Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
W tej przełomowej książce autorka bestselleru ""No Logo"" opowiada, w jaki sposób amerykańskie strategie wolnorynkowe podbiły świat, wykorzystując to, że niektóre kraje i narody znajdują się w stanie szoku. Wywód Klein radykalnie różni się jednak od tego, co zwykle słyszeliśmy na ten temat. Po raz kolejny napisała książkę, która niewątpliwie zmieni kontekst naszych debat.Irak ogarnia wojna domowa. Korzystając z chaosu, amerykańska administracja wprowadza nowe przepisy prawa, które pozwalają koncernom naftowym takim jak Shell czy BP uzyskać kontrolę nad irackimi zasobami ropy naftowej.Zamachy z 11 września 2001 roku. Administracja Busha w tajemnicy zleca natychmiast firmom Halliburton i Blackwater prowadzenie ""walki z terroryzmem"".Potężne tsunami dewastuje wybrzeża Azji Południowo-Wschodniej. Zanim mieszkańcy otrząsną się z szoku, tamtejsze dziewicze plaże zostają wystawione na sprzedaż.Huragan Katrina wypędza z domów tysiące mieszkańców Nowego Orleanu. Kiedy próbują wrócić do swego dawnego życia, okazuje się, że nie będzie już mieszkań socjalnych, a państwowe szpitale i szkoły nie zostaną ponownie otwarte.Powyższe fakty są przykładami zastosowania w praktyce tego, co Naomi Klein nazywa doktryną szoku.
No Logo, międzynarodowy bestseller, nazywany biblią alterglobalistów. Kultowa książka ze wstępem przygotowanym przez Naomi Klein specjalnie z okazji dziesiątej rocznicy pierwszego wydania. Książka została uznana za absolutny fenomen kulturowy i stała się manifestem krytyków ekspansywnego kapitalizmu. Teraz, gdy wciąż zmagamy się z kryzysem ekonomicznym, wnikliwa analiza naszego świata, którym rządzą znane marki i wielkie korporacje, przeprowadzona przez Naomi Klein, jest bardziej aktualna niż kiedykolwiek. W równych częściach to analiza kulturowa, manifest polityczny i dziennikarskie exposé, a także historia o buncie i samostanowieniu w naszym nowym omarkowanym świecie. Inteligentnie napisana, wspaniale przedstawiona historia kultury, która przeszła długą ewolucję: od sprzedawania towarów do upowszechniania marek. Już po kilku rozdziałach zacznie wam się kręcić w głowie. Klein niewątpliwie potrafi pisać: zamiast naukowego żargonu oferuje czytelnikowi nieformalny, soczysty język. To książka z dobrze obronioną tezą. Książka bardzo potrzebna. Klarowna, niosąca nowe idee. Spokojna, choć bezlitosna. „Guardian” W dziedzinie dziennikarstwa kawał sumiennej, dobrej roboty, a przy tym wezwanie do boju z prawdziwego zdarzenia. Ta książka została po prostu nafaszerowana znaczącymi danymi statystycznymi i błyskotliwymi anegdotami. Dzięki temu jest fascynująca, wolna przy tym od dogmatyzmu. I wprost kipi inteligentnym gniewem. „Observer”
Książka omawia koncepcję podmiotowości Stanisława Ignacego Witkiewicza i jej znaczenie dla jego twórczości malarskiej. Zawiera eksplikację pojęcia jedności osobowości znanego z pism estetycznych Witkiewicza, omawianego również szczegółowo w jego rozprawach ontologicznych. Analiza zawartości znaczeniowej pojęcia jedności osobowości jest dokonywana metodą ukazywania napięć i miejsc zaburzenia spójności między tezami dojrzałej ontologii Witkiewicza, jego estetyki i wczesnej metafizyki. Wielostronność oglądu prowadzi do ujawnienia tych znaczeń pojęcia jedności osobowości, które były zapoznawane w dotychczasowych ujęciach. Co więcej, pozwala ona na rozpoznanie wątków ontologicznych w twórczości artystycznej Witkiewicza. Monografia dowodzi aktualności myśli filozoficznej Witkiewicza, osadzając ją na tle filozofii dwudziestowiecznej – poglądów Henriego Bergsona, Maurice’a Merleau-Ponty-ego, Jacques’a Derridy i Gilles’a Deleuze’a.
„Książka Pawła Polita jest oryginalnym połączeniem perspektywy filozoficznej i głębokiego, kompetentnego wejścia w problematykę artystyczną. Jest ona nie tylko wartościową rekonstrukcją zawartości pojęciowej tytułowej kategorii oraz jej artystycznych »zastosowań«, ale również szeroko pomyślaną konceptualizacją związków, jakie łączą sztukę, w szczególności malarską i refleksję teoretyczno-filozoficzną. Jedną z zasług autora jest wyprowadzenie koncepcji Witkacowskich z epokowych uwikłań i odczytanie ich przez siatkę kategorialną współczesnych ujęć filozoficznych. Będzie ona interesująca dla szerokiego kręgu humanistów i zapewne bardzo przydatna w dydaktyce akademickiej”.
Z recenzji wydawniczej prof. dr hab. Iwony Lorenc
Paweł Polit, Pojęcie jedności osobowości w twórczości filozoficznej i malarskiej Stanisława Ignacego Witkiewicza – zadanie finansowane w ramach umowy 644/P-DUNdem/2019 ze środków Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego przeznaczonych na działalność upowszechniającą naukę.
Za każdym razem, gdy pobieramy gotówkę z bankomatu zamiast od kasjera bankowego, albo korzystamy z automatycznej budki do odprawienia się na lot samolotem, przed oczyma stają nam dowody na to, jak technologia zastępuje ludzką pracę. Erik Brynjolfsson i Andrew McAfee, naukowcy z Instytutu Technologii w Massachusetts (MIT), przyglądają się amerykańskiemu kryzysowi na rynku pracy i stawiają pytania: czy na obecnym poziomie rozwoju technologii potrzebujemy coraz mniej pracowników, by wyprodukować dobra i usługi dla całej ludzkości? W jaki sposób technologia wpływa na to, jakimi ludzie dysponują umiejętnościami, ile zarabiają i jaki jest poziom bezrobocia? Czy mamy do czynienia ze zjawiskiem „końca pracy”? Co możemy zrobić, by zmienić wyścig z maszynami we wspólny sprint? Postęp technologiczny jest tak szybki i zaskakujący, że nie nadążają za nim nie tylko ludzie – w tyle pozostaje nasze prawo, mentalność, organizacje i instytucje. Jednak nawet dzisiaj, w dobie niezwykle potężnych i użytecznych technologii cyfrowych, pewne ludzkie umiejętności są cenione wyżej niż kiedykolwiek wcześniej. Jest bardzo ważne, abyśmy zrozumieli te zjawiska, rozważyli ich konsekwencje i potrafili opracować strategie, które pozwolą ludziom stawić czoła wyzwaniu, jakim jest wysokie bezrobocie, i innym negatywnym konsekwencjom wyścigu z maszynami. "Ekonomiczne aspekty technologii, produktywności oraz rynku pracy wydają się pełne paradoksów i coraz częściej stają się tematem debat. Jak to możliwe, że jednocześnie może powstawać tyle dóbr, i zachodzić tak dużo ekonomicznych niepowodzeń? Dlaczego rozwój technologiczny pędzi naprzód, a poziom zarobków stoi w miejscu? Te jawne paradoksy można wyjaśnić dzięki połączeniu pewnych dobrze poznanych zasad ekonomii z obserwacją, że zachodzi coraz większy rozdźwięk między szybko postępującymi technologiami cyfrowymi i nienadążającymi za nimi ludźmi." Z tekstu
Jeszcze do niedawna najbogatsze rejony globu były zamieszkiwane przez 12% ludności świata. Ten sam odsetek światowej populacji miał dostęp do zasobów i dóbr. Kultury Zachodu zajmowały większość stanowisk w międzynarodowych organizacjach, wpływając tym samym na porządek świata. Profesor Kishore Mabubani dowodzi, że ten stan rzeczy należy już do przeszłości i opisuje zmiany, które wraz z postępującą globalizacją zaszły we współczesnym świecie. Wielka konwergencja, czyli upodabnianie się, zwiększanie spójności i rosnąca zbieżność dotyczą coraz większej liczby aspektów życia: od wysokości zarobków, przez poziom życia i aspiracji, po bezpieczeństwo narodowe. Nigdy w historii ludzkość nie była też tak wzajemnie powiązana i tak współzależna. Zdaniem autora u podstaw rozchodzącej się na kolejne dziedziny życia wielkiej konwergencji leży coraz bardziej powszechne uznanie dla pięciu norm: uznania nowoczesnej nauki, logicznego rozumowania, gospodarki wolnorynkowej, przeobrażenia umowy społecznej oraz wielostronności. "Przed epoką współczesnej globalizacji, gdy ludzie żyli osobno w ponad stu oddzielnych krajach, ludzkość przypominała flotyllę składającą się z ponad stu odrębnych łodzi. Światu potrzebny był wówczas zestaw reguł zapewniających, że łodzie te nie będą zderzały się ze sobą, a także ułatwiających im współpracę na pełnym morzu, jeśli się na nią zdecydują. Coś takiego stawiał sobie za cel oparty na regułach porządek z 1945 r., który – mimo kilku oczywistych wpadek – przez ponad pięćdziesiąt lat zapewniał stosunkowo stabilne warunki w skali globalnej. Do dziś okoliczności globalne zmieniły się jednak drastycznie. 7 miliardów ludzi zamieszkujących naszą planetę nie żyje już na ponad stu osobnych łodziach, czy raczej statkach. Ludność Ziemi zajmuje natomiast 193 oddzielne kabiny tego samego statku. Jestem przekonany, że tę ogromną zmianę, jakiej doświadczamy, wyjaśnia koncepcja wielkiej konwergencji. Od początku historii ludzkości żyliśmy w różnych społecznościach i plemionach, w różnych kulturach i cywilizacjach. Dziś potężne siły wyzwolone przez globalizację tworzą nową cywilizację globalną." Z tekstu
Bestsellerowe i nagradzane eseje, a właściwie pamiętnik. Emilie Pine otwarcie mówi o sprawach, o których kobiety rzekomo powinny milczeć. Świadomie i bezkompromisowo narusza tabu. Rzuca wyzwanie przesądom o kobiecości, a jej bronią jest bezwarunkowa i rozbrajająca szczerość, z jaką opowiada o swoim życiu: o alkoholizmie ojca, dojrzewaniu, gwałcie, fizyczności, pragnieniu posiadania dzieci i bezpłodności, przemocy wobec kobiet i przemocy wobec siebie. To jest intymna historia Emilie Pine. I to jest historia wszystkich kobiet.
Odważne, hipnotyzujące […], „The Guardian”
Czytać te eseje, to znaczy lepiej zrozumieć ludzką naturę, na powrót odnaleźć swoje miejsce w świecie i odzyskać własne doświadczenie, prawdziwe i ważne, „The Sunday Independent”
Dojmujące, bezkompromisowe, absolutnie genialne […], „The Financial Times”
Jak sztuczna inteligencja zmienia nasze życie
Kto już wkrótce zastąpi nas w biurze i fabryce? Czy algorytm może mieć emocje? Czy roboty mają świadomość? Kto steruje dzisiejszą polityką z tylnego fotela? Czy zbliżamy się do momentu, w którym będziemy musieli oddać koronę władców Ziemi?
Sztuczna Inteligencja staje się rzeczywistością.
Przyjmujemy wobec niej skrajne stanowiska: od wielkiego technooptymizmu z Doliny Krzemowej do ogromnego lęku, który inspiruje snujących scenariusze rodem z Matrixa i Terminatora. Jak działa? Po co ją stworzono? Jak zmienia nasze życie?
Aleksandra Przegalińska, najbardziej znana w świecie nowych technologii Polka prowadząca badania na MIT, tworzy pasjonującą biografię Sztucznej Inteligencji. Przytacza sylwetki jej twórców i anegdoty związane z jej początkami, które sięgają drugiej wojny światowej. Wyjaśnia zawiłości technologiczne i odpowiada na trudne etyczne pytania. I odważnie podejmuje dyskusję ze specjalistami i teoretykami przyszłości takimi jak Yuval Harari.
Aleksandra Przegalińska – doktoryzowała się w dziedzinie filozofii sztucznej inteligencji w Zakładzie Filozofii Kultury Instytutu Filozofii UW, obecnie jest adiunktem w Katedrze Management in Digital and Networked Societies w Akademii Leona Koźminskiego. Do niedawna prowadziła badania w Massachusetts Institute of Technology w Bostonie. Interesuje się rozwojem nowych technologii, przetwarzaniem języka naturalnego, postępami w zakresie humanoidalnej sztucznej inteligencji, robotów społecznych i technologii ubieralnych.
Paweł Oksanowicz – autor książek, dziennikarz radiowy i telewizyjny. Ma ponaddwudziestoletnie doświadczenie pracy w mediach. Zajmuje się etyką biznesu, jego relacjami ze społeczeństwem, innowacjami i ludzką stroną technologii.
Jeżeli spojrzymy w głąb historii, zauważymy, że przemoc od początku jawiła się nam jako coś przekazywalnego. Właściwość przemocy do przenoszenia się na obiekt zastępczy, z braku obiektu pierwotnie wybranego za cel, może być przedstawiona jako rodzaj zarażenia. Przemoc tłumiona przez dłuższy czas zawsze w końcu znajdzie sobie ujście; biada temu, kto znajdzie się w jej zasięgu. Rytualne środki ostrożności służą z jednej strony do zahamowania takiego rozprzestrzeniania się; z drugiej — do ochrony, w miarę możliwości, tych, którzy zostali włączeni w sytuację rytualnej nieczystości, czyli przemocy. s. 51
René Girard to chroniczny nonkonformista nieustannie dystansujący się wobec: aktualnych mód intelektualnych, szaleństw poprawności politycznej, hord barbarzyńskich studentów koczujących na trawnikach campusów w oparach marihuany, a także wobec tolerujących ten styl bycia profesorów. Początkowo sam też był postrzegany jako intelektualista cokolwiek anarchizujący. Książki Girarda warto czytać. Nawet gdyby w wielu punktach się mylił, to i tak niezwykle pobudzają do samodzielnej, krytycznej refleksji. Zresztą jego błędy też mają swój niepowtarzalny styl. Teoria, którą stworzył, jest oryginalna i elegancka, stanowi rodzaj pryzmatu, w którym znane z historii kultury fakty załamują się w nieoczekiwany sposób, by tworzyć strukturalnie nowe całości. Intelektualna odwaga, z jaką postawił pytania o genezę kultury, rolę systemów religijnych, funkcję przemocy generowanej w systemach społecznych, muszą budzić respekt. dr hab. Maciej Kociuba (René Girard, O początkach kultury, „Znak”, nr 6(625), 2007, s. 141-150
O autorze:
René Girard (1923–2015), francuski antropolog kultury, filozof, historyk i krytyk literacki, profesor na Uniwersytecie Stanforda w Stanach Zjednoczonych. Członek Akademii Francuskiej. Przez lata dopracowywał swoją teorię mimetyzmu. Napisał ponad dwadzieścia książek, które przetłumaczono na wiele języków. W polskim przekładzie ukazały się m.in. Apokalipsa tu i teraz (2018), Początki kultury (2006) i Kozioł ofiarny (1987).
Zagadnienia poruszane w książce zostały osadzone w nauce i myśli medialnej papieży Jana Pawła II, Benedykta XVI oraz Franciszka. Słusznie Autorzy przy takim osadzeniu zagadnień wybrali tezę, iż: przedmiot badań przesądził o interdyscyplinarnym ujęciu. Stąd różnorodność opisu wybranych zagadnień pozwalająca na wieloaspektowe ujęcie interakcji międzyludzkich. Autorzy słusznie zwracają uwagę na to, że przebaczenia, będącego dynamiką komunikacji, należy się uczyć każdego dnia, a komunikacja przebaczająca ma swoje źródło w wierze, co wymaga zaangażowania, by to, co zostało zrujnowane na nowo odbudować i wejść w świat ducha i życie z ducha.prof. zw. dr hab. Maciej KawkaPolska Akademia Umiejętności
Jak w boleśnie podzielonej wspólnocie przełamać paraliż wzajemnych uprzedzeń i niechęci? Dlaczego słabe centrum wzmacnia granice i buduje zasieki? Czym jest dzisiaj ""pogranicze"" i jakich pytań nie wolno tam zadawać?Wreszcie, co to znaczy ""zabić most"" i dlaczego ""biada temu, kto wyrusza i nie powraca""? Najobszerniejszy jak dotąd wybór twórczości eseistycznej Krzysztofa Czyżewskiego - praktyka idei, pisarza, tłumacza, redaktora, reżysera - umiejscawia Europę Środkową w samym środku najważniejszych dla współczesnego świata pytań i problemów: kryzysu wspólnotowości, pogłębiająjcych się podziałów i coraz ostrzejszych wojen kulturowych.Współtwórca Ośrodka "" Pogranicze"" zabiera czytelnika w podróż po europejskich peryferiach: do rumuńskiej Timisoary, kawiarni w siedmiogrodzkim Sybinie, do Czerniowiec - miasta na rubieżach dawnej monarchii habsburskiej, Wilna czy Krasnogrudy i Sejn, z którym związał swoje życie. Uwaga ciągnie go też w rejon europejskiego ""epicentrum burz"" - do Kosowa i Bośni, które opisuje tuż po tragicznym konflikcie na początku lat 90. ubiegłego wieku. W pełniejszym zrozumieniu historii tych miejsc, gdzie ""nikt nie może mieć racji i nikt nie może być jej pozbawiony"", pomagają mu Rebeca West, Edith Durhan, Ivo Andrić, Danilo Kiś, Maria Todorowa, Robert Kaplan, Drago Janćar czy Roger Cohen.Europa Środkowa jawi się tu jako etos i podstawa, która wykorzenieniu przeciwstawia przynależność, kompleksowi prowincjonalizmu - siłę prowincji, a ostro zarysowanym granicom - przestrzeń przenikania i współistnienia. W swoich eseistycznych peregrynacjach Czyżewski podąża po mapie wyznaczonej przez outsiderów, wygnańców i kontestatorów, niesfornych intelektualistów, dla których Europa pozostawała i pozostaje ciagle niezrealizowanym w pełni projektem: Vincenze, Rothem, Stempowskim, Ficowskim, Giedroyciem, Venclovą, a nade wszystko z Miłoszem.
Rewolucyjna książka autora bestsellerowej Inteligencji emocjonalnej.Daniel Goleman jest autorem światowego bestsellera Inteligencji emocjonalnej który zmienił nasze spojrzenie na rolę samoświadomości. W Inteligencji społecznej idzie jeszcze dalej: stawia tezę, że jesteśmy zaprogramowani na związki społeczne i że związki mają zaskakujaco głębokie znaczenie dla wszelkich aspektów naszego życia.Nasze reakcje na zachowania innych oraz ich reakcje na nasze zachowania wywierają przemożny wpływa na biologię naszego organizmu, inicjując złożone reakcje hormonalne, które regulują wszystko: od pracy serca po układ odpornościowy. A zatem dobre stosunki z innymi są jak witaminy, a złe jak trucizna.Jak więc żyć, by czerpać jak najwięcej witamin? Czy istnieje taki sposób wychowania dzieci, który zagwarantuje im szczęście? Na czym powinna się opierać trwałość małżeństwa? Jak szefowie i nauczyciele mogą wydobyć to, co najcenniejsze, od swoich pracowników i uczniów? Jak podzielone nienawiścią i przesądami grupy społeczne mogą żyć razem?Goleman odpowiada nam na te pytania radykalnie: natura dała nam skłonność do empatii i współpracy musimy jednak rozwijać w sobie inteligencję społeczną, aby pozytywnie rozwiązywać problemy współistnienia z innymi.
Mimo kryzysów i zawirowań dziennikarstwo dla wielu wciąż jest wymarzoną pracą, najciekawszym i najpiękniejszym zajęciem na świecie. Polityka, wojny, demonstracje, miejsca katastrof, kulisy współczesnego świata to naturalne środowisko dziennikarzy.
Ale jak z marzeń uczynić profesję?
Książka ta stara się wskazać właściwą drogę. Napisana przez duet dziennikarzy i wnikliwych obserwatorów świata mediów, którzy dziś wykładają dziennikarstwo w Polsce, Szwajcarii i USA, łączy teorię z praktyką. I to stanowi jej wielki atut.
Ten wyjątkowy podręcznik zawiera opis wszystkich etapów pracy dziennikarskiej – od wyboru tematu, researchu, opracowania materiałów, form prezentacji w mediach off- i online, po elementy zarządzania redakcją i marketing, wspierające „nakłady”, „słuchalność”, „oglądalność”, „liczbę użytkowników”, „odsłon” i „lajków”.
To książka adresowana zarówno do adeptów dziennikarstwa, jak i praktyków, którzy jakiś czas temu opuścili mury uczelni i w codziennym zabieganiu nie mieli czasu albo okazji skonfrontować własnych wyobrażeń o dziennikarstwie ze współczesnymi trendami w tej dziedzinie. Jednocześnie opracowanie to powinno trafić w oczekiwania medioznawców i specjalistów w zakresie komunikacji społecznej, gdyż umieszcza dziennikarstwo w zmiennej panoramie polityki, gospodarki, kultury.
Po dekadzie, która minęła od poprzedniego wydania Dziennikarstwa, autorzy podsumowują zmiany oraz wskazują kierunki ewolucji mediów i dziennikarstwa. Między innymi rozstrzygają dylemat cyfryzacji, uznając ją za największą od rewolucji druku szansę, przed którą stają współcześni dziennikarze.
Światowa polityka. Wielkie skandale. Potężni influencerzy.Impulsywnie, bez doradców, nie zawsze na trzeźwo. Tak za pomocą twittera komunikują się dziś ze światem władcy atomowych imperiów, politycy i dziennikarze. Do poważnego międzynarodowego kryzysu może doprowadzić jeden wpis przy porannej kawie. A wszystko to w 280 znakach.Przywódca Korei Północnej Kim Dzong Un właśnie stwierdził, że guzik nuklearny jest cały czas na jego biurku. Czy ktoś z jego wyczerpanych i przymierających głodem współpracowników mógłby go poinformować, że ja też mam nuklearny guzik, tyle że dużo większy i o większej sile? I mój guzik działa!Donald TrumpZastanawiam się, jak wygląda specjalne miejsce w piekle dla tych, którzy optowali za brexitem, mimo że nie było choćby szkicu planu, jak go bezpiecznie przeprowadzić.Donald TuskUczyńmy naszą planetę znów wielką.Emmanuel MacronHelooo Ministerstwo Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, ministrze Muller, rzeczniku rządu i Kanclerz Merkel. Cieszy mnie niezmiernie, że w Niemczech edukacja jest priorytetem. Czy zwiększycie finansowanie w ramach Globalnego Partnerstwa na rzecz Edukacji do 50 milionów euro rocznie? Proszę pomóżcie nam z tym, danke!RihannaMam przyjemność otworzyć w Muzeum Nauki wystawę Wiek Informacji. Mam nadzieję, że spodoba się odwiedzającym. Elżbieta R.królowa ElżbietaPojawienie się mediów społecznościowych to bez wątpienia największa rewolucja w wielowiekowej historii dyplomacji. Pasjonująca książka Łukasza Walewskiego doskonale uchwyciła fenomen przełomu, który dokonuje się na naszych oczach. To pozycja obowiązkowa nie tylko dla zainteresowanych polityką, stosunkami międzynarodowymi czy social media, ale dla wszystkich próbujących zrozumieć dzisiejszy świat.
Poza własnością to książka o polityce mieszkaniowej w Polsce. Badania Habitat for Humanity z 2015 roku pokazują, że kwestia mieszkaniowa to dla Polek i Polaków jeden z trzech najważniejszych problemów społecznych i bodaj największy mankament polskiej transformacji. Przez wiele lat temat mieszkalnictwa nie był traktowany przez rządzących jako istotny problem społeczny wymagający interwencji. Brakujących mieszkań miał dostarczyć wolny rynek. A mówiąc wprost – rozwiązaniem miało być kupno mieszkania na własność, w większości przypadków na wieloletni kredyt hipoteczny. Czy na pewno jest to jedyne rozwiązanie? Otóż nie. Joanna Erbel – socjolożka, działaczka miejska i ekspertka od spraw mieszkaniowych – na podstawie wielu dobrych i sprawdzonych przykładów z całego świata podsuwa nam na tacy gotową receptę. Alternatywą dla własności mieszkaniowej jest stabilny najem. Budowanie na wynajem każe stawiać sobie pytania, jak będzie wyglądać nasza przyszłość: jak projektować, żeby odpowiadać na zmiany klimatyczne? Jak budować dla starzejącego się społeczeństwa? Oraz ile powinno kosztować mieszkanie, żeby comiesięczne opłaty były do uniesienia przez ludzi zarabiających przeciętnie? Poza własnością to książka o wizji lepszej przyszłości dla mieszkalnictwa. Projektów łamiących schematy nie brakuje: Nowe Żerniki we Wrocławiu i mieszkania senioralne w Stargardzie Szczecińskim pokazują, że zarówno metropolie, jak i mniejsze miasta mogą być źródłem nowatorskich rozwiązań. W istocie bowiem rzecz nie dotyczy mieszkań, tylko tego, jak będziemy mieszkać w naszych miastach. I o tym właśnie jest książka Joanny Erbel – o konkretnym wymiarze przyszłości, nad którą możemy odzyskać wpływ – napisał o książce Edwin Bendyk z „POLITYKI”.
"Satanizm coraz częściej żąda poszanowania dla siebie takich samych praw jak inne religie, kreując wzorce życia w XXI stuleciu. Popkultura i antykultura stały się moreną czołową, powoli wciskającą magię, satanizm i okultyzm do życia codziennego; sztuki, mody i gier komputerowych.
Konsekwentna obecność patologii w mediach skutecznie przyzwyczaja odbiorców do „inności”
z wolna podmieniając dawną normalność na nową i lepszą. Dawne definicje miłości, wiary
i rodziny zostają podmienione przez nowe paradygmaty. Popkultura i lansowane przez nią wzorce; hedonizm, egoizm, akceptacja dla pornografii, nieskrępowanego seksu czy kaleczenia ciała – to nie element luzackiej mody, tylko taktyka salami, powolnego wciągania zachodniej cywilizacji na złą stronę mocy.
Każdy z przytoczonych i udokumentowanych przykładów uzupełniony jest świadectwem nawróconego muzyka. Ku przestrodze, bo Słowo Boże napomina: : „Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła” – 1 Tes 5, 21-22.
Satanizm, okultyzm i muzyka
Skaryfikacje i moda na masochizm
Pakty z diabłem w muzyce
Nowa definicja „miłości” w show-biznesie i pornografizacja życia
Seksoholiczny Rock and Roll
Charles Manson – dlaczego z przestępcy robi się ikonę pop kultury?
Black metal – demoniczny dotyk muzyki
Rastafarianie: duchowość, która zamieniła hostię na marihuanę
Techno – muzyczne parady na skraju przepaści
Prince i nieokiełznany erotyzm
Mroczna twarz Demisa Roussosa
Snoop Dogg vel. Snoop Lion w parze z demonem hedonizmu
Jesus Christ Superstar: antychrześcijańska rock opera
Kolejna książka Grzegorza Kasjaniuka, nawróconego dziennikarza muzycznego, który środowisko estradowe zna jak mało kto w Polsce. Przez lata prowadził audycje promujące muzykę trash-metalową, zatem wie doskonale, jak toczą się losy muzyków dokonujących w życiu mrocznych wyborów. Bo wbrew deklaracjom Rolling Stonesów, muzyka to nie jest tylko rock’n’roll, tylko sposób na życie, dla wielu również sposób wyboru życia wiecznego."
Mamy rok 2019, w którym toczy się akcja filmów Łowca androidów i Akira. Producent gier komputerowych z mało istotnego kraju w środku Europy na najważniejszych dla branży targach ogłasza datę premiery swojego nowego tytułu i angażuje jednego z najbardziej rozpoznawalnych hollywoodzkich aktorów. Kluczowej postaci w grze swej twarzy i głosu użyczy Keanu Reeves.
Na grę czekają na całym świecie dziesiątki milionów ludzi, zarówno nastolatków, jak i weteranów RPG, którzy doskonale znają jej pierwowzór sprzed 30 lat. Nowy projekt, który tak rozpala wyobraźnię graczy od Los Angeles po Tokio, będzie osadzony w świecie alternatywnej przyszłości opisywanej dotychczas przez tysiące autorów, a nazwę tego podgatunku ma w swoim tytule: Cyberpunk 2077.
Wszystko zaczęło się jednak znacznie wcześniej, bo już na początku lat 80. w kanadyjskim Vancouver.
Książka, którą trzymasz w ręku, opowiada kompletną historię cyberpunka. Ta historia swój wielki finał znajdzie tu, w Polsce, wraz z premierą gry, na którą czeka cały świat.
Refleksja humanistyczna w planowaniu przestrzennym, pod redakcją naukową Aleksandry Wójtowicz i Jacka Paulinka
Refleksja humanistyczna w planowaniu przestrzennym to jeden z trzech tomów trylogii, przygotowanych w ramach grantu NPRH MNiSW Literaturoznawstwo architektoniczne (nr 0176/NPRH4/H2a/83/2016).
Zaakcentowana jest tu rola badań multidyscyplinarnych, gdzie istotna jest równorzędność analiz, podejmujących ten sam temat i prowadzonych przez przedstawicieli różnych dziedzin niezależnie od siebie. Kolejny tom zawiera bowiem ilustrację wyłaniania się modelu transdyscyplinarnego, na drodze prac interdyscyplinarnych.
Zgodnie z tą myślą książka pokonferencyjna stanowi ciekawy dokument połączenia różnych warsztatów badawczych. Zbiór tekstów jest ilustracją samoistnie utworzonego „szlaku myślowego”, prowadzącego przez przestrzeń Warszawy, z dwukrotnym spojrzeniem w kierunku Łodzi.
Kolejne rozdziały zawierają teksty następujących autorów: Aleksandry Wójtowicz (literaturoznawstwo), Igora Piotrowskiego (kulturoznawstwo), Agnieszki Karpowicz (kulturoznawstwo), Bolesława Stelmacha (architektura), Jana Macieja Chmielewskiego (architektura i urbanistyka), Ryszarda Mączewskiego (varasavianistyka), Marty Koszowy-Krajewskiej (literaturoznawstwo), Hanny Krajewskiej (archiwistyka), Jarosława Skrzyńskiego (projekcje wideomappingu 3D), Anny Kronenberg (kulturoznawstwo), Jacka Kaczmarka i Karoliny Piotrowskiej (geografia), Bohdana Jałowieckiego (socjologia), Barbary Lewickiej i Marka S. Szczepańskiego (socjologia), Mieczysława Miazgi (socjologia).
Z recenzji prof. dr. hab. Arkadiusza Bagłajewskiego
Tom Refleksja humanistyczna w planowaniu przestrzennym to interesująco pomyślany efekt spotkania przedstawicieli różnych dyscyplin naukowych […]. Zaproponowane ujęcie multidyscyplinarne umożliwia wszakże utrzymanie wysokiej jakości badań, przynależących do porządków metodologicznych różnych dyscyplin, choć zarazem jest też w jakimś stopniu realizacją postulatu negocjowania słownika pojęciowego wiodącego do przyszłego ujęcia transdyscyplinarnego. […] Warto więc podkreślić, że przestrzeń nie jest już ujmowana wyłącznie jako komponent świata przedstawionego utworu, lecz jako reprezentacja przestrzeni pozatekstowej (chciałoby się napisać: „realnej”), doświadczanej na różne sposoby i opisywanej w różnorodnym instrumentarium wielu dyscyplin, jakkolwiek, istnieją pojęcia, rzeklibyśmy „wspólne”, co nie znaczy, że rozumiane tak samo […] Impulsy i pomysły badawcze są więc wieloaspektowe i prowadzone w różnorodnych porządkach metodologicznych. To duże osiągnięcie i równie duża zaleta poznawcza recenzowanego tomu.
Z recenzji prof. dr hab. Ewy Paczoskiej
Książka na pewno znajdzie swoich czytelników wśród historyków (przede wszystkim tych zajmujących się dziejami Warszawy), architektów, socjologów, literaturoznawców, badaczy kultury, ale także miejskich aktywistów, szukających nowych form dla swojego działania. Co ważne, analizy szczegółowe dokonywane w kolejnych tekstach, nawet jeśli zaczynają się od miejskiej „ciekawostki”, to zawsze przekraczają jej poziom. Zwraca uwagę wysoka teoretyczna świadomość redaktorów i autorów książki. Efektem ich działania jest nie tylko zbiór „przypadków”, lecz także próba określenia wspólnych wyborów metodologicznych, wykorzystujących propozycje najnowszej humanistyki.
Kolejny tom z cyklu publikacji prezentujących refleksje i wyniki badań nad powiązaniami i współzależnościami zjawisk społeczno-politycznych z działaniami z zakresu kultury i sztuki. Motywem przewodnim monografii zbiorowej redaktorzy uczynili kwestie reakcji środowisk kulturotwórczych i artystycznych na zjawiska migracji i uchodźstwa w XX i XXI wieku. Kwerenda poprzedzająca powstanie książki wykazała, że istnieje potrzeba rozwijania badań w tym obszarze. Efektem tego jest zbiór ośmiu artykułów naukowych, których autorzy poprzez film, literaturę i muzykę przyglądają się wieloaspektowym mechanizmom migracji i uchodźstwa.
Publikacja zawiera odpowiedź na pytanie, czy media wzmacniają i/lub wyciszają stereotypy o Łodzi. Przystępując do badania, określono następujące problemy poznawcze: co pisze się o Łodzi, jak się pisze oraz czy to, jak się pisze, podlega refleksji samych dziennikarzy, a zatem, czy możliwe jest zbadanie metadyskursu. Już na etapie wyboru tematu czy selekcji materiału dziennikarz dokonuje subiektywnego przedstawienia wybranych elementów Łodzi. Z lingwistycznego punktu widzenia istotny jest proces, podczas którego na bazie zebranych materiałów i opinii dziennikarz tworzy tekst, nadając mu konkretną strukturę językową. Dobiera odpowiednie środki językowe, by osiągnąć określone wcześniej intencje.
Celem monografii jest analiza wizerunku Łodzi w różnych typach mediów (prasa, internet, telewizja). Źródła dobrano tak, by wychwycić różnice między wizerunkiem Łodzi w mediach o zasięgu ogólnopolskim a wizerunkiem w mediach o zasięgu lokalnym.
Ze Wstępu
Niezwykle ciekawym dopełnieniem analiz jest rozdział poświęcony metadyskursowi na temat wizerunku Łodzi w mediach. Jest to próba zarejestrowania i zdemaskowania praktyk dziennikarskich, które wpływają na opinię publiczną poprzez kreowanie określonej wizji Łodzi. Rozdział ten świadczy o dociekliwości badawczej Autora, który podjął trud wielostronnego oglądu badanego materiału.
Z recenzji dr hab. Magdaleny Trysińskiej (UW)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
