Maria Montessori (18701952) włoska lekarka i pedagożka, która pod wpływem oświadczeń pracy z dziećmi z problemami psychicznymi i ubogimi stworzyła nową metodę wychowawczą. Jej podstawą jest nieskrępowany rozwój dzieci na różnych płaszczyznach zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i możliwościami. W Dziecku w rodzinie" Montessori omawia kluczowe aspekty wychowania i rozwoju dziecka w kontekście rodzinnym. Zwraca uwagę na potrzebę stworzenia środowiska, które sprzyja samodzielności, odpowiedzialności i rozwijaniu naturalnych zdolności dziecka. Książka kładzie nacisk na znaczenie obserwacji dziecka przez dorosłych oraz dostosowywania otoczenia i metod wychowawczych do indywidualnych potrzeb i etapów rozwoju malucha. Podkreśla rolę rodziny jako pierwszego środowiska edukacyjnego, w którym dziecko uczy się przez naśladowanie i uczestnictwo w codziennych czynnościach. W Co powinieneś wiedzieć o swoim dziecku" autorka opisuje wrażliwe etapy w życiu dziecka, kiedy jest ono szczególnie podatne na naukę określonych umiejętności i zdobywanie wiedzy. Podkreśla, jak ważne jest, aby rodzice i opiekunowie rozpoznawali te momenty i oferowali odpowiednie wsparcie. Książka zawiera również praktyczne wskazówki dotyczące tworzenia optymalnego środowiska edukacyjnego w domu i przedszkolu. Omawia także rolę dorosłych jako przewodników, którzy powinni wspierać, a nie kontrolować procesy rozwojowe dziecka. Pisma Marii Montessori to nie tylko poradniki wychowawcze, ale także głęboka refleksja nad rolą dorosłych w życiu dziecka. Autorka pokazuje, jak odpowiednie podejście do wychowania może prowadzić do harmonijnego rozwoju dziecka, które będzie pewne siebie, niezależne i gotowe na wyzwania, jakie stawia przed nim świat.
„Czym jest dzieciństwo? Nieustającym problemem dla zajętego dorosłego, zmęczonego coraz bardziej absorbującymi sprawami, Nie ma miejsca na dzieciństwo w ciasnych mieszkaniach nowoczesnych miast, gdzie tłoczą się rodziny. Nie ma miejsca na ulicach, ponieważ coraz więcej tam samochodów, a chodniki z kolei zapełnili spieszący się przechodnie. Dorośli nie mają czasu, aby zajmować się dziećmi, są zbyt pochłonięci swoimi pilnymi obowiązkami”. „Sekret dzieciństwa” to tekst przekrojowy dotyczący metody Montessori. Skupia się na tym, jak kształtuje się relacja dorosły – dziecko, niezależnie od tego, czy jest się nauczycielem, czy rodzicem. Spostrzeżenia opierają się na bezstronnej obserwacji tego, jak dziecko zachowuje się w swoim otoczeniu. Należy pamiętać, że dziecko nie jest obcym człowiekiem, na które dorosły może patrzeć jedynie zewnętrznie, kierując się obiektywnymi kryteriami. Dzieciństwo to najważniejszy element dorosłego życia: element budujący. Maria Montessori (1870–1952) – włoska lekarka i pedagożka, która pod wpływem doświadczeń pracy z dziećmi z problemami i ubogimi stworzyła nową metodę wychowawczą. Jej podstawą jest nieskrępowany rozwój dzieci na różnych płaszczyznach zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i możliwościami.
„Odkrycie dziecka” to synteza pism, w których Maria Montessori nakreśla swoją metodę pedagogiczną. Na łamach tej książki śledzimy rozwój psychiczny najmłodszych od momentu, w którym - po nauczeniu się mówić – wchodzą w interakcje z otaczającym je światem, aż do pierwszych lat nauki szkolnej. Opieka nad dzieckiem jest oparta na pracy twórczej. W centrum idei Marii Montessori znajduje się z jednej strony temat kształcenia nauczycieli i opiekunów, z drugiej – samo dziecko, jego percepcja, działania, zdolnością jego umysłu do uczenia się i odkrywania. Z połączenia tych elementów powstało innowacyjne podejście Marii Montessori, w którym chodzi o to, by „umieć przywołać człowieka, który drzemie w duszy dziecka” Maria Montessori (1870–1952) włoska lekarka i pedagożka, która pod wpływem oświadczeń pracy z dziećmi z problemami psychicznymi i ubogimi stworzyła nową metodę wychowawczą. Jej podstawą jest nieskrępowany rozwój dzieci na różnych płaszczyznach zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i możliwościami."
„Odkrycie dziecka” to synteza pism, w których Maria Montessori nakreśla swoją metodę pedagogiczną. Na łamach tej książki śledzimy rozwój psychiczny najmłodszych od momentu, w którym - po nauczeniu się mówić – wchodzą w interakcje z otaczającym je światem, aż do pierwszych lat nauki szkolnej. Opieka nad dzieckiem jest oparta na pracy twórczej. W centrum idei Marii Montessori znajduje się z jednej strony temat kształcenia nauczycieli i opiekunów, z drugiej – samo dziecko, jego percepcja, działania, zdolnością jego umysłu do uczenia się i odkrywania. Z połączenia tych elementów powstało innowacyjne podejście Marii Montessori, w którym chodzi o to, by „umieć przywołać człowieka, który drzemie w duszy dziecka” Maria Montessori (1870–1952) włoska lekarka i pedagożka, która pod wpływem oświadczeń pracy z dziećmi z problemami psychicznymi i ubogimi stworzyła nową metodę wychowawczą. Jej podstawą jest nieskrępowany rozwój dzieci na różnych płaszczyznach zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i możliwościami."
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę "dla dziecka" i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie - dorosłym.Umysł dziecka. Chłonny umysł to wyjątkowa, rewolucyjna publikacja, zbierająca 50 lat doświadczeń naukowych Marii Montessori i jej praktycznej pracy z dziećmi. Autorka poświęciła tę książkę energii umysłowej, dzięki której dziecko osiąga w ciągu kilku lat samodzielność - bez nauczycieli, bez jakichkolwiek powszechnych pomocy edukacyjnych, nawet pozostawione samo sobie, a często wręcz napotykając przeszkody, staje się zdolne do skonstruowania i utrwalenia wszystkich cech ludzkiej osobowości.Dzieło, które my, dorośli, mamy do wykonania, nie polega na nauczaniu, tylko na wspieraniu dziecięcego umysłu w pracy nad jego rozwojem. Cudownie byłoby, gdybyśmy naszą pomocą, inteligentnym traktowaniem dziecka, zrozumieniem jego życiowych potrzeb, mogli przedłużyć okres, w którym dziecięcy chłonny umysł zachowuje swoją aktywność.Z tekstu
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę "dla dziecka" i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie - dorosłym.Edukacja dla nowego świata to trzynaście krótkich tekstów, w których Maria Montessori przybliża najważniejsze idee dotyczące rozwoju i edukacji dzieci, leżące u podstaw pedagogiki Montessori.Celem niniejszej książki jest objaśnienie i obrona wielkich mocy dziecka, a także pomoc nauczycielom, by zyskali nową perspektywę, która zmieni ich pracę z harówki w radość, z tłumienia - we współpracę z naturą. () mamy przed oczami w osobach dzieci istoty psychiczne, grupę społeczną wielkich rozmiarów, prawdziwą światową potęgę (). Jeśli mają nadejść zbawienie i pomoc, to od dziecka, gdyż ono jest twórcą człowieka, a więc również twórcą społeczeństwa.Z tekstu
Maria Montessori (1870-1952) była włoską lekarką i pedagożką, która pod wpływem oświadczeń pracy z dziećmi z problemami psychicznymi i ubogimi stworzyła nową metodę wychowawczą. Jej podstawą jest nieskrępowany rozwój dzieci na różnych płaszczyznach zgodnie z ich indywidualnymi potrzebami i możliwościami.Należy wykorzystać ich naturalną kreatywność, ciekawość świata, chęć uczenia się, rozwoju współpracy i zabawy z innymi dziećmi.Dotyczy to zwłaszcza okresu do 6. roku życia, gdy dzieci rozwijają się najszybciej, a ich umysł jest najbardziej chłonny. Dorośli - rodzice, nauczyciele i opiekunowie - powinni je w tym wspierać, a nie formować za pomocą nakazów i kar. Tę metodę do dziś stosuje się w przedszkolach Montessori."Umysł dziecka" to jedna z najważniejszych prac Marii Montessori, a jej spostrzeżenia i rady są ciągle aktualne.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom. Dziecko w społeczeństwie i w świecie to wybór tekstów, przemówień i wywiadów udzielonych przez Marię Montessori. Przybliżają one poglądy Autorki na relację dziecko-dorosły, jej koncepcję wychowania oraz systemu edukacji. Maria Montessori wyjaśnia szczegóły swojej metody oraz zwraca uwagę na błędy przy próbach jej bezrefleksyjnego powielania. Nasza metoda nie powstała wskutek rozmyślań, ale doświadczeń, które zdarzyły się i potwierdziły w różnych krajach i u różnych ras; podążaliśmy prostą ścieżką, nie skręcając w lewo ani w prawo – szliśmy wiernie drogą dziecka i tego, co nam dawało. Cała nasza szkoła opiera się na zachowaniach dzieci, które udzielało nam również jasnych wskazówek, jak ją zorganizować i utworzyć.
Z tekstu
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę w społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom. W Psychogeometrii Maria Montessori wyjaśnia, w jaki sposób umysł dziecka na kolejnych etapach rozwoju i nauki przyswaja wiedzę z zakresu geometrii – od poznawania figur, przez ujmowanie relacji między nimi, do wykonywania coraz bardziej złożonych operacji. Ta książka nie zawiera szkolnego kursu geometrii, ale zestaw ćwiczeń, „gimnastykę dla umysłu”, która przez umożliwienie dziecku odkrywania stwarza podstawy do zdobywania wiedzy. Odkrycie relacji to zdecydowanie najpewniejszy sposób, aby pobudzić ciekawość. Twierdzenie samo w sobie nie zainteresuje dziecka, które usłyszy je starannie wygłoszone, jednak go nie zrozumie i nie będzie w stanie docenić jego celów, co zmusi je do męczącego wysiłku poznania przedstawianego rozwiązania. Jeśli jednak samodzielnie odkryje relację, sformułuje twierdzenie i przyswoi słowa, aby je właściwie opisać, wtedy rozpali się ogień jego wyobraźni. Wystarczy jedno z takich odkryć, aby otworzyć dla umysłu wspaniałą, nieoczekiwaną ścieżkę. W taki sposób pobudza się zainteresowanie – a tam, gdzie mamy zainteresowanie, mamy też pewność niezliczonych sukcesów. Z tekstu
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowych postępów dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę z społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom.
Edukacja i potencjał człowieka to pierwsza w języku polskim publikacja Marii Montessori, której założeniem jest „pomóc nauczycielom zrozumieć potrzeby dziecka po ukończeniu szóstego roku życia”. Skąd i do czego rodzi się sześciolatek? Jakimi narzędziami się posługuje? Jaki teraz jest jego umysł? Autorka uchyla nam rąbka tajemnicy o starszym dziecku, jego całkiem przyziemnych potrzebach i bezkresnych niczym wszechświat możliwościach.
Sekret dobrego nauczania polega na tym, żeby uznać inteligencję dziecka za żyzne pole, gdzie można zasiać ziarna, które wyrosną w żarze rozpalonej wyobraźni. Zatem nie dążymy jedynie do tego, żeby dziecko coś zrozumiało, ani tym bardziej nie chcemy go zmuszać, żeby nauczyło się czegoś na pamięć; nasz cel to poruszyć jego wyobraźnię i zarazić je do głębi entuzjazmem. Nie chcemy mieć uczniów pełnych samozadowolenia, tylko chętnych do nauki; próbujemy zasiać w dziecku życie zamiast teorii, żeby pomóc mu w rozwoju psychicznym, emocjonalnym, a także fizycznym, a zatem musimy przedstawiać ważne i wzniosłe idee ludzkiemu umysłowi, który wydaje nam się nieustannie gotowy na ich przyjęcie, gdyż domaga się ich coraz więcej.
Z tekstu
Edukacja jest najlepszą bronią na rzecz pokoju.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę z społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – wszystkim dorosłym.
Tak jak doświadczenie pracy z dziećmi zainspirowało Marię Montessori do odkrycia praw ludzkiego rozwoju, tak problem wojny sprawił, że zaangażowała się w żarliwe poszukiwania nowych prawd o człowieku. W książce Edukacja i pokój zgromadzono piętnaście porywających wykładów, które Maria Montessori wygłosiła w latach 1932-1939. Dotyczą one możliwości zaistnienia trwałego pokoju między ludźmi oraz doniosłej roli, jaką w tym procesie ma do odegrania edukacja. Wkład Marii Montessori w myśl społeczną, polityczną, naukową i religijną został doceniony w 1949 i 1950 roku, kiedy liczne organizacje i instytucje zgłosiły jej kandydaturę do Pokojowej Nagrody Nobla.
Społeczeństwo musi zdać sobie sprawę, jak ogromne znaczenie ma dziecko jako budowniczy ludzkości. Musimy nabrać głębokiego uznania dla znajdujących się w jego psychice źródeł, decydujących o tym, czy jako dojrzały dorosły będzie dążył do pozytywnych, czy do negatywnych celów. Dziś dziecko jest „zapomnianym obywatelem”; społeczeństwo musi teraz skupić się na nim i stworzyć środowisko, które zaspokoi jego żywotne potrzeby i umożliwi mu duchowe wyzwolenie. Mamy więc do wypełnienia wielką misję społeczną: zapewnić dziecku sprawiedliwość, harmonię i miłość. A to wielkie zadanie musi być dziełem edukacji, bo tylko w ten sposób można zbudować nowy świat i osiągnąć pokój.
Z tekstu
Psychoarytmetyka jest książką, w której Maria Montessori bada, w jaki sposób ludzki umysł przyswaja wiedzę matematyczną – jak arytmetyka, geometria i algebra mogą być przedstawione, by u młodych uczniów wzbudzały zainteresowanie, którego efektem będą koncentracja i zrozumienie.
Psychoarytmetyka bada psychologiczne aspekty uczenia się w odniesieniu do arytmetyki i matematyki, a także ujawnia, jak można „przygotować” umysł dziecka, by do wspomnianych tematów podchodziło z radością i głębokim zainteresowaniem. Z Psychoarytmetyki dowiadujemy się, jak przedstawić arytmetykę jasno i dokładnie, jak w przyjemny sposób – dzięki wielu przykładom – zaznajomić się z systemem dziesiętnym, pierwiastkiem sześciennym i jego wyciąganiem, a także wzorami algebraicznymi. Montessori ożywia również matematykę, dostarczając spersonalizowanych przykładów, które przemówią do umysłu dziecka.
Philip D. O’Brien
Przewodniczący Międzynarodowego Stowarzyszenia Montessori (AMI)
Pomysł, który przenika całą książkę, jest następujący: musimy pozwolić dzieciom doświadczyć piękna arytmetyki, w sposób bliski ich spontanicznej percepcji. Arytmetyka nigdy nie jest listą procedur do zapamiętania; służy zawsze do ręcznego odkrywania i poznawania, zanim zostanie zrozumiana przez umysł. Ta ogólna zasada, rewolucyjna w owym czasie, jest dziś powszechniej akceptowana, nawet jeśli nie została w pełni wdrożona.
Kay Baker i Benedetto Scoppola
Zajmujemy się badaniem Psychologii Dziecięcej od chwili narodzin, od samego początku życia. „To nieprawda,” mówi doktor Montessori, „że wynalazłam to, co nazywane jest Metodą Montessori. Ja studiowałam dziecko, wzięłam to, co dało mi dziecko, a następnie dałam temu wyraz – i właśnie to nazywane jest Metodą Montessori”.
Minęło już 100 lat od momentu, kiedy Maria Montessori sprzeciwiła się traktowaniu dziecka jako miniatury dorosłego i kiedy upomniała się o należyte docenienie znaczenia dzieciństwa dla rozwoju człowieka i społeczeństwa. System edukacyjny Marii Montessori wniósł nową jakość do pedagogiki, a „odkrycie dziecka”, jakiego dokonała autorka, było poprzedzone latami naukowych badań i obserwacji. W tej książce Maria Montessori przybliża Czytelnikom rozwój dziecka w pierwszych latach jego życia. Podkreśla naturalność procesu rozwoju oraz fakt, że siły, które go napędzają, są wewnętrzne i występują, gdy dorosły stworzy dziecku odpowiednie do rozwoju warunki.
Kiedy przyjmujemy do naszego Casa dei Bambini trzylatka, przyjmujemy człowieka, który żyje od bardzo dawna. W kategoriach arytmetycznych taka osoba ma trzy lata. W kategoriach rozwoju życiowego jest człowiekiem, który ma za sobą pełen cykl życiowy i zgromadził całe bogactwo życiowych doświadczeń. Nie popełnimy błędu mówiąc, że witamy w Casa dei Bambini bohatera, który dokonał wspaniałego podboju, stoczył wiele wygranych bitew, odniósł liczne rany, cierpiał i wyszedł z tego cało. Tego, kto do nas przychodzi, można uznać za człowieka czcigodnego ze względu na swój wiek i zdobytą wiedzę, a nie za trzyletnie dziecko. Jeśli rozważycie tę kwestię wnikliwie, przekonacie się, że w ciągu pierwszych trzech lat życia odbywa się coś więcej niż tylko rozwój fizyczny. Stojące przed nami dziecko jest czymś na kształt cudu.
Dziecko żyjące w środowisku stworzonym przez dorosłego musi mierzyć się z warunkami niedostosowanymi do jego życiowych potrzeb – nie tylko fizycznych, ale również, a wręcz przede wszystkim, potrzeb psychicznych, dotyczących rozwoju i ekspansji intelektualnej oraz psychicznej. Dorosły rozporządza dzieckiem i zmusza je, aby dostosowywało się do jego środowiska, naiwnie sądząc, że któregoś dnia przyjdzie mu funkcjonować w tym środowisku jako jednostka społeczna.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowego rozwoju dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na spontaniczność i twórczość oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Koncepcja Marii Montessori przyczyniła się do zmiany tego, w jaki sposób pojmujemy dzieciństwo, jaką rolę z społeczeństwie przypisujemy dzieciom i jaką odpowiedzialność za ich kształtowanie – rodzicom.
Kiedy dziecko w szkołach prowadzonych zgodnie z naszą metodą, będących miejscem spokojnej pracy, gdzie stłumiona dusza może się rozwijać i ujawniać, pokazało nam zdolności i możliwości zdecydowanie odmienne od tych, które powszechnie są uważane za typowe dla okresu dzieciństwa, pojawiła się wśród nas refleksja nad kalibrem dawnych błędów, nieświadomie popełnianych w relacjach z najdelikatniejszą grupą ludzkości.
Oddajemy do rąk Czytelników unikatowy zapis wykładów wygłoszonych w Londynie w 1946 roku – pierwszy kurs poprowadzony przez Marię Montessori po powrocie z synem Mariem do Europy po siedmiu latach emigracji, wymuszonej kataklizmem II wojny światowej.
Wykłady londyńskie 1946 trafiają do rąk czytelników w formie, którą cechuje charakterystyczna dla Marii Montessori elegancja. Oby popularyzowały na całym świecie jej mądrość, wiedzę i doświadczenie z korzyścią dla niezliczonych dzieci – dziś i w przyszłości.
Wszystkich nas łączą doświadczenia smutnego okresu, który właśnie dobiegł końca; wydarzenia ostatnich lat zjednoczyły ludzi. W tych czasach jeszcze bardziej nasila się nadzieja, że edukacja pomoże zmienić świat na lepsze. Dziś wszędzie słychać opinię, że edukacja jest dla świata nadzieją na przyszłość. Dotychczas traktowano ją jako jedną z wielu drugorzędnych dziedzin wiedzy; nie przypisywano jej dużego znaczenia. Panowało przekonanie, że nie wywiera wpływu na społeczeństwo, ponieważ skupia się jedynie na małych dzieciach, uczniach, którzy nie są jeszcze obywatelami, członkami społeczeństwa. Dziś edukację postrzega się inaczej, jako niezmiernie ważną i potężną siłę, której musimy użyć, jeśli chcemy odbudować świat.
Z tekstu
Jest to głos dojrzały, bo doktor Montessori dała te wykłady w 1946 roku, sześć lat przed śmiercią. Czytając je, można wyczuć, że zjeździła cały świat, od Argentyny po Australię, od Indii po Stany Zjednoczone, i poczyniła ważne naukowe obserwacje (…) na temat dziecka i natury ludzkiego rozwoju. W 1946 roku była już całkowicie pewna siebie i swoich postulatów. Jednak w jej głosie słychać też lekki niepokój kobiety, która często jest źle rozumiana. W tych wykładach dla studentów przedstawia swoje założenia jasno, posługując się słowami niczym młotem, z naciskiem powtarzając wnioski – jakby w nadziei, że tym razem do kogoś dotrą, że tym razem ktoś rzeczywiście zrealizuje jej sugestie. To dojrzały głos kobiety, która poświęciła całe życie pewnej idei i ma poczucie, że zostało jej już niewiele czasu.
Z przedmowy Annette Heines
Uważam, że kiedy ludzkość posiądzie pełne zrozumienie dziecka, wypracuje również doskonałe formy opieki nad nim.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę. W myśl tej metody dla prawidłowego rozwoju dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na rozwijanie spontaniczności i twórczości oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny.
Metoda Marii Montessorii znalazła zwolenników na całym świecie. Mimo jej rosnącej popularności w Polsce wciąż niewiele jest publikacji tej autorki dostępnych w języku polskim. Czytelnicy korzystają głównie z pośrednich źródeł i opracowań.
Sekret dzieciństwa pomaga wypełnić tę lukę. Oddajemy w ręce Czytelników niepublikowaną dotychczas na polskim rynku, klasyczną książkę Marii Montessori, w której autorka wykłada podstawy swojej koncepcji kształtowania się psychiki dziecka. W 48 krótkich rozdziałach autorka opisuje poszczególne aspekty rozwoju dziecka oraz zagadnienia związane z towarzyszeniem mu w optymalnym rozwoju.
Życie psychiczne dziecka należy obserwować w taki sam sposób, w jaki Fabre obserwował owady: poznawał je w ich naturalnym środowisku życia, by uzyskać ich żywy obraz, pozostając jednak w ukryciu, by im nie przeszkadzać. Obserwacje te należy rozpocząć w momencie, gdy zmysły, niczym organy poznawania, zaczynają wychwytywać i gromadzić świadome odczucia ze świata zewnętrznego, wraz z nagłym rozpoczęciem rozwoju.
Z tekstu
Dziecko nie pragnie niczego więcej ponad rzeczy dostosowane do jego potrzeb
i korzysta z nich dopóty, dopóki są one mu przydatne.
Ponad 100 lat temu Maria Montessori stworzyła system edukacji, który rzucił zupełnie nowe światło na pedagogikę, akcentując pracę „dla dziecka” i odkrywając jego naturalny, kierowany wewnętrznymi siłami rozwój. W myśl tej metody dla prawidłowego rozwoju dziecka należy stworzyć mu przestrzeń pozwalającą na rozwijanie spontaniczności i twórczości oraz umożliwić wszechstronny rozwój psychofizyczny, kulturalny i społeczny. Maria Montessori określała dzieciństwo jako okres „życia wewnętrznego”, który prowadzi do rozwoju i doskonałości, zaś wartość środowiska wychowawczego mierzyła dostępnością środków niezbędnych do realizacji tego procesu.
Metoda Marii Montessori znalazła zwolenników na całym świecie. Mimo jej rosnącej popularności w Polsce wciąż niewiele jest publikacji tej autorki dostępnych w języku polskim. Czytelnicy korzystają głównie z pośrednich źródeł i opracowań.
Co takiego ma w sobie ta metoda, że równie dobrze sprawdza się stosowana wśród noworodków, jak i w odniesieniu do absolwentów uniwersyteckich?
O kształtowaniu się człowieka to książka, w której Maria Montessori wyjaśnia podwaliny swojej koncepcji naturalnego rozwoju dziecka oraz metody, którą określa jako „pomoc w zdobywaniu przez ludzką osobowość niezależności, środek do uwalniania ludzkiej niezależności z opresji uprzedzeń ciążących od zamierzchłych czasów na edukacji”.
"Przez tysiąclecia ludzkość przechodziła obok dziecka z całkowitą obojętnością, niewzruszona cudem natury, jakim jest kształtowanie się inteligencji, kształtowanie się ludzkiej osobowości. W jaki sposób następuje to kształtowanie? Jakie procesy składają się na nie? Jakie prawa nim rządzą?"
Z tekstu
Z przedmowy do pierwszego polskiego wydania:
(...) Cieszy fakt, że do rąk polskiego czytelnika trafia pierwsze wydanie w języku polskim książki Marii Montessori pod tytułem Odkrycie dziecka. Książka została rzetelnie przetłumaczona z języka włoskiego przez Aleksandrę Plutę i naukowo zredagowana przez Barbarę Surmę. Dzięki starannej formie edytorskiej Wydawnictwa Palatum każda osoba zainteresowana postacią i twórczością Marii Montessori przeżyje duchowa ucztę, delektując się tekstami zawartymi w książce. Spektrum zagadnień jakie prezentuje Maria Montessori jest kwintesencją jej długoletnich badań nad dzieckiem: jego rozwojem, edukacją i duchowością. W przedmowie do trzeciego wydania włoskiego Maria Montessori, po raz kolejny podkreśliła, że w podejmowanych przez nią badaniach zależało jej na wnikliwym, naukowym poznaniu dziecka i życiu w pokoju, a nie na stworzeniu nowej metody edukacyjnej. Problemy, jakie ma do rozwiązania ludzkość, to głównie pokój i jedność. Można to osiągnąć tylko poprzez zwrócenie swej uwagi i poświęcenie energii na odkrywanie dziecka i na rozwijanie wielkiego potencjału osobowości ludzkiej w okresie jej kształtowania [s. 9]. Jeszcze raz na to zwróciła uwagę Autorka w rozdziale 24 "Triumfująca kwadryga": Punktem wyjścia dla prawdziwego zrozumienia naszej pracy nie jest branie pod uwagę metody wychowawczej, lecz czegoś przeciwnego: metoda jest konsekwencją wspomagania rozwoju zjawisk psychologicznych, które nie były zauważone, a co za tym idzie - były nieznane przez stulecia. Problem zatem nie jest natury pedagogicznej, lecz psychologicznej, a wychowanie, które wspomaga życie, jest dylematem, który dotyczy ludzkości [s. 271].
Zachęcam do wnikliwego przeczytania niniejszej książki i podjęcia próby odpowiedzi na pytanie: W jakim stopniu myśli Marii Montessori, podkreślone w Odkryciu dziecka, z 1948 roku są aktualne dzisiaj, i co możemy zrobić, a raczej co powinniśmy zrobić, aby wychowanie dziecka było wspomaganiem życia w miłości i pokoju?
dr Małgorzata Miksza
Prezes Polskiego Stowarzyszenia Montessori
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
