Rodzina jest dla nas niezmiennie ważna, a nawet najważniejsza. Rodzina jest wyzwaniem. W tej sferze zapraszamy po mnóstwo książek psychologicznych właśnie o rodzinie, roli rodziny w naszym życiu. Proponujemy szereg poradników, podręczników , powieści i opowieści opowiedzianych z dużym wyczuciem i wrażliwością, poruszajacych problemy zdrowia psychicznego dzieci i rodziców. Prezentowane publikacje opisują jak takie problemy, których jest przecież niemało w rodzinie są postrzegane i rozwiązywane. Autorzy proponowanych przez nas publikacji przedstawiają ciekawe pomysły na mierzenie się z problemami typowo małżeńskimi: seks, finanse, wychowywanie dzieci. Polecamy książki dla każdego, kto chce przyglądnąć się swojemu funkcjonowaniu w rodzinie. Polecamy ciekawą lekturę Anny Bimer dla wszystkich kobiet, bo wszystkie jesteśmy córkami : Być córką i nie zwariować.
W jakim wieku posłać dziecko do przedszkola i na co zwrócić uwagę przy jego wyborze? Czy warto inwestować w zajęcia dodatkowe? O co pytać wychowawców w przedszkolu? Jak znaleźć dla dziecka równowagę między nauką a zabawą? To tylko niektóre z pytań, które zadają sobie rodzice każdego z maluchów.A może najważniejsze jest to, aby najpierw uświadomić sobie, że życie to nie wyścig. Że tak naprawdę nie ma w nim żadnego startu, ani tym bardziej żadnej mety. Dopiero zbudowanie bliskiej relacji ze swoim dzieckiem pozwala skutecznie wspierać je w procesie uczenia się, zgodnie z jego naturalnymi potrzebami.Rewolucyjna książka psycholog dziecięcej Anity Janeczek-Romanowskiej i eksperta od metod nauczania Mikołaja Marceli to najlepsza inwestycja w rozwój twojego dziecka. Oprócz szeregu praktycznych przedszkolnych porad i podsumowania najnowszych badań naukowych, nie pozwala nam zapomnieć kluczowej prawdy: najważniejsze, z czym może wystartować w życiu dziecko to szczęśliwe dzieciństwo!
Książka stanowi pomoc w doborze trafnych narzędzi do diagnozowania rozwoju i może być wykorzystana przez różnych specjalistów pracujących z dzieckiem od urodzenia do 5. roku życia. Opisane w tej publikacji metody zostały przedstawione z perspektywy doświadczonego praktyka, czyli osoby, która posługuje lub posługiwała się nimi w ramach prowadzonych badań normalizacyjnych lub walidacyjnych, udziału w projektach badawczych, a także w ramach działalności diagnostycznej i terapeutycznej prowadzonej w różnych ośrodkach pomocy dziecku i rodzinie. Oznacza to, że większość z tych metod autorka poznała szczegółowo podczas specjalistycznych szkoleń i zdobyła wymagane uprawnienia diagnostyczne (jeśli do stosowania danej metody były takowe wymagane) lub też zdobywała doświadczenie w posługiwaniu się nimi pod opieką innych specjalistów wyszkolonych w stosowaniu określonej metody. W serii polecamy: Diagnozowanie rozwoju małego dziecka. Część 1
Historię regionu Europy Środkowo-Wschodniej, choć nie dla wszystkich jest to oczywiste, w znacznej mierze tworzyły mądre, zdolne i silne kobiety, zarówno anonimowe, jak i te, których nazwiska są dobrze znane szerokim kręgom. […]
Biografie dziesiątek nieprzeciętnych kobiet – świętych i heretyczek, łamiących stereotypy i śmiało wykraczających poza ustanowione dla nich role społeczne, zainspirowały nas do podjęcia szerszej refleksji na temat ich roli w kulturze oraz życiu społeczno-politycznym Polski, a także krajów regionu na przestrzeni dziejów.
Co wyznaczało kobiecą tożsamość w różnych okresach historii Polski i Europy? Jakie były kulturoznawcze i historyczne konceptualizacje kobiety i kobiecości? Jak zmieniały się postrzeganie, status i rola społeczna kobiet? W jaki sposób kobiecość werbalizuje się w literaturze i języku? To tylko niektóre z wielu trudnych pytań, na które odpowiedzi poszukujemy wraz z autorkami i autorami tekstów zamieszczonych w niniejszej monografii. […]
Jesteśmy przekonane, że studia zebrane w niniejszym tomie w sposób istotny pogłębiają wiedzę na temat statusu, miejsca i roli kobiet w historii i kulturze krajów regionu Europy Środkowo-Wschodniej.
Fragment Słowa wstępnego, dr hab. Joanna Getka, dr hab. Iwona Krycka-Michnowska
Pierwsza książka Konrada Ambroziaka, Artura Kołakowskiego i Klaudii Siwek Depresja nastolatków. Jak ją rozpoznać, zrozumieć i pokonać to kompendium wiedzy na temat depresji, jej przyczyn oraz metod leczenia. Jej dopełnieniem jest niniejsza książka – swoisty instruktarz zawierający rady, wskazówki, ćwiczenia, podpowiedzi i odpowiedzi na nurtujące pytania. To wyczerpujący poradnik skierowany do głównych zainteresowanych: nastolatków dotkniętych depresją i ich rodziców.
Rodzicu, dzięki lekturze dowiesz się między innymi:
jak zaakceptować chorobę dziecka i jej konsekwencje;
jak poradzić sobie z uporczywym poczuciem winy;
jakie twoje zachowania sprzyjają leczeniu, a jakie mogą je zakłócić;
jak motywować, chwalić i nagradzać swojego nastolatka;
czego możesz wymagać od dziecka z depresją i jak to egzekwować;
jak zadbać o siebie i pozostałych członków rodziny.
Nastolatku, dzięki lekturze dowiesz się między innymi:
jak rozmawiać z innymi o swojej chorobie;
jak planować swoją codzienność (dom, szkoła, czas wolny);
jak postępować w sytuacjach kryzysowych (spadek nastroju, myśli samobójcze);
jak pracować ze swoimi emocjami – poznasz techniki akceptacji i uważności;
jak radzić sobie z krzywdzącą stygmatyzacją społeczną;
jak się przygotować i zmotywować do terapii.
ARTYKUŁY I RECENZJE
Czego NIE mówić młodej osobie choryjącej na depresję? - Psychology of Life
Pięć czynników zwiększających ryzyko depresji u nastolatka - Niedoskonalamama.pl
Depresja może prowadzić do śmierci. Także wśród dzieci i młodzieży.
Centrum dziecięcej terapii
Nastolatek a depresja. Posyłać do szkoły czy załatwić zwolnienie?
Uspokój się, bo oszaleję! – Juniorowo
Mamo, tato ratuj! Radio Gdańsk - rozmowa dr Konradem Ambroziakiem
Nowa książka dla tych, którzy odnaleźli wsparcie w Dogadać się z dzieckiem albo szukają sposobów na bardziej harmonijne porozumienie ze swoim nastolatkiem lub nastolatką.
Kolejne pokolenie młodych ludzi przechodzi ze świata dzieci do świata dorosłych. To trudna droga zarówno dla nich, jak i dla nas, rodziców, którzy im towarzyszymy. Chcemy cię zaprosić do podróży, która jest towarzyszeniem młodemu człowiekowi w jego odkrywaniu swojej wolności, godności i wartości.
Świat młodych osób wyłania się z różnorodności pragnień, oczekiwań oraz samodzielnego budowania Ja, które możliwe jest wtedy, gdy dziecko ma wsparcie w silnym, rozumiejącym, akceptującym i towarzyszącym mu w tej drodze dorosłym. Nastolatek jak mało kto potrzebuje empatycznego i cierpliwego towarzysza. Dlatego w każdym rozdziale wskazujemy, jak rodzic może zadbać o siebie, by znajdować w sobie siłę, empatię i wyrozumiałość w tej kilkuletniej, pełnej wyzwań przygodzie.
W oczywisty sposób rodzice chcą dać swoim dzieciom wszystko, co najlepsze, zadbać o ich przyszłość, wyposażyć w niezbędne kompetencje, wiedzę, zapewnić bezpieczeństwo i dobre życie. Obecnie, w dobie szybkich przemian społecznych i technologicznych oraz w konsekwencji różnych czynników, na przykład zmian klimatycznych, nie jesteśmy w stanie przewidzieć, do jakiej przyszłości wychowujemy swoje dzieci. Powstają nowe zawody, a inne odchodzą w zapomnienie. Coraz trudniej jest określić, co tak naprawdę będzie potrzebne i pomocne nastolatkom w dorosłości. Dlatego dobrym pomysłem jest położenie nacisku na pewne uniwersalne kompetencje. Przyszli dorośli wychowani w przestrzeni wzajemnego szacunku i otwartości na rozmowy o tym, co czują i czego potrzebują, doświadczający jak najczęściej bezpiecznego stylu budowania więzi, mający poczucie, że są ważni, że ich głos i potrzeby mają znaczenie, wejdą w dorosłość ze stabilnymi fundamentami – pewnością siebie, znajomością siebie, umiejętnością rozwijania świadomości innych, zarządzania sobą i zarządzania relacjami.
Okres dorastania to czas eksperymentów życiowych, sprawdzania, przyglądania się, kształtowania się nowego człowieka. Darem, który możemy dać na ten czas naszym nastolatkom, jest przejrzystość naszych wartości, mówienie o tym, co dla nas i dla nich jest ważne, dialog i szukanie rozwiązań dbających o obie strony. Dlatego podkreślamy wagę komunikacji, która daje szansę na porozumienie z nastolatkiem. W każdym rozdziale pokazujemy możliwe do wdrożenia sposoby reagowania i rozmawiania, być może inne niż te, które znałeś/aś do tej pory. Jest to komunikacja oparta na Porozumieniu bez Przemocy i to właśnie porozumienie jest w niej kluczem.
Chcemy zaprosić cię do tego, by w towarzyszeniu nastolatkowi każdego dnia zwracać uwagę na siebie w relacji z nim i na niego w jego trudzie relacji z samym sobą. Wierzymy, a doświadczenie wielu lat pracy to potwierdza, że to rozumienie siebie nawzajem pozwala dojrzewać obu stronom do budowania satysfakcjonującej więzi opartej na szacunku, bliskości i akceptacji.
Zależy nam na dialogu, w którym młody człowiek jest uwzględniany w swojej indywidualności i wyłaniającej się z dzieciństwa tożsamości. Jesteśmy przekonane, że obecnie nastolatki wyjątkowo potrzebują bezpiecznej przestrzeni, gdzie mogą odetchnąć, doświadczać bezpieczeństwa i akceptacji, by w tych warunkach móc wzrastać.
Przez wieki niewiele kobiet dożywało menopauzy. Średnia długość życia w 1900 roku wynosiła zaledwie 40 lat. Te, którym się udało, postrzegały menopauzę jako granicę, za którą czekała je tylko niedołężność i starość. Dziś jednak średnio dożywamy osiemdziesiątki. Możemy się spodziewać, że jeszcze przez kilkadziesiąt lat po menopauzie będziemy sprawne fizycznie i psychicznie – oraz aktywne.
Najwyższy czas zerwać z tabu otaczającym menopauzalną przemianę. Przerwać milczenie narzucone nam przez kulturę i wejść w ten nowy etap życia z wiedzą i szeroko otwartymi oczami. Dla wielu kobiet – co potwierdzają badania – okres między 50 a 65 rokiem życia jest najszczęśliwszy i kojarzy się ze spełnieniem: w rodzinie, relacjach, przyjaźniach, zainteresowaniach i pracy. Menopauza jako początek końca? To nie mogłoby być dalsze od prawdy.
Zmiany okresu menopauzy
Badania nad fizjologicznymi zmianami, które zachodzą u kobiet w czasie perimenopauzy – okresie kilku lat poprzedzających menopauzę – wykazały, że obok zachwiań hormonalnych, które niosą za sobą utratę płodności, nasze ciała, a szczególnie układ nerwowy, niemalże dosłownie zyskują nowe okablowanie. Wpływa ono na myśli kobiety, jej zdolność koncentracji i ilość paliwa kierowanego do płata czołowego mózgu. Dr Christiane Northrup, po latach pracy z tysiącami kobiet, które przeszły przez perimenopauzę i menopauzę, oraz po doświadczeniu tych procesów na własnej skórze, przychodzi do nas z wiedzą i słowami otuchy. Menopauza może być ekscytującą przygodą; nowym etapem rozwoju. Jeśli powitamy ją z pełną świadomością i otwartością, obdarzy nas przemianą i uzdrowieniem ciała, umysłu i ducha.
Moc kobiet w średnim wieku
Kobiety w średnim wieku nie są już niewidzialne i nie siedzą cicho. Są wykształcone, wiedzą, czego chcą, angażują się we własne zdrowie i są zdeterminowane, by nad nim zapanować. Mają też coraz większe wpływy społeczne i ekonomiczne. Są potężną i potencjalnie niebezpieczną grupą dla każdej instytucji, która zbudowana jest na status quo. Budzimy się, by nieść światu tak potrzebną dobrą nowinę o zdrowiu, nadziei i uzdrowieniu.
Menopauza to zmiana perspektywy
Większości kobiet, nawet te na wysokich stanowiskach i singielki, buduje swoją tożsamość i samoocenę w oparciu o relacje. Dla kontrastu mężczyźni obraz samych siebie opierają na pracy, dochodach i sukcesach w świecie poza domem. Dla obu płci wzorzec ten zmienia się w wieku średnim: kobiety zaczynają kierować więcej energii na zewnątrz, odkrywając w świecie źródła kreatywnej ekspresji i samooceny. Mężczyźni tymczasem przechodzą kryzys wieku średniego w inny sposób – zmęczeni światem, kierują się do wnętrza, zmieniając się w stróżów domowego ogniska. Marzą o emeryturze spędzonej przy kominku, w otoczeniu rodziny, z dala od pracy i jej pól bitew. Kobieta w okresie menopauzy, królowa swojego życia, staje na rozdrożu, rozrywana przez przyzwyczajenie i świat, który dobrze zna i marzenia o nowych drogach, które się przed nią otwierają. Wołają do niej, by odkrywała siebie, wszystkie uśpione dotychczas aspekty swojej osobowości, skupiła się wreszcie, po latach stawiania siebie na drugim miejscu, na swoim potencjale. Oto wyzwanie wieku średniego.
Jak mówi dr Christiane Northrup:
W moim osobistym doświadczeniu, którym teraz dzielę się z milionami innych kobiet, uniesienie hormonalnej zasłony – cyklu miesięcznego, który zmuszał nas do skupiania się na potrzebach i uczuciach innych osób – może być wyzwalające, ale również przynosić niepokój i niepewność. W wieku średnim gwałtownie wzrasta liczba separacji i rozwodów, wiele kobiet wybiera też nowe ścieżki kariery i rozwoju. Zawsze wyobrażałam sobie, że spędzę całe życie z mężczyzną, którego poślubiłam; że razem się zestarzejemy. To było jednym z moich najdroższych marzeń.
W wieku średnim, podobnie jak tysiące innych, musiałam pożegnać się ze złudzeniami na temat tego, jak będzie wyglądać moje życie. Musiałam się zmierzyć z rozterką starą jak świat: jak poradzić sobie ze stratą czegoś, czego nigdy nie miałam. To bardzo trudne. Nie chodziło jednak tylko o to, z kim spędzę emeryturę. To było ostrzeżenie płynące z głębi mojego ducha: „rośnij albo giń”. Takie miałam opcje. Postanowiłam wzrastać.
Decades’ worth of images have been distilled down to 512 pages of photographs in this ultimate retrospective collection of Nobuyoshi Araki's work, selected by the artist himself.
First published as a Limited Edition and now back in a new format to celebrate TASCHEN’s 40th anniversary, the curation delves deep into Araki’s best-known imagery: Tokyo street scenes; faces and foods; colorful, sensual flowers; female genitalia; and the Japanese art of kinbaku, or bondage. As girls lay bound but defiant and glistening petals assume suggestive shapes, Araki plays constantly with patterns of subjugation and emancipation, death and desire and with the slippage between serene image and shock.
Describing his bondage photographs as “a collaboration between the subject and the photographer”, Araki seeks to come closer to his female subjects through photography, emphasizing the role of spoken conversation between himself and the model. In his native Japan, he has attained cult status for many women who feel liberated by his readiness to photograph the expression of their desire.
Książka przedstawia działalność Towarzystwa Przyjaciół Dzieci (TPD) w PRL-u. Dotychczasowe współczesne publikacje koncentrują się przede wszystkim na funcjonwaniu organizacji w okresie stalinowskim, za koniczne uznałam więc przeprowadzenie analizy pracy TPD po 1956 r. Niniejsza książka stanowi skróconą i na nowo zredagowaną wersję mojego doktoratu napisanego w języku niemieckim. Ponieważ dotyczy ona działalności polskiej organizacji, jak i zarysu funkcjonowania opieki nad dzieckiem w Polsce Ludowej, rzeczą oczywistą było dła nie przetłumacznie jej na język polski. Działalność Towarzystwa Przyjaciół Dzieci wzubudziła zainteresowanie nie tylko naukowców z mojego macierzystego Uniwersyteu w Ratyzbonie. Miałam przyjemność przedstwić wyniki swoich badań m.in. na Uniwersytecie w Kolonii, w Instytucie Pamięci Narodowej w Warszawie oraz w Niemieckim Instytucie Historycznym w Warszawie.
Dieses Buch befasst sich mit der Tätigkeit der Gesellschaft der Kinderfreude (Towarzystwa Przyjaciół Dzieci, kurz TPD). Die bisherigen, gegenwärtigen Publikationen umfassen vor allem das Handeln der Organisation in der stalinistischen Periode, sodass ich die Durchführung einer Analyse der Arbeit der TPD nach dem Jahre 1956 für notwendig hielt. Die vorliegende Veröffentlichung ist eine gekürzte und überarbeitete Doktorarbeit, die in deutscher Sprache verfasst wurde. Da es sich bei der TPD um eine polnische Organisation handelt und diese Analyse gleichsam einen Überblick über das gesamte Fürsorgesystem in der Volksrepublik Polen gibt, war es für mich sehr wichtig die Arbeit auch in der polnischen Sprache zu veröffentlichen. Die Forschung über die Tätigkeiten der Gesellschaft der Kinderfreude erweckte nicht nur bei den Wissenschaftlern meiner Heimatuniversität in Regensburg reges Interesse, sondern ermöglichte es mir die Ergebnisse meiner Untersuchungen u.a. an der Universität zu Köln, am Institut des Nationalen Gedenkens in Warschau und am Deutschen Historischen Institut Warschau vorzustellen.
Książka ta w przystępny sposób pokazuje dzieciom, jak różnorodne są odcienie smutku i towarzyszące im odczucia. Zwłaszcza gdy jest to żal po stracie bliskiej osoby. Czy taki smutek w ogóle kiedyś minie? Autorka z wyczuciem przekonuje małych czytelników, że choć wydaje się to niemożliwe, prędzej czy później nadchodzi czas, kiedy robi się nam lżej i zaczynamy czuć radość z pięknych chwil, jakie przeżyliśmy razem z ukochaną osobą. Żywe i bliskie rzeczywistości ilustracje zachęcają dzieci do otwartej rozmowy o tej trudnej sytuacji.
KSIĄŻKA AUTORA BESTSELLEROWEJ ""CYFROWEJ DEMENCJI""!W ciągu minionej dekady smartfon podbijał świat w oszałamiającym tempie, zmieniając codzienność użytkowników w stopniu, w jakim nie udało się to dotąd żadnej technicznej nowince.Towarzyszy nam od rana do wieczora, w pracy i w życiu prywatnym wygląda na to, że nie możemy się bez niego obyć. Wielu dostrzega pozytywne strony korzystania z tego urządzenia, nieliczni zastanawiają się nad jego negatywnym wpływem na nasze myślenie, odczuwanie i działanie, a także na zdrowie.Czy mamy powody do obaw? Najwyższy czas przyjrzeć się faktom.
Autorka stara się odpowiedzieć na wiele ważnych pytań, jakie stawia przed nami współczesne rodzicielstwo. Wskazuje dylematy, z którymi borykają się rodzice, ale nade wszystko próbuje uświadomić, że wyznacznikiem naszych poczynań jako dorosłych, zdawałoby się rozsądnych i odpowiedzialnych ludzi, rodziców, powinno być dobro dziecka.
„Najważniejsze, żeby dzieci wychowywać w miłości i poczuciu bezpieczeństwa, pokazywać im, co jest dobre, a co złe – by później same potrafiły czytać świat. Przekazem dla dziecka powinna być miłość – jednak nie każdej matce i nie każdemu ojcu przychodzi ona łatwo.”
(fragment książki)
Tematem niniejszej książki jest jąkanie widziane inaczej, w ujęciu systemowym. Jest to spojrzenie oparte na wynikach badań, w tym własnych, oraz wieloletnim doświadczeniu w prowadzeniu terapii skoncentrowanej na problemie osoby jąkającej się. Skupiono się na przyczynach jąkania oraz ukazano je w kontekście innych zaburzeń. Omówiono wyniki eksperymentów zmierzających do zmiany postaw wobec osób jąkających się i ich terapii. W książce podano różne metody rozwiązywania problemów dzieci i młodzieży jąkającej się oraz ich otoczenia szkolnego i rodzinnego. Przedstawiono warunki i determinanty prowadzenia efektywnej terapii, opartej na połączeniu treningu płynnego mówienia, psychoterapii i socjoterapii. Wyróżniona w podtytule monografii metoda Tarkowskiego została przedstawiona w sposób wyjątkowy. Ukazano bowiem przebieg i dynamikę procesu terapeutycznego, którego fundamentem jest dialog. Opis zawiera liczne przykłady rozmów z pacjentami. Mam ogromny szacunek dla Zbigniewa Tarkowskiego i Agnieszki Okrasińskiej, którzy zdecydowali się na ujawnienie swojego warsztatu pracy, dzięki czemu możemy być biernymi uczestnikami zaprezentowanych oddziaływań terapeutycznych.Z recenzji prof. dra hab. Jacka J. Błeszyńskiego
Socjoterapia coraz częściej pojawia się w formach pomocy psychologiczno-pedagogicznych dla dzieci z zaburzeniami emocjonalnymi oraz zachowania.Dzięki tej formie terapii zwiększa się możliwość udzielenia pomocy jednostkom nieprzystosowanym społecznie, wzrastającym w rodzinach dysfunkcyjnych czy dzieciom sprawiającym trudności wychowawcze.Prezentowana publikacja stanowi pomoc dla pedagogów, psychologów, terapeutów, którzy w swojej codziennej pracy mierzą się z różnego rodzaju trudnościami przejawianymi przez dzieci. Książka łączy rozważania teoretyczne dotyczące oddziaływań socjoterapeutycznych z programem zajęć dla dzieci w młodszym wieku szkolnym. Zaprezentowany program socjoterapeutyczny z pewnością przyczyni się do wzbogacenia warsztatu pracy osób prowadzących oddziaływania socjoterapeutyczne, wychowawcze czy terapeutyczne.
Czym dla dzisiejszych Polaków jest rodzina?To, jakich słów używamy do opisywania otaczającego nas świata, jest odbiciem tego, w jaki sposób go postrzegamy. W swojej rozprawie doktorskiej Anna Mazurkiewicz podjęła się zadania tyleż frapującego, co ryzykownego: postanowiła sprawdzić i przeanalizować, jakim językiem posługują się współczesne media w kontekście zagadnień związanych z rodziną. Opierając się na artykułach z czasopism świeckich, takich jak Wysokie Obcasy, Twój Styl i Zadra, oraz tych zaczerpniętych z czasopism katolickich, autorka uważnie przygląda się zawartemu w nich obrazowi tej najmniejszej, a zarazem niezwykle ważnej komórki społecznej. W efekcie powstała fascynująca, pełna celnych obserwacji publikacja, która uświadamia, jak różne znaczenie dla dzisiejszych Polaków ma rodzina i w jaki sposób język może przyczynić się do określania jej wartości.W ostatnich latach zagadnienie dotyczące zdefiniowania znaczenia leksemu rodzina było dosyć często poruszane w mediach, głównie ze względu na postulaty wysuwane przez środowiska LGBT, grupy lewicowe i feministyczne o prawną regulację związków homoseksualnych oraz o prawo par homoseksualnych do adopcji dzieci. Żądano zmiany dotychczas istniejącej definicji rodziny, jednoznacznie wskazującej na odmienność płci małżonków, regulację prawną związku oraz możliwość posiadania potomstwa. Dyskusja na temat praw homoseksualistów do zawierania małżeństw oraz adopcji dzieci w dyskursie medialnym pojawia się regularnie, podobnie jak połączenie 'rodzina homoseksualna' czy zestawienie 'homorodzina'. Nasuwa się zatem pytanie: czy jest możliwa zmiana dotychczas istniejącej eksplikacji rodziny na tę proponowaną przez środowiska homoseksualne? Czy zmiany w rozumieniu definicji leksemu rodzina, zachodzące na przestrzeni wieków, wskazują, iż możliwe jest tak radykalne przedefiniowanie słowa, stanowiącego jedną z najważniejszych wartości dla społeczeństwa polskiego?
Do jednych z najważniejszych zadań rodzica należy nauczenie dziecka samodzielności. Dzisiejsi rodzice z troską patrzą na swoje pociechy i chcą, by poradziły sobie w życiu. Z drugiej jednak strony często wyręczają je praktycznie na każdym kroku. Podejmują za nie niemal wszystkie decyzje i rozwiązują ich nawet najbardziej błahe problemy. Czy jednak same dzieci tego potrzebują? Czy rodzice muszą uczestniczyć we wszystkich sprawach swoich pociech? Anna Bykowa, psycholog dziecięcy, doradza, jak sprawić, by nasze dzieci były niezależne, samodzielne i dobrze przygotowane do dorosłego życia. Autorka przypomina, że kiedy uczysz swoje dziecko niezależności, ułatwiasz życie zarówno sobie, jak i dziecku. Jeśli dajesz dziecku możliwość robienia wielu rzeczy samodzielnie, to nie czuje się ono bezradne i niepewne siebie. Poradnik podpowiada również, jak pozbyć się nieustannego lęku o przyszłość i pragnienia kontrolowania wszystkiego w życiu dziecka. Z tej książki dowiesz się m.in.: jak nauczyć dziecko zasypiania w łóżeczku, odkładania zabawek i ubierania się, kiedy warto pomóc dziecku, a kiedy lepiej się powstrzymać, jak wyłączyć tryb „perfekcyjna mama” i włączyć opcję „leniwa mama”, dlaczego nadopiekuńczość może być niebezpieczna i jak jej uniknąć, co zrobić, jeśli dziecko powie: „Nie mogę”, jak sprawić, by dziecko uwierzyło w siebie, czym jest edukacja coachingowa. Ten poradnik to nie jest wezwanie do nieograniczonej wolności! Nie chodzi też o to, by spędzać czas rozmawiając przez telefon, gdy dziecko jest puszczone samopas. Ta książka jest o rozsądnych i odpowiedzialnych rodzicach, którzy chcą, aby ich dzieci były niezależne i aktywne oraz wykorzystywały swoje talenty i uzdolnienia. I nie oznacza to całkowitego poświęcenia siebie lub swojego życia! Anna Bykowa Psycholog dziecięcy i rodzinny, pedagog, nauczyciel arteterapii. Pracowała jako nauczyciel matematyki i przedszkolanka. Mieszka w Jekaterynburgu w Rosji. Ma dwóch synów. Autorka artykułu „Dlaczego jestem leniwą mamą”, opublikowanego kilka lat temu w internecie. Post wywołał wiele kontrowersji i burzliwą dyskusji. Okazuje się, że wiele osób dzisiaj martwi się niezależnością dzieci, problemem infantylizmu młodego pokolenia. Anna Bykowa przedstawia własne spojrzenie na ten problem.
Publikacja, którą oddajemy w ręce czytelników ma na celu dookreślenie pojęć związanych z tematyką kształtowania się narcystycznej linii osobowości u dzieci. Opisujemy zagrożenia i wyzwania z tym związane, koncentrując się głównie na perspektywie pedagogicznej. Mamy bowiem przekonanie, że opiekunowie, wychowawcy i rodzice mogą odgrywać kluczową rolę w kształtowaniu u dzieci cech niekorzystnych rozwojowo. Podręcznik został napisany z myślą o studentach i nauczycielach, którzy powinni posiadać podstawową wiedzę dotyczącą środowiska wychowawczego dziecka oraz jego prawidłowych cech rozwojowych. Wiedza ta jest niezbędna do organizacji procesu wspomagania rozwoju, wychowania, edukacji oraz terapii dzieci przejawiających trudne zachowania, w tym o charakterze narcystycznym.
Publikacja towarzyszy wystawie „Niepodległe. Kobiety a dyskurs narodowy” 26 października 2018 - 3 lutego 2019 w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.
Teksty zamieszczone w tomie „Niepodległe. Kobiety a dyskurs narodowy” naświetlają patriarchalne struktury zachodniej kultury, które dla wielu, również wielu kobiet, wydają się naturalne i przezroczyste.
Autorki i autorzy tekstów pokazują jednak, że patriarchalny system daleki jest naturalności, a jego celem jest podtrzymanie bardzo konkretnej wizji świata – świata, którego jedynymi beneficjentami są mężczyźni. W swoim eseju „Feministyczne archiwum – słaby opór, deheroizacja i codzienność w działaniu” Ewa Majewska skupia się na kwestii queerowych i feministycznych archiwów jako repozytorium wywrotowej wiedzy i zmiany, którego największą wartością jest nieustanne kwestionowanie samego siebie. Claudia Snochowska-Gonzalez, przyglądając się metaforyce prawicowych myślicieli niepodległości, zwraca uwagę na inherentny biologizm zawarty w myśli twórców Narodowej Demokracji. Weronika Grzebalska w swoim przełamującym stereotypy tekście przygląda się współczesnemu militaryzmowi i miejscu, jakie kobiety zajmują w prawicowych ruchach militarnych przechwytujących ideę lewicowej emancypacji. Cały problem ze współczesnym militaryzmem dziś, twierdzi badaczka, polega na zrównaniu go z projektem tożsamościowym, a nie obywatelskim, jakim był u swoich początków pod koniec XIX wieku. Dorota Sajewska przygląda się funkcjonowaniu pojęcia Czarności, dowodząc, że ta pomijana dotąd kategoria może okazać się bardzo twórczym aspektem badania także powojennej historii Polski, szczególne ze współczesnej perspektywy konfliktu migracyjnego i masowej ucieczki ludzi z Bliskiego Wschodu i Afryki. Lena Magnone w brawurowy sposób naświetla psychoanalityczną myśl Zygmunta Freuda, jako jeszcze jeden z obszarów, który wymaga postkolonialnej refleksji. Badaczka pokazuje, jak kobiety i „dzicy” w spójny sposób łączyli się w głowie genialnego psychoanalityka, wskazując, że był on nieodrodnym dzieckiem epoki kolonialnej, a system przez niego tworzony pomijał doświadczenie kobiet i osób z innych niż europejska etniczności. Moses Serubiri i Maryam Kazeem przywołują pamięć nagich protestów – jedynej publicznej i ekskluzywnie kobiecej formy protestu w wielu krajach Afryki, wskazując na kolonialne odczytania tej formy oporu. „Aborcyjny ruch oporu” Agaty Araszkiewicz to przypomnienie opublikowanego na początku lat 2000 tekstu dotyczącego związków pomiędzy ciągle obecnym w Polsce narodowym mitem romantycznym a kwestiami biopolityki i reprodukcyjnych praw kobiet. Teksty te zostały pomyślane nie tyle jako tezy ilustrujące wystawę, co raczej uzupełnienie, poszerzające kontekst pokazywanych prac artystów o kwestie, które mogą okazać się inspirujące do dalszych własnych poszukiwań i dyskusji.
(fragment tekstu Magdy Lipskiej „Niepodległe, czyli o archeologii nierówności”)
Podobał Ci się serial Unorthodox? Przeczytaj tę książkę. Poznaj historie Polek, które zakochały się nie tylko w Żydach, ale i w żydowskiej religii oraz kulturze. Ślub pod chupą, peruka, koszerowanie mięsa, Tora – oto słownik pojęć żydowskich, które często pojawiają się w tej książce. Jej bohaterki wybrały judaizm, a więc w świetle prawa religijnego są Żydówkami. Noszą dwa imiona – dawne polskie i nowe żydowskie. Mówią o tym, jak wygląda ich codzienność, miłość, wychowywanie dzieci, relacje z rodzinami mieszkającymi w Polsce. Ich historie zaskakują, wciągają i zabierają czytelnika w podróż nie tylko do innego Izraela, ale wręcz do innego świata. Miriam, Rachel, Batya, Ruth, Tamar, Or, Keren i Avigail to kobiety, które uciekają – od liberalnej społeczności pozbawionej jasnych reguł do miejsca, gdzie obowiązują tradycja, twarde zasady i ścisłe instrukcje. Dlaczego? O tym jest ta książka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
