Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Tom monograficzny Społeczności lokalne w procesach przemian. Księga jubileuszowa Profesora Stanisława Witolda Kłopota to interesująca lektura dla polskich środowisk teoretyków i praktyków oraz studentów związanych z socjologią wsi i miasta w ich dyskusjach nad kluczowymi pytaniami dla całej socjologii w Polsce u progu drugiej dekady XXI wieku. […] to potrzebne i konstruktywne przedsięwzięcie, z jednej strony w swoistej formie podsumowujące stan dyskusji nad współczesną socjologią wsi i miasta, z drugiej strony, o walorach szczególnych, bowiem inicjujące i inspirujące do dalszych refleksji, dyskusji i analiz naukowych nad sytuacją społeczno-ekonomiczno-polityczną wsi w Polsce. Tytuł pracy Społeczności lokalne w procesach przemian oddaje część współczesnej dyskusji środowisk socjologicznych w Polsce, ale także symbolicznie nawiązuje do jednego z ważnych obszarów zainteresowań naukowych Jubilata. […] Wśród wielu współcześnie przygotowywanych opracowań jubileuszowych recenzowana książka należy do szczególnie cennych. Jest bowiem debatą aktywnych socjologów i odniesieniem refleksji starszego i młodszego pokolenia socjologów polskich, studentów i uczniów do wypowiedzi Mistrza socjologii miasta i wsi, Profesora Stanisława Kłopota, postaci i osobowości niezwykłej. […] tom ma też znaczenie szczególne we współczesnej dyskusji o roli Mistrza w rozwoju dyscypliny wyjaśniającej rzeczywistość społeczną. Jednocześnie wpisuje się w dyskusję nad oceną ostatniego trzydziestolecia nowej rzeczywistości polskiej, datowanej na lata po 1989 roku.
Autorzy publikacji wraz z zespołem zrealizowali pionierski projekt badawczy, który w Polsce na długi czas pozostanie jedyną naukową formą eksploracji miejsc niedostępnych z racji swojej funkcji dla osób innych niż zawodowo z nimi związanych oraz przetrzymywanych tam cudzoziemców. (…) Z wielką dbałością i wynikającą z tego transparentnością przedstawili oni całe zaplecze konstruowania pytań badawczych, rozstrzygnięć dylematów etycznych towarzyszących badaniom, oraz zróżnicowanych celów naukowych, jakie chcieli zrealizować poszczególni członkowie zespołu badawczego. Szczególnie ten aspekt opisu zróżnicowanego „zaplecza motywacyjnego” członków zespołu zasługuje na podkreślenie, a nawet zalecenie jako dobra praktyka w sprawozdawaniu zaplecza dużych, wieloautorskich projektów badawczych. Książka może wręcz pełnić rolę przewodnika po bardzo złożonym procesie badawczym, przy zachowaniu pełnej transparentności jego wszelkich etapów i uwarunkowań. . Z recenzji prof. dr hab. Haliny Grzymała-Moszczyńskiej
O wartościach tkwiących w komunikacji zdajemy sobie sprawę chyba wszyscy choć rzadko o tym mówimy. Dzięki językowi komunikacji mamy szansę zrozumienia innych i świat a także wyrażenia siebie samych. Poprzez to co mówimy i jak się zachowujemy dajemy znać kim jesteśmy i za czym się opowiadamy. Zachowania komunikacyjne są wyrazem naszych wartości.Fragment Wstępu
Teoria i praktyka edukacji międzykulturowej pozostają w wielu relacjach ze zjawiskami i procesami dokonującymi się w życiu społęcznym. Sprawia to, że rozmaite fakty, wydarzenia, zjawiska zachodzące w dziedzinie polityki, w funkcjonowaniu różnych instytucji (m.in. szkół), grup społecznych (np. rodzin, społeczności lokalnych, grup zawodowych itp.) zmuszają do krytycznej analizy i ponownego rozważenia propozycji teoretycznych i poczynań praktycznych dotyczących tej edukacji.
The Peculiarity of Man to seria wydawnicza, której celem jest ukazywanie specyfiki natury ludzkiej w aspekcie osobniczym, społecznym i gatunkowym przez pryzmat istotnych dla człowieka problemów. Zadanie to wymaga więc bardzo szerokiego podejścia do omawianych zagadnień, toteż łamy tej serii muszą być otwarte dla przedstawicieli najróżnorodniejszych dziedzin wiedzy, od najszerzej pojętej humanistyki aż po nauki ścisłe. Ambicją jej pomysłodawców jest, aby w multi- i interdyscyplinarnym języku dochodziło do komunikacji pomiędzy różnymi dziedzinami, gdyż, naszym zdaniem, tylko w taki sposób można ogarnąć zakres działalności ludzkiej i istotę człowieczeństwa, Sucha analiza prowadzi do alienacji coraz węższych dziedzin, wprowadzając więcej szumu informacyjnego niż tego, o co nam chodzi - wiedzy o nas samych. Dlatego należy wrócić do umiejętności dokonywania syntezy, gdyż tylko wtedy możemy dostrzec w rozwoju jakikolwiek sens.
Autorka zarysowuje szereg kontekstów związanych z separatystyczną walką partyzantów z organizacji Tamilskie Tygrysy Wyzwolenia Eelamu, która doprowadziła do wojny domowej w Sri Lance trwającej od 1983 do 2009 roku. Wpisuje ją w zjawiska polityczno-społeczne związane z kolonializmem i globalizacją, poruszając problematykę kategoryzacji i ram, w jakich widziana jest historia Sri Lanki oraz jej, innych niż etniczne, konfliktów społecznych i politycznych. Historię walki Tamilskich Tygrysów prezentuje w kontekście równoległych walk toczonych w innych częściach kraju, ukazując kaskadowy charakter wojen i przemocy.Książka zawiera chronologiczny opis rozwoju konfliktu ostatecznie zamkniętego w ramach pojęciowych konfliktu etnicznego pomiędzy Tamilami i Syngalezami oraz krytycznych punktów wcielanego po wojnie projektu pojednania. Autorka przygląda się, jak postrzegana jest w tym kontekście tamilska diaspora oraz jaki jest stosunek wobec wysuwanych przez nią wobec rządu oskarżeń o dokonanie ludobójstwa na tamilskiej mniejszości. Poruszane zagadnienia odnoszą się do kwestii wyłonionych z wywiadów przeprowadzonych przez autorkę w czasie jej badań w Holandii wśród osób z doświadczeniem uchodźczym oraz w Sri Lance, gdzie rozmawiała z pracownikami pozarządowych organizacji pomocowych i rozwojowych. Autorka wskazuje na nich jako na ważnych aktorów powojennego pejzażu. Prezentuje również szczególnie ważne uczestniczki procesu pojednania, jakimi są lankijskie kobiety. Oddaje także głos fizycznej przestrzeni, będącej świadkiem śmierci nie tylko żołnierzy obu walczących stron, ale też tysięcy cywilów, którzy znaleźli się pod koniec wojny w tzw. strefach bez ognia.
Gospodarstwa domowe dostosowują się do zmieniającej się rzeczywistości gospodarczej, trendów oraz stylu życia. Przy tym jednak należy zaznaczyć, iż gospodarstwo domowe to nie tylko pojedyncza osoba, czy też osoby, które osiągnęły pełnoletniość, ale także dzieci. Wielokrotnie to one kształtują swoje potrzeby w taki sposób, iż ma to wpływ na funkcjonowanie finansów całego gospodarstwa domowego. Z punktu widzenia finansów coraz częściej spotkać się można z opinią, że młode gospodarstwa domowe odkładają decyzję o posiadaniu potomstwa. Naprzeciw takim postawom wychodzi polityka rodzinna, w ramach której tworzone są różnego rodzaju narzędzia wspierające gospodarstwa domowe w wychowywaniu dzieci. Wsparcie finansowe w postaci zasiłków socjalnych, rodzinnych czy też wychowawczych ma wpływ na cały budżet domowy. Jednym z rodzajów takiego wsparcia finansowego jest funkcjonujący od 2016 roku program „Rodzina 500+”. Konsekwencją otrzymywania świadczeń są zmiany w decyzjach finansowych gospodarstw domowych. Implikacją tych zmian jest konieczność zbadania i zweryfikowania, czy są one zauważalne, a jeśli tak, to jaka jest ich siła i kierunek.
Niniejsza monografia pt. Wpływ programu „Rodzina 500+” na decyzje finansowe gospodarstw domowych w części teoretycznej analizuje dorobek naukowy z zakresu teorii gospodarstw domowych oraz decyzji finansowych. Dodatkowo podejmuje tematykę związaną z polityką prorodzinną w Polsce oraz w wybranych krajach europejskich. Przy tym należy wskazać, iż wspomniany program „Rodzina 500+” opiera się na dwóch celach: pomocy w wychowywaniu dzieci oraz odwróceniu negatywnego trendu demograficznego. Zwrócić należy uwagę, iż niniejsza monografia odnosi się do sfery finansowej. Nie zostały przeanalizowane skutki funkcjonowania programu „Rodzina 500+” w dziedzinie demografii. Ponadto z punktu widzenia finansów gospodarstw domowych analizie pod[1]dano tylko świadczenie 500+, pozostałe świadczenia wypłacane gospodarstwom domowym (socjalne, rodzinne) pominięto. Również wspomniany wyżej program wychowawczy poddano analizie tylko z punktu widzenia beneficjentów programu – gospodarstw domowych.
Ze wstępu
Niniejsza książka sięga do koncepcji architektury wiedzy akademickiej wskazując na główne, przenikające się obszary nauk. W Strategii Lizbońskiej możemy odszukać próby zdefiniowania wiedzy przez pryzmat gospodarczych i technologicznych aspektów rozwoju Europy. Celem, który dzięki wiedzy mielibyśmy osiągnąć jest stworzenie konkurencyjnego społeczeństwa (w stosunku do dominujących gospodarek światowych). Czy taka koncepcja nie niesie ze sobą cienia technokratyzmu? Czy jest tu miejsce na refleksję humanistyczną? Gdzie jesteśmy my sami? Nasze wewnętrzne potrzeby, przekoniania i priorytety. Budując społeczeństwo oparte na wiedzy warto obrać drogę różnorodności poznawczej, naukowej, która pozwoli nam na zachowanie równowagi w tych obecnie niepewnych dla nas czasach.
Książka stanowi pokoleniową transmisję wiedzy, swoisty transfer pomiędzy wiedzą i doświadczeniem a tym, co dopiero wkracza do świata nauki. To swoista zachęta do korzystania z dorobku naukowego łączacego przenikające się dyscypliny wiedzy akademickiej. W jednym miejscu zgromadzono teksty wybitnych postaci świata nauki przedstawiających różne jej dziedziny. Ksiażkę dedykujemy zarówno naukowcom, jak i studentkom i studentom chcącym poznać przenikające się obszary architektury wiedzy akademickiej.
Zgodnie z artykułem 4 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, lekarz musi wykonywać swój zawód nie tylko z należytą starannością oraz zgodnie ze wskazaniami wiedzy medycznej, ale również kierując się zasadami etyki zawodowej. Zasady te zostały skodyfikowane w ramach „Kodeksu Etyki Lekarskiej”. Powstał w ten sposób dokument zawierający normy, których naruszenie może narazić lekarza na odpowiedzialność zawodową, skutkującą w pewnych przypadkach nawet pozbawieniem prawa wykonywania zawodu. I chociaż „Kodeks Etyki Lekarskiej” nie jest źródłem prawa powszechnego, to do zawartych w nim regulacji odwołują się również sądy orzekające w sprawach cywilnych, karnych i pracowniczych.
Biorąc pod uwagę znaczenie „Kodeksu Etyki Lekarskiej” trzeba uznać za pewien paradoks, że od dawna nie był on przedmiotem głębokiej analizy. Tę istotną lukę postanowił wypełnić Zespół Autorów, kierowany przez profesora Oktawiana Nawrota. W skład Zespołu weszli znawcy prawa medycznego – zarówno teoretycy, jak i praktycy – o ugruntowanej pozycji naukowej i zawodowej. W rezultacie powstał od dawna oczekiwany przez środowisko medyczne komentarz do „Kodeksu Etyki Lekarskiej”.
Publikacja jest adresowana do lekarzy i innych osób wykonujących zawody medyczne, do studentów medycyny oraz do osób pełniących funkcje kierownicze i nadzorcze w służbie zdrowia, a także do prawników zajmujących się prawem medycznym i podmiotów działających na rzecz pacjentów.
Anna Radiukiewicz - socjolożka, doktorka nauk społecznych, adiunktka w Instytucie Studiów Politycznych PAN. Jej zainteresowania naukowo-badawcze koncentrują się wokół tematyki społeczeństwa obywatelskiego, demokracji i protestów społecznych. Jest autorką publikacji dotyczących aktywniości w sferze publicznej podejmowanej zarówno przez działaczy społecznych, jak i polityków. Zajmują ją też analizy, których celem jest diagnoza funkcjonowania administracji publicznej. W swojej pracy wykorzystuje jakościowe metody gromadzenia i analizowania danych. Praca "Obrońcy demokracji" Anny Radiukieiwicz jest pierwszą znaną mi polską próbą w miarę całościowego opisu środowiska Komitetu Obrony Demokracji (KOD). Już z tego względu zasługuje na uwagę, ponieważ wypełnia pewną lukę. Uważam, że jest dobrze umocowana teoretycznie. Koncepcje nowych ruchów społecznych, społeczeństwa obywatelskiego są tu sensownie wykorzystane. Jej siłą jest też warstwa empiryczna. z recenzji prof. dra hab. Andrzeja Rycharda Książkę Annu Radiukieiwcz poświęconą Komitetowi Obrony Demokracji należy zaliczyć do socjologii sfery publicznej, społeczeństwa obywatelskiego, współczesnej refleksji nad tożsamością ruchów społecznych oraz badań nad demokracją (...) Autorka (...) opisała problem tożsamości jednego z najważniejszych aktorów sfery publicznej, który równie szybko zaistniał, co stracił popularność i zdolność mobilizowania. Dzięki "Obrońcom demokracji" mamy możliwość wglądu w perspektywę tego ruchu, style myślenia jego członków i sympatyków. Za sprawą pogłębionych badań, systematycznie zaprezentowanych, lepiej rozumiemy podzielane przez nich przekonania oraz wzory i idee, które składają się na ich wspólną tożsamość.
Nowe wydanie cieszącego się od lat niesłabnącym zainteresowaniem podręcznika wyjaśniającego zależności w globalnej gospodarce.
Książka obejmuje całość dziejów gospodarki światowej – od starożytności do czasu wybuchu globalnej pandemii w 2020 r.
Autorzy skupili się na zbadaniu podstawowych trendów, które wystąpiły w gospodarce światowej. Pierwsze rozdziały poświęcono gospodarce w okresie starożytności, średniowiecza, odrodzenia i oświecenia, ze szczególnym uwzględnieniem charakterystyki pierwszych ośrodków gospodarczych o znaczeniu międzynarodowym.
Głębsza analiza dotyczy kształtowania się rynku światowego w XIX w. Najwięcej miejsca poświęcono ewolucji międzynarodowych stosunków ekonomicznych w XX w. i w pierwszych dwóch dekadach XXI stulecia. Autorzy skupili się na pokazaniu zmian w dochodzie narodowym, produkcji przemysłowej i rolnej, obrotach handlowych oraz procesach integracyjnych i dezintegracyjnych w dobie globalizacji. Uwzględnione zostały także przesłanki polityczne mające decydujący wpływ na rozwój światowej gospodarki.
Niezbędne źródło wiedzy dla studentów kierunków ekonomicznych, zarządzania, stosunków międzynarodowych, nauk politycznych i historii.
Społeczności małych miast w okresie ostatnich dwustu lat przedrozbiorowej Rzeczypospolitej nie budziły do tej pory większego, poza regionalistami, zainteresowania historyków. Małe miasta postrzegano najczęściej jako ośrodki podupadłe, zamieszkałe głównie przez rolników. Wnikliwa analiza szerokiej gamy źródeł setek zapisów metryk ślubów, chrztów i pogrzebów, a także rękopisów i druków: lustracji i inwentarzy, rejestrów podatkowych, wizytacji kościelnych, ksiąg relacji sądów grodzkich, spisów wojskowych pozwala jednak na skorygowanie takiego obrazu. Głównym punktem odniesienia są trzy niewielkie ośrodki: Pilzno, Przecław i Wojnicz, przedstawione na tle pozostałych miast tej wielkości, położonych na południu historycznej Małopolski. Ustalenia zawarte w książce dotyczą zarówno spraw ogólnych wielkości zaludnienia, migracji i związków z wiejskim otoczeniem jak i bardziej szczegółowych: wewnętrznej hierarchii (zwłaszcza związanej ze sprawowaniem władzy) czy sposobów zarobkowania. Wiele uwagi poświęcono także charakterystyce małomieszczańskiej rodziny i cyklowi życia przeciętnego mieszkańca.Książka jest pozycją ze wszech miar wartościową []. Otrzymujemy bowiem monografię maksymalnie co podkreślam z naciskiem wielostronnie źródłową, podejmującą istotne i ciągle aktualne problemy funkcjonowania społeczności małych organizmów miejskich, które, jak dobrze wiemy, dominowały w pejzażu urbanizacyjnym dawnej Rzeczypospolitej szlacheckiej.prof. zw. dr hab. Cezary KukloAutor zastosował z powodzeniem jakże pożądane we współczesnej historii społecznej metody mieszane, oparte na ilościowych źródłach metrykalnych i narracyjnych (np. księgi miejskie), tworząc urozmaicony obraz społeczności małych miast południowej Małopolski w długim ciągu dziejowym.dr hab. Mateusz WyżgaPiotr Miodunka historyk, prawnik, adiunkt w Katedrze Historii Gospodarczej i Społecznej Uniwersytetu Ekonomicznego w Krakowie, współautor monografii Pilzna i Wojnicza oraz Ekobiografii Krakowa. Jego zainteresowania badawcze obejmują: historię społeczno-gospodarczą Polski do XIX wieku, demografię historyczną, geografię historyczną i historię środowiskową.""Na podstawie obserwacji miast z terenu południowej Małopolski nie wydaje się słuszne moim zdaniem sprowadzanie małych miast do roli swoistych tworów pośrednich między wsiami a miastami. W sposób zasadniczy ich struktura społeczna i ekonomiczna nie różniła się od miast większych. Były to miasta w pełnym tego słowa znaczeniu tyle że w mniejszej skali. [] Mieszkańcy owych mniejszych ośrodków mieli w pełni świadomość mieszczańskiej kondycji, a także negatywnych i pozytywnych stron swojej pozycji w ramach własnego stanu i całego społeczeństwa. Nie odbiegały one zbytnio od współczesnych różnic między mniejszym a większym miastem.""fragment książki
Dla rodzin, które decydują się oddać bliską sobie osobę do domu pomocy społecznej, jest to ogromnym obciążeniem psychicznym, etycznym i moralnym. Jeszcze kilka lat temu w Polsce przeważały rodziny wielopokoleniowe. Młodsze pokolenie opiekowało się starszym, jeśli wymagało ono pomocy. Nawet, gdy czynności wykonywane przy seniorze przekraczały możliwości rodziny, nie była ona gotowa oddać go do placówki opieki długoterminowej. Czasy się zmieniają. Wielu młodych ludzi wyjeżdża w mniej lub bardziej odległe zakątki świata. Spora grupa przestaje utrzymywać kontakty z rodzicami lub ogranicza je do rozmów telefonicznych. Osoby młode mają dziś łatwiejszy dostęp do mieszkań, co sprawia, że pokolenia rozwarstwiają się. Dzieci odchodzą na swoje, rodzice zostają sami. Zubożałe kontakty seniorów z dziećmi czy wnukami powodują niezauważanie przez nich oznak złego funkcjonowania. Widać je dopiero, kiedy symptomy są bardzo wyraźne i często jest już za późno na podjęcie leczenia, rehabilitacji czy wsparcie społecznego lub opiekuńczego.
Domy pomocy społecznej są instytucjami, które powstały, aby wyjść na przeciw potrzebom starzejącego się społeczeństwa.
Dzieci stają przed ogromnym dylematem wyboru sposobu opieki nad ojcem czy matką. Wahają się w podjęciu decyzji o umieszczeniu seniora w domu opieki długoterminowej. Boją się konsekwencji w postaci osądu społecznego. Mimo wielkich zmian w życiu dzisiejszych młodych ludzi, wciąż istnieje pogląd, że oddanie rodziców do instytucji, to dowód braku szacunku, lekceważenie, odtrącenie.
Instytucje te powstały jednak po to, aby mogły tu zamieszkać osoby chore, stare, z niepełnosprawnościami. Nie jest wstydem oddać osobę bliską, w celu zagwarantowania jej profesjonalnej opieki. Wstydem jest zostawienie osoby niesamodzielnej bez opieki. Nie jest wstydem prosić o pomoc, wstydem jest narazić osobę bliską na zaniedbanie, często z powodu braku sił do opieki nad nią.
Osoby starsze powinny zostać pod opieką kochającej je rodziny tak długo, jak tylko jest to możliwe. Jeżeli jednak opieka miałaby być zbyt obciążająca, powierzona jednemu opiekunowi, ograniczałaby jego sprawność, zdrowie, niezależność, właściwym rozwiązaniem będzie dom pomocy. Nie można dopuścić do sytuacji, żeby osoba pomagająca przez swoje całkowite zaangażowanie, sama stała się zależną od pomocy innych.
Monografia zawiera rozważania dotyczące aktywności asystentów rodzinnych. Autorka podejmuje próbę połączenia teorii naukowej transwersalnej analizy aktywności Jeana-Marie Barbiera z rozważaniami asystentów z pola praktyki. Jest to jednocześnie przykład wykorzystania koncepcji metateoretycznej do podejmowania refleksji nad praktyką.Publikacja może zaciekawić zarówno teoretyków, jak i refleksyjnych praktyków zajmujących się pracą socjalną z rodziną. Pierwsi mogą odnaleźć propozycję holistycznego i transwersalnego podejścia do analizowania aktywności, w którym uwzględniono różne jej przestrzenie, a drudzy przykłady słownictwa, za pomocą którego będą mogli opisywać to, co robią w praktyce, nadając swoim wypowiedziom intencję naukową. Książka jest adresowana do osób poszukujących pogłębionego, naukowego namysłu nad praktyką pracy socjalnej.
Obraz niewolnictwa, przedstawiony w tym opracowaniu, powstał dzięki połączeniu
informacji pochodzących z tekstów reprezentujących rożne gatunki, kultury i epoki
z wypowiedziami respondentów, modelując w ten sposób portret naszej wiedzy
o niewolnictwie i handlu ludźmi. Nauka zarówno humanistyczna, jak i ścisła dowiodła,
że jedynie lokalna przyczynowość jest w stanie odtworzyć empiryczne predykcje.
Można zatem stwierdzić, że kompilując fragmenty innych tekstów – i docierając
do innej grupy respondentów – uzyskano by inaczej zobrazowany portret niewolnictwa.
Przedstawiony w tej książce „portret” zjawiska nie jest więc doskonały. Nie jest też
jedynym sposobem opisywania tego, co my, ludzie o tym wiemy.
Studiując zagadnienie niewolnictwa w czasie i kulturze można zaobserwować rożne
znaczące wydarzenia powiązane z handlem ludźmi. W monografii opisano jedynie
kilka z nich – uznano, że ich analiza może przybliżyć nas do odpowiedzi na pytanie
„skąd się bierze współczesne niewolnictwo?” Za najważniejsze w procesie kształtowania
naszej świadomości o niewolnictwie i niewolnikach uznano tematy sformułowane
w postaci następujących pięciu haseł wywoławczych: 1) fenomen i wyraz niewolnictwo;
2) rozszerzenie granic rynku handlu niewolnikami; 3) bezprecedensowy przełom
w ustawodawstwie dotyczącym niewolnictwa; 4) współczesne niewolnictwo w liczbach
oraz 5) parasol kulturowy norm imperatywnych (iuscognes). W spisie treści tworzą
one nazwy rozdziału piątego, szóstego, siódmego, ósmego i dziewiątego.
Autorki uznały, że achronologiczny i problemowy układ zagadnień będzie najlepszym
sposobem przedstawienia opracowanego tematu. Niektóre z wyżej wymienionych
rozdziałów mają własne wprowadzenie, wyjaśniające przyczynę naruszania chronologii
wydarzeń oraz zawierają wskazówki, w jaki sposób je czytać, tj. które osiągnięcia
naukowe mogą ułatwić śledzenie problemowo i interdyscyplinarnie ułożonych
treści rozdziałów.
Monografia jest skierowana do szerokiego grona Czytelników zainteresowanych
problematyką niewolnictwa. W opinii autorek narracyjny charakter tekstu powinien
ułatwić odbiór przedstawionych treści.
Ze wstępu
The book is about a new paradigm in social sciences, contemplative inquiry. It concerns theory, methods of research,and practical applications. Deep contemplation of a situation could be an epistemological choice for social scientists. It is a fundamentally different approach to research, whereby the investigator is researching not only the object, but also the situation of research and herself/himself in it. Contemplating is a dual way of approaching the truth. It does not mean that the researcher is mentally divided; on the contrary she/he wants to be complete and achieve the unity of being as a researcher-human being and as an element of the situation (psychosocial and historical). Contemplating enables researchers to see how the mind works and create images and reports from the field: What is available for the mind and what is silent or repressed because of the dominating rhetoric of description and rhetoric of feeling? Contemplation is not only analysis, it is also an ethical choice of stopping here and now to see the situation clearly and reporting it together with all th reservations that could result from the mindfully observed interaction of mind, self, and situation at one historical moment.
Autorka przedstawia tematykę oceny pracownika metodą Assessment Center i Development Center. Od lat najwyższą skuteczność w procesie selekcji, sięgającą według różnych źródeł nawet 80%, daje procedura Assessment Center. Skuteczność tej metody wynika przede wszystkich z faktu, że bada ona również kompetencje miękkie, przez co może wspierać rekruterów w podejmowaniu trafnych decyzji kadrowych. Na bazie Assessment Center powstało skuteczne narzędzie szacowania potencjału Development Center, które m.in. przez swoją rozbudowaną formułę informacji zwrotnych dopełnia ten proces oceny.Autorka, jako teoretyk i praktyk, uczy tej metody oceny od lat i zachęca również do myślenia o procesie AC/DC jak o narzędziu, które pełni funkcję motywacyjną, sprzyjającą samodoskonaleniu.
Nie można nie zauważyć, że współcześnie kreatywność, podobnie jak innowacyjność, stała się słowem-kluczem, ponowoczesna mantrą, która często przywoływana (nadużywana) w dyskursie publicznym, wyjątkowo silnie wpływa na społeczną wyobraźnię czy rzeczywistość na początku XXI wieku. Bezpośrednim rezultatem tej nadspodziewanej popularności jest rosnące zainteresowanie wielu dyscyplin naukowych, z których każda w kontekście własnego pola semantycznego definiuje to pojęcie na własny sposób prowadzi do narastających nieporozumień czy niejasności (terminologicznych). Co więcej, w potocznym dyskursie często mamy do czynienia z nieścisłością czy niekonsekwencją w budowaniu przekazu, wchłonięciem różnych znaczeń i sposobów rozumienia kreatywności, bez uwzględnienia istniejących między nimi różnic, co zdecydowanie jeszcze bardziej zaciemnia niż rozjaśnia cały dyskurs i utrudnia porozumienie. Tymczasem samo znaczenie pojęcia, rzadko kiedy, jeśli w ogóle, jest poddawane szerszej dyskusji (publicznej) czy głębszej refleksji - celem publikacji jest właśnie taka refleksja na temat definiowania i rozumienia pojęcia kreatywności, która w zasadzie dotyczy toczącego się sporu pomiędzy kulturą, sztuką, ekonomią i gospodarką co do sposobów jego definiowania czy rozumienia. Ten fundamentalny w swojej istocie spór, który dotyczy zarówno kwestii ideologicznych (odmiennych wartości) jak i politycznych (odmiennych interesów) jest kluczowy nie tylko zrozumienia aktualnych mechanizmów tworzenia wartości w ponowoczesnej kulturze, sztuce, gospodarce czy zarządzaniu, ale również dla przyszłych scenariuszy czy strategii ich rozwoju.z wprowadzenia
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
