Kiedy byłam małą dziewczynką, wierzyłam w to, co ciągle mi powtarzano: że jestem zła i zasługuję na tortury, bo jestem dzieckiem szatana... Alloma Gilbert była jedną z ofiar fanatyczki religijnej, która zadawała swoim adoptowanym dzieciom ogromne cierpienie. Książka Gilbert to poruszająca i niezwykle szczera opowieść o drodze z piekła do normalności. Fragment książki Ocal mnie od złego ROZDZIAŁ 6 NOWA RELIGIA Kiedy złe traktowanie przez Eunice Sarah, Thomasa i mnie zaczęło się powtarzać, rozpoczynając się od razów i uderzeń w twarz, a kończąc ciosami w głowę, moi rodzice, zupełnie nieświadomi tego, co się dzieje w domu przy George Dowty, wprowadzili się do mieszkania w tym samym dużym wiktoriańskim domu, który opuściła moja babcia, przenosząc się do miejsca, w którym miała odtąd mieszkać, gdy miałam około czterech lat. Rodziców widziałam jeszcze tylko kilka razy, a wówczas, z obawy przed srogą karą, która wymierzyłaby mi Eunice, wolałam im nie wspominać, że spotyka mnie coś złego. W owym czasie dotarło już do mnie, że poza domem oczekuje się ode mnie zachowania bez zarzutu i wielkiej skromności, zwłaszcza że wszędzie towarzyszyła nam Eunice, która obserwowała każdy grymas mojej twarzy i rejestrowała każde moje słowo, wskutek czego, wysunąwszy się nieco z szeregu, musiałabym potem słono za to zapłacić. Na sposób myślenia Eunice i na ewangeliczny jeżyk, którego używała, na jej wywody na temat diabła i złych duchów miała wpływ jej dziwaczna interpretacja wiary świadków Jehowy. Wiara stanowiła znaczną część jej życia, a wkrótce stała się znaczą częścią również i mojego, gdyż niedługo potem jak Thomas i ja zamieszkaliśmy w jej domu, Eunice zaczęła zabierać nas na spotkania świadków Jehowy. Już wcześniej wierzyłam w Jezusa, gdyż uczono mnie o Nim w mojej pierwszej szkole. Jako mała dziewczynka naprawdę uważałam, że kocham Jezusa. Ale nie wystarczyło to Eunice, która chciała, by wszystkie jej dzieci podzielały jej przekonania religijne. Thomas i ja byliśmy nowicjuszami w sferze tej religii i Eunice powtarzała nam, że wywodzimy się od satanistów; mieliśmy uczestniczyć razem z nią w spotkaniach religijnych, by podjąć próbę ocalenia naszych przesiąkniętych złem dusz. Eunice uczęszczała na odbywające się w Tewkesbury spotkania świadków Jehowy trzy albo cztery razy w tygodniu, zabierając nas wszystkich ze sobą. Chodziliśmy na niedzielne spotkania w Sali Królestwa, w czasie których słuchaliśmy mowy wygłaszanej przez starszego zboru oraz studiowaliśmy numery „Watchtowera". W tygodniu odbywały się jeszcze trzy inne spotkania: jedno, w trakcie którego szkolono dorosłych w zakresie głoszenia religii metodą domokrążców; we wtorki Eunice szła do domu pewnego małżeństwa, w którym zbierały się małe grupy, by razem studiować książki religijne; w czwartki zaś udawała się do Sali Królestwa, żeby posłuchać wystąpień na temat przemawiania w miejscach publicznych. W czasie tych spotkań nam, dzieciom, zawsze kazano siedzieć w milczeniu i dobrze się zachowywać; podczas gdy dorośli zgłębiali księgi, my udawaliśmy, że studiujemy nasze. W jednej z książek wyczytałam, że Jezus nie został ukrzyżowany, wbrew temu, czego uczono mnie w szkole, lecz że umarł na słupie, co wydało mi się dziwaczne i niepokojące. Czasami dostawałam książkę z obrazkami zawierającą historie z Biblii, choć w owym czasie czytałam już dość dobrze. Ale obrazki dostarczały mi przynajmniej przez pewien czas jakiejś rozrywki. W końcu jednak spotkania te zupełnie mnie znudziły i bardzo nie lubiłam sytuacji, kiedy miałam czytać jakiś paragraf z książki, a potem mówić na ten temat przed zgromadzonymi. Nazywało się to „wyjaśnianiem". Bardzo się bałam tego „wyjaśniania" i byłam wtedy bardzo skrępowana, zwłaszcza że Eunice wbijała wtedy we mnie swój stalowy wzrok, tylko czekając, aż popełnię błąd, za który mogłaby mnie potem ukarać w domu. Świadkowie Jehowy uczyli nas, że Jezusa nie należy czcić ani się do Niego modlić, ponieważ jest On synem Boga, lecz nie jest równy Bogu, a wskrzeszony został jedynie duchowo. Nie wierzą w piekło ani w to, że ludzie mają nieśmiertelną dusze, która po ich śmierci trafia do nieba. Jednak ludzie mogą zostać wskrzeszeni przez Boga. Wiele też rozprawiano o tym, że żyjemy w czasach ostatecznych, że zbliża się Armagedon, a kiedy nadejdzie, jedynie sto czterdzieści cztery tysiące namaszczonych trafią do nieba. Pozostali świadkowie Jehowy (wraz z resztą ludzi) będą żyli w raju, tu, na ziemi. Obchodzenie dni świątecznych, takich jak Boże Narodzenie, Wielkanoc, a nawet urodziny, było zakazane z racji ich pogańskiej genezy. Świadkowie Jehowy nauczali również, że w miarę możliwości powinniśmy utrzymywać kontakt jedynie z członkami sekty, ograniczając do minimum styczność ze „światem zewnętrznym" i innymi ludźmi. Wszystkich świadków Jehowy trzeba było nazywać „bratem" albo „siostrą", chociaż nie byli naszą prawdziwą rodziną. Dziwaczny bzik Eunice na punkcie religii stanowił dla niej dogodny pretekst do ciągłego dręczenia nas, mieszkających z nią dzieci. Eunice uporczywie tłumaczyła nam, że dyscyplina jest częścią religii. Sądzę jednak, że dyscyplina dla samej dyscypliny była religią Eunice, która mówiła, że muszę być grzeczna, że muszę być uczciwa, że nie wolno mi kłamać, w przeciwnym razie umrę. Jej wyjaśnienia dotyczące wszystkiego, co wiązało się ze świadkami Jehowy, były zawsze bardzo dramatyczne, pełne grozy i wszelakich okropności. I nie chodziło tylko o to, że umrę, ale o to, że umrę naprawdę straszną, powolną i bolesną śmiercią. Eunice roztaczała wizje pełne piekielnego ognia, co przyprawiało mnie o gęsią skórkę. Przerażone dzieci to dzieci posłuszne: myślę, że o to mniej więcej jej chodziło. Eunice straszyła nas, że umrzemy, jeśli nie będziemy słuchać Boga i bać się Go. Jednak, dodawała, umrzemy również wówczas, gdy będziemy Mu posłuszni jedynie ze strachu. W takiej sytuacji, mawiała, umrzemy tak czy owak, ponieważ czujemy lęk, nie zaś miłość do Boga - wszystko to było bardzo deprymujące. Eunice zwykła nas straszyć opowieściami o Armage-donie, kiedy to przyjdą po nas żołnierze i nas pozabijają. Nasze oczy rozpłyną się, nasza skóra się spali, my zaś będziemy czuli najstraszliwszy, przeszywający ból, jaki potrafimy sobie wyobrazić. Myśląc o tym, miewałam koszmarne wizje, nienawidziłam też zamieszczonych w czasopismach obrazków przedstawiających Armagedon. Eunice kazała nam oglądać horrory, byśmy mogli mieć wyobrażenie na temat Armagedonu i piekła. Filmy te nie były przeznaczone dla osób w naszym wieku i były niezwykle przykre, a wręcz wywoływały w nas traumę. Thomas i ja często strasznie się ze sobą biliśmy, a pewnego razu, kiedy go uderzyłam, Eunice powiedziała mi, że Thomas umrze od zarazków, którymi go zaraziłam. To przez nią zaczęłam myśleć, że jestem chora i że Thomas może umrzeć, ponieważ raz go ugryzłam. Latami w to wierzyłam, czując się fatalnie i mając wobec niego poczucie winy. Sama myśl, że za pośrednictwem krwi przenoszą się nie tylko złe cechy charakteru, lecz również zarazki, stanowiła punkt newralgiczny wszystkich przekonań Eunice. Ona naprawdę wierzyła, że jestem dzieckiem diabła, złym i zdeprawowanym do szpiku kości z racji mojego pochodzenia, i bez końca usiłowała mi to wbić do głowy. Według niej miałam w sobie zbrukaną, złą, zepsutą krew. Rodzice Eunice, Katie i John, również byli oddanymi świadkami Jehowy i Eunice wzrastała w tej wierze. Pewnego razu w domu Eunice, w jednej z szuflad znalazłam coś, co wydało mi się dziwne, zważywszy fakt, że po-zamałżeński i przedmałżeński seks był zakazany. Było to zdjęcie przedstawiające ją w łóżku z dwoma mężczyznami i w kusej bieliźnie. Bez wątpienia oddawali się oni jakimś czynnościom seksualnym, robiąc do zdjęcia gest będący znakiem zwycięstwa. Nigdy nie wypytywałam Eunice w związku z tym zdjęciem, tak samo jak nie pytałam jej o nic innego, poza tym trudno byłoby mi się przyznać, że gmerałam w szufladzie albo że znalazłam takie zdjęcie. Z pewnością zostałabym wtedy ukarana. Niemniej jednak zapadło mi ono w pamięć jako kompletnie dla niej nietypowe. A może wcale takie nie było? Później odkryłam, że raz już wyrzucono ją z sekty- „pozbawiono członkowstwa", jak to nazywano - za jakieś przewinienie, lecz Eunice w jakiś sposób zdołała odzyskać utracone względy. Potrafiła być bardzo elokwentna, bardzo uwodzicielska. W końcu, zanim ją spotkałam, udało jej się skutecznie uwieść dwóch mężczyzn. Chcąc mi zaimponować, mówiła mi, że jest najlepszym z tutejszych świadków Jehowy: że jest najwierniejszym z wyznawców, gdyż nie szczędzi dzieciom kar cielesnych. Częstokroć szydziła z innych świadków Jehowy, z którymi mieliśmy kontakt, mówiąc nam, że nie są to prawdziwi wyznawcy, ponieważ są zbyt miękcy. W rzeczy samej przekonałam się później, że byli we wspólnocie bardzo oddani świadkowie Jehowy, którzy nie popierali bicia i dręczenia dzieci. Wierzyli w oddanie sprawie, lecz nie w skrajne okrucieństwo i nadmierny rytualizm, będące udziałem Eunice. Jednak przekonałam się o tym dopiero znacznie później, gdy zło już się dokonało. Jak na ironię losu, w ostatecznym rozrachunku wdzięczna byłam tym świadkom Jehowy, którzy w opinii Eunice byli „miękcy". Nadal próbuję zrozumieć, czy zachowanie Eunice wynikało z przeświadczenia natury religijnej, że oto musi „dać nam nauczkę", czy też wierzyła ona naprawdę, że to, co każe nam robić albo co sama nam robi, „udoskonali" nasze charaktery, poskutkuje poprawą naszego zdrowia i pozwoli nam zbawić znieprawioną duszę. Tak czy owak, przyjęła karzącą, rygorystyczną postawę, w ramach której istnieje tylko czerń i biel; tylko dobro i zło. Ona, Eunice, była sędzią. Przez większość czasu byliśmy na straconej pozycji: jeśli przyznaliśmy się do jakiegoś „grzechu", czekała nas kara, a jeśli się nie przyznaliśmy (co również było grzechem), także zostawaliśmy ukarani. W obu przypadkach mieliśmy się z pyszna.  

Stres wydaje się nieodłącznym składnikiem współczesnego życia. Dostarczany do organizmu we właściwych proporcjach może stanowić element pobudzający do bardziej intensywnego wysiłku. Jednak jego przedawkowanie prawie zawsze bywa zabójcze. Nie tylko skutkuje obniżeniem efektywności w pracy, ale ma również bardzo niekorzystny wpływ na zdrowie i relacje międzyludzkie. Twoim zadaniem jest kontrolowanie poziomu stresu nie tylko u siebie, ale również w zespole, którym zarządzasz. Dlatego warto znać zarówno techniki pozwalające na doraźne rozwiązywanie problemów na tym polu, jak również metody o działaniu długofalowym.

Gaśnica emocji Oddziaływanie stresu w Twojej codzienności Stres generowany wewnętrznie i płynący z zewnątrz Syndrom wypalenia zawodowego Technologie radzenia sobie ze stresem Budowanie odporności psychicznej Praca w afekcie Stresu nie da się całkiem wyeliminować. Życie pozbawione stresu byłoby zresztą jałowe i bezproduktywne, ponieważ pełni on funkcje motywacyjne i pomaga we wspinaniu się po drabinie prywatnej funkcjonalności. To pozytywna strona życia pod presją. Istnieje też stres wywołany frustracją, złością, bezsilnością. Stresujące mogą być relacje z ludźmi, uwarunkowania pracy, styl administrowania preferowany przez przełożonego, kultura organizacyjna, charakter pracy i presja związana z wykonywanymi zadaniami. Ten stres nie jest świetny, nie buduje, jedynie niszczy - Ciebie, Twoje relacje z innymi, Twoją motywację do pracy. Długotrwały stres wyciska trwałe piętno na Twojej kondycji psychofizycznej. Dokonuje takiego spustoszenia w obszarze zdrowia i osobowości, którego nie da się w późniejszym czasie cofnąć. W zasadzie nie masz wyboru - powinieneś rozpocząć nim zarządzać. Prawie każdy z nas jest inny, inne są źródła targających nami emocji, przeciwnie reagują na nie różnorodne organizmy. Dlatego przystępując do administrowania własnym stresem, dobrze uzbroić się w edukację o sobie samym i zestaw narzędzi, które pomogą nam go zwalczyć. Wsłuchaj się w siebie, poznaj spersonalizowane prawdziwe dążenia, zdefiniuj emocje. Zacznij wykonywać ćwiczenia, które pomogą Wszyscy ludzie wykorzystać w pełni Twój potencjał. Dowiedz się, czym jest sukces, realizuj marzenia i czerp satysfakcję z wykonywanej pracy. A to wszystko z uśmiechem na spokojnej twarzy. Odłóż "ziółka" na uspokojenie. Z tą książką już współcześnie: lepiej poznasz siebie; zaczniesz efektywniej obsługiwać swój potencjał; postawisz na pełniejszy rozwój osobisty i zawodowy; wykorzystasz ćwiczenia do skutecznego radzenia sobie ze stresem. Wacław Kisiel-Dorohinicki - psycholog, absolwent Wydziału Kontrolowania i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Jagiellońskiego, certyfikowany trener kadr, licencjonowany doradca zawodowy, specjalizujący się w obszarach rozwoju osobistego, rynku pracy i biznesu/firmy/spółki/firmy/spółce (firmie, działalności)/firmie/firmie. Autor książki AntyMOBBING. Walcz o spersonalizowane prawa w miejscu pracy , a oprócz tego a dodatkowo współautor książki poświęconej rozmowie kwalifikacyjnej Successful Interview. Jak odnieść sukces podczas rozmowy kwalifikacyjnej w języku polskim i angielskim. Tylko bez nerwów Zarządzanie stresem w pracy Spis Treści   Od autora Część I 1. śpiesznie, szybciej, coraz szybciej 2. Czy pracujesz tam, gdzie chciałeś? 3. Umowy, kontrakty i zapotrzebowania Część II 4. Natura stresu 5. Oddziaływanie stresu 6. A, B, C, czyli stres generowany wewnętrznie Organizm w stresie 7. Stres płynący z relacji z innymi ludźmi 8. Stres organizacyjny Przeładowanie/niedociążenie pracą Zmiany w organizacji Niejednoznaczność roli i konflikt roli 9. Syndrom wypalenia zawodowego Część III 10. Budowanie odporności psychicznej Prawidłowe odżywianie Aktywność fizyczna Sen i wypoczynek Budowanie i pielęgnowanie relacji z innymi ludźmi Samoocena i wiara w sukces 11. Techniki radzenia sobie ze stresem Działania długofalowe Metody krótkotrwałe 12. Organizacja w profilaktyce stresu 13. Badanie psychologiczne - czy to coś daje? 14. Satysfakcja z wykonywanej pracy Literatura  

Jako nastolatka Sarah została umieszczona przez rodziców w kościele Tadford Charismatic. Nie zdawali sobie sprawy, że oddają córkę w ręce sekty, która wbrew jej woli zmusi dziewczynkę do posłuszeństwa. Ponad dekadę później nadal pozostawała uwięziona w kościele, wraz z czwórką własnych dzieci. Sarah cierpiała katusze, patrząc, jak każde z jej dzieci było bite i siłą zmuszane do jedzenia. Jednak odizolowana od świata i poddana praniu mózgu, była przerażona wyobrażeniem, co stanie się z jej rodziną, jeśli spróbuje uciec lub przeciwstawić się tyranii. Wtedy zobaczyła, jak jej ośmioletni synek Paul został brutalnie pobity. Stanęła przed straszliwą alternatywą: pozostać z mężem, w zgodzie z własnymi przekonaniami i jednocześnie patrzeć, jak jej dzieci są maltretowane, lub uciec do świata, który uważała za siedlisko wszelkiego zła. Pozwól mi odejść to szokująca, ale też inspirująca prawdziwa historia desperackiej walki matki o uchronienie swoich dzieci przed życiem pełnym nieszczęścia i krzywdy.

Niebezpieczeństwo czai się tuż za Twoimi plecami Czy jesteś smakowitym kąskiem dla psychopaty? Jak psychopata wykorzystuje zasady przyjaźni? Czy to możliwe, że Twój szef jest psychopatą? Jak nauczyć się rozpoznawać psychopatę?Czasem diabeł straszniejszy, niż go malująKiedy słyszymy słowo ""psychopata"", zwykle wyobrażamy sobie szaleńca z zakrwawionym nożem w jednej ręce i odrąbaną głową w drugiej. Ten rysopis bez wątpienia ułatwiłby rozpoznawanie psychopatów w naszym otoczeniu, ale niestety są oni zwykle tak doskonale zakamuflowani, że czasem całe lata zajmuje Ci odkrycie ich prawdziwej natury. Psychopatą może okazać się szef, nastoletnie dziecko, osoba, z którą umawiasz się na randkę w ciemno, kuzyn, przyjaciel, lekarz albo kochanek. Czym różnią się oni od nas? Psychopaci są całkowicie wyzbyci empatii i w sposób bezwzględny dążą do realizacji swoich celów. Za pomocą uroku osobistego, manipulacji i oszustw potrafią znaleźć drogę do Twojego portfela, domu czy nawet serca, by potem siać spustoszenie w rodzinach, firmach i całych społecznościach. Książka ta została napisana w oparciu o wiedzę psychologiczną. Zawarte w niej czysto praktyczne informacje pozwolą Ci rozpoznawać sygnały ostrzegawcze, wskazujące na psychopatę w Twoim najbliższym otoczeniu. Dowiesz się także, w jaki sposób funkcjonuje on w społeczeństwie oraz jak najskuteczniej się przed nim bronić. Czy psychopatę da się wyleczyć? Czy psychopatom łatwiej wspinać się po szczeblach kariery? Czy randki przez internet są placem zabaw psychopaty? Czy Twoje dziecko jest po prostu niegrzeczne, czy to coś poważniejszego? Czy technologia zamienia nas w psychopatów? Chwila prawdy - sprawdź, czy masz skłonności psychopatyczne!Czy liczba Twoich znajomych na portalu społecznościowym przekracza setkę? Niewykluczone, że w tym gronie czai się dwóch albo i trzech psychopatów. Zaryzykujesz?

Odpręż się. 100 dni treningu sztuki walki ze stresem Stresometr. Zmierz poziom swojego stresu w życiu osobistym i pracy Stresory. Kontroluj swoje reakcje na zdarzenia wywołujące stres Eustress, czyli stres pozytywny. Zamień gniew i smutek w źródło siły życiowej Nie mów, że Cię nie ostrzegano! Często sam nie dostrzegasz własnego stresu. Jeśli Twoi bliscy mówią, że jesteś nerwowy, przemęczony i zrzędliwy, potraktuj to jako ostrzeżenie. Nie zwlekaj z tym do ostatniej chwili, tak jak z wizytą u dentysty, gdy boli Cię ząb. Poznaj źródła swojego stresu. Spróbuj określić, skąd biorą się u Ciebie niepokój, gniew i trwałe uczucie zmęczenia. Naucz się kontrolować negatywne emocje. Odzyskaj wewnętrzny spokój. Rozpocznij 100-dniowy trening życiowego relaksu, czyli: poznaj reakcje swojego organizmu na stres, odkryj swój profil stresu (co Cię denerwuje i z czym powinieneś walczyć), popraw swoje relacje z ludźmi, znajdź swoje sanktuarium -- miejsce wolne od stresu, zadbaj o swoje ciało (spokojny sen, oddychanie, ćwiczenia fizyczne), sprawdź, co pomoże Ci w trudnych sytuacjach (akupunktura, refleksologia, aromatoterapia).

Przesłaniem książki jest określenie stereotypów kulturowych utrudniających przystosowanie do warunków epoki cywilizacji informacyjnej zarówno w życiu społecznym, jak i w organizacji. Główną wadą tych stereotypów jest pobudzanie agresji w stosunkach społecznych, której rozmaite przejawy deformują funkcjonowanie demokracji liberalnej i organizacji sieciowych. Przeciwdziałanie tym negatywnym zjawiskom polega na upowszechnianiu wzorów kultury liberalnej. W książce przedstawiono argumenty przemawiające za wypieraniem kultur restrykcyjnych przez kultury liberalne.

W serii wydawniczej "Media początku XXI wieku" ukazały się: Tom 1 - Mechanizmy propagandy. Wizerunek konfliktu kosowskiego w publicystyce, Ł. Szurmiński Tom 2 - Etyka w polskim public relations. Refleksje badawcze, J. Olędzki Tom 3 - Media masowe wobec przemocy i terroryzmu, A. Kozieł, K. Gajlewicz Tom 4 - Komunikacja sieciowa. Uwarunkowania, kategorie i paradoksy, W. Gogołek Tom 5 - Model zinstytucjonalizowanych działań lobbingowych firm telewizyjnych wobec instytucji Unii Europejskiej, P. Stępka Tom 6 - Aparat represji wobec inteligencji w latach 1945-1956, R. Habielski, D. Rafalska Tom 7 - Public relations w komunikowaniu społecznym i marketingu, J. Olędzki Tom 8 - Media a rok 1989. Obraz przemian i nowe zjawiska na rynku, Ł. Szurmiński Tom 9 - Polityka informacyjna Polskiego Stronnictwa Ludowego (1945-1947), P. Swacha Tom 10 ? Zawartość mediów czyli rozważania nad metodologią badań medioznawczych, T. Gackowski Tom 11 ? Obraz muzułmanów we Francji w tamtejszych tygodnikach opinii, K. Gajlewicz-Korab Publikacja powstała we współpracy z Instytutem Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego.

O zgubnych skutkach oglądania telewizji (nie tylko przez dzieci) Przerażająca prawda naukowa o skutkach oglądania telewizji Sophie, 2 lata, spędza przed telewizorem godzinę dziennie – 2-krotny wzrost ryzyka zaburzeń koncentracji! Lubin, 3 lata, spędza przed telewizorem dwie godziny dziennie – 3-krotny wzrost ryzyka nadwagi! Kevin, 4 lata, ogląda pełne przemocy filmy dla dzieci, takie jak DragonBall Z – 4-krotny wzrost ryzyka zaburzeń zachowania! Lina, 15 lat, ogląda seriale, takie jak Gotowe na wszystko – 3-krotny wzrost ryzyka niechcianej ciąży! Henri, 60 lat, spędza przed telewizorem cztery godzinny dziennie. René, jego brat bliźniak, zadowala się dwiema godzinami. Henri jest 2-krotnie bardziej zagrożony zawałem serca niż René! Co roku na całym świecie publikuje się dziesiątki tego rodzaju wyników. Naukowcy nie mają wątpliwości: telewizja stała się plagą. Rodzi przemoc, zwiększa zagrożenie alkoholizmem, nikotynizmem i otyłością. Ma głęboko negatywny wpływ na rozwój intelektualny, wyniki w szkole, język, zdolność skupienia uwagi, wyobraźnię, kreatywność, sen, a również seksualność. Przemysł audiowizualny i jego „eksperci” negują te fakty z fascynującą zuchwałością. Strategia znana od lat – w swoim czasie stosował ją przemysł tytoniowy, przecząc doniesieniom o rakotwórczych właściwościach tytoniu… Autor nie przedstawia problemu z jednego punktu widzenia, lecz analizuje wyniki różnych badań naukowych. Jedno jest bezdyskusyjne – środki masowego przekazu mają ogromny wpływ na nasze życie. Warto zatem poznać zagrożenia, które ze sobą niosą, i starać się je eliminować. Michel Desmurget jest doktorem neurobiologii. Kształcił się na paru największych amerykańskich uczelniach, obecnie piastuje stanowisko dyrektora naukowego we francuskim Narodowym Instytucie Zdrowia i Badań Medycznych (INSERM).

Książka napisana „po kobiecemu” o zranionych kobietach „Uważam szczerze, że istnieje tylko jedna różnica między ludźmi, którzy codziennie odnajdują swoje znaczenie i wartość własnego życia i je budują, nigdy się nie poddając, oraz tymi, którzy się gubią i angażują zawzięcie w „sztukę” wyrządzania sobie krzywdy. Tą różnicą jest świadomość, że było się wystarczająco kochanym”.

Książka stanowi pogłębioną naukową monografię problemu agresji realizowanej przez młodzież za pomocą nowych mediów (internetu i telefonów komórkowych). Zawiera wprowadzenie teoretyczne dotyczące nowych mediów, funkcjonowania młodych ludzi w ich świecie oraz aspektów związanych z tzw. komunikacją zapośredniczoną i wpływu nowych mediów na dzieci i młodzież. Czytelnik dowie się z książki nie tylko o rozpowszechnieniu zjawiska, ale także o jego uwarunkowaniach i konsekwencjach. Autor monografii przedstawił szerokie omówienie problematyki bullyingu, cyberbullyingu wraz z charakterystyką roli sprawcy i ofiary, typologii zjawisk i ich współwystępowania. Część badawcza opiera się o trzy duże projekty badawcze – reprezentatywne badania polskich gimnazjalistów, badania nauczycieli oraz studentów, w których zostały wykorzystane metody badawcze zarówno o charakterze jakościowym (wywiady, wywiady online, grupy fokusowe), jak i ilościowym (badania kwestionariuszowe). Książkę kończą wnioski dotyczące wychowania młodych ludzi w świecie nowych mediów, w szczególności w obszarze profilaktyki i interwencji związanej z agresją elektroniczną.

Stan prawny na 15 stycznia 2012 roku Ustawa o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Komentarz to publikacja, która zawiera szczegółowe omówienie zadań w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie, zasad postępowania wobec osób dotkniętych taką przemocą oraz zasad postępowania wobec osób stosujących przemoc w rodzinie. Komentarz uwzględnia zarówno najnowsze zmiany dokonane w samej ustawie, jak i liczne zmiany przepisów mających związek ze stosowaniem regulacji o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, które weszły w życie z końcem 2011 r. i 1 stycznia 2012 r. Wynikają one zwłaszcza z ustawy z 9 czerwca 2011 r. o wspieraniu rodziny i systemie pieczy zastępczej. Autorzy prezentują nie tylko własne pragmatyczne przekonania, ale przede wszystkim odnoszą się do orzecznictwa sądów oraz poglądów wyrażonych w literaturze przedmiotu, opierając się na regulacjach rodzimych, z zakresu prawa wspólnotowego i międzynarodowego. Książka przeznaczona jest przede wszystkim dla sędziów, prokuratorów, adwokatów, kuratorów sądowych, funkcjonariuszy Policji i pracowników socjalnych, a także osób zainteresowanych problematyką przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

To nieprawda, że śledztwo zawsze kończy się wraz z sądowym wyrokiem. Często, gdy wymiar sprawiedliwości zamyka sprawę, do akcji wkraczają dziennikarze. Bo wiele przestępstw skrywa tajemnice, których nie udało się rozwikłać prokuratorom i sędziom; bo niektóre wyroki pozostają w sprzeczności nie tylko z poczuciem sprawiedliwości, ale także z wiedzą, do jakiej organom ścigania nie udało się dotrzeć. Bo są ludzie, których niesłusznie naznaczono piętnem zbrodniarzy, i są zbrodnarze, którzy pozostają bezkarni. ? Stalkerzy krążą wśród nas. Może szykują się do ataku na Ciebie? ? Handlarze kobiet zbijają fortuny na ludzkim cierpieniu ? Nie istnieje zbrodnia doskonała, chciaż wykrycie sprawcy może trwać latami ? Politycy często korzystają z usług terrorystów ? Zachód już dawno temu chciał wyeliminować Kaddafiego

"Kiedy wynosiłam się z mojego kraju, nie mogłam sobie wyobrazić, że może być coś gorszego od tej biedy, od choroby umysłowej mojej mamy, od szturchańców taty, pijaństwa braci. Byłam jedyną córką, ich niewolnicą. Wyjechałam bez oglądania się wstecz i znalazłam się w jeszcze gorszej niewoli ? w niewoli u mojego ?opiekuna?, w niewoli przemocy". Irina, Rumunka "Czasami już nie wiesz, kim jesteś. Szczególnie kiedy klienci cię maltretują i okradają. Chciałabyś uciec, ale nie wiesz, dokąd możesz iść. Czujesz się przedmiotem, którego inni używają dla swoich potrzeb albo dla zarobku". Natasza, Albanka "Pewnej nocy, kiedy byłam w pracy, jakiś włoski klient strzelił do mnie z broni palnej i na wpół umarłą zostawił na drodze". Mercy, Nigeryjka Ely, Gloria, Lucy, Linda, Irina, Natasza, Dora, Gladis, Wirginia? imiona ofiar handlu żywym towarem można by wymieniać bez końca. Codziennie tysiące kobiet jest sprzedawanych do niewoli. Nazywa się je prostytutkami, ale lepiej byłoby powiedzieć: prostytuowane. Czasami zdradzone nawet przez najbliższych, rodzinę, przyjaciół przechodzą przez prawdziwe piekło. Osobami, które poświęcają się, by pomóc przymusowym prostytutkom, często są inne kobiety. Książka ta opowiada historie skrzywdzonych kobiet, ale także ludzi idących im z pomocą. Jej celem jest skupienie uwagi na tym skandalicznym procederze i na nieludzkim dramacie jego ofiar.

Wyjątkowa książka, pozwalająca zrozumieć głębokie korzenie wielu chorób cywilizacyjnych wywołanych stresem. Przynosi fundamentalne zrozumienie przyczyn – jakimi są zdeponowane w ciele emocje, przechowywane przez lata (często od dzieciństwa), będące „bombą” ze spóźnionym zapłonem, działających z ukrycia autodestrukcyjnych ładunków. Dlatego choroby te noszą coraz częściej nazwę „chorób energetycznych”. Bazując na własnym doświadczeniu życiowym oraz profesjonalnym jako naukowiec w różnych dziedzinach medycyny oraz pierwszy w Polsce psychosyntetyk, Autorka sięga do dzieciństwa, ukazując jak jego sytuacje tworzą wzorce reakcji i zachowań w życiowych problemach, rozwiązywania ich oraz budowania relacji z ludźmi. Całą indywidualną historię mamy bowiem zakodowaną w „pamięci ciała” (w jego komórkach) i emocjonalnej (energetycznej) reakcji na wszystkie podobne sytuacje, gdyż reagujemy jak automat (autopilot). Wyjątkowo cenną jest zarówno część teoretyczna, oparta na najnowszych światowych doniesieniach naukowych, jak i część praktyczna (w postaci opisu wielu stosowanych technik i ich efektów), która potwierdza zawarte w pierwszej części teorie. Najważniejszym jest jednak własny przykład Autorki, „będący „żywym autorytetem tego” co opisuje. Uzdrowienie tego rodzaju chorób jest wieloaspektowym oddziaływaniem na wszystkich poziomach siebie (fizycznym, mentalnym, emocjonalnym i duchowym). Tylko od nas zależy wybór – zdrowia czy choroby i tylko my możemy siebie z nich uzdrowić – poprzez podjęcie decyzji, co z tym zrobić i dedykowanie siebie tej pracy. Książka jest częścią „tercetu”- publikacji Autorki dedykowanych zagadnieniom medycznym (oprócz niej wchodzi do niego FIBROMIALGIA; CZŁOWIEK KWANTOWY oraz EDUKACJA ZDROWOTNA W PRAKTYCE) oraz ma swe odniesienia w innych jej licznych książkach i naukowych artykułach pedagogicznych, poświęconych edukacji opartej o zasady psychosyntezy, „aby potem nie trzeba było terapii”, a szczególnie w książkach PSYCHOSYNTEZA W EDUKACJI (Wydawnictwo ENETEIA) czy ZRÓWNOWAŻONY ROZWÓJ DZIECKA W ŚWIETLE NOWYCH WYZWAŃ (Wydawnictwo IMPULS), ale przede wszystkim ma swe odniesienie w refleksyjnej książce Autorki O SENSIE ŻYCIA (też w obecnych zapowiedziach). Ma też odniesienia w naukowych artykułach pedagogicznych, poświęconych edukacji opartej o zasady psychosyntezy, „aby potem nie trzeba było terapii”. Bezcenna książka dla środowiska lekarzy, psychologów, jak i wszystkich, którzy chcą zrozumieć siebie, odzyskać/zachować zdrowie i zależy im na zdrowiu własnych dzieci/wnuków i kolejnych pokoleń.

Jak prostymi metodami mindfulness zwiększyć szansę twojego dziecka na szczęście Dostają Państwo do ręki interesującą i inspirującą książkę, która pokazuje, jak uczyć dzieci uważności, a tym samym pomóc im żyć pełniej, ciekawiej, bardziej świadomie i bez nadmiernego stresu. W zrozumieniu jej treści pomoże wyjaśnienie na wstępie znaczenia słowa „uważność" i przybliżenie kilku związanych z nim zagadnień. Angielskie słowo mindfulness tłumaczone bywa na polski zazwyczaj właśnie jako „uważność" albo rzadziej jako „uważna obecność". Według najbardziej znane] i często cytowanej definicji profesora Jona Kabat-Zinna jest to „stan świadomości będący wynikiem intencjonalnego i nieoceniającego kierowania uwagi na to, czego doświadczamy w chwili obecnej". Definicja ta zawiera trzy istotne elementy. Po pierwsze, kierujemy uwagę w sposób celowy, czyli świadomy. Nie jest to zatem zwyczajny - a więc bierny — tryb rejestrowania informacji, który zwłaszcza w sytuacjach stresujących często prowadzi do pojawienia się silnych reakcji emocjonalnych i nawykowego - nierzadko niefunkcjonalnego - zachowania. Po drugie, kierujemy uwagę na to, co postrzegamy i czego doznajemy w danej chwili. Nie wybiegamy myślami w przyszłość ani nie powracamy do przeszłości, lecz na tyle, na ile to możliwe, świadomie skupiamy się na tym, czego doświadczamy tu i teraz. Dzięki temu uważność staje się rodzajem bufora chroniącego nas przed negatywnymi stanami emocjonalnymi. Pojawienie się tych stanów jest bowiem najczęściej związane z procesami myślowymi: roztrząsaniem niepomyślnych wydarzeń z przeszłości (sprzyja to stanom depresyjnym) lub martwieniem się o przyszłość (co sprzyja problemom lękowym), procesami, które nie tylko zniekształcają nasze postrzeganie, lecz także odwracaj ą naszą uwagę od tego, co jest tu i teraz . Po trzecie, zachowujemy szczególną postawę wobec wszystkiego, czego doświadczamy w danym momencie. To postawa otwarta i przyjazna, zaciekawienie tym, co jest, bez względu na to, jakie to jest: bolesne, przykre, przyjemne, miłe. Dzięki takiemu postępowaniu nasza awersja wobec jednych przeżyć i doznań oraz nadmierne pożądanie innych wyraźnie maleją. Ich miejsce zajmują akceptacja i otwartość. Uważność ma potencjał transformowania sposobu, w jaki żyjemy. Pozwala nam lepiej poznać działanie naszego własnego umysłu, daje możliwość podejmowania działań, które wypływają ze świadomego rozeznania, co jest w danym momencie najwłaściwsze. To wszystko ma ogromne znaczenie dla zdrowia. Liczne badania dowodzą, że systematyczne praktykowanie uważności niezwykle korzystnie wpływa na to, jak się czujemy fizycznie, i sprzyja wystąpieniu dobrostanu psychicznego. Dotyczy to osób w każdym wieku, również dzieci. Susan Kaiser Greenland przekonuje, że systematyczne -nawet codzienne — ćwiczenie uważności jest dzieciom bardzo potrzebne, że jest dla nich korzystne i odbywa się w przyjazny im sposób. Dzieci świetnie się przy tym bawią, a rodzice mają wyjątkową szansę, by zrobić coś dobrego dla siebie. W swojej książce Susan Kaiser Greenland skupia się na zaprezentowaniu przykładów tego, jak znaczące może być rozwijanie uważności u dzieci w zapobieganiu i nadmiernemu stresowi, i poważnym problemom psychicznym oraz behawioralnym. Słuszność jej spostrzeżeń z wielu lat praktyki potwierdziły już liczne badania, a wkrótce najprawdopodobniej potwierdzą kolejne prowadzone obecnie w kilku krajach. Za sprawą uważności to, czego doświadczamy, starami się przyjmować bez uprzedzeń i z zaciekawieniem - jakim zdarzało się nam po raz pierwszy. W taki sposób naturalnie reagują dzieci, które dają się całkowicie pochłonąć z pozori banalnym czynnościom, zdarzeniom i zjawiskom (dlategc właśnie dzieciom przyswojenie technik uważności przycho dzi zwykle łatwo). Niestety, w miarę upływu lat tracimy t( zdolność. Jako dorośli potrzebujemy uczyć się jej na nowo aby móc cieszyć się z prostych, a zarazem cudownych rzeczy które przynosi każda chwila: kropli deszczu, smaku owocu promieni słońca na liściach. Uważność — choć nie jest związana z żadną religią -ma korzenie w różnorodnych tradycjach kontemplacyjnych i duchowych. Najpełniej jednak opisano jaw tekstach buddyjskich, ponieważ jest sercem praktyki medytacyjnej. W buddyzmie medytację uważności traktuje się jako dostępną dla każdego drogę do zmniejszania cierpienia i równoczesnego rozwijania mądrości, współczucia oraz równowagi emocjonalnej. Na Zachodzie uważność wzbudziła zainteresowanie w ostatnich dwóch dekadach XX wieku. Wtedy to opublikowano pierwsze wyniki badań nad programem Redukcji Stresu Opartym na Uważności (Mindfulness-Based Stress Re-duction, MBSR), opracowanym pod koniec lat siedemdziesiątych przez Jona Kabat-Zinna na Uniwersytecie Medycznym Massachusetts. MBSR to pierwszy, podstawowy i najbardziej znany trening uważności. Susan Kaiser Greenland nawiązuje do niego w swojej książce, prezentując metody pracy z dziećmi. MBSR i zainspirowane nią inne metody oparte na uważności (np. Mindfulness-Based Cognitm Therapy, MBCT) zyskały uznanie licznych klinicystów, mają obecnie zastosowanie w leczeniu i wspomaganiu leczenia somatycznych problemów zdrowotnych oraz w terapii zaburzeń psychicznych. Za ich sprawą uważność jest obecnie coraz bardziej znaną i uznawaną drogą do zmniejszania stresu i cierpienia w jego różnych postaciach, a zarazem drogą do zwiększenia poczucia harmonii, dobrostanu psychicznego, spokoju, mądrości. Mam nadzieję, że ta książka odegra istotną rolę w propagowaniu uważności w Polsce zarówno wśród dzieci, jak i wśród dorosłych. Dr n. med. Paweł Holas Prezes Polskiego Towarzystwa Mindfulness Dziecko wolne od stresu Spis Treści Przedmowa WSTĘP Nowe abecadło: uwaga, równowaga i współczucie ROZDZIAŁ l Otwarte drzwi: korzystanie z nauki uważnej świadomości ROZDZIAŁ 2 Od czego zacząć: poznaj i wzmacniaj swoją motywację ROZDZIAŁ 3 Proste jak oddychanie. Zacznij od relaksu i uspokojenia ROZDZIAŁ 4 Czysta uwaga, czyli jak się nauczyć skupiania uwagi ROZDZIAŁ 5 Przyjazna świadomość, czyli medytuj, mów, działaj uważnie i ze współczuciem

Jeśli zauważasz, że gniew zakłóca twoje relacje z twoimi bliskimi i współpracownikami, uniemożliwia normalne funkcjonowanie w domu czy w pracy albo zaczyna wręcz kierować twoim życiem, sięgnij po tę bestsellerową książkę, która pomogła już wielu ludziom na całym świecie. Znajdziesz w niej opracowany przez cenionego specjalistę w tej dziedzinie program sześciu kroków opanowania gniewu. Pomoże ci on: uświadomić sobie, które z pięciu destruktywnych postaci gniewu ? od biernej agresji do otwartej wściekłości ? są w twoim życiu problemem; rozpoznać wczesne sygnały ostrzegawcze gniewu pochodzące z twojego ciała i umysłu; zidentyfikować i zmienić nierealistyczne oczekiwania, jakie żywisz wobec siebie i innych ludzi; skutecznie się porozumiewać, gdy pojawiają się różnice zdań ? w małżeństwie, w rodzinie, z kolegami i koleżankami z pracy, itd.; doskonalić umiejętności panowania nad gniewem tak długo, aż staną się one twoją drugą naturą. Program Roberta Naya jest skuteczny, łatwy do opanowania i ? w odróżnieniu od innych metod ? skutkuje trwałą zmianą w zachowaniu każdego, kto zawarte w tej książce zasady zastosuje we własnym życiu.

Książka ta stanowi przede wszystkim owoc badań naukowych nad etiologią niezwykle złożonego zjawiska pedofilii. Z otrzymanych wyników – wpisanych w kontekst zarówno własnej społeczno-rozwojowej koncepcji rozwoju zaburzenia, jak i licznych teorii i ustaleń wypracowanych w ostatnich latach przez specjalistów na całym świecie – wyłaniają się dwa nowe modele, przydatne zwłaszcza w pracy terapeutycznej: wyjaśniają one etiologię pedofilii rodzinnej i pozarodzinnej będącej skutkiem współdziałania szeregu czynników biologicznych, psychologicznych i środowiskowych, które występują w wielu różnych konfiguracjach. Ponadto niniejsza książka stanowi ważny głos w debacie społecznej o pedofilii – jest wyrazem sprzeciwu wobec tolerowania patologii, przez którą cierpią wszyscy, zwłaszcza zaś ofiara i sprawca, oraz wobec promowania niedobrej, choć nierzadko „atrakcyjnej”, wizji ludzkiej seksualności w dobie zmian, które dotyczą pozycji kobiet, mężczyzn i dzieci we współczesnym świecie.

Odzyskaj wewnętrzny spokój i radość życia! Książka + płyta Audio CD Poradnikuczy, jak dzięki technikom relaksacji pokonać codzienny stres i osiągnąć wewnętrzny spokój, uznawany na Dalekim Wschodzie za naturalny stan naszego umysłu. Z książki dowiesz się, że to właśnie umysł jest narzędziem, które może nas zaprowadzić do pełni szczęścia, jeśli tylko będziemy się nim odpowiednio posługiwać. Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza z nich opisuje zjawisko stresu, jego przyczyny, skutki oraz skuteczne sposoby radzenia sobie ze nim. Nauczysz się, jak unikać sytuacji konfliktowych, reagować na własne i cudze emocje oraz jak je kontrolować. Zwiększysz wiedzę na temat wpływu myśli na rzeczywistość i przekonasz się, jaką siłę mają afirmacje. Druga, praktyczna część poradnika, to podróż w głąb ciała i umysłu: ćwiczenia oddechowe, relaksacje i medytacje. Dowiesz się, jak korzystać z technik wizualizacji w życiu codziennym i poznasz sposoby harmonizowania siedmiu czakr w swoim ciele. Odkryjesz techniki wykorzystujące moc muzyki i uzdrawiające właściwości dźwięków takich instrumentów jak: bębny, gongi i misy tybetańskie. Doskonałym uzupełnieniem książki jest płyta z prowadzoną przez autorkę relaksacją, podróżą przez czakry oraz muzyką wprowadzającą w stan głębokiego relaksu (alfa). Dlaczego poradnik trafia w Samo Sedno? - przybliża zjawisko stresu i dostarcza wskazówek, jak sobie z nim radzić- uczy pozytywnego myślenia i kontroli emocji - objaśnia psychologiczne przyczyny powstawania chorób fizycznych - prezentuje praktyczne techniki pracy z ciałem i umysłem - dołączona do książki płyta zawiera przeszło 70 minut nagrań z prowadzoną przez autorkę relaksacją oraz wizualizacją: podróż przez czakry O autorce: Dagmara Gmitrzak- trenerka rozwoju osobistego, socjolog, terapeutka reiki, dziennikarka. Ukończyła Instytut Stosowanych Nauk Społecznych na Uniwersytecie Warszawskim w tym trzyletnią specjalizację: pomoc społeczno-terapeutyczna, a także podyplomowe Dziennikarstwo na UW, trzyletnie szkolenie z muzykoterapii i psychodramy, kurs medytacji mindfullness, oraz liczne warsztaty pracy z ciałem i umysłem w Polsce, Chorwacji i Hiszpanii. Od dziesięciu lat prowadzi z sukcesem warsztaty rozwoju osobistego. Autorka trzech książek z tej dziedziny. Pokonaj stres dzięki technikom relaksacji Spis Treści   Wstęp Część 1. Stres, przekonania i pozytywne myślenie 1. W świecie stresu 2. Rodzaje sytuacji stresowych 3. Czy mamy wpływ na stres? 4. Jak stres wpływa na ciało i umysł? 5. Stres w pracy 6. Stres kobiety i stres mężczyzny 7. Sposoby radzenia sobie ze stresem 8. Zarządzanie energią życiową 9. Jak myśli kreują rzeczywistość? 10. Psychologiczne przyczyny chorób fizycznych 11. Zmiana negatywnych przekonań i praca z afirmacjami Część 2. Podróż w głąb ciała i umysłu 12. Oddech i relaksacja 13. Czym jest medytacja? 14. Rodzaje medytacji i praktyczne ćwiczenia 15. Twórcza wizualizacja 16. Praca z siedmioma czakrami 17. Muzyka i uzdrawiające właściwości dźwięków Jak pracować z płytą dołączoną do książki? Jak się przygotować do relaksacji

Publikacja jest podzielona na dwie części. Pierwsza dostarcza wiedzę teoretyczną z zakresu zjawiska stresu i sposobów minimalizacji jego negatywnych skutków. Jest ona przeznaczona dla nauczycieli, którzy będą wykorzystywali zawarte w niej wiadomości w części drugiej - warsztatowej.