di pittura e grafica polacca. Di particolare importanza fu lo scambio di mostre: a Varsavia nel 1968 ebbe luogo una presentazione della Pittura italiana. Pittori italiani come Renato Guttuso ed Emilio Vedova influenzarono gli artisti polacchi attraverso mostre a Varsavia e Poznań. La prima Biennale del Manifesto in Europa (1966) e la fondazione del Museo del Manifesto (1968) ebbero in Italia una grande risonanza. Per quanto riguarda i contatti artistici fra la Polonia e l’estero, l’Ufficio Centrale per le Esposizioni Artistiche (CBWA) oggi Galleria Nazionale d’Arte Moderna Zachęta di Varsavia conserva la documentazione su decine di mostre e centinaia di nomi di artisti polacchi e italiani che hanno esposto in gallerie e musei in Polonia e in Italia, tra cui la Galleria Foksal di Varsavia, il Museo d’Arte di Łódź, il Museo Nazionale e il CBWA di Varsavia, la Galleria Arturo Schwarz di Milano e il Palazzo delle Esposizioni di Roma. Due straordinari eventi artistici chiudono il periodo delle relazioni polacco-italiane del dopoguerra. Il primo e la mostra Avanguardia polacca, 1910-1978: S. I. Witkiewicz, costruttivismo, artisti contemporanei al Palazzo delle Esposizioni di Roma nel gennaio 1979. Contemporaneamente e sempre nello stesso luogo, fu inaugurata un’altra importante mostra polacca: Le opere di Tadeusz Kantor; Pittori di Cricot 2. Questi eventi testimoniavano – nonostante la divisione nell’Europa dell’epoca – la vivacita dei contatti reciproci che contribuirono al rafforzamento degli scambi tra i teatri d’avanguardia come il Cricot 2 di Tadeusz Kantor, il Laboratorium di Jerzy Grotowski, la compagnia di Józef Szajna, e le compagnie italiane che parteciparono al Festival del Teatro Aperto di Breslavia.
Człowiek uwikłany jest w kulturę, w której się urodził i wychował. Kultura wpływa na jego tożsamość, na jego obraz świata i postawę wobec innych. Jest to zależność, którą często odkrywa dopiero w momencie zetknięcia się z inną kulturą, a jedną z przyczyn takiego styku jest migracja. Z tym tematem zmierzyły się współczesne artystki multimedialne pochodzące z Azji, m.in. Mona Hatoum, Sigalit Landau, Shirin Neshat, Almagul Menlibaeva, Yang Yue-Qing, Kim Sooja, Mori Mariko, Takano Aya, Fiona Tan i wiele innych. Każda z nich pod wpływem nowej sytuacji życiowej sięgnęła do swojej kultury materialnej i niematerialnej, czerpiąc z nich inspiracje. Dzięki ich twórczości możemy nie tylko obcować z niezwykle interesującą w formie i treści sztuką, lecz także spotkać się, dotknąć, poczuć i spróbować zrozumieć ich dziedzictwo kulturowe. Publikacja podzielona została na dwie części. Pierwsza zatytułowana „Artystki a tożsamość kulturowa” analizuje wybrane dzieła poszczególnych twórczyń w kontekście ich poszukiwań własnej drogi artystycznej. Druga, zatytułowana „Inspiracje”, przybliża klika motywów, będących często „cytatami kultury”, wybijających się znacząco w sztuce współczesnej Chin i Japonii. Ukazuje rodzaje nawiązań do dziedzictwa kulturowego oraz współczesne estetyki dominujące w sztuce Dalekiego Wschodu.
Ilustrowana biografia jednej z największych artystek w dziejach świata.Frida Kahlo to nie tylko ból i niepokój. Artystka chciała być w zgodzie ze swoją bezkompromisową osobowością i żyć pełnią życia. Jej malarstwo to krew i cierpienie, ale także zabawa i kolor. Była wojowniczką, która bez wahania stawiała czoło światu, namiętną kobietą, która nie godziła się na życie w cieniu swojej wielkiej miłości, Diego Rivery, i walczyła o spełnienie swoich marzeń. Frida chciała przeżywać intensywnie zarówno nieszczęścia, jak i radości, które przynosił jej los. I właśnie w tym uporze tkwiła jej prawdziwa siła.Ta książka to inspirowany przeżyciami ikonicznej meksykańskiej malarki przepiękny i barwny spacer przez jej życie i dzieło.
Prosta nauka rysowania krok po kroku!Książka zawiera 50 interesujących pomysłów na obrazki z dokładnymi instrukcjami rysowania. Każdy kolejny krok zaznaczony jest kolorem, co ułatwia śledzenie poszczególnych etapów tworzenia tych wspaniałych dzieł. Narysuj swoje ulubione zwierzęta, pojazdy i baśniowe przedmioty - z tą książką będzie to bardzo łatwe!Emily Fellah jest autorką książek dla dzieci, ilustratorką oraz bibliotekarką, która z pasją zachęca najmłodszych do czytania i tworzenia. Zaczynała karierę jako projektantka i dyplom z projektowania mody uzyskała na University of Westminster. Następnie przygotowała szereg warsztatów komiksowych oraz ilustratorskich dla szkół i innych instytucji w Wielkiej Brytanii i na świecie. Opracowała metodę rysowania postaci opartą na prostych kształtach, czego efektem jest książka "Uczę się rysować". Emily mieszka w Londynie.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
W niniejszym opracowaniu, stanowiącym pewnego rodzaju uzupełnienie refleksji podejmowanych przeze mnie w książce To tylko sztuczka. O samoświadomości kina i technikach deziluzyjnych we współczesnych filmach, zebrałam własne przekłady ośmiu artykułów lub rozdziałów monografii z zakresu badań nad autorefleksyjnością, synonimicznie w poszczególnych tekstach nazywaną metafikcyjnością, samoreferencyjnością, metalepsją czy - w moim ujęciu - deziluzją. Antologia, przez nieprzypadkowy dobór tłumaczonych tekstów, przedstawia zróżnicowane spojrzenia na problem samoświadomości w medium audiowizualnym (filmach, serialach telewizyjnych i streamingowych), ponieważ autorzy, których rozważania znalazły się w niniejszym zbiorze, prezentują w swoich teoriach postawy wywodzące się z rozmaitych dziedzin i metodologii humanistyki - z badań zarówno kognitywnych, formalistycznych, filozoficznych, jak i intermedialnych. "Antologia tekstów pt. Deziluzja w kinie, brawurowo przetłumaczona przez [] Adriannę Woroch, jest pozycja, na jaka czeka rodzime środowisko filmoznawcze od dawna. Tematyka iluzyjnego/deziluzyjnego i autoreferencyjnego charakteru kina oraz innych mediów audiowizualnych pozostaje przedmiotem żywego zainteresowania akademików w Polsce. Świetnie dobrane przez Autorkę kompendium ważkich tekstów spoza Polski pozwala zapoznać się czytelnikom z szerszymi kontekstami refleksyjnego charakteru mediów audiowizualnych (piszę "mediów", bo w tekstach pojawia się także telewizja oraz produkcje dedykowane platformom streamingowym). Co ważne, mamy tu do czynienia z propozycjami nastawionymi niekiedy polemicznie do klasycznych analiz filmów spod znaku mind games i puzzle movies (takich jak np. badania W. Bucklanda czy T. Elsaessera)". Z recenzji dr. hab. Sebastiana Jakuba Konefała, prof. UG Adrianna Woroch - doktor, adiunktka w Instytucie Filmu, Mediów i Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Adama Mickiewicza, laureatka Diamentowego Grantu. Zajmuje się filmowym postmodernizmem, autorefleksyjnością w kinie i gatunkiem elevated genre. Autorka książki To tylko sztuczka. O samoświadomości kina i technikach deziluzyjnych we współczesnych filmach oraz jedynej jak dotąd na rynku polskim monografii poświęconej twórczości Paola Sorrentina Kicz i piękno w twórczości Paola Sorrentina.
W książce przedstawiono obszerne fragmenty niepublikowanej dotychczas prozy pisanej przez Grażynę Bacewicz. W 1944 roku w Grodzisku Mazowieckim, podczas tułaczki po powstaniu warszawskim, Grażyna skończyła pisać opowiadanie Czy to pan doktor Piotrowski?. W 1958 roku powstawała powieść, niestety niedokończona, O zaklinaczach dźwięków i szmerów, a w 1964 roku kolejna - Oporny hydraulik. Bacewicz była też autorką sztuki teatralnej Jerzyki albo nie jestem ptakiem, wystawionej w 1968 roku przez Edwarda Dziewońskiego w Teatrze Telewizji, w tym samym roku napisała powieść kryminalną Sidła. W 1970 roku nakładem wydawnictwa Czytelnik ukazał się zbiór jej opowiadań Znak szczególny, jedyny przygotowany przez autorkę do publikacji.Grażyna przez całe życie pisała również listy: do męża, profesora Andrzeja Biernackiego, brata Witolda Bacewicza, który po wojnie zamieszkał w Nowym Jorku, do matki Marii Modlińskiej, siostry Wandy Bacewicz oraz pozostałej rodziny i przyjaciół.Obserwowała życie z filozoficznego oddalenia, pisała z dystansem, czasem skrótowo, w biegu, z humorem. Listy opisują życiowe zmiany: okres narzeczeński, dramat drugiej wojny światowej, powstania warszawskiego, egzystencji w powojennym kraju.Książkę ilustruje bogaty wybór fotografii z archiwum rodzinnego.
Siła intuicji to trzecia publikacja z reaktywowanej po latach serii "Ludzie Świata Muzyki".Trzeba niezwykłej muzycznej i życiowej intuicji, by móc łączyć tak wiele różnych obszarów, jak komponowanie, dydaktyka, gra na perkusji. Wszystkie te dziedziny przenikają się w działalności Marty Ptaszyńskiej niczym kolory, które widzi ona, gdy słucha muzyki i gdy ją tworzy. Zjawisko synestezji wykorzystuje do nadawania warstwy wizualnej swoim partyturom. To tylko jeden z wątków składających się na inspirującą rozmowę Marty Ptaszyńskiej i Iwony Lindstedt na tematnomen omenniebywale barwnego życia tej jednej z najważniejszych osobowości polskiej muzyki współczesnej. Dzięki Sile intuicji można dowiedzieć się również, jak naturalnie Marta Ptaszyńska łączy w swojej działalności artystycznej tradycję z nowoczesnością, a także jak przez lata rozwijała się jej kariera artystyczna i pedagogiczna w Stanach Zjednoczonych i jak godziła pracę z wychowywaniem dziecka, wreszcie ile serca wkłada w wykształcenie kolejnych pokoleń muzyków i kompozytorów.
Ignacy Jan Paderewski (1860-1941) - światowej sławy pianista i kompozytor, polityk, mąż stanu, niestrudzony działacz na rzecz niepodległości Polski. Podporządkował życie i oszałamiającą karierę sprawie polskiej. Jako dziecko marzył, żeby stać się "kimś" i uratować ojczyznę. To marzenie spełniał i spełnił konsekwentnie - dzięki swej tytanicznej pracy i zdolnościom stał się pianistą koncertującym na wszystkich kontynentach, został idolem, gwiazdą, celebrytą i najlepiej zarabiającym pianistą w całej historii. Od 1914 roku każdy występ zaczynał przemową o Polsce, zjednał sobie najważniejsze koronowane i niekoronowane głowy państw, aż w końcu stał się jednym z autorów polskiej niepodległości. Magdalena Majewska opowiada o nim z nieukrywaną fascynacją. Tętniąca życiem narracja oczarowuje od pierwszych słów - niemal widzimy tego młodzieńca ze złotą czupryną, dowcipnego, atrakcyjnego, ambitnego, szlachetnego... i już rozumiemy, dlaczego swoją osobowością i muzyką hipnotyzował tłumy.
Pierwsza na polskim rynku książka prezentująca zarys dziejów Orkiestry z Chmielnej. Historia zespołu, działalności muzyków, funkcjonowania audiosfery od dwudziestolecia międzywojennego po współczesność została ujęta w szczególnym kontekście przeobrażającej się Warszawy. Maciej Klociński, przedstawiając Orkiestrę od jej kabaretowych początków, dalej w repertuarze wojennym i okupacyjnym, a potem estradowym, który pozwolił muzykom na odważne kreowanie swoistej mody na retro, pokazuje także złożony charakter stolicy przedwojennej, wówczas barwnej i nowoczesnej, później złamanej przez wojnę, walczącej z okupantem, powstającej z gruzów, zmieniającej się wraz z pojawieniem się technologii i popkultury. Orkiestra uliczna z Chmielnej przez dziesięciolecia zajmowała swoje miejsce w burzliwym życiu Warszawy, a skomplikowane dzieje funkcjonowania i odbioru tej grupy odzwierciedlają wiele cech dwudziestowiecznej Warszawy. Opowiedzianą historie Orkiestry Autor publikacji uzupełnia unikatowymi fotografiami, tekstami niektórych szlagierów, dyskografią i aneksami.
Jest to przede wszystkim studium o pewnym fragmencie historii filmu dokumentalnego, o tym, jak pod szyldem ?kina prawdy? powstało ?kino nieprawdy?, o tym, z jaką ostrożnością należy podchodzić do filmów niefikcjonalnych. Pokazuje ono, jak istotna dla ich właściwego odczytania staje się wiedza historyczna, znajomość okoliczności ich realizacji oraz intencji, jakie przyświecały twórcom. Wreszcie to też książka o tym, jak realia życia ludzi żyjących na wsi, uprawiających ziemię, uległy wypaczeniu i ?sformatowaniu? za sprawą dokumentalistów na usługach ideologii i jak bardzo cenny wkład w kulturę wnieśli twórcy, którym udało się ten wizerunek odkłamać w swoich filmach i publikacjach. Z recenzji prof. Mikołaja Jazdona Książka analizuje problem żywotności idei wspólnoty budowanej oddolnie oraz aktualność ?mitu Kronsztadu? w środowisku polskich dokumentalistów. Tłem rozważań o kinie niefikcjonalnym są wybrane utwory literackie, filmy fabularne oraz opracowania odnoszące się do kwestii chłopskiej.
Artysta, projektant, wizjoner. Jedna z najbardziej wpływowych figur świata mody. W lutym 2019 roku świat stracił jedną z najtrwalszych ikon kultury. Karl Lagerfeld przez ponad trzydzieści lat piastował stanowisko dyrektora kreatywnego słynnego domu mody Chanel. Ekscentryczny projektant stał się legendą nie tylko dzięki zreformowaniu tej marki i wizjonerskim projektom, ale także za sprawą swojego charakterystycznego stylu – nieodłącznych okularów przeciwsłonecznych i śnieżnobiałych włosów zebranych w gładki kucyk – czy bezgranicznego oddania kotce Choupette.
Drzwi do kariery otworzyło mu zwycięstwo w konkursie na najlepiej skrojony płaszcz. Niedługo potem został asystentem Pierre’a Balmaina. Projektował dla Valentino, Krizii, Chloe, Fendi i własnej marki Karl Lagerfeld. Kiedy w 1983 roku objął stery Chanel, wprowadził szereg rewolucyjnych zmian i scementował pozycję kultowej marki na rynku, na zawsze zapisując się w historii mody.
W tej zajmującej książce Middleton, który osobiście znał projektanta, zabiera czytelników do najbardziej ekskluzywnych miejsc branży modowej i za kulisy pokazów. Przedstawia błyskotliwych artystów, stylowych bywalców salonów i najsłynniejsze gwiazdy – i pozwala zajrzeć do świata pełnego nieuchwytnych, niezapomnianych postaci.
Fascynująca opowieść o sile talentu, determinacji i autokreacji. Lagerfeld kochał modę, bycie w centrum zainteresowania, sławę, ryzyko i pozostawanie szczupłym za wszelką cenę. Nadal go nie lubię, ale po lekturze tej książki lepiej go rozumiem – jego oraz mechanizmy rządzące brutalnym i pięknym biznesem, jakim jest moda. Karolina Korwin Piotrowska, dziennikarka, autorka podcastu
Pierwsza Młodość Jeśli ktoś mógł odbudować podupadającą legendę Chanel, to tylko kajzer – dyktator mody i życia Karl Lagerfeld. Niedostępny, nieustępliwy w dążeniu do ideału, zawsze kierujący się instynktem (choć i ten od czasu do czasu zawodził). Za ciemnymi okularami, wykreowaną przez siebie samego legendą, pozornym brakiem emocji i perfekcyjnie skrojonymi marynarkami krył się inteligentny, filuterny i zabawny człowiek. Ktoś więcej niż projektant. Więcej niż ikona popkultury. Oto portret Lagerfelda, jakiego nie znacie. Maja Chitro, „Elle” William Middleton rekonstruuje to, co Karl Lagerfeld obsesyjnie ukrywał za fasadą z ekscesu. Ta wartka opowieść o historii mody przedstawia złożony portret człowieka, który nie pozwolił sobie tylko na jeden luksus – luksus bycia sobą. Kamila Wagner, „Vogue”
William Middleton – dziennikarz zajmujący się kulturą. Pracował jako dyrektor do spraw mody w „Harper’s Bazaar” i był szefem paryskiego biura Fairchild Publications, gdzie nadzorował takie tytuły jak „W” i „Women’s Wear Daily”. Jest autorem książki Double Vision, pierwszej biografii francusko-amerykańskich mecenasów sztuki i kolekcjonerów Dominique i Johna de Menilów. ARTnews uznała tę biografię za jedną z najlepszych książek na temat sztuki, jakie ukazały się w ostatnim dziesięcioleciu.
Jacek Malczewski (1854-1929) - jeden z najwybitniejszych polskich artystów, malarz i rysownik, zwany ojcem symbolizmu malarstwa polskiego, współzałożyciel Towarzystwa Artystów Polskich "Sztuka" i członek grupy Zero. Studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie pod kierunkiem Jana Matejki, Władysława Łuszczkiewicza i Feliksa Szynalewskiego, następnie szkolił się w cole des Beaux-Arts w Paryżu. Malczewski był wieloletnim profesorem i dwukrotnym rektorem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych. Wczesna twórczość artysty nawiązuje bezpośrednio do martyrologii i literatury romantycznej (Na etapie, 1883; Wigilia na Syberii, 1892; Śmierć Ellenai, 1883), późniejsza z kolei, pełna wątków biblijnych, mitologicznych i baśniowych, bliższa jest symbolizmowi (Meduza, 1895; Allegro, 1907; Chrystus przed Piłatem, 1910). Malarstwo Malczewskiego, charakteryzujące się enigmatycznością i kontrastowością, jest odzwierciedleniem nastrojów społecznych, przeżyć samego twórcy oraz przemian artystycznych przełomu XIX i XX wieku. Album opracowany przez Urszulę Kozakowską-Zauchę zawiera ponad dwieście najsłynniejszych prac Jacka Malczewskiego pochodzących z polskich i zagranicznych muzeów oraz z kolekcji prywatnych.
Schiaparelli. Historia kultowego domu modyto opowieść o twórczości jednej z najbardziej wpływowych i ekscentrycznych kreatorek w dziejach mody. Genialna inspiratorka wszystkich współczesnych projektantów, skutecznie łączyła ekscentryczność z funkcjonalnością, dzięki czemu prowokowała i szokowała w najpiękniejszy z możliwych sposobów.Wyróżniająca się niezwykłą wyobraźnią i eksperymentalnym podejściem do mody, Elsa Schiaparelli pielęgnowała połączenie dowcipu i surrealizmu oraz nowatorstwa i elegancji. Przyjaźń z wieloma utalentowanymi artystami - m. in. Salvadorem Dalim, Manem Rayem czy Jeanem Cocteau - zaowocowała cenionymi i reinterpretowanymi do dziś projektami. Nie bała się wkraczać w rejony, które wielka moda do tej pory omijała. Ubierała sportsmenki, gwiazdy kina czy arystokratki - zaprojektowała m. in. ślubną garderobę dla Wallis Simpson, księżnej Windsoru.Znakomicie ilustrowana i fachowo napisana książka pokazuje życie i karierę Schiaparelli oraz przedstawia także główne motywy jej twórczości. Zdjęcia gotowych projektów wraz ze zbliżeniami na detale i szkicami Schiaparelli pokazują niezwykły geniusz i dorobek projektantki, który do dziś pozostaje fundamentem domu mody Schiaparelli.
Książka „Na tropie fortepianów” to detektywistyczna podróż śladami historycznych instrumentów dla czytelników w wieku 10-12 lat. Publikację wypełniają zagadki, łamigłówki i kreatywne zadania, których rozwiązania składają się na historie pięciu tajemniczych fortepianów.
Czytelnicy będą musieli m.in. odnaleźć zagubioną nogę fortepianu, ułożyć drzewo genealogiczne ulubionego instrumentu Chopina, rozszyfrować wiadomości od jego budowniczych czy zaprojektować swój własny fortepian.
Redaktorem merytorycznym książki jest prof. Benjamin Vogel.
„Wybierz się z nami w podróż śladami historycznych fortepianów – takich, które pamiętają czasy, gdy żył i tworzył Fryderyk Chopin. Odkryj wyjątkowe losy tych instrumentów.
Podczas naszej podróży odwiedzimy cztery europejskie stolice, poznamy wiele wybitnych postaci z czasów dawnych, niedawnych i całkiem współczesnych, będziemy przedzierać się przez labirynty szyfrów i zagadek, a także szukać zagubionych fortepianowych nóg i dźwięków.
Czeka nas wyjątkowa przygoda!”
Joanna Barczuk, Anna Lipiec, Anna Ładecka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
