Katalog pierwszej wystawy w nowym budynku MSN, a zarazem książka dyskutująca rolę i zadania muzeum sztuki współczesnej dzisiaj w Polsce i na świecie, w czasach niepokoju.O Wystawie niestałej. 4 x kolekcja MSN piszą kuratorzy tego pokazu, interpretując kolekcję MSN w przekonaniu, że dzieła sztuki i dialog między nimi otwierają pole do powstawania nowych znaczeń i pomagają opisywać nasz świat. Osie, na których zbudowana jest kolekcja oraz wystawa rozpinają się między zaangażowaniem i autonomią oraz sztuką popularną, bliską życia i sztuką o charakterze afektywnym, tworzącą swoje własne kosmosy i języki.O samej idei muzeum piszą zaproszeni autorzy wybitni naukowcy, krytyczki i kuratorki. Prof. Madina Tlostanova pyta o możliwość dekolonizacji postsocjalizmu, prof. Krzysztof Pomian wraca do tematu relacji sztuki nowoczesnej i demokracji, a Laura Raicovich pokazuje (na przykładach), jaką rolę mogą mieć instytucje sztuki w czasach głębokich kryzysów. Obrazu dopełniają dwie rozmowy Claire Bishop, Joanny Mytkowskiej i Jakuba Gawkowskiego o muzeologii radykalnej i wojnach kulturowych (w Polsce i w Stanach Zjednoczonych) oraz szwajcarskich akademików i kuratorów Frediego Fischli i Nielsa Olsena, którzy z Tomaszem Fudalą i Natalią Sielewicz rozmawiają o misji muzeów dzisiaj.

Przystępne i bogato ilustrowane kompendium wiedzy o zbiorach Muzeum dziełach sztuki, ale także archiwach, Parku Rzeźby na Bródnie, domu Hansenów w Szuminie, palmie Joanny Rajkowskiej czy amatorskich filmach zebranych w Archiwum Filmów Domowych. W ten świat wprowadzają krótkie eseje kuratorów MSN, a potem spotykamy bliżej 150 wybranych z kolekcji prac, opisanych i zinterpretowanych w formie jednostronicowych tekstów. Ten spacer po kolekcji przygotowali pracownicy Muzeum i zaproszeni autorzy.

„Obserwowałem pianistów przez trzy tygodnie, pełen podziwu i współczucia dokumentując to, przez co przechodzą w decydującym punkcie swojej kariery. Niektórzy do ostatniego momentu nie opuszczali garderoby i wybiegali z niej wprost na schody prowadzące na scenę. Inni, mimo że wyszli z pokoju na korytarz, zamykali oczy, jakby chcieli być niewidzialni. Kolejni mieli swoje amulety – spinki do mankietów czy wisiorki, których dotykali do ostatniej chwili przed występem, pocierając palcami, z nadzieją, że szczęśliwy talizman odda swoją moc. Kiedy stali już w załomie za otwartymi drzwiami, w mroku tuż przy schodach prowadzących na scenę, myślałem o ich drodze do tego miejsca – latach ćwiczeń, wyrzeczeń, decyzji o udziale w Konkursie, przejściu przez eliminacje – i że teraz jest ta chwila próby, moment wdechu w ciszy przed pojawieniem się muzyki. […] Byłem nadgorliwy w swoim zadaniu, rejestrowałem więcej, niż sam oczekiwałbym tego od siebie. Chciałem utrwalić wszystkich, którzy tworzą ten Konkurs, a często pozostają w cieniu. Moje ujęcia na bieżąco wysyłane były do mediów lub uzupełniały okołokonkursowe realizacje Instytutu. Zgrywałem je nocami, a od rana rejestrowałem kolejne. Kiedy Konkurs się zakończył, mogłem spokojnie wrócić do stworzonego materiału. Podczas selekcji ujęć dostrzegłem potencjał zatrzymanych kadrów, możliwość wyeksponowania punktu kulminacyjnego sytuacji czy gestu. Wtedy przyszedł mi do głowy pomysł stworzenia książki fotograficznej, w której mógłbym wtajemniczyć słuchaczy w obrazy i emocje rozgrywające się poza sceną”. Filip Dowjat

Wersja polskojęzycznaRepeat after Me II is an audiovisual video installation created by the Ukrainian Open Group collective. The groups work is based on exploring the interaction between people and contextual spaces, creating the so-called open situations. Performativity and cooperation with viewers and participants are important parts of their work. They have tackled the subject of war on several occasions, ever since the Armed Forces of the Russian Federation began their military operations in the southeast of Ukraine in 2014. Open Groups projects are created through a long process, and their works themes are always intersecting.

Foreword by Bob Stanley On a sunny Saturday morning in May 1956, a fifteen-year-old, then called Harry Webb, was mooching down Waltham Cross High Street. He heard some music blaring out of a parked car. It stopped him in his tracks. The song was 'Heartbreak Hotel' by Elvis Presley. It sounded like nothing he had ever heard before. In that instant, the schoolboy who was destined to take the hit parade by storm as Cliff Richard fell in love with rock and roll. It gave him the thrill, the purpose and the mission that has shaped his life ever since. Cliff lives in and for music. And with 65 years as a hitmaker, the music filling his head is a broad category. His soundtrack begins by blasting us all back into that first life-changing explosion of rock and roll, and also includes great soul stars such as Aretha Franklin, longtime colleagues like Elton John, and much-missed close friends Cilla Black and Olivia Newton-John. This book is meaningful to Cliff on many levels. The 30 or so songs here that make up the soundtrack to his life have each moved him deeply, but it's also about the legendary artists he met, and often got to know. He shares those stories and memories with you, too. A Head Full of Music is a vibrant personal journey for Cliff, and it's a joy to accompany him on it. Get wired for sound with him and read on.

Niezwykła artystka i porywające sceny jej życia   Ukochana przez widzów Marynia z Rodziny Połanieckich, Anka z Ziemi obiecanej i Barbara z serialu Złotopolscy. Wybitna aktorka teatralna i odtwórczyni głównych ról w ekranizacjach najważniejszych dzieł polskiej literatury. Chyba jedyna polska uczestniczka gali oscarowej, która w Los Angeles jeździła windą z Liz Taylor.   Działaczka podziemia antykomunistycznego, ambasadorowa i radna Warszawy. Ikona kobiecości, stylu i klasy. Spełniona żona i mama, której wśród wszystkich życiowych ról do pełni szczęścia zabrakło tylko jednej…   Anna Nehrebecka w szczerej i wzruszającej rozmowie z Katarzyną Ostrowską dzieli się wspomnieniami z życia prywatnego, również tymi niełatwymi, a także opowieściami i anegdotami z ponad pięćdziesięciu lat na scenie i przed kamerą. Obie rozmówczynie zapraszają czytelników w nostalgiczną i pełną humoru podróż do świata teatru, kina i telewizji.   Do świata wielkiej i małej polityki, a także do… szlacheckiego dworku, kamienicy na warszawskim Powiślu i ogrodu, w którym Pani Anka jeździ na… kosiarce.   Katarzyna Ostrowska – urodzona w Krakowie, choć „wiecznie nierozpakowana” miłośniczka podróży, zakonów rycerskich i zaginionych cywilizacji. Absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego (teatrologia). W 2021 roku ukazała się jej rozmowa z Dorotą Kolak Skąd ja Panią znam?. Swoją pasję do rozmów z niebanalnymi ludźmi rozwijała w autorskim cyklu spotkań „Heroina Polskiego Kina”, choć najbardziej fascynują ją historie z pogranicza świata widzialnego i niewidzialnego (jest autorką powieści fantasy Naszyjnik z turmalinem).

HISTORIA SZTUKI NIE JEST NUDNA!Czy wiesz, co łączy Fridę Kahlo z Taylor Swift? Albo co ma wspólnego prerafaelicki malarz Millais z trójkątem miłosnym ze "Zmierzchu"? Dasz wiarę, że niepozorna martwa natura jest jednym z najwspanialszych autoportretów w historii sztuki? Co Ty na to, że niektóre z obrazów Caravaggia to właściwie przyznanie się do winy? Albo że istnieje rysunek potwierdzający romans Lorki z Dalim?Możesz sobie wyobrazić, że w greckiej mitologii mamy historię jak z tragicznego "Heartstoppera"? I że w pewnym kościele istnieje średniowieczny profil z Tindera?Sławni artyści mają swoje słodkie tajemnice. Dowiedz się wreszcie, co tak naprawdę przedstawili na znanych obrazach i o co chodzi z tą dziwną symboliką. Jeżeli lubisz czytać o skandalach i nie gorszą cię pikantne ciekawostki, to przy tej książce będziesz się naprawdę dobrze bawić!

Pełna pasji i furii, podziwiana i nienawidzona, sławna i zapomniana. Malarka uderzających skrajności i totalnych przeciwieństw. Zofia Stryjeńska.Co kochała, a czego się bała? Z kim się przyjaźniła i gdzie bywała? Jak piła wódkę i przeklinała? Co przemilczała?Angelika Kuźniak odkrywa przed czytelnikami zapomniane życie wybitnej polskiej malarki art dco. Z jej biografii wyłania się pełnokrwista kobieta, której zmagania są tyleż fascynujące, co uniwersalne.Nowe wydanie książki zawiera unikalny "Słownik Zochy" opracowany przez Angelikę Kuźniak.Rodziłam się u zbiegu dwóch epok. Za późno, aby tańczyć kankana, za wcześnie, aby podziwiać rozbicie atomu. Oscyluję więc krańcowo między przepaścią a nadzieją.Zofia StryjeńskaZ listu do siostry Maryli, 1969 rok:"Staremu nudziarzowi o sobie pisać zabraniam. Nie zamierzam błąkać się w nudzie i szarzyźnie nawet po mej dematerializacji. Niech będzie w tym pisaniu tempo, ruch, barwa, energia. Niech mi na nowo w żyłach zacznie pulsować! []Saludos"

Crafted over twenty-five years, I Want to Talk to You invites you into a conversation about literature, art and music, identity, grief and everything in between As a young journalist, Diana Evans was catapulted overnight into the role of culture editor, going on to interview a roster of stars including Lauryn Hill, Viola Davis, Alice Walker and Edward Enninful. In these portraits of contemporary icons, the author remains the observer. Alongside them, in pieces collected here for the first time, we also see her turning the lens on herself. We watch as she dances on stages in London and travels through Cuba. We sit beside her desk as she develops her voice as a writer, shaped by her love for Jean Rhys, James Baldwin and Toni Morrison. We walk by her side as she navigates the world – her family and the midlife sandwich, reflections on fashion, yoga, the British monarchy and lockdowns, and the lasting impact of George Floyd and Grenfell.

Chcesz w końcu zaistnieć w social mediach? ,,Potęga Videotellingu...” to rzetelny podręcznik pełen wiedzy w temacie video contentu, dzięki któremu przełamiesz bariery w głowie, dostaniesz narzędzia do samodzielnej autopromocji, od znalezienia pomysłu na scenariusz, przez nagrania treści video, aż po ich montaż i promocję w mediach społecznościowych. Dzięki temu podręcznikowi będziesz mógł tworzyć: • artystyczne rolki na Instagramie lub relacje z eventów; • ciekawe shorty lub eksperckie tutoriale na YouTube; • codzienne video posty na Facebooku lub serię filmów sprzedażowych do kampanii; • transmisje na żywo, webinary lub wywiady z ekspertami; • dynamiczne nagrania na Tik Toku; • video wizytówki na stronę www i na landing page; • systematyczny content video na LinkedInie; • klip promocyjny własnej firmy dla pracowników i kontrahentów; • moduły do własnego kursu online; • pokaz multimedialny na konferencję/warsztaty; • i wiele innych. To kompendium wiedzy dla: • początkujących influencerów, youtuberów, blogerów, jak i profesjonalistów, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę; • biznesów, działających online w każdej branży; • pracowników działów reklam w social mediach, marketingu i PR-u; • agencji reklamowych; • filmowców freelancerów; • każdego, kto dla zabawy tworzy video content w Internecie. Nagrywaj unikatowe video produkcje i montuj je na wiele sposobów.

Interpretacja historii malarstwa ściennego od starożytnego Egiptu do XX wieku autorstwa jednego z najwybitniejszych historyków sztuki wszechczasów, który wywarł ogromny wpływ na innych specjalistów, a także zgromadził olbrzymią rzeszę czytelników.Ten ponadczasowy esej E. H. Gombricha - jednego z najbardziej wpływowych historyków sztuki ubiegłego stulecia - bada relacje pomiędzy celami, środkami, formą i funkcją w sztuce oraz oferuje stymulującą interpretację historii malarstwa ściennego od starożytnego Egiptu do czasów starożytnych. XX wiek.Biorąc za punkt wyjścia polemikę Leonarda da Vinci przeciwko ówczesnym malarzom ściennym, Gombrich ilustruje podwójny proces, dzięki któremu zmieniające się cele sztuki w kontekście rytualnym, dydaktycznym, narracyjnym lub dekoracyjnym mogą prowadzić do rozwoju nowych środków, które w z kolei, mogą mieć wpływ na cele, dla których wykorzystywane jest malarstwo.E. H. Gombrich (1909-2001) urodził się w Wiedniu i tam też studiował historię sztuki. W 1936 roku wyemigrował do Londynu, gdzie podjął pracę w Instytucie Warburga na stanowisku asystenta w badaniach. W latach 1959-1976 pełnił funkcję dyrektora Instytutu. Był także profesorem Uniwersytetu Londyńskiego, członkiem Akademii Brytyjskiej, autorem bestsellerowych publikacji. Otrzymał tytuł szlachecki, Order Zasługi oraz nagrody: Balzana, Erazma, Goethego i Hegla. Ten wybitny naukowiec, znany ze swoich prac o sztuce renesansu i o psychologii percepcji, miał również dar opowiadania o historii sztuki w sposób przystępny i porywający. Napisał między innymi przełożoną na 23 języki książkę O sztuce (1950). Pierwotnie przeznaczona dla młodszych czytelników, została sprzedana w milionach egzemplarzy. Napisał także Sztukę i złudzenie (1960), Zmysł porządku (1979) i ostatnio wydaną ponownie w Polsce Krótką historię świata.

You might not have heard of Earl Slick, but you've heard him play guitar. In 1974 I got a call from a British guy called David Bowie. I wasn't really that familiar with his work, but I thought, what the hell? I'm sitting like a jerk for a couple minutes and then in walks this spooky-ass looking guy with bright red hair and no eyebrows. He was dressed the way an English rock star might think a Harlem pimp would dress. Whoa. David was definitely the strangest cat I'd ever seen, and I'd been around some off-the-wall characters. He had his guitar with him and I had a jacket with a bottle of brandy inside one pocket and my vial in the other. We drank, played for a while...and that's where it all started. That fateful day launched Earl Slick's career as rock and roll's gun for hire. Most famous for being Bowie's sideman, Slick has played with everyone from John Lennon to Eric Clapton, and with bands from The Cure to the New York Dolls. A fly on the wall for the last 50 years of rock and roll history, Earl Slick is the most famous guitarist you've never heard of. And he's got the stories to prove it. 'Mean ass blues for a skinny ass white guy' - Buddy Guy

This is the iconic Josephine Baker in her own words. Funny, candid and unconventional: the wildly famous but elusive Josephine Baker tells her own story in this enchanting memoir. Baker took Paris by storm in the 1920s, dazzling audiences with her humour, beauty and effervescence on stage. She became an icon. Hemingway, Cocteau and Picasso admired her; Shirley Bassey adored her. It was said she strolled the streets of Paris with her pet cheetah who wore a diamond collar. Later, as one of the most recognisable women in the world, she became a spy for the French resistance, her celebrity working as her cover. She was awarded the Légion d’honneur for military service. After the war she became increasingly interested in civil rights, and in 1963 she spoke at the March on Washington alongside Martin Luther King. All this from a girl of mixed heritage, born in Missouri to a poor mother and a father she did not know. Formed from a series of conversations with the French journalist Marcel Sauvage over a period of more than twenty years, and now translated into English for the first time, this gorgeous book offers an insight into one of the most beguiling figures of the twentieth century. ‘The most sensational woman anyone ever saw’ Ernest Hemingway

The authoritative and wide-ranging visual essay on the aesthetics of Japan, a classic volume now back in print with a stunning new cover design ‘Japan style’ is an aesthetic recognizable to everyone: a beautifully displayed flower, an elegant piece of calligraphy, or a simple rock garden, yet it is also difficult to define. Written by one of the world’s most respected scholars of Japanese art and culture, this book does just that. Illustrated with over 150 stunning images that unlock the essence of Japanese art and culture, alongside Gian Carlo Calza’s groundbreaking and insightful text, Japan Style explores specific achievements in Japanese art and architecture and offers an in-depth analysis of the whole of Japanese culture, its vision of the world and of humankind.

Bruno Schulz (1892-1942) - grafik, malarz, rysownik, a także pisarz, autor uznanych dzieł literackich: Sklepów cynamonowych oraz Sanatorium pod Klepsydrą. Album poświęcony jest twórczości rysunkowej artysty, w której przejawiały się skrywane przez niego obsesje. W efekcie mamy do czynienia z pracami pełnymi niepokoju, groteskowości i przewrotnej interpretacji ludzkiej natury. Autorem wstępu do albumu jest wybitny znawca twórczości Schulza, prof. Jerzy Jarzębski.

Nowy minialbum w serii "Plakaty" poświęcony jest twórczości Stanisława Gajewskiego (ur. 1987), grafika młodego pokolenia.Gajewski studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, dyplom magisterski uzyskał u Zygmunta Januszewskiego i Mieczysława Wasilewskiego, a doktorski - u Lecha Majewskiego. Jego prace są eksponowane na licznych wystawach indywidualnych i zbiorowych w Polsce i za granicą, znajdują się też w zbiorach muzealnych i prywatnych.Plakaty grafika są zarówno dowcipne, jak i prowokacyjne, charakteryzują się bezpośredniością przekazu, skłaniając jednak do głębszych refleksji.

Album poświęcony będzie twórczości Barbary Falender (ur. 1947), jednej z najbardziej uznanych polskich rzeźbiarek.Falender studiowała na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie w pracowni Jerzego Jarnuszkiewicza. Jest laureatką wielu nagród, w tym I Nagrody na Salonie Zimowym w Radomiu (1981) i III Nagrody na Sympozjum Rzeźby w Fanano (1985), oraz stypendystką Fundacji Kościuszkowskiej i rządu francuskiego. Prace rzeźbiarki są wystawiane w Polsce i za granicą, między innymi w Kopenhadze, Paryżu czy w Nowym Jorku.Artystka najczęściej podejmuje w swojej twórczości tematy związane z ludzkim ciałem i erotyką oraz przemijaniem i śmiercią, wykorzystując takie materiały, jak: kamień, brąz, ale też epoksyd i porcelanę. Falender jest wszechstronną twórczynią - zajmuje się również rysunkiem i fotografią.

KINO WIĘKSZE NIŻ ŚWIATRelacje z festiwalu filmowego w Cannes Tadeusz Sobolewski nadawał od roku 1994 do 2019. Podpatrywał z bliska wielkich autorów światowego kina: Jima Jarmuscha, Pedro Almodóvara, Davida Lyncha, Jane Campion, Theo Angelopoulosa. Śledził ich rozwój, zachwycał się osiągnięciami i obnażał artystyczne klęski. Trafił na wybitnych kontynuatorów kina Nowej Fali nagrodzonych Złotymi Palmami, jak: Ken Loach i Mike Leigh, Lars von Trier i Michael Haneke, Abbas Kiarostami i Nanni Moretti.Wyprawy do Cannes były dla Tadeusza Sobolewskiego czymś więcej niż wyjazdami na festiwal. To były podróże "dziecka Peerelu" na Zachód, do wolności - z Polski, która wtedy aspirowała do Unii Europejskiej. Ze wspomnień pielgrzymek do Cannes, świątyni kina, z recenzji, anegdot i rozmów układa Sobolewski swoją humanistyczną religię kina.Objawienia z sali kinowej przenikają się z głębokim przeżywaniem świata, podróże nocnym pociągiem z Paryża z wypisami z filozofów, spacery bulwarem Croisette z wydarzeniami, którymi żyły światowe media."Świetna książka, w której Tadeusz Sobolewski zabiera nas w bardzo osobistą, emocjonalną podróż po filmowym Cannes. Tu granice między fikcją i rzeczywistością się zacierają. To jak scenariusz dobrego filmu, w którym bohaterami są: Tarantino, Kieślowski, Jarmusch, Haneke, Loach i inni, bo kino to dla Tadeusza przede wszystkim twórcy, ich filozofia życia, spojrzenie na drugiego człowieka. To inspiracja do refleksji o współczesnym świecie. Polecam wszystkim, którzy kochają kino i życie."Grażyna Torbicka

W zeszycie znajdziemy pełną biografię Alfreda Bohmera, pierwszego niemieckiego artysty fotografa, która mogłaby być scenariuszem sensacyjnego filmu, tak tajemnicza i zapomniana była to postać. Urodził się nad Odrą na przedmieściach Wrocławia, gdzie ojciec był właścicielem dwóch stateczków - stąd jego zamiłowanie do żeglarstwa i urzekających zdjęć jezior, rzek i morza. Obrał karierę wojskowego i jako młody porucznik był wychowawcą wysoko urodzonych w elitarnym Korpusie Kadetów w Berlinie, a następnie oficerem i szefem urzędów ewidencji ludności w Bytomiu, Opolu i Ełku. Był jednym z najwybitniejszych fotografów końca XIX w., który również nagle stał się przez krótki czas zbieraczem tysięcy korespondencji filatelistycznej z całego świata. Najlepszy żeglarz wśród oficerów, który nagle, w tajemniczy sposób ginie - topi się, płynąc jachtem, w jeziorze ełeckim. Koledzy wystawiają mu pomnik. Zeszyt ten przeznaczony jest nie tylko dla miłośników historii fotografii, ale również dla filatelistów - zawiera całostki i listy znajdujące się w zbiorach Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej w Opolu      

Jerzy Grotowski – reżyser, nauczyciel, wizjoner to jeden z najważniejszych teoretyków i praktyków teatralnych XX wieku. Reformator, którego prace zmieniły współczesny teatr. Tytułowe „wartości urzeczywistniane” monografii Przemysława Radwańskiego zwracają uwagę na to, co było w dziele Grotowskiego rzeczywiste i dziejące się, a nie tylko deklarowane i komunikowane. Autor podjął się zadania bardzo trudnego — opisania doświadczeń i zdarzeń, które trudno zamknąć w precyzyjnych definicjach. I o których niewiele wiadomo. Nie mamy pewności, co naprawdę działo się w latach siedemdziesiątych w lasach Brzezinki pod Oławą, salach Laboratorium, w starym młynie czy na zamku w Grodźcu, gdy Grotowski „wyszedł z teatru” i skierował się w stronę działań parateatralnych. Istnieje niewiele opracowań tego okresu działań artysty. Opisując działania Jerzego Grotowskiego z tego okresu autor odchodzi od języka naukowej zwięzłości. Używa obrazów i metafor, które pomagają oddać i zrozumieć esencję działań maga teatru. Stara się uchwycić nieuchwytne. Powstała dzięki temu barwna i sugestywna opowieść o wyjątkowym podejściu do kultury i sztuki. BIOGRAM Przemysław Radwański — wykładowca (od 2008 roku) kulturoznawstwa w Instytucie Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej. W latach 1975–76 brał udział w działaniach parateatralnych Teatru Laboratorium Jerzego Grotowskiego, a później w prowadzonych przez Uniwersytet Wrocławski badaniach kultury Dolnego Śląska i działaniach olsztyńskiej Pracowni. Pracował w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, współtworzył holistyczny ośrodek EKO-OKO i szereg pozarządowych programów edukacyjnych, między innymi Edukacja w Naturze, Zielony Certyfikat, Mała Szkoła, Forum Inicjatyw Oświatowych. Zainteresowania: aksjologia kulturoznawcza i animacja kultury. ORCID: 0000-0002-0165-7878 RECENZJA Studium doktora Przemysława Radwańskiego wzbogaca polskie piśmiennictwo naukowe o cenną pozycję. Autor z dużą odwagą i godną podziwu sumiennością podejmuje się analizy jednego z najbardziej problematycznych i ambitnych, ale też trudnych do opisania przedsięwzięć Jerzego Grotowskiego. Parateatr czy „kultura czynna” to utopijny projekt ekologiczny, próba przywrócenia Człowiekowi bezpośredniego kontaktu z naturą i zainicjowania odrodzenia społecznego. Dr Radwański nie rekonstruuje parateatralnych zdarzeń, ale poddaje to zjawisko ocenom aksjologicznym z perspektywy teorii wypracowanych przez wrocławskich kulturoznawców. To nowatorskie spojrzenie na dzieło Grotowskiego przynosi zaskakujące i wielce inspirujące rezultaty. Grotowski został potraktowany po raz pierwszy z taką powagą jako twórca urzeczywistniający wartości. Autor formułuje serię intrygujących i często wnikliwych tez, które z pewnością staną się punktem wyjścia do dalszych badań nad spuścizną Grotowskiego. Z recenzji prof. dr. hab. Mirosława Kocura, Uniwersytet Wrocławski Odwołując się do opublikowanej literatury na temat „kultury czynnej” i poszczególnych przedsięwzięć parateatralnych Grotowskiego i Teatru Laboratorium, Radwański systematycznie omawia wartości urzeczywistniane w toku tych aktywności: po pierwsze, rozbrojenie, czyli metaforyczne „obmycie”; po wtóre, doświadczenie percepcji bezpośredniej; po trzecie, doświadczenie bycia „takim, jakim się jest, cały”'; po czwarte, procesualność; po piąte, doświadczenie nunc stans, czyli „wiecznego teraz”; po szóste, rozbudowaną w wypowiedziach Grotowskiego metaforę braterstwa; po siódme wreszcie, Święto i świętość. Z recenzji prof. dr. hab. Leszka Kolankiewicza, Uniwersytet Warszawski