Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Książka stanowi próbę udowodnienia tezy, że życie po śmierci istnieje. Autorka znana specjalistka od literatury duchowej, kontaktów z aniołami etc. przedstawia materiał dowodowy : doświadczenia własne (spotkanie z duchem) oraz historie, które przesłali jej czytelnicy. Theresa Cheung pochodzi z rodziny spirytystów, jej babka była medium, więc już od dziecka stykała się z tematem duchów i zjawisk paranormalnych. Zajęła się nim bliżej jako osoba dorosła, po tym jak na skutek ingerencji ducha zmarłej matki cudownie uniknęła wypadku samochodowego, a następnie spotkała się z duchem jednej z osób, które w nim zginęły.W książce przedstawia dowody na rzecz istnienia zaświatów. Dzieli je na kilka kategorii i prezentuje, zaczynając od najbardziej przekonujących. Wszystkie opatruje licznymi relacjami na ten temat nadesłanymi przez czytelników.
Książka jest próbą zmierzenia się z pytaniem: co dzieje się po śmierci? Czy jakaś cząstka człowieka istnieje dalej? Autor zajmuje się tym problemem, szukając świadectw w "księgach umarłych" dawnych kultur z różnych części świata, w przesłaniu chrześcijańskim oraz w relacjach ludzi, którzy przeżyli śmierć kliniczną. Analizuje także rozmaite doświadczenia "opuszczenia" ciała, wiążące się z medytacją lub transem. Dr Gabriel Looser, urodzony w 1948 r., uzyskał wykształcenie w zakresie teologii i psychologii humanistycznej. Po dwunastu latach posługi duszpasterskiej w szpitalach i domach starców założył w Bernie instytut zajmujący się duchowym wspieraniem osób umierających.
Czy istnieje życie po śmierci? Czy to, co nas spotka, będzie się wiązało z naszym ziemskim życiem i wyborami, jakich tu dokonujemy? Czy otarcie się o śmierć może przemienić życie? Książka przedstawia fascynujące opisy ludzkich doświadczeń związanych z przeżyciem śmierci klinicznej.
Ciało astralne, druga z książek o ciałach subtelnych człowieka, jest narzędziem, które jasnowidzowi przedstawia się jako podobne do ciała fizycznego. Jest ono otoczone wielobarwną aurą i zbudowane z materii o wiele subtelniejszej niż materia fizyczna. Znajdują w nim swój wyraz uczucia i namiętności, pragnienia i emocje, a działa ono jako pomost pomiędzy mózgiem fizycznym a umysłem, funkcjonującym w jeszcze subtelniejszym narzędziu, jakim jest ciało mentalne.
Ciało eteryczne jest pierwszą pozycją w cyklu książek poruszających zagadnienia związane z ciałami człowieka. Zawiera zwięzłą syntezę wiadomości dotyczących sobowtóra eterycznego oraz zjawisk z nim związanych. Sobowtór eteryczny jest niezbędny do życia ciała fizycznego, nie stanowi jednak - ściśle rzecz ujmując - odrębnego i niezależnego przewodnika świadomości. Pobierając i rozdzielając siłę życiową zrodzoną przez Słońce, jest ściśle związany z fizycznym zdrowiem naszego organizmu.
W poprzednich trzech tomach tej serii opisany został przebieg życia każdego z wyższych narzędzi człowieka. Studia nad ciałem przyczynowym wchodzą w nową fazę i przegląd ewolucji człowieka musi mieć o wiele większy zasięg. Powodem tego jest fakt, że podczas gdy ciała ezoteryczne, astralne i mentalne istnieją tylko w ciągu jednej ludzkiej inkarnacji, to znaczy są wyraźnie śmiertelne, to ciało przyczynowe istnieje przez czas całej ewolucji człowieka, w ciągu wielu inkarnacji, i dlatego jest względnie nieśmiertelne - ponieważ istnieje moment, kiedy człowiek po zakończeniu swojej normalnej ludzkiej ewolucji rozpoczyna ponadnormalną ewolucję i traci ciało przyczynowe, w którym żył i rozwijał się podczas minionych wieków.
Jest to trzecia książka z serii omawiającej poszczególne ciała subtelne człowieka. Jej tematem jest struktura i funkcja ciała mentalnego oraz życie w świecie mentalnym (po śmierci fizycznej i astralnej) Przede wszystkim zajmiemy się ciałem mentalnym jako narzędziem, za pomocą którego przejawia się jaźń jako konkretny intelekt i w którym rozwijają się zdolności umysłu, z pamięcią i wyobraźnią włącznie, w ostatnich stadiach ewolucji człowieka służy ono za oddzielne i samoistne narzędzie świadomości, w którym człowiek może żyć i działać całkiem niezależnie od ciała fizycznego i astralnego.
Książka Levine'a, uznana w USA za "biblię świadomego umierania", to niezastąpiona pomoc dla osób zmagających się z chorobą, bólem, utratą kogoś bliskiego, a także dla tych, którzy pragną żyć bardziej świadomie, bez lęku przed śmiercią.
Książka jest uniwersalnym poradnikiem kierowanym zarówno do tych, którzy odchodzą, jak i osób wspierających terminalnie chorych bliskich, mającym ułatwić przejście przez najtrudniejszy moment życia w spokoju i harmonii. Ten napisany ze swadą i humorem tekst ujęty jest z buddyjskiej perspektywy i skierowany do każdego czytelnika, niezależnie od jego światopoglądu. Tytuł ten wypełnia lukę w naszej zachodniej rzeczywistości, w której wypieramy zjawisko śmierci na margines, tak naprawdę rzadko świadomie oswajając się z perspektywą śmierci. Książka ma formę kompendium zawierającego komplet informacji o tym, jak radzić sobie z umieraniem zarówno w sensie wewnętrznym – emocjonalnym i duchowym, jak i w wymiarze zewnętrznym, praktycznym. Jest to pierwszy tego typu poradnik nie tylko na polskim, ale również na światowym rynku.
Wśród wielu poruszonych w książce kwestii jedna zdaje się tworzyć oś, której podporządkowane są pozostałe: jakiej odpowiedzialności moralnej powinien od siebie i innych oczekiwać odpowiedzialny człowiek. Te rozważania etyczne ujęte są fundamentalnie, a więc wobec całości faktów moralnych i poznawczych, z którymi się mierzymy – bo zawsze deliberacji towarzyszy dylemat odniesienia: istnienia lub nieistnienia Boga; jego sprawczej aktywności lub bierności. Od traktatu lub humanistycznego credo różnią się te rozważania uwagą dla szczegółu i przykładu: jakie są skutki egoizmu wobec dzieci, jakie zniszczenia wnosi do relacji hipokryzja lub bigoteria (bo przecież o naszym życiu i szczęściu bardzo często decydują obcy dla nas ludzie, dla których nasze życie może być bezwartościowe). Czym mamy się kierować, prowadząc niebłahe, pogłębione życie?
Niniejszy tom, podobnie jak poprzednie, ma charakter interdyscyplinarny – dzięki współpracy środowiska humanistów i literaturoznawców z lubelskim środowiskiem medycznym, a także ogólnokrajowym oraz z przedstawicielami nauk historycznych, filozoficznych i religijnych. Wśród poruszanej w licznych referatach problematyki starości znalazły się różne oblicza osób w podeszłym wieku w kulturach pierwotnych, w hinduizmie, buddyzmie, chrześcijaństwie, islamie, judaizmie. Ważną rolę w kreowaniu wizerunku tej grupy odgrywają wzorce normatywne mające wpływ na usytuowanie człowieka w przestrzeni społecznej. Przedstawiono znaczenie i funkcję osób starszych w Starym Testamencie i literaturze międzytestamentowej. Poruszono problem nadziei w życiu człowieka walczącego z chorobami. Podjęto analizę przypadków medycznych na podstawie utworów literackich. Scharakteryzowano pacjenta geriatrycznego oraz sposoby jego leczenia. Istotną część niniejszego tomu stanowi przedstawienie wizerunku starości w literaturze polskiej. Starość wydaje się inspirującym tematem także dla językoznawców oraz logopedów. Przedstawiono językowy obraz samotności w języku osób starszych, zaburzenia pisma i mowy. W tomie tym odnajdujemy również interesujący artykuł na temat wizerunku starych ludzi w oczach licealistów. W publikacji znalazł się także artykuł o walce ze starością w obrębie medycyny alternatywne
Punktem wyjścia w tej książce jest moment odłączenia ducha od ciała. Co się z nim wówczas dzieje? Jakie są jego dalsze losy? Jak my, tu na ziemi, możemy kontaktować się z nim nie narażając się na działanie szatana? Agostino Tommaselli odwołując się do Pisma Świętego, nauczania Magisterium Kościoła, oraz Tradycji katolickiej w przejrzysty sposób wyjaśnia, czym jest życie po śmierci. Ta książka nie tylko tłumaczy jak wygląda życie po życiu, ale podpowiada też, w jaki sposób przy nawiązywaniu relacji ze zmarłymi uniknąć zgubnych praktyk okultystycznych.
Książka składa się z czterech głównych rozdziałów. Pierwszy ma charakter teoretyczny. Przedstawiono w nim najważniejsze tezy socjologiczne, psychologiczne i pedagogiczne odnoszące się do sensu życia w kontekście przemian społecznych (w tym samotności osób starszych) oraz wyzwań edukacyjnych, jakie za sobą pociągają. W rozdziale drugim ukazano metodologiczne założenia badań własnych, które osadzono w paradygmacie badań ilościowo-jakościowych.
Kolejny rozdział ksiażki to analiza wyników badań własnych. Zaprezentowano w niej i porównano poczucie sensu życia osób starszych, uwzględniając miejsce zamieszkania i płeć osób badanych. Poczucie sensu życia przeanalizowano również w kontekście relacji do innych osób, do własnej starości, ojczyzny, Boga oraz w odniesieniu do samotności. Zaproponowane ujęcie poddanych analizie wyników badań ma swoje uzasadnienie, które zostało zaprezentowane w części teoretycznej. Ostatni rozdział pracy to swoiste tropy edukacyjne, jakie należy podjąć w kontekście przygotowania osób starszych do całościowego uczenia się, w tym szczególnie przygotowania do życia usensowionego.
Na końcu książki zamieszczono bibliografię. Powstał naukowo-badawczy ogląd w odniesieniu do poczucia sensu życia osób starszych dzięki wiedzy i naukowemu kunsztowi autorów wymienionych pozycji, a niniejsza publikacja przyjęła prezentowany w dalszej części kształt. Lektura licznych prac pozwoliła wyjść poza ramy tendencyjnego myślenia o sensie życia osób starszych oraz nakreślić jego wieloaspektowość i wartość w budowaniu celów egzystencji człowieka, których wiek nie może ograniczać.
Książka w zamierzeniu autora adresowana jest do pedagogów społecznych, pracowników socjalnych, studentów kierunków pedagogicznych, psychologii, socjologii, politologii, nauk o rodzinie i teologii. Powinna być również dobrze przyjęta przez wszystkich opiekunów formalnych i nieformalnych, dla których ważne jest, aby osoby starsze nie utraciły sensu życia. W sytuacjach granicznych ważne wydaje się upatrywanie sensu zarówno w tym, co było, jak i w tym, co jest i będzie. Dostrzeganie w życiu sensu jest siłą motywującą do aktywnego realizowania go. Niezależnie bowiem od stanu psychofizycznego niezmiernie ważnym atutem życia człowieka jest odszukiwanie sensu tak w tym, co jest, jak i w tym, co będzie, w czasie obecnym, jak i przyszłym, w życiu ziemskim, jak i transcendentnym.
Od redaktorów
Dane demograficzne z ostatnich kilkunastu lat wskazują, że odsetek osób starych w populacji wzrasta praktycznie we wszystkich krajach świata, a szczególnie lawinowo w krajach wysoko uprzemysłowionych. Wymusza to konieczność odpowiedniego przygotowania kadr medycznych do diagnostyki i leczenia osób w podeszłym wieku, u których proces chorowania wiąże ze zwiększeniem częstości występowania chorób, trudnościami oddzielenia zmian starczych i chorobowych, a ponadto częstym atypowym obrazem klinicznym schorzeń ostrych i przewlekłych. Z wielochorobowością wiąże się też problem stosowania politerapii i wzrostu ryzyka polekowych działań niepożądanych, nasilany przez zmiany farmakokinetyki i farmakodynamiki leków w starości.
Oddajemy do rąk Państwa książkę, która na podstawie analizy postępowania stosowanego wśród typowych starszych chorych omawia podstawowe zagadnienia, z jakimi mogą się Państwo spotkać. W podręczniku omówiono problemy w leczeniu schorzeń kardiologicznych, zagadnienia reumatologiczne, nefrologiczne oraz ważne problemy geriatryczne, takie jak depresja, majaczenie, otępienie, upadki i zespół słabości. Przedstawione też zostały kwestie związane z farmakoterapią (polipragmazja). Odnieśliśmy się także do trudności związanych z przygotowaniem chorych w podeszłym wieku do zabiegu operacyjnego oraz do zagadnienia obciążenia opiekuna osób starszych. W uzupełnieniu znalazły się też problemy dermatologiczne.
Podręcznik może być przydatny w codziennej pracy lekarzy różnych specjalności, na co dzień sprawujących opiekę nad osobami starszymi, zarówno w środowisku domowym, jak i w instytucjach opiekuńczych.
O miłości na emeryturze właściwie się nie mówi. Wciąż panuje przekonanie, że jest na granicy dobrego smaku. Tymczasem miłość ta ma wiele bardzo urokliwych odcieni...
Podejście do śmierci określa nasz stosunek do życia zarówno w wymiarze jednostkowym, jak i narodowym. Pogrzeb jest obok narodzin dziecka i wesela najważniejszą ceremonią integrującą rodzinę i bliskich znajomych. Zmarły, jako centralny bohater rytuału, jest obecny podczas obrzędu przejścia, zwłaszcza w polskiej obrzędowości podczas ostatniego pożegnania. Wniknięcie w tajniki pracy funeralnych ekspertów pozwoliło na lepsze zrozumienie współczesnych rytuałów post mortem i na ocenę ewolucji pochówków XX i XXI wieku. Ta grupa zawodowa z jej społeczną stygmatyzacją jest niezwykle frapującym obiektem badań etnograficznych. Warsztat Ervinga Goffmana pozwala na analizowanie dramatu społecznego jako przedstawienia reżyserowanego i wykonywanego przez aktorów: pracowników zakładu pogrzebowego. Jest jednak zasadnicza różnica ze spektaklem teatralnym, wpływająca na szczególną rolę zawodu pogrzebownika. Ten rytuał przejścia, będący najbardziej traumatyczną fazą życia jednostki, dokonuje się tylko raz. Wtajemniczeni w techniki i magiczne zabiegi muszą starannie przygotować ostatni spektakl życia. Dom pogrzebowy stanowiąc zjawisko pogranicza między ekonomią a sacrum, a zarazem pośrednicząc niejako w kontaktach z zaświatami, staje się tworem podejrzanym, obarczonym stygmatami.
Występowanie procesu starzenia się ludności przedostało się już obecnie do świadomości społecznej i świadomości decydentów. Wzrastająca znajomość zachodzących, a zwłaszcza nadchodzących przemian ludnościowych przyczynia się do coraz częstszego pojawiania się w publicznych debatach wątków odnoszących się do reformowania systemu emerytalnego czy budowania systemu zachęt do jak najpóźniejszego wychodzenia z rynku pracy. Przesłanki stojące za rozpoczęciem takiej debaty mają jednak przede wszystkim doraźny i czysto utylitarny charakter, mowa bowiem o ograniczaniu dzisiejszego deficytu budżetowego, zmniejszaniu dotacji do Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, próbie oddziaływania na poziom długu publicznego. Tymczasem na marginesie zostawia się kwestię kluczową z perspektywy długiego okresu - na ile utrzymanie obowiązujących w danej chwili zasad redystrybucji zasobów pomiędzy poszczególnymi pokoleniami, w sytuacji zachodzących przemian ludnościowych, zakłóca sprawiedliwość międzypokoleniową.
Niniejszy tom zawiera trzynaście opracowań autorskich, w większości koncentrujących się na solidarności międzypokoleniowej w warunkach starzenia się ludności, a tym samym na zasadach i działaniach, które umożliwiają bezpieczne trwanie naszej cywilizacji w długim okresie.
To historia o życiu opowiedziana od końca. Śmierć wyostrza spojrzenie i ukazuje życie w nowym świetle. Łatwiej wówczas dostrzegamy w nim to, co najważniejsze. „Gdybyście tylko wiedzieli, jak odmiennie osądzane są sprawy w godzinę śmierci” – przekonywała św. Joanna Beretta Molla. Zapewne kierując się tym przeczuciem, Paul Thigpen, amerykański dziennikarz, filozof i poczytny autor, zebrał ostatnie słowa znanych osób – wielkich świętych i wielkich grzeszników – po to, by w świetle słów Jezusa wypowiedzianych przed śmiercią lepiej zrozumieć ukryte w nich znaczenie. I oto nieoczekiwanie książka kieruje nas w sam środek życia. Słowa wypowiadane w ostatniej godzinie są bowiem jego esencją, zwieńczeniem i pierwszym świadectwem jakości. Z konieczności zaczynamy pytać samych siebie: Co bym powiedział, gdyby śmierć przyszła jeszcze dziś? Co bym wówczas powiedział o moim życiu?
Odbiorcy:
- wszyscy zainteresowani pogłębieniem wiedzy dotyczącej spraw ostatecznych
- księża, katecheci, publicyści podejmujący w swojej pracy problematykę śmierci, dla których książka może stanowić cenne źródło cytatów z wypowiedzi osób świętych, polityków, artystów
Dlaczego warto nabyć tę książkę:
- w oryginalny sposób ukazuje problem śmierci, prezentując wypowiedziane w tym momencie słowa znanych osób, pomaga na nowo spojrzeć w tej perspektywie na własne życie
- napisana lekkim, przystępnym językiem pozwala podczas lektury odpocząć, a jednocześnie może stać się punktem wyjścia do rozmyślań i modlitwy
- pełni rolę edukacyjną, przekazując obok treści duchowych wiedzę na temat wielu postaci historycznych.
W publikacji omówiono różne aspekty eutanazji, w tym m.in.:
- pojęcie i rodzaje eutanazji,
- różnice w regulacjach dotyczących eutanazji na przykładzie wybranych państw,
- relację między eutanazją a udziałem w samobójstwie,
- społeczne spostrzeganie eutanazji na podstawie przeprowadzonych badań.
W pracy przedstawiono również eutanazję w ujęciu historycznym, na tle orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.
Książka stanowi zbiór referatów zaprezentowanych podczas VI Lubelskiego Seminarium Karnistycznego zorganizowanego przez Instytut Wymiaru Sprawiedliwości oraz Katedrę Prawa Karnego i Kryminologii Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.
Zbiór studiów Włodzimierza Szturca jest wyrazem świadomości, że w dramacie ludzkiego życia najważniejsza staje się scena ostatnia. Autor z uwagą i wrażliwością przygląda się różnym tekstom artystycznym, by śledzić tropy zmagań z tanatycznym wyzwaniem. Pozostaje w kręgu swoich bliskich: książka ma charakter intymny. Poświadcza własną biografię przez doświadczenie i lekturę, tworzy przestrzeń spotkania z Księgą (Biblią, mitologiami, tradycjami teologicznymi i filozoficznymi) i z osobami (własną rodziną, Słowackim, Wyspiańskim, Beckettem, Artaudem). Dramat i teatr widziane są tu w bogactwie innych konstelacji literackich i kulturowych. Dramatyczność staje się pojęciem uniwersalnym, a nie gatunkowym. Dotkliwe przestrzenie. Studia o rytmach śmierci to trzecia z książek prof. dr hab. Włodzimierza Szturca traktująca o sztuce, metafizyce i człowieku. Po Szkicach o wrażliwości ludzkiej i Szkicach o namiętności autor poddaje refleksji rytm śmierci. To książka znakomita, w której elegancja myśli współzawodniczy z elegancją słowa. Bohaterami Dotkliwych przestrzeni są artyści, filozofowie i ich dzieła. Dzieła wyrastające ze spotkania jak pisze autor tamtego świata, ale także z trwogi, lęku i pasji. Centralną część książki tworzą refleksje dotyczące twórczości Stanisława Wyspiańskiego. Prezentowana interpretacja Akropolis jest prawdziwym popisem kunsztu teatrologa, historyka kultury, literatury, znawcy mitów i architektury. Dramat odczytany zostaje jako intymna wypowiedź poety. Trudna sztuka eseju znajduje w osobie Włodzimierza Szturca jednego ze swoich współczesnych mistrzów. Z recenzji dr. hab. Kazimierza Adamczyka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
