Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Praca podejmuje ważną tematykę funkcjonowania osób w podeszłym wieku, zazwyczaj związanym z doświadczeniem choroby i niepełnosprawności. [...]
Istotną cechą monografii Ryszarda Pichalskiego jest zróżnicowanie związane z obszarami tematycznie podejmowanymi w poszczególnych rozdziałach. Wynika ono przede wszystkim z faktu, że doświadczenie choroby i niepełnosprawności w warunkach starzenia się jest kategorią wielowymiarową, obejmuje różne rodzaje schorzeń i dysfunkcji oraz dotyczy rozlicznych problemów funkcjonowania osób w podeszłym wieku.
Z recenzji dr hab. Bernadety Szczupał, prof. APS
Umieranie jest zorganizowanym społecznie procesem, nie zawsze uwzględniającym punkt widzenia umierającego. Można umrzeć społecznie będąc żywym biologicznie. Socjologia pokazując ten aspekt interakcji w kontekstach społecznych i organizacyjnych, odsłania i uświadamia nam wagę wzorów interakcji i wpływu społeczno-organizacyjnego na nie oraz ukazuje procesualność umierania. Do rozwoju takiej wiedzy właśnie przyczynia się książka „Świadomość umierania", która pod tym względem jest wyjątkowa i prekursorska.
Krzysztof T. Konecki
Glaser i Strauss pokazują w swojej mądrej, ponadczasowej książce marginalizację śmierci i umierania oraz przejęcie kontroli nad wiedzą pacjenta i procesem jego umierania przez służby medyczne. W przedostatnim rozdziale autorzy dają wskazówki jak teoria kontekstów świadomości może być praktycznie wykorzystana przez personel medyczny i rodziny umierających, a także przez tych wszystkich, którzy sami przeżywają doświadczenie terminalnej choroby lub towarzyszą w takiej chorobie bliskim osobom. Książkę Barneya G. Glasera i Anselma L. Straussa rekomenduję jako ważną pozycję humanistyczną, ogólnorozwojową, sprzyjającą rozumieniu ludzkiej kondycji i nieodzownie z nią związanego zjawiska śmierci.
Anna E. Kubiak
Uniwersalność doświadczenia umierania bliskiej osoby i nieraz trudne relacje rodziny z personelem medycznym powinny skłonić praktycznie każdą dorosłą osobę do sięgnięcia po tę lekturę. Nie bez znaczenia jest umocowanie prowadzonych analiz we własnym doświadczeniu Glasera, który niedługo przed napisaniem tej książki stracił ojca. Nadaje to narracji pewien ton osobistego zaangażowania. W odbiorze z pewnością pomocny też będzie znakomity styl pisarski; książka jest zrozumiała, nie narzuca nachalnie kategorii socjologicznych, lecz dyskretnie ukazuje je w drugim planie (dla specjalistów); żywe opisy, trafne cytaty z wywiadów, otwarte i taktowne stawianie najbardziej drażliwych kwestii, to dalsze cechy, które zapewnią książce szeroki krąg czytelników.
Grażyna Woroniecka
Mimo wielu odczytań najważniejszego przesłania książki Beckera warto podkreślić, że jakakolwiek jest jej główna konkluzja, każdy czytelnik znajdzie w niej odpowiedź na własne pytanie egzystencjalne dotyczące problemu śmierci: czy to w aspekcie wyjaśniającym i tłumaczącym jej „terror", czy w klasyfikującym i porządkującym kulturowo-religijne próby jej zanegowania poprzez akty heroizmu, unieśmiertelnianie się w dziełach i dokonaniach lub w Bogu. Pytanie to nie może być odczytane jednakowo i jednoznacznie. Czytelnik spotka się również ze swego rodzaju prowokacją zmuszającą do rewizji aksjomatów kulturowo-religijnych, do myślenia oraz własnych poszukiwań.
prof. dr hab. Janina Gajda-Krynicka
Książka The Denial of Death zainspirowała wielu intelektualistów amerykańskich ¬ od Jeffa Greenberga i Toma Pyszczynskiego po Woody'ego Allena. Stała się punktem wyjścia do jednej z najbardziej znaczących dziś teorii psychologicznych, mianowicie teorii opanowywania trwogi (terror management theory), ta zaś teoria stała się punktem wyjścia do setek badań, które znacznie wzbogaciły naszą wiedzę o ludzkiej naturze. Wydaje się nawet, że bez znajomości pracy Beckera nie można w pełni zrozumieć wielu idei we współczesnej antropologii, psychologii społecznej czy złożonej natury lęków egzystencjalnych. W obliczu powyższego trudno wręcz zrozumieć, dlaczego książka Beckera nie została do tej pory udostępniona czytelnikowi polskiemu. Okazji, aby to nadrobić, nie wolno zmarnować, zwłaszcza w okresie renesansu problematyki egzystencjalnej w społecznych dyskursach. Lepiej późno niż wcale.
prof. dr hab. Wiesław Łukaszewski
Dlaczego moje dziecko? To pytanie zadaje sobie matka, której córeczka przeżyła po urodzeniu zaledwie minutę. Co zawiodło? Nieprawidłowa diagnostyka, błąd ludzki, wadliwy sprzęt?
Osobista tragedia zainspirowała Beatę Znamirowską-Soczawę do zaprezentowania własnej historii, ale też przejmujących, osobistych relacji innych kobiet, które straciły dzieci. Autorka czuje z nimi wyjątkową więź, chce im pomóc i ulżyć w cierpieniu. Pomóc zrozumieć tragedię i uporać się z traumą. Opowiada też historie tych niemowląt, które dzięki właściwej diagnozie i podjętemu w łonie matki leczeniu urodziły się zdrowe. Obszerną część książki stanowią wywiady z lekarzami specjalizującymi się w medycynie prenatalnej. "Dlaczego moje dziecko. Okrutne błędy natury" to przejmujące opowieści matek, które przeżyły stratę dziecka, wzbogacone o wypowiedzi ekspertów. Książka to niezwykle ważny głos w obecnie toczącej się dyskusji na temat badań prenatalnych i aborcji.
Misją wydawnictwa i powodem decyzji o publikacji książki jest potrzeba budowania samoświadomości matek oraz zachęcanie do dalszej edukacji. Jej wagę społeczną potwierdza matronat fundacji "Rodzić po ludzku".
WYRAŻENIE „KSIĄŻKA Z DUSZĄ” NABIERA NOWEGO ZNACZENIA
„Cześć, jestem Erik. Ten gość, który nie żyje. Dziwne, prawda? Zaufaj mi, rozumiem to. Trochę mi zajęło zanim się do tego przyzwyczaiłem. Nie jestem żadnym zombie ani duchem – tak naprawdę wcale tak to nie działa. Ale jeśli pozwolisz się poprowadzić, obiecuję, pokażę ci o co w tym chodzi”.
- Eric Medhus, zmarły autor książki
Erik Medhus odkrywa z pozoru nieprzerwaną kotarę, która dzieli granicę życia i śmierci i dzieli się z nami swoim przesłaniem: „Tak naprawdę życie nigdy się nie kończy”
Książka Moje życie po śmierci zaczyna się tragicznie – mamy okazję przeczytać opis traumatycznego wydarzenia, jakim było samobójstwo głównego bohatera Erika. Co następuje dalej? Mamy możliwość prześledzić krok po kroku historię tego, co zdarzyło się po śmierci młodego chłopaka. Chociaż brzmi to zdecydowanie niewiarygodnie, słowa wychodzą bezpośrednio z ust… Erika. W jaki sposób dwudziestojednolatek skontaktował się ze światem żywych? Jego dusza przejęła ciało medium Jamie Butler i natchnęła ją do mówienia głosem Erika.
Młody mężczyzna przedstawia wszystko niezwykle skrupulatnie i z ujmującą dokładnością – kontaktuje się z nami poprzez metafizyczny tunel. To właśnie za jego pośrednictwem w niesamowicie bezpośredni i wyrazisty sposób przybliża nam proces śmierci, przeistoczenia w duszę, która będzie mieszkać w Niebie i przejścia na drugą stronę…
Na stronicach tego śmiałego, niezwykle osobistego i przeciekawego zapisu życia po śmierci możemy znaleźć odpowiedzi na kluczowe pytania: Co się z nami stanie, kiedy umrzemy?, Czy przeistoczenie się w ducha jest bolesne – jakie to uczucie?, W jakim celu dusze z zaświatów kontaktują się z nami na ziemi? Czy niebo istnieje? I wiele innych.
ODNAJDŹ WEWNĘTRZNY SPOKÓJ I NIE LĘKAJ SIĘ JUŻ ŚMIERCI – NAJTRWALSZE UCZUCIA NIE ZNAJĄ POJĘCIA GRANICY, A ŻYCIE WCALE NIE KOŃCZY SIĘ WRAZ Z WYDANIEM OSTATNIEGO TCHNIENIA…
Publikacja stanowi ważny głos w debacie publicznej nad społecznymi, politycznymi, ekonomicznymi, kulturowymi konsekwencjami starzenia się populacji. Autorka dokonuje przeglądu współczesnych rozwiązań polityki społecznej wobec starzenia się ludności z perspektywy międzynarodowej, koncentrując się na doświadczeniach Stanów Zjednoczonych i Szwecji, Przedstawia szereg systemowych rozwiązań z zakresu polityki społecznej, zaczerpniętych z krajów o bogatej tradycji polityki na rzecz seniorów. Umiejętnie łączy analizę teoretyczną z wymiarem praktycznym. Prezentuje przykłady dobrych praktyk oraz formułuje rekomendacje dla Polski.
Książka Wołanie z zaświatów. Czego chcą od nas dusze czyśćcowe przedstawia zdjęcia i opisy materialnych śladów pozostawionych przez dusze czyśćcowe oraz historie związane z ich powstaniem. Ślady te zgromadzone są m.in. w rzymskim Muzeum Dusz Czyśćcowych, a w Polsce np. na Jasnej Górze.
W tej bogato ilustrowanej książce znajdziemy też wizje świętych i ich przeżycia związane z odwiedzinami dusz czyśćcowych, a także nauczanie Kościoła o tym, co się dzieje po śmierci oraz liczne modlitwy za zmarłych.
Światowy bestseller, który odmienił życie milionów ludzi!
Strata ukochanej osoby ma ogromny wpływ na nasze życie. Terapia żałoby ukazuje drogę wyjścia ze smutku. Tylko wtedy, gdy pozwolimy sobie przeżyć żałobę, możemy ruszyć naprzód. Naprzód – nie powracając do rozgoryczenia i zaciekłości. Naprzód – do świadomego przyjęcia smutku w naszym życiu, do bogatszego zrozumienia, nowych potrzeb i celów, do głębszej duchowości i odnowy samych siebie.
Terapia żałoby to kolejna po Bądź dla siebie dobry i O przebaczaniu część z serii „Elfie pogotowie”, małych książeczek autoterapeutycznych, które podbiły serca czytelników na całym świecie.
Polskie wydanie w tłumaczeniu wybitnego poety Ernesta Brylla i Marty Bryll.
Wyjątkowy poradnik przygotowany przez ekspertów DGP
Zawiera pełną oficjalną listę bezpłatnych leków a także zasady korzystania z darmowych medykamentów obowiązujące od 1 września 2016 r.
W poradniku m.in:
Dla kogo darmowe leki
Czy wykaz leków się zmienia
Do kogo po receptę na darmowe leki
Kto płaci za leki podawane podczas pobytu w szpitalu
Czy można odliczyć zakup leków w ramach ulgi rehabilitacyjnej
Jak sprowadzić lekarstwa z zagranicy
Kto zapłaci za leki i leczenie za granicą
Trzynaście ułożonych chronologicznie tekstów zawiera analizy dzienników Haliny Semenowicz – propagatorki ruchu freinetowskiego w Polsce – w odniesieniu do całego roku lub wybranych zagadnień, np. o byciu matką, relacji z córkami i przyjaciółmi, polityce, celebracji świąt, religii, pobycie w pensjonacie „Złoty Wiek”. Dzięki tym analizom Czytelnik ma okazję poznać życie codzienne Haliny Semenowicz na emeryturze, odkryć jej poglądy na kwestie społeczne i polityczne, wniknąć w relacje z córkami i przyjaciółmi itd. Zostanie też skonfrontowany z kolejnymi fazami i różnymi obliczami procesu starzenia się, co może być dla nas lekcją efektywnego i godnego odchodzenia w harmonii z przyrodą, ludźmi i światem.
Z recenzji wydawniczej:
„W książce Dzienniki Haliny Semenowicz – matki i obywatelki zostało zaprezentowane rozwiązanie ciągle jeszcze rzadko spotykane w polskim środowisku pedagogicznym. Mamy bowiem do czynienia z opracowaniem naukowym będącym efektem pracy nauczycieli akademickich i studentów. Akcentując zaangażowanie studentów w znaczące działania naukowe, stawianie ich w roli badaczy i twórców tekstów naukowych, należy stwierdzić, że mamy tu do czynienia z klasycznym wykorzystaniem freinetowskiej techniki doświadczeń poszukujących na poziomie akademickim i to z niezwykle znaczącym rezultatem. Studenci pedagogiki zostali wprowadzeni w arkana wiedzy metodologicznej i dostali szanse na autentyczne zaangażowanie w pracę naukową”.
dr hab. Zdzisław Aleksander, prof. nadzw.
ATENEUM Szkoła Wyższa w Gdańsku
Niekorzystne zjawiska związane ze spadkiem dzietności i starzeniem się społeczeństwa, jakie od pewnego czasu zachodzą w państwach rozwiniętych, skupiają uwagę opinii publicznej, coraz bardziej świadomej wyzwań, jakie niosą za sobą te zmiany. Właściwe zdiagnozowanie tych problemów oraz zaproponowanie trafnych rozwiązań będzie miało fundamentalne znaczenie dla niepodległej rzeczywistości ekonomicznej, politycznej, społecznej czy tożsamości cywilizacyjnej Starego Kontynentu. Wzrost zainteresowania przemianami demograficznymi we współczesnym świecie rodzi przy okazji pytania o różne konteksty zagadnień dzieciństwa i starości w przeszłości. Celem niniejszej publikacji jest przybliżenie poglądów, postaw oraz sposobów traktowania najmłodszych i najstarszych przedstawicieli zbiorowości ludzkich na przestrzeni wieków, począwszy od wczesnego średniowiecza aż po okres dwudziestolecia międzywojennego.
Autorka zyskała wielką popularność po tym, jak doświadczenie bliskie śmierci i poważna choroba całkowicie przewartościowały jej spojrzenie na świat. Jej pierwsza książka zatytułowana „Umrzeć, by stać się sobą” pozwoliła odmienić życie milionom ludzi na całym świecie. Jednak, jak twierdzą znawcy, dopiero jej druga publikacja w pełni ujawnia potencjał transformacji, jaki Anita Moorjani odkryła na granicy życia i śmierci. Dzięki niej Ty także zrozumiesz, że Niebo to nie miejsce a stan, i że każdy z nas może go osiągnąć już za życia. Autorka podejmuje udaną próbę obalenia mitów, które nie pozwalają nam żyć w pełni tylko i wyłącznie dlatego, że stały się dominującymi w naszej kulturze przekonaniami. Czas byś uświadomił sobie, że nieprawdziwe są twierdzenia, że dostajesz to, na co zasłużyłeś, a miłość własna to egoizm. Zrozumiesz, że prawdziwa miłość nie oznacza, że zgadzasz się na wszystko, jak również nie musisz czuć się źle tylko dlatego, że ktoś inny nie czuje się dobrze. Dowiesz się, dlaczego o Twoje zdrowie nie powinna dbać wyłącznie służba zdrowia i uświadomisz sobie, że nie ma przypadków. Uwolnisz się od wizji, według której, kiedy umieramy, płacimy za swoje grzechy i przekonasz się, że uduchowieni ludzie bynajmniej nie są pozbawieni ego. W książce znajdują się również niezbite dowody na to, że wcale nie stanowią słabszej płci i nie zawsze musimy pozostawać optymistami. Jak tylko odrzucisz wszystkie mylne przekonania, Twoje życie doczesne stanie się Rajem. Niebo jest tu i teraz!
Przeraża śmierć samotna, anonimowa, w obcym szpitalnym wnętrzu, wśród obcych i obojętnego personelu, który często wręcz unika umierającego pacjenta, czekając poza salą na ostatnie jego tchnienie.
Od zawsze śmierć człowieka traktowano jako istotne wydarzenie, zamykające jego wędrówkę po świecie. Była on zaskakująca, pełna tajemnicy, a przede wszystkim otwierała nowe perspektywy – wędrówkę po nowym, innym świecie.
Od starożytności próbowano więc zrozumieć jej siłę, a jednocześnie podpowiedzieć umierającym, co mają czynić, gdy już nadejdzie.
Tak powstała ars moriendi – „sztuka umierania”, czyli poradniki i podpowiedzi w jaki sposób towarzyszyć umierającym w ostatnich chwilach ich życia.
Prognozowane postępujące starzenie się populacji stawia przed społeczeństwami nowe wyzwania związane z koniecznością zabezpieczenia opieki nad niesamodzielnymi osobami starszymi, które wymagają wsparcia i pomocy w wymiarze długoterminowym. Ważny jest kontekst społeczny procesu starzenia się populacji, który wyraża się w zmianie dominującego modelu rodziny i funkcjonowania gospodarstw domowych. W książce przedstawione zostały różne formy opieki długoterminowej nad niesamodzielnymi osobami starszymi realizowane przez: • sektor pomocy społecznej w formie środowiskowej i stacjonarnej; • sektor ochrony zdrowia w formie środowiskowej i stacjonarnej; • opiekę nieformalną (rodzinną); • prywatne placówki opiekuńcze. W monografii scharakteryzowano obecny system opieki nad osobami starszymi oraz opisano różne ujęcia starości i procesów starzenia w perspektywie: • ekonomicznej, • społecznej, • psychologicznej, • medycznej, • prawno-socjalnej. Książka przeznaczona jest dla wykładowców i studentów, którzy stykają się z problematyką starzenia się populacji na kierunkach związanych z polityką społeczną, pracą socjalną oraz nauk o zdrowiu, a także pracowników sektora pomocy społecznej i ochrony zdrowia oraz dla osób odpowiedzialnych za kreowanie i wdrażanie polityki społecznej wobec niesamodzielnych seniorów.
Książka Seniorzy i film stanowi studium na temat aktywności osób starszych w obszarze kultury filmowej. Autorka rozwija tezę o aktywizacji i integracji społecznej seniorów przez uczestnictwo w kulturze filmowej, a także wskazuje na określone działania oraz wybrane filmy, które mogą tę aktywizację wspomóc. Opracowanie to może stanowić interesującą lekturę dla badaczy zainteresowanych starzeniem się i starością człowieka-pedagogów, psychologów oraz animatorów kultury i organizatorów życia kulturalnego, jak również dla seniorów, ich rodzin i opiekunów, a także dla osób realizujących projekty oparte na międzypokoleniowym działaniu.
Znajdujemy w pracy szeroką panoramę poglądów na starość prezentowaną przez przedstawicieli takich dyscyplin wiedzy jak: psychologia, a w obrębie pedagogiki-pedagogika społeczna i andragogika oraz gerontologia społeczna i wychowawcza.[...] podjęty przez autorkę temat jest ważny przede wszystkim z racji świeżości i oryginalności ujęcia problemu relacji zachodzących pomiędzy osobami starszymi a kultura filmową. Rzeczywiście bowiem różne formy uczestnictwa osób, które przekroczyły 60 rok życia, stanowią płaszczyznę ich aktywizacji oraz integrowania się we wspólnocie bycia i przeżywania dzieł filmowych.
prof. nadzw. dr hab. Jerzy Semków
Publikacja stanowi pedagogiczny namysł nad wychowawczymi zagadnieniami związanymi z pedagogiką późnej dorosłości i starości w Polsce. (…) Jest skierowana do teoretyków i praktyków związanych z gerontologią i profesjami pomocowymi, a także do studentów pedagogiki i pracy socjalnej. Lektura książki stanowi okazję do poszerzenia wiedzy na temat zagadnień związanych z aktywnością i aktywizacją osób starych.
Z recenzji ks. dra hab. Piotra Krakowiaka
Problematyka wspomagania osób starszych w przeżywaniu przez nich ostatniej fazy życia wpisuje się w obszar stosunkowo młodej subdyscypliny pedagogicznej, jaką jest gerontopedagogika (geragogika), a zaprezentowane w pracy teksty stanowią dobry przyczynek do jej dalszego rozwoju. Niniejsze opracowanie powinno się stać obowiązkową lekturą dla studentów pedagogiki i pracy socjalnej, zostanie też niewątpliwie dostrzeżone przez teoretyków zajmujących się problematyką gerontologiczną oraz przez praktyków, dla których wspomaganie rozwoju osób starszych jest zawodową powinnością.
Z recenzji dr hab. Anny Gaweł
Autorka scenariuszy do słynnych komedii romantycznych („Bezsenność w Seattle”, „Masz wiadomość”) radzi wszystkim swoim rówieśniczkom, jak nie zestarzeć się – tyleż od środka, co na zewnątrz. O problemach „pewnego wieku”, gdy nastoletnie dzieci uniezależniają się, a szyja zaczyna zdradzać metrykę – opowiada z humorem, ale i dojmująco szczerze. Wielki bestseller w USA, przywracający wiarę w sens poszukiwania miłości i uznania w każdym wieku.
W tym, co stało się serią dziwacznie charakterystycznych przerywników dla nowojorskiej publicznej stacji radiowej WNYC, Kurt Vonnegut zadaje, w imieniu nas wszystkich, Odwieczne Pytanie. Czy śmierć może być jakością? Miejscem? Nie końcem, lecz zdarzeniem zmieniającym tych, którym się przytrafiło?
Nowoczesne wyobrażenie o człowieku konfrontuje go ze śmiercią jako perspektywą bez reszty traumatyczną. Śmierć jako granica skończoności-indywidualności, odkąd ta skończoność rozumiana jest jako ontologiczna odrębność, musi się jawić całkowicie nieakceptowalną, beznadziejną i absurdalną, przejmującą panicznym lękiem i przerażeniem. Dlatego w obrębie nowoczesnego indywidualizmu śmierć musi być na różne sposoby relatywizowana czy to w popkulturowej, późnonowoczesnej formie wyparcia poprzez rzucenie się w „życie wieczne” konsumpcyjnego hedonizmu, czy też w quasi-chrześcijańskiej formie wiary w kontynuację indywidualnego życia po życiu. Cóż ma z tym wspólnego Platoński Fedon? Otóż – choć to przecież tekst odległy nam czasowo wręcz ekstremalnie – opowiada on o tym wszystkim z jakąś niewiarygodną aktualnością. Czytam go więc jako tekst na wskroś współczesny, a nawet (po)nowoczesny – mieszczący się w nurcie nowoczesnej samokrytyki. Czym innym jest on bowiem, jeśli nie po mistrzowsku przeprowadzoną dekonstrukcją, ujawniającą splot takiej właśnie, nowoczesnej formy indywidualizmu oraz ekstremalnego lęku przed śmiercią, której rewersem jest szukanie indywidualnego życia-bez-końca czy to w religijnych zaświatach, czy to w poszukiwaniu coraz intensywniejszych rozrywek i przyjemności.
z Wprowadzenia
„Młodość to nie tylko wiek. Młodość to stan ducha”. Te słowa odnoszą się do wyjątkowej postaci, która odciska wyraźny ślad w świadomości Polaków. Jest nim wszystkim znany ojciec Leon Knabit, tyniecki benedyktyn, który dzięki swojej działalności rekolekcyjno-publicystycznej jest jednym z najbardziej znanych duchownych w naszym kraju.
Motywatory ojca Leona, czyli o czym jest ta książka?
Przyzwyczailiśmy się do tego, że adresatami publikacji ojca Leona są zazwyczaj osoby dorosłe, zwykle między 35 a 50 rokiem życia, a niejednokrotnie starsze. Ta książka ma na celu wykroczenie poza ten schemat. Przyszedł czas na młode pokolenie.
Inspiracją do stworzenia tego zbioru wypowiedzi ojca Leona będzie kampania promocyjna województwa małopolskiego i zbliżające się Światowe Dni Młodzieży w Krakowie. Okazało się, że ojciec Leon stał się twarzą Małopolski, co zostało połączone z promowaniem regionu i ŚDM. Wszystko zaczęło się od czerwonych korali, w których ojciec Knabit wystąpił przed obiektywem pana Roberta Krawczyka. I poszło w świat. Wielu ludzi okazało zachwyt po publikacji zdjęć z owej sesji. Pomysł spotkał się z dużą aprobatą zarówno starszych, jak i młodszych.
Te wszystkie wydarzenia dały nam do myślenia. W jaki sposób można trafić do młodzieży z tekstami ojca Leona? Krótka forma: to jest odpowiedź! Stąd pomysł stworzenia tej książki. Jej treść jest bogatym rozwinięciem myśli zawartej w tytule: młodość to nie tylko wiek. Młodość to stan ducha.
W niniejszej publikacji przygotowaliśmy i zebraliśmy tzw. „motywatory” ojca Leona, które mają jedno zadanie: wywołać uśmiech na twarzy, a jednocześnie wzbudzić głęboką refleksję nad własnym życiem. Znaleźć tutaj można tak dłuższe, jak i krótsze wypowiedzi z różnych książek naszego wyjątkowego autora. Co kilka stron umieściliśmy ważne cytaty motywacyjne ojca Knabita, które mają zachęcić do lepszego i radośniejszego życia.
Nie chcemy, żeby ten zbiór był tylko sezonową publikacją z okazji ŚDM. Pragniemy, żeby była to książka uniwersalna, zawierająca porady płynące z doświadczenia sędziwego mnicha, który przez swą otwartość, miłość i przykład życia uczy, że warto się uśmiechać i żyć pełnią życia.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
