Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Światło na końcu tunelu – czy tak wygląda śmierć?
Co nas czeka po śmierci? Czy faktycznie oznacza ona definitywny koniec życia? Czy można pozbyć się lęku przed tym, co nieuniknione?
Wielu paraliżuje świadomość końca ziemskiego życia. Myśląc o umieraniu, zastanawiamy się nad tym, co nas może czekać, gdy już ostatecznie zamkniemy oczy.
Chcąc poznać prawdę o wielkiej zagadce końca życia, znakomity francuski badacz i katolik, dr Patrick Theillier pochylił się nad tym, co nazywamy doświadczeniem z pogranicza śmierci. Zebrał on wstrząsające i pełne tajemnic świadectwa ludzi, którzy znaleźli się na granicy życia i śmierci, a następnie skonfrontował je z naukowymi twierdzeniami oraz nauką Kościoła. Co zobaczyli świadkowie śmierci? Czy mamy dowód na istnienie innego świata po „tamtej stronie”? A jeśli tak, to jak on wygląda? Odpowiedzi, które uzyskał Theillier, zaskakują, zmieniają całkowicie nasze spojrzenie na to, co nazywamy „końcem życia”.
Starość, umieranie, śmierć – przez wiele osób traktowane są jako tematy tabu. Jednak w książce Anny Grzywy hasła te nabierają nowego znaczenia. Autorka stara się oswoić Czytelnika z tymi trudnymi zagadnieniami i wskazuje, że o śmierci nie należy myśleć w kategoriach wyroku, ale rzeczywistości, która kiedyś nadejdzie, i do której trzeba się twórczo przygotować.
W publikacji przedstawiono różne spojrzenia na zagadnienia starości i umierania, filozoficzne rozważania oraz zaprezentowano pojmowanie śmierci przez pisarzy i poetów poszczególnych epok literackich. Poruszono również kontrowersyjne tematy, jak eutanazja, kanibalizm, samobójstwo czy kara śmierci.
Autorka – doświadczona i ceniona profesor psychiatrii – próbuje wskazać sposoby, które pomogą złagodzić ból po stracie najbliższej osoby: dziecka, rodzica, partnera.
Publikacja przedstawia problematykę starości w teoriach i koncepcjach socjologicznych oraz psychologicznych. Zaznaczyć należy, że po raz pierwszy w literaturze gerontologicznej pojawia się perspektywa feministyczna. Autorka bardzo obszernie zaprezentowała światowy dorobek w polskim piśmiennictwie gerontologicznym. Praca przeznaczona dla pedagogów i gerontologów społecznych.
O autorze:
Dr Kenneth J. Doka jest dyplomowanym doradcą w zakresie zdrowia psychicznego
i wybitnym specjalistą w dziedzinie żałoby. Jest autorem wielu publikacji: napisał sam lub wspólnie z innymi bądź wydał ponad trzydzieści książek o różnych aspektach doradztwa żałobnego. Dr Doka prowadzi na całym świecie wykłady o umieraniu, śmierci i żałobie. Jako profesor gerontologii prowadzi wykłady w College of New Rochelle, pracuje też jako starszy konsultant Hospice Foundation of America.
Dr Kenneth Doka jest pastorem Kościoła luterańskiego.
Z okładki:
Nie ma uniwersalnego sposobu radzenia sobie ze stratą. Żałoba nie dokonuje się też w kolejnych, następujących po sobie etapach. Kenneth J. Doka, wybitny specjalista od terapii żałoby, proponuje nowe, oryginalne podejście, pełne otuchy i nadziei. Opowiadając historie ludzi, pomaga nam zrozumieć, że to, czego doświadczamy po stracie, jest osobiste, niepowtarzalne i nieprzewidywalne.
W szczególny sposób Kenneth J. Doka zajmuje się „żałobą pozbawioną praw” – a więc żałobą wywołaną przez straty niechętnie uznawane przez społeczeństwo. Zalicza do nich śmierć byłego współmałżonka, śmierć samobójczą, ciężką chorobę, rozwód, zwolnienie z pracy, niepłodność czy kres przyjaźni.
Doka opisuje strategie samopomocy, które możemy sami wykorzystać. Radzi, kiedy i gdzie powinniśmy szukać pomocy specjalistów. I powtarza jak mantrę: żałoba, choć bolesna, dostarcza nam nowych możliwości rozwoju.
Fragmenty:
„Wszystko, co kochamy – osobę, zwierzę czy nawet obiekt – możemy kiedyś stracić, ponieważ strata to zjawisko powszechne. Tracąc to, co kochamy – wskutek rozłąki lub śmierci – doznajemy żałoby: a zatem i żałoba jest powszechnym zjawiskiem.
Jednak o ile doświadczenie straty jest powszechne, o tyle reakcje na tę stratę są tak różne i indywidualne, jak odrębni i różni jesteśmy my sami. Każdy przeżywa swoje osobiste, wyjątkowe straty w niepowtarzalny, wyjątkowy sposób.
Fakt ten jest paradoksalnie zarówno niepokojący, jak i pocieszający. Jest niepokojący, dlatego że chcemy wiedzieć, na czym stoimy: Czego mogę się spodziewać po żałobie? Kiedy skończą się te uczucia i reakcje? Co jest normalne? Jest on jednak również pocieszający, ponieważ wyjaśnia wielką różnorodność reakcji, których możemy doznać, i przypomina nam, że każda strata jest jedyna w swoim rodzaju, podobnie jak jedyne w swoim rodzaju są nasze relacje. Nasze własne reakcje są nie mniej ważne i uzasadnione niż reakcje innych.
Mimo to wciąż szukamy przewodnika: właśnie takim przewodnikiem ma być ta książka. W pierwszych kilku rozdziałach omawiam liczne mity, które przeszkadzają nam w żałobie; kolejne rozdziały zawierają opisy różnych reakcji, których możemy doznać, oraz czynników stanowiących o tym, że przeżywamy żałobę w ten, a nie inny sposób.
Książka «Żałoba jest podróżą» utwierdza nas w przekonaniu, że w miarę upływu czasu zatrzymujemy w sobie część ukochanej osoby, która odeszła. Ukazuje ona, że żałoba naprawdę jest podróżą – podobnie jak miłość, podróżą trwającą całe życie – i że w wędrówce tej nie musimy być ani osamotnieni, ani pozbawieni nadziei”. (…)
„Chciałbym zapewnić, że niezależnie od tego, jak reagujemy na żałobę, nasza reakcja jest naturalna i normalna. Bywa, że płaczemy lub nie płaczemy; czasem czujemy się smutniejsi, czasem smutek jest słabszy. U niektórych żałoba trwa dłużej, u innych – krócej. Trwa tyle, ile ma trwać. Nie ma reguł, które rozstrzygałyby o tym, które z naszych reakcji są normalne, a które nie.
Wędrując przez krainę straty i żałoby, nie mamy mapy, która pomaga nam zrozumieć nasze doświadczenie i ból, choć mam nadzieję, że ta książka pomoże wam obrać własną drogę, którą będziecie podążać, zmagając się z żałobą”.
W rodzinie Wójcików znowu dużo się dzieje. Rodzice z Agnieszką wyjechali, a Bartek został pod opieką babci. Ku swojemu zdumieniu odkrył jej nowe, zupełnie nieznane oblicze. Jego wyobrażenie na temat babci dziergającej sweter na drutach w bujanym fotelu i pijącej ziółka legło w gruzach. Zaskoczony Bartek ujrzał babcię-sportsmenkę, którą z trudem udało mu się pokonać na basenie. To wszystko skłoniło go do przemyśleń na temat starości. Czy fajnie jest być emerytem? Czy starsze osoby się nudzą? Co można robić na emeryturze?Kolejny tom serii Duże Dzieciaki Romka Pawlaka, poruszającej tematy, z którymi dorośli spotykają się na co dzień, a dla dzieci są często abstrakcyjne. Autor w przystępny i ciekawy sposób objaśnienia dzieciom takie zagadnienia jak ekonomia, polityka, nauka i wiele innych.
Aktywacja sensoryczna to nowatorska holistyczna koncepcja dotycząca wsparcia osób w podeszłym wieku i cierpiących na demencję, zakładająca utrzymanie lub przywrócenie podstawowych kompetencji umożliwiających zachowanie samodzielności w życiu codziennym. Ukierunkowana organizacja strefy życiowej, krótka aktywacja podczas rutynowych czynności pielęgnacyjnych oraz dodatkowe zajęcia poświęcone wsparciu pozytywnie wpływają na jakość życia pacjentów i odciążają personel pielęgniarski. Przyczyniają się także do optymalnego wykorzystania zasobów i poprawy standardów dotyczących opieki oraz do wprowadzenia najwyższej jakości działań pielęgnacyjnych, w których centrum zawsze znajduje się człowiek.Zasadniczą cześć niniejszej książki stanowi obszerny poradnik praktyczny zawierający wypróbowane scenariusze dotyczące organizacji i realizacji sesji wspierająco-aktywujących. W codzienności zawodowej konspekty te mogą zostać wykorzystane jako instrukcje lub jako inspiracje w czasie przygotowywania własnych, autorskich zajęć grupowych lub indywidualnych. W części zamykającej publikację znajdują się arkusze służące do zbierania informacji oraz wzory kart informacyjnych.
Czym jest świadomość?
Jak oddziałują na siebie umysł i materia?
Czym jest śmierć?
Czy dusza żyje po śmierci ciała?
Doktor Raymond Moody przeanalizował niezwykłe doświadczenia zrelacjonowane mu przez ponad setkę pacjentów, którzy powrócili znad krawędzi śmierci. Pomimo różnic w systemie wierzeń, sytuacji społecznej i zdrowotnej pacjentów ich wspomnienia były zadziwiająco podobne.
Wydanie Życia po życiu nie tylko zwróciło uwagę świata nauki na zagadnienie doświadczeń stanu bliskiego śmierci, lecz także stworzyło kontekst, w którym ludzie mogą swobodnie opowiadać o swoich przeżyciach.
„Książka doktora Moody’ego Życie po życiu stała się istotnym czynnikiem przywracającym równowagę rozumieniu śmierci w naszej kulturze oraz pomagającym poznać, jak należy żyć. W rozumieniu tym zawiera się przekonanie, że nie należy się bać śmierci fizycznej, gdyż nie jest ona końcem duszy ani nie zrywa łączności z duszami bliskich”.
Eben Alexander, neurochirurg, autor książki Dowód
„Według mojej oceny życie po śmierci istnieje. Uważam, że wyjaśnienia neurofizjologiczne nie mają wartości. Wierzę natomiast moim kolegom lekarzom i tysiącom innych ludzi na całym świecie, którzy donosili o swoich doświadczeniach. Według ich oceny bowiem i według analiz przypadków zawartych w Życiu po życiu odwiedzili oni życie pozagrobowe pełne miłości i światła”.
Raymond Moody
Książka jest plonem ogólnopolskiej konferencji naukowej pt. Dyskryminacja seniorów w Polsce. Diagnoza i przeciwdziałanie, zorganizowanej przez Katedrę Polityk Publicznych Instytutu Politologii UKSW w listopadzie 2015 roku. Autorzy tekstów charakteryzują najczęstsze przejawy bezpośredniej i pośredniej dyskryminacji seniorów. Pokazują, w jakich obszarach nierówne traktowanie ze względu na zaawansowany wiek jest w Polsce najuciążliwsze. "Prześwietlone" pod tym względem zostają: rynek pracy, aktywność zawodowa, funkcjonowanie systemu emerytalnego, sytuacja rodzinna i mieszkaniowa, praca opiekuńcza nad seniorami, realizacja prawa do dobrej administracji, sytuacja w służbie zdrowia.
Niniejsza książka została napisana przez lekarzy praktyków dla osób pracujących z ludźmi starszymi: internistów, geriatrów, psychiatrów, neurologów, lekarzy POZ, psychologów, socjologów, pracowników socjalnych, i zainteresowanych studentów, aby uzmysłowić złożoność mechanizmów chorób występujących w tym wieku i trudności związane z ich leczeniem. Nie tylko zawiera wiedzę podręcznikową, ale także próbuje zgłębiać obszary, w których pytań jest nadal więcej niż odpowiedzi. W monografii tej podjęto również nieporuszane dotychczas i przez to umykające naszej uwadze tematy, które mają istotne znaczenie praktyczne.
Dziecko adoptowane w Polsce przez amerykańskie małżeństwo i historia, którą powinien poznać każdy, kto ma problemy z dzieckiem.
W 1991 r. John Brooks i jego żona Erika adoptowali w Polsce czternastomiesięczną dziewczynkę. Nadali jej imię Casey. Przez kilkanaście lat John, Erika i Casey byli szczęśliwą rodziną. W wieku dojrzewania u Casey pojawiły się jednak objawy poważnych zaburzeń emocjonalnych, niespodziewane napady złości i agresji, depresja i skłonności samobójcze. John i Erika przez kilka lat szukali pomocy psychologicznej. Nie znaleźli jej, a wyjaśnienie zaburzeń, na które cierpiała Casey, pojawiło się zbyt późno.
„Mogło być inaczej” to książka o rodzicach, którzy desperacko poszukiwali pomocy, starając się ochronić swoją adoptowaną córkę, przed nią samą. To książka o rodzicach, którzy – podobnie jak wielu spośród nas – nie potrafili dostrzec, z jak poważnymi problemami boryka się ich dziecko, ani nie wiedzieli, w jaki sposób można je rozwiązać. To wreszcie książka o rodzicach, którzy – chociaż przegrali walkę – nie spoczęli, dopóki nie zrozumieli, dlaczego tak się stało. To w końcu książka o ojcu Casey, autorze tej książki – książki, która może uratować niejedno życie.
Poruszająca i przykuwająca opowieść o miłości i tragedii pewnej rodziny. Zawiera bardzo istotne informacje o zaburzeniach budowania więzi, na jakie mogą cierpieć dzieci oddane pod opiekę sierocińców i innych zakładów opieki. Dokładnie zbadany i pięknie przedstawiony problem. Pokochałam Casey i jej dzielnych rodziców. Jestem wdzięczna panu Brooksowi za tę książkę.
Anne Lamott
Rzadko zdarza się tak otwarta i szczera analiza problemów związanych z samobójstwem, adopcją, dojrzewaniem i rodzicielstwem.
John Bateson, były dyrektor wykonawczy Contra Costa Crisis Center
oraz autor „The Final Leap: Suicide on the Golsde Bridge”
Lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy wychowują adoptowane dzieci lub planują je adoptować.
Nancy Newton Verrier, autorka „The Primal Wound” oraz „Coming Home to Self”
Tragiczna historia Johna to lekcja dla nas wszystkich. Jego chęć, by podzielić się historią Casey, ocali niejedno życie.
Jane Ballack, wydawca i redaktor wykonawczy „Adoption Voices Magazine”
To historia rodziny jakich wiele. Lata temu ich losy zeszły się i splotły z miłością i nadzieją. Byli zdeterminowani i niepewni, odważni i pełni obaw oraz ostatecznie niewinni i winni. Nie myśl, że skoro ta książka przedstawia historię rodziny adopcyjnej, nie odnajdziesz w niej siebie. Nie myśl, że skoro jest to historia samobójstwa dziecka, możesz pozwolić sobie na luksus odwrócenia się do niej plecami… Przeczytaj tę książkę.
dr Anne Brodzinsky, autorka „The Mulberry Bird”
John Brooks – z zawodu finansista, spędził ponad dwadzieścia pięć lat, pracując dla instytucji finansowych i mediów. Po 2008 r. poświęcił się propagowaniu wiedzy o problemach psychologicznych, które w coraz większym stopniu wypływają na życie współczesnych nastolatków.
Książka składa się z czterech głównych rozdziałów. Pierwszy ma charakter teoretyczny. Przedstawiono w nim najważniejsze tezy socjologiczne, psychologiczne i pedagogiczne odnoszące się do sensu życia w kontekście przemian społecznych (w tym samotności osób starszych) oraz wyzwań edukacyjnych, jakie za sobą pociągają. W rozdziale drugim ukazano metodologiczne założenia badań własnych, które osadzono w paradygmacie badań ilościowo-jakościowych.
Praktyczny przewodnik dla seniorów, ich rodzin, opiekunów oraz dla lekarzy, fizjoterapeutów, pielęgniarek środowiskowych i społeczników napisany przez ekspertów!
Dzięki tej książce czytelnik pozna możliwości, jakimi dysponują seniorzy, aby czerpać satysfakcję z życia. Dowie się także, jak praca z emocjami, aktywność fizyczna, intelektualna oraz artystyczna i dostrzeganie wartości wiedzy płynącej z doświadczenia w okresie późnej dorosłości pozwalają wieść satysfakcjonujące życie.
Autorki przedstawią zmiany zachodzące w organizmie seniora i to, jak wpływają one na jego ciało i emocje. Pokażą formy aktywności fizycznej, duchowej i społecznej, sprzyjające osiąganiu zadowolenia z życia. Dzięki ich eksperckiej wiedzy czytelnik dowie się o tym, jak w praktyce przezwyciężać trudności, które w codziennym życiu napotykają seniorzy.
Przypomnienie autorytetu i tego, co i jak go tworzyło, to ważny drogowskaz dla wielu współczesnych zagubionych Polaków, nie tylko nauczycieli. Przypomnienie, że być cenionym pedagogiem, jakim była Halina Semenowicz, także i dziś, to przede wszystkim być Człowiekiem- oto ważne przesłanie tej pracy i wyzwanie dla pracy samodoskonaleniowej nauczycieli.
[…]
Książka ujawnia zróżnicowanie oglądu i inspiracji pedagogiką freinetowską. Obok informacji o charakterze historycznym oraz osobistych wspomnień, spotykamy w nim krytyczną refleksję pedagogiczną oraz propozycje metodologiczne. Tom niezwykle interesujący poznawczo i wielowątkowy, o dużym ładunku emocjonalnym, pełen inspiracji dla dalszych rozważań nad edukacją, a także sprawdzonych pomysłów dla edukacji praktyki.
Z recenzji prof. dr hab. Elżbiety Dubas
Śmierć wpisana jest w życie człowieka. Jednak jest jednym z najtrudniejszych doświadczeń, jakie na niego czekają. Jak poradzić sobie ze śmiercią bliskich osób?
Kiedy nadchodzą te najtrudniejsze momenty paraliżuje nas lęk i przerażenie. Jak pogodzić się z odchodzeniem ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci? Kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy. Towarzyszenie bliskim w odchodzeniu a także żałoba mogą stać się dla każdego człowieka, mimo cierpienia, ważnym i cennym doświadczeniem, lekcją akceptacji, otwarcia na nowe. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki, ale siły życia są potężne. Renata Dziurdzikowska w swojej książce Możesz odejść, bo cię kochamukazuje śmierć, jako integralną część naszego życia.
***
Renata Dziurdzikowska – dziennikarka, trenerka rozwoju osobistego, od wielu lat związana z Wydawnictwem Zwierciadło. Zajmuje się zagadnieniami rozwoju wewnętrznego i duchowości. Autorka i współautorka wielu książek.
Życie po śmierci jest niezwykłym tematem i zawsze aktualnym, jako że każdy człowiek umiera i każdego interesuje to, czy jest jakieś życie po śmierci czy jesteśmy, jak bańka mydlana na wietrze, która znika i wszelaki ślad po niej ginie.Dobrze, że ukazuje się kolejna książka o tym, co jest po śmierci, bo im większa świadomość tego, że z chwilą śmierci tak naprawdę nie wszystko się kończy, tym lepsze życie, tym większa miłość do ludzi, świata, lepsze przeżywanie swojego życia i tego, co dobre i piękne w życiu, bo nie zabierzesz na tamten świat mieszkania, które kupiłeś albo dom, który wybudowałeś i najnowszy model samochodu, który podziwiają sąsiedzi i za to mnie cenią. Zabierzesz jedynie to, co z siebie szczerze i bezinteresownie dałeś ludziom, zabierzesz owoce Twojej Miłości, a jaka ona była? Rozsądź sam
Charlotte Link, autorka wielu bestsellerów, w przejmujący sposób opisuje chorobę i śmierć swojej siostry Franziski. To nie tylko najbardziej osobiste dzieło pisarki, dające również wgląd w jej własne życie, ale także poruszające przedstawienie przeżywanego przez kilka lat lęku przed utratą najukochańszej osoby. Charlotte Link opisuje codzienność niemieckich szpitali, na którą skazani są chorzy na raka oraz ich bliscy, spotkania ze wspaniałymi, zaangażowanymi lekarzami, ale także z takimi, których zachowanie sprawia, że ciarki przechodzą po plecach. Ta opowieść to także apel o to, by nigdy nie porzucać nadziei – bo tylko ona daje siłę do walki.
Jesteś czymś więcej niż pokazuje to twoje życie i … wiesz o tym. Kochasz bardziej … niż pozwalają ci związki i jesteś wspanialszy… niż sugeruje to twoja praca i kariera. W tajemnej głębi Istnienia jesteś nieskończony, twórczy, nieograniczony i … – jak się wydaje – kompletnie niezdolny, aby zaprezentować swoją pełną chwałę światu.
W „Błękitnej Prawdzie” David Deida – nauczyciel duchowy o międzynarodowej sławie – przedstawia skarbnicę wglądów, dla odkrycia prawdziwego celu własnego serca i niewyczerpanej pasji Miłości. W części pierwszej autor pokazuje jak – „otworzyć się na całość i pełnię każdej chwili, odczuwając tak głęboko wewnątrz oraz tak daleko na zewnątrz, jak tylko możesz i na tak długo jak otwiera się każda chwila – TERAZ”
W części drugiej wskazuje jak z wdziękiem poruszać się po ścieżce dzikiej krainy intymnych związków, odkrywając przy tym „sztukę obdarowywania się seksualnymi darami”. Ujawnia i wyjaśnia jak nie zagubić się w gmatwaninie złości, zazdrości, lęku i pożądania.
„Błękitna Prawda” jest unikalnym przewodnikiem prowadzącym do autentycznego przeżywania osobistej prawdy i przebudzenia oraz do swobodnego obdarowywania miłością wszystkiego i wszystkich dokoła.
Gdy liczy się przede wszystkim sukces, przebojowość i zaradność łatwo przeoczyć tych, których dotyka coś, z czym poradzić sobie trudno lub wręcz nie można. Śmierć bliskiej osoby, śmierć dziecka potrafi zepchnąć nas w izolację, utratę wiary, depresję. Książka Gregory’ego Floyda, który stracił w wypadku sześcioletniego synka, pokazuje, że jednak nie musi tak być. Świadectwo ojca prowadzi nas szlakiem żałoby – od zupełnej ciemności, poprzez trudną akceptację, aż do chwili, kiedy powrót siły i nadziei okazuje się możliwy.
To książka nie tylko dla tych, którzy sami doświadczyli dramatycznej straty, ale także dla tych, którzy im towarzyszą – członków dalszej rodziny, przyjaciół, duszpasterzy. Autor odważnie wprowadza nas w intymne rejony smutku, bezradności i obaw, ale równie odważnie odsłania przed nami swoje poszukiwanie wiary, sensu i prawdziwego pocieszenia.
„Do zobaczenia, synku” to cenna lektura również dla zbolałych i wątpiących, których dotknęło inne nieszczęście niż śmierć bliskiego. Książka ta, wskazując na wartość rodziny i wspólnoty, odkrywa, że ból nie musi być bezsensowny, przygnębienie nie trwa wiecznie, a więzi z bliskimi trafią pokonać nawet ostateczną rozłąkę.
Lektura tej znakomitej pozycji da wiele światła każdemu rodzicowi, któremu trudno unieść cierpienie po stracie swojego dziecka. Może też stać się szczególnie pomocna dla tych, którzy po doznanej tragedii, obrazili się na Pana Boga i przestali z Nim rozmawiać.
Stanisław Górski, OP
Monografia […] wpisuje się w nurt współczesnego, interdyscyplinarnego zainteresowania starością w różnych kontekstach. Rozwój nauk medycznych, społecznych i humanistycznych wzbogaca naszą wiedzę o starości i jej różnych, nie zawsze pozytywnych, obliczach z przesłaniem poszukiwania rozwiązań społeczno-socjalnych dla polepszania jakości życia seniorów w warunkach zmian społecznych. […] Recenzowana monografia Oblicza starości w perspektywie lokalnej. Studium socjopedagogiczne, autorstwa Pani Danuty Krzysztofiak, w mojej ocenie, wzbogaca poznawczo obszary zainteresowań naukowo-badawczych pedagogiki społecznej, gerontologii i innych nauk społecznych. Stanowi ona także swoisty głos w społecznej debacie nad zróżnicowanymi obliczami starości w ponowoczesnym świecie, a ponadto posiada istotne walory praktyczne ze względu na wnioski i propozycje zawarte w zakończeniu, które mogą stanowić podstawę dla przygotowania projektów optymalizujących jakość życia ludzi starszych na badanym obszarze terytorialnym.
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Ewy Syrek
Dopóki życie trwa to drugi - po Małych eksperymentach ze szczęściem dziennik Hendrika Groena. Ogromny sukces pierwszej książki skłonił autora do napisania jej kontynuacji.Hendrik Groen może i jest stary, ale to nie znaczy, że wkrótce zamierza rozstać się z życiem. Co prawda jego spacery z dnia na dzień stają się coraz krótsze, bo nogi zaczynają odmawiać mu posłuszeństwa, a wizyty u lekarza są znacznie częstsze, ale przecież nie jest to powód, żeby miał tylko siedzieć, pić słabą herbatę i wpatrywać się w stojące na parapecie pelargonie. Mężczyzna postanawia napisać dziennik prezentujący rok z życia amsterdamskiego domu opieki, którego jest rezydentem. I choć od czasu do czasu trudno Hendrikowi podtrzymać w sobie zapał do pisania, to jednak koniec końców zawsze chwyta za pióro.Groen z jakże charakterystycznym dla siebie szarmanckim poczuciem humoru bierze na pisarską muszkę współmieszkańców domu seniora, dyrekcję, przyjaciół, a wreszcie i starość jako taką, nie oszczędzając nikogo, nawet samego siebie. Największy holenderski bestseller swoim humorem i przesłaniem zachwyci nie tylko starszych czytelników, lecz także zauroczy i zainspiruje tych, których `termin przydatności` jest daleki od wygaśnięcia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
