„Kiedy Matisse umrze – powiedział Picasso – Chagall pozostanie jedynym malarzem, który rozumie, czym naprawdę jest kolor”. Marc Chagall, malarz wspomnień i snów, poeta koloru, był uwikłany w najtragiczniejsze wydarzenia XX wieku: dwie wojny światowe, rewolucję, czystki i wysiedlenia. W epoce, kiedy wielu wybitnych artystów uciekało od rzeczywistości w abstrakcję, on przetwarzał swoje bolesne doświadczenia w bezpośrednie, a zarazem symboliczne obrazy przemawiające do każdego człowieka. Urodził się na terytorium obecnej Białorusi w 1887 roku jako najstarsze z dziewięciorga dzieci żydowskiego handlarza śledziami. Uciekł jednak od biedy i represji do Paryża, gdzie tworzył u boku Modiglianiego i Légera, a dalsza tułaczka prowadziła przez Berlin i Stany Zjednoczone aż na południe Francji. Nigdy nie przestał przenosić na płótno swoich marzeń, tęsknot i wspomnień: malował sztetl z czasów dzieciństwa, drewniane chaty i synagogi, rabinów, skrzypków i pasterzy kóz – cały zaginiony świat wschodnioeuropejskich Żydów. U niewielu malarzy życie i sztuka splatały się tak nierozerwalnie. Jednak relacje, które były siłą napędową twórczości Chagalla, często stanowiły zagrożenie dla bliskich mu osób. Jego matka, dziewczyna Tea, pierwsza żona Bella, córka Ida i późniejsza towarzyszka życia Virginia w taki czy inny sposób zostały złożone w ofierze. Dopiero w osobie drugiej żony, Vavy, równie przebiegłej i twardej jak on sam, znalazł godną siebie przeciwniczkę. W oparciu o nieznane materiały archiwalne Jackie Wullschläger przybliża postać wielkiego artysty, ale przede wszystkim człowieka – ambitnego, czarującego, podejrzliwego, zabawnego, pełnego sprzeczności, obsesyjnie zdeterminowanego, by tworzyć sztukę o wyjątkowym pięknie i emocjonalnej głębi.
“When Matisse dies,” Pablo Picasso remarked in the 1950s, “Chagall will be the only painter left who understands what color really is.” As a pioneer of modernism and one of the greatest figurative artists of the twentieth century, Marc Chagall achieved fame and fortune, and over the course of a long career created some of the best-known and most-loved paintings of our time. Yet behind this triumph lay struggle, heartbreak, bitterness, frustration, lost love, exile—and above all the miracle of survival.
Born into near poverty in Russia in 1887, the son of a Jewish herring merchant, Chagall fled the repressive “potato-colored” tsarist empire in 1911 for Paris. There he worked alongside Modigliani and Léger in the tumbledown tenement called La Ruche, where “one either died or came out famous.” But turmoil lay ahead—war and revolution; a period as an improbable artistic commissar in the young Soviet Union; a difficult existence in Weimar Germany, occupied France, and eventually the United States. Throughout, as Jackie Wullschlager makes plain in this groundbreaking biography, he never ceased giving form on canvas to his dreams, longings, and memories.
His subject, more often than not, was the shtetl life of his childhood, the wooden huts and synagogues, the goatherds, rabbis, and violinists—the whole lost world of Eastern European Jewry. Wullschlager brilliantly describes this world and evokes the characters who peopled it: Chagall’s passionate, energetic mother, Feiga-Ita; his eccentric fellow painter and teacher Bakst; his clever, intense first wife, Bella; their glamorous daughter, Ida; his tough-minded final companion and wife, Vava; and the colorful, tragic array of artist, actor, and writer friends who perished under the Stalinist regime.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
