POLSKIE MUZUŁMANKI. ICH HISTORIE, ICH GŁOS, ICH WYBORY Co kryje się za decyzją Polek, które wybierają islam? Co daje im religia, która według stereotypów odbiera kobietom wolność i czyni poddanymi mężczyźnie i jego rodzinie? Jak wygląda życie, gdy trzeba modlić się w tajemnicy i tłumaczyć z noszenia hidżabu? Danuta Awolusi przez dwa lata wnikliwie obserwowała i poznawała codzienne życie polskich konwertytek. Spotykała się z nimi w meczetach i kawiarniach, uczestniczyła w modlitwach i słuchała o dramatycznych wyborach i osobistych transformacjach. Reporterka dociera do środowiska polskich muzułmanek, pokazując świat, którego istnienia większość z nas nawet nie podejrzewa. Po raz pierwszy możemy zobaczyć, jak naprawdę wygląda życie konwertytek w Polsce. Jak ukrywały swoją wiarę przed rodziną? Jak znajdują mężów przez internet? Jak radzą sobie z presją społeczną i uprzedzeniami? Czy tęsknią za katolicyzmem? Jak nowa religia kształtuje ich tożsamość i codzienność? To opowieść o poszukiwaniu własnej tożsamości, odwadze, wolności wyboru i cenie, jaką trzeba za nią zapłacić. Odsłania nieznane oblicze polskiego islamu, zadając głębsze pytania o wolność wyznania, tolerancję i prawo do bycia innym we współczesnej Polsce. Danuta Awolusi - pisarka, autorka powieści obyczajowych i reportaży. Nauczycielka w szkole Pasja Pisania. Niezależna copywriterka i dziennikarka związana z portalem literackim granice.pl. Marzy o tym, aby wszyscy ludzie mogli być równi i walczy o społeczną akceptację oraz dobro planety. Na co dzień mieszka ze swoim psem Dropsem w Warszawie. Miłośniczka roślinnego jedzenia, tatuaży i pisania o emocjach.
— Tak, ale na wszystko potrzeba czasu , a ona dopiero od niedawna jest wdową, tym bardziej że bardzo kochała twojego ojca.
— Wiem, przecież jeszcze nie teraz, j a po prostu chcę ją oswoić z tą myślą.
Andrzej Zawadzki urodził się w 1950 r. w Skarżycach (pow. pułtuski). Z wykształcenia ekonomista rolnictwa, doktor nauk rolniczych, zawodowo związany z bankowością i finansami. Wieloletni nauczyciel akademicki, autor publikacji z zakresu ekonomii i bankowości. Pisze felietony, wspomnienia, ale też opowiadania i teksty kabaretowe. Wydał zbiór felietonów Ela tropi portale (2021) oraz esej o Bogdanie Jańskim Teodor z Pułtuska. Bogdan Jański, mój wielki ziomek (2023). Laureat Ogólnopolskiego Konkursu Literackiego na Felieton „O Brzytwę Pilcha” (2023). Członek ZAiKS (sekcja M). Jego ostatnia książka Po zawodach (2024) opowiada o zajęciach, których już nie ma.
Randkowanie w późnym kapitalizmie to sport ekstremalny. W kulturze zdominowanej przez wszystko, wszędzie, naraz trudno jest znaleźć miłość. Za to szybko można doświadczyć rozczarowania. Agata Romaniuk wchodzi do labiryntu, po którym poruszają się randkujący. Wyjaśnia tajemnicę zdjęć z rybą, tropi pana Stockowskiego i prezentuje zasadę espresso, która być może uratuje niejedną i niejednego. Przygląda się mężczyznom chodzącym na randki z matką i kobietom bez głowy. I cóż to jest za podróż autorka opisuje historie cudze i własne, korzysta z dorobku biologii ewolucyjnej i ekonomii behawioralnej, sięga też do literatury, sztuki i popkultury: pani Bovary, Wokulski, Carrie Bradshaw i Bridget Jones podpowiadają jej, jak uniknąć najgorszej randki świata. I jak doprowadzić do tej udanej. Ta zabawna i miejscami gorzka książka powstała dla tych, którzy szukają miłości lub wcale nie. Dla tych w związkach to też szansa na podpatrzenie świata randek z bezpiecznej odległości. Oni pewnie odetchną z ulgą.
Sensacyjna historia jednego z najbardziej znanych schronisk górskich w Karkonoszach, na szlaku na Śnieżkę.
Pierwotnie na Starej Polanie istniała chata robotników wypalających w górach węgiel drzewny, Wzmianki o niej pochodzą z XVII wieku. W tym okresie na polanie istniała tez buda pasterska i szałas myśliwski. Pod koniec XVII wieku powstały solidniejsze budynki mieszkalne i gospodarskie, nazwane później od nazwiska gospodarza T. Schlingela - Schelngelbaude. W XIX wieku wzniesiono okazałe budynki przeznaczone dla obsługi rozwijającego się w Karkonoszach ruchu turystycznego. Były w nich pokoje noclegowe i karczma. Jako schronisko turystyczne Schlingelbaude funkcjonowało do 1945 roku.
Po wojnie najpierw pod nazwą "Izabella" mieścił się tu ośrodek wypoczynkowy dla byłych więźniów niemieckich obozów koncentracyjnych. W 1946 r. obiekt otrzymała w zarząd Polska YMCA oraz Państwowy Urząd Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego. Od tego momentu funkcjonowała nazwa schronisko im. Br. Czecha. W 1951 r. schronisko przejęło PTTK i zarządzało nim do 11.12.1966 r., kiedy to wybuchł tajemniczy pożar, który zniszczył schronisko. Tekst wzbogacają 93 zdjęcia i rysunki oraz wkładka z 16 kolorowymi grafikami i zdjęciami.
Książka zawdzięcza swój tytuł słynnej frazie z Manifestu surrealistycznego Andr Bretona, służącej tutaj zresztą za motto: Droga wyobraźnio, najbardziej w tobie kocham to, że nie przebaczasz. W stulecie pierwszej publikacji manifestu (1924) autor podejmuje rozważania nad dziedzictwem nadrealizmu teorii estetycznej zorientowanej wokół kategorii wyobraźni oraz awangardowej praktyki eksplorowania podświadomości, snu i rozmaitych stanów wtórych, technik automatyzmu, badania przypadku obiektywnego i prowokowania konwulsyjnego piękna. Nie jest to jednak opowieść o nadrealizmie, ten ostatni stanowi tylko punkt odniesienia; maksymalistyczny program stworzenia nowej wrażliwości i zrewolucjonizowania całokształtu życia poniósł fiasko. W pewnym sensie musiał je ponieść po prostu podzielił los innych estetyczno-politycznych utopii Wielkiej Awangardy. Ale jego bankructwo sprowokowała też przyspieszająca historia, która postanowiła przelicytować pomysły najśmielszych fantastów, zwłaszcza w dziedzinach fuzji różnych porządków, groteski i makabry. Od epoki pieców, poprzez erę lotów kosmicznych i wyścigu zbrojeń, po czasy rewolucji cyfrowej wyobraźnia spychana była na pozycje obronne. Odzyskiwała swoje prawa w literaturze, przybierając najróżniejsze kształty i służąc najrozmaitszym celom. Pierwsza część książki zawiera szkice o pisarzach i pisarkach wprawiających w ruch pracę nieskrępowanej fantazji, a przy tym szukających dystansu do nadrealistycznej ortodoksji. Są wśród nich twórcy luźno związani z ruchem, ale podążający osobną ścieżką (Michel Leiris, Leonora Carrington, Henri Michaux), budujący własną propozycję estetyczną w kontrze wobec jego programu (Roland Topor, Georges Perec) oraz ci opracowujący poza horyzontem nakreślonym przez Bretona kluczowe dla niego problemy, takie jak bunt i zaangażowanie (Albert Camus) czy przygodność i absurd (Eugene Ionesco). Tę galerię postaci zamykają autorki i autorzy przełomu wieków, którzy zaprzęgają wyobraźnię do krytycznej pracy nakierowanej na zbadanie szaleństwa (David Vann), frenetycznej konsumpcji (Marie Darrieussecq) i nowych form duchowości (Emmanuel Carrere). Część drugą otwierają inspirowane Słownikiem miejsc wyobrażonych Alberto Manguela dywagacje o imaginacyjnych podróżach i nieistniejących krainach. Z tych rozważań wywodzą się refleksje nad różnymi postaciami nowoczesnej utopii i dystopii (Herbert George Wells, George Orwell, Stanisław Lem, Margaret Atwood) oraz nad współczesnymi fantazjami o zmierzchu Zachodu (Michel Houellebecq, Boualem Sansal). Osobne miejsce zajmuje problematyka kultury nuklearnej i późnonowoczesnego katastrofizmu oraz postapokaliptycznych wizji końca świata (Inger Christensen, Richard Matheson, Cormac McCarthy, Dmitrij Głuchowski), aktualizująca się w zadziwiający sposób pod postacią współczesnej powieści wojennej (Serhij Żadan). Ta ostatnia podpowiada niepokojącą pointę dla podjętych w książce rozważań: koncept surrealizmu i odpowiadający mu typ wyobraźni zrodziły się w księżycowym krajobrazie okopów Wielkiej Wojny, aby powrócić sto lat później w spowitym wojenną mgłą Donbasie.
Na sztuce miłości podobno najlepiej znają się Francuzi, ale randkowanie do perfekcji opanowali... Japończycy. W czasie pobytu w Tokio młoda paryżanka Vanessa Montalbano postanawia poznać ich tajniki. Zakłada konto na Tinderze, a relacje, które za jego pośrednictwem nawiązuje, okazują się prawdziwą skarbnicą wiedzy o Japończykach i ich kulturze.
W tym miłosnym labiryncie odwiedza love hotele i bary z tajemniczą klientelą. Odkrywa istnienie wszechobecnych lokali seks branży, wirtualnychchłopaków i świątyń, w których pielgrzymujący proszą o zgrabne nogi czy większe piersi. Dowiaduje się też, że przyszłego partnera można rozpoznać po tym, jak pakuje swój lunch do pracy.
Czemu Japończycy nie chcą umawiać się z "mięsożernymi kobietami"?
Jaki wpływ na związek może mieć grupa krwi?
Dlaczego na pierwszej randce nie można spacerować pod jednym parasolem?
TokyoCrush to nie tylko zabawny, lekki, a miejscami zaskakujący reportaż o japońskim świecie randkowania. To także książka, która zmieni wasze spojrzenie na sztukę uwodzenia i zainspiruje was do miłosnych poszukiwań!
LEKTURA OBOWIĄZKOWA DLA KAŻDEGO, KTO BYŁ, JEST LUB BĘDZIE ZAKOCHANY
Dlaczego nie mamy odwagi być szczęśliwi w związku?
Skąd się biorą wszystkie porażki, lęki i sabotowanie relacji?
Jak, będąc z kimś, wciąż pozostać sobą?
Susanna Abse jest cenioną terapeutką z ponad trzydziestoletnim doświadczeniem w terapii par. W tej poruszającej książce pokazuje, że choć jesteśmy stworzeni do tego, aby kochać, to jednak robimy wszystko, żeby chronić się przed bliskością. A kiedy jesteśmy w związku, robimy to, co inni zrobili nam - wnosimy do nowej relacji swoje dawne traumy.
Abse daje niezwykłą lekcję empatii i zaprasza do rozmowy o miłości. Pokazuje przy tym, jak się mierzyć nie tylko z własnymi uczuciami, ale też uczuciami partnera oraz jak się komunikować, żeby lepiej się rozumieć.
Trzynaście historii z terapii par, które pokazują, że w związku jeden plus jeden to nie zawsze to samo co dwa.
Ta książka nie jest tylko fascynującą biografią jednego z najbardziej kontrowersyjnych reżyserów w historii polskiego teatru. To także opowieść o narcyzmie artysty i kosztach, jakie za tę cechę charakteru ponosi on i jego zespół. Czy narcyzm w sztuce jest do zaakceptowania? Każdy i każda z nas będzie mieć swoją odpowiedź. Polecam tę książkę nie tylko miłośnikom teatru. MARIUSZ SZCZYGIEŁ Józef Szajna to wielki wizjoner teatru. Jego inscenizacja Boskiej Komedii o tytule Dante wstrząsnęła mną i pozostawiła ślad na moich pracach. Tylko Jego szaleńczej odwadze zawdzięczam próbę adaptacji Odysei Homera, w której Itaką był cały Teatr Studio, Hadesem stały się tajemnicze podziemia Pałacu Kultury, Ikarusy wiozły widzów nad Wisłę, a barką z żeglarzami Odysa płynęło się do wysp Syren, Heliosa, Kirke i Kalipso. Nieukończony spektakl w Warszawie kilka lat później znalazł swoje miejsce na londyńskiej Tamizie i otworzył mi, dzięki Szajnie, drzwi na świat. LECH MAJEWSKI Dlaczego kiedy Józef Szajna, reżyser o ogromnym dorobku, odchodził z Teatru Studio w 1982 roku, nie mógł być spełnionym artystą? W swoim reportażu o Józefie Szajnie Berlin´ska przygla?da sie?, jak artysta i reżyser najpierw w miejscu „zwykłego” Teatru Klasycznego powołał do istnienia otwarty na eksperyment artystyczny Teatr Studio, a potem doprowadził do powstania Centrum Sztuki, nowoczesnej, multiartystycznej instytucji, poro´wnywanej z paryskim Centre Pompidou. Autorka nie proponuje jednak rocznicowej monografii czy historycznego kompendium, ale reporterska? opowies´c´ o Szajnie i Studio, tkana? z rozmów przeprowadzonych z artystami, krytykami, widzami i uczestnikami życia kulturalnego Warszawy lat siedemdziesiątych. Wśród ponad kilkudziesięciu rozmówców Berlińskiej są znani aktorzy i aktorki, reżyserzy, postaci kultury i sztuki, krytycy oraz rodzina i współpracownicy Szajny (m.in.: Stanisław Brudny, Irena Jun, Józef Wieczorek, Helena Norowicz, Marian Opania, Łukasz Szajna, Zygmunt Krauze, Waldemar Dąbrowski, Lech Majewski), a także ci, którzy z różnych stron świata przyjechali do Polski, aby z bliska obserwować Szajnę przy pracy. Z ich opowieści wyłania się artysta niejednoznaczny – naznaczony doświadczeniem Zagłady, uwikłany w relacje z władzą, przekonany o słuszności swoich wyborów – który konsekwentnie kreował wizerunek „jednego z najbardziej kontrowersyjnych twórców polskiego teatru”. „Szajna, Szajnisko” pozwala poznać z bliska i odkryć na nowo tego niespokojnego, poszukującego artystę, jego otoczenie i szczególne czasy, gdy tworzył – to opowieść o twórcy, który próbuje wydostać się z dusznej atmosfery PRL-u i zrewolucjonizować sztukę. Agnieszka Berlińska – teatrolożka i reporterka, specjalizująca się w wywiadach z twórcami i uczestnikami kultury; w latach 1999-2003 sekretarz literacki Teatru Narodowego; w latach 2010-2011 redaktorka naczelna serwisów internetowych Europejskiego Kongresu Kultury i Krajowego Programu Kulturalnego Polskiej Prezydencji. Autorka książki „Komuna Otwock. Przewodnik Krytyki Politycznej”.
Rano 7 maja 1977 roku w kamienicy przy Szewskiej w Krakowie znaleziono zwłoki mężczyzny. Był nim Stanisław Pyjas - student polonistyki, zaangażowany w działalność nieformalnej grupy studenckiej na Uniwersytecie Jagiellońskim, która nawiązała kontakt z Komitetem Obrony Robotników i szybko stała się obiektem rozpracowania przez Służbę Bezpieczeństwa. Uczestnicy grupy byli zastraszani, inwigilowani, a nawet umieszczono pośród nich tajnych informatorów. Dlatego też podejrzenia o spowodowanie śmierci Pyjasa od razu padły na funkcjonariuszy bezpieki. W niedzielę 15 maja z inicjatywy przyjaciół Staszka na ulice miasta tłumnie wyszli studenci i jego mieszkańcy. W żałobnym marszu, nazwanym później czarnym, ruszyli pod Wawel, gdzie powołano Studencki Komitet Solidarności, pierwszą jawną opozycyjną organizację studencką w Krakowie. Protokoły i notatki SB, milicji, prokuratury, a także relacje i wspomnienia uczestników i świadków krakowskich wydarzeń posłużyły Cezaremu Łazarewiczowi do skrupulatnego odtworzenia przebiegu i tła śledztw w sprawie tragicznej śmierci Stanisława Pyjasa - zarówno tego prowadzonego za komuny, jak i wznowionego w 1991 roku. Autor ukazał mechanizmy działania i interesy państwowych służb i organów, cele ich przełożonych oraz motywacje zwerbowanych współpracowników. Sportretował członków wolnościowego ruchu studenckiego, by śledzić także ich późniejsze losy. Na Szewskiej. Sprawa Stanisława Pyjasa to również historia wielkiej przyjaźni, którą spotkała niepojęta zdrada.
Piotr Brzeziński zainspirowany książką "Misja: Encyklopedia" Salptrire - Brama do Bictre [oryg. Hombres Bu enos] Artura Preza-Revertego, postanowił odkryć tajemnice jednego z jej fragmentów poświęconego dwóm francuskim więzieniom, Salptrire i Bictre.W tamtych czasach istniało kilka sławetnych więzień. Przebywali w nich wszyscy, którzy narazili się władzy, królowi i ówczesnemu porządkowi. Jednym z nich było Bictre, a Salptrire stanowiło do niego swego rodzaju bramę.Autor opisuje Paryż, obrazując przepych i ekstrawagancję po jednej stronie, oraz biedę, głód, nędzę po stronie drugiej. To wszystko idealnie kontrastuje zarówno z głupotą arystokracji, jak i ludu, pospólstwa zatrzymanego na okresie średniowiecza. Jedni wypomadowani pięknisie, drudzy kochający króla, lud narzekający i pomstujący na rząd.Czy ktoś jeszcze o tych ludzkich losach biednych i bogatych pamięta?O czym myśleli, co czuli? Czy są już całkowicie zapomniane?
Two-time Pulitzer Prize winner Bob Woodward tells the revelatory, behind-the-scenes story of three wars—Ukraine, the Middle East and the struggle for the American Presidency.
War is an intimate and sweeping account of one of the most tumultuous periods in presidential politics and American history.
We see President Joe Biden and his top advisers in tense conversations with Russian president Vladimir Putin, Israeli prime minister Benjamin Netanyahu and Ukrainian president Volodymyr Zelensky. We also see Donald Trump, conducting a shadow presidency and seeking to regain political power.
With unrivaled, inside-the-room reporting, Woodward shows President Biden’s approach to managing the war in Ukraine, the most significant land war in Europe since World War II, and his tortured path to contain the bloody Middle East conflict between Israel and the terrorist group Hamas.
Woodward reveals the extraordinary complexity and consequence of wartime back-channel diplomacy and decision-making to deter the use of nuclear weapons and a rapid slide into World War III.
The raw cage-fight of politics accelerates as Americans prepare to vote in 2024, starting between President Biden and Trump, and ending with the unexpected elevation of Vice President Kamala Harris as the Democratic nominee for president.
War provides an unvarnished examination of the vice president as she tries to embrace the Biden legacy and policies while beginning to chart a path of her own as a presidential candidate.
Woodward’s reporting once again sets the standard for journalism at its most authoritative and illuminating.
Krzysztof Varga o boskości Matczaka i greckiej tragedii prof. Legutki. Tomasz Sekielski o tuszowaniu skandali pedofilskich w Kościele i politycznych idiotach. Andrzej Stankiewicz o zdrajcach Kaczyńskiego i nagim mieczu Rydzyka. Dariusz Ćwiklak o ruskiej komisji i muzeum III RP. Najpoważniejsze, najzabawniejsze, najzłośliwsze felietony z „Newsweeka” – nie tylko o polityce!
Czy można poczuć i zrozumieć smak dawnego Wrocławia? Pisząc przed laty tę książkę, taki miałem zamiar. Zebrać i przywołać dawne kulinaria miasta nad Odrą - specjały stołów codzienne i świąteczne, domowe i restauracyjne, dawno zapomniane i trafiające na talerze ludzi znanych. Szybko zrodził się jednak pomysł, aby nie zamykać smacznego tematu jedynie w albumie receptur. Kuchnia, jakkolwiek rozumiana, nie istnieje bowiem bez szerszego kontekstu historycznego i kulturowego, nie smakuje tak dobrze - gdy piszemy o czasach dawnych - bez tradycji i obyczajów. A przede wszystkim bez ludzi. Bo czy może istnieć sztuka kulinarna bez nas? Rozumie to każdy biorący się do gotowania W czym zatem tkwi istota smaku dawnego Wrocławia?Po napisaniu tej książki przez lata upichciłem niemal wszystko, co możemy nazwać w kuchni breslauerskim. Począwszy od klasyki, a mam tu na myśli choćby śląskie niebo w gębie (Schlesisches Himmelreich) czy śląską drożdżówkę z kruszonką (Schlesischer Streuselkuchen), po specjały tak typowo wrocławskie, jak karp w bulionie luterańskim (Karpfen in Lutherischer Brhe) i bigos wrocławski z czerwonej kapusty (Breslauer Rotkraut). Polecam! Lecz ta książka jest nie tylko o gotowaniu. Wszak był Wrocław nazywany w XIX wieku miastem piwa, likierów, kartofli, klusek, kiełbas, golonek, pączków, pierników i kawy. Aż trudno uwierzyć. Nie mogło więc w niej zabraknąć takich nazwisk, jak Perini, Kissling, Hansen, Dietrich, Stiebler, takich miejsc, jak "Piwnica Świdnicka" czy tak legendarnego specjału, jak Nikolaschka aż w 60 odsłonach. Nie mogło też zabraknąć miejsca do opisania fenomenu karczmy, klimatu bud kiełbasianych, sztuki kupowania mięsa, strajku kelnerów czy smaku zupy rumfordzkiej. Dawny Wrocław da się zjeść nie tylko na kartach tej książki!
Szybka i brutalna jak napad na bank, ryzykowna jak wyprawa do kasyna, trudna do wyobrażenia jak albański raj. Dla dam, dla królów, dla tych, co wciąż nie zrozumieli, że showbiz to gnój, tym cięższy, im dalej w Polskę ruszysz. Szere mere, chociaż toż to, zaraz czytasz!FILIP KALINOWSKIIch klipy rozbiły bank na polskim YouTubie, a muzyka dobiegała z samochodów, osiedlowych okien i rozbujanych klubów. Gang Albanii - muzyczny projekt Rozbójnika Alibaby, Borixona i Popka - szybko stał się ogromnym komercyjnym sukcesem, napędzanym dobrą zabawą oraz licznymi kontrowersjami.Napad na bank to zakulisowe historie, wspomnienia z tras koncertowych i otwarte wyznania po latach od rozpadu jednego z największych projektów polskiej sceny muzyki rozrywkowej. Nie brakuje tu brudnych opowieści. Nie brakuje nieprzyjemnych obrazków. Ale inaczej o Gangu Albanii mówić się nie da.Marcin Misztalski przeprowadził godziny szczerych wywiadów między innymi z Rozbójnikiem Alibabą, Primo Menem, Claysteerem i Forxstem. Rozmawiał także z ludźmi, którzy od lat obserwują polską scenę muzyczną, wyjaśniając skalę fenomenu i komercyjnego sukcesu Gangu, przy okazji obnażając zakulisowe działania tej branży.***To nie jest książka, w której rozwalam teksty Borixona i Popka na części i próbuję je zrozumieć. To książka o kulisach działań zespołu i polskiego show-biznesu. W błędzie jest ten, kto myśli, że Gang to tylko trójka solistów. Za zespołem stał sztab ludzi i każdy z nich miał coś do powiedzenia. Niektórzy z nich mają dziś dobrze prosperujące firmy, są doktorami wykładającymi na uczelniach czy ludźmi działającymi przy klipach dla gwiazd amerykańskiego hip-hopu - mają po prostu fajne życie. Oczywiście nie wszyscy, jednak nie jest to na pewno książka o patologii. To opowieść o ludziach, którym w życiu przydarzył się Gang Albanii. W środku znajdziecie dużo mięsa i historii z ciężkich melanży, bo w tym przypadku nie dało się inaczej. Jednak więcej jest chyba smutku, bezradności i historii o tym, jak można spieprzyć życie swoje i - przede wszystkim - swoich bliskich.To nie jest grzeczna książka, do której wypowiada się tabun nudnych polskich raperów, analizujących każde słowo w wywiadzie. Tutaj nie ma autocenzury i myślenia pod tytułem: "Usuń to jednak, bo ktoś się obrazi". Jest wręcz odwrotnie. Wiem, że stworzyliśmy bardzo ciekawy dokument, który bazuje na opowieściach ludzi z krwi i kości.BIOGRAMMarcin MisztalskiDziennikarz muzyczny związany obecnie z portalem Newonce. Przez kilka lat współpracował też z Red Bullem Muzyka czy "Gazetą Wyborczą". Jego materiały publikowane były w portalu Vice, Interii, "Gazecie Magnetofonowej" czy hiphopowym magazynie "Vaib". Od wielu lat prowadzi autorską stronę Dusty Room. Jest współautorem książki: Zajawka. Śląski hip-hop 1993-2003. Przeprowadził wywiady z czołówką polskiej sceny rapowej oraz z ludźmi z szeroko pojętej kultury i sportu. Rozmawiał m. in. z Igą Świątek, Agnieszką Holland, Joanną Jędrzejczyk, Adamem Małyszem, Jakubem Żulczykiem, Aleksandrem Kwaśniewskim, Michałem Urbaniakiem czy Maciejem Orłosiem.
"Widzisz ten pociąg? On jedzie do Oświęcimia. Twoja mama jest w jednym z wagonów" - usłyszała Felicja Weiss od swojego ojca. Był 26 maja 1942 roku, a ona skończyła właśnie siedem lat. Wojnę przetrwała w ukryciu - w bunkrze, do którego wchodziło się przez kredens; później u zupełnie obcych ludzi. Każdy przeżyty dzień to dla Felicji było uratowane życie.Nie kasłać i nie kichać. W żadnym wypadku nie podchodzić do okna, najlepiej w ogóle się nie ruszać, tylko siedzieć: za szafą, w piwnicy, w drewnianej skrzyni. Nie płakać, choć łzy cisną się do dziecięcych oczu. Nie dawać znaku życia - żeby to życie zachować.Bohaterowie tej książki - siedmioro Ocalałych z Holokaustu - opowiadają autorowi, jak cudem udało im się przetrwać wojnę. Na wiele pytań nie znają jednak odpowiedzi - minęło zbyt wiele czasu. Nie pamiętają."Ukryci" to poruszające świadectwo zapominania i zapis być może jednego z ostatnich spotkań z Ocalałymi.Arkadiusz Lorenc - reporter, absolwent Uniwersytetu Łódzkiego, gdzie studiował języki niemiecki i hiszpański, oraz Polskiej Szkoły Reportażu. Publikował między innymi w "Dużym Formacie - Magazynie Reporterów Gazety Wyborczej", "Polityce", "Tygodniku Powszechnym". W miesięczniku "National Geographic Traveler" pisał o podróżach. Autor pierwszego na polskim rynku multiformatu reporterskiego "Morderca z pikiety" i książki "Lękowi. Osobiste historie zaburzeń". Finalista siódmej edycji Konkursu Stypendialnego im. Ryszarda Kapuścińskiego.
Dlaczego ludzie powołani przez Boga chcą ze sobą skończyć? Czy porównywanie zasad działania Kościoła do mafii jest naprawdę przesadzone? Kim są kobiety mieszkające na co dzień z księżmi? Jak wygląda prawda o życiu zakonnic? „Zakrystia” to odzierająca ze złudzeń książka na temat prawdziwego życia mieszkańców kurii i plebanii. Jeśli ktoś myślał, że o księżach wie już wszystko, na pewno się zdziwi. Szantażowani przez kochanki i chłopaków na godziny, mobbingowani przez przełożonych, duchowni odbierają sobie życie w kościele albo na plebanii. O swoich pragnieniach i drugim życiu nie mogą nikomu powiedzieć, przez co wikłają się w coraz większe kłopoty. Opisane tu historie to gotowy scenariusz na trzymający w napięciu thriller o namiętności, chciwości i fasadowości życia kasty kapłańskiej. Jeśli czytałeś już „Plebanię”, koniecznie zajrzyj do „Zakrystii”. Artur Nowak (ur. 1974) – adwokat, publicysta i pisarz, m.in. współautor wraz z profesorem Stanisławem Obirkiem bestsellerowych reportaży „Babilon. Kryminalna historia Kościoła” oraz „Gomora. Władza, strach i pieniądze w polskim Kościele”, a z filozofem Ireneuszem Ziemińskim książki „Chrześcijaństwo. Amoralna religia”. Napisał też „Kroniki opętanej” – powieść, w której przedstawił opartą na faktach historię nastolatki molestowanej przez egzorcystów. Jest również autorem reportażu „Adwokaci. Zraniony zapał”. Współautor podcastu „Kryminalna historia Kościoła”, nagrodzonego Bestsellerem Empiku za 2022 rok. Kolejny sezon tego podcastu otrzymał w roku 2023 nagrodę Best Audio. Od 2021 roku na kanale Sekielski Brothers Studio prowadzi autorski podcast „Wysłuchanie”.
Polacy kochają Węgrów, choć właściwie nie bardzo wiedzą dlaczego. Krzysztof Varga, w którego żyłach płynie półwęgierska, półpolska krew, doskonale więc nadaje się do tego, by ów fenomen zgłębić. Czardasz z mangalicą to ballada o podróży sentymentalnej, która dla czytelnika ma wartość antropologicznych badań terenowych.To także znakomita zachęta do poznania specyficznej mieszanki narodowo-kulinarnej, do zajrzenia w bogracze, w których bulgoczą halszl czy gulysleves przyprawione nostalgią i tęsknotą za utraconą wielkością. Nad kociołkami z zupą wspomina się pierwszą wojnę światową i przepijając palinką, rozpacza nad trianońską klęską. Dla Węgrów nie ma znaczenia, że od tamtych wydarzeń minęło już z górą dziewięćdziesiąt lat. Jak pisze Varga, "tylko serbskie umiłowanie klęski jest większe niż węgierskie, a węgierskie większe niż polskie, a polskie jest ogromne".Spokojna nuda monotonnego krajobrazu, ogromne przestrzenie małego kraju, ozłocone kukurydzą, słonecznikami i rzepakiem. A w tle stukot raciczek mangalicy - endemicznej świni, doskonałej na paprykowaną słoninę."Varga pożera świat - nie jeden świat, dwa od razu, bo jednego mu mało. Pożera Węgrów i Polaków za jednym zamachem, jak wariat się rzuca, jedzie setki kilometrów, żeby się dorwać do węgierskiej słoniny, żeby wina się nachłeptać, żeby popatrzeć, jak zupę stadnie gotują na rynku, i - zdarzy się czasem - rozwali się po drodze. Ale nienażarty jest i jedzie dalej. W uniesieniu grzebie się w przeszłościach, w melancholiach, w nostalgiach i fantasmagoriach. O Węgrach u niego czytam, ale im dużej się tym Węgrom przyglądam, tym mocniejsze żywię przekonanie, że śmieję się z nas samych. Bierzcie i jedzcie, oto jest wam dane: Varga najlepszym wydaniu. Gulasz z jedynego takiego zwierza." Wojciech Nowicki"Jest tu Budapeszt, który żyje swoim niezmiennym rytmem, opierając się nowoczesności. Jest Pecz z tęsknotą za dawną monarchią i z czarnym jak smoła Chrystusem na wzgórzu. Jest Nyrbtor, miasto Elżbiety Batory, hrabiny morderczyni, kąpiącej się we krwi dziewic. I jest puszta, nad którą unosi się cisza. Są kąpieliska, cmentarze, restauracje i rowasz, runiczne pismo, które miga przejeżdżającym na tablicach przy drodze. W "Czardaszu z mangalicą" Varga znów wspaniale opisuje Węgry i Węgrów. Tych dawnych i tych obecnych za wielkim i szczęśliwym państwem tęskniących." Michał Nogaś, Program 3 Polskiego Radia
Przez ostatnie osiem lat ślady rosyjskiej działalności odkrywane były nie tylko w sferze politycznej, lecz także gospodarczej czy medialnej. Głównie przez dziennikarzy i aktywistów, a nie służby, które zachowywały się biernie, łowiąc co najwyżej płotki, a grube ryby zostawiając w spokoju. Niektóre z opisanych w książce historii brzmią jak fabuła filmu sensacyjnego. Pokazują, z jak poważnym zagrożeniem mamy do czynienia i jak głęboko sięgają budowane przez lata wpływy służb Kremla w Polsce. Jednak, aby kontrwywiad odzyskał możliwości sprawnego i skutecznego działania, nie wystarczą starania samych polityków. To zadanie dla całego społeczeństwa i jego reprezentantów, w tym mediów.Jak podczas pandemii COVID-19 - wszyscy musimy podjąć wysiłek zaszczepienia, by uzyskać odporność, która uchroni nas przed śmiertelnym zagrożeniem. A jest ono największe od 1939 roku. Ta książka ma nam to uzmysłowić.
Nad stadionem zachodzi abchaskie słońce, niebo miało kolejno barwy: mandarynek, malin, buraków, jagód, teraz jest czarne. Za chwilę rozpoczną się mistrzostwa świata drużyn niezrzeszonych w FIFA: są tu reprezentacje mniejszości narodowych, są reprezentacje krajów nieuznanych. To świat na opak. Świat, w którym sędziów przysłała Doniecka Republika Ludowa, Kurdystan jest faworytem, a spiker komentuje mecze po abchasku. Część zawodników na co dzień występuje w czołowych europejskich ligach, część to zwykli faceci, którzy wzięli kilka dni wolnego. A tu - przez parę dni rozdają autografy abchaskim dzieciom, które nie wiedzą, kogo proszą o autograf, ale robią to, bo w Abchazji nie ma wiele osób, których poproszenie o autograf ma jakikolwiek sens."Królowie strzelców" to reporterska opowieść o Europie Wschodniej ostatniego stulecia pokazanej przez pryzmat sportu i polityki. Dlaczego pojedynek węgierskich i radzieckich piłkarzy wodnych z 1956 roku Quentin Tarantino miał nazwać "najlepszą nieopowiedzianą historią wszech czasów"? Czemu UEFA zgodziła się na powstanie niezależnej ligi piłkarskiej na Krymie i dlaczego Zenit Petersburg nazywany jest najbardziej rasistowskim klubem na świecie? Dlaczego założycieli Spartaka Moskwa ścigał Beria i czemu Ernest Wilimowski, śląski piłkarz, w czasie II wojny zgodził się reprezentować Niemcy? W poszukiwaniu odpowiedzi na te pytania i wiele innych Zbigniew Rokita przemierza region: od Budapesztu i Górnego Śląska przez Abchazję i Górski Karabach po Charków, Petersburg i Kowno.""Królowie strzelców" to książka pouczająca. Można się z niej dowiedzieć, którego piłkarza osobiście nienawidził Beria, a kochał syn Stalina, jaki związek mają lekko upaleni muzycy Grateful Dead z koszykarską drużyną Żalgirisu, dla jakiego piłkarza trener Górski jako młodzieniec jeździł ze Lwowa do Chorzowa i w końcu, w której miejscowości gra najgorsza drużyna Abchazji. To jest książka o sporcie. To jest książka o polityce i historii. I o namiętności, która bywa większa od tamtych dwu. Udało się Rokicie napisać rzecz, która wciągnęła mnie bardziej niż jakikolwiek kryminał w ostatnich latach." Paweł Sołtys
Szymon Hołownia o zderzeniu z wielką polityką, kulisach sejmowych rozgrywek i planach na przyszłość
Najbardziej charyzmatyczny rozgrywający na polskiej scenie politycznej zdaniem części publicystów. W opinii niektórych polityków celebryta i showman. Jest w grze, mimo że konkurenci przepowiadali mu szybki odwrót. Jaki jest Szymon Hołownia? Czego się boi? Co go napędza? Czy żałuje którejś ze swoich decyzji politycznych? Jaką ma wizję na przyszłość Polaków?
Michał Kolanko – dziennikarz polityczny „Rzeczpospolitej” – rozmawia z Szymonem Hołownią o fenomenie Sejmfliksa, manowcach polskiego parlamentaryzmu, o tym, jaka jest prawda o odbarierkowaniu sejmu i co polecają sobie z premierem do czytania. Marszałek sejmu otwarcie mówi o zmianach, które już się zaczęły, rozliczeniach z przeszłością, planach na przyszłość, rodzinie i motywacji, która przyciągnęła go do polityki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
