Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
This book spells out in simple terms why people may feel threatened by racial differences, what it feels like to be bullied because your skin is a different colour and why it hurts everyone to judge people by their skin or culture. It will encourage positive acceptance and openess about differences and suggest ways for children to celebrate their own cultural heritage without belittling someone else’s.
Notes for parents and teachers at the back of the book provide valuable advice for how to share this book with your child or class.
Suitable for Key Stage 1 (ages 5-7), occasional prompts throughout the text give a chance to discuss the issue being raised.
Written by trained psychotherapist, journalist and parent, and illustrated by an experienced children’s book artist, this is a part of an acclaimed and successful, long-running series of picture-book non-fiction books for Early Years. Books in the series give advice and promote interaction between children, parents and teachers on a wide variety of personal, social and emotional issues. They are excellent tools for teachers to use during classroom discussions.
Ludzie często piszą na przykład, że takich jak ja powinno się zabić. Kiedyś próbowaliśmy docierać do osób, które pisały takie komentarze. Znajdowaliśmy ich dane w Internecie, osobiście dzwoniłem do tych ludzi. Po drugiej stronie słuchawki słyszałem przerażony głos, który mówił mi tylko: Coś mi odbiło, nie wiem, co ja zrobiłem.Jerzy OwsiakMłody, stary, mniej lub bardziej wykształcony. Z dużego miasta albo małej wsi. Nastolatek z pobliskiego podwórka, uśmiechnięta pani przedszkolanka, troskliwy ojciec lub ukochana babcia. Internet wyzwala w nich najgorsze instynkty, a anonimowość daje poczucie bezkarności. Na odległość dokonują egzekucji czasem bezmyślnie wyładowując frustrację, a czasem z rozmysłem niszcząc komuś życie.Monika Sławecka, autorka poruszających reportaży Balet, który niszczy, Alkohol. Piekło kobiet i Porwania, rozmawia z ofiarami hejterów, które na własnej skórze przekonały się, jak okrutne potrafią być ich ataki. Są wśród nich celebryci, aktywiści, osoby znane i rozpoznawalne, ale też zwykli śmiertelnicy, na których miejscu mógłby się znaleźć każdy z nas.Gdzie leży cienka granica między krytyką a hejtem? O czym musimy pamiętać, by nie zostać internetowymi oprawcami? Co możemy zrobić, by chronić siebie i bliskich przed mową nienawiści?
'A groundbreaking work . . . Federici has become a crucial figure for . . . a new generation of feminists' Rachel Kushner, author of The Mars Room
A cult classic since its publication in the early years of this century, Caliban and the Witch is Silvia Federici's history of the body in the transition to capitalism. Moving from the peasant revolts of the late Middle Ages through the European witch-hunts, the rise of scientific rationalism and the colonisation of the Americas, it gives a panoramic account of the often horrific violence with which the unruly human material of pre-capitalist societies was transformed into a set of predictable and controllable mechanisms. It Is a study of indigenous traditions crushed, of the enclosure of women's reproductive powers within the nuclear family, and of how our modern world was forged in blood.
'Rewarding . . . allows us to better understand the intimate relationship between modern patriarchy, the rise of the nation state and the transition from feudalism to capitalism' Guardian
Żydzi nie przepadają za psami.
Pies gryzie, goni, szczeka.
A Żydów gryzą, gonią i obszczekują od tak dawna, że w rezultacie wolą koty.
Zresztą, nie wiem, jak jest z innymi Żydami, ale tak mówi mój pan.
Jestem kotem rabina.
Komiks o niezwykłym kocie, który dzięki pożarciu papugi zaczyna mówić. Wykorzystując nową umiejętność postanawia zmierzyć swojego pana z bolesnymi prawdami, które są oczywiste dla kota, ale niekoniecznie dla rabina.
Kot Rabina to jeden z najważniejszych komiksowych traktatów o religii, społeczeństwie i kulturze.
Wydany już w kilkunastu krajach, do Polski trafia ponownie, tym razem w postaci jednotomowego zbioru wszystkich pięciu części.
JOANN SFAR (ur. w Nicei w 1971 roku) to gwiazda komiksu światowego. Zadebiutował w szeregach L’Association. Pierwszy album opublikował w 1996 roku. Zajął miejsce w czołówce autorów francuskich wraz ze startem serii Donżon, którą stworzył wraz z Lewisem Trondheimem. Jego bibliografia jest bogata, rozległa i zróżnicowana. Jest w niej miejsce w zasadzie na każdy gatunek: biografię, komiks dziecięcy czy adaptacje literackie. Spośród jego dzieł wyróżniają się opowieści z uniwersum Wampira oraz Kot rabina, za którego zdobył trzy nagrody w Angouleme, i którego z powodzeniem wprowadził na wielki ekran.
Takson występujący w tytule książki to pojęcie z dziedziny biologii, oznaczające jednostkę systematyczną dowolnego stopnia. Pojęciami tego rodzaju są np. gatunek, rodzaj, rodzina, rząd. Może nim być także rasa. Na przykład w stosunku do zwierząt określenie to ma charakter naukowy, porządkujący. Zastosowane jednak wobec ludzi jest właśnie owym tytułowym taksonem ""za dużo"". Jest swoistym nadużyciem. Staje się bowiem nie tylko problematyczne, ale prowadzi wręcz do rasizmu, czyli bezpodstawnego poczucia wyższości jednej rasy ludzkiej nad drugą, a w następstwie do wzajemnej eksterminacji.Radosław Tyrała urodził się w 1979 roku. W ramach Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu ukończył socjologię, obecnie zaś jest na ostatnim roku filozofii. Interesuje się problematyką z pogranicza socjologii, filozofii i biologii ewolucyjnej, zwłaszcza zagadnieniami rasizmu, ras ludzkich, ewolucji kierowanej i eugeniki.
Dlaczego ludzie są biedni? Dlaczego walka z biedą daje tak nikłe rezultaty? Próby odpowiedzi na te i podobne pytania podjęła się grupa socjologów pod kierunkiem prof. Elżbiety Tarkowskiej. Autorzy zgromadzili rozległą wiedzę na temat tego dotkliwego zjawiska, jego źródeł, charakteru oraz powiązań z takimi patologiami społecznymi, jak bezrobocie, przestępczość, alkoholizm, narkomania.
Zagubiona rzeczywistość jest analizą obecności tzw. zakulisowych wymiarów życia społecznego w polskiej socjologii po 1989 roku. Autorzy próbują odpowiedzieć na pytanie, dlaczego ten wymiar rzeczywistości jest słabo rozpoznany przez polskich socjologów. Sojak i Wicenty - sięgając po inspiracje m.in. do klasycznych prac Georga Simmla - pokazują, że można na gruncie socjologii prowadzić zdyscyplinowaną narrację dotyczącą zakulisowych wymiarów życia społecznego. Co więcej, pokazują, że ów zakulisowy świat jest istotnym elementem polskiej transformacji ustrojowej.Książka zawiera także analizę dyskursu prasowego toczonego wokół lustracji w Polsce oraz case study dotyczące afery FOZZ.
Znaczna część zamieszczonych w tym tomiku tekstów ukazywała się w ostatnich latach w biuletynie Polskiego Towarzystwa Socjologicznego Informacja Bieżąca, najczęściej pod kryptonimem Ankor.Najżywszy odzew wywołały limeryki. Niektórzy socjologowie, a nawet ich spadkobiercy, poczuli się bardzo urażeni, autor zaś wzywany był do publicznych przeprosin. Nie uczynił tego, musiałby bowiem przyznać, że imiona Jana, Piotra czy Stefana oznaczają konkretne osoby, a tak nie jest. Wszelako w sytuacji, jaka zaistniała, autor czuje się w powinności, aby stwierdzić, że jakiekolwiek podobieństwo postaci i sytuacji tutaj przywołanych do żyjących i nieżyjących socjologów (a także przedstawicieli innych zawodów) jest najzupełniej przypadkowe.Co się tyczy anegdot, które Merriam Webster's Dictionary & Theasaurus definiuje jako short narrative of interesting, amusing, or biographical incident, to spotkały się z zarzutem, że ten czy ów socjolog (zwłaszcza rodzimy socjolog!) nie mógł powiedzieć lub zrobić tego lub owego, kłóciłoby się to bowiem z jego wizerunkiem, jego charakterem, temperamentem, poczuciem humoru lub innymi znanymi(?) jego przymiotami. Według tej opinii jeden z nadzwyczaj sympatycznych profesorów (notabene promotor doktoratu autora tych słów, a także, notabene, mąż kilku żon), nie mógł porównać wykładanego przez siebie przedmiotu do kostiumu bikini, bo to jakoby nie licowało z jego z sylwetką i stylem bycia...Niedorzeczną pretensją jest oczekiwanie, że każda anegdota będzie opatrzona stemplem autentyczności. Do anegdotycznej narracji nie stosuje się bowiem kryterium prawdy i fałszu, co najwyżej prawdopodobieństwa. Nie ma więc sensu dociekać, czy opisana w anegdocie sytuacja na pewno się wydarzyła i czy jej bohaterem była ta właśnie, a nie inna osoba.Zapewne sporną jest kwestią, czy powtarzane z pokolenia na pokolenie anegdoty, złote myśli, aforyzmy, maksymy, sentencje, facecje, dykteryjki, powiastki, dewizy, kalambury i fabulacje należą do dóbr (kanonu) kultury, czy też powinno się im przyznać znacznie niższą rangę. Zdaje się natomiast nie ulegać wątpliwości (choć nie jest to oczywiste dla wszystkich socjologów), że owe drobne, ulotne w większości utwory, mniej lub bardziej udane lub zupełnie chybione, są nośnikiem nie tyle treści poznawczych, choć i takie w nich się znajdzie, ile emocjonalnych pobudzeń i nastrojów raczej żartobliwych niż poważnych.
Zbiór tekstów z lat 19992019 wybitnej polskiej krytyczki i kuratorki sztuki.Przez dwie minione dekady Anda Rottenberg pisała teksty publikowane w polskich i zagranicznych katalogach i książkach, prasie artystycznej ale i tej codziennej. Teksty o ciekawych dziełach sztuki, ale i o sztuce i jej miejscu w życiu publicznym. Autorka wspomina artystki i artystów, od tych znanych jak Munch, po tych, o których wiedzę posiadają nieliczni. Pisze o pamięci, obecności kobiet w świecie, ale i o relacji między władzą o sztuką. Rozrzut to wciągający przewodnik po sztuce, ale i przez to po świecie.
We współczesnych mediach oprócz szybkości przekazu liczy się sposób, w jaki treści trafiają do odbiorcy oraz używane platformy czy atrakcyjność i kondensacja informacji. Dominacja urządzeń mobilnych, nie tylko jako środków komunikacji, ale również jako środków konsumpcji materiałów dziennikarskich, powodują, że nad tekstem często przeważają treści wizualne i multimedialne. Pomaga to w efektywnym odwołaniu się do wyobraźni odbiorcy, ale też maksymalizuje skuteczność przekazu. Na procesie wizualizacji danych autor koncentruje się w pierwszej części publikacji, podkreślając, że mimo obecności niemal w każdej dziedzinie piktogramów, map, infografik, operowania obrazem w różnych mediach i na różnych poziomach, odbiorca dla prawidłowego odczytania takich komunikatów musi posiadać odpowiednie kompetencje. W drugiej części z kolei prezentuje stosunkowo nową, rozwijającą się gałąź dziennikarstwa opartego na danych, przedstawiając możliwości, jakie niosą one ze sobą w połączeniu z umiejętnością dostrzegania w nich historii i opowiedzenia jej w formie cyfrowej informacji.
Komiks społeczny 3 to zestaw historyjek, które tym razem skupiają się na tym, jak należy zachować się w różnych miejscach, takich jak:teatr,restauracja,muzeum,poczta,biblioteka.Na końcu każdej historyjki znajdują się ciekawe ćwiczenia mające na celu rozszerzenie omawianego tematu oraz sprowokowanie do dyskusji. Komiks społeczny 3 to książka skierowana do dzieci i młodzieży w wieku 713 lat, ich terapeutów, nauczycieli oraz rodziców. Forma publikacji sprawdzi się podczas indywidualnej pracy z dzieckiem, a także w trakcie zajęć grupowych czy lekcji profilaktyczno-wychowawczych.
Nie ma takiego szamba, z którego nie można się wydostać!Uzależnieni to wcale nie są najczęściej ci, którzy piją jabole, żule z opuchniętymi, ogorzałymi twarzami. Ten fajny pan dyrektor czy kierownik jakiejś firmy, prezes czy aktor, prawnik czy lekarz pięknie rano wypachniony, ubrany, uczesany, który pije wódkę, wykwintną whisky albo bardzo drogie wino, może być tak samo uzależniony. Po prostu jemu się jeszcze życie układa, jeszcze trochę daje sobie radę. Tyle że dziś bardziej jakby trwa w życiu, niż naprawdę żyje.Artur Nowak i Marek Sekielski w tej szczerej do bólu książce rozmawiają o własnym trwaniu w życiu uzależnieniach, które doprowadziły ich na skraj przepaści, gdzie już nic się nie liczy: ani rodzina, ani praca, ani przyszłość. Liczy się jedno zdobyć alkohol i się napić. I równie szczerze opowiadają o swoim leczeniu, mozolnej i krętej drodze prowadzącej do tego, żeby żyć naprawdę.To rozmowa, która czasami kłuje prosto w serce. Ale też przynosi nadzieję.
Ludzie, nie ideologiaAndrzej Szwan ma osiemdziesiąt trzy lata, pamięta jeszcze drugą wojnę światową i powstanie warszawskie. W latach sześćdziesiątych poznał swoją pierwszą miłość, a dziś podbija estrady jako Lulla La Polaca, najstarsza w Polsce drag queen.Ewelina i Kasia są parą od prawie dziesięciu lat. Od trzech razem z ich córką Amelią i psem Moką tworzą szczęśliwą, tęczową rodzinę.Bartek ma siedem lat i jest transpłciowym chłopcem. Jego mama Dorota od kilku lat walczy o szczęście swojego syna i innych dzieci LGBT+ w Polsce.Temat społeczności LGBT+ od wielu lat nie schodzi z nagłówków gazet. Co roku odbywają się parady równości, a kolejne znane i lubiane osoby robią coming outy. Mogłoby się wydawać, że świadomość społeczna dotycząca osób LGBT+ jest duża. Tymczasem prawicowi politycy próbują społeczność LGBT+ utożsamić z nieistniejącą ideologią.Anna Konieczyńska zebrała wyjątkowe historie tęczowych Polek i Polaków. Osoby, z którymi rozmawia, szczerze opowiadają o swoim życiu, rodzinach i tematach, które są dla nich ważne. Autorka pokazuje, co w ciągu ostatnich lat zmieniło się w postrzeganiu osób nieheteronormatywnych w Polsce, z czym muszą się dziś mierzyć i co należy zrobić, żeby wszystkim żyło się lepiej.Wśród bohaterek i bohaterów znajdują się znane osoby LGBT+, m.in. Mike Urbaniak, Izabela Morska, Bart Staszewski czy Areta Szpura.
Publikacja doktora Pawła Borowieckiego powstała w oparciu o rozprawę doktorską, obronioną w 2019 roku na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Jej istotą są badania przeprowadzone na grupie 100 osób z niepełnosprawnością - grupie zróżnicowanej pod względem płci, wieku, wykształcenia, stanu cywilnego, aktywności społeczno-zawodowej oraz stopnia niepełnosprawności. Celem książki jest nie tylko diagnoza zjawiska samotności wśród badanej grupy, ale i znalezienie praktycznych rozwiązań, które pozwoliłyby zmienić codzienność dorosłych osób niepełnosprawnych.Edukacja nie ogranicza się do transmisji wiedzy, ale ukierunkowana jest na holistyczny/całościowy rozwój z uwzględnieniem aktywności własnej jednostki. Celem edukacji jest przygotowanie osoby do życia społecznego i wyposażenie w umiejętności niezbędne do radzenia sobie z trudnymi sytuacjami. Negatywne stany i trudne emocje, do których zaliczamy samotność/osamotnienie, są elementem wielowymiarowej codzienności obfitującej w czynniki ryzyka. Zadaniem edukacji jest poznanie sposobów radzenia sobie z niepowodzeniami, porażkami czy trudnymi emocjami.
W maju 2004 roku Waldemar Milewicz pojechał z ekipą do Iraku, by nakręcić czterdziesty trzeci odcinek programu Dziwny jest ten świat. Miał to być jego ostatni wyjazd. I był. Milewicz zginął podczas ostrzału samochodu polskich dziennikarzy.Wielu nadal go pamięta i ma przed oczami dziennikarza w skórzanej kurtce, kończącego swoje relacje słowami: Dla Wiadomości Waldemar Milewicz.Jakim był człowiekiem? Co pchało go w rejony wojennych konfliktów naznaczonych ludzkimi dramatami? Dlaczego tak ryzykował?Z rozmów Honoraty Zapaśnik z rodziną, przyjaciółmi i współpracownikami Milewicza wyłania się barwny, pełen sprzeczności i fascynujący portret jednego z najbardziej znanych polskich reporterów i korespondentów wojennych. W czasach raczkujących mediów niezależnych stworzył program autorski, który otwierał widzów na świat. Był zawsze tam, gdzie działo się najciekawiej, a czasami najgorzej. Zaglądał do piekła, by rejestrować, a potem pokazywać innym to, z czym musieli mierzyć się ludzie w Bośni, Kosowie, Rwandzie, Kambodży, Somalii... Słuchał ich. Bo ważny był dla niego człowiek.Prywatnie był duszą towarzystwa, rycerzem z ułańską fantazją. Kochał dobrą kuchnię, samochody i życie do utraty tchu. Był ambitny, wymagający, podziwiany i krytykowany, oceniany z zazdrością. Wierzył w swoją szczęśliwą gwiazdę, ale bał się jak każdy.Gdybym nie wyjeżdżał, przestałbym robić to, co lubię, i liczyć się w tej pracy. A to, co lubię robić, wiąże się z pewnym ryzykiem. Ktoś musi to zrobić. [...] Ta praca może uzależnić tak jak hazard czy alkohol.
Narody wcale nie muszą być faszystowskie, żeby uprawiać faszystowską politykę. Jason Stanley opisuje dziesięć podstawowych zasad takiej polityki. Refleksje historyczne, filozoficzne i socjologiczne przetyka opowieściami ze współczesnych Polski, Węgier, Indii i Stanów Zjednoczonych. Pokazuje, jakim zagrożeniem dla współczesnych społeczeństw są mitologizowanie własnej przeszłości, powszechne korzystanie z języka propagandy i wymierzony w uniwersyteckich ekspertów antyintelektualizm. Uświadamia nam, że wszystkie te mechanizmy pogłębiają społeczne podziały i tym samym sprawiają, że dużo bardziej jesteśmy podatni na autorytarne pokusy. Książka Stanleya wychodzi akurat w momencie, kiedy musimy zmierzyć się z politycznymi konsekwencjami wzmożenia ksenofobicznego populizmu. Historia uczy nas, jakie mogą to być konsekwencje, a w tej właśnie książce Stanley nie tylko klarowanie ją opowiada, ale co ważniejsze dostarcza pojęciowych ram, dzięki którym możemy dostrzec zgubne mechanizmy zagrażające demokracjom na całym świecie. Jak działa faszyzm? to lektura obowiązkowa dla wszystkich, którzy poważnie traktują swoje obywatelskie obowiązki. Jan Tomasz Gross
Prezentowana monografia ma charakter interdyscyplinarny, uwzględnia bowiem perspektywy: historyczną, socjologiczną, pedagogiczną i ekonomiczną emigracji zarobkowej Polaków w Szkocji. Ukazuje specyfikę oraz społeczno-kulturowe i ekonomiczne uwarunkowania ich adaptacji w nowych warunkach i związane z tym problemy, a także dylematy tożsamościowe, wynikające z funkcjonowania w społeczeństwie wielokulturowym.
Jako autorzy mamy nadzieję, że książka zainteresuje badaczy emigracji, studentów nauk społecznych i osoby zajmujące się tym zagadnieniem, np. polityków społecznych i pracowników socjalnych czy działaczy organizacji polonijnych. Staraliśmy się pokazać wielowymiarowy świat współczesnych emigrantów i wyjaśnić przyczyny ich życiowych wyborów. Są oni bowiem w jakimś stopniu zawieszeni między różnymi rzeczywistościami, które inaczej postrzegają, doświadczają i wartościują. Migracja zawsze wiąże się z próbą ich połączenia i nadania sensu.
Epidemie chorób zakaźnych to także zjawiska społeczne. Uwzględnienie czynników społecznych, kulturowych i politycznych jest ważnie zarówno wtedy, gdy wyjaśniamy, dlaczego dana choroba się rozprzestrzenia, jak i wtedy, gdy zastanawiamy się, jak proces ten spowolnić lub zatrzymać. Dotyczy to nie tylko znanych od wieków chorób jak dżuma, gruźlica czy cholera, ale również tych, które pojawiły się całkiem niedawno, jak HIV/AIDS, ebola, świńska grypa i COVID-19.
Praca stanowi przewodnik po społecznych aspektach epidemii. Pokazuje rolę, jaką patogeny odegrały w procesie rozwoju ludzkich cywilizacji, jaki jest związek epidemii z nowoczesnością i dlaczego późnonowoczesny świat sprzyja wyłanianiu się nowych zagrożeń zakaźnych. Książka ukazuje, jak patogeny uczyniono istotnym elementem rozmaitych polityk i jaki wpływ epidemie wywarły na koncepcję zdrowia publicznego. Omawia też, jak choroby zakaźne są przedstawiane w kulturze popularnej, oraz analizuje mechanizmy zbiorowych i instytucjonalnych reakcji na zagrożenie z nimi związane. Wreszcie książka prezentuje wyniki badań z 2018 i 2020 roku dotyczące stosunku Polek i Polaków do chorób zakaźnych oraz ich postawy wobec pandemii. Wszystko to sprawia, że praca ta pozwala umieścić skalę naszej reakcji na COVID-19 w odpowiedniej perspektywie.
The book We Are Coming Out of the Closet is addressed to lesbian, gay, bisexual and transgender+ people, as well as other interested individuals, in places where an awareness of the significance possessed by self-disclosure doesn't exist yet or needs further raising. The readers for whom the subject is new can learn what goal underlies abandoning closets and how to carry out this task skilfully. Those who in some degree have already gone through the issue may look at its details from the Author's perspective. His reflections come from extensive reading and long-standing observation of developments in the world. In the coming out of particular individuals the Author sees acting for LGBT+ emancipation. Thus, he treats each positive act of self-disclosure as a political act. He associates the motivation for this activity with values conducive to human well-being. Since the issue concerns ethical behaviour, including equal treatment of citizens by the law, in this context the nebulous narrative about tolerance is rejected. In the worldwide liberation movement in question these ideas are well-known. However, in some regions important homework still remains to be done. This publication may be helpful in it.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
