Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Zbiór artykułów poświęconych zjawisku autodestrukcji w kulturze. Autorzy proponują spojrzenie na akty samobójcze z punktu widzenia kulturoznawczego, biorąc pod uwagę obszary współczesnej kultury, w których destrukcja (ściślej, zachowania samobójcze) staje się przedmiotem refleksji (literaturę, prasę, film). Książka ma oryginalną strukturę: każda część składa się z dwóch artykułów, których autorzy przyglądają się zagadnieniu zawartemu w tytule z odmiennych perspektyw, prowadząc rodzaj intrygującego dialogu i ukazując racje często będące w interpretacyjnym sporze.
Powstające u nas prace poświęcone tej problematyce przyjmują z reguły perspektywę psychologiczną, socjologiczną lub kryminalistyczną, nikt natomiast do tej pory nie próbował spojrzeć na nią z perspektywy kulturoznawczej. Samobójstwo to zawsze dramat człowieka. Sposób, w jaki kultura opisuje zjawisko dobrowolnej śmierci, mówi wiele nie tylko o autodestrukcji, ale przede wszystkim o tym, jak postrzegamy kwestie ludzkiej decyzji w sprawach ostatecznych.
Niezwykle ważna propozycja dla pracowników placówek oświatowych, zwłaszcza nauczycieli i pedagogów, w sytuacji kryzysu spowodowanego śmiercią członka społeczności szkolnej lub osoby bliskiej któremuś z uczniów. Jej autorka od wielu lat pracuje jako psycholog w gdańskim Hospicjum im. ks. E. Dutkiewicza SAC, a kilka lat temu współtworzyła ogólnopolski program wsparcia psychoedukacyjnego dzieci i młodzieży w żałobie Tumbo Pomaga, którego do dzisiaj jest merytoryczną koordynatorką.Na zasadniczą część książki składają się rzetelny obraz przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków oraz prezentacja wachlarza działań pomocowych ze strony szkoły, by proces ten nie nabrał cech patologicznych. Przykłady konkretnych realizacji (scenariusze lekcji, warsztatów, wydarzeń charytatywnych) stanowić mogą cenną wskazówkę dla wymienionych w tytule czytelników, a wyraźne osadzenie w kontekście ruchu paliatywno-hospicyjnego i dokonań Fundacji Hospicyjnej okazać się pomocne w zrozumieniu źródeł wsparcia osieroconych dzieci w Polsce.Refleksyjność pedagogów wpływa na lepsze radzenie sobie z kryzysem po stracie i zmniejszenie liczby uczniów mierzących się z powikłaną żałobą. Wypracowany model współpracy ze szkołami, zaprezentowane w książce narzędzia edukacyjne oraz ten przewodnik-podręcznik poświęcony żałobie w szkole stanowią dobry punkt wyjścia do rozwijania modelu opieki nad osieroconymi uczniami w całym kraju. Skoro w Gdańsku w latach 20142019 udały się systemowe działania z udziałem władz miasta i nauczycieli, a materiały edukacyjne przyniosły korzyści lokalnej społeczności, z pewnością warto sięgnąć po tę publikację. () To ważna i potrzebna lektura dla nauczycieli oraz studentów pedagogiki i nauk społecznych, ale także dla wszystkich, którzy nie chcą pozostawić w samotności cierpiących dzieci i młodzieży.Z recenzji ks. dr. hab. Piotra Krakowiaka, prof. UMK w ToruniuKsiążka Dziecko i nastolatek w żałobie. Rola nauczycieli i pedagogów została wydana w ramach serii Biblioteka Tumbo Pomaga Fundacji Hospicyjnej, którą tworzą zarówno pozycje dla osieroconych dzieci, jak i dla wspierającego je otoczenia.
Rzadko mówią o tym, co czują. Muszą być silni. Nie mogą się załamywać. W tej książce otwierają się i opowiadają o skrywanym bólu. Mówią, jak trudno jest zachować spokój, gdy kilkulatek pyta o śmierć. „Wyspa” to opowieść o rodzicach dzieci z chorobą nowotworową. Zbiór reportaży o rozpaczliwej walce o życie ukochanej osoby. O bezsilności i gniewie.
A przede wszystkim, to książka o poruszających zwycięstwach.
Małgorzata Kolankowska – adiunktka w Instytucie Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego. Hispanistka i tłumaczka. Autorka książki „Czerwony i Czarny. Polski spór medialny o Chile” oraz antologii „Portret kobiety w opowiadaniach dziesięciu hiszpańskich autorek” (wybór, przekład, posłowie). W pracy naukowej zajmuje się gatunkami dziennikarskimi w Polsce i w Hiszpanii.
Życie grobowe otwiera czytelnika na zdumienie. Pozwala zachwycić się opowieścią o świecie ukrytą w strefie pośredniej pomiędzy żywymi a umarłymi, pomiędzy przestrzenią codzienności (miasta, wsi, pustkowia) a przestrzenią cmentarza. Jaki jest ten świat, jakie jest życie (i towarzysząca mu śmierć)? Pełne przejmujących, ale też ironicznych, groteskowych i absurdalnych przejawów, różnorodne i złożone.
Autorka zastrzega, że w jej projekcie nie należy doszukiwać się „filozoficznej nadbudowy”, lecz raczej zapisu sytuacji bizarnych, które zawsze ją pociągały. A życie grobów – inna strona życia ludzi – jest ich pełne. Wystarczy tylko spojrzeć na groby uważniej. Okaże się, że pod każdą szerokością geograficzną snują one swą bizarną opowieść – po trosze smutną, straszną, wzruszającą, zabawną i bardzo, bardzo przewrotną. Bo nic nie jest takie, jakie się na pierwszy rzut oka wydaje. Wszystko ma drugie dno, mniej lub bardziej ukryte, a jeśli nawet nie ma, to niecodzienny detal czy dziwaczny kontekst każe nam się go doszukiwać.
Snuta przez autorkę opowieść układa się wokół czytelnego, choć niekoniecznie wprost werbalizowanego scenariusza, tworzącego reportaż o przenikaniu się wielu przestrzeni, o życiu codziennym, samotności, pamięci i zapomnieniu, o ludzkich i nieludzkich historiach, o nietrafionych interpretacjach znaków, o pomyłkach, które są odkryciami.
Nie jest to jednak ani reportaż sensu stricto, ani reportaż literacki, lecz próba wypracowania nowej jego formuły – łączącej obraz (fotografie), słowo (miniatury narracyjne) i dźwięk (nagrania terenowe). To koncepcja artystyczna, zasadzająca się na nieoczywistościach, kontrapunktach, żarcie, prowokacji.
Małgorzata Żerwe – artystka wizualna, publicystka i dziennikarka radiowa, autorka tekstów o sztuce, kuratorka wystaw.
NADAL JESTEM to książka o spotkaniach żyjących z tymi, co już odeszli, odchodzą lub dopiero zamierzają odejść z tego świata. Nawiązują z nami kontakt ci, co w fizycznej rzeczywistości przestali istnieć, a według niektórych: istnieć już nie powinni. Skoro człowiek po śmierci znika, to jakim cudem pojawia się znowu? Czy to tylko zaburzenia mózgu i wysilanie się w tęsknocie po osobie zmarłej? Sięgnij po tę książkę i poznaj prawdziwe relacje ludzi, którzy spotkań między światami doświadczyli. Przekonaj się, że ci, którzy stąd odeszli, nadal są.
Książka jest żywa, barwna, intensywna
i ma niezaprzeczalny plus: rozprawiając
o śmierci nie przygnębia czytelnika.
Piotr Cielebiaś, Nieznany Świat
Less R. Hoduń – wokalista, muzyk, kompozytor, pisarz, autor textów, poeta, grafik, pasjonat nieznanego. Wydał w pełni autorski tomik „targowisko różności”, z którego wybrane wiersze trafiły do zbioru „Strofy Znad Łarpii. Antologia poezji polickiej i regionalnej 1260-2010” oraz esej „Lekcja Paranormalności”. Ma na koncie Złoty Medal Międzynarodowych Targów Poznańskich. Projektował logosy wielu firm. Jego utwory i piosenki z jego udziałem grane były w wielu krajach świata, i trafiły na składanki międzynarodowych magazynów muzycznych. Dzielił scenę z gwiazdami polskiej i zachodniej muzyki. Z dwoma zespołami nagrał cztery krążki i gościł na płytach trzech krajowych wykonawców. Teledysk jego hordy Helless został finalistą Szczecin European Film Festival 2017. Stworzył pełną czołówkę programu podróżniczego “Z akwalungiem przez świat”. Brał udział w produkcjach stacji TVN: „Zostań gwiazdą” i „Maraton uśmiechu”. Był dziennikarzem i głosem lokalnej stacji RMF FM.
Spis treści
Terapia końcowego okresu życia – problemy medyczne i prawne.
Terapia daremna ............................................................................................. 21
Michał Lewandowski
Odrębności i pułapki echokardiografii w wieku podeszłym ............................. 35
Anna Klisiewicz, Piotr Hoffman
Zalecenia dotyczące stałej stymulacji serca, terapii resynchronizującej
i terapii kardiowerterem-defibrylatorem z uwzględnieniem specyfiki
wieku podeszłego ........................................................................................... 53
Paweł Syska, Michał Lewandowski
Powikłania leczenia wszczepialnymi urządzeniami
do elektrokardioterapii .................................................................................... 67
Michał Lewandowski, Paweł Syska
Specyfika diagnostyki elektrofizjologicznej i ablacji u pacjentów
w starszym wieku ........................................................................................... 89
Aleksander Maciąg
Ablacja alkoholowa przegrody międzykomorowej w grupie starszych
pacjentów z kardiomiopatią przerostową z zawężaniem w drodze
odpływu lewej komory .................................................................................... 103
Maciej Dąbrowski, Mariusz Kłopotowski
Postępy kardiologii interwencyjnej w zakresie angioplastyki wieńcowej
u starszych pacjentów. Czy nadal rozważamy pomostowanie
aortalno-wieńcowe? ........................................................................................ 115
Mariusz Dębski, Artur Dębski
Wskazania, przeciwwskazania i ograniczenia zabiegu zamykania
uszka lewego przedsionka ............................................................................. 129
Jan Henzel, Radosław Pracoń, Marcin Demkow
Kardiologia inwazyjna u pacjentów geriatrycznych – przezcewnikowa
implantacja zastawki aortalnej ........................................................................ 137
Karol Zbroński, Bartosz Rymuza, Janusz Kochman, Krzysztof J. Filipiak,
Grzegorz Opolski, Zenon Huczek
Niedomykalność mitralna i niedomykalność trójdzielna w wieku podeszłym
– leczenie interwencyjne ................................................................................ 145
Jerzy Pręgowski
Leczenie wewnątrznaczyniowe udaru niedokrwiennego mózgu .................... 155
Grzegorz Kozera
Ocena kardiologiczna przed zabiegami niekardiochirurgicznymi ................... 175
Michał Kowara, Marcin Grabowski
Optymalizacja przygotowania pacjenta geriatrycznego do operacji
– punkt widzenia anestezjologa ...................................................................... 187
Dorota Komorowska, Wojciech Romanik
Leczenie przeciwzakrzepowe w okresie okołozabiegowym
u osób starszych ............................................................................................. 207
Piotr Bienias, Monika Lisicka
Psychologiczne konsekwencje zabiegów z zakresu kardiologii
u pacjentów geriatrycznych ............................................................................ 231
Monika Szymańska
Zaburzenia świadomości w okresie okołozabiegowym – czynniki ryzyka
i zasady prewencji .......................................................................................... 253
Katarzyna Broczek
Zespół kruchości – niedoceniany czynnik ryzyka ........................................... 275
Katarzyna Broczek
Umarło mi dziecko. Oksymoron, żadne ze słów w tym zdaniu do siebie nie pasuje. Śmierć zrobiła swoje i poszła po inne dzieci. A ja musiałam samą siebie na nowo oswoić. Jak? Nie ma w dzisiejszych czasach niemal żadnych rytuałów żałobnych, musiałam znaleźć własny.Tydzień po nagłej śmierci mojego Tadka zaczęłam pisać dziennik. Kompulsywnie i intuicyjnie notowałam emocje, lęki, niechciane myśli i koszmarne sny. Zapisywałam błahe wydarzenia, analizowałam relacje z mężem, córką, rodziną i przyjaciółmi, przypadkowe rozmowy i spotkania. Rejestrowałam postępy w terapii stresu pourazowego, pisałam o kontaktach z psychiatrą i innymi rodzicami w żałobie.Opowiadanie pozwoliło mi przebrnąć przez rzekę rozpaczy i beznadziei.Chciałam pokazać wyczerpujący obraz. Że ostatecznie nie trzeba się bać, że nie trzeba cierpieć dłużej, niż to konieczne, choć krócej też się nie da w tej rozgrywce przyspieszanie cofa pionek o kilka pól. Że to cholernie ciężka praca nauka żonglowania żyletkami, połykania ognia i kroczenia nad przepaścią, a tym samotnym treningiem nie pochwalisz się w żadnym cyrku świata, co najwyżej sama możesz sobie bić brawo.To jest moje życie. Straciłam dziecko i trafiłam do strefy zero, ale okazało się, że świat dookoła nadal istnieje, a ja go doświadczam. Nie jestem trędowata, nie jestem naznaczona. Mogę się moim doświadczeniem podzielić. W taki sposób postanowiłam o tym opowiedzieć.Dwunasty sierpnia dwa tysiące siedemnastego roku. Jedziemy przez Kościerzynę do Bytowa. Właścicielka wynajętego mieszkania uprzedza nas telefonicznie o drzewach powalonych na drogę przez wichurę. Tadek i Róża, którzy przed chwilą marudzili i płakali, nareszcie zasnęli. Pierwszy raz podróżujemy wspólnie z półtoramiesięcznym synkiem.Jedziemy w błogiej ciszy. Nagle las znika. Z ziemi sterczą kikuty drzew, metodycznie połamane przez żywioł. Nie widzieliśmy nigdy tak bezwzględnie precyzyjnej siły.Niespodziewanie uruchamia się lampka sygnalizująca awarię silnika. Stajemy na poboczu. Żebyśmy tylko nie utknęli z dziećmi w epicentrum zniszczenia, żebyśmy tylko nie zostali uwięzieni w samochodzie Ale sinik odpala i ruszamy dalej. Skoszony las ciągnie się kilometrami. Wiele osób zatrzymuje auta i robi sobie zdjęcia w scenerii z filmu katastroficznego.A my nie wiemy jeszcze, że oglądamy nasze życie takie, jakie będzie, dokładnie za miesiąc i jeden dzień.
W głośnej na cały świat Pochwale powolności Carl Honor uchwyciłducha naszej epoki. W swojej nowej książce opisuje inny ważny trend: rewolucyjnąi bardzo potrzebną zmianę w naszym podejściu do starzenia się.Na to, żesię starzejemy, nie ma rady. W epoce długowieczności możemy jednak starzeć sięlepiej niż nasi przodkowie. Carl Honor jeździ po świecie i rozmawia zpionierami zmian w myśleniu o starości. Przygląda się kulturowym, medycznym itechnologicznym trendom, które pomogą nam w pełni korzystać z dłuższego życia.Pokazuje, że czas skończyć z uprzedzeniami i stereotypami na temat różnych grupwiekowych. Porzućmy schemat, który każe nam uczyć się za młodu, pracować wśrednim wieku, a odpoczywać na stare lata. Nauka, praca, odpoczynek, troska oinnych, wolontariat, zabawa i kreatywność mogą być integralną częścią naszegożycia na każdym jego etapie.Siła wieku to nowe spojrzenie nanasze dotychczasowe myślenie o edukacji, służbie zdrowia, pracy, designie,związkach oraz polityce. To ważna, inspirująca lektura i drogowskaz dla tych,którzy w bagażu lat chcieliby widzieć błogosławieństwo, a nie balast.
Badania psychologicznych aspektów religijności należą do głównych zadań psychologii religii. Wynika to z faktu, że psychologia religii jest nauką „praktyczną”, której wyniki – bazujące na naukowych metodach badań – służą różnym formom pomocy ludziom. Staje się to szczególnie ważne obecnie, gdy mamy do czynienia z postępującym procesem wydłużania się życia człowieka, a wraz z tym związanym wzrastającym segmentem ludzi starszych. Z tego względu książka Elżbiety Rydz i Anny Tychmanowicz „Religijność seniorów. Uwarunkowania i funkcje”, merytorycznie i interesująco prezentująca zagadnienia struktury i funkcji religijności osób starszych, doskonale wpisuje się w aktualne potrzeby naukowe. […] Recenzowana książka stanowi doskonałe kompendium wiedzy dla osób zainteresowanych psychologicznym wymiarem religijności w okresie późnej dorosłości oraz powiązań religijności ze sferą osobowości, głównie poczuciem własnej skuteczności, satysfakcją z życia, tendencją do przebaczania, postawą przebaczenia i subiektywnym poczuciem zdrowia. Warto także zaznaczyć, że książka pozwala sformułować praktyczne wnioski pomocne dla pracy z osobami starszymi, np. w kontekście ich jakości życia.
Z recenzji ks. dr. hab. Dariusza Kroka, prof. UO
Trzyczęściowy poradnik przeznaczony dla seniorów. Niezbędna pomoc dla tych, którzy po przejściu na emeryturę chcą zachować dobrą kondycję psychofizyczną. Książki poświęcone są trzem zagadnieniem: kondycji fizycznej, zdrowemu odżywianiu oraz sprawności intelektualnej z uwzględnieniem typowych dla tej grupy wiekowej schorzeń. Zawierają teoretyczne omówienie wymienionych tematów oraz przede wszystkim obszerną część praktyczną (przepisy kulinarne w różnych dietach, ćwiczenia rehabilitacyjne oraz trening umysłowy).
Trzyczęściowy poradnik przeznaczony dla seniorów. Niezbędna pomoc dla tych, którzy po przejściu na emeryturę chcą zachować dobrą kondycję psychofizyczną. Książki poświęcone są trzem zagadnieniem: kondycji fizycznej, zdrowemu odżywianiu oraz sprawności intelektualnej z uwzględnieniem typowych dla tej grupy wiekowej schorzeń. Zawierają teoretyczne omówienie wymienionych tematów oraz przede wszystkim obszerną część praktyczną (przepisy kulinarne w różnych dietach, ćwiczenia rehabilitacyjne oraz trening umysłowy).
Trzyczęściowy poradnik przeznaczony dla seniorów. Niezbędna pomoc dla tych, którzy po przejściu na emeryturę chcą zachować dobrą kondycję psychofizyczną. Książki poświęcone są trzem zagadnieniem: kondycji fizycznej, zdrowemu odżywianiu oraz sprawności intelektualnej z uwzględnieniem typowych dla tej grupy wiekowej schorzeń. Zawierają teoretyczne omówienie wymienionych tematów oraz przede wszystkim obszerną część praktyczną (przepisy kulinarne w różnych dietach, ćwiczenia rehabilitacyjne oraz trening umysłowy).
Z tej książki dowiesz się, że zabić cię może:
• Taniec
• Brudne ręce
• Seks
• W zasadzie wszystko
W 1518 roku kobieta zaczęła tańczyć w centrum Strasburga. Po tygodniu dołączyły do niej 34 osoby, po miesiącu kolejne 400. Wszyscy zmarli z powodu ataków serca, udarów mózgu, wycieńczenia organizmu. Zatańczyli się na śmierć.
Od stuleci ludzkość była nawiedzana przez śmiercionośne plagi. Od czasów Imperium Rzymskiego, przez średniowiecze, aż po XX wiek dżuma, gruźlica, cholera i inne choroby próbowały zabić jak najwięcej osób.
„Co nas (nie) zabije. Największe plagi w historii ludzkości” pozwala spojrzeć nam na najmroczniejsze chwile w historii. Z lekkością i humorem poznać najtragiczniejsze zarazy oraz bohaterów, którzy z nimi walczyli.
Książki dobre nie tylko w teorii!
Reprint oryginału z 1870 roku. Książka, która od 1839 roku do końca XIX wieku była obowiązującym tytułem w urzędach powiatowych i gminnych, zakładach leczniczych i farmaceutycznych, jako poradnik do ratowania ludzi. Znajdują się tu informacje odnośnie udzielenia pomocy w razie utonięcia, uduszenia, powieszenia, skaleczenia i otrucia truciznami, a także sposoby na stworzenie antidotum i odtrutek np. w przypadku ukoszeń owadów i innych zwierząt. Dr Andrzej Janikowski był jednym z najwybitniejszych lekarzy medycyny sądowej w XIX wieku. Dzięki niemu powstała Szkoła Farmaceutyczna w Warszawie, w której sam wykładał. Jego prace, głównie z medycyny sądowej, były wysoko oceniane w XIX wiecznej Europie.
Filozofia jako sztuka życia sprowadza się, paradoksalnie, do nauki odważnego stawania w obliczu śmierci do sztuki umierania.W decyzji o śmierci nie brakuje pewnej ironii: ponosi się największą ofiarę, własne życie, za filozofię, za coś co powszechnie uważane jest za najmniej praktyczne zajęcie. Ale filozofom w każdym razie najciekawszym z nich nie brakuje poczucia własnej wartości, jaki i ironii. W pewnym sensie więc, Życie za idee jest przewodnikiem z dziedziny jeszcze nadal nieznanej ontologii ontologii ironicznej egzystencji.- Costica BradatanW kręgu zainteresowań autora znalazły się zagadnienia śmierci za wiarę, bliźnich, idee. Autor zastanawia się, jakimi filozofami są ci, którzy umierają dla sprawy. Stawia tezę, że pomimo różnych poglądów łączy ich przekonanie, że filozofia ma znaczenie praktyczne. Tak rozumiana filozofia nie jest treścią zachowaną w książkach, ale czymś co filozof niesie ze sobą i co realizuje w praktyce sposobem życia lub sztuką życia.
Książka dotyczy zagadnienia doświadczenia śmierci dziecka zapisanego w kulturze II poł. XIX i początku XX wieku. Lektura świadectw tego przeżycia jest propozycją nowatorską, czerpiącą z inspiracji children studies, psychoanalizy oraz krytyki afektywnej. Autorka wprowadza do literatury polskiej, wywiedzioną z tradycji anglosaskiej, kategorię comfort book. W oparciu o bogata literaturę rodzimą (m.in. Marii Konopnickiej, Aleksandra Świętochowskiego, Stefana Żeromskiego), poświadczającą doznanie straty, konstruuje mit konsolacyjny. Ukazuje on, jak w tych szczególnych okolicznościach postać zmarłego dziecka wprowadza w ruch dialektyke wiary i niewiary oraz reorganizuje pojecie sensu, stając się podstawą dokonywanych przez artystów wyborów egzystencjalnych i literackich.
“Sabo się zatrzymał” to prywatny dziennik żałoby, raport z rozpaczy rozpisany na kilkadziesiąt trzymających w napięciu miniesejów o rzeczach, zjawiskach i zdarzeniach związanych z człowiekiem umierającym. To zapis uczuć mężczyzny, który powoli tracąc żonę, musi przyjąć jej śmierć i jednocześnie nie pozwolić, żeby rozpadł się otaczający go świat. Książka jest próbą odpowiedzi na pytanie, jak funkcjonować „potem”, z pęknięciem w poprzek jaźni, które nijak nie chce zasklepić się blizną, a które trzeba w końcu zagadać, zasypać, zasłonić dobrze zorganizowaną codziennością, czymkolwiek, byle nie popaść w obłęd.Oto Horvat pisze o chorobie i umieraniu, ale ? paradoksalnie ? także o pogoni za życiem, w pełni odczuwanym dopiero w obliczu śmierci.Powieść “Sabo się zatrzymał” została przełożona na kilka języków, w Serbii doczekała się trzech wydań, przyniosła autorowi nagrody Biljana Jovanović i Mirko Kovač i znalazła się w ścisłym finale prestiżowej nagrody czasopisma „NIN” (2015).Oto Horvat (1967, Nowy Sad) ? poeta, prozaik i tłumacz (z węgierskiego, włoskiego i niemieckiego). Studiował hungarystykę w Nowym Sadzie, germanistykę w Erlangen i w Berlinie. Autor siedmiu książek poetyckich: “Gde nestaje šuma” (1987, Gdzie znika las; nagroda za najlepszy debiut), “Zgrušavanje” (1990, Krzepnięcie), “Gorki listovi” (1990, Gorzkie liście), “Fotografije” (1996, Fotografie), “Dozvola za boravak” (2002, Pozwolenie na pobyt), “Putovati u Olmo” (2008, Jechać do Olmo), “Izabrane & nove pesme” (2009, Wiersze wybrane i nowe) i powieści “Sabo je stao” (2014, Sabo się zatrzymał), a także zbioru opowiadań “Kao Celanovi ljubavnici” (2016, Jak Celanowscy kochankowie). Jako tłumacz poezji opublikował tomy Jánosa Pilinszkyego (Krater, 1992), Ottó Fenyvesiego (Anđeo haosa, 2009) i Hansa Magnusa Enzensbergera (Poslednji pozdrav astronautima, 2010).
Książka jest odpowiedzią na rosnące w dobie starzenia się społeczeństw zainteresowanie nie tylko wydłużaniem życia ludzkiego, ale również jego jakością, którego podstawowym wyznacznikiem jest zdolność seniorów do codziennego funkcjonowania. Działania interwencyjne skierowane do osób starszych skupiają się głównie na stanie ich zdrowia, pomijając sferę ich funkcjonalnej sprawności, choć to właśnie zdolność do wykonywania codziennych, zwyczajowych czynności znajduje się w centrum zainteresowania pacjentów. W publikacji omówiono zagadnienia dotyczące funkcjonowania od strony teoretycznej i praktycznej, koncentrując się na podstawowych sferach życia człowieka: fizycznej, psychicznej i społecznej. Publikacja może być wykorzystana w pracy ze studentami jako interdyscyplinarny materiał dydaktyczny znajdujący zastosowanie, np. w zajęciach z gerontologii społecznej, geriatrii, edukacji osób starszych, pedagogice specjalnej starszego wieku, rehabilitacji, psychologii, doradztwa zawodowego osób w wieku 50+, pracy socjalnej czy innych dziedzinach mających do czynienia z człowiekiem w zaawansowanym wieku i zainteresowanych funkcjonalnym wymiarem jego życia.
Minutę po śmierci poczujesz się albo szczęśliwy, albo przerażony. Wtedy jednak będzie już za późno, aby zmienić swoje plany na przyszłość.
Śmierć nieubłagalnie przychodzi do wszystkich ludzi, ale życie na niej się nie kończy. Dla jednych, śmierć jest początkiem niekończącej się radości, dla innych, niekończącej się rozpaczy. W najnowszym wydaniu swojej bestsellerowej pozycji Minuta po śmierci pastor Erwin W. Lutzer przedstawia biblijną perspektywę życia po śmierci.
Książka porusza takie tematy jak:
•Channeling, reinkarnacja i śmierć kliniczna
•Jak wygląda niebo i piekło
•Sprawiedliwość i wieczna kara
•Wiara w Bożą opatrzność
•Przygotowanie się na ostatni moment w życiu
Mimo że życie po śmierci jest owiane tajemnicą, Biblia rzuca pewne światło poza zasłonę. Dr Lutzer wyjaśnia, czego możemy oczekiwać po drugiej stronie.
Po przeczytaniu tej pozycji poczujesz realność wieczności oraz ożywienie i pocieszenie w codziennym życiu.
Erwin W. Lutzer jest emerytowanym pastorem kościoła The Moody Church w Chicago, w którym służył ponad 35 lat. Jest też cenionym autorem programów radiowych nadawanych w całych Stanach Zjednoczonych i międzynarodowym mówcą konferencyjnym. Napisał wiele książek, m.in. Your Eternal Reward i How You Can Be Sure You Will Spend Eternity With God. Wraz ze swoją żoną, Rebeccą, posiadają troje dzieci i ośmioro wnucząt.
Pytanie o istnienie życia po śmierci ma dla każdego człowieka kluczowe znaczenie – zarówno gdy dotyczy pragnienia osobistej kontynuacji życia, jak i przetrwania ludzkości jako zbiorowości. Samuel Scheffler analizuje w swoich wykładach wpływ obu tych perspektyw życia po śmierci na nasze postawy a także stawia hipotezy odnośnie do siły ich oddziaływania na postrzeganie przez człowieka sensu życia i przyjęty system wartości. Jego intrygujące i nowatorskie spojrzenie uzupełniają komentarze takich czołowych amerykańskich filozofów, jak: Susan Wolf, Harry G. Frankfurt, Seana Shiffrin oraz Niko Kolodny.
„W rzeczywistości możemy coś zrobić, by wesprzeć przetrwanie i rozwój ludzkości po naszej śmierci, podejmując na przykład działanie zmierzające do rozwiązania problemu zmian klimatycznych i rozprzestrzeniania broni jądrowej. Nie ma natomiast niczego, co moglibyśmy zrobić, by wesprzeć nasze osobiste przetrwanie po własnej śmierci. Jeśli więc rozpoznamy skalę naszej zależności od przyszłych pokoleń, to być może wzmocni to naszą determinację, by działać na ich rzecz, oraz sprawi, że także w tym sensie będziemy mniej egoistyczni”.
Fragment książki
Śmierć i życie po śmierci
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
