Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Samobójstwo to podstępny zabójca. Przychodzi po cichu i niespodziewanie. Najpierw subtelnie i niepostrzeżenie wciąga w mrok, mamiąc zmysły.Stopniowo odcina od świata i najbliższych, karmiąc cierpieniem – niechcianym, ale niedającym się odrzucić. Zadaje krzywdę swojej ofierze, ale także jej bliskim. Jeśli nikt go nie powstrzyma, przynosi rozpacz i śmierć.Ten poradnik powstał zgodnie z założeniem, że proces prowadzący do samobójstwa nie jest problemem jednostki, lecz całego systemu rodzinnego.Książka ma pozwolić Wam, rodzinom i bliskim osób zmagających się zeskłonnościami samobójczymi, w sposób bardziej świadomy i zdecydowany podejmować codzienny trud towarzyszenia, współprzeżywania i niesienia pomocy. Cierpienie dotyka wszystkich z najbliższego kręgu człowieka myślącegoo odebraniu sobie życia. Ogromnym wyzwaniem jest mierzenie się z nieznośną niepewnością, lękiem, zmęczeniem i niezgodą na akceptację przekonań ukochanej osoby, która czuje, że samobójcza śmierć lub krzywdzenie siebie to jedyne rozwiązania.Poradnik został również napisany z myślą o Was, starających się poradzićsobie ze stratą po samobójczej śmierci bliskiej osoby, próbującychprzejść przez trudny proces żałoby, jednocześnie samemu stojąc przed dylematem,jak dalej żyć.
dr n. zdr. Tytus Koweszko
redaktor naukowy
Transplantologia jest dziedziną medycyny wciąż jeszcze budzącą wiele etycznych kontrowersji i sporów. Otacza ją też aura tajemniczości, a czasem grozy. Wystarczy wspomnieć film Michaela Crichtona Coma z 1978 roku eksploatujący „miejską legendę” o uśmiercaniu przez lekarzy zdrowych pacjentów w celu pobierania od nich narządów. W sposób groteskowo-humorystyczny odnosi się do transplantologii film Andrzeja Wajdy Przekładaniec z roku 1968.
Transplantolodzy cieszą się uznaniem społecznym i często – jak Zbigniew Religa u nas czy Christiaan Barnard na świecie – są również autorytetami moralnymi. Jednocześnie, jak pokazuje przykład sprawy „doktora G.”, łatwo wzbudzić społeczną nieufność wobec przeszczepów i transplantologów, a także nasilić odwołania do wspomnianej „miejskiej legendy”. Wpływ tej negatywnej otoczki wokół transplantologii może zminimalizować rzetelna edukacja obywateli, w tym również samych lekarzy. Jej podstawę stanowią prace naukowe wiarygodnie omawiające oprócz medycznych także etyczne i filozoficzne aspekty transplantologii. Publikacja autorstwa Piotra Nowaka, moim zdaniem, bez wątpienia należy do takich prac.
Fragment recenzji dra hab. Kazimierza Szewczyka,
emerytowanego profesora Uniwersytetu Medycznego w Łodzi
Piotr Grzegorz Nowak – adiunkt w Zakładzie Badań nad Etyką Zawodową Instytutu Filozofii Uniwersytetu Jagiellońskiego, członek zarządu Polskiego Towarzystwa Bioetycznego. Przedmiotem jego zainteresowań badawczych są problemy etyczne związane z przeszczepianiem i alokacją narządów oraz inne zagadnienia z zakresu etyki stosowanej.
Spotykam was, gdy już nie żyjecie. Znam zakończenie wszystkich historii, łącznie z moją własną.Lubię mówić, że jestem przedsiębiorcą pogrzebowym z rodowodem: w moich żyłach, lekko licząc, płynie krew dziewięciu pokoleń przedstawicieli tego fachu.Jako dziecko bawiłem się w chowanego wśród trumien i nieboszczyków. Caleb, nie huśtaj się na krześle. Pochowałem dzieciaka w twoim wieku, który w taki sposób przewrócił się i skręcił kark słyszałem od dziadka.Gdy dorosłem, chciałem odejść z rodzinnego biznesu tak daleko, jak się tylko dało. Pragnąłem zmieniać świat, a jak miałbym to robić, skoro wszyscy ludzie, z którymi pracowałem, byli martwi?Wiem jednak, że boicie się śmierci. Wolicie udawać, że jej nie ma. Chcecie, by wychodziła tylnymi drzwiami. Powierzacie ją specjalistom. A zatem jestem. Opowiem wam, jak to będzie wyglądać krok po kroku. O balsamowaniu, ubieraniu do trumny, czuwaniu przy zwłokach. O ostatniej drodze, w którą bez wątpienia zabiorę każdego z was.Ale dziś zapraszam was do domu pogrzebowego. Poznajcie jego tajniki i dowiedzcie się, jak praca ze śmiercią uratowała mi życie.
Jeśli trudno Ci uwierzyć w to, że istnieje życie po śmierci, pora sięgnąć po poważne dowody naukowe!
Opierając się na ustaleniach nauk przyrodniczych, takich jak fizyka, biologia i medycyna, a także na badaniach psychologów i pismach filozofów Dinesh D'Souza, znany amerykański analityk i publicysta, pokazuje, dlaczego zdobywająca coraz więcej zwolenników ateistyczna krytyka nieśmiertelności jest irracjonalna. Wielu czytelnikom, przyzwyczajonym do myślenia o sprawach ostatecznych jedynie w kategoriach mistycznych, sugestia, że wiarę w to, iż „jest coś po śmierci”, można oprzeć na dowodach naukowych, może wydać się absurdalna. Dinesh D’Souza udowadnia na kartach tej książki, że takie racjonalne podejście jest jak najbardziej uzasadnione. Swój poparty licznymi dowodami naukowymi wywód prowadzi jednak nie dla zabawy intelektualnej, lecz po to, by przekonać jak najwięcej ludzi do przyjęcia w swoim życiu założenia, że śmierć nie jest końcem, lecz nowym początkiem. Takie podejście nie tylko pozwoli im oswoić lęk przed tym momentem. Pomoże im także łatwiej przejść przez żałobę po odejściu bliskich oraz lepiej, owocniej i radośniej przeżyć czas życia na ziemi.
Jestem zdumiony tym, w jak jasny i przystępny sposób D'Souza potrafi pisać o tak głębokich i subtelnych tematach. Wykazując się szeroką wiedzą na temat najnowszych odkryć z tak różnorodnych dziedzin jak socjologia i neuronauka, autor przedstawia mocną argumentację na istnienie życia po śmierci.
STEPHEN BARR, profesor teoretycznej fizyki cząstek elementarnych, University of Delaware
Niezastąpiona, elektryzująca książka. D'Souza przedstawia w sposób jasny, zdecydowany i uczciwy swoje argumenty. Nie znam lepszego sposobu na zrozumienie idei życia po śmierci niż sięgnięcie po tę książkę i podążanie za argumentacją autora.
DALLAS WILLARD, profesor filozofii, Uniwersytet Południowej Kalifornii
Autor z dużym wyczuciem i zrozumieniem prowadzi czytelnika przez zagajniki filozofii, fizyki i nauki o mózgu, by na końcu przedstawić mu zaskakującą konkluzję, która nie tylko wydaje się, ale JEST bez wątpienia realna.
DANIEL ROBINSON, wykładowca filozofii, Uniwersytet Oksfordzki
Nigdy nie należy się obawiać, próbując niemożliwego. Dinesh D'Souza ponownie pokazuje swoje zdolności argumentacji, które czynią go bardzo groźnym przeciwnikiem.
CHRISTOPHER HITCHENS, autor książek Bóg nie jest wielki i The Portable Atheist
Dinesh D’Souza – jeden z doradców Białego Domu za czasów prezydentury Ronalda Reagana, znany analityk, ceniony publicysta konserwatywny i chrześcijański, autor licznych bestsellerów, w tym książki To wspaniałe chrześcijaństwo.
„Życie jest piękne w każdym wieku, rzecz w tym, by jego urodę umieć
i chcieć dostrzec. Dlatego nie odwołujmy się uparcie do tykającego zegara biologicznego. To nie powód, by stroić smętne miny, nakładać maskę cierpiętnika. Być może dla świata jesteś już starcem, ale dla niektórych ludzi wciąż jesteś całym światem. Choćby z tego powodu warto zachować witalność oraz piękny umysł”.
„Dopiero na starość dostrzega się unikalność piękna oraz to, jakim cudem jest rozkwitanie kwiatów pośród fabryk i armat, istnienie wierszy obok gazet i papierów wartościowych”.
„Życie jest zbyt krótkie, by starzeć się brzydko. Zamiast tracić siły
na frustrujące narzekania, skupmy się na działaniu, na radosnych odczuciach. Zamiast katowania bolesnymi rozliczeniami
i pretensjami, patrzmy na świat pogodnymi oczami, ciesząc się, że jeszcze jesteśmy jego częścią. Niech ta książka będzie początkiem rozmowy z samym z sobą o wspomagających aniołach i dręczących demonach”.
(Fragment tekstu)
Starość i starzenie się to zagadnienia, których aktualność zyskuje wraz z upływem czasu na znaczeniu pod wpływem dużego tempa przyrostu populacji w wieku 60+ i wydłużającej się perspektywy życia sięgającej średnio 80 lat i więcej.
To stawia szereg wyzwań natury osobistej i społecznej, politycznej i ekonomicznej w skali lokalnej i globalnej, dlatego starość i starzenie się jest coraz ważniejszym tematem dla różnych dyscyplin nauki, w tym pedagogiki.
Zakres tematyczny recenzowanej pracy zbiorowej jest dosyć szeroki można go zlokalizować na pograniczu paru dyscyplin naukowych, począwszy od gerontologii, logopedii i językoznawstwa, poprzez medycynę, neurofizjologię i neuropsychologię, do współczesnej komunikacji społecznej, zaś tematem głównym jest obecna w tytule monografii gerontologopedia, czyli logopedia wieku podeszłego. Jest to młoda, tworząca się subdyscyplina z pogranicza logopedii i gerontologii, która zajmuje się procesami komunikowania się słownego osób starszych, wyjaśnia rozwojowe zmiany związane z jakością realizowanych funkcji komunikacyjnych oraz wskazuje drogi postępowania diagnostycznego zjawisk patologii mowy i języka a także ustala metody pracy z pacjentem. Bez wątpienia recenzowana książka jest dziełem nie tylko interesującym poznawczo, napisanym przez wysokiej klasy specjalistów, ale nade wszystko jest publikacją pionierską w polskiej literaturze przedmiotu. Struktura tej publikacji zbiorowej obejmuje trzy obszerne części, których tematem przewodnim jest komunikacja (cz. I: Wprowadzenie do komunikowania w starości, cz. II: Komunikacja w procesie fizjologicznego starzenia się, oraz cz. III: Komunikacja powikłana procesami patologicznymi). [] Recenzowana praca to ważna publikacja, nowatorska w swej problematyce, o przejrzystej strukturze treści, bardzo dobrze udokumentowana i wartościowa poznawczo.Z recenzji prof. dra hab. Adama Zycha
Depresja jest chorobą, a nie oznaką słabości; jest raczej konsekwencją tego, że było się silnym zbyt długo.
Książka ma za zadanie pomóc rodzicom, opiekunom, nauczycielom zrozumieć, czym jest depresja dla młodego człowieka, co się z nim wtedy dzieje, jakie myśli i uczucia nim targają. Młodzież opowiada o tym własnymi słowami, które bardziej przekonują niż jakikolwiek akademicki opis. Warto również dowiedzieć się, co w takich sytuacjach radzą specjaliści, na czym polega ich pomoc i jakie mogą być konsekwencje, kiedy taka pomoc jest dla dziecka niedostępna.
Patron honorowy: Polskie Towarzystwo Psychiatryczne.
Patroni medialni: Charaktery, Stowarzyszenie Aktywnie Przeciwko Depresji, Głos Pedagogiczny.
Autorem tej książki jest Jean Améry (właśc. Hans Mayer, 1912–1978), belgijski pisarz urodzony w wiedeńskiej rodzinie żydowskiej. Od 1938 roku żył w Belgii, więziony w czasie wojny w nazistowskich obozach koncentracyjnych, m.in. w Auschwitz. Jako pisarz stał się znany w latach 60. XX wieku, kiedy wrócił do wojennych wspomnień i rozliczeń. Niniejszy esej o samobójstwie z 1976 roku ściśle wiąże się z wcześniejszą o kilka lat książką O starzeniu się (Wydawnictwo Aletheia, Warszawa 2018), ponieważ oba te dzieła podejmują temat ostatecznych, można rzec, „finalnych” faz ludzkiego życia, choć oczywiście samobójstwo nie musi być wynikiem kryzysu na tle starzenia się czy starości. W niniejszym eseju Améry z fenomenologiczną precyzją bada nieuchwytne dla nauki wewnętrzne stany kogoś zbliżającego się do progu dobrowolnej śmierci. Broni zarazem prawa człowieka do odebrania sobie życia, do aktu, który społeczna i religijna tradycja zazwyczaj potępia jako sprzeczny z naturą i grzeszny, widząc w nim skutek domniemanych zaburzeń psychicznych samobójcy. Tymczasem taką reakcję na diagnozę własnej sytuacji egzystencjalnej powinno się uznać za przywilej człowieka, zrozumieć ją i uszanować. Przejmujące, podobnie jak w O starzeniu się, rozważania Améry’ego ważą tym więcej, że dwa lata po publikacji tej książki o samobójstwie autor sam je popełnił.
25 rozmów o odchodzeniu, opiece i czułości
Autor bestsellerowego Nieba dla akrobaty, nazwanego dekalogiem nadziei, rozmawia po latach z bohaterami swej książki. Gorzowskie hospicjum św. Kamila, które widział kiedyś jako niebo, które fascynowało go solidarnością w niesieniu pomocy choremu, zdało mu się po powrocie inne. Między ludzi wkroczyły ambicje, zmęczenie, wypalenie. Grzegorczyk o mało co uległby pokusie, aby uciec i ocalić lepsze wspomnienia. Ale na dnie tego kryzysu zauważył tę wartość największą i niezmienną - chorego. Tak samo bezradny i oczekujący na drugiego, mogący dać nagrodę - uśmiech, który zawsze będzie powracał. Na koniec zobaczył, że ten kryzys, jest glebą, która rodzi nowe owoce. I znowu nadleciały anioły. Grzegorczyk nigdy nie pisze laurek, uznaje, że życie jest piękne i święte takie, jakie jest nie ma potrzeby, by je pudrować.
Właściwie w każdej rozmowie padało słowo uśmiech. W najróżniejszych kontekstach i złożeniach. Słowo klucz. Kod, który wszystko otwiera. Dar, który przekazują sobie i chory, i jego opiekun. Uśmiech działa w obie strony. Dzięki niemu wszyscy stają się posłańcami dobra. (ze wstępu autora)
Już dziś możesz zacząć wzmacniać uzdrowicielskie właściwości własnego mózgu i zapobiegać wystąpieniu chorób neurodegeneracyjnych. Jak przekonuje Autor, ceniony neurobiolog i twórca międzynarodowych bestsellerów, nigdy nie jest za późno, aby żyć choć odrobinę zdrowiej niż dotychczas. Jest to o tyle ważne, że w niezdrowym ciele nie może znajdować się zdrowy mózg. Wyjaśnia przy tym, jak przestać ranić siebie i innych poprzez samo polubienie własnej osoby. Uzmysławia, że nie czując się związanym z innymi, pozostajesz sam na sam z własnymi problemami. Instruuje, jak znaleźć pomysł na siebie, nie zatracić się i nadać właściwy kierunek swojemu życiu. Pomaga również wzmocnić poczucie własnej tożsamości. A wszystko to dla lepszego zdrowia mózgu, które może trwać przez całe życie. Czas wyrwać się z sideł demencji!
W książce Jak zwierzęta przeżywają żałobę? antropolog Barbara King relacjonujeróżne historie zwierząt przeżywających żal po stracie swoich towarzyszy,partnerów albo przyjaciół.Autorka opowiada:- o słoniach otaczających słabnącą i umierającą matriarchinię ,- o domowej kotce, która, utraciwszy siostrę, z którą nigdy się nie rozstawała,całe tygodnie chodzi po mieszkaniu, żałośnie miaucząc,- o samicy pawiana, która traci córkę, zabitą przez drapieżnika, i pogrąża się wżałobie.Dzięki poruszającym historiom, widzianym oczami antropologa, Barbara Kingprzybliża nas do zwierząt, z którymi wspólnie zamieszkujemy naszą planetę, iułatwia nam spojrzenie na nasze własne doświadczenia, przywiązania i emocjejako na część większej sieci życia, śmierci, miłości i straty.
Dzięki tej książce dowiesz się, w jaki sposób możesz nawiązać kontakt ze zmarłymi, zbudować mentalny pomost, a także pomóc sobie lub komuś w uzyskaniu odpowiedzi na nurtujące pytania z zakresu duchowości oraz przeżyć parapsychicznych. John Holland, autor wielu książek oraz medium o wrodzonych zdolnościach paranormalnych, ukazuje prawdę na temat istnienia życia po śmierci. Teraz pragnie podzielić się z Tobą swoją wiedzą, by rozbudzić drzemiącą w Tobie moc, abyś mógł doznać prawdziwego przebudzenia duchowego. Jak przekraczać granice dwóch światów
Praca (...) powstała z materiału rozległych studiów nad literaturą przedmiotu, jak i wiarygodnego materiału pochodzącego z rzetelnych i pogłębionych badań realizowanych za pomocą wszystkich możliwych technik badawczych (...). Omówienie w rozprawie tylu zagadnień, i to w sposób pogłębiony, sprawia, że uznać ją trzeba za poważne stadium doniosłego społecznie zagadnienia. Przedłożona przez Autorkę praca jest dziełem, które winno zainicjować ożywioną dyskusję na temat koniecznych zmian w obszarze, którego dotyczy. Z recenzji prof. dr. hab. Tedeusza Aleksandra
Niniejsza monografia dotyczy bardzo ważnego i aktualnego problemu wynikającego ze starzenia się społeczeństwa w krajach emitujących ruch turystyczny, w tym w Polsce, i związanych z tym problemów dostosowania usług do potrzeb turystów seniorów. Autorki prezentują najnowsze zagadnienia związane z tendencjami i rozwojem rynku usług hotelarskich, odnoszą się do nowych trendów, zmian pokoleniowych, nowych potrzeb turystów seniorów, a także ich podziału na różne segmenty.
(…) Poruszana w monografii tematyka może być interesująca dla różnych kręgów odbiorców reprezentujących zarówno stronę praktyczną rynku usług hotelarskich, jak też osób pragnących poszerzyć swoją wiedzę teoretyczną na ten temat.
Z recenzji prof. nadzw. UEP dr hab. Agnieszki Niezgody
Uniwersytet Ekonomiczny w Poznaniu
Książka z gatunku tych, które idą pod prąd powszechnie obowiązującym poglądom. Autorka poddaje głębokiej krytyce kryterium śmierci mózgowej, będącej granicą, po przekroczeniu której pobiera się od dawców organy do przeszczepu. Doktor Regina Breul, mówiąc wprost, uważa, że organy te pobiera się od osób żywych! Wskazuje również na niebezpieczeństwa i nadużycia praktyk transplantologicznych. Swoje opinie odnosi przy tym do nauczania Kościoła w zakresie organodawstwa i konfrontuje z katolicką etyką.
Doktor Breul ze swoimi poglądami jest w środowisku medycznym i bioetycznym w mniejszości, ale nie jest odosobniona. Jej praca na pewno budzi kontrowersje, ale nie sposób przejść obok niej obojętnie. Czytelnik po lekturze zostanie z pytaniem: „A co, jeśli autorka ma rację?”. Odpowiedź pilnie poszukiwana...
Najważniejsza hipoteza postawiona w tej książce brzmi: intensywna mediatyzacja żałoby posmoleńskiej sprzyjała transformacji rytuału w konflikt. Sprawcza rola środków masowego przekazu nie polegała tu jednak na antagonizowaniu aktorów społecznych czy zarysowywaniu linii sporów. Jeśli nawet takie fenomeny wystąpiły w trakcie wydarzenia medialnego żałoby narodowej, to nie były one decydujące dla wygenerowania konfliktu. Decydujące były za to rytualizacje medialne, działające mniej ostentacyjnie niż wtedy, kiedy media wchodzą na przykład w rolę instytucji ujawniającej skandal polityczny. Owe rytualizacje medialne służą potwierdzeniu i naturalizacji kapitału symbolicznego, skoncentrowanego w rękach właścicieli, wydawców, redaktorów naczelnych, kierowników działów, samych dziennikarzy wreszcie. W 2010 roku przyczyniły się do wybuchu konfliktu o krzyż pod Pałacem Prezydenckim w Warszawie.
Senior w rodzinie. Poradnik komunikacyjny
Rozwój technologii i postęp w niemal wszystkich dziedzinach życia ułatwia nam funkcjonowanie w zglobalizowanym świecie, lecz osłabia więzi międzyludzkie. Młodzi ludzie, tak skuteczni w obcowaniu z nowoczesną techniką, są często samotni i bezradni w relacjach. Inaczej starsi – oni wychowywali się i funkcjonowali w czasach, w których wielką wagę przywiązywało się do pielęgnowania kontaktów z innymi...
Teraz ci starsi – wiekowi rodzice, dziadkowie, czasem pradziadkowie, wymagają opieki tych młodszych – dzieci, wnuków, prawnuków. Tylko jak zapewnić seniorowi pomoc, której potrzebuje? Jak w międzypokoleniowym galimatiasie znaleźć wspólną przestrzeń? W jaki sposób porozumieć się mogą generacje o zupełnie odmiennych wizjach rzeczywistości? Jak przekonać seniora do dobrych zmian? W jaki sposób mu pomóc, nie naruszając przy tym jego autonomii?
Jeśli Ty także stoisz przed wyzwaniem mieszkania z i opieki nad seniorem, z pewnością zadajesz sobie takie i podobne pytania. Ta książka – napisany przez specjalistkę międzypokoleniowy pomost porozumienia - jest właśnie dla Ciebie. Pamiętaj: opieka nad starszym człowiekiem to nie tylko obowiązek. To także niepowtarzalna okazja! Senior ma niewyobrażalny potencjał. Każde przeżycie i emocja, jakich niegdyś doświadczył, dołożyły cegiełkę do gmachu jego wiedzy życiowej. Zbierane przez całe dekady, doświadczenia układają się w zbiór mądrości, stworzony w oparciu o osobiste sukcesy i porażki. Warto po nie sięgnąć, skorzystać z rady starszego członka rodziny. Warto, choćby po to, by uniknąć błędów, które on już dawno temu popełnił i z których wyciągnął cenne dla nas wnioski. Rozmawiajmy ze sobą, póki mamy na to czas. Wbrew technologicznym pozorom, wymiany myśli potrzebujemy do życia jak powietrza.
Jak zacząć? Dowiesz się z tej książki!
Małgorzata Modrak – gerontolog i promotor zdrowia, autorka książek poradnikowych dla osób starszych i ich opiekunów. Prowadzi warsztaty z zakresu promocji zdrowia i aktywizacji psychoruchowej (przede wszystkim wśród osób dorosłych) oraz treningi pamięci dla pacjentów z zaburzeniami demencyjnymi, a także ćwiczenia usprawniające funkcje poznawcze dla pacjentów z problemami neurologicznymi np. po udarach, z chorobą Parkinsona, stwardnieniem rozsianym. Szefuje Centrum Edukacji i Wspomagania Osób Starszych, dzieli się wiedzą i doświadczeniem w gabinecie gerontologiczym (poradnictwo i wspieranie dla pacjentów oraz ich rodzin). Naucza opiekunów osób starszych i opiekunów medycznych w szkole policealnej. Przez kilka lat pracowała w hospicjum. Miłośniczka pięknych książek i sportów zimowych, zwłaszcza morsowania .
Książka ma na celu propagowanie wiedzy na temat usprawniania i utrzymania w dobrej kondycji nasz układ nerwowy, opóźniania procesu starzenia się mózgowia, usprawniania pamięci oraz profilaktyki chorób neurodegeneracyjnych. Obecnie wiemy, jak dbać o serce, ale nie dbamy o nasz mózg. Dziś już wiemy, że mózg jest strukturą, która zmienia się przez całe życie pod wpływem doświadczeń. Poradnik skierowany do seniorów 60+ obalając mit o „zapominalskim staruszku”.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
