Socjologia to nauka systematycznie zajmująca się badaniem całego życia społecznego człowieka. Badane są chociażby społeczne reguły, procesy i kultury, które łączą lub dzielą ludzi. W tym dziale zatem proponujemy wszelkie fachowe podręczniki, poradniki i publikacje właśnie z dziedziny socjologii. Czytając nasze lektury zapoznasz się z podstawami psychologii, dzięki którym zrozumiesz istotę kształtowania konkretnych postaw, emocji i cech osobowości ludzkich, zgłębisz podstawy takich nauk jak: filozofia czy logika. Poza tym bedziesz mógł udoskonalić posiadane kompetencje interpersonalne, które przydadzą ci się zarówno w życiu zawodowym, jak i prywatnym.
Julian Rose przedstawia zbiór wnikliwych esejów nawołujących do działań zarówno na poziomie lokalnym, jak i globalnym. Celem jest odwrócenie niebezpiecznej sytuacji, w jakiej znalazła się nasza planeta. Autor zachęca czytelnika do wyjścia z "Matrixa", który ogarnął świat. Podpowiada, jak wyzwolić się z tej pułapki i stać się bardziej świadomym, pewnym siebie człowiekiem.
Oddanie dzieci do przymusowej instytucji szkolącej jest jak korzystanie z dworcowego bufetu na małej prowincjonalnej stacyjce. Każdy dostaje tacę, na której, w przypadkowych naczyniach, ustawia się rozmaite dania przygotowane i dobrane przez obcych ludzi, których nasze poczucie smaku czy preferencje kulinarne zupełnie nie obchodzą. Każda potrawa ma swój numer, tak jak każde zamówienie. Kolejność wydawania odbywa się według niego, anonimowo, bezimiennie. Taki system jest dla prowadzących bufet wygodny, przewidywalny i skalkulowany zgodnie z ich interesem. U klientów wywołuje obcość, czują się traktowani przedmiotowo, a co gorsze, jedzenie w takiej placówce różni się diametralnie od tego, co i jak jemy w domu. Tam mama, żona czy siostra przygotowują posiłki wedle preferencji i potrzeb domowników, których dobrze znają i na których dobru im zależy. Istnieje cała gama nastrojów i emocji we wzajemnych relacjach. Każdy ranek jest inny. Każdy posiłek jest inny. Często razem decydujemy o tym, co będziemy wspólnie jedli. Czasem ktoś sam dla siebie lub dla rodzeństwa czy też dla części rodziny przyrządzi coś niezwykłego. Jest w tych działaniach dobroć, łagodność, czułość, a nie tylko mechanizmy i odruchy. Jest człowieczeństwo, a nie tylko zimna kalkulacja. Czy lubisz zabawę: otwórz usta, zamknij oczy? Ja jej nie lubię, i to nawet wtedy, gdy proponuje mi ją nasz dwunastoletni syn, z którym szczerze się kochamy.Posyłając dzieci do państwowej instytucji szkolnej, oddajemy je w ręce obcych ludzi. Nie dość, że ludzie ci nie znają naszych dzieci, to na dodatek nie znamy ich my ani dzieci. My zamykamy oczy, a oni karmią dzieci. I wtedy często zdarza się, że te najbardziej twórcze, samodzielnie myślące i wrażliwe dzieci wcale nie chcą bezmyślnie otwierać ust. Widząc obcych ludzi karmiących je papką, buntują się albo zamykają. Dzieci, zwłaszcza te wrażliwsze i bardziej kreatywne, potrzebują kuchni domowej: obiadów rodzinnych, dobranych do ich gustów i upodobań. One same chcą wybierać to, czego domaga się ich wnętrze na aktualnym poziomie rozwoju.Ludzie dzielą się na samouków i nieuków.(fragment książki)
Eva Illouz w sposób śmiały i twórczy, nadto klarowny, porusza podstawowe zagadnienia współczesnej kultury. Wychodzi w swoich rozważaniach od zaskakującej tezy, że kapitalizm ukształtował intensywną kulturę uczuć i emocji ? w miejscu pracy, w rodzinie i we wszelkich rodzajach więzi społecznych. Co więcej, jeśli stosunki ekonomiczne w coraz to większej mierze determinowane są przez czucia, to również o sferze uczuć da się stwierdzić, że wszechogarniająca sfera ekonomii odciska na nich swoje piętno. Tę swoistą zależność Illouz określa jako ?kapitalizm emocjonalny? i tropi go w rozmaitych dziedzinach i na różnych poziomach relacji społecznych.
?Kapitalizm emocjonalny? wykształcił kulturę emocjonalną, w której nacisk na uczucia rozbija tradycyjny podział na pozbawioną emocji sferę publiczna i naładowaną uczuciem sferę prywatną. Następuje przemieszanie i złączenie (niekiedy przeciw sobie) dyskursów i praktyk emocjonalnych z ekonomicznymi ? uczucia stają się elementem zachowania ekonomicznego, a życie emocjonalne, zwłaszcza warstw średnich, podporządkowuje się logice ekonomii. Konsekwencją jest urzeczowienie sfery uczuciowej i emocjonalizacja sfery publicznej.
Celem niniejszej publikacji jest reinterpretacja zjawisk i procesów zachodzących w obecnej zglobalizowanej gospodarce. Współcześnie mamy do czynienia m.in. z niedoskonałą konkurencją związaną z korzyściami skali produkcji, z niedoskonałą regulacją rynków, a równocześnie z głębokimi przemianami związanymi z postępującą integracją ekonomiczną. Kryzys gospodarki światowej z lat 2008-2009 przyniósł dodatkowe zagrożenia dla międzynarodowej równowagi gospodarczej; nieuchronnie padają więc pytania o przyczyny ułomności globalizacji, jej konsekwencje, kierunki dalszych działań i ich zasadność.
Publikacja zawiera teksty referatów zaprezentowanych podczas konferencji zorganizowanej w 2013 r., w ramach obchodów jubileuszu 60-lecia Wy działu Nauk Ekonomicznych Uniwersytetu Warszawskiego, przy wsparciu finansowym Narodowego Banku Polskiego.
Tom ten jest dedykowany prof. dr hab. Włodzimierzowi Siwińskiemu, wybitnemu polskiemu ekspertowi w zakresie ekonomii międzynarodowej.
Autorka przedstawia powstanie i działalność Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych, największej organizacji związkowej zrzeszającej tę grupę zawodową. To herstory („jej historia”) tego niezwykłego związku, opowiedziana przez jego założycielki i aktywistki, poruszająca nie tylko różne aspekty działalności związkowej, lecz także utrudnienia, jakie napotykają kobiety chcące uczestniczyć w sferze publicznej. Z badań nad OZZPiP wyłania się obraz organizacji walczącej, starającej się negocjować wizerunek pielęgniarki i położnej przez zerwanie z tradycyjnie przypisywaną tym zawodom pokorą na rzecz podkreślania ich profesjonalizmu oraz niezwykłej wagi pracy opiekuńczej. Tłem rozważań jest reforma systemu ochrony zdrowia w Polsce oraz jej konsekwencje dla warunków pracy oraz możliwości świadczenia wysokiej jakości opieki przez pielęgniarki i położne.
Jak pisze W. Misiuda-Rewera, autonomiczny "separatyzm językowy" oraz bilingwizm stają się naturalną formą przeciwdziałania separatyzmowi terytorialnemu. Patrząc z perspektywy dziejów współczesnych Włoch, cel ten został spełniony i w zasadzie (co jest fenomenem) mniejszości te, pomimo swej prężności i dużego zakresu autonomii, nie negują przynależności do państwa włoskiego, którego język urzędowy jest inny niż ich - przez to naturalnie nie negują łączności.
Z recenzji dra hab. prof. UP Stefana Bielańskiego
Stanisław Ossowski (1897-1963) dla jednych, już nielicznych socjologów polskich jest wciąż Nauczycielem, dla innych bohaterem przekazanej im legendy, a dla większości - autorem ważnych książek, czytanych lub coraz częściej tylko znanych. Ważniejsze niż miejsce, które Ossowski zajmuje w intelektualnych autobiografiach socjologów i w ich zbiorowej wyobraźni, jest jego miejsce w samej socjologii. Jego koncepcje i wpływy obecne są w dzisiejszym zasobie wiedzy i idei socjologicznych, w języku i myśleniu socjologów oraz w pojmowaniu granic, standardów, powołania i etosu nauki o społeczeństwie. O tym jest ta książka, przygotowana przez Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego w pięćdziesiątą rocznicę śmierci Ossowskiego. Antoni Sułek
O powołaniach kapłańskich pisano dotąd jedynie w języku teologii i psychologii. Nowość ujęcia, przedstawianego przez Martę Tomaszewską, polega na opisywaniu drogi do kapłaństwa w Kościele katolickim w Polsce przy pomocy pojęć socjologii. Autorka na podstawie przeprowadzonych wywiadów biograficznych z seminarzystami i bardzo młodymi kapłanami stara się odtworzyć sposób postrzegania powołania przez młodych mężczyzn. [...] Rozmówcy badaczki opowiadają historie swojego życia w sposób pozwalający zrozumieć osobie Świeckiej, co to jest powołanie, na czym polega przemiana dokonująca się w seminarium i jak może się łączyć osobista sprawczość z całkowita rezygnacją z robienia planów. Z recenzji Krzysztofa Koseły Tym, co zwraca uwagę i co wydaje mi się największym osiągnięciem pracy i badań Autorki, jest konkluzja mówiąca, że badani odwołują się w swojej argumentacji i w swoim rozumieniu przebiegu własnego życia do wyższej rzeczywistości, a nie do indywidualistycznie rozumianych jakości. Z recenzji Małgorzaty Jacyno
Praca wpisuje się w dynamiczny nurt debaty (zapoczątkowany w latach 90. XX wieku) nad tożsamością współczesnej pedagogiki społecznej w warunkach transformacji ustrojowej, ekonomicznej, społeczno-kulturowej oraz jej wizji prospektywnej w kontekście wielowymiarowej, dynamicznej i permanentnej zmiany typowej dla świata przyszłości.
Adresatami tej publikacji będą pedagodzy, studenci uczelni pedagogicznych, politycy społeczni, praktycy, działacze społeczni, liderzy, animatorzy, uczestnicy form edukacji ustawicznej w zakresie pedagogiki.
„Zmierzch Zachodu” (1918–1922) należy do „kultowych” współczesnych traktatów z dziedziny filozofii kultury. Autor Oswald Spengler (1880–1936), niemiecki polihistor i wizjoner, przeciwnik demokracji, konserwatysta sceptyczny wobec nazizmu po 1933 roku, w księdze tej szuka diagnozy dla świata, posługując się „morfologią historyczną”. Kultury powstają, rozkwitają i zamierają, przeradzając się w pewnym momencie w cywilizacje, czyli perfekcyjne formy kultury „wyczerpanej”. „Morfologia” kultur ma pozwalać na porównywanie ich poszczególnych etapów i przewidywanie dzięki temu biegu własnej formacji. Taki historyzm i w sumie pesymizm (w porównaniu z ideą trwałego liniowego rozwoju) nie hierarchizuje, a Zachodowi przepowiada „zmierzch” wzorem każdego innego organizmu. Te koncepcje, dla jednych genialne, dla innych dyletanckie, od bez mała stu lat budzą wielkie emocje, gdyż dotykają pytania o sens ludzkich działań, o „koniec historii” i perspektywy postępu jakkolwiek pojętego. Kto jednak nie chciałby zanurzać się w taką metafizykę dziejów, znajdzie w „Zmierzchu Zachodu” kompendium wiedzy i oryginalnych interpretacji ze wszystkich dziedzin od matematyki po sztukę, zapozna się z poglądem autora na „pseudomorfozę” (nowe kulturowe wino w starych bukłakach) chrześcijaństwa czy Rosji, związek matematyki z Faustem, analogie przemian w świecie Indian, Chińczyków i Hindusów, a zainspirowany tym myśleniem, odnajdzie może Unię Europejską gdzieś u kresu cesarstwa rzymskiego. W ostatecznym rozrachunku analizy i spekulacje Spenglera, nawet jeśli dyskusyjne, zapewniają ćwiczenie ze świadomości historycznej, jakiego próżno szukać w innych dziełach.
Praca Zbigniewa Klocha, składająca się z kilkunastu esejów o zróżnicowanej tematyce, poświęcona jest analizie zjawisk znakowych i prezentuje obraz kultury, jaki wyłania się w ostatnich dziesięcioleciach w codziennych kontaktach współczesnego Polaka z poszczególnymi sferami życia codziennego, interpretowanymi jako nośniki znaczeń i wiązanymi z różnymi wartościami czy ideologiami. Cechą wyróżniającą współczesnej kultury jest powszednie uczestnictwo nadawców i odbiorców w procesach wytwarzania znaków i obcowania z przekazami znakowymi. Ten powszechny dyskurs kulturowy determinuje świadomość społeczną, co znajduje wyraz w zachowaniach i wyobrażeniach poszczególnych osób i całych grup społecznych. W badaniach kulturoznawczych ostatnich lat obserwuje się coraz większe zainteresowanie codziennością jako tym aspektem indywidualnej i społecznej egzystencji, który jest doświadczany przez każdego człowieka. Codzienność ta ujmowana bywa jako układ znaczący - jako konglomerat zjawisk indeksalnych i intencjonalnie wytworzonych przekazów znakowych. Jedne i drugie wymagają interpretacji, to zaś umożliwia funkcjonowanie w świecie i uczestnictwo w działaniach zbiorowości.
W pracy Autor mocno podkreśla, że świadomość społeczna jest kształtowana przede wszystkim poprzez uczestnictwo we wspólnocie językowej i udział w dyskursie potocznym, także w jego odmianie publicznej. Zbigniew Kloch ukazuje determinujący wpływ publicystyki i reklamy, oddziaływanie mody i partycypacji w różnych rytuałach środowiskowych. Jak wynika z analiz przedstawionych w książce, kulturę opartą na tych mechanizmach semiozy cechuje uproszczona wizja świata; jej wytworami są stereotypy i formuły językowe, a zasadniczą praktyką - determinowanie pojęciowej i aksjologicznej wartości przedmiotów i zjawisk poprzez nakładanie na te obiekty siatki etykiet językowych. Świadomość zbiorowa jest kształtowana w znaczącym stopniu przez obrazowe środki przekazu, stąd też w zbiorze znalazły się interesujące szkice poświęcone interpretacji fotografii, filmu i wizualnych tekstów reklamowych.
Obserwowany "zwrot kulturowy" w naukach humanistycznych i społecznych, a wraz z nim procesy antropologizacji tych nauk stały się przyczyną podjęcia w 2 tomie Kultury w stosunkach międzynarodowych kolejnych wątków, ogniskujących się wokół pułapek kultury. Autorzy piszący o pułapkach kultury wskazują zatem na „zasadzki” i „podstępy” w pogoni za kulturą w praktyce życia społecznego, także przeniesionego na poziom systemu międzynarodowego.
Zmagania z kulturą zostały uporządkowane w trzech częściach, przedstawiających najważniejsze tematy: problem kulturyzacji stosunków międzynarodowych i polityzacji kultury (część I), wyzwania w świecie różnorodnym kulturowo (część II) oraz perspektywy regionalne i lokalne, ukazujące praktyczne przejawy funkcjonowania kwestii kulturowych na przykładach z całego świata: Polski, Izraela, Indii, Azji Południowo-Wschodniej, Ameryki Łacińskiej (część III).
Zawarte w antologii teksty traktują o konsekwencjach rozwoju medycyny i genetyki, o medykalizacji i sposobach radzenia sobie z nią w codziennym życiu, o negocjowaniu znaczeń związanych z nowoczesnymi technologiami medycznymi przez ludzi chorych i zdrowych, o ich nadziejach i lękach, wizjach przyszłości i opowieściach o przeszłości.
Rozwój genetyki wpływa na kształtowanie tożsamości zbiorowych i indywidualnych, na definiowania ?ja? i miejsca w relacjach społecznych. Terminy takie jak DNA, gen, komórki macierzyste pojawiają się dziś także w potocznych dyskursach. Coraz częściej uznaje się, że gen - potoczna definicja genu nie musi być równa definicji naukowej - jest odpowiedzialny za jakość i kształt naszego życia. Odwoływanie się do genu może budować nowe struktury odpowiedzialności i powodować zmianę relacji społecznych, w tym rodzinnych.
Książka zainteresuje nie tylko etnografów, antropologów czy socjologów medycyny, ale także bioetyków i lekarzy, dla których człowiek jest czymś więcej niż tylko maszyną czekającą na naprawę, a ciało ludzkie jest realną sferą doświadczenia ludzkiego, podstawowym wymiarem człowieczeństwa.
Kamil Śmiechowski w Łódzkiej wizji postępu zajął się tematem, który już od dawna czekał na przenikliwego i skrupulatnego badacza. Podjął się więc zadania, za którym w istocie kryło się wyzwanie. Dokonał rekonstrukcji oblicza społeczno-ideowego trzech pism: ,,Gońca Łódzkiego"", ,,Kuriera Łódzkiego"" i ,,Nowego Kuriera Łódzkiego"". Dzięki swojej imponującej pracy uzupełnił lukę powstałą w badaniach naukowych dotyczących łódzkiej prasy na przełomie XIX i XX wieku. Cezurę chronologiczną prezentowanej rozprawy otwiera ukazanie się pierwszego numeru ,,Gońca Łódzkiego"" w 1898 roku, zamyka natomiast wycofanie się władz carskich z Łodzi w 1914 roku i tym samym koniec pewnej epoki - życia miasta pod zaborem rosyjskim. Autor, analizując pisma reprezentujące postępowy, liberalno-lewicowy nurt w legalnej polskiej prasie codziennej Łodzi, odnosił się do rzadko poruszanych, lecz ważnych kwestii ideowych. Pytanie o kwestie światopoglądowe pozwoliło mu ustalić: do kogo, do jakich sił społecznych gazety te były skierowane. Śmiechowski zwrócił także uwagę na znaczenie polskiej prasy w czasach zaborów, podkreślił jej doniosłą, zdawałoby się już dzisiaj zapomnianą funkcję - instytucji społecznej. Jego dociekania służyły również namysłowi nad szerszymi zagadnieniami dotyczącymi wpływu łódzkiej prasy na życie społeczne miasta i związku głoszonych przez nią ideologii z poglądami łodzian. Łódzka wizja postępu wpisuje się więc w badania poświęcone dziejom i historii Łodzi, ,,polskiego Manchesteru"" w czasie jego wielkoprzemysłowego rozkwitu. Autorowi, historykowi i bystremu obserwatorowi życia społecznego, udało się włączyć w wielogłos o metropolii, będącej niegdyś niezwykłym tyglem kultur i narodów. Pracę uzupełniają aneksy i ilustracje.
W książce najpopularniejsi polscy dziennikarze zdradzają, jak można wykorzystać media, aby osiągnąć sukces w biznesie. Porad udzielają: Jacek Żakowski, publicysta POLITYKI, Marek Tejchman, dziennikarz TVN BIZNES, Dariusz Bugalski, dziennikarz radiowej Trójki, Bogusław Chrabota, redaktor naczelny dziennika Rzeczpospolita, Anna Sekudewicz, reportażystka i zastępca redaktora naczelnego Radia Katowice, Jacek Szmidt, redaktor naczelny Twojego Stylu, Jolanta Fajkowska, dziennikarka TVP INFO, Kamil Durczok, redaktor naczelny FAKTÓW TVN, Dorota Niećko, dziennikarka Dziennika Zachodniego, Wiktor Legowicz, dziennikarz ekonomiczny radiowej Trójki, Arkadiusz Ekiert, dziennikarz ekonomiczny radiowej Trójki. Jest to pierwsza publikacja na rynku, która pokazuje warsztat z punktu widzenia dziennikarzy. Każdy rozdział oprócz wywiadu zawiera podsumowanie z konkretnymi oraz praktycznymi poradami i wskazówkami trenera medialnego, które pozwolą Czytelnikowi zaistnieć w mediach, zbudować pozytywny wizerunek wśród klientów i kontrahentów, rozwinąć biznes i osiągnąć sukces.
- rzeczywistość społeczna i jej atomy - metamorfozy i konstelacje - ludzki polimorfizm a ideologia społeczna - ustrój społeczno-gospodarczy a kształty osobowości.
Niniejszy zbiór jest drugim w kolejności raportem ze studiów i badań prowadzonych w ramach grantu Narodowego Centrum Nauki nt. Edukacja dzieci w polskich szkołach na obczyźnie: strategie kulturalizacyjne - poczucie tożsamości - dystans kulturowy.
Książka jest efektem przeprowadzonych przez Autorkę badań związku między oceną użyteczności dochodów a oszczędnościami gospodarstw domowych. Jej celem jest próba usystematyzowania i spopularyzowania wiedzy dotyczącej zagadnienia użyteczności dochodów i jej pomiaru oraz wpływu tej kategorii ekonomicznej na powstawanie oszczędności gospodarstw domowych. Autorka prezentuje również własną, dwuwariantową metodę badawczą, umożliwiającą analizę związku między wskazanymi kategoriami.
Przekształcenia własnościowo-strukturalne, realizowane w Polsce przez 24 lata od rozpoczęcia procesu transformacji, wymuszają na pracownikach konieczność dostosowania się do nowych warunków zarówno w sferze zawodowej, jak i społecznej. W wyniku tych proce-sów zmienia się status pracowników, warunki pracy i współpracy z kadrą kierowniczą oraz współpracownikami, jednocześnie jednak następuje utrata bezpieczeństwa zatrudnienia. W książce przedstawiono proces adaptacji pracowników do przekształceń własnościowo-strukturalnych w czterech byłych przedsiębiorstwach państwowych, przekształconych w spółki prawa handlowego, oraz stan ich adaptacji na etapie realizowanych przez autorkę badań. Szczególną uwagę zwrócono na następujące zagadnienia: - sytuację w badanych przedsiębiorstwach u progu prywatyzacji; - ocenę oczekiwań, obaw i oporów pracowników wobec prywatyzacji; - ocenę procesu adaptacji pracowników przez kadrę kierowniczą; - skutki przekształceń własnościowo-strukturalnych dla pracowników; - proces i efekty adaptacji pracowników do wprowadzonych zmian.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
