W tej strefie zapraszamy czytelników tak zwane artystyczne dusze po książki z kategorii Sztuka. Polecamy szereg publikacji o sztuce i jej historii,ciekawostki i portfolia artystów, eseje, albumy, książki o malarstwie, rzeźbiarstwie, architekturze oraz histoii fotografii. Biografie ciekawych artystów, książki i powieści przedstawiające fascynujące losy malarzy i osób uwiecznianych na obrazach. W tym dziale tylko ksiązki ze sztuka w tle.
Wykonanie pięknej, budzącej zachwyt fotografii podczas podróży przynosi ogromną satysfakcję. Takie zdjęcia stają się obiektem podziwu naszych znajomych i obserwatorów, a także najlepszą pamiątką. Dziś praktycznie każdy pstryka fotki, ale tylko nieliczni potrafią wzbudzić swoimi zdjęciami emocje w oglądających, oczarować ich. Jak się tego nauczyć? Oczywiście można przestudiować kilka trudnych podręczników i przebrnąć przez wiedzę specjalistyczną, łatwiej byłoby jednak usłyszeć w odpowiednim momencie podpowiedź z ust mistrza: Zrób to w taki sposób!Ta książka jest właśnie takim mistrzem-przyjacielem. Nie zawiera skomplikowanej teorii i technicznego żargonu, znajdziesz w niej za to mnóstwo sekretów i wskazówek, dzięki którym zaczniesz przywozić z podróży przepiękne zdjęcia! Zamieszczono w niej sporo ważnych uwag na temat kreatywności czy wizji, a także dużo praktycznych porad dotyczących kompozycji, konkretnych ustawień czy zasad korzystania z różnego rodzaju sprzętu w danej sytuacji w podróży. Książka jest napisana w taki sposób, aby można było szybko znaleźć interesujące zagadnienie i uzyskać informację właśnie wtedy, kiedy jest potrzebna. Z tą pozycją poczujesz, jakby w podróży towarzyszył Ci mistrz, który po przyjacielsku zdradza Ci sekrety najlepszych fotografów!Najciekawsze zagadnienia: jakie obiekty fotografować, a które pomijać jakie obiektywy i akcesoria wybrać, kiedy i dlaczego ich używać jak edytować zdjęcia w Lightroomie lub w Photoshopie kiedy lepiej fotografować smartfonem przepisy na wspaniałe zdjęcia z podróży krok po kroku co zrobić, aby wyjazd był przyjemniejszy i przyniósł mnóstwo świetnych zdjęćNajlepsza pamiątka z podróży? Kilka mistrzowskich ujęć!
Pierwsze na rynku wydawniczym opracowanie przedstawiające historię wykorzystania przez Niemców w latach 20. i 30. XX wieku, a także podczas II wojny światowej pałaców na Dolnym Śląsku do początkowo tajnego, pod płaszczykiem szkół sportowych, a później już jawnego szkolenia przedwojskowego młodzieży. Program tajnych szkoleń przedwojskowych, których celem było skrócenie czasu potrzebnego na szkolenie rekrutów zmobilizowanych w okresie późniejszym, po osiągnięciu pełnoletniości, do wojska zainicjowało w 1924 roku ministerstwo obrony Republiki Weimarskiej. Od 1933 r. program szkoleń przedwojskowych w pałacach na Dolnym Śląsku kontynuowały władze III Rzeszy. Oczywiście oprócz zajęć sportowych, nauki musztry i strzelania wpajano młodzieży ideologię narodowego socjalizmu. Nadzór nad tymi placówkami, które nosiły nazwę HJ-Reichsportschule, sprawowały władze Hitler-Jugend. Autor opisał palcówki tego typu na terenie III Okręgu Wojskowego we Wrocławiu, który wspierał je finansowo.
The official book commemorating the 50th anniversary of The Dark Side Of The Moon. March 2023 marks fifty years since the release of Pink Floyd's classic album The Dark Side Of The Moon. Designed by Pentagram to high specifications, this celebratory publication brims with rare and unseen photographs and reveals the visual conception of the original iconic album artwork. It will be a covetable package for the legions of Floyd fans out there – new and old. • Presents rare and unseen backstage and onstage photography of the band during the album tours of 1972 to 1975. • 129 candid photographs by Storm Thorgerson, Jill Furmanovsky, Aubrey Powell and Peter Christopherson document the soundchecks, the shows and the after shows. • A review of the October 1972 Wembley gig, originally published in Melody Maker, provides insight into one of the Floyd’s most celebrated performances. • Reveals the visual conception of the iconic album artwork. • Includes a complete listing of the tour dates.
Jak żyć, gdy wszyscy patrzą?Jerzy Stuhr - jeden z najbardziej uznanych polskich aktorów - szczerze o osobistych dylematach, życiu w Polsce i polityce. O Wałęsie i Stalinie. O Witkacym i Gombrowiczu. O tym, że osoby publiczne są pod nieustanną presją. Aktor nie tylko snuje opowieści o fascynacjach filmem, Włochami, urodą śródziemnomorskiego życia oraz napotkanymi ludźmi, lecz także widzi konieczność spojrzenia sobie w twarz i odpowiedzenia na pytanie, co dalej.Pierwotnie cotygodniowy cykl prowadzony przez Marię Malatyńską zmienił się w mapę podróży Jerzego Stuhra, jego doświadczeń i poglądów na coraz bardziej komplikującą się rzeczywistość. Mimo trudnych tematów wciąż są to dyskusje dające nadzieję i odwagę, w wyjątkowy sposób i z przymrużeniem oka komentujące ostatnie lata kariery aktora.Życie moje kompletnie się zmieniło: filmowe, teatralne, szkolne, wszystko odeszło. I jest to nie tylko przejście od roli uczestnika do obserwatora. Ja po prostu jestem zresetowany. I dzięki temu mam, jak mi się wydaje, bardzo świeże spojrzenie na świat.Jerzy Stuhr - aktor i reżyser teatralny i filmowy, długoletni rektor PWST (obecnie Akademia Sztuk Teatralnych) w Krakowie, skończył także polonistykę na UJ. Blisko współpracował . z Krzysztofem Kieślowskim, Andrzejem Wajdą, Konradem Swinarskim. Związany z Krakowem i Włochami (. grał w filmach Nanniego Morettiego). Autor kilku książek, . dziennika Tak sobie myślę czy rozmów Myśmy się uodpornili. Rozmowy o dojrzałości (z ks. Andrzejem Lutrem).Maria Malatyńska - filmoznawczyni i publicystka, wykładowczyni PWST w Krakowie. Opublikowała . tom wywiadów Ucieczka do przodu! Jerzy Stuhr od A do Z. Laureatka Nagrody Krytyki Filmowej, Nagrody ZAiKS-u i Nagrody Fundacji Kultury Polskiej, uhonorowana medalem Gloria Artis. Należy do Stowarzyszenia Filmowców Polskich oraz FIPRESCI (Międzynarodowej Federacji Krytyki Filmowej), członkini Polskiej Akademii Filmowej.
Skały i wzgórza, kamieniołomy i lasy, stal i ceramika surowy, a zarazem fascynujący krajobraz i bogactwa naturalne Gór Świętokrzyskich ukształtowały architekturę powojenną regionu.Świętokrzyskie to jeden z najstarszych geologicznie obszarów Europy. Na niewielkiej powierzchni są widoczne skały i skamieniałości pochodzące ze wszystkich okresów geologicznych. Region obfituje w bogactwa mineralne od złóż piaskowców, wapieni oraz rud żelaza, miedzi czy ołowiu po unikatowy krzemień pasiaty. To tutaj odkryto i sklasyfikowano jako najstarsze znane człowiekowi tropy zwierząt lądowych na świecie. Można więc powiedzieć, że wszyscy pochodzimy spod Kielc. Jednocześnie o tym regionie i jego architekturze wiemy niewiele.Nieoczywisty architektoniczny regionalizm, jaki wykształcił się na tym obszarze, czerpie z praktyk budownictwa wernakularnego, z dostępności lokalnych materiałów, z krajobrazu i z przemysłu. Te z kolei różnią się w poszczególnych częściach województwa. Architektoniczną różnorodność regionu Świętokrzyskiego starano się oddać w niniejszym przewodniku. Dlatego wśród opisywanych budynków znalazły się także te pozbawione cech wybitnych ale stanowiące ważny zapis momentu dziejowego, w którym powstawały. Nie zabrakło tu jednak dzieł ikonicznych kieleckiego dworca autobusowego, huty w Sandomierzu czy masztu na Świętym Krzyżu.Ruch tektoniczny to pierwsze przekrojowe opracowanie na temat świętokrzyskiej architektury. Prasa branżowa przez lata nie była zainteresowana tym regionem skupiano się na Warszawie, Krakowie i Śląsku. Niedostatek opracowań i materiałów źródłowych sprawił, że w przypadku części obiektów ważnych dla historii architektury nie sposób ustalić ich dat powstania czy autorów. Brak dokumentów nie powinien jednak skutkować tym, że znamienne dla regionu budynki pozostaną niezauważone. Historia świętokrzyskiej architektury wciąż czeka na odkrycie i uzupełnienie.
Stanisława Bareję można uznać chyba za najbardziej konsekwentnego reżysera działającego w okresie PRL. Realizował wyłącznie filmy i seriale należące do gatunków rozrywkowych. W jego dorobku są przede wszystkim komedie, ale też kryminały. Brak dramatów społecznych, wojennych, historycznych… Już ta niezwykła konsekwencja jest wystarczającym powodem, aby przyjrzeć się bliżej Stanisławowi Barei. Gdyby bowiem żył i tworzył w tym samym okresie historycznym, lecz w jakimś innym zachodnim kraju, nie byłoby niczego dziwnego w tym, że specjalizował się on w kinie rozrywkowym, które w dodatku przynosi zyski. Jednak w PRL niekoniecznie musiało to być najłatwiejsze i oczywiste. Od sztuki i jej twórców wymagano zaangażowania i stosownej powagi. Gatunków rozrywkowych – w filmie, ale również w literaturze – nie ceniono. Jednocześnie nieustannie apelowano i nawoływano do tworzenia socjalistycznej kultury masowej, do produkcji utworów rozrywkowych, które jednak będą wierne ideologicznym pryncypiom. Później, jakże często, narzekano na gotowe już komedie czy kryminały.
Ze Wstępu
Dzięki jasnym wskazówkom zawartym w tym praktycznym poradniku poznasz podstawowe techniki rysowania martwej natury, pejzażu, zwierząt, postaci ludzkiej. Szybko nauczysz się m.in. tworzyć portrety dzieci i dorosłych, postaci w dynamicznych układach, właściwie dobierać proporcje oraz rysować detale. Autor w przystępny sposób krok po kroku wyjaśnia, jak stworzyć niebanalne prace różnymi metodami: węglem, kredą i pastelami; daje również wiele cennych rad dotyczących m.in. przyborów do rysowania czy wykorzystywania fotografii jako pomocy.
Andrzej Turowski dokonuje w Radykalnym oku istotnej zmiany w swoich badaniach nad awangardą. Pierwszą wojnę światową traktuje jako wydarzenie kluczowe w historii XX-wiecznego modernizmu. Transgresję, rozumianą dotąd jako konstruktywistyczne przekroczenie, w nowej książce zastępuje dadaistyczna subwersja, strategia krytycznego spojrzenia. W sztuce awangardy autor kładzie nacisk na szeroko rozumianą problematykę kryzysu i destrukcji. Książkę spinają dwa rozdziały dotyczące podróży. One też określają historyczne i problemowe ramy rozważań o nowoczesności. Wyprawa Stanisława Ignacego Witkiewicza i Bronisława Malinowskiego, rozpoczęta w 1914 roku, w przededniu Wielkiej Wojny, prowadziła przez Francję na „dzikie” antypody. Druga, związana z emigracyjnymi losami Teresy Żarnowerówny, to wędrówka artystki, która między 1940 a 1945 rokiem próbowała przedostać się z Europy do Nowego Jorku. Pierwsza podróż, w poszukiwaniu Innego, miała wymiar fantazmatyczny, druga przybrała formę tragicznej tułaczki. Egzotyczna podróż, mająca zaspokoić pragnienie uniwersalnej jedności, traktowana jest tu jako mit założycielski modernizmu, podczas gdy wojenna tułaczka i doświadczenie śmierci kończyły nowoczesność.
Czterdziesty piąty już minialbum w serii poświęconej malarstwu polskiemu przedstawia życie i twórczość jednej z najwybitniejszych polskich malarek i rzeźbiarek - Marii Jaremy (1908-1958). Młoda Jaremianka doskonaliła swój talent na studiach rzeźbiarskich w pracowni Xawerego Dunikowskiego w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Związana na studiach z Grupą Krakowską, a następnie z teatrem eksperymentalnym Tadeusza Kantora, stała się jedną z najwybitniejszych przedstawicielek polskiego malarstwa awangardowego. Jej prace malarskie, pełne abstrakcyjnych kształtów, cechuje wielowymiarowość, przestrzenność, rytmiczność i barwność. Minialbum opatrzony wstępem Agaty Małodobry zawiera około sześćdziesięciu najbardziej znanych prac artystki, znajdujących się obecnie w zbiorach polskich muzeów narodowych.
Książka jest fundamentalnym dziełem spełniającym oczekiwania wszystkich, którzy interesują się sztuką i architekturą. Przetłumaczona na wiele języków, stale wznawiana i aktualizowana jest cenną pomocą dla studentów zarówno historii sztuki, jak i architektury. Bogaty materiał usystematyzowany został w przemyślany sposób. Osobne rozdziały poświęcone są wiedzy o stylach w zakresie budownictwa: sakralnego, budowy zamków, pałaców i budownictwa komunalnego. Zawiera leksykon ilustrowany, 5-języczny słownik pojęć, liczne mapy, indeks miejscowości i nazwisk.
Ola. Olga. Kora. Jedyna taka biografia Nie ma jednej Kory. Każdy z jej bliskich, przyjaciół, znajomych, kto kiedykolwiek z nią się zetknął, mówi o innej osobie. Kobieta – żywioł. Ikona. Sprawcza, bezkompromisowa, waleczna. Brała z życia, co chciała – pożerała słabych mężczyzn, podziwiała mocne kobiety. Na strachu i samotności zbudowała niewiarygodną siłę. Katarzyna Kubisiowska jako jedyna miała dostęp do niepublikowanego archiwum Kory: fotografii, zapisków, nagrań. Tylko z nią zgodzili się porozmawiać najbliżsi Kory i opowiedzieli jej historie, które do tej pory nie wyszły poza prywatne kręgi. Autorka, czerpiąc z tych niedostępnych dotychczas źródeł, snuje wciągającą, pełną nieoczekiwanych emocji opowieść pulsującą muzyką i rytmem zmieniających się czasów. Katarzyna Kubisiowska – dziennikarka „Tygodnika Powszechnego”, biografka Jerzego Pilcha, Danuty Szaflarskiej, Jerzego Vetulaniego. Autorka m.in. rozmowy rzeki z Wojciechem Mannem Głos i zbioru rozmów z ludźmi kultury Blisko, bliżej.
Książka poświęcona jest chorwackiej i serbskiej fantastyce gatunkowej analizowanej z perspektywy geopoetyki: związków tej twórczości z przestrzenią, a także rzeczywistością pozaliteracką. Szczególny nacisk położony jest na publikacje spod znaku fantastyki naukowej, fantasy i horroru powstałe w latach dziewięćdziesiątych XX wieku, ponieważ nastąpiły wówczas istotne przemiany paradygmatu tamtejszej fantastyki, polegające przede wszystkim na hybrydyzacji gatunkowej utworów oraz włączaniu do nich lokalnych motywów i miejsc, dotąd praktycznie nieobecnych. Refleksja nad literackimi geografiami wyobrażonymi oraz przekształceniami matryc gatunkowych w tekstach pozwala na zadanie pytań o stosunek analizowanej fantastyki do kluczowych problemów współczesności oraz określenie jej subwersywnego lub koncyliacyjnego charakteru wobec dominujących wówczas ideologii."Aleksandra Wojtaszek podejmuje niezwykle interesujące zagadnienie serbskiej i chorwackiej fantastyki, analizowane poprzez kategorie topografii przestrzeni wyobrażonych. Praca ta powinna zainteresować nie tylko slawistów, ale i badaczy szeroko pojętej literatury fantastycznej. () Autorka porusza się ze znawstwem w przestrzeni naukowej wyznaczonej z jednej strony przez serbską i chorwacką literaturę fantastyczną, z drugiej zaś przez zagadnienia teoretyczne dotyczące genologii fantastyki, światotwórstwa i geopoetyki".Z recenzji dr hab. Natalii Lemann, prof. UŁAleksandra Wojtaszek- doktor literaturoznawstwa, asystentka w Instytucie Filologii Słowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego. Absolwentka filologii chorwackiej na UJ, stypendystka uniwersytetów w Zagrzebiu i w Belgradzie. Współpracuje m.in. z "Herito" i "Tygodnikiem Powszechnym". Stypendystka międzynarodowego programu dla tłumaczy CELA i laureatka Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO.
Taneczny modernizm nie jest jedynie częścią historii kultury. To także, a może przede wszystkim, iskrzący się wieloma kolorami punkt odniesienia dla myślenia o przeszłości i teraźniejszości tańczącego ciała oraz dla różnych jego praktyk. Taneczny modernizm to wreszcie opowieść o tęsknotach i lękach nowoczesnego człowieka. Opowieść tę przepisujemy wciąż na nowo, coraz bardziej świadomi jej globalnego i kolektywnego charakteru. Niniejsza książka, będąca owocem spotkania historyków i praktyków tańca, jest tego przykładem. ———————————————
Dance modernism is not only a part of cultural history. It is also, perhaps above all, a multicolored reference for thinking about the dancing body’s past and presence as well as its many practices. Finally, dance modernism is a story of modern longings and anxieties. The story has been constantly re-written, with a growing awareness of its global and collective character. An outcome of a meeting between dance historians and practitioners, this book is an example of said awareness. Julia Hoczyk – teatrolożka, krytyczka i teoretyczka tańca, redaktorka. Absolwentka Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie. Teksty krytyczne publikowała m.in.. W „Didaskaliach”, „Teatrze”, „Opcjach”, „Dwutygodniku.com” i na portalu nowytaniec.pl , a artykuły naukowe w kilku wydawnictwach pokonferencyjnych. W latach 2005–2010 była redaktorką „Sceny” – periodyku poświęconego kulturze i edukacji teatralnej, w latach 2008–2011 – sieciowego miesięcznika „Kultura Enter”, w latach 2011–2018 – redaktorką prowadzącą portalu taniec POLSKA.pl poświęconego informacji, promocji i dokumentacji tańca, obecnie jest jedną z jego redaktorek (Narodowy Instytut Muzyki i Tańca). Zajmuje się problematyką cielesności i gender w polskim i światowym tańcu współczesnym. Daje gościnne wykłady i prowadzi spotkania na temat tańca współczesnego i buto. W Akademii Teatralnej w latach 2010–2015 prowadziła zajęcia z analizy tańca współczesnego, była też promotorką prac licencjackich o tej tematyce. W 2019 roku w Centrum Sztuki Tańca w Warszawie zrealizowała projekt kuratorski Wokół tańca, choreografii, performansu – różne ujęcia tańca współczesnego. Pracuje w Dziale Publikacji i Dokumentacji Narodowego Instytutu Muzyki i Tańca. Wojciech Klimczyk – badacz tańca, zainteresowany szczególnie jego społeczną i polityczną rolą. Autor książek Erotyzm ponowoczesny (2008), Wizjonerzy ciała. Panorama współczesnego teatru tańca (2010) oraz Wirus mobilizacji. Taniec a kształtowanie się nowoczesności 1455-1795 (2015). Doktor habilitowany, profesor UJ. Pracuje w Katedrze Porównawczych Studiów Cywilizacji Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Przez blisko dziesięć lat współtworzył kolektyw artystyczny Harakiri Farmers pracujący na przecięciu tańca współczesnego i teatru. Jako dramaturg tańca współpracował z Andre Gingrasem, Kirstine Ilum Soerensen, Martą Wołowiec i Poernimą Gobardhan.
Życie wielkich twórców zawsze miewało swoje wzloty i upadki. Ale o upadkach biografowie nie lubili pisać. Zajmowali się albo samą twórczością, tak jakby dzieło nie zostało stworzone przez żywego człowieka, albo publikowali hagiografie. Piotr Łopuszański, zabiera nas w podróż w czasie, swobodnie przemieszczając się pomiędzy epokami. Odkrywa tajemnice artystów malarzy (płci obojga), wielkich pisarzy - i to nie tylko polskich, a kończy esejem o Gustawie Holoubku, ostrożnie zdejmując z twarzy aktora wszystkie Srebrne i Złote Maski, którymi za życia go uhonorowano. Fascynująca opowieść o życiowych sekretach wielkich twórców. Intelektualna uczta, w której czytelnik zamiast tanich plotek i insynuacji znajdzie zaskakujące wnioski erudyty zakochanego w historii. Bagaż wiedzy, znajomość tematu i swoboda łączenia faktów zachwycą każdego poszukiwacza tajemnic. Giorgione i Tycjan - światło, kolory i różnice talentu. Wszystkie zagadki księcia malarzy. Adam Mickiewicz - hreczkosiej z Białej Rusi w czasie pobytu na Ukrainie zapisuje po polsku "Litwo, Ojczyzno moja". Więc dlaczego miałby być Żydem? Bolesław Prus - na nagrobku napisano mu; "serce serc", chociaż jako scjentysta, badał rzeczywistość szkiełkiem i okiem a serce omijał z daleka. Henryk Sienkiewicz - mały rycerz literatury. Ku pokrzepieniu serc (i wypełnieniu sakiewki) Stefan Żeromski - syzyfowe prace nad biografią pisarza i wieczne kłopoty z cenzurą - w każdej epoce. Marcel Proust - nadwrażliwy maminsynek nadopiekuńczej matki. Modny, banalny ale czy czytany? Doktor Tadeusz Żeleński - bez dogmatów czyli cała prawda o "Boyszewiku". (Im się człowiek robi starszy, wszystko w nim po trochu parszy - wieje.) Tadeusz Pruszkowski - wino, kobiet i śpiew. Bogate życie artysty i banalny koniec jednostki zgniecionej przez historię Skamandryci - genialni poeci z bolesnymi zadrami, slalom pomiędzy sztuką a polityką Zofia Stryjeńska - Murzyńska czupryna i bogowie słowiańscy - chorobliwa nieśmiałość i pozory ognistego temperamentu: tragiczne losy genialnej artystki Gustaw Holoubek - Gucio/Konrad przy stoliczku Konwickiego. (A kajdany wiszą w szatni) Lubię poznawać fakty, które zmieniają mój dawny, wyniesiony ze szkoły stosunek do uznanych wielkości. Przedstawiam życie i zagadki związane z wielkimi postaciami, dociekam przyczyn postępowania moich bohaterów, przytaczam dotyczące ich anegdoty. Mam nadzieję, że lektura sprawi Państwu przyjemność i skłoni do refleksji. Piotr Łopuszański
Leksykon architektów i budowniczych pochodzenia żydowskiego w Krakowie w latach 18681939, to pierwsza taka publikacja w Polsce. Znajdą w niej Państwo 91 biogramów oraz informacje o przeszło tysiącu obiektów. Praca powstała w oparciu o źródła archiwalne, poszerzone o informacje od rodzin przedstawionych osób i jest efektem dwudziestoletnich zainteresowań autorki dziedzictwem krakowskich Żydów. Leksykon to książka nie tylko o architekturze, lecz również o ludziach, których dokonania w istotny sposób wpłynęły na współczesny obraz Krakowa. Niniejsza praca jest konsekwentną kontynuacją i ważnym rozszerzeniem dotychczasowych pionierskich badań archiwalnych i opracowań autorki, która dała się już poznać jako wnikliwy badacz historii krakowskich Żydów przełomu XIX i XX wieku, a zwłaszcza wkładu społeczności żydowskiej w budowanie nowoczesnego Krakowa. () Praca Barbary Zbroi imponuje jak w poprzednich jej publikacjach zarówno rzetelnością przeprowadzonej kwerendy archiwalnej, jak i wnikliwością badawczą. Widać przy tym wyraźne dążenie do maksymalnego przekazania nieznanej dotychczas wiedzy zarówno o społeczności żydowskiej Krakowa, jak i o samym mieście. Znana już dobrze z jej poprzednich prac detektywistyczna żyłka autorki umożliwiła uzyskać liczne unikalne relacje i materiały od rozsianych po całym świecie rodzin żydowskich architektów i budowniczych. Fragment recenzji prof. dr hab. Jacka Purchli
[front] AUTORYZOWANA BIOGRAFIA CHARLIEGO WATTSA ZE SŁOWEM WSTĘPNYM MICKA JAGGERA I KEITHA RICHARDSA [lewe skrzydełko] Połowa 1962 roku. Niedawno powstały zespół Rolling Stones poszukuje stałego perkusisty. Mają na oku Charliego Wattsa, muzyka jazzowego dobrze już znanego w londyńskich klubach rhythm and bluesowych. Na szczęście dla przyszłych fanów Stonesów na całym świecie, udaje się go namówić do współpracy. Po zajęciu miejsca przy perkusji, Charlie pozostał na nim już do końca życia – przez cały okres swingujących lat sześćdziesiątych, kiedy Stonesi osiągali szczyty sławy, i w dobrze udokumentowanym okresie rozpustnych lat siedemdziesiątych, którego symbolem stał się ich kultowy album Exile On Main St. Z walki z własnymi demonami w latach osiemdziesiątych Charlie wyszedł bez szwanku, umacniając swoją reputację rozważnego, kulturalnego, lecz nie mniej przekonującego kontrapunktu dla bardziej ekspansywnych kolegów z zespołu. Przez niemal sześćdziesiąt lat, w trakcie których miały miejsce liczne kłótnie, bolesne straty oraz zmiany personalne w zespole, zarówno na estradzie, jak i poza nią, Charlie trwał jak skała w sercu Rolling Stonesów. Jednocześnie stanowił przeciwieństwo gwiazdy rocka – pilnie strzegł swojej prywatności i ponad wszystko cenił rodzinę. Oparta na nowych wywiadach z przyjaciółmi, członkami rodziny i kolegami z zespołu, w tym Mickiem Jaggerem i Keithem Richardsem, biografia Charlie gra dziś dobrze przedstawia fascynującą historię życia Charliego Wattsa – oficjalną, autoryzowaną i nigdy wcześniej nie opowiedzianą. [prawe skrzydełko] Paul Sexton – pisarz, dziennikarz i prezenter radiowy – przez ponad trzydzieści lat zajmował się Rolling Stonesami, przeprowadził wiele wywiadów z wszystkimi członkami zespołu. O muzyce zaczął pisać dla tygodnika „Record Mirror” w 1977 roku, jeszcze jako nastolatek. Ma na swoim koncie liczne publikacje, między innymi w „Sunday Times”, „The Times” i „Billboard”, a także wiele filmów dokumentalnych oraz programów dla BBC Radio 2. W 2021 roku ukazała się jego książka zatytułowana A Portrait of the Artist in Memories and Memorabilia. Mieszka w południowej części Londynu. [tył] „Był po prostu sobą, najbardziej autentycznym gościem, jakiego kiedykolwiek poznałem”. Keith Richards „Często razem się śmialiśmy. Brakuje mi go z wielu powodów”. Mick Jagger
Pierwszy podręcznik stworzony zarówno dla wykładowców, jak też i słuchaczy podyplomowych studiów z zakresu emisji i higieny głosu. Praca obejmuje zagadnienia teoretyczne związane z budową aparatu głosowego i zjawiskiem impostacji głosu oraz zawiera autorską propozycję praktycznej metody pracy nad głosem. Jest cenną pomocą dydaktyczną na studiach kształcących nauczycieli i logopedów, ale korzystać z niej mogą wszyscy ci, którzy w sposób zawodowy posługują się głosem, a więc mówcy, aktorzy, politycy, piosenkarze, a przede wszystkim pedagodzy. Problem zdrowego głosu dotyczy wszystkich, dla których ten delikatny instrument jest narzędziem pracy lub środkiem wyrazu: nauczycieli i piosenkarzy, śpiewaków i polityków, sprzedawców i prawników. Do nich jest adresowana książka Bogumiły Tarasiewicz, zawierająca autorską metodę pracy nad głosem wykorzystywanym zarówno w mowie, jak i w śpiewie. Narzędziem profilaktyki bądź rehabilitacji jest bowiem świadome kształcenie głosu pozwalające zdobyć umiejętność poprawnego mówienia i śpiewania wolnego od niedociągnięć i manieryzmów, a zarazem umożliwiające pełne rozwinięcie i swobodne wykorzystanie naturalnych możliwości tego instrumentu. Autorka zwraca uwagę na pozornie proste problemy (postawa, uelastycznienie aparatu artykulacji i kontrola napięcia mięśniowego) wpływające jednak znacząco na fonację. Uczy prawidłowego oddechu i uzyskiwania rezonansu. O istotnej wartości książki decyduje dołączony do niej obszerny zestaw praktycznych ćwiczeń opatrzony precyzyjnymi wskazówkami, co czyni ją atrakcyjną również dla logopedów. Książka napisana jest w przystępny sposób, zawiera liczne ilustracje. Prezentowana pozycja funkcjonuje jako podręcznik emisji głosu skierowany do studentów wydziałów pedagogicznych. Bogumiła Tarasiewicz - ukończyła Akademię Muzyczną im. I.J. Paderewskiego w Poznaniu w klasie śpiewu solowego prof. Ewy Werki i prof. Bożeny Karłowskiej oraz muzykologię na Uniwersytecie im. A. Mickiewicza w Poznaniu pod kierunkiem prof. dr hab. Jana Stęszewskiego (1990). W latach 1990-91 uczestniczyła w kursach interpretacji muzyki dawnej w Centre de Musique Ancienne w Genewie. Od 1990 roku jest pracownikiem naukowo-dydaktycznym w Instytucie Wychowania Muzycznego Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Zielonej Górze, obecnie adiunktem w Instytucie Kultury i Sztuki Muzycznej Uniwersytetu Zielonogórskiego. W 1999 roku uzyskała kwalifikacje I stopnia (odpowiednik doktoratu naukowego) w dziedzinie wokalistyki w Akademii Muzycznej we Wrocławiu. W 1990 roku podjęła także stałą współpracę z Filharmonią Zielonogórską, w której w latach 1993-98 była szefem artystycznym Filharmonii Młodych. Od 1998 roku jest dyrektorem i szefem artystycznym Lubuskiego Biura Koncertowego. Prowadzi ożywioną działalność koncertową. Występowała w b. ZSRR, Niemczech, Francji, Szwajcarii, Włoszech, Watykanie, na Litwie, w Czechach i Austrii. Jest solistką zespołu kameralnego Quodlibet Orchestra, współpracuje jako solistka z chórami macierzystego instytutu. Jako muzykolog zajmuje się badaniem kultury muzycznej Łemków. Brała udział w Międzynarodowych Sympozjach Muzykologicznych Muzyka Kresów (w latach 1992-94). Jest autorką artykułów dotyczących tej tematyki.
Tamara Łempicka. Projekt artystka to polskie wydanie bestsellerowej książki Passion by Design. The Art and Times of Tamara de Lempicka autorstwa Kizette de Lempickiej-Foxhall.Obrazy Tamary Łempickiej zdeniowały art dco, a jej życie było kwintesencją epoki jazzu. Obdarzona wyjątkowym talentem, niezwykłą urodą i nieodpartą siłą osobowości, uchodźczyni z ogarniętej rewolucją Rosji odniosła sukces na własnych warunkach. Podbiła Paryż lat 20. XX wieku wyranowanymi portretami bogatych i sławnych oraz emanującymi chłodnym erotyzmem aktami, następnie wiodła pasjonujące życie w Hollywood, Nowym Jorku, Houston i Cuernavace, nigdy nie odkładając pędzla.Książka oferuje intymny wgląd w życie i karierę tej fascynującej postaci: to historie, które Tamara sama opowiadała urzeczonym słuchaczom. Zostały zebrane i zredagowane po śmierci artystki przez jej córkę Kizette, która splotła je w kompletną historię życia, zawierającą wiele dodatkowych biogracznych i historycznych informacji.Niniejsze nowe wydanie jest zilustrowane rozszerzonym zbiorem reprodukcji obrazów Tamary, w tym mało znanymi pracami, oraz wyjątkowymi fotograami z rodzinnych albumów. We wprowadzeniu Marisa de Lempicka, prawnuczka malarki, eksploruje dziedzictwo tej pionierskiej artystki, której obrazy osiągają obecnie ośmiocyfrowe ceny, a styl nadal inspiruje twórców z różnych dziedzin.
Nowy minialbum z serii Malarstwo przedstawia twórczość jednego z najbardziej znanych na świecie artystów surrealistycznych - Rafała Olbińskiego. Jego niezwykłej urody prace zdobią okładki czołowych czasopism, takich jak "Der Spiegel", "Newsweek" czy "Time", i prezentowane są w najlepszych galeriach sztuki na świecie. Olbiński porusza wielkie, abstrakcyjne tematy, skrystalizowane w obrazach zaskakujących swoją celnością. Album prezentuje autorski wybór prac artysty.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
