Anda Rottenberg, wybitna kuratorka i krytyczka zbiera rozrzucone na przestrzeni lat okruchy pamięci, tworząc pasjonujący pejzaż sztuki i kultury XX i XXI wieku. W tym bogato ilustrowanym tomie awangarda spotyka Warhola i kolorystów, znani artyści jak Munch, Szapocznikow czy Wróblewski sąsiadują z tymi mniej znanymi, a godnymi uwagi. Autorka pisze o pamięci, obecności kobiet w świecie, ale i o związkach między władzą a sztuką i kulturą. To wciągający przewodnik po sztuce XX i początków XXI wieku, ale i po współczesnym świecie. Rozrzut to lektura nie tylko dla miłośników sztuki, a może wręcz przede wszystkim dla "niemiłośników". Otwiera drzwi do zrozumienia kwestii fundamentalnych: po co nam sztuka i po co nam artyści.prof. Małgorzata Omilanowska/ fragment wstępu
Anda Rottenberg rekonstruuje dzieje własnej rodziny, niejednorodnej pod względem etnicznym i wyznaniowym. Babka ze strony ojca jako ortodoksyjna Żydówka nosiła perukę i przestrzegała restrykcyjnych zasad koszerności. Krewni po kądzieli byli pochodzenia rosyjskiego, a wszelkie uroczystości obchodzili w obrządku prawosławnym. Dlatego też autorka swoich korzeni szuka m.in. na nowosądeckim kirkucie i w Nowosybirsku. Rodzinnymi opowieściami oswaja nieobecnych. Niczego nie retuszuje. Nie przemilcza i tego, że wujek był pionierem i komsomolcem. Wspomina o skandalu obyczajowym, jaki wybuchł tuż po ślubie jednej z ciotek. Opowiada przy tym niezwykłą historię łagrową o znajomości swoich przyszłych rodziców. Z fragmentarycznych relacji, z dokumentów urzędowych usiłuje wydobyć informacje o konkretnych osobach, które zginęły w obozach koncentracyjnych i gułagach. Anda Rottenberg nie zapomina również o żywych. Krewnych odnajduje zarówno w Rosji, jak w Szwajcarii i Kanadzie. Poszukiwania korzeni Anda Rottenberg przeplata z wątkiem dramatycznej historii zaginionego syna, o czym opowiada odważnie i szczerze. To książka o trudnych relacjach, miłości, cierpieniu, poszukiwaniu tożsamości, oczekiwaniu, stracie, śmierci i pogodzeniu z losem. O upadkach i o podnoszeniu się. Anda Rottenberg (ur. 1944) – polska historyczka sztuki, krytyczka i publicystka, organizatorka i kuratorka licznych wystaw. Jest również autorką poświęconych sztuce artykułów naukowych i esejów, zamieszczanych w krajowych i zagranicznych wydawnictwach. W latach 1993–2000 dyrektor Galerii Sztuki „Zachęta” w Warszawie, od 1998 roku przewodnicząca Fundacji Instytutu Promocji Sztuki. Autorka między innymi: Sztuka w Polsce 1945–2005 (2005), Przeciąg: Teksty o sztuce polskiej lat 80. (2009), Rottenberg. Już trudno (2014, z Dorotą Jarecką), Berlińska depresja. Dziennik (2018), Lista. Dziennik 2005 (2019) i Zbliżenia. Szkice o polskich artystach (2020). Nominowana do Nagrody Literackiej Nike oraz Nagrody Literackiej Gdynia.
ZBLIŻENIA. Szkice o polskich artystach to zbiór komentarzy do sztuki blisko pięćdziesięciu polskich artystów, których Autorka spotkała w swoim zawodowym życiu. Krótkie eseistyczne formy mają na celu dotrzeć do osób spoza wąskiego kręgu profesjonalistów. To bardzo osobisty, choć niekompletny pamiętnik spotkań ze sztuką. Ten kameralny subiektywizm sprawia, że zetknięcie z dziełami, które przeciętnemu odbiorcy nie zawsze wydają się zrozumiałe, jest prostsze i – co ważne – pomaga zrozumieć artystyczne credo ich twórców. „Od wielu dekad pracuję z artystami. Nie zawsze efektem tej współpracy są wystawy, często kończy się na wstępach do katalogów lub niewielkich artykułach, w których próbuję nazwać to, co robią. W większości są to krótkie formy, pisane możliwie prostym językiem; chciałam, by trafiły do osób spoza wąskiego kręgu profesjonalistów. Liczę na przypadkowego czytelnika, mając nadzieję, że zainteresuje się sztuką, o której piszę, i zrozumie artystę, który tę sztukę tworzy”. Anda Rottenberg przybliża prace zarówno klasyków nowoczesności – Stanisława Fijałkowskiego, Jerzego Nowosielskiego czy Aliny Szapocznikow, jak i mniej znanych, młodszych twórców – Martyny Ścibior, Bogny Burskiej, Dominika Lejmana. Wybór nazwisk – jak pisze we wstępie – jest wynikiem „przypadkowych splotów okoliczności”. Nie odzwierciedla w pełni jej fascynacji, jest ich bowiem znacznie więcej… Anda Rottenberg – historyczka i krytyczka sztuki, kuratorka wystaw. Pracowała m.in. w Instytucie Sztuki PAN, kierowała Departamentem Sztuki w MKiS (1990-1991), była dyrektorką Zachęty – Narodowej Galerii Sztuki (1993–2001), dyrektorką do spraw artystycznych Muzeum Sztuki Nowoczesnej (2006-2008). W latach 1988–1993 przewodniczyła Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA, później została wiceprzewodniczącą Zarządu Głównego Stowarzyszenia (1994–2000). Zainicjowała powstanie Muzeum Sztuki Nowoczesnej, którego Radzie Programowej następnie przewodniczyła. O kilku lat kieruje działem kultury miesięcznika „Vogue” i prowadzi cykliczną audycję Andymateria w Radiu TOK FM. Jest autorką wielu publikacji o sztuce oraz książek, m.in. Sztuka w Polsce 1945–2005 (2005, 2020), Przeciąg. Teksty o sztuce polskiej lat 80.(2009), Proszę bardzo (2009), wywiad rzeka Rottenberg. Już trudno (2014), dzienniki: Berlińska depresja (2017) i Lista (2019).
Ta książka to zapis rocznego pobytu autorki w Berlinie. Wnikliwe notatki z lektur, intymne wspomnienia o rodzinie i przyjaciołach, szczere komentarze na temat wystaw i sztuki. Ale i zatroskane spojrzenie w Polskę, udział w protestach ulicznych jak i zaangażowanie w ochronę przyrody – od bluszczu na sąsiedniej kamienicy po Puszczę Białowieską. Anda Rottenberg w notatkach jawi się jako przenikliwa obserwatorka i aktywna uczestniczka życia społeczno- politycznego, a także jako wrażliwa odbiorczyni dzieł sztuki i literatury. Z mieszkania w berlińskiej dzielnicy Wannsee wspomina przeszłość i analizuje teraźniejszość.
(…) uczestniczę w rozmaitych naukowych seminariach, zabieram głos w dyskusjach i biesiaduję. A także chodzę na koncerty i spotkania z ciekawymi ludźmi, wypożyczam i czytam książki, coś piszę, coś publikuję i obiecuję, że znów coś napiszę albo coś wygłoszę, albo zrobię jakąś wystawę. Z zewnątrz wygląda to tak, jakbym żyła w realnej rzeczywistości, a nie w jakimś wirtualnym balonie. Ale subiektywnie raczej płynę nad ziemią, jak jedna z moich ulubionych bohaterek ostatniej książki Olgi Tokarczuk, która już nie jest żywa, choć jeszcze nie umarła.
fragment książki
Zbiór tekstów z lat 19992019 wybitnej polskiej krytyczki i kuratorki sztuki.Przez dwie minione dekady Anda Rottenberg pisała teksty publikowane w polskich i zagranicznych katalogach i książkach, prasie artystycznej ale i tej codziennej. Teksty o ciekawych dziełach sztuki, ale i o sztuce i jej miejscu w życiu publicznym. Autorka wspomina artystki i artystów, od tych znanych jak Munch, po tych, o których wiedzę posiadają nieliczni. Pisze o pamięci, obecności kobiet w świecie, ale i o relacji między władzą o sztuką. Rozrzut to wciągający przewodnik po sztuce, ale i przez to po świecie.
Sztuka w Polsce 1945-2005 to jak pisze autorka podręczny przewodnik. Anda Rottenberg w zwięzły sposób opisuje sztukę i życie artystyczne ostatnich sześćdziesięciu lat, a całości dopełniają noty biograficzne artystów, krytyków, kuratorów i organizatorów życia artystycznego mających duży wpływ na dzieje polskiej sztuki powojennej. Jej linię rozwojową opisuje autorka nie abstrakcyjnie, ale w powiązaniu z rzeczywistością minionego półwiecza. Ukazuje przede wszystkim przemiany w sztuce współczesnej i tych twórców, którzy wnieśli do niej coś nowego. Dzięki tej książce nurty, kierunki, wybitne postaci i zjawiska alternatywne układają się w całość i tworzą logiczny ciąg. Anda Rottenberg nie tylko przedstawia historię sztuki współczesnej w Polsce, ale uczy patrzeć na nią i pomaga zrozumieć nowe zjawiska artystyczne.Książka jest świetnie opracowana edytorsko i bogato ilustrowana (ok. 500 fotografii dzieł sztuki), oprócz rozbudowanego indeksu osób zawiera słownik terminów.[...] nasycona informacjami książka Andy Rottenberg jest praktycznie pierwszą (choć trudno w to uwierzyć) syntetyczną prezentacją sztuki polskiej ostatnich 60 lat. [...]Tekst napisany jest wartko, żywo, bez cienia pseudokrytycznego żargonu. Autorka nie kryje swych upodobań i sympatii, ale też potrafi obiektywnie ukazać cała panoramę zjawisk. Książka napisana jest z pasją, ale bez ideologicznego zacietrzewienia. Połączona z przewidywanym, bardzo obfitym materiałem ilustracyjnym, powinna się stać podstawowym, bardzo potrzebnym, kompendium wiedzy o sztuce w Polsce drugiej połowy XX i początków XXI wieku.(z recenzji wydawniczej Marii Poprzęckiej)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
