W Polsce proces starzenia się ludności postępuje bardzo szybko, co zmienia kształt „polskiej kultury starości”. Na potrzeby niniejszej książki termin ten definiujemy jako zestaw norm i praktyk społeczno-kulturowych – realizowanych zarówno przez osoby starsze, jak i osoby młode wobec osób starszych – szczególnie istotnych na dalszych etapach życia. W naszych badaniach skoncentrowaliśmy się na „młodych” emerytach, a więc takich, którzy formalnie przeszli na emeryturę w okresie ostatnich pięciu lat. Ich doświadczenie emerytury jest więc krótkie, można powiedzieć, że są w fazie przejściowej pomiędzy kolejnymi etapami życia – pomiędzy późną dorosłością a starością. Ale jest to okres kluczowy, jeżeli chcemy gruntownie poznać doświadczenie starzenia się i uchwycić bieg życia jednostki w całej jego złożoności. Przejście na emeryturę może być postrzegane jako znaczący moment w życiu człowieka. Ma on wpływ nie tylko na jednostkę przechodzącą na emeryturę, ale oddziaływa również na innych ludzi: członków rodziny, współpracowników, przyjaciół i znajomych. Jest więc kluczowy dla wielu wymiarów relacji społecznych. Pojawia się jednak pytanie, czy stanowi on punkt zwrotny w wymiarze tożsamościowym człowieka, czy w zasadniczy sposób odbija się na sposobie definiowania samego siebie i odnajdywania się w otaczającej rzeczywistości społecznej. Odpowiedź na to pytanie nie może być (i nie jest) odpowiedzią łatwą. Moment przechodzenia na emeryturę, jak i sam czas emerytury, nie jest bowiem doświadczeniem jednorodnym.
Wokół migracji dorosłych dzieci w kontekście potrzeb ich starszych rodziców, konstruowane są negatywne dyskursy przybierające postać panik moralnych. W ich centrum znajdują się migrujące kobiety, szczególnie te, których rodzice wymagają pomocy w utrzymaniu higieny osobistej. Są one w większym stopniu niż migrujący mężczyźni, którzy znajdują się w podobnej sytuacji, poddane społecznym (negatywnym) ocenom w społeczeństwie wysyłającym. Zmusza je to do podjęcia dodatkowego wysiłku w państwie imigracji, aby bezpośrednią opiekę osobistą zastąpić substytutem w postaci wsparcia finansowego. Sytuacja migrujących kobiet ulega dodatkowej komplikacji, gdy są one obciążone podwójnymi zobowiązaniami rodzinnymi i opiekują się nie tylko swoimi starszymi rodzicami, lecz także własnymi dziećmi. Ta częsta w transnarodowej rzeczywistości sytuacja prowadzi do pojawienia się licznych napięć i dylematów moralnych. W swej książce zajmuję się funkcjonowaniem transnarodowego systemu opieki międzygeneracyjnej, w ramach którego realizowane są praktyki społeczno-kulturowe redukujące przynajmniej częściowo owe napięcia i dylematy.. Łukasz Krzyżowski
Niezaprzeczalnym walorem publikacji jest spojrzenie na starzenie się z perspektywy biegu życia jednostki, co pozwala na pełniejsze wyjaśnienie zagadnień związanych ze starością i starzeniem się w warunkach dynamicznych przemian. Niektóre z artykułów dotyczą problemów, które w polskiej literaturze są - jak dotąd - mało rozpoznane. Książka będzie pomocna nie tylko pracownikom, ale i studentom. Sięgać po nią będą także praktycy: pracownicy socjalni, pielęgniarki, terapeuci, opiekunowie i wszyscy ci, którym los ludzi starszych nie jest obojętny.
Eseje o Bogu i śmierci to zbiór ostatnich esejów profesora Krzysztofa Michalskiego. Powstawały przez kilka lat, a inspiracją było odejście trzech ważnych, a zarazem bliskich filozofowi ludzi: księdza Józefa Tischnera, profesora Leszka Kołakowskiego oraz papieża Jana Pawła II. W trzynastu napisanych piękną polszczyzną tekstach autor przybliża czytelnikowi perspektywę śmierci – zarówno w teologicznym, jak i przede wszystkim filozoficznym ujęciu – i objaśnia metafizykę życia. „Śmierć nie jest opozycją wobec życia. Wręcz przeciwnie: (…) jak bezwzględna miłość, definiuje życie jako silniejsze niż każda teraźniejsza chwila, jako nieusuwalna z ludzkiej kondycji nieustanna możliwość nowych narodzin”, pisał profesor. Tym tomem chcielibyśmy uczcić pamięć prof. Krzysztofa Michalskiego, wybitnego polskiego filozofa i wspaniałego nauczyciela, w pierwszą rocznicę Jego śmierci. KRZYSZTOF MICHALSKI (1948–2013) był profesorem filozofii, założycielem i rektorem Instytutu Nauk o Człowieku w Wiedniu. Wykładał filozofię na Uniwersytecie Warszawskim i na Boston University. Wydawał pismo Transit. Europäische Revue (Frankfurt nad Menem) i kierował nim. Opublikował kilka książek, m.in. Zrozumieć przemijanie (Kronos 2011) oraz Płomień wieczności (Znak 2007). 19 lutego 2013 roku został pośmiert¬nie odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitny wkład w rozwój myśli o kondycji człowieka w nowoczesnym świecie, za stworzenie ważnego ośrodka międzynarodowej wymiany intelektualnej i badawczej w dziedzinie humanistyki, za osiągnięcia w promowaniu polskiej nauki”. Krzysztof Michalski nie traktował filozofii ani jako dyscypliny akademickiej, ani jako okazji do nadużywania słów, najczęściej słów trudnych. prof. Marcin Król fragment przedmowy Ta książka to poruszający opis intelektualnego spotkania ze śmiercią i nieskończonością, wybitne świadectwo niezwykłej wrażliwości i erudycji. prof. dr hab. Wiktor Osiatyński DOFINANSOWANO ZE ŚRODKÓW: Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego PATRONI MEDIALNI: TOK FM, Kultura Liberalna, Res Publica Nova SERIA REFLEKSJE. Unikalny wybór najciekawszych tekstów współczesnych światowych filozofów i socjologów składający się na żywą debatę nad kondycją demokracji i człowieka w życiu społecznym, gospodarczym i politycznym.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
