Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Żyjąc w grupie społecznej, wywieramy na siebie wpływ. Sprzedawcy próbują nas przekonać do swoich produktów, politycy – podnieść słupki popularności swoich partii. Wpływamy na swoich współpracowników, partnera, rodzinę. Czy każde z tych oddziaływań jest manipulacją? Jaki jest związek pomiędzy manipulacją a kłamstwem i oszustwem? Czy potrafimy zmanipulować samych siebie? Jak wygląda manipulacja w bliskich związkach/w pracy? Przedstawiamy książkę, która jest kompendium wiedzy na temat manipulacji społecznej. Zawarte w niej informacje pozwolą nam odróżnić manipulację od innych form wywierania wpływu, dostrzec przejawy manipulacji w życiu społecznym oraz, co najważniejsze – przeciwdziałać jej.
Książka jest klasyczną pracą z socjologii kultury analizującą powstanie i rozwój tytułowej "kultury masowej". Autorka definiuje przedmiot oraz opisuje rozwój tego zjawiska w Polsce i na świecie w kontekście szerszych rozważań na temat zmian zachodzących w kulturze i społeczeństwie. Analiza zaskakuje trafnością spostrzeżeń dotyczących mechanizmów kultury masowej i przewidywań jej dalszego rozwoju. Szczególnie dziś, kiedy kultura masowa odgrywa coraz większą rolę, warto przyjrzeć się jej przez pryzmat naukowej refleksji.
O wartości Kultury masowej, jednego z dzieł, które przyczyniło się do ugruntowania pozycji Antoniny Kłoskowskiej w świecie naukowym, świadczy to, iż mimo upływu wielu lat od ukończenia tej pracy, jest ona nadal aktualną analizą mechanizmów tak szybko rozwijającego się zjawiska.
Książka ta jest nie tylko niezbędnym podręcznikiem dla socjologów i innych osób zajmujących się problematyką kultury, ale może być także inspirującą lekturą dla tych, którzy zawodowo zajmują się tworzeniem i publikowaniem tekstów ważnych dla szeroko pojętej kultury- wydawców, redaktorów, dziennikarzy prasowych i telewizyjnych, literatów oraz studentów kierunków społecznych i humanistycznych.
Książka traktuje o mechanizmach zdobycia władzy we współczesnej kampanii wyborczej. Przedstawione w niej fascynujące i rzadko, jak dotąd, badane zjawisko marketingu politycznego, analizowanego jako element komunikowania politycznego, na podstawie kampanii prezydenckich w USA i Polsce.
Podstawowy walor tego opracowania to połączenie teorii marketingu politycznego z praktyką. Z jednej strony, książka ta służyć więc może jako podręcznik akademicki, z drugiej - stanowi wyczerpujący przegląd technik i metod stosowanych w kampanii wyborczej, ułatwiających kształtowanie postaw wyborców i zdobywanie ich głosów.
Tak więc, książka ta będzie przydatna i zainteresuje zarówno studentów kierunków humanistycznych oraz zarządzania i marketingu, specjalistów zajmujących się marketingiem, reklamą czy public relations, jak i polityków oraz osoby zainteresowane mechanizmami rywalizacji wyborczej.
Czytaj, baw się i rozwijaj!
Narzędzia stosowane podczas typowego treningu coachingowego są nieco podobne do tych, które zawiera skrzynka domowego majsterkowicza — na ogół pożyteczne, mogą służyć szczytnym celom, jak na przykład budowa karmnika czy naprawa krzesła. Zdarza się jednak, że źli ludzie (albo nawet dobrzy, lecz zdenerwowani i zdesperowani) wykorzystują je w złych celach — by coś popsuć albo kogoś skrzywdzić. W coachingu jest podobnie — pozytywny z założenia trening, prowadzony z negatywnym założeniem albo przez mało wprawnego coacha, może wyrządzić więcej szkody niż pożytku. Do tego zmęczy nas, unieszczęśliwi i odbierze radość z dążenia do samorozwoju…
„Przecież samorozwój to ciężka praca!” — powiesz. Od początku uczy się nas, że bez pracy nie ma kołaczy, że musi boleć, że tylko w ciężkim znoju osiągniemy CEL. Tylko co dalej? Ludzie, którzy wdrapali się na ten mityczny szczyt, mówią często, iż teraz w ich życiu zapanowała pustka. Chyba nie o to Ci chodzi, prawda? A gdyby tak nie trzeba było osiągać celu? Gdybyśmy mogli tylko wciąż do niego dążyć? W dodatku w sposób bezpieczny i ciekawy, za pomocą narzędzi, które na pewno nikogo nie skrzywdzą, za to każdemu uprzyjemnią życie, pracę, samopoznanie?
Spróbuj! Tylko stan zabawy daje dostatecznie dużo energii, by zmieniać życie bez wysiłku.
Książka Poradnictwo wolontariackie jest prezentacją owych zdecentralizowanych, autonomicznych przejawów poradnictwa. Powstała w oparciu o wyniki trzech dużych projektów badawczych oraz kilku „małych" badań jakościowych i ilościowych prowadzonych w latach 2009–2013.
Monografia prezentuje relacje doradca–radzący się w bezpośrednim nawiązaniu do otoczenia społecznego, w którym się ono odbywa. Wchodząc w świat badany - środowisko wolontariackie, pokazano potencjał tkwiący w tego rodzaju działalności, uwypuklając możliwości tkwiące w aktywności społecznie użytecznej i związane z nimi szanse dla poradnictwa.
,,Gdyby zastanowić się nad profilem recenzowanej książki, najtrafniejszym chyba określeniem byłaby kwalifikacja jej do ram kulturoznawstwa zaangażowanego, uwzględniającego ekonomiczno-kapitałowe uwarunkowania wpływające na jakoś partycypacji w kulturze zapośredniczonej medialnie"". prof. dr hab. Wojciech J. Burszta ,,Rozprawa ma duże walory poznawcze i może stanowić cenną pomoc dydaktyczną w zakresie wiedzy o mediach, popkulturze, komunikacji, małych strukturach społecznych. (...) Nie waham się (...) stwierdzić, że praca stanowić będzie coś w rodzaju reference book dla przyszłych badaczy prowincjonalności i lokalności w epoce popkultury, komputera i sieci"". prof. dr hab. Kazimierz Krzysztofek
Antropozofia jest niezwykle złożonym zjawiskiem. Jej rozpowszechnienie i popularność mogą być barometrem pluralizmu światopoglądowego danej społeczności, zaś uzdrowieniowy charakter otwiera pole do interpretacji i analiz pozwalających na lepsze zrozumienie idei antropozoficznych, obaw społecznych, z których wyrastają, i lęków, na które odpowiadają. Nie należy zapominać, że antropozofia powstała w latach, kiedy ludzie pogrążeni w światopoglądowym kryzysie, starali się tworzyć nowe koncepcje świata i człowieka, szukając nowego ładu społecznego, duchowego i kulturowego. Antropozofia proponuje pozytywne rozwiązanie, jest twórczą, rozwojową koncepcją przemiany świata i uleczenia społecznych niepokojów. Warto przyjrzeć się antropozofii, a nawet odwrócić perspektywę, spróbować zobaczyć siebie wobec antropozofii, przejrzeć się w niej jak w lustrze. ""Dobrze napisana i ciekawie skonstruowana dramaturgicznie opowieść o bliskiej obcości wśród nas wypełnia istotną lukę w powszechnej wiedzy o fenomenie ciągle żywym, ewoluującym, ale także o ludziach, którym nie wystarczają zwykle prawdy religijne, jako że dążą do Prawdy immanentnie zawartej w ciele i umyśle, pod warunkiem że się uwierzy, bo tylko wtedy można wiedzieć. Polecam tę książkę jako oryginalną próbę antropologicznego wglądu w ezoteryczny świat i mikrokosmos wspólnoty, dla której horyzontem wyobraźni jest makrokosmos jako tajemnica"".
„Lobbing jako proces komunikacji” - książka autorstwa Antoniego Benedikta - porusza niezwykle ważki temat planowanych korzyści określonych grup interesu wpływających na proces podejmowania decyzji przez decydentów, głównie polityków. W Polsce pojęcie lobbingu jest stosunkowo nowe, słabo znane i potocznie postrzegane raczej negatywnie. Między innymi i z tych powodów lobbing nie doczekał się dotychczas specjalnego opracowania na gruncie języka polskiego, a pozycja ta właśnie tę lukę wypełnia. We współczesnym świecie w niemal każdym systemie politycznym można zaobserwować samoistne organizowanie się grup interesu w celu wpływania na proces podejmowania decyzji oraz osiąganie zaplanowanych korzyści w wyniku realizacji tego wpływu. W miarę jak ludzie stają się coraz bardziej wykształceni, a wiedza i informacja są powszechnie dostępne, liczba osób dostrzegających, że na scenie narodowej, a często ponadnarodowej, zapadają decyzje mające doniosły wpływ na ich codzienne życie, niezmiernie wzrasta. To powoduje, że chcąc mieć wpływ na treść podejmowanych decyzji, pojedynczo czy też w grupie, rozpoczynają określone działania. Komunikują się ze sobą, a sposoby komunikowania się w w działaniach lobbingowych są przedmiotem badań ich przejrzystości, uczciwości. Każdy, kto interesuje się polityką, jest politykiem czy ma zamiar studiować politologię, książkę tę powinien mieć na swojej półce. Po to między innymi, by w przyszłych działaniach lobbingowych nie być posądzonym o zwykłe łapówkarstwo.
Celem pracy jest ustalenie zakresu i formy wpływu mediów na politykę. W szczególności przedmiotem badań były media informacyjne i polityki publiczne. Główne założenie pracy jest oparte na koncepcji mediatyzacji polityki i koncentruje się na postępie tego procesu w Polsce.
Książka o Macedonii w prasie polskiej lat 1903-1914 podzielona jest na trzy rozdziały, w których przedstawiona została recepcja najważniejszych wydarzeń w tym kraju w kilkudziesięciu dziennikach i czasopismach ukazujących się w Warszawie, Krakowie, Lwowie i Poznaniu. Te wydarzenia to powstanie macedońskie w roku 1903 i wojny bałkańskie lat 1912-1913 aż do wybuchu Wielkiej Wojny. Recepcja spraw rozgrywających się w Macedonii, będącej częścią Turcji europejskiej, a potem w wyniku wojen bałkańskich odebranej Imperium Osmańskiemu i stanowiącej terytorium podziałowe Serbii, Grecji i Bułgarii, okazała się nadzwyczaj intensywna, obfitująca w sensacyjny niekiedy materiał prasowy. Książka pokazuje, jak cyrkulowała informacja o Macedonii na przestrzeni kilkunastu lat, jak zmieniało się postrzeganie tego kraju i państw bałkańskich w prasie polskiej i jakie bogactwo form dziennikarskich zostało użyte w opisie tego tematu.
Autorka analizuje wybrane role trzech wielkich aktorek na szerokim tle społecznym, politycznym i kulturalnym, umieszczając każdą z ról w odpowiednim kontekście: utworów artystycznych, wydarzeń historycznych oraz przemian społecznych. Główny materiał badawczy stanowią receznje omawianych spektakli, które Dorota Sosnowska analizuje nie tylko pod kątem rekonstrukcji przedstawienia i wybranej roli, ale także używanych przez recenzentów skojarzeń, metafor i kontekstów.
Książka jest skierowana zarówno do środowiska teatralnego - badaczy i widzów niejednokrotnie pamiętających jeszcze trzy wybitne aktorki, jak i do szerokiej grupy czytelników zainteresowanych epoką PRL. Książka ma charakter naukowy, jednak poruszana tematyka i metodologia sprawiają, że jest przesycona także narracją biograficzną, wartką opowieścią o czasach PRL, ówczesnym teatrze i jego twórcach.
Przedstawiana Czytelnikowi publikacja zawiera teksty specjalistów zajmujących sie pedagogiką wczesnoszkolną, badających problematykę edukacji dzieci rozpoczynających nauke w szkole. Praca składa się z sześciu części, podejmujących zagadnienia teoretyczne i odnoszące się do praktyki, nawiązujące do zmieniających się kontekstów społecznych.
Daniel Bell (1919–2011, pierwotnie Bolotsky, z rodziny polskich emigrantów żydowskich w USA) jest klasykiem socjokulturowej diagnozy współczesności. Jako jeden z pierwszych pół wieku temu dostrzegł „kontrkulturę” i początki postmodernizmu/ponowoczesności. Należał do proroków epoki poprzemysłowej i społeczeństwa wiedzy. W 1967 roku przewidział czasy internetu, gdy mówił o połączeniu domowych i biurowych komputerów z centralnym źródłem „usług bibliotecznych i informacyjnych”. „Kulturowe sprzeczności kapitalizmu” (1976) stanowią dziś kanon myśli drugiej połowy XX wieku. Times Literary Supplement zaliczył tę publikację do stu najbardziej wpływowych książek powojennych. Bell wydobywa i uzasadnia bogatym opisem odnośnych zjawisk ze swojej epoki podstawowy konflikt wartości społeczeństwa postindustrialnego. Z jednej strony „purytański” kapitalizm nakazuje „opóźnienie gratyfikacji”, odsuwanie spożycia owoców pracy na bliżej nieokreśloną porę, a z drugiej kreowane przez ten sam kapitalizm kulturowa postawa konsumpcjonizmu i ideologia osobistej wolności każą jednostce już teraz „używać życia”. Polityka musi godzić sprzeczności między ekonomią a kulturą. Ideowo-polityczny wymiar rozważań Bella okazuje się dość złożony, ponieważ sam autor deklaruje się jako socjalista w gospodarce, liberał w polityce i konserwatysta w kulturze. Mimo swego liberalizmu ubolewa nad regresem „transcendentnej etyki”.
Nastanie logiki wolnego rynku, a wraz z nią zdominowanie życia publicznego przez zasadę konkurencji miało – zgodnie z założeniami liberałów gospodarczych – skutkować różnorodnością nie tylko ofert konsumpcyjnych, ale także idei, stylów życia, religii, koncepcji politycznych i wreszcie modeli kulturowych. Konkurencja nie prowadzi wcale do różnorodności, lecz często kończy się standaryzacją obecnych w społecznym obiegu ofert, widać to wyraźnie na przykładzie programów telewizyjnych. W innych dziedzinach życia społecznego jest podobnie – partie polityczne, które niby się kłócą, a właściwie ich oferta programowa niewiele się różni; programy informacyjne mówiące tym samym głosem; repertuar kin lansujących te same filmy; muzyczne przeboje, które są takie same we wszystkich stacjach radiowych. Rynek zazwyczaj oferuje takie towary, na które jest największe zapotrzebowanie. W ramach logiki rynkowej „mniejszościowe” oferty stają się po prostu nieopłacalne. Proces eliminacji z rynku ofert mniej komercyjnych i mniej popularnych można nazwać cenzurą rynkową. W takich warunkach pewne poglądy, style życia czy wartości nie mogą się przebić do szerszej publiczności. Wszystkie zawarte w tej książce artykuły mogą nie tylko pobudzić „wyobraźnię socjologiczną” i ukazać możliwą różnorodność zachowań kulturowych w społeczeństwie zdominowanym przez standardowe schematy postępowania, ale także ułatwić spojrzenie z dystansem na oficjalne normy i wzory kulturowe. Dlatego kierowana jest ona nie tylko do socjologów, kulturoznawców i innych badaczy życia społeczno-kulturowego, ale także do wszystkich tych osób, które chcą wyjść poza codzienny świat pozornie oczywistych praktyk. Ze wstępu Piotra Żuka i Pawła Żuka
Rozwój przez zabawę, to główne przesłanie książki zawierającej praktyczne scenariusze organizowania czasu wolnego dzieciom i młodzieży w sposób bezpieczny i atrakcyjny zarazem. Zabawa wpływa na rozwój inteligencji wielorakich, kształtuje kompetencje społeczne, wzmacnia poczucie własnej wartości, pomaga w zarządzaniu emocjami, wyposażając dziecko w umiejętności niezbędne do tego, by w dorosłym życiu mogło podjąć z sukcesem określone społeczne role.
Książka zawiera scenariusze zabaw, propozycje gier i projektów, które z założenia mają zabezpieczać potrzeby rozwojowe dzieci i młodzieży, nadając oddziaływaniom pedagogicznym i rodzicielskim głębszy wymiar w aspektach:
- kształtowania kompetencji komunikacyjnych,
- kształtowania kompetencji społecznych,
- budowania poczucia własnej wartości,
- rozwijania potencjału jednostek,
- umiejętnego zarządzania emocjami.
Celem zabaw przedstawionych w książce jest ukształtowanie jednostki stabilnej emocjonalnie, świadomej własnych zasobów, o wysokim poczuciu własnej wartości, otwartej na społeczne życie, z poczuciem współodpowiedzialności za tworzenie społecznej rzeczywistości, która ukierunkowana przez pedagogizację dorosłych świadomie w życiu zarządzać będzie swoim wszechstronnym rozwojem.
Dzieci i młodzież uczestnicząc w proponowanych zabawach, grach i projektach wzmocnią obszary związane z:
- rozwojem intelektualnym,
- rozwojem fizycznym,
- rozwojem społecznym,
- rozwojem emocjonalnym.
Kolejne wydanie klasycznego już, pierwszego w literaturze światowej, studium będącego przeglądem oraz systematyzacją zagadnień socjologii moralności. Autorka omawia funkcjonowanie norm w życiu społecznym, ich powstawanie i rozwój. Rozpatruje także problemy metodologiczne pojawiające się przy analizie socjologicznych aspektów zjawisk moralnych.
Rozpoznanie znaczenia czynnika autorytetu gminnych władz samorządowych dla rozwoju wiejskich społeczności lokalnych może prowadzić do zmiany perspektywy w myśleniu o samorządzie. Oparte na autorytecie przywództwo jest niezbędne do ukierunkowanego i dynamicznego rozwoju społeczności lokalnej. Zrealizowane w podkarpackich gminach badania, będące empiryczną egzemplifikacją problematyki podjętej w tej pracy, ukazały m.in. znaczenie roli przedstawicieli władz samorządowych jako lokalnych liderów, których pożądaną, a nie zawsze w wystarczającym stopniu rozwiniętą cechą jest umiejętność sieciowej współpracy, tworzenia koalicji, mobilizowania wewnętrznych i zewnętrznych zasobów dla przyspieszenia procesów rozwojowych.
Od ponad czterdziestu lat w czasie wakacji kilka milionów ludzi słucha Programu Pierwszego Polskiego Radia i Lato z Radiem! Audycja bije rekordy radiowej popularności. Na koncertach w plenerze gromadzi kilkaset tysięcy widzów. Rok w rok.Od dwudziestu pięciu lat jej kierownikiem i prawdziwą gwiazdą jest popularny dziennikarz a zarazem doskonały szef Roman Czejarek, który teraz, nie po raz pierwszy, przeistoczył się w autora książki.W 1991 roku, gdy ówczesny Dyrektor Pierwszego Programu Polskiego Radia Krzysztof Michalski zaproponował mu kierowanie Latem z Radiem, miał tylko dwadzieścia pięć lat i byłem młodym dziennikarzem, który z lokalnej rozgłośni Polskiego Radia w Szczecinie przeniósł się do centrali w Warszawie, a Lato z Radiem znał głównie z opowiadań swojej mamy... Jak przebiegała tamta rozmowa? I dlaczego padły wtedy pamiętne słowa: ,,Albo coś pan z tym zrobi, panie Romku, dobrego, albo trzeba będzie to jakoś po cichu... zlikwidować""?,,Wszystko czego dotykałem w Lecie z Radiem było symbolem. Strofy dla Ciebie i legendarny Krzysztof Kolberger. Kukułka i niezwykła Krystyna Czubówna. Nawet Paskuda z Zalewu Zegrzyńskiego wydawał się nie do ruszenia. Ale jak zrobić zmiany, nie przeprowadzając zmian?! Gdyby ktoś powiedział mi wtedy, że zwiążę się z Latem z Radiem na ćwierć wieku z pewnością bym nie uwierzył!"" - wspomina Roman Czejarek.To dwadzieścia pięć lat z Latem z radiem to pół życia Romana Czejarka, który swoim lekkim piórem, genialną pamięcią, umiejętnością opowiadania anegdot i wielkim archiwum fotograficznym postanowił podzielić się z Czytelnikami. I spróbować odpowiedzieć na pytanie, gdzie tkwi tajemnica tego sukcesu? Co tak magicznego jest w Lecie z Radiem, że poświęcono mu wiele prac magisterskich. Dlaczego wiosną każdego roku polskie gwiazdy i ich menedżerowie stają na głowie, by wystąpić na koncertach Lata z Radiem?,,W tym czasie dzięki pracy w Radiowej Jedynce poznałem wszystkie gwiazdy polskiej estrady. Z jednej strony Maryla Rodowicz, Krzysztof Krawczyk, Seweryn Krajewski, Budka Suflera, Perfect, Czerwone Gitary, Urszula, Kora, Lady Pank czy Andrzej Krzywy i De Mono, z drugiej Jacek Stachursky, Afromental, Sylwia Grzeszczak, Andrzej Piaseczny, Ania Rusowicz, Bracia albo Myslovitz. A do tego (wiem, że teraz niektórzy się skrzywią) Bayer Full, Weekend oraz Loka i na przykład Pan Japa. Mówiąc w skrócie: piosenkarze, aktorzy oraz zespoły ze wszystkich stron Polski"" - i to o nich i ich przygodach z Latem z radiem przeczytają Państwo w tej książce. Będzie też polityka: ,,Były takie kwiatki jak telefony z propozycjami nie do odrzucenia od asystenta Premiera (zgadnijcie którego?) oraz spotkanie za oceanem z Moniką Lewinsky. Tak, tak, tą Moniką od Prezydenta Bila Clintona. To akurat o mały włos nie skończyło się całkiem poważnym oskarżeniem o działanie na szkodę wstąpienia Polski do NATO i naraziło mnie na spore nieprzyjemności"" - czytamy we wstępie.Będzie też oczywiście barwna ,,codzienność"": ,,największy w Europie garnek (...), wybory najbardziej piegowatej buzi, najdłuższego jamnika, łaciatej krowy, Ptaka Roku (niezła nazwa prawda?) oraz oczywiście słynna Miss Lata z Radiem"".,,Jednym słowem jest co wspominać - wzdycha Roman Czejarek - zaś plotkarskie pisma i portale będą miały teraz radość w ujawnianiu pikantnych szczegółów zza kulis Lata z Radiem"" - dodaje z charakterystycznym uśmiechem. Piękne, pełne zdjęć (w większość autorstwa Romana Czejarka) wydanie - nie tylko na lato!
Jest to jedna z najciekawszych książek zajmujących się omówieniem zasad i konsekwencji istnienia państwa opiekuńczego, czyli tego, co w języku codziennym nazywamy socjalem, albo państwem socjalnym. Autorem kilku tekstów, a zarazem całego wyboru, jest Tom G. Palmer, na co dzień wiceprezes Instytutu Katona z Waszyngtonu. Palmer wybrał kilka esejów napisanych przez siebie, oraz kilku wybitnych współczesnych ekonomistów wolnorynkowych, próbujących odbrązowić mitologię towarzyszącą państwu opiekuńczemu i ukazać prawdziwe oblicze tej szarlatanerii. Książka zawiera empiryczne i teoretyczne argumenty przeciwko absurdalnej koncepcji państwa opartego na manipulacji władzy i marnotrawstwie wysiłku obywateli. Zwięzły styl i prostota sprawiają, że może być ona pomocna w przekonywaniu lewicy, dowodząc że to co z założenia miało służyć ludziom, w praktyce obraca sie przeciwko nim, szkodząc wszystkim. Czyta się jak kryminał! Bo i jest to kryminał.
Siegfried Zielinski należy do klasyków współczesnego medioznawstwa. Jego wczesniejsza monografia Audiovisonen. Kino und Fernsehen als Zwischenspiele in der Geschichte (1989), przetłumaczona na wiele języków, należy nieodmiennie do światowego kanonu mediologii - jest pozycją prototypową, paradygmatyczną, która w sposób najpełniejszy w światowym piśmiennictwie medialnym zainicjowała dyskurs zwany właśnie archeologicznym, określając jego współrzędne.
Zieliński swą – jak sam mówi – an-archeologię mediów rozumie jako alternatywną wobec „oficjalnej” historii mediów, pisanej pod dyktando kolejnych, zrealizowanych wynalazków, których nie byłoby może, gdyby nie przedsięwzięcia marginalne, traktowane przez otoczenie wynalazców jako dziwactwa, odstępstwa od normy. One właśnie zostały tu omówione, bogato zilustrowane i włączone w szeroki kontekst kulturowy. Z perspektywy dzisiejszego dynamicznego rozwoju mediów owe marginalizowane przedsięwzięcia okazały się bowiem „prehistorią” naszych czasów. Przygotowały one grunt pod eksplozję dwudziestowiecznych przekaźników masowych, stanowiąc jej podstawy technologiczne, zwłaszcza zaś mentalne, bo włączyły do dyskursu refleksję nad rolą maszyn widzenia i słyszenia jako aparatów z pogranicza magii i nauki. Wyraźnym spełnieniem tych ongi dziwacznych idei jest dziś praktyka wirtualnej przestrzeni.
Autor jak archeolog odkrywa kolejne warstwy przeszłości. Dzieje kultury materialnej splatają się w narracji Zielinskiego z dziejami kultury symbolicznej. Archeologia mediów uzupełnia panoramę mediów o utracone, zaniechane bądź zrepresjonowane formy świadomości medialnej z „głębokiej przeszłości”, jak magiczne maszyny obrazowe, latarnia magiczna, aparaty do przybliżania tego, co odległe, camera obscura… Ich repertuar jest niezwykle bogaty, a nowe media jawią się tu jako już nie tak bardzo nowe, bo mają swoje źródła w sile imaginacji głębokiej przeszłości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
