Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
WŁODZIMIERZ WINCŁAWSKI (rocznik 1942) jest emerytowanym profesorem socjologii UMK. Doktorat i habilitację otrzymał w warszawskim Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Podjął pracę w PAN-owskim Instytucie Rozwoju Wsi i Rolnic- twa, gdzie powierzono mu badania socjologicznych zagadnień wsi i wychowania. Po zamieszkaniu w Toruniu i podjęciu pracy na UMK, skierował się ku badaniu dziejów socjologii. Jest autorem artykułów i książek na te tematy.
Myśl napisania autobiografii narodziła się we mnie w późnym wieku emerytalnym, podczas pracy nad kolejnym tekstem naukowym, kiedy to dostrzegłem, że nie wnoszę nic nowego do socjologii. Odłożyłem pióro z postanowieniem zarzucenia pracy naukowej. Wiązało się to także z koniecznością porzucenia mojego stylu życia, miałem przestać pisać. Nie mogłem tego zaakceptować. Sięgnąłem ponownie po pióro i zagłębiłem się w opisie własnej przeszłości. Temperament socjologa nakazywał mi rozpatrywać ją w ścisłym powiązaniu z najbliższym otoczeniem społeczno-kulturowym.
Ewa Bińczyk napisała bardzo potrzebną książkę. Znakomitą filozoficznie. Jej czytanie porusza, jej treści wywołują gniew, ale też dają impuls do działania, przynoszą nadzieję. Dla mnie jest to ponadto książka, która w praktyce realizuje idee bliskiej mi feministycznej etyki troski. Ewa Bińczyk troszczy się o świat, o wszystkie jego istoty, zasoby i instytucje. Dokonuje szczegółowej diagnozy katastrofy, w jakiej się zanurzamy, druzgocącej i trudnej do przyjęcia. Książka przekonuje, że dzisiaj jak nigdy wcześniej potrzebujemy humanistyki, która chce zmieniać świat, dobrze zorientowanej we współczesności, jednocześnie eksperckiej i popkulturowej.
Dr hab. Aleksandra Derra, prof. UMK
Aktualne, inspirujące i wielowymiarowe studium Ewy Bińczyk oferuje panoramę myśli i perspektyw dotyczących współczesnych wyzwań społecznych, ekonomicznych i ekologicznych, zapraszając czytelników do refleksji i działania. Autorka przedstawia kompleksową analizę kreatywnych strategii adaptacyjnych, rozpatrując zarówno ekonomiczne koncepcje dewzrostu, jak i ekologiczne aspekty uodparniania gospodarek. Przez pryzmat myśli społecznej, badaczka wnikliwie analizuje też rolę uniwersytetu. Książka Ewy Bińczyk to lektura obowiązkowa dla zainteresowanych odkrywaniem innowacyjnych podejść do przyszłości naszego świata.
Prof. dr hab. Ewa Domańska
Nie przetrwamy jako ludzkość, jeśli nie zmądrzejemy. Książka Ewy Bińczyk uświadamia to w wielkim stylu. Autorka przekonująco łączy w niej problematykę antropocenu, której jest najwybitniejszą znawczynią w Polsce, z zagadnieniami politycznymi i ekonomicznymi. Zajmuje wyraziste stanowisko i przekonująco argumentuje na jego rzecz. Pisze z pasją i zaangażowaniem, spełniając zarazem wszelkie kryteria analizy naukowej. Świetna książka.
Prof. dr hab. Andrzej Szahaj
Przekład – Krzysztof Abriszewski, Paweł Gąska, Adrian Zabielski
Redakcja naukowa oraz naukowe opracowanie przekładu – Krzysztof Abriszewski, Paweł Gąska, Adrian Zabielski
Pierwsze gry wideo stworzono dla szerokiej publiczności, ponieważ nie istniała jeszcze wyodrębniona grupa w postaci wyspecjalizowanych graczy. Pomiędzy latami osiemdziesiątymi z grami na automaty a dniem dziesiejszym gry wideo dojrzały jako medium, wykształcając szeroki wachlarz konwencji, budując wyspecjalizowaną bazę fanów… i zrażając wielu graczy.
Rekreacyjna rewolucja w tytule niniejszej książki oznacza czas przełomowy w historii gier wideo, w którym na nowo odkrywa się prostotę wczesnych gier, gdy jednocześnie nowe, bardziej elastyczne projekty pozwalają lepiej wpasować gry wideo w życie graczy. Gry ulegają głębokiemu przekształceniu, a wraz z nimi nasze wyobrażenie o tych, którzy w nie grają. To czas, gdy uzmysławiamy sobie, że w gry wideo może grać każdy.
Jesper Juul, Rekreacyjna rewolucja w grach wideo
Prezentowana książka stanowi drugą pozycję z serii wydawniczej Kultura Współczesności. Mamy nadzieję, że ze względu na jej punkt wyjścia – rozbieżność między rozpowszechnionym stereotypem gracza (właśnie jako gracza zagorzałego), a tym, kto faktycznie gra w gry cyfrowe, jakie tytuły wybiera oraz ile czasu im poświęca – okaże się interesująca zarówno dla zapalonych graczy, jak i dla osób, które myślą o sobie jako o „niegrających”.
Jeszcze nigdy w naszej historii nie dysponowaliśmy tak wieloma informacjami na wyciągnięcie ręki, a mimo to większość z nas nie wie, jak naprawdę działa świat. Dzięki tej książce poznacie i zrozumiecie siedem najbardziej fundamentalnych aspektów, od których zależy nasze przetrwanie i dobrobyt. Począwszy od produkcji energii i żywności, poprzez surowce i globalizację, aż po wszelkie zagrożenia, nasz wpływ na środowisko naturalne i jego przyszłość książka Jak naprawdę działa świat to bardzo potrzebna konfrontacja mitów z rzeczywistością. Bo żeby skutecznie rozwiązywać problemy, musimy najpierw poznać i zrozumieć fakty. Z tej ważnej i zachęcającej do myślenia książki dowiemy się na przykład, że globalizacja wcale nie jest nieunikniona i że wciąż zwiększamy swoją zależność od paliw kopalnych, co sprawia, że ich całkowita i szybka eliminacja jest mało prawdopodobna. Opierając się na najnowszych badaniach naukowych i stawiając czoła źródłom dezinformacji od Yuvala Noah Harariego po Noama Chomskyego Smil odpowiada na najdonioślejsze pytanie naszego stulecia: czy jesteśmy nieodwołalnie skazani na zagładę, czy może przyszłość przyniesie bardziej optymistyczną utopię?
Nowa książka Małgorzaty Przybysz-Zeremby "Wybrane obszary diagnozy problemów rodziny" ma na celu przybliżenie czytelnikom, zwłaszcza studentom kierunków pracy socjalnej i pedagogiki, istotnych zagadnień teoretycznych oraz praktycznych działań dotyczących procesu diagnozy, kluczowych dla ich zawodowego rozwoju.Autorka skupia się na elementach, które mają istotny wpływ na efektywność procesu diagnostycznego, zwracając uwagę na aspekty praktyczne oraz teoretyczne. Przedstawione zagadnienia i problemy są ukazane w sposób, który zachęca studentów i początkujących pracowników socjalnych i pedagogów do samodzielnego podejmowania działań diagnostycznych, poszukiwania rozwiązań oraz konstruktywnego myślenia.Książka stanowi cenne narzędzie dla osób pragnących rozwijać swoje umiejętności diagnostyczne oraz zwiększyć skuteczność pracy zawodowej. Wspierając rozwój refleksyjności zawodowej, ta publikacja staje się niezbędnym elementem samokształcenia, mającym na celu doskonalenie warsztatu pracy i podnoszenie jakości świadczonych usług. "Wybrane obszary diagnozy problemów rodziny" to książka zarówno dla studentów, ale rzede wszystkim dla praktyków zainteresowanych pogłębieniem swojej wiedzy i umiejętności w dziedzinie pracy z rodziną.
Duszą tłumu nie kieruje potrzeba wolności, lecz potrzeba uległości. Pragnienie posłuszeństwa każe tłumowi poddać się instynktownie każdemu, kto chce być jego panem. Pierwsza w historii nauki próba psychologicznej analizy zachowania jednostek w dużych zbiorowiskach. Le Bon dokonał klasyfikacji tłumów i poddał analizie czynniki mające wpływ na ich działanie, ukazał też znaczenie wiecowych przywódców. Autor charakteryzował tłum jako impulsywny, zmienny, drażliwy, podatny na sugestie, przesadny w emocjach i nietolerancyjny. Książka napisana w 1895 roku stała się w pewnym sensie prorocza. W następnym wieku to tłumy, masy w dużym stopniu umożliwiły przejęcie władzy m.in. Leninowi, Mussoliniemu czy Hitlerowi. Mimo upływu niemal 130 lat od czasu powstania Psychologii tłumu wiele zawartych w niej spostrzeżeń (i ostrzeżeń) pozostaje aktualnych.
Społeczeństwa w krajach uprzemysłowionych doświadczyły w ostatnim wieku dużych zmian w strukturze demograficznej. Z jednej strony nastąpił wzrost przeżywalności wśród osób z wyższych przedziałów wiekowych, z drugiej zmniejszyła się liczba urodzeń. W efekcie populacje krajów rozwiniętych stały się zauważalnie starsze. Jednocześnie poprawa wskaźników demograficznych związanych ze śmiertelnością jest większa niż prognozowano. To niedoszacowanie stanowi poważne wyzwanie dla podmiotów wypłacających świadczenia uzależnione od długości życia ubezpieczonego. Ryzyko niewłaściwego oszacowania przyszłych trendów demograficznych jest ściśle powiązane z ryzykiem długowieczności. Ryzyko, że grupa osób będzie żyć dłużej lub krócej, niż oczekiwano, może być przeniesione na inne podmioty w tradycyjny sposób, w oparciu o reasekurację. Jednak rynek reasekuracji ma zbyt małą pojemność i płynność, by w pełni sprostać rosnącym potrzebom. W tej sytuacji ważną rolę mogą odegrać rynki kapitałowe, które dysponują zarówno wystarczającą pojemnością, jak i płynnością. Do transferu ryzyka długowieczności wykorzystuje się obligacje, instrumenty pochodne (q-forward, s-forward, swapy, opcje), wykupy i zakupy planów emerytalnych oraz sprzedaż niezapadłych polis. Istotnym ograniczeniem dla rozwoju rynku instrumentów transferu ryzyka długowieczności są trudności związane z wyceną ryzyka długowieczności. Instrumentów tych nie da się bowiem zreplikować, co powoduje, że mamy do czynienia z rynkiem niezupełnym. Tym samym nie jest możliwe zastosowanie klasycznych metod wyceny. Wycena instrumentów transferu ryzyka długowieczności jest ściśle powiązana z prognozowaniem przyszłych wskaźników śmiertelności. Celem książki jest charakterystyka ryzyka długowieczności i sposobów jego transferu na rynki kapitałowe oraz zbadanie zależności pomiędzy modelowaniem śmiertelności a wyceną ryzyka długowieczności.
Badania nad problematyką kobiecą zaowocowały szeregiem interesujących monografii, zbiorów studiów i syntez. Książka ta – będąca pierwszym tomem serii wydawniczej Historie nieobojętne – jest efektem dalszych debat nad historią, rolą i postrzeganiem kobiet w różnych okresach historycznych i dziedzinach życia. W rozważaniach tych wzięli udział przedstawiciele wielu dyscyplin naukowych, m.in. historii, historii sztuki, filozofii, antropologii, socjologii, kulturoznawstwa, literaturoznawstwa. Ramy chronologiczne tomu są niezwykle szerokie i obejmują refleksje od średniowiecza, aż po czasy współczesne.
Horyzonty Nowoczesności, tom 135
Książka Sława literacka albo nowe reguły sztuki stanowi próbę zrozumienia szczególnego typu sławy pisarzy, która wynika z pozornie sprzecznych źródeł uznania – popularności w kulturze masowej i środowiskowego prestiżu. Celebryci literatury zajmują problematyczną pozycję, gdyż łączą takie pola i formy kapitału, które powinny się wzajemnie wypierać, jednocześnie negocjując i wystawiając na próbę społeczną wiarę w sens i wartość sztuki oraz reguły obowiązujące w jej obrębie. Wymykają się tym samym tradycyjnym podziałom na autonomię i heteronomię, sztukę wysoką i popularną, gromadząc wiele odmiennych form kapitału i zmieniając je w prestiż kulturowy. Autor książki mierzy się zatem z szeregiem paradoksów, mitów i teoretycznych zawiłości, starając się wyjaśnić, jak różne i rzekomo przeciwstawne waluty, logiki i wartości działają w obrębie twórczości literackiej i jak zmienia to warunki akumulacji uznania. Jak przekonuje, prominentni twórcy zajmują centralną pozycję we współczesnym polu literatury i decydują o warunkach jego funkcjonowania. Nie są ciekawostką, marginesem czy wyjątkiem, działają raczej jak soczewka, w której skupiają się problemy najnowszej literatury w jej silnych związkach z mediami i ekonomią. Sławni autorzy uruchamiają najbardziej złożone układy relacji w sieciowej kulturze literackiej i inicjują największą liczbę transakcji między wszystkimi polami i formami kapitału, stanowiąc klucz do zrozumienia współczesnego przemysłu literackiego jako całości. Więcej nawet – pomagają zrozumieć szersze relacje kultury i ekonomii, złożoną mechanikę późnego kapitalizmu, sens inwestycji w sferę wolną od rynkowej ewaluacji i paradoksy ukryte w samym pojęciu wartości artystycznej. Pisarze-celebryci odsłaniają zasady funkcjonowania piramidy finansowej, jaką jest kultura, jednocześnie utwierdzając naszą wiarę w to piękne „nie-całkiem-oszustwo”.
Dominik Antonik – doktor literaturoznawstwa związany z Wydziałem Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się teorią, socjologią i ekonomią literatury i kultury, badając najnowszą polską literaturę w jej powiązaniach z rynkiem, mediami, kulturą sławy oraz szeroko pojętą sferą społeczną. W swoich interpretacjach uwypukla bliskie relacje tego, co prywatne, jednostkowe i przypisywane kulturze, z ekonomią, reprodukcją kapitału i logiką konkurencji. Opublikował monografię Autor jako marka (2014), jego artykuły ukazywały się m.in. w „Kulturze i Społeczeństwie”, „Tekstach Drugich” i „Zagadnieniach Rodzajów Literackich”.
Monografia stanowi interesujący i wartościowy wkład w proces wzbogacania naszej wiedzy o tak ważnym obszarze polskiej rzeczywistości gospodarczej, społecznej i samorządowej, jakim jest spółdzielczość spożywców. Obszarze. który w warunkach[…] globalizacji, koncentracji kapitału oraz coraz większej nieprzewidywalności rynku jakże często umyka naszej percepcji, spychany na peryferie współczesnej cywilizacji[…] To pozycja pozwalająca na ukazanie możliwych, bo znanych od dziesiątek i setek lat, rozwiązań, spełniających potrzeby artykułowane przez każdego konsumenta Z recenzji prof. dra hab. Stanisława Kowalczyka z SGH w Warszawie
„Wszyscy znamy – pisze Bertrand Russell – dykteryjkę o podróżniku, który napotkał w Neapolu dwunastu wylegujących się w słońcu żebraków (działo się to jeszcze przed epoką Mussoliniego i zaoferował lira najbardziej leniwemu spośród nich. Jedenastu zerwało się, by dowodzić swych praw do lira, nic zatem dziwnego, że otrzymał go dwunasty”. Błyskotliwy esej brytyjskiego filozofa, z którego pochodzi ten fragment, nosi tytuł Pochwała lenistwa, choć o leniach, próżniakach, bumelantach, lawirantach i niebieskich ptakach zwykliśmy myśleć raczej w kontekście pejoratywnym. Russell postawił jednak przewrotną tezę, że „wielka część ludzkich krzywd we współczesnym świecie bierze się z przekonania o szczególnej wartości pracy oraz ze droga do szczęścia i dobrobytu wiedzie przez zorganizowane ograniczenie ilości wykonywanej pracy”. Teksty zamieszczone w niniejszym tomie poświęcone zostały różnorodnym kontekstom figur leni, obiboków, próżniaków, wałkoni, leserów, bumelantów, lawirantów, darmozjadów i innych niebieskich ptaków. Niektórym bohaterom bliżej jednak do postaci poszukujących wolności, odczuwających przemoc obecnej kultury, będącej dla nich źródłem cierpień. Szukają zatem sposobów radzenia sobie z niesprzyjającą rzeczywistością: stawiają opór, lawirują, zmyślają, a nawet kłamią i oszukują, by zachować wartości wyższe.
Recenzowana książka jest wartościowa pod względem naukowym, gdyż jest odważnym manifestem człowieczeństwa, a w samym centrum proponowanej perspektywy gerontologii humanistycznej stawiana jest osoba starzejąca się i stara oraz najbliższe otoczenie osób towarzyszących jej w drodze. To perspektywa, w której tryumfuje człowiek, a starość jawi się jako etap rozwojowy zanurzony w biografii jednostki, postrzegany holistycznie. Humanistyczna perspektywa rozwoju w starości budowana jest na niezbywalnym fundamencie, a jest nim godność osobowa. Jednakże adresatami publikacji nie muszą być jedynie osoby naukowo zajmujące się procesami starzenia się. To książka, którą przeczytać może każdy. Bez względu na to czy pomoże czytelnikowi lektura tej książki zrozumieć starość swoich bliskich, własną starość, czy też uwrażliwi na problemy egzystencjalne, skonfrontuje ze stereotypami, to będzie wartościowym doświadczeniem wyzwalającym refleksję nad ludzkim istnieniem. Z recenzji dr. hab. Artura Fabisia, prof. WSB Z uwagi na szeroki zakres podejmowanych zagadnień oraz przyjętą humanistyczną perspektywę książka wzbudzi zainteresowanie gerontologów, w tym gerontologów społecznych, geragogów. Będzie też niezwykle użyteczna jako literatura w szkolnictwie wyższym, na kierunkach pedagogicznych, do realizacji zajęć dydaktycznych z zakresu gerontologii, andragogiki czy geragogiki itp. Również osoby pracujące z osobami starszymi i na ich rzecz, m. in. pracownicy instytucji pomocy społecznej oraz szeroko pojętej oświaty i kultury, mogą odnaleźć tu cenne inspiracje i wiedzę gerontologiczną, w ten sposób poszerzając własne kompetencje. Z recenzji dr hab. Anny Leszczyńskiej-Rejchert, prof. UWM
What do we mean by social class in the 21st century?
University of Brighton sociologists Laura Harvey and Sarah Leaney and award-winning comics creator Danny Noble present an utterly unique, illustrated journey through the history, sociology and lived experience of class.
What can class tell us about gentrification, precarious work, the role of elites in society, or access to education? How have thinkers explored class in the past, and how does it affect us today? How does class inform activism and change?
Class: A Graphic Guide challenges simplistic and stigmatising ideas about working-class people, discusses colonialist roots of class systems, and looks at how class intersects with race, sexuality, gender, disability and age. From the publishers of the bestselling Queer: A Graphic History, this is a vibrant, enjoyable introduction for students, community workers, activists and anyone who wants to understand how class functions in their own lives.
Dr Laura Harvey and Dr Sarah Leaney are senior lecturers in sociology at the University of Brighton. Laura’s work draws on sociology, gender studies, social psychology and cultural studies. Sarah’s work explores the connection between class and housing, with a focus on social housing and stigma.
Danny Noble is an illustrator and writer. In 2020 she published Shame Pudding, a graphic memoir, and won a Comedy Women in Print Award for her comic ‘Was It…Too Much For You?‘. She has illustrated children’s books by Adrian Edmondson.
Szerokie upowszechnienie i dynamiczny rozwój cyfrowych technologii informacyjnych, mediów społecznościowych, dziennikarstwa obywatelskiego, a także technologii smart sterujących otaczającymi nas urządzeniami czy całymi gałęziami przemysłu niosą ze sobą nie tylko szanse szybszego przepływu i lepszego wykorzystania informacji, lecz także zagrożenia związane z cyberterroryzmem, dezinformacją i wszelkimi aspektami wojen prowadzonych w cyberprzestrzeni. Refleksja nad zjawiskami dezinformacyjnymi, a także teoretyczne podstawy przeciwdziałania im należą do pól badawczych różnych dyscyplin nauk humanistycznych i społecznych: nauk o komunikacji społecznej i mediach (informatologia, medioznawstwo), nauk o bezpieczeństwie, politologii, ale także filozofii czy socjologii. Takie właśnie interdyscyplinarne ujęcie zagadnienia prezentujemy w niniejszej książce.
Jerzy Pleśniarowicz (1920 – 1978) – poeta, tłumacz literatury białoruskiej, czeskiej, słowackiej, rosyjskiej, ukraińskiej, reżyser teatralny i radiowy, dramaturg, animator kultury.
Autor Ballady o ułanach i innych wierszy (1987), antologii Wiersze z Rzeszowskiego (1974), monografii Kartki z dziejów rzeszowskiego teatru (1985), współautor Antologii poezji ukraińskiej (1978), autor Wierszy i przekładów wierszy (2018), Przekładów prozy (2019), Przekładów dramatów cz. 1 – 3 (2020 – 2021), tomów O poezji i recytacji, o dramacie i teatrze (2021) oraz Teatr w Rzeszowie (2023).
Kolejny tom Pism Jerzego Pleśniarowicza: Adaptacje teatralne, radiowe i telewizyjne gromadzi scenariusze i opracowania dramaturgiczne dla teatru w Rzeszowie (m. in. sztuka poświęcona patronce tej sceny: Panna Młoda z „Wesela”. Wanda Siemaszkowa, 1974) oraz słuchowiska dla Rzeszowskiej Rozgłośni Polskiego Radia z lat 1962 – 1977, często nadawane w programie ogólnopolskim, oparte na twórczości m. in. Antoniego Czechowa, Maksima Gorkiego, Wasilija Szukszyna, Aleksandra Wołodina, Iryny Wilde, Jewhena Hucały, Jerzego Andrzejewskiego, Jana Parandowskiego, Stanisława Piętaka, Ludwika Hieronima Morstina, Zbigniewa Dominy, Kazimierza Boska. Zamieszczono tu także scenariusz dla Teatru Telewizji Polskiej poświęcony poezji Juliana Przybosia pt. „Nie list, raczej płatek lotu w kopercie…” (1977) oraz tekst widowiska Świt nad Afryką, opartego na francuskojęzycznej poezji afrykańskiej w przekładach Jerzego Pleśniarowicza (1962).
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
