Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Postfeminizm ma wiele znaczeń, częściowo ze sobą sprzecznych. Tu oznacza myślenie kobiet korzystających ze wszystkich osiągnięć feminizmu, zadowolonych ze społecznej pozycji kobiety, niezainteresowanych walką i bawiących się odwetem. Nie zależy im na równości z mężczyznami, bo uważają ich za istoty niższe. Maria Anna Potocka
Książka powstała w efekcie teoretyzacji procesu trójstronnego (akademia /studenci + młodzi mieszkańcy miejskich defaworyzowanych sąsiedztw + pracownicy instytucji zaangażowanych w system wsparcia mieszkańców takich miejsc) współtworzenia przestrzeni miejsca życia w przebiegu partycypacyjnego badania-działania (PAR) prowadzonego w latach 2018–2021. W jego genezie uwidacznia się związek prac teoretycznych z klinicznym praktykowaniem i edukacją akademicką, charakterystyczny dla działań teoriotwórczych w łódzkim modelu rozwoju pracy społecznej.
Książka prezentuje złożone uzasadnienia i bogate w empiryczne ilustracje, rezultaty tego badania.
Trzy pierwsze rozdziały obejmują teoretyczne uzasadnienia społeczno-pedagogicznie zorientowanego PAR z dziećmi i młodzieżą z defaworyzowanych miejskich sąsiedztw. Czwarty wyjaśnia metodologiczne założenia pracy ze szczególną dbałością uzasadnia wybór metody, problematykę badawczą, techniki zbierania danych w badaniu jakościowym regulowanym prawidłowościami partycypacyjnej strategii badawczej. Wprowadza w teren badań oraz w ich przebieg.
Kolejne obejmują rezultaty badania:
– typologiczny opis sąsiedztw;
- siły ludzkie, społeczne, historyczne i ekonomiczne zdiagnozowane w tych miejscach;
– rekonstrukcję procesu współtworzenia społeczno-pedagogicznej rewitalizacji środowiska życia śródmiejskich sąsiedztw (nazwaną przez Autorów „małą rewitalizacją podwórek”).
W końcowej części pracy Czytelnik/czka znajdzie elementy refleksji na temat zmian opracowanych odrębnie dla wybranych grup podmiotów uczestniczących w tym kolektywnym akcie poznania i działania organizowanego w formacie partycypacyjnie konstruowanej zmiany rewitalizacyjnej czerpiącej inspiracje z źródłowej tożsamości pedagogiki społecznej oraz refleksję krytyczną.
Złożoność problemu wody pitnej sprawia, że jest on obecnie na świecie rozważany nie tylko przez fizyków, chemików, geografów, biologów czy klimatologów, lecz także przez ekonomistów, politologów czy – jak w tym przypadku, przez dwóch doświadczonych socjologów z UAM. Jakość wody do picia ma coraz większy wpływ na jakość życia ludzi i w szczególności na stan ich zdrowia, ale też staje się w naszej cywilizacji szczególną wartością społeczną i zajmuje coraz więcej miejsca w świadomości zbiorowej. Książka dobrze wpisuje się w mający w socjologii bogate i znakomite tradycje nurt stosowanych badań społecznych, podejmowanych z myślą o oczekiwanych, pożądanych i niezbędnych interwencjach publicznych, jakich dokonuje bądź powinna dokonywać władza – tak centralna, jak i lokalna, samorządowa.
prof. dr hab. Włodzimierz Anioł, Uniwersytet Warszawski
Przedstawione studium empiryczne jest szczególnie cenne ze względu na zakres prowadzonych badań podłużnych, obejmujących okres blisko dwudziestu lat. Dbałość o zachowanie w tak długim czasie porównywalności wyników zasługuje na szczególne uznanie, zwłaszcza biorąc pod uwagę zmieniające się na przestrzeni lat środowisko, w którym były prowadzone badania, jak i zróżnicowane podejścia do badanego zjawiska oraz rozwój narzędzi badawczych.
dr hab. Paweł Chudziński, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
„W kręgu Stanisława Ossowskiego” to projekt naukowy realizowany przez Wydział Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jego celami są: dokumentacja dorobku Ossowskiego i jego środowiska, badania nad twórczością i znaczeniem tego kręgu oraz publikacja niedrukowanych pism uczonego. Tom trzeci Dzienników jest szóstą książka powstałą w ramach projektu.
Dzienniki Stanisława Ossowskiego, wydawane ponad pół wieku po jego śmierci, obejmują niemal całe życie autora, wplecione w historię Polski. Pisane były, z przerwami, od 1905 do 1963 roku. Są zbiorem zapisków z życia codziennego, wojen i podróży, obserwacji środowiskowych, notatek z lektur i przemyśleń; łączy je uważność i refleksyjność. Stanowią materiał do biografii intelektualnej Ossowskiego i źródło do historii życia umysłowego w Polsce. Bogaty aparat naukowy ułatwia zrozumienie zapisków i umieszcza je w kontekście ludzi, miejsc i czasów.
Tom I obejmuje lata 1905–1939, tom II 1939–1940, tom III 1949–1963.
Problemy psychiczne także w polskim społeczeństwie nasiliły się po ponad dwóch latach trwania pandemii COVID-19. W szczególnie trudnej sytuacji znajduje się młodzież, wśród której liczba samobójstw podwoiła się. Również w starszych grupach wiekowych obserwuje się wzrost zaburzeń psychicznych, co może zaowocować w przyszłości większą liczbą zachowań samobójczych. W tych trudnych czasach, w cieniu toczącej się wojny w Ukrainie, trwającego kryzysu energetycznego i gospodarczego, rodzą się pytania o rolę i miejsce osób duchownych w profilaktyce samobójstw.
W książce dość szczegółowo opisano zjawisko samobójstw w Polsce i na świecie, koncentrując się na konsekwencjach społecznych zjawiska. Opisano specyfikę samobójstw i zachowań samobójczych oraz ich druzgocące skutki wśród młodzieży, seniorów i kobiet. W książce odwołano się do skutków pandemii COVID-19, przedstawiając najnowsze dane z Komendy Głównej Policji. Przedstawiono także tematykę samobójstw w Biblii. Wiele miejsca poświęcono ukazaniu podejścia Kościoła Rzymskokatolickiego do zjawiska samobójstw i do samobójców w historii. Zwrócono tu uwagę zwłaszcza na poglądy św. Augustyna i św. Tomasza z Akwinu, a także na ustalenia licznych soborów. W oddzielnym rozdziale poruszono temat samobójstw i samobójców we współczesnej wykładni Kościoła Rzymskokatolickiego, odnosząc się do dokumentów Soboru Watykańskiego II i późniejszych. W książce przedstawiono także współczesną praktykę duszpasterską stosowaną wobec samobójców i ich rodzin.
Książka zawiera trzynaście tekstów 16 autorek i autorów, którzy na 700 stronach przedstawili wyniki dwuletnich badań archiwalnych, bibliotecznych i prasowych na temat przejawów antysemityzmu na Uniwersytecie Poznańskim w dwudziestoleciu międzywojennym. Teksty objęły okres od utworzenia uczelni po jej zamknięcie we wrześniu 1939 roku i opowiadają o relacjach miedzy polską większością a żydowską mniejszością na poznańskiej wszechnicy. Akademicki kontekst funkcjonowania żydowskich studentek i żydowskich studentów w Poznaniu został przedstawiony na szerokim tle rozwoju antysemityzmu na środkowoeuropejskich uniwersytetach oraz na tle atmosfery Poznania, mającego w dwudziestoleciu międzywojennym opinię matecznika endecji.
We wszystkich tekstach wykorzystano obszerny materiał źródłowy – tekstowy i ikonograficzny (w książce znajduje się około 200 ilustracji) – który został wszechstronnie i wnikliwie zinterpretowany i wyjaśniony. Wysoki poziom merytoryczny oraz interesujące przedstawienie badanej problematyki cechuje wszystkie teksty zamieszczone w książce.
Artykuły zostały uzupełniony o bogaty wybór reprodukcji źródeł, a korzystanie z testów ułatwiają indeksy: osobowy, rzeczowy, geograficzny oraz nazw etnicznych. W monografii zestawiono liczącą kilkaset pozycji bibliografię. Książka cechuje się starannie i konsekwentnie zaprojektowaną szatą graficzną i silną symboliką okładki.
Kompendium wiedzy o wampirach i wilkołakach występujących w literaturze, sztuce i filmie, ilustrowane fragmentami tekstów literackich i przedstawieniami graficznymi. Obejmuje dzieje wampirów od antyku po XX wiek oraz uwzględnia mitologie germańskie, słowiańskie, romańskie, skandynawskie, węgierskie. Wilkołactwo i wampiryzm, dwa aspekty mitu przemiany człowieka w niebezpieczną, "obcą" istotę, to fascynujący fenomen szeroko rozumianej historii kultury. Erberto Petoia śledzi wyobrażenia wampira i wilkołaka występujące zarówno w literaturze (od Homera, Petroniusza, Owidiusza, po Polidoriego, Hoffmana, Stokera, Pavesego...), jak i w wyobraźni ludowej. Ten przegląd jest wynikiem skrupulatnych badań naukowych (m.in.: lingwistycznych, kulturowych, psychopatologicznych), pozostając jednocześnie zapisem niezwykłej przygody w krainie ludzkiej wyobraźni - przygody odbywającej się zarówno w czasie (od dzieł klasycznych do wytworów kultury masowej), jak i przestrzeni (w krajach skandynawskich, we Francji, Włoszech, Rumunii, wśród ludów słowiańskich...). Poprzez itinerarium trwające tysiąc lat i przebiegające przez najważniejsze kultury europejskie, niniejsza książka prezentuje historię tych dwóch niepokojących zjawisk, których personifikacje poruszały duszę ludzką począwszy od zamierzchłych czasów i które były obecne w prawie wszystkich kulturach. Uważane za postacie demoniczne jeszcze w czasach nie tak odległych, wilkołaki i wampiry dotarły do naszych czasów ze świata starożytności klasycznej poprzez średniowiecze. Sposób postrzegania wampirów i wilkołaków w kulturze zachodnioeuropejskiej silnie zależał i nadal od znaczenia nadawanego im przez teologię i demonologię katolicką. W kulturze współczesnej częściowo utraciły one swój aspekt groźnych i tajemnych postaci z piekła rodem, a oświetlone światłem "Boga rozumu", są badane jako przedstawiciele zjawisk zarówno kulturowych, jak i patologicznych i dodatkowo umieszczane w kontekście problematyki wierzeń dotyczących transformacji człowieka w zwierzę. W ten sposób również wampir, ze względu na to, że żywi się krwią, jest często traktowany jak postać zwierzęca. Za głośną postacią Hrabiego Drakuli i mniej znanych likantropów literackich, mamy do czynienia z długą tradycją i ogromnym dziedzictwem kulturalnym legend, postaci demonicznych i przerażających (niekiedy postaci historycznych). Są to projekcje odwiecznych lęków, które w ciągu stuleci obecne były w Europie, znajdując w końcu właściwą interpretację dzięki badaniom antropologów czy psychopatologów.
Niniejsza praca jest próbą przedstawienia trudnej i kontrowersyjnej historii nielegalnych migrantów na granicy polsko-sowieckiej w okresie między I a II wojną światową. Głównymi bohaterami tej pracy są przeciwnicy pograniczników - nielegalni migranci, którzy w latach dwudziestych XX w. przekraczali granicę do ZSRS (państwa gwarantującego wówczas rozwój kulturalny Ukraińców, Białorusinów i Żydów), a na początku lat trzydziestych uciekali do Polski przed bolszewickimi represjami i głodem.
Praca składa się z czterech rozdziałów, poprzedzającego je wstępu oraz wniosków końcowych. W pierwszym rozdziale poruszyłam zagadnienia związane z terminologią stosowaną przy omawianiu niepełnosprawności, klasyfikacjami niepełnosprawności, uprawnieniami, jakie przysługują osobom z niepełnosprawnościami, oraz zakresem działalności wybranych organizacji, stowarzyszeń i fundacji na ich rzecz. Drugi rozdział dotyczy aspektu turystycznego, w szczególności funkcji turystyki w odniesieniu do osób z niepełnosprawnościami i barier znajdujących się w otoczeniu, zawiera także przykłady zastosowania urządzeń i technologii dla osób z różnymi niepełnosprawnościami. Zagadnienia te wprowadzają w tematykę pracy dotyczącą udogodnień i ograniczeń. Trzeci rozdział poświęciłam istocie rozwoju turystyki w Szczecinie, charakterystyce metodyki pracy i źródeł danych oraz szczegółowej analizie wybranych elementów bazy materialnej turystyki w mieście i jej dostosowania dla osób o specyficznych potrzebach. W czwartym rozdziale opisałam i zilustrowałam wyniki badań, na podstawie których dokonałam oceny przystosowania Szczecina do wymagań i potrzeb osób z niepełnosprawnością ruchową w kontekście udogodnień i istniejących ograniczeń. Podałam również przykłady dobrych praktyk stosowanych w wielu regionach na świecie, które można wprowadzić i wykorzystać w Szczecinie. Ze wstępu
Książka Łukasza Posłusznego jest znakomitym studium socjologicznym (…). Składa się z dwóch części zatytułowanych: „Teoria organizacji totalnej od Goffmana do dziś” i „Historia i praktyki”. Opatrzona została krótkim wstępem, obszernym zakończeniem oraz imponującą bibliografią, głównie anglojęzyczną, dobrze wykorzystaną w tekście i dowodzącą erudycji Autora. Struktura książki jest klarowna, a zawartość interesująca dla socjologów, politologów, historyków oraz wszystkich zainteresowanych dylematami nowoczesności.
prof. Anna Matuchniak-Mystkowska
Próbę krytycznej rekonstrukcji [teorii Goffmana] dokonaną przez Łukasza Posłusznego doceniam także dlatego, że polskiej socjologii ciągle brakuje dobrego teoretyzowania konkretnego doświadczenia społecznego. Doświadczenie obozu koncentracyjnego jest szczególnie wyrazistym przykładem tego braku.
dr Piotr Filipkowski
Łukasz Posłuszny, adiunkt w Zakładzie Socjologii Kultury i Cywilizacji Uniwersytetu Wrocławskiego, z wykształcenia socjolog, historyk filozofii i filolog polski. Jego zainteresowania koncentrują się w obszarze badań biograficznych i pamiętnikarskich, organizacji totalnych, pamięci społecznej i UX. Autor wielu artykułów poświęconych problematyce pamięci oraz dwóch książek Przestrzenne formy upamiętniania Zagłady (2014) oraz Pytanie o pamięć. Relacje autobiograficzne więźniów obozów koncentracyjnych (2012). Współorganizował ogólnopolskie konkursy pamiętnikarskie, m.in. „Pamiętniki bezrobotnych” i „Życie codzienne w czasach koronawirusa”.
Przegląd twórczości młodej, pochodzącej z Bośni i Hercegowiny dramatopisarki – Tanji Šljivar (ur. 1988) obejmuje cztery sztuki teatralne w przekładzie Gabrieli Abrasowicz: Jesteśmy tymi, przed którymi ostrzegali nas rodzice, Tak jak wszystkie śmiałe dziewczyny, Reżim miłości i Reżim uzdrowienia. Jej propozycje artystyczne wpisują się w panoramę europejskiego dramatu autorstwa kobiet, który jest w krajach byłej Jugosławii niezwykle ekspansywny, zwłaszcza w ostatniej dekadzie.
Autorkę interesuje kwestia performatywności oraz eksperymenty strukturalne i innowacje językowe w tekstach scenicznych. Utwory Šljivar – gęste od nawiązań literackich i filozoficznych oraz odwołań do kultury popularnej, ponadto korespondujące z najnowszymi tendencjami w refleksji socjologicznej – są również ciekawe ze względu na krytyczny sposób przedstawienia określonych zagadnień społecznych. Tkanka tekstu nasycona jest obrazami i rozważaniami dotyczącymi m.in. relacji międzyludzkich, nierówności społecznych, feminizmu, wojny, uchodźstwa, kapitalizmu, biopolityki i ekologii.
Każdy z wybranych tekstów przypominających udramatyzowane eseje określić można jako zaangażowany komentarz do przemian zachodzących w otaczającej nas rzeczywistości. Twórczyni koncentruje się na procesach dostrzegalnych nie tylko na poziomie lokalnym, lecz obecnych również w innych zakątkach świata. Należy zaznaczyć, że treść dramatów Tanji Šljivar przystaje do polskich realiów, jest rozpoznawalna i jednocześnie intrygująca (ukazuje pewne fenomeny w nowej odsłonie, a przy tym w wielu momentach bawi).
Celem monografii jest zaprezentowanie modeli odpowiedzi na pozycje testowe (modeli IRT), które wykorzystywane są w badaniach testowych i kwestionariuszach. Publikacja ma charakter teoretyczno-empiryczny i przeznaczona jest dla Czytelników o zaawansowanym poziomie wiedzy statystycznej.
W monografii tej zaprezentowano zagadnienia zarówno metodologiczne (założenia, estymacja parametrów, ocena jakości modelu), jak i zastosowanie jedno- oraz wielowymiarowych modeli IRT w ekonomii i finansach. Badania empiryczne przeprowadzone zostały na podstawie badań własnych, jak i danych wtórnych. Zaprezentowano także przykłady zastosowania modeli IRT na zbiorach danych z programu R, dzięki czemu
Czytelnik samodzielnie będzie mógł przeprowadzić samodzielnie wszystkie kroki analizy. Część empiryczna monografii stanowi próbę zapełnienia luki, która istnieje w obszarze badań ekonomicznych, gdzie brakuje prac w zakresie modeli odpowiedzi na pozycje testowe, szczególnie w badaniach sondażowych.
Książka podejmuje problematykę modeli IRT w badaniach społecznych. Jest to zagadnienie często podejmowane w literaturze światowej. W literaturze polskiej prace dotyczące budowy modeli IRT są nieliczne i ograniczone głównie do książek napisanych przez autorkę niniejszej monografii.
Zaletą książki jest zamieszczenie w pracy zarówno jedno- i wielowymiarowych modeli IRT, jak i modeli parametrycznych i nieparametrycznych. Taki układ pracy jest na pewno nowością na polskim rynku wydawniczym. Jest również rzadko podejmowany w literaturze światowej. Druga zaletą książki jest wykorzystanie programu R w estymacji modeli. Jest to program powszechnie znany i stosowany w praktyce badań naukowych.
Prof. dr hab. Adam Sagan Uniwersytet Ekonomiczny w Krakowie
Monografia o charakterze interdyscyplinarnym stanowi przybliżenie rozważań dotyczących roli aktorów społecznych w tworzeniu polityki mieszkaniowej w odniesieniu do pojęcia demokracji deliberacyjnej i partycypacyjnej. Zawiera niemały potencjał inspiracji dla badaczy zajmujących się zagadnieniami polityki mieszkaniowej, społecznej, publicznej, osadniczej i innych. Praca ta wpisuje się dobrze w jakże istotną szerszą debatę o przyszłości demokracji liberalnej. Przedmiotem analiz prezentowanych w książce jest uczestnictwo aktorów społecznych (obywateli) w tworzeniu polityki mieszkaniowej na poziomie lokalnym, na przykładzie Warszawy. Badania empiryczne dotyczyły lat 2000-2016.
Prezentowana monografia to ważna pozycja nie tylko dla badaczy telewizji, lecz także innych współczesnych mediów. Składa się z dwóch wprowadzających, teoretycznych rozdziałów, w których zostały wyznaczone trzy perspektywy oglądu: mediolingwistyczna, dyskursologiczna i telewizyjna []. Oba zasługują na podziw. Autorka jest bowiem mistrzynią prowadzenia czytelnika przez niełatwe pojęcia mediolingwistyki. Dwa kolejne rozdziały mają charakter analityczny. Badaczka skonstruowała je według ustalonego porządku: dyskurs polityczny z perspektywy parametrów dyskursywnych, natomiast dyskurs rozrywkowy z perspektywy genologicznej []. Publikacja jest zwieńczeniem wieloletnich studiów Ewy Szkudlarek-Śmiechowicz nad telewizją. Autorka jest prawdziwą znawczynią tematu. Wyraźnie dowodzi telewizyjności dyskursów, wykazując, że telewizyjne dyskursy są dokładnie takie, jak medium, w którym się toczą. Z recenzji prof. UŚ, dr hab. Magdaleny Ślawskiej O wartości opracowania decydują nie tylko jego walory poznawcze, lecz także ściśle z nimi powiązane walory metodologiczne i formalne. Autorka uzyskała efekt błyskotliwej analizy i głębokiej, przenikliwej syntezy na bazie wieloletnich studiów nad telewizją, godząc perspektywy dyscyplin naukowych, dla których przedmiotem zainteresowania jest telewizja traktowana jako zjawisko komunikacyjne i technologiczne, przede wszystkim językoznawstwa i medioznawstwa. Deklaratywnie i w praktyce wpisawszy swoje badania w nurt badań mediolingwistycznych, wykazała, że jedyną drogą do pełnego zrozumienia mediów jest ogląd transdyscyplinarny. Co więcej, dzięki sposobowi prowadzenia wywodu uczyniła swoją książkę wielofunkcyjną skierowaną zarówno do badaczy mediów i studentów kierunków przygotowujących do rozpoznawania dyskursów medialnych, m.in. takich jak dziennikarstwo, filologie, kulturoznawstwo, politologia, pedagogika, jak i do wszystkich uważnych odbiorców mediów. Z recenzji prof. UMCS, dr hab. Danuty Kępy-Figury
Seksuologia sądowa zajmuje się zagadnieniami zaspokajania popędu seksualnego w sposób odbiegający od oczekiwań społecznych lub naruszających obowiązujący porządek prawny. Jednym z zadań seksuologii sądowej jest merytoryczne przygotowanie specjalistów, którzy będą współpracować z wymiarem sprawiedliwości w charakterze biegłych. Opiniowanie sądowo-seksuologiczne jest niezbędne w wielu postępowaniach wymagających szczególnej wiedzy i doświadczenia. W poszczególnych tomach omówiono zagadnienia medyczne, psychologiczne, socjologiczne, kryminologiczne, prawne i opiniodawcze. Czytelnicy znajdą w rozdziałach najnowsze piśmiennictwo i wyniki badań prowadzonych w wiodących ośrodkach zajmujących się zagadnieniami patologii seksualnej. W kolejnych tomach omówiono: teorie, modele, badania, opiniowanie seksuologiczne w sprawach karnych, cywilnych i nieletnich, praktyczne aspekty opiniowania seksuologicznego, wiktymologię. Seksuologia sądowa jest adresowana nie tylko do seksuologów, psychiatrów i psychologów, lecz także prawników (sędziów, prokuratorów, obrońców).
Monografia Media a wartości demokratyczne. Księga jubileuszowa dedykowana Profesorowi Januszowi Adamowskiemu to publikacja podwójnie wartościowa, merytorycznie celowa i społecznie bardzo potrzebna. Dyktuje to zarówno postać szacownego Jubilata wybitnego medioznawcy i popularyzatora nauk o komunikacji społecznej i mediach, któremu monografia jest dedykowana, jak i poruszana przez Autorów problematyka wpływu mediów na wartości demokratyczne. (…)
Grono Autorów współtworzą uznani naukowcy reprezentujący niemalże wszystkie w Polsce ośrodki naukowe, które prowadzą kształcenie z zakresu dziennikarstwa, medioznawstwa, informatologii i bibliologii. Ich obecność w tomie zaznacza wybitną rolę, jaką odegrał Jubilat w dziejach polskiego medioznawstwa, co widoczne jest nie tylko w podejmowanej tematyce, ale również w wysokiej merytorycznie i metodologicznie jakości rozważań.
Szerokie spektrum zagadnień prezentowanych adekwatnie do pogłębionej wiedzy i badań, a także ich metodologiczne zróżnicowanie są niezwykłym atutem książki, która ukazując przemiany, jakim podlegają media na przestrzeni lat wskazuje na ich znaczenie w kształtowaniu demokracji.
Z recenzji dr hab. Anny Ryłko-Kurpiewskiej, prof. UG
Internet stał się najważniejszym źródłem informacji dla znacznej części ludzkości. Społeczności internetowe - jak na przykład społeczność odpowiedzialna za tworzenie Wikipedii - stanowią kluczowe ogniwa współczesnego systemu kreacji i obiegu wiedzy. Jednak jak dużo wiemy o naturze i dynamice tych społeczności? Co sprawia, że możemy ufać efektom ich działalności - jeśli istotnie możemy im ufać? Czy Wikipedia i inne internetowe kompendia to wiarygodne źródła wiedzy, czy też powinniśmy je traktować z najwyższą ostrożnością?W tym przełomowym, interdyscyplinarnym studium Amy S. Bruckam dogłębnie rozważa te i pokrewne zagadnienia. Sięgając po ustalenia filozofii, socjologii, psychologii i medioznawstwa, autorka przystępnie wyjaśnia czym jest społeczność, co to jest wiedza, w jaki sposób Internet ułatwia tworzenie nowych rodzajów społeczności, a także jak wiedza jest kształtowana poprzez współpracę i konwersację online. Porusza przy tym zagadnienie tworzenia tożsamości w Internecie i jej wpływu na nasze interakcje w cyfrowym świecie oraz stara się odpowiedzieć na pytanie dlaczego w sieci występuje tak wiele niepożądanych zachowań i co możemy z tym zrobić.W dzisiejszych realiach głębokiego kryzysu zaufania, a jednocześnie coraz silniejszej zależności od Internetu jako najważniejszego medium informacyjnego, Czy można ufać Wikipedii to obowiązkowa lektura dla wszystkich fanów wiedzy i współczesności.
Profesor Weigui Fang jako jeden z pierwszych uczonych w Chinach skupił się na historii pojęć, publikując w 1999 roku swój esej badawczy na temat ewolucji pojęć cywilizacji i kultury w nowoczesnych Chinach. Podczas całego procesu modernizacji, który rozpoczął się po połowie XIX wieku, w następstwie wojny opiumowej, postulat reform i zmian był zgodny z oczekiwaniami prawie wszystkich intelektualnie uświadomionych Chińczyków. W tym czasie, głównie dzięki wymuszonemu z zewnątrz kontaktowi Chin ze światem zachodnim, nastąpiła bezprecedensowa zmiana, która spowodowała głębokie przeobrażenie wartości kulturowych, zwłaszcza w odniesieniu do idei wenming. To starożytne chińskie pojęcie zyskało tym samym nowe znaczenie i perspektywę. -Fansen Wangprofesor i wiceprezesAkademia Sinica, Taipei, Chiny
Monografia stanowi interesujące kompendium wiedzy z zakresu godności ludzkiej naświetlonej w perspektywie filozoficznej, teologicznej i społecznej. Jej wartością dodaną jest analiza procesu wychowania do wartości progodnościowych w perspektywie teoretycznej i praktycznej, ze szczególnym uwzględnieniem roli rodziny w tym procesie. Książka jest uzupełnieniem literatury obejmującej wielorakie aspekty kategorii godności ludzkiej, analizowanej w kontekście nauk humanistycznych i społecznych. Publikacja znajdzie zastosowanie w kształceniu humanistów na wielu kierunkach studiów, a także będzie stanowić inspirację do dalszych badań naukowych. Opracowanie nie daje recept na indywidualnie i społecznie godne życie, chociaż można w nim odnaleźć pewne wskazania praktyczne, a nawet wyraźne wartościowanie badanych zjawisk i procesów społecznych. Z recenzji prof. dr hab. Krystyny Leśniak-Moczuk Godność człowieka stała się hasłem przewodnim w wielu debatach społeczno-politycznych, a obecnie trafiła także do nauk pedagogicznych i psychologii. Liczne programy i materiały dydaktyczne dotyczą właśnie godności człowieka, choć podejścia do włączania tej koncepcji są różne. Mówiąc o poszanowaniu godności człowieka na tle edukacji poznawczej i emocjonalnej, musimy zapytać, dlaczego oba aspekty mają relewantne znaczenie. Na tak postawione pytanie daje konstruktywną odpowiedź w niniejszej publikacji ks. prof. Janusz Mariański, uznany znawca socjologii religii i socjologii moralności. Autor kieruje uwagę na relację godności osoby ludzkiej i wychowania progodnościowego. Jego refleksje jako wytrawnego socjologa przedstawiają podstawy teoretyczne zagadnienia i perspektywę konsekwencji dla edukacji na rzecz poszanowania przyrodzonej i niezbywalnej godności człowieka, która stanowi źródło wolności i praw człowieka i obywatela. Jej poszanowanie i ochrona jest obowiązkiem władz publicznych (art. 30 Konstytucji RP). Również papież Franciszek podkreśla wyjątkową rolę edukacji w ochronie środowiska i godności człowieka, zaznaczając, aby nowe pokolenia były wychowywane do troski o godność człowieka i wspólny dom. Czytelnikami recenzowanej publikacji będą nie tylko przedstawiciele nauk pedagogicznych, psychologowie i socjologowie, ale także teologowie, filozofowie, religioznawcy, jak również reprezentanci innych dyscyplin humanistycznych, np. kulturoznawstwa. Z recenzji ks. prof. dr. hab. Cypriana Rogowskiego
Książka Ewy Koźmińskiej-Frejlak opisuje sposoby radzenia sobie z rzeczywistością po Zagładzie przez polskich Żydów ocalałych z Holokaustu – tych, którzy po wojnie zdecydowali się pozostać w kraju. Wykorzystując obszerny materiał źródłowy, często dotychczas nieprzywoływany przez badaczy (m.in. archiwa kościelne), sięgając po narzędzia socjologiczne, autorka szczegółowo analizuje takie praktyki asymilacyjne jak starania Żydów o konwersje na katolicyzm, podejmowane próby zmiany nazwiska oraz zawieranie małżeństw polsko-żydowskich. Skupia się przy tym na okresie tużpowojennym, jak najdokładniej jednak odtwarzając kontekst wojenny i przedwojenny.
"Jedną z najważniejszych zalet tej rozprawy jest subtelność i wrażliwość metodologiczna, z jaką Autorka przystępuje do badania: poszukując prawidłowości w zachowaniach indywidualnych i zbiorowych, zdołała uniknąć uproszczeń czy pospiesznych uogólnień i wydobyć złożony charakter intymnych motywacji i zachowań, a także – co bardzo istotne – ujawnić wymiar procesualny, dynamikę i uwarunkowania decyzji podejmowanych przez ocalałych. […]
Przeprowadzona przez Ewę Koźmińską-Frejlak analiza ma charakter interdyscyplinarny (łączy elementy socjologii, historii społecznej, antropologii afektów), obejmuje zarówno interpretację danych statystycznych, jak studium przypadków, co owocuje obrazem nieredukcjonistycznym, wielowymiarowym, zarazem odkrywczym i otwierającym dalsze perspektywy badawcze".
Piotr Laskowski
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
