Nikt z nas nie jest wieczny, starość i umieranie jest częścią naszego życia. Ból po utracie ukochanych ludzi jest wielki. Jak pogodzić się z odchodzeniem najbliższych, ukochanych ludzi? Jak uporać się z żałobą po ich śmierci kiedy wydaje się, że straty już nikt i nic nie uleczy? na te i inne pytania odnajdziecie Państwo odpowiedź w znanych publikacjach Elizabeth Kübler-Ross czy Renaty Arendt Dziurdzikowskiej. Znajdziecie tutaj też lekturę na temat przebiegu żałoby u dzieci i nastolatków, dla których takie traumatyczne przeżycia są bardzo ciężkie do zrozumienia.
Wciąż jesień - to zbiór mądrych refleksji o przemianach, jakie zaszły w literaturze w czasach urynkowienia wszystkiego, to opis bezsilnego przyglądania się, jak w siłę rośnie kultura lumpów, to wreszcie opowieść o zbliżającej się śmierci (niestety). Bitner jako pisarz jest do końca sobą, np. temat śmierci porusza raz na poważnie, z głęboką wrażliwością, a kiedy indziej w luzackim opowiadaniu, jakby w ten sposób starając się oswoić sprawę. Mamy do czynienia z książką napisaną przez świetnego,wrażliwego i dysponującego dużym doświadczeniem pisarza, książką, która aż woła o spokojną lekturę i głębszą analizę. Czyli z rzadkim przypadkiem we współczesnej polskiej literaturze.
Opieka nad osobami starszymi jest wyzwaniem teraźniejszości. Terapia zajęciowa umożliwia właściwe ich wspieranie w zakresie wykonywania znaczących dla nich zajęć oraz podnoszenie jakości życia.
Podręcznik został opracowany przez doświadczonych praktyków i zarazem nauczycieli akademickich. Autorzy w przystępnej i syntetycznej formie prezentują możliwości oraz sposoby pracy terapeuty zajęciowegp z seniorami.
Podręcznik powstał z myślą o studentach kierunków terapia zajęciowa oraz fizjoterapipa. Będzie również pomocny dla psychologów, pedagogów i asystentów osób niepełnosprawnych.
W Anglii pod panowaniem Tudorów i Stuartów rozwinęła się nowa odmiana wypowiedzi publicznej – mowa pożegnalna skazańca. Z początku wymuszane przez władzę, schematyczne i skonstruowane według określonego wzorca, z czasem ewoluowały, zaspokajając zapotrzebowanie odbiorców na sensacyjne informacje lub dostarczając wiadomości o skazańcu i okolicznościach przestępstwa. Mowy te, wpierw odnotowywane przez świadków egzekucji w prywatnych dziennikach, pamiętnikach lub korespondencji, a przez urzędników Korony – w dokumentach procesowych, wywoływały takie zainteresowanie wśród odbiorców, że ich publikacja z czasem stała się normą, przyczyniając się do stworzenia nowego gatunku popularnego piśmiennictwa.
„Retoryka umierania to bardzo ciekawe przedsięwzięcie. Tom zawiera obszerny wstęp Olgi Kubińskiej, wybitnej znawczyni kultury i literatury renesansowej Anglii, oraz 34 przekłady mów wygłaszanych przed egzekucją w latach 1583–1697. Teksty te są wspaniałym materiałem do studiów nad mentalnością, zachowaniami prywatnymi i społecznymi, religijnością i polityką tych niesłychanie intensywnych i ciekawych czasów” (Marta Gibińska).
Badania demograficzne od wielu dekad wskazują na systematycznie zwiększający się odsetek ludzi starych w globalnej liczbie mieszkańców świata. Wydłużające się życie sprawia, że mamy coraz więcej współobywateli w jesieni życia oraz coraz więcej lat do zagospodarowania - lat starości i emerytury. Z tego powodu zagadnienia związane ze starością przestają być problemem tej jednej grupy wiekowej, a stają się problemem globalnym. Jednakże zjawisko to ma nie tylko wymiar demograficzny.Współcześnie dominacja techniki, a zwłaszcza nowoczesnych technologii, w życiu gospodarczym, przemyśle, rozrywce oraz nauce, mnogość narzędzi informatycznych w każdej niemal dziedzinie gospodarki i życia zawodowego powoduje, że seniorzy są grupą najłatwiej i przez to najpowszechniej pomijaną oraz wykluczoną z działalności społecznej. Stąd stereotyp osoby starszej jako zacofanej, biernej i pełnej lęku o przyszłość jest nieustannie rozwijany ze względu na jej stopień jej niedopasowania"" do wymogów współczesności.W procesie stereotypizacji powstaje wizerunek starości, który możemy uznawać za efekt przekazu kulturowego. Stereotyp bywa traktowany jako struktura poznawcza składająca się z wiedzy, przekonań i oczekiwań obserwatora na temat stereotypizowanej grupy. Medialny przekaz wspiera stereotyp osób starszych jako łatwych ofiar - bezbronnych, niezorientowanych, naiwnych. Społeczny odbiór starości bazuje na stereotypie nie uwzględniając zróżnicowania wśród osób starszych. Dzisiejsi emeryci to ludzie bardzo często w pełni sił, coraz lepiej wykształceni, mający swoje pasje, zainteresowania, aktywności. Mają wiele do zaoferowania społeczeństwu, dysponują potencjałem, którego nie można zmarnować, zwłaszcza że to grupa stanowiąca jedną piątą społeczeństwa.Książka porusza problemy i zagadnienia wynikające ze zwiększającej się nieustannie liczby osób starszych we wszystkich społeczeństwach świata, w tym Polski. Prezentowana problematyka, ujęta w ramy zagrożeń oraz wyzwań, stanowi podstawowy zakres tematyczny dla studentów kierunków humanistycznych oraz osób zainteresowanych zagadnieniami starzenia się i starości jako zjawiska jednostkowego i społecznego. Publikacja obejmuje między innymi zagadnienia:stereotypizacji starości i osób starszych,marginalizacji, dyskryminacji i wykluczenia społecznego seniorów,samotności i sieroctwa seniorów,aktywności społecznej i edukacyjnej osób starszych,profilaktyki starości.
Biblioteka Gerontologii Społecznej jest przedsięwzięciem naukowym powstałym z inicjatywy badaczy skupionych wokół tematyki psychospołecznego funkcjonowania osób starszych w Polsce i za granicą. Wydane do tej pory tomy poruszały szereg zagadnień związanych z różnorodną problematyką edukacyjną, społeczną, medyczną, zdrowotną czy też zagospodarowania czasu wolnego. W wybranych tekstach poprzednich tomów można było dostrzec, iż niektórzy autorzy podkreślają znaczenie zmian technicznych determinujących jakość życia osób starszych. Idąc tym tropem zespół redakcyjny postanowił poświęcić kolejny tom zagadnieniu rozwoju społeczeństwa informacyjnego ze szczególnym uwzględnieniem wątków andragogicznych, tym samym służąc m.in. podniesieniu jakości kształcenia najstarszej, zmarginalizowanej na tle technologicznym grupy społecznej.
Tom został podzielony na trzy główne działy: seniorzy w „płynnej ponowoczesności”, edukacja osób starszych w zakresie nowych mediów, e-usługi i e-rozwiązania dla osób w „złotym wieku”. Pierwszy składa się głównie z tekstów przeglądowych, ukazujących zależność pomiędzy zmianami społecznymi a implementacją rozwiązań technicznych w życie codzienne oraz zawodowe.
Drugi wyodrębniony dział ukazuje dydaktyczne aspekty i możliwości, a także wyniki badań związane z przygotowaniem seniorów do odbioru oraz sprawnego korzystania z nowych mediów. Ostatni dział, podnoszący problematykę e-usług dla osób starszych, podkreśla różnorodność mediów elektronicznych jako narzędzi służących podnoszeniu jakości życia. Autorzy ukazują znaczenie e-usług i rozwiązań takich jak: blogi internetowe, portale społecznościowe i dyskusyjne, sklepy internetowe, telefony komórkowe, e-nauczanie czy też – coraz mniej futurystyczne – medialaby. Zebrane teksty są napisane przez pracowników polskich ośrodków naukowych (Kraków, Bielsko-Biała, Wrocław, Warszawa, Poznań) jak i zagranicznych (Bratysława, Dortmund). O wartości praktycznej zgromadzonego materiału świadczy fakt, iż część autorów odwołuje się do własnych doświadczeń dydaktycznych zdobytych podczas kształcenia seniorów.
Proponowana książka wpisuje się w wielowymiarowe i wieloobszarowe sposoby poznania, poznawania, oglądu i opisu starzenia się i starości. Ma ona charakter interdyscyplinarny, a koncentruje się wokół społecznych teorii starzenia się i starości. Przeprowadzono w niej analizę różnych aspektów starzenia się i starości w perspektywie doświadczania jednostkowego oraz zbiorowego na poziomie indywidualnym i demograficznym, z wieloma odniesieniami do zadań oraz działań z pola polityki społecznej i pracy socjalnej. Umieszczając te rozważania i dociekania w paradygmacie aktywnego starzenia się, nie tylko uwypuklamy zalety, możliwości i potencjalności okresu starości, lecz także nie uciekamy od pokazywania opresyjności starzenia się i starości, ograniczeń i niemożności charakterystycznych dla tego okresu w życiu, a wszystko to w kontekście szeroko i wielopłaszczyznowo ujmowanych uwarunkowań jednostkowych, społecznych, rodzinnych, ekonomicznych, gospodarczych, zdrowotnych, często zawierających się w przedmiocie polityki społecznej.
Dopiero kiedy zaczynamy tracić pamięć, choćby po trochu, po kawałeczku, uświadamiamy sobie, że to właśnie z niej składa się nasze życie. Życie bez pamięci w ogóle nie jest życiem. Pamięć to nasza wewnętrzna spójność, nasz rozum, nasze uczucia, a nawet nasze działanie. Bez niej jesteśmy niczym.""Luis BuuelChorobę Alzheimera można spowolnić i kontrolować, odpowiednio wcześnie postawiona diagnoza może zapobiec tragedii. Każdemu z nas zdarza się zapomnieć kluczy, zapodziać gdzieś ważne dokumenty, ale czy to pierwsze ostrzeżenie wysłane przez chorobę, mówiące, że w mózgu i psychice zachodzą nieodwracalne zmiany, czy zwyczajne roztargnienie lub proces starzenia, bardzo trudno stwierdzić. A im wcześniej to wiemy, tym lepiej. Poradnik pozwala na zorientowanie się i ocenę objawów, a także przedstawia profilaktykę choroby. Autorka dokładnie przedstawia kolejne etapy zmian, sposoby współpracy z chorym, nie pozwalające, by choroba czyniła szybkie postępy. Poradnik zawiera również dokładnie wskazówki jak pielęgnować osoby leżące i postępować z osobami chorymi na choroby otępienne przy daleko idących zaburzeniach zachowania. Podaje też rady, jak pomóc sobie samemu, gdy znajdziemy się w roli opiekuna, a ogarnia nas poczucie beznadziejności i bezradności. Zawiera porady prawne w rodzaju, gdzie się zwrócić po zasiłek, dofinansowanie sprzętu rehabilitacyjnego i jakiego rodzaju inne świadczenia przysługują opiekunowi.
Leksykon obejmuje łącznie ponad 1450 haseł rzeczowych, w zdecydowanej większości dotyczących kwestii medycznych, społecznych, ekonomicznych, pedagogicznych, psychologicznych i prawnych.
Jest to nowość na polskim rynku wydawniczym - pierwszy na miarę XXI wieku leksykon gerontologii wyrażający indywidualny punkt widzenia Autora. Wśród haseł znajdziemy precyzyjne charakterystyki takich pojęć i określeń, jak np. andropauza, choroba Alzheimera, bezdomność ludzi starszych, gerontologia w internecie.
Adresatami publikacji są osoby zainteresowane gerontologią, w szczególności - geriatrzy, gerontopsycholodzy, gerontosocjolodzy, pielęgniarki geriatryczne, pracownicy socjalni, opiekunowie społeczni, studenci kierunków medycznych, społecznych i pedagogicznych.
Co łączy najpotężniejsze kobiety Francji i Imperium Osmańskiego? Czym zasłużyli sobie na obraźliwe przydomki polscy książęta? Jakie niegodne występki doprowadziły do brutalnych morderstw na dworach Europy?
„Śmierć macocha, kto grzech kocha” – pisał Józef Baka, barokowy poeta, jezuita i misjonarz. Zmarł tak, jak żył – pobożnie i przykładnie, dając chlubny przykład rozpasanej polskiej szlachcie. I nie tylko jej zresztą.
Przed wiekami nad Wisłą szokowała „wielka nierządnica litewska”, słynna Barbara Radziwiłłówna, nad Wołgą trwogę siał Iwan IV Groźny, nad Loarą grzmiano na rozpasany dwór Walezjuszów, a nad Tamizą święte oburzenie budzili rozmiłowani w przepychu Tudorowie. W grzechu pławili się papieże, jak młody Jan XII, którego mąż kochanki przyłapał in flagranti i zakatował na śmierć. Pławili się i władcy, choćby niepohamowany w gniewie Bolesław Śmiały czy nieposkromiony w obżarstwie Ludwik VI zwany nie bez kozery Grubym… Ulegali mu młodzi pyszałkowie z wielkich rodów czy przekonane o własnej świętości katolickie królowe.
Ich grzeszne życie często kończyła nagła, tragiczna śmierć, którą poddani traktowali jako dowód na sprawiedliwy osąd każdego, kto dopuszczał się niegodziwości w życiu doczesnym. Nie byli ani pierwszymi, ani tym bardziej ostatnimi grzesznikami wśród wielkich tego świata.
Kościół już od czasów średniowiecza przestrzegał przed septem peccata capitalia – siedmioma grzechami głównymi, prowadzącymi do moralnego upadku. Na najbardziej zatwardziałych grzeszników, którzy nie chcieli powrócić na drogę prawości, czekała surowa kara i potępienie w zaświatach. W książce Siedem śmierci przedstawiamy barwne historie 49 mniej i bardziej znanych postaci sprzed stuleci, które, w opinii sobie współczesnych, zapłaciły najwyższą cenę za życie w grzechu.
Reportaże o młodzieńczej miłości, tej pierwszej, najpiękniejszej, gorącej i zaślepionej, miłości między małżonkami, kochankami, miłości z rozsądku i dla wygody, o gorących uczuciach w wieku bardzo już dojrzałym i brutalnej miłości fizycznej, znaczonej gwałtami i przemocą, a także o miłości matki do dziecka i dzieci do rodziców.
A jednak pisałam o miłości.
Poplątane losy ludzi, pełne zakrętów, przepaści, wzlotów, wzgard i upokorzeń. Labirynt ścieżek, którymi przed laty szłam razem z bohaterami moich reportaży, których życiowe klęski i dramaty zaczynała „wielka miłość” i którzy w dziennikarzu upatrywali zrozumienia, pomocy i ostatniej deski ratunku.
Miłość, nienawiść, rozpacz, samotność, pragnienie śmierci – słowa, które zapisane zostały na szpaltach gazet.
Czy warto je teraz przypominać? – zapytacie. – Było, minęło, a życie toczy się dalej.
Zapraszam państwa do podróży w czasie, do lat 70., 80. i 90. XX wieku, do uwarunkowań społecznych i obyczajowości zupełnie innej niż dzisiejsza.
Oto historie ludzi, które zmuszają do refleksji.
I tylko miłość i uczucia wciąż pozostają takie same.
I. Wlazłowska, fragment Wstępu
Książka stanowi merytorycznie kompletną całość, którą rozpoczyna ogólna charakterystyka okresu starości. Następnie opisano i wyjaśniono przebieg wybranych procesów poznawczych u ludzi starych. Omówiono również regulacyjne znaczenie rezerwy poznawczej w jesieni życia. Ostatni rozdział zaś zawiera pogłębioną refleksję nad diagnostyczną przydatnością hipotetycznych predyktorów tzw. pomyślnego starzenia się. Ich poznanie ma duże znaczenie praktyczne, przy czym jest ono szczególnie ważne z punktu widzenia samych seniorów, poszukujących sposobów zaradzenia rozmaitym niedomogom typowym dla starości, która nie musi i nie powinna obniżać subiektywnie odczuwanej jakości życia. Nie bez powodu więc starzenie się i starość, jako swoiste zadanie rozwojowe w życiu człowieka, zajmuje w książce bardzo eksponowane miejsce. Autorka wykazuje się nie tylko szeroką wiedzą z zakresu psychologii rozwoju człowieka, psychologii ogólnej, psychologii klinicznej i wreszcie neuropsychologii, lecz również diagnostycznie cenną umiejętnością trafnego i teoretycznie wyważonego wnioskowania, które sprzyja rozwojowi badań interdyscyplinarnych. Takiego właśnie podejścia wymaga współczesna praktyka ogólnospołeczna, prowadzona z myślą o ludziach starszych.
Z recenzji prof. dr. hab. Krzysztofa Jodzio
Nowoczesne podejście do okresu starości człowieka ma na celu wykreowanie nowego wizerunku osoby starszej - twórczej, zmotywowanej do codziennej aktywności, co jest warunkiem współpracy międzygeneracyjnej. Nowy "portret " seniora zaprzecza stygmatyzującemu stereotypowi starości, która to "nie udała się Panu Bogu", niesprawnej, smutnej, biernej, roszczeniowej. Całożyciowe uprawianie ars senecendi, sztuki starzenia, prowadzi do wypracowania wizerunku seniora jako mistrza - autorytetu - pięknego umysłu, pięknego człowieka, który wzrasta wewnętrznie do ostatniego oddechu.
(fragment wstępu)
Nie możesz zabronić ptakom smutku, by latały nad twoją głową, ale możesz zabronić im, by uwiły gniazdo w twoich włosach.
Sophie Daull, napisała przejmującą książkę, która jest pożegnaniem z jedynym dzieckiem. Camille odeszła nagle w wigilię Bożego Narodzenia po czterech dniach niespodziewanej gorączki. Pisała, żeby nie zapomnieć Camille, jej „szczerego, prostego, jasnego” spojrzenia, chwil bliskości, wspólnego śmiechu, kłótni. Pisała, żeby utrzymać się na powierzchni, żeby każdego dnia przeżyć jeszcze kilka godzin w towarzystwie dziecka, które odeszło. Wspomnienia Sophie nie są jednak lamentem matki pogrążonej w żałobie. Humor przeplata się w tu ze smutkiem i bardziej niż grobowiec przypomina „rozległy taras, z którego ja i Camille możemy jeszcze, razem, radosne, przyglądać się światu”.
Sophie Daull, francuska aktorka teatralna. Camille, moja ptaszyna to jej debiut. Kolejną książkę La suture (Szew, 2016) – napisała o swojej matce, zmarłej w tragicznych okolicznościach w 1985 roku.
Oto książka, która przynosi pociechę i ukojenie wszystkim tym, którzy boją się zestarzeć. Napisana z niezwykłą delikatnością i wyczuciem, obdarza nas mnóstwem głębokich, oświecających wglądów i refleksji. „Los Angeles Times” W swoim wielkim bestsellerze, Kod duszy, James Hillman ukazał w cudowny sposób centralną rolę i znaczenie, jaką w naszym duchowym i emocjonalnym życiu w dzieciństwie i młodości, odgrywa nasz charakter i osobowość. Tym razem, w tej oto wspaniałej książce, [74-letni] Hillman uzupełnia swoją analizę ludzkiego charakteru o niezwykle głębokie i rewolucyjnie odkrywcze refleksje odnoszące się do drugiej połowy życia człowieka. „Aby w pełni się wykształcić i rozwinąć, charakter potrzebuje wielu dodatkowych lat – stwierdza Hillman – Ostatnie lata naszego życia stanowią potwierdzenie i spełnienie naszego charakteru”. Nagromadzenie wielu różnych doświadczeń nie osłabia ani nie przytępia naszego „ja” lecz przyczynia się do skoncentrowania esencji naszej istoty, ujawnienia, ukazania w jaśniejszym świetle naszej indywidualnej tajemnicy oraz unikalnej świadomości życia. Hillman prezentuje nam i objaśnia archetypy i mity, które rządzą procesem urealniania się i utwierdzania naszego „ja” w końcowych latach naszego życia. W książce Siła charakteru Hillman zabiera nas w fascynującą i niezwykle wzbogacającą wewnętrznie podróż przez trzy etapy starzenia się człowieka – trwanie, czyli pogłębienie istnienia, jakie następuje wraz z wieloma przeżytymi latami; odchodzenie czyli przygotowywanie się do odejścia oraz pozostawianie za sobą i jednocześnie po sobie czyli wyjątkowa spuścizna, jaką przekazujemy tym, którzy przychodzą po nas. Po drodze zapoznajemy się ze znaczeniem oraz często ukrytymi zaletami następujących w nas w miarę starzenia się fizycznych i emocjonalnych zmian, takimi jak osłabienie i utrata pamięci, zaburzenia dawnego rytmu snu i czuwania czy tajemnicze rozbudzanie się i intensyfikowanie wyobraźni erotycznej. Pełna ponadczasowej życiowej mądrości, przesycona wglądami Hillmana uzyskanymi pod wpływem lektury wielkich tekstów filozoficznych, poetyckich i religijnych, napisana w wyjątkowo jasny i przejrzysty sposób, Siła charakteru jest książką, która, potwierdzając wartość długiego życia, może zmienić nastawienie do jego przeżywania każdego, kto ją przeczyta. James Hillman (1921–2011) – amerykański psycholog, jeden z najwybitniejszych współczesnych myślicieli, uczeń C.G. Junga, dyrektor programowy Instytutu C.G. Junga w Zurychu uważany za najoryginalniejszego „heretyka” szkoły jungowskiej, twórca tzw. psychologii archetypowej; wykładał na Yale University, Syracuse University, University of Chicago i University of Dallas (na którym był współzałożycielem Dallas Institute for the Humanities and Culture); autor ponad dwudziestu książek.
Zapewne tak jak długo interesuje nas fenomen narodzin człowieka, tak też fascynuje nas od pokoleń zagadnienie śmierci. W historii pojawiała się ona w różnych kontekstach kulturowych. Można założyć tezę, że miarą poziomu cywilizacyjnego był stosunek człowieka do śmierci. [...] Obrzędy związane z tradycją chowania zmarłych bardzo mocno związane są z przekonaniem, że życie na ziemi jest tylko etapem istnienia człowieka. [...] U wielu ludów i kultur pamięć była sposobem na przedłużenie ziemskiej obecności zmarłego wśród żywych. We współczesnym świecie dostrzegamy wiele takich znaków pamięci [...].Fragment
Tematem niniejszej książki jest demencja oraz związane z nią problemy. Słowo "demencja" jest używane do określenia wielu sygnałów ostrzegawczych pojawiających się wtedy, gdy mózg przestaje poprawnie funkcjonować. Demencję stwierdza się tylko wówczas, gdy objawy te się nasilają, a z czasem powodują stałą degradację.
W monografii Mityczni obcy. Dzieci i starcy w polskiej kulturze ludowej przełomu XIX i XX wieku Tomasz Kalniuk przygląda się mitowi organizującemu kulturę ludową w życiu codziennym i świątecznym jej przedstawicieli, koncentrując uwagę na dzieciach i starcach. Wybór ten jest nieprzypadkowy. W kulturze ludowej traktowano ich bowiem w sposób najbliższy ujęciu mitycznemu, rodzącemu postawy ambiwalentne charakteryzujące świat „obcych”. Z jednej strony byli oni typowymi przedstawicielami własnej społeczności, z drugiej natomiast jednostkami wyróżnionymi spośród „swoich”. Ich społeczna i gospodarcza marginalizacja, m.in. ze względu na nieproduktywny wiek, spotykała się z mityczną – sakralizującą waloryzacją. Dzieci i starcy umieszczeni w grupie „obcych” ilustrują wówczas zasady funkcjonowania światopoglądu mitycznego przypisywanego chłopstwu z przełomu wieku XIX i XX, a rozpiętego pomiędzy „swoim” i „obcym”.
Doświadczenie śmierci jako przedmiot poznania przekracza […] dyscyplinarne granice. Śmierć, umieranie, żałoba, strata bliskiego wpisana jest w życie człowieka w naturalny sposób. To egzystencjalne doświadczenia, które ukierunkowują myślenie nad przemijaniem, skłaniają do refleksji nad wartością, celem i sensem ludzkiego życia. […] Stąd opis, wyjaśnienie i rozumienie egzystencjalnej problematyki śmierci, przemijania i straty bliskich osób angażuje zarówno badaczy, jak i praktyków różnych nauk – filozofów, teologów, socjologów, pedagogów, psychologów, lekarzy, terapeutów, duszpasterzy, nauczycieli, wychowawców czy też pracowników socjalnych. Zmierzenie się z tanatologiczną problematyką jest ważne poznawczo i społecznie, aczkolwiek trudne, zwłaszcza gdy celem jest próba całościowego ujęcia i pokazanie panoramy zagadnień i zróżnicowanych zjawisk.
Składana w ręce czytelników książka jest pokłosiem niezwykłego wydarzenia, które miało miejsce we wrześniu 2015 r. w Lublinie. Po raz drugi w historii działalności uniwersytetów trzeciego wieku w Polsce odbyło się tu spotkanie zarządu AIUTA – Międzynarodowego Stowarzyszenia Uniwersytetów Trzeciego Wieku.
Celem prezentowanego zbioru opracowań skupionych wokół idei edukacji ustawicznej jest ukazanie istotnego związku między ref leksjami teoretycznymi, przykładami badań empirycznych dotyczących zagadnień starości i starzenia się a praktycznymi rozwiązaniami i podejmowanymi przez konkretne podmioty oraz instytucje działaniami na rzecz osób starszych. Dzięki refleksji wielu znakomitych autorów z różnych środowisk i krajów czytelnik ma możliwość zapoznania się z różnymi perspektywami teoretycznymi, a także rozwiązaniami praktycznymi. Przyjęte przez redaktora tomu zestawienie tekstów i ich układ z jednej strony służy wskazaniu przykładowych innowacyjnych rozwiązań z różnych stron świata w dziedzinie aktywności edukacyjnej osób starszych, z drugiej zaś strony przybliża niezwykle interesujący i wielopłaszczyznowy świat refleksji teoretycznej nad starością.
Oby oddany do rąk czytelnika tom był zachętą do oglądu zmieniającej się rzeczywistości społecznej, do spojrzenia na proces uczenia się przez całe życie z innej niż polska perspektywy, a także do poszukiwania odpowiedzi na wciąż otwarte pytania: Na ile znamy i rozumiemy sytuację osób starszych? W jakim stopniu społeczna i profesjonalna odpowiedź na potrzeby edukacyjne i na inne rodzaje aktywności osób starszych jest adekwatna i skuteczna?
Monika Dorota Adamczyk
To zbiorowe opracowanie daje przegląd podejmowanych zagadnień oraz ujawnia zróżnicowanie metodologiczne (wywiady, ankiety, skale, testy, listy) w badaniach nad okresem późnej dorosłości. Na przełomie XX i XXI wieku ukazało się wiele opracowań dotyczących wieku senioralnego, zwykle prezentujących głosy specjalistów z różnych dziedzin, a mianowicie z medycyny, socjologii, pedagogiki, filozofii. Niniejsza monografia jest pierwszym całościowym, a zarazem analitycznym ujęciem problematyki starości z psychologicznego punktu widzenia. [] Zawiera teksty o różnym poziomie teoretycznego nasycenia, empirycznego uzasadnienia czy też wskazań praktycznych. Ta rozmaitość sprawia, że monografia może być interesująca dla wszystkich podejmujących studia i działania praktyczne związane z okresem starości. Lektura zgromadzonych tekstów nie tyle przynosi odpowiedzi na różne pytania dotyczące procesu starzenia się, co pokazuje zakres zagadnień, ujawnia rozmaitość możliwych pytań i wątpliwości oraz proponuje ścieżki poszukiwania odpowiedzi i wyjaśnień.
Z Wprowadzenia prof. dr hab. Marii Kielar-Turskiej
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
