> KRÓTKIE WPROWADZENIE - książki, które zmieniają sposób myślenia! Tomik w zwięzły i przystępny sposób prezentuje problematykę biologicznych, psychologicznych i społecznych zmian, jakie zachodzą wraz z wiekiem. Jak dbać o siebie, żeby dożyć stu lat? Czy można zapobiec demencji? W jaki sposób technologia wspomaga osoby starsze? * Interdyscyplinarna seria KRÓTKIE WPROWADZENIE piórem uznanych ekspertów skupionych wokół Uniwersytetu Oksfordzkiego przybliża aktualną wiedzę na temat współczesnego świata i pomaga go zrozumieć. W atrakcyjny sposób prezentuje najważniejsze zagadnienia XXI w. – od kultury, religii, historii przez nauki przyrodnicze po technikę. To publikacje popularnonaukowe, które w formule przystępnej, dalekiej od akademickiego wykładu, prezentują wybrane kwestie. Książki idealne zarówno jako wprowadzenie do nowych tematów, jak i uzupełnienie wiedzy o tym, co nas pasjonuje. Najnowsze fakty, analizy ekspertów, błyskotliwe interpretacje. Opiekę merytoryczną nad polską edycją serii sprawują naukowcy z Uniwersytetu Łódzkiego: prof. Krystyna Kujawińska Courtney, prof. Ewa Gajewska, prof. Aneta Pawłowska, prof. Jerzy Gajdka, prof. Piotr Stalmaszczyk.

"Przerwane życie Kim Wall 10 sierpnia 2017 roku młoda, ambitna reporterka wyrusza z domu, by przeprowadzić wywiad z ekscentrycznym wynalazcą, twórcą łodzi podwodnej „Nautilus”. Wchodzi na jej pokład i już nie wraca na ląd. Telefon w piątkowy poranek na zawsze zmienia życie rodziców Kim i jej brata. Zrozpaczeni natychmiast wyruszają na poszukiwania córki z nadzieją, że odnajdą ją żywą. Tak się jednak nie dzieje. Kim bowiem została bestialsko zamordowana, a jej ciało – rozczłonkowane i wrzucone do morza. Sprawca tej brutalnej zbrodni został uznany za winnego wszystkich stawianych mu zarzutów i skazany na karę dożywotniego więzienia. Książka jest przejmującym zapisem miłości i żałoby po stracie córki. Rodzice, chcąc zapamiętać Kim jako radosną, młodą dziewczynę i profesjonalną dziennikarkę, opisują nie tylko jej najmłodsze lata, ale też dokonania i ambicje podczas bardzo aktywnego życia zawodowego. Część wpływów ze sprzedaży książki zasili fundację imienia Kim Wall, która co roku przekazuje stypendium młodym dziennikarkom (https://www.rememberingkimwall.com/). "

Autorka tej książki podjęła próbę znalezienia odpowiedniego języka do rozmowy o ludzkiej autodestrukcji. Prezentowane studium porównawcze, zestawiające autentyczne zapisy pozostawiane przez samobójców z ich kulturowymi przedstawieniami, umożliwia dostrzeżenie różnic między tymi tekstami. Interdyscyplinarne podejście, w którym wykorzystane zostały drogi interpretacyjne zarówno kulturoznawcze, językoznawcze, jak i suicydologiczne, pozwala na otwarcie dialogu naukowego z narracją tworzoną przez kulturę, media i społeczeństwo. Zapis, jaki zostawia po sobie samobójca, jest tekstem, na który została nałożona warstwa stereotypów, mitów i wyobrażeń. Wokół samobójcy oraz jego czynu zbudowano opowieść na podstawie przekazów, które przez lata dostarczały prasa, kino, literatura, a w ostatnim czasie Internet. Narracja ta, odwołująca się do samobójstw bohaterów literackich, filmowych, a także postaci z pierwszych stron medialnych doniesień, mało ma jednak wspólnego z dramatem śmierci w odosobnieniu i rozpaczy, który rozgrywa się każdego dnia, w świecie pozbawionym rozgłosu oraz blasku reflektorów. ****** Suicide in Contemporary Culture. Suicide Notes as a Genre and Cultural Fact A comparative study which juxtaposes original suicide notes with their cultural representations and allows for seeing the differences between such texts. An interdisciplinary approach, which uses cultural, language and suicidal interpretations thus enabling a scientific dialogue with the narrative created by culture, media and society.

„Owinąłem taśmę klejącą wokół jej ust i nosa i patrzyłem, jak dusi się na śmierć… potem wróciłem do pracy”. ~ Były pułkownik David Russell Williams z Królewskich Kanadyjskich Sił Powietrznych, 2010 Christopher Berry-Dee, autor bestsellerów, powraca z książką, w której jeszcze bardziej zagłębia się w świat psychopatów. Tym razem analizuje psychikę i sposób działania zarówno seryjnych zabójców, których poznał osobiście, jak i zbrodniarzy, którzy przeszli do historii kryminologii. Autor przedstawia historie sadystycznego mordercy Petera Kürtena zwanego „Upiorem z Düsseldorfu”, pułkownika Davida Russella Williamsa z Kanadyjskich Sił Powietrznych, brytyjskich zabójców seksualnych Johna Christiego i Neville'a Heatha, a także innych równie mrocznych postaci. To nie jest książka dla osób o słabych nerwach, jest jednak niezaprzeczalnie fascynująca. Ukazuje potworne zbrodnie, które można popełnić, pozostając niezauważonym. Choć ich czyny wydają się tyleż niezrozumiałe, co przerażające, psychopaci mogą być bliżej, niż się nam wydaje… Do serii należą: Rozmowy z seryjnymi mordercami, Rozmowy z psychopatami, Rozmowy z seryjnymi morderczyniami, Rozmowy z seryjnymi mordercami. Najgorsi na świecie.

Czytać czy nie czytać? W odniesieniu do prezentowanej publikacji odpowiedź jest jednoznaczna: czytać i zachęcać innych do czytania. Co również podkreśla w Słowie wstępnym JM Rektor UJ, prof. dr. hab. n. med. Wojciech Nowak: „Przedstawiam Państwu publikację niezwykłą, powstałą dzięki zaangażowaniu ludzi dobrej woli i wielkich serc, zdeterminowanych, aby nieść pomoc osobom najbardziej potrzebującym. Integralna troska o chorego u kresu życia to książka, którą zdecydowanie warto zauważyć i dołączyć do lektur obowiązkowych, jest bowiem próbą odpowiedzi na potrzebę prezentacji tego rodzaju zagadnień w przestrzeni publicznej. Już sam tytuł sugeruje treści w niej zawarte, które – stwierdzam to jako lekarz – wciąż stanowią w społeczeństwie temat tabu. Choroby terminalne, opieka nad ludźmi u schyłku życia, odchodzenie i śmierć są najtrudniejszymi tematami dla większości z nas”. Autorzy monografii wieloautorskiej Integralna troska o chorego u kresu życia, powstałej pod redakcją Agnieszki Bertman-Wierzchowskiej, Wojciecha Kochana i Józefa Stali, podejmują poszukiwania naukowe i refleksje nad trudnymi, ale niezwykle ważnymi zagadnieniami. Ból, cierpienie, choroby terminalne, potrzeba opieki nad osobami u schyłku życia, proces odchodzenia, lęki i obawy z nim związane oraz sama śmierć to bardzo trudne kwestie, już dotyczące wielu z nas, a kiedyś każdego. Niniejsza publikacja stanowi z jednej strony doskonałe kompendium wiedzy przekazanej przez lekarzy i innych ekspertów, zaś z drugiej obrazuje praktykę opieki paliatywnej i hospicyjnej. Dlatego jest interesująca nie tylko dla przedstawicieli personelu medycznego: lekarzy, pielęgniarek, studentów kierunków medycznych, psychologów, pracowników socjalnych, wolontariuszy, ale również członków rodzin podejmujących opiekę nad osobą chorą lub w stanie terminalnym. Jej wartość docenia także Pani prof. Alina Rynio, która w recenzji wydawniczej podkreśla, że: „Jasność i prostota języka zastosowanego w publikacji powodują, że jest ona zrozumiała dla każdego. Dodatkowym walorem monografii są zawarte w tekstach wykazy bibliograficzne ułatwiające dalsze poszukiwania literatury”. Autorzy prezentowanej publikacji starają się udzielić odpowiedzi na bardzo ważne pytania: czy lepiej podejmować leczenie bólu w domu chorego czy raczej w szpitalu? Czy podstawowa opieka paliatywna jest dostępna dla wszystkich? Z jakimi problemami zmagają się osoby opiekujące się osobami w stanie terminalnym? Kto i w jakim zakresie może pomóc w holistycznym podejściu do opieki nad pacjentem? Zatem nie jest to publikacja skierowana wyłącznie do ekspertów, ale do wszystkich, którzy chcą pomagać osobom słabszym i chorym. Przypomina o tym też prof. W. Nowak: „Szanowni Czytelnicy, niniejsza monografia jest swojego rodzaju podsumowaniem, klamrą spinającą pięć wspomnianych konferencji tematycznych. Obrazuje zaangażowanie, determinację i ogromną pracę organizatorów z Uniwersytetu Jagiellońskiego, Uniwersytetu Jagiellońskiego – Collegium Medicum, Towarzystwa Przyjaciół Chorych „Hospicjum im. św. Łazarza” w Krakowie z Panią Prezes Zarządu Towarzystwa na czele, a także Samorządu Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz wszystkich ludzi dobrej woli realizujących w praktyce motto Prymasa Tysiąclecia: Włącz się w społeczną pomoc bliźnim. Otwórz się ku ubogim i chorym. Użyczaj ze swego… Zachęcam Państwa do działania, zachęcam do aktywnego uczestnictwa w realizowaniu idei zamykającej się w najprostszym przekazie: Pomagam – bo chcę. Życzę Państwu dobrej, ubogacającej lektury”. „Należy docenić podjętą przez Autorów i Redaktorów problematykę oraz pragnienie dotarcia do jak największej grupy odbiorców.

Zapraszamy w leśne ostępy Tennessee. Na niewielkim obszarze leżą tuludzkie zwłoki: zakopane w ziemi lub zanurzone w wodzie, zatopione w bagnachoraz ukryte w bagażnikach samochodów. To słynna Trupia Farma, wyjątkowy projektnaukowy Billa Bassa, który bada, co dzieje się z ludzkimi ciałami po śmierci,gdy natura bierze sprawy w swoje ręce.Jak blisko trzeba być rozkładającegosię ciała, żeby je poczuć?Gdzie ciało rozkłada się dłużej: w ciężarówce czyna tylnym siedzeniu samochodu?W jaki sposób ślady małych owadów przyczyniłysię do wysłania na krzesło elektryczne pewnego ""morderczego"" staruszka?BillBass zabiera nas w przyprawiającą o ciarki na plecach podróż po zakątkachTrupiej Farmy, miejsca, które zrewolucjonizowało współczesną medycynę sądową.Nie tylko odkrywa przed nami fascynujące tajemnice ludzkich zwłok, ale teżopowiada o swych najbardziej pasjonujących śledztwach.BillBass - światowej sławy antropolog sądowy, legendarny założycielOśrodka Antropologii Sądowej Uniwerystetu Tennessee, znanego lepiej jako TrupiaFarma. Razem z Jonem Jeffersonem, dziennikarzem i filmowcem dokumentalistą,napisał dwie książki o swojej pracy oraz kilka powieści kryminalnych, któreopublikowali wspólnie pod pseudonimem Jefferson Bass. Działalność Billa Bassastała się inspiracją dla powieści Patricii Cornwell pt. Trupiafarma.

Książka ta w przystępny sposób pokazuje dzieciom, jak różnorodne są odcienie smutku i towarzyszące im odczucia. Zwłaszcza gdy jest to żal po stracie bliskiej osoby. Czy taki smutek w ogóle kiedyś minie? Autorka z wyczuciem przekonuje małych czytelników, że choć wydaje się to niemożliwe, prędzej czy później nadchodzi czas, kiedy robi się nam lżej i zaczynamy czuć radość z pięknych chwil, jakie przeżyliśmy razem z ukochaną osobą. Żywe i bliskie rzeczywistości ilustracje zachęcają dzieci do otwartej rozmowy o tej trudnej sytuacji.

Jak scharakteryzować tych, którzy zabijają zawodowo? Co kryje się w głowie kata. Kim jest? Jak wygląda jego życie codzienne? Co myśli o swojej pracy? Jak sobie radzi z odbieraniem życia jako ze swoją codziennością? Odpowiedzi na te pytania podsunie czytelnikom lektura Czarnego dziennika kata i Dynastii katów. Przyjrzę się wszystkim, z którymi pracowałem w tym zawodzie od trzydziestu lat. [] Ta książka jest moją własną psychoanalizą pisze w Czarnym dzienniku kata Andr Obrecht, który ma potrzebę przepracowania doświadczenia bycia katem. Aby poradzić sobie z tym, musi to opowiedzieć, musi swoje przeżycia ubrać w słowa i podzielić się nimi. Rola kata, tak jak śmierć, jest tematem tabu. Dlaczego kat robi to, co robi? Kat zawsze przyciąga uwagę i zainteresowanie. Jest kimś na swój sposób wyjątkowym i za takiego się uważa: Na całym świecie są tylko dwie osoby, które mogą zadać śmierć: Bóg i kat. To moje prawo. I mój obowiązek stwierdza Andr Obrecht. Bohaterowie podkreślają przy tym, że cenią sobie spokojne życie i nie chcą być na co dzień rozpoznawani jako kaci. Co się za tym kryje? Czy jest to niezdrowa fascynacja ich pracą polegającą na obcowaniu ze śmiercią? Czy może obawa przed zemstą osób, które są bliskie straceńcom? A może strach przed przeciwnikami kary śmierci? Odpowiedzi na te pytania znajdzie czytelnik w książce. Kaci opowiadają o tym, że wierzyli w swoją pracę. Byli przekonani o jej słuszności. Mówią o ofiarach przestępstw, zwracają uwagę na krzywdy, jakie uczynili im skazańcy. Podkreślają swój profesjonalizm, czyli precyzję, z jaką wykonują karę śmierci. Jednocześnie wyłania się z tego obraz kata jako osoby o nastawieniu paranoicznym, obawiającej się reakcji otoczenia. Na kartach kreowane jest również inne oblicze człowieka wykonującego wyroki śmierci. Oblicze bardzo człowiecze, należące do kogoś mającego swoje upodobania, zasady, czas na przyjemności, życie rodzinne. Spore fragmenty historii kata poświęcone są przestępcom, np. seryjnemu zabójcy kobiet Henriemu Landru, nazywanemu Sinobrodym, Marcelowi Petiotowi lekarzowi medycyny, który przypisywał sobie 63 ofiary, jednak skazano go za 27 zabójstw, czy też Christianowi Ranucciemu zabójcy 8- letniej dziewczynki, którego egzekucja była ostatnią w karierze Obrchta. Jan Gołębiowski - psycholog kryminalny.

Jeśli każda sekunda jest furtką, przez którą może wejść Mesjasz, diabeł zrobi wszystko, żeby tę furtkę przed nami zatrzasnąć. /fragment/ Jedno w naszym życiu jest pewne: każdy z nas dąży ku śmierci. W dzisiejszym świecie człowiek, nawet wierzący, zapomina o tej niezaprzeczalnej prawdzie. Jesteśmy zanurzeni w kulturze chwili. Tracimy przez to ostrość widzenia. Zapominamy o perspektywie wieczności... Ojciec Wojciech Surówka OP pragnie przypomnieć nam, że chrześcijaństwo rozpięte jest pomiędzy tym co „już” i „jeszcze”. Nasze serca powinno przepełniać, tak jak pierwotny Kościół, radosne wołanie Maranatha – Przyjdź, Panie! Jak jednak wzbudzić w sobie to oczekiwanie? Co zrobić, by przestać mówić, że się wiecznie nie ma czasu? I czy w Kościele pochłoniętym zamętem oraz kryzysem możemy odnaleźć prawdziwy pokój duszy? ------ Wojciech Surówka OP - duszpasterz „Ruchu Lednica 2000”. Wcześniej pracował w Rosji i na Ukrainie. W latach 2011-2019 był dyrektorem Instytutu Nauk Religijnych św. Tomasza z Akwinu w Kijowie.

Misterny, magiczny i literacki reportaż o przychodzeniu, odchodzeniu i życiuAngelika Kuźniak w poetycki i pełen wrażliwości sposób opisuje spotkanych na swojej drodze ludzi, którzy ze spokojem ducha i godnością oczekują na śmierć.Ta, która tka.Ten, który nosi maski.Ta, która ubiera.Ludzie starsi, młodsi. Od dawna starannie obmyślają, w czym położą się do trumny, jaka ona będzie, kto przyjdzie ich pożegnać, co dostaną na ostatnią drogę. Wyobrażając sobie własne odchodzenie, tak naprawdę opowiadają o życiu doświadczeniach, które stały się ich udziałem, relacjach z sąsiadami, żywionych uczuciach, przekonaniach i o tym, w co wierzą.Historie kolejnych bohaterów autorka przeplata fragmentami Pieśni pustonocnych, przywołującymi na myśl obrzędy dziadów.Z opowieści Kuźniak wyłania się niezwykły obraz tego, jak na przestrzeni lat zmieniał się stosunek do śmierci. Soroczka to poetycki Zapis socjologiczny mądre, naturalistyczne i zarazem metafizyczne uchwycenie tego, co umyka w codziennym zgiełku spraw.Co tu dużo gadać: człowiek rodzi się na śmierć, a umiera na życie.Ale ten mój sen to nie była zmora. Ja od samiutkiego początku wiedziałam, że ten sen był dla mnie, w sercu czułam. Nie tylko po wierzchu. Wyobraź sobie pani: śniłam ząb ułamany z krwią, wyplułam na rękę. Pani mówi, straszne. Ano straszne. A szczególnie dla tych, co w sny wierzą. A ja wierzę. Wierzę i już.Zły znak, pomyślałam. Otwarłam oczy. Trzy razy w okno spoglądałam, żeby ten sen mnie odeszedł. Wstałam. Poszłam do studni nabrać wody, oporządziłam zwierzęta. Byle czymś myśli zająć. Nic nie pomogło. Nie mogłam tego snu z siebie zrzucić. Siedział we mnie jak drzazga. Aż do tamtego ranka.(fragment książki)

Zbiór artykułów poświęconych zjawisku autodestrukcji w kulturze. Autorzy proponują spojrzenie na akty samobójcze z punktu widzenia kulturoznawczego, biorąc pod uwagę obszary współczesnej kultury, w których destrukcja (ściślej, zachowania samobójcze) staje się przedmiotem refleksji (literaturę, prasę, film). Książka ma oryginalną strukturę: każda część składa się z dwóch artykułów, których autorzy przyglądają się zagadnieniu zawartemu w tytule z odmiennych perspektyw, prowadząc rodzaj intrygującego dialogu i ukazując racje często będące w interpretacyjnym sporze. Powstające u nas prace poświęcone tej problematyce przyjmują z reguły perspektywę psychologiczną, socjologiczną lub kryminalistyczną, nikt natomiast do tej pory nie próbował spojrzeć na nią z perspektywy kulturoznawczej. Samobójstwo to zawsze dramat człowieka. Sposób, w jaki kultura opisuje zjawisko dobrowolnej śmierci, mówi wiele nie tylko o autodestrukcji, ale przede wszystkim o tym, jak postrzegamy kwestie ludzkiej decyzji w sprawach ostatecznych.

Rzadko mówią o tym, co czują. Muszą być silni. Nie mogą się załamywać. W tej książce otwierają się i opowiadają o skrywanym bólu. Mówią, jak trudno jest zachować spokój, gdy kilkulatek pyta o śmierć. „Wyspa” to opowieść o rodzicach dzieci z chorobą nowotworową. Zbiór reportaży o rozpaczliwej walce o życie ukochanej osoby. O bezsilności i gniewie. A przede wszystkim, to książka o poruszających zwycięstwach. Małgorzata Kolankowska – adiunktka w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Hispanistka i tłumaczka. Autorka książki „Czerwony i Czarny. Polski spór medialny o Chile” oraz antologii „Portret kobiety w opowiadaniach dziesięciu hiszpańskich autorek” (wybór, przekład, posłowie). W pracy naukowej zajmuje się gatunkami dziennikarskimi w Polsce i w Hiszpanii.

Życie grobowe otwiera czytelnika na zdumienie. Pozwala zachwycić się opowieścią o świecie ukrytą w strefie pośredniej pomiędzy żywymi a umarłymi, pomiędzy przestrzenią codzienności (miasta, wsi, pustkowia) a przestrzenią cmentarza. Jaki jest ten świat, jakie jest życie (i towarzysząca mu śmierć)? Pełne przejmujących, ale też ironicznych, groteskowych i absurdalnych przejawów, różnorodne i złożone. Autorka zastrzega, że w jej projekcie nie należy doszukiwać się „filozoficznej nadbudowy”, lecz raczej zapisu sytuacji bizarnych, które zawsze ją pociągały. A życie grobów – inna strona życia ludzi – jest ich pełne. Wystarczy tylko spojrzeć na groby uważniej. Okaże się, że pod każdą szerokością geograficzną snują one swą bizarną opowieść – po trosze smutną, straszną, wzruszającą, zabawną i bardzo, bardzo przewrotną. Bo nic nie jest takie, jakie się na pierwszy rzut oka wydaje. Wszystko ma drugie dno, mniej lub bardziej ukryte, a jeśli nawet nie ma, to niecodzienny detal czy dziwaczny kontekst każe nam się go doszukiwać. Snuta przez autorkę opowieść układa się wokół czytelnego, choć niekoniecznie wprost werbalizowanego scenariusza, tworzącego reportaż o przenikaniu się wielu przestrzeni, o życiu codziennym, samotności, pamięci i zapomnieniu, o ludzkich i nieludzkich historiach, o nietrafionych interpretacjach znaków, o pomyłkach, które są odkryciami. Nie jest to jednak ani reportaż sensu stricto, ani reportaż literacki, lecz próba wypracowania nowej jego formuły – łączącej obraz (fotografie), słowo (miniatury narracyjne) i dźwięk (nagrania terenowe). To koncepcja artystyczna, zasadzająca się na nieoczywistościach, kontrapunktach, żarcie, prowokacji. Małgorzata Żerwe – artystka wizualna, publicystka i dziennikarka radiowa, autorka tekstów o sztuce, kuratorka wystaw.

NADAL JESTEM to książka o spotkaniach żyjących z tymi, co już odeszli, odchodzą lub dopiero zamierzają odejść z tego świata. Nawiązują z nami kontakt ci, co w fizycznej rzeczywistości przestali istnieć, a według niektórych: istnieć już nie powinni. Skoro człowiek po śmierci znika, to jakim cudem pojawia się znowu? Czy to tylko zaburzenia mózgu i wysilanie się w tęsknocie po osobie zmarłej? Sięgnij po tę książkę i poznaj prawdziwe relacje ludzi, którzy spotkań między światami doświadczyli. Przekonaj się, że ci, którzy stąd odeszli, nadal są. Książka jest żywa, barwna, intensywna i ma niezaprzeczalny plus: rozprawiając o śmierci nie przygnębia czytelnika. Piotr Cielebiaś, Nieznany Świat Less R. Hoduń – wokalista, muzyk, kompozytor, pisarz, autor textów, poeta, grafik, pasjonat nieznanego. Wydał w pełni autorski tomik „targowisko różności”, z którego wybrane wiersze trafiły do zbioru „Strofy Znad Łarpii. Antologia poezji polickiej i regionalnej 1260-2010” oraz esej „Lekcja Paranormalności”. Ma na koncie Złoty Medal Międzynarodowych Targów Poznańskich. Projektował logosy wielu firm. Jego utwory i piosenki z jego udziałem grane były w wielu krajach świata, i trafiły na składanki międzynarodowych magazynów muzycznych. Dzielił scenę z gwiazdami polskiej i zachodniej muzyki. Z dwoma zespołami nagrał cztery krążki i gościł na płytach trzech krajowych wykonawców. Teledysk jego hordy Helless został finalistą Szczecin European Film Festival 2017. Stworzył pełną czołówkę programu podróżniczego “Z akwalungiem przez świat”. Brał udział w produkcjach stacji TVN: „Zostań gwiazdą” i „Maraton uśmiechu”. Był dziennikarzem i głosem lokalnej stacji RMF FM.

Spis treści Terapia końcowego okresu życia – problemy medyczne i prawne. Terapia daremna ............................................................................................. 21 Michał Lewandowski Odrębności i pułapki echokardiografii w wieku podeszłym ............................. 35 Anna Klisiewicz, Piotr Hoffman Zalecenia dotyczące stałej stymulacji serca, terapii resynchronizującej i terapii kardiowerterem-defibrylatorem z uwzględnieniem specyfiki wieku podeszłego ........................................................................................... 53 Paweł Syska, Michał Lewandowski Powikłania leczenia wszczepialnymi urządzeniami do elektrokardioterapii .................................................................................... 67 Michał Lewandowski, Paweł Syska Specyfika diagnostyki elektrofizjologicznej i ablacji u pacjentów w starszym wieku ........................................................................................... 89 Aleksander Maciąg Ablacja alkoholowa przegrody międzykomorowej w grupie starszych pacjentów z kardiomiopatią przerostową z zawężaniem w drodze odpływu lewej komory .................................................................................... 103 Maciej Dąbrowski, Mariusz Kłopotowski Postępy kardiologii interwencyjnej w zakresie angioplastyki wieńcowej u starszych pacjentów. Czy nadal rozważamy pomostowanie aortalno-wieńcowe? ........................................................................................ 115 Mariusz Dębski, Artur Dębski Wskazania, przeciwwskazania i ograniczenia zabiegu zamykania uszka lewego przedsionka ............................................................................. 129 Jan Henzel, Radosław Pracoń, Marcin Demkow Kardiologia inwazyjna u pacjentów geriatrycznych – przezcewnikowa implantacja zastawki aortalnej ........................................................................ 137 Karol Zbroński, Bartosz Rymuza, Janusz Kochman, Krzysztof J. Filipiak, Grzegorz Opolski, Zenon Huczek Niedomykalność mitralna i niedomykalność trójdzielna w wieku podeszłym – leczenie interwencyjne ................................................................................ 145 Jerzy Pręgowski Leczenie wewnątrznaczyniowe udaru niedokrwiennego mózgu .................... 155 Grzegorz Kozera Ocena kardiologiczna przed zabiegami niekardiochirurgicznymi ................... 175 Michał Kowara, Marcin Grabowski Optymalizacja przygotowania pacjenta geriatrycznego do operacji – punkt widzenia anestezjologa ...................................................................... 187 Dorota Komorowska, Wojciech Romanik Leczenie przeciwzakrzepowe w okresie okołozabiegowym u osób starszych ............................................................................................. 207 Piotr Bienias, Monika Lisicka Psychologiczne konsekwencje zabiegów z zakresu kardiologii u pacjentów geriatrycznych ............................................................................ 231 Monika Szymańska Zaburzenia świadomości w okresie okołozabiegowym – czynniki ryzyka i zasady prewencji .......................................................................................... 253 Katarzyna Broczek Zespół kruchości – niedoceniany czynnik ryzyka ........................................... 275 Katarzyna Broczek

Umarło mi dziecko. Oksymoron, żadne ze słów w tym zdaniu do siebie nie pasuje. Śmierć zrobiła swoje i poszła po inne dzieci. A ja musiałam samą siebie na nowo oswoić. Jak? Nie ma w dzisiejszych czasach niemal żadnych rytuałów żałobnych, musiałam znaleźć własny.Tydzień po nagłej śmierci mojego Tadka zaczęłam pisać dziennik. Kompulsywnie i intuicyjnie notowałam emocje, lęki, niechciane myśli i koszmarne sny. Zapisywałam błahe wydarzenia, analizowałam relacje z mężem, córką, rodziną i przyjaciółmi, przypadkowe rozmowy i spotkania. Rejestrowałam postępy w terapii stresu pourazowego, pisałam o kontaktach z psychiatrą i innymi rodzicami w żałobie.Opowiadanie pozwoliło mi przebrnąć przez rzekę rozpaczy i beznadziei.Chciałam pokazać wyczerpujący obraz. Że ostatecznie nie trzeba się bać, że nie trzeba cierpieć dłużej, niż to konieczne, choć krócej też się nie da w tej rozgrywce przyspieszanie cofa pionek o kilka pól. Że to cholernie ciężka praca nauka żonglowania żyletkami, połykania ognia i kroczenia nad przepaścią, a tym samotnym treningiem nie pochwalisz się w żadnym cyrku świata, co najwyżej sama możesz sobie bić brawo.To jest moje życie. Straciłam dziecko i trafiłam do strefy zero, ale okazało się, że świat dookoła nadal istnieje, a ja go doświadczam. Nie jestem trędowata, nie jestem naznaczona. Mogę się moim doświadczeniem podzielić. W taki sposób postanowiłam o tym opowiedzieć.Dwunasty sierpnia dwa tysiące siedemnastego roku. Jedziemy przez Kościerzynę do Bytowa. Właścicielka wynajętego mieszkania uprzedza nas telefonicznie o drzewach powalonych na drogę przez wichurę. Tadek i Róża, którzy przed chwilą marudzili i płakali, nareszcie zasnęli. Pierwszy raz podróżujemy wspólnie z półtoramiesięcznym synkiem.Jedziemy w błogiej ciszy. Nagle las znika. Z ziemi sterczą kikuty drzew, metodycznie połamane przez żywioł. Nie widzieliśmy nigdy tak bezwzględnie precyzyjnej siły.Niespodziewanie uruchamia się lampka sygnalizująca awarię silnika. Stajemy na poboczu. Żebyśmy tylko nie utknęli z dziećmi w epicentrum zniszczenia, żebyśmy tylko nie zostali uwięzieni w samochodzie Ale sinik odpala i ruszamy dalej. Skoszony las ciągnie się kilometrami. Wiele osób zatrzymuje auta i robi sobie zdjęcia w scenerii z filmu katastroficznego.A my nie wiemy jeszcze, że oglądamy nasze życie takie, jakie będzie, dokładnie za miesiąc i jeden dzień.

W głośnej na cały świat Pochwale powolności Carl Honor uchwyciłducha naszej epoki. W swojej nowej książce opisuje inny ważny trend: rewolucyjnąi bardzo potrzebną zmianę w naszym podejściu do starzenia się.Na to, żesię starzejemy, nie ma rady. W epoce długowieczności możemy jednak starzeć sięlepiej niż nasi przodkowie. Carl Honor jeździ po świecie i rozmawia zpionierami zmian w myśleniu o starości. Przygląda się kulturowym, medycznym itechnologicznym trendom, które pomogą nam w pełni korzystać z dłuższego życia.Pokazuje, że czas skończyć z uprzedzeniami i stereotypami na temat różnych grupwiekowych. Porzućmy schemat, który każe nam uczyć się za młodu, pracować wśrednim wieku, a odpoczywać na stare lata. Nauka, praca, odpoczynek, troska oinnych, wolontariat, zabawa i kreatywność mogą być integralną częścią naszegożycia na każdym jego etapie.Siła wieku to nowe spojrzenie nanasze dotychczasowe myślenie o edukacji, służbie zdrowia, pracy, designie,związkach oraz polityce. To ważna, inspirująca lektura i drogowskaz dla tych,którzy w bagażu lat chcieliby widzieć błogosławieństwo, a nie balast.

Badania psychologicznych aspektów religijności należą do głównych zadań psychologii religii. Wynika to z faktu, że psychologia religii jest nauką „praktyczną”, której wyniki – bazujące na naukowych metodach badań – służą różnym formom pomocy ludziom. Staje się to szczególnie ważne obecnie, gdy mamy do czynienia z postępującym procesem wydłużania się życia człowieka, a wraz z tym związanym wzrastającym segmentem ludzi starszych. Z tego względu książka Elżbiety Rydz i Anny Tychmanowicz „Religijność seniorów. Uwarunkowania i funkcje”, merytorycznie i interesująco prezentująca zagadnienia struktury i funkcji religijności osób starszych, doskonale wpisuje się w aktualne potrzeby naukowe. […] Recenzowana książka stanowi doskonałe kompendium wiedzy dla osób zainteresowanych psychologicznym wymiarem religijności w okresie późnej dorosłości oraz powiązań religijności ze sferą osobowości, głównie poczuciem własnej skuteczności, satysfakcją z życia, tendencją do przebaczania, postawą przebaczenia i subiektywnym poczuciem zdrowia. Warto także zaznaczyć, że książka pozwala sformułować praktyczne wnioski pomocne dla pracy z osobami starszymi, np. w kontekście ich jakości życia. Z recenzji ks. dr. hab. Dariusza Kroka, prof. UO

Trzyczęściowy poradnik przeznaczony dla seniorów. Niezbędna pomoc dla tych, którzy po przejściu na emeryturę chcą zachować dobrą kondycję psychofizyczną. Książki poświęcone są trzem zagadnieniem: kondycji fizycznej, zdrowemu odżywianiu oraz sprawności intelektualnej z uwzględnieniem typowych dla tej grupy wiekowej schorzeń. Zawierają teoretyczne omówienie wymienionych tematów oraz przede wszystkim obszerną część praktyczną (przepisy kulinarne w różnych dietach, ćwiczenia rehabilitacyjne oraz trening umysłowy).

Trzyczęściowy poradnik przeznaczony dla seniorów. Niezbędna pomoc dla tych, którzy po przejściu na emeryturę chcą zachować dobrą kondycję psychofizyczną. Książki poświęcone są trzem zagadnieniem: kondycji fizycznej, zdrowemu odżywianiu oraz sprawności intelektualnej z uwzględnieniem typowych dla tej grupy wiekowej schorzeń. Zawierają teoretyczne omówienie wymienionych tematów oraz przede wszystkim obszerną część praktyczną (przepisy kulinarne w różnych dietach, ćwiczenia rehabilitacyjne oraz trening umysłowy).