W drugim tomie rozpatruje autor podstawowe pytania dotyczące ludzkiego bytu: kim jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam?
W odległej starożytności te same pytania stawiane były przez Hermesa Trismegistosa, który w odpowiedzi na nie, czerpiąc ze swojej wiedzy, wskazywał Ścieżkę. Hermes Po Trzykroć Wielki, Trismegistos, jest pratypem. Nie jest jungowskim archetypem, nie jest bogiem ani znanym z mitologii półbogiem. Jest tym, czym niegdyś byliśmy wszyscy: boskim człowiekiem. Opierając się na wykładzie Hermesa zawartym w Corpus Hermeticum, Autor odwołuje się do autentycznej informacji, udzielającej bliższej odpowiedzi na przytoczone wyżej pytania: Kim Jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam?
„Prognoza egipska” stanowi świadectwo nieprzerwanego wołania Gnozy.
Książka prezentuje wywierający silne wrażenie obraz Ścieżki prowadzącej do naszej pierwotnej tożsamości. Urzeczywistnienie tych idei wymaga fundamentalnego zwrotu i decyzji życia z Gnozy i z Gnozą.
Gnoza jest tematem w najwyższym stopniu aktualnym, o czym świadczy wielość publikacji w ciągu ostatnich dziesiątków lat. Pragnoza egipska , której drugi tom mają Państwo przed sobą, pozwala poznać, czym Gnoza jest i co zamierza: stworzyć miejsce dla naszego pierwotnego bytu.
Święty Wawrzyniec z Brindisi (1559-1619) kapłan, generał kapucynów, doktor Kościoła, teolog, kontrreformator, poliglota, dyplomata, żołnierz i kapelan wojsk chrześcijańskich, odnowiciel życia zakonnego, mistyk, cudotwórca oraz apostoł Włoch, Czech i Niemiec. A wreszcie kaznodzieja i polemista autor dziesięciu tysięcy stronic pism. Święty zapomniany, choć ogłoszony Doktorem Kościoła; odkrywany na nowo, bo święty papież Jan XXIII zapewnił: Kto pójdzie za św. Wawrzyńcem, nie zbłądzi!* * *Trudną rzeczą jest do rosnących bogactw serca nie przywiązywać, trudno nie mścić się za krzywdy, trudno pokutować za dawne grzechy, trudno łaknąć i pragnąć nie tego, co doczesne, ale tego, co wieczne, nie tego, co cielesne, ale tego, co duchowe, trudno dawać jałmużnę ubogim,trudno miłować nieprzyjaciół, trudno mieć serce czyste od jakiejkolwiek zmazy grzechu, trudno zachowywać pokój ze wszystkimi, trudno znosić cierpliwie prześladowania dla sprawiedliwości, a za dobro cierpieć zło. Trudne jest nto wszystko i wymagające dużego wysiłku,ale jednak niezbędne do zbawienia.Fragment kazania na II niedzielę Wielkiego Postu* **Książka zawiera łacińsko-polską edycję wybranych kazań św. Wawrzyńca z Brindisi. Jest to drugi tom serii wydawniczej Patrologia Tridentina, która obejmuje pisma doktorów Kościoła XVI i XVII wieku, dotąd niepublikowane w nnaszym języku.
Do czego odnosi się tytuł książki?
Nunc coepi oznacza „teraz zaczynam” – jest to wezwanie psalmisty występujące w łacińskim przekładzie Biblii. Poprzez zwrot ten nawołuje on nie tylko do nawrócenia się, ale i do podążania ścieżką prowadzącą do świętości. Posiłkując się Tradycją Kościoła katolickiego oraz Żywotami Świętych, ksiądz Wawrzyniec udowadnia, że świętość nie musi stanowić domeny jedynie nielicznych – w końcu Bóg zaprasza do niej każdego człowieka. Twórca dzieła porusza zagadnienia odnoszące się do grzechu, czystości, cierpienia, czy też łaski uświęcającej. W ten oto sposób wskazuje nam kierunki oraz cele wędrówki ku pogłębieniu swego życia duchowego i zjednoczeniu się z Chrystusem.
Kim jest autor książki?
Autorem książki jest urodzony w 1985 roku we Wrocławiu ksiądz Wawrzyniec Maria Waszkiewicz. Duszpasterz ukończył studia na Uniwersytecie Wrocławskim (kierunek bibliotekoznawstwo). Studia seminaryjne ukończył we Włoszech. Działa w charakterze misjonarza na Słowacji. Ksiądz Waszkiewicz jest autorem licznych artykułów w polskich i włoskich czasopismach. W jego dorobku twórczym odnaleźć można także biografię pochodzącej z Włoch mistyczki i matematyczki Marii Gaetany Agnesi („Piękna dusza” z roku 2018), maryjną katechezę („Czyńcie, cokolwiek wam powie” z roku 2020) oraz – napisaną wraz z A. Canavesim – książkę z opowiadaniami historycznymi (Guerrieri serafici: racconti di pace, bene e… guerra z roku 2021).
Ze wstępu: Każda parafia diecezjalna i zakonna posiada własne archiwum, w którym gromadzi akta spraw zakończonych, wynikających z prowadzonej działalności duszpasterskiej (archiwum bieżące). W niektórych archiwach parafialnych można znaleźć jeszcze cenne archiwalia z przeszłości, np. dokumenty pergaminowe, dawne księgi metrykalne, starodruki (archiwum historyczne).
Archiwa parafialne są wyjątkowe i nie da się ich zamknąć w określonych ramach, a tym bardziej obwarować sztywnymi zasadami i regułami. Wynika to nie tylko z samej istoty parafii, będącej jedną i niepowtarzalną administracyjną cząstką Kościoła powszechnego.
Każda diecezja i każda prowincja zakonna – oprócz zastosowania powszechnych norm prawa kanonicznego – ustala własne przepisy i kieruje się w lokalnej wspólnocie kościelnej wypraktykowanymi zwyczajami funkcjonowania archiwum parafialnego. Z tego powodu nie ma jednego, uniwersalnego podręcznika dotyczącego prowadzenia archiwum parafialnego, który byłby obowiązujący w całym Kościele katolickim.
Niniejsze opracowanie nie rości sobie tak wysokich aspiracji. Celem opracowania jest przedstawienie duszpasterzom, którzy wcale nie muszą być archiwistami znającymi się biegle na archiwistyce, zebranych norm prawa kanonicznego i przepisów partykularnych w zakresie archiwum parafialnego.
Ktoś może zarzucić autorowi: Po co tyle teorii, skoro wszystkiego i tak nie da się zastosować w parafii? To prawda, lecz jeśli tylko jakąś część tej teorii uda się wprowadzić w czyn, to będzie z pożytkiem dla archiwum i jego zasobu. Wiedza pomoże praktyce. Niniejsze opracowanie ma charakter konkretnej pomocy dla duszpasterzy, którzy często zostają sami na polu archiwalnym. Nie narzuca im niczego, lecz konkretnie proponuje, jak można prowadzić archiwum z pożytkiem dla duszpasterza, parafii i Kościoła.
Siostra Małgorzata Borkowska nie traci czasu na frazesy. Wodolejstwo nie wchodzi w grę. Zamiłowanie do słowa to dla niej coś więcej niż hobby filologa; to jedna z form adoracji Niewidzialnego. Czym są Podpowiedzi? Sentencjami? Życiowymi radami? Wszystkim po trochu. To może współczesnymi apoftegmatami? Kiedyś robił to abba Antoni, abba Pojmen, abba Jakiśtam, a dziś kilkaset lat po nich wypowiada je amma Małgorzata.
Autorka raczej nigdy by siebie tak nie nazwała, ale my owszem. Sędziwa mniszka z Żarnowca daje nam krótkie światła dla życia. Myśli, które wprowadzają w głąb siebie po to, by wyprowadzić ku Osobowemu Partnerowi Do Dialogu. Powiada: Człowiek „współczesny” przede wszystkim powinien pamiętać, że jest człowiekiem, a dopiero potem myśleć, że jest współczesny. Uczyć się człowieczeństwa? Wybraliśmy 365 takich „świateł”, by pomóc w tej nauce, ale z góry uprzedzamy: to nie jest program tylko na jeden rok.
W ostatnich latach w znaczący sposób wzrosła liczba publikacji poświęconych Wilhelmowi z Saint-Thierry. Światło dzienne ujrzały nowe wydania i tłumaczenia, osobie Wilhelma została poświęcona część sympozjum na temat historii klasztoru Saint-Thierry, ukazało się również kilka monografii, a inne są w przygotowaniu. Oczywiście dzisiaj wiadomo znacznie więcej aniżeli w 1923 r., kiedy opublikowano dzieło André Adama Guillaume de Saint-Thierry, są vie et ses oeuvres, którego wydanie było tożsame z wznowieniem studiów na temat Wilhelma. Uściślono wiele istotnych kwestii, dotyczących przypisania temu opatowi z Saint-Thierry różnych dzieł, i zanotowano postępy w datowaniu najważniejszych wydarzeń z jego życia.
Mamy wiele powodów do odnowienia zainteresowania tą postacią, począwszy od specyfiki źródeł (uważa się, iż oprócz łacińskich istnieją również greckie) a skończywszy na uwypukleniu niektórych z jego myśli: mistycyzm tak zwanego Złotego listu lub rola, jaką odgrywał Wilhelm w informowaniu Bernarda z Clairvaux o rzekomych błędach Abelarda, a więc mniej lub bardziej bezpośrednie uczestnictwo opata Saint-Thierry w potępieniu paryskiego myśliciela na synodzie w Sens.
Moje zainteresowanie Wilhelmem zapoczątkowało spostrzeżenie, iż jego historia osobista, przy zachowaniu w pamięci osobliwości tej postaci, wydawała mi się emblematyczna dla całego świata monastycznego XII w. Według mnie jego życie streszcza, przedstawia i zawiera w sobie wszystkie etapy ewolucji przeżywanej przez cały monastycyzm w XII stuleciu, z pewnością jednym z najtrudniejszych i decydujących w całej historii monastycyzmu.
W ciągu XI i XII wieku, pomimo wzrastającego splendoru Cluny i rozległego wpływu świata monastycznego na wszystkie poziomy rzeczywistości, także na życie świeckie, życie mnisze doświadczyło kryzysu, który mógłby być pesymistycznie zinterpretowany jako niepokojący przerost albo wielka, ale i bezskuteczna próba odnowy. Niewątpliwie, kryzys był głęboki i cechował nie tylko świat monastyczny, gdyż właśnie ze względu na liczne i mające istotne konsekwencje relacje ze światem, zaznaczył się również w wymiarze zarówno religijnym, jak i świeckim ówczesnej rzeczywistości.
Jednym z ważniejszych aspektów o znaczeniu historycznym Reguły św. Benedykta jest antyteza dialektyczna, w samym dziele rozwiązana teoretycznie i praktycznie z zachowaniem doskonałej równowagi pomiędzy stałością życia według ducha, a więc propozycją rygorystycznego modelu spójności (życie według Reguły), a ojcowskim i pełnym współczucia zrozumieniem dla słabości ludzi, którym proponowany jest ten ideał. Historia reform benedyktyńskich ma z tego powodu jedną stałą cechę, mianowicie są to próby odzyskania równowagi i właściwej miary proponowanych przez Regułę, a później zatraconych. Następstwo dialektyczne momentów nawrócenie – upowszechnienie (i dekadencja) reformy wewnętrznej, pozwalają dostrzec proces, który można by opisać jako posuwanie się w dół po spirali. Jedna z najbardziej interesujących faz tego procesu dokonała się właśnie w epoce Wilhelma z Saint-Thierry / Ambroggio Maria Piazzoni, fragment Wprowadzenia /
Dzisiaj, kiedy od Soboru Watykańskiego II minęło ponad pięćdziesiąt lat, niewielu jest teologów, którzy to wydarzenie pamiętają, a jeszcze mniej tych, którzy brali w nim udział. H. Kung i J. Ratzinger byli na soborze i żyją do dzisiaj. Tak naprawdę, całe ich późniejsze życie było związane z tym, co wydarzyło się na soborze. Ich teologia, patrzenie na Kościół, książki, artykuły to wszystko było zakotwiczone w tym, czego doświadczyli na Vaticanum II. Nie można zrozumieć Kunga i Ratzingera bez soboru. Ale też można z odwagą powiedzieć, że nie można właściwie i w pełni zrozumieć soboru, tego co wydarzyło się na nim i co jest dzisiaj, bez tych dwóch wtedy młodych, a dzisiaj dojrzałych i wielkich teologów.
Święty Wawrzyniec z Brindisi (1559–1619) – kapłan, generał kapucynów, doktor Kościoła, teolog, kontrreformator, poliglota, dyplomata, żołnierz i kapelan wojsk chrześcijańskich, odnowiciel życia zakonnego, mistyk, cudotwórca oraz apostoł Włoch, Czech i Niemiec. A wreszcie kaznodzieja i polemista – autor dziesięciu tysięcy stronic pism. Postać świętego kapucyna popadła w ostatnich dekadach w zapomnienie, mimo że jest dzisiaj aktualna jak nigdy dotąd. Wskazywał na to św. Jan XXIII, nadając mu tytuł doktora Kościoła. Sytuacja katolicyzmu rzymskiego kilka dekad po Soborze Watykańskim II zdaje się przedstawiać jeszcze gorzej niż w okresie potrydenckim, kiedy to apostołował Wawrzyniec. Kto jednak pójdzie za Doktorem Apostolskim – jak zapewniał święty papież – nie zbłądzi!
„Chrystus sprawy doczesne nazywa bezczynnością, ponieważ są niczym w oczach Bożych. Kto gromadzi skarby na ziemi – nic nie robi, oddaje się bezczynności. Kto zaś gromadzi skarby w niebie – ten pracuje. Życie światowe jest swego rodzaju snem. Śpiącemu może się śni, że dużo działa i pracuje, ale faktycznie jest bezczynny. Dlatego Chrystus wzywa bezczynnych światowych przedsiębiorców: Dlaczego tu stoicie cały czas bezczynnie? Idźcie i wy do mojej winnicy”.
Fragment homilii na niedzielę Siedemdziesiątnicy
Książka ta, zawierająca łacińsko-polską edycję wybranych kazań pokutnych św. Wawrzyńca z Brindisi, rozpoczyna serię wydawniczą Patrologia Tridentina, która obejmuje pisma doktorów Kościoła XVI i XVII wieku, dotąd niepublikowane w naszym języku.
Ta książka to – napisana z głębokim szacunkiem i dbałością o prawdę – panorama systemów i wierzeń religijnych od zarania dziejów ludzkości po wiek dwudziesty pierwszy. Pokazuje, jakich odpowiedzi udzielał człowiek w swoich dziejach na pytania będące fundamentem religii: Skąd się wziął wszechświat, a w nim człowiek? Czy istnieje ktoś, kto ich stworzył? Czy śmierć jest końcem wszystkiego? Czy czeka nas może coś jeszcze? A jeśli tak, to co to właściwie będzie?
Nie ograniczając się do największych religii – judaizmu, islamu, chrześcijaństwa, buddyzmu i hinduizmu – autor rozważa, skąd wzięły się wierzenia religijne, jak ludzie szukali i nadal poszukują sensu istnienia, analizuje dzisiejsze fascynacje scjentologią i kreacjonizmem, przemoc o podłożu religijnym, wrogość między ludźmi religijnymi i sekularystami, a także wiele innych problemów. Pisząc dla wierzących i niewierzących, a szczególnie dla młodych, którzy dopiero wyrabiają sobie własne zdanie, z wielką wrażliwością prowadzi czytelników przez świat wiary, podkreśla jej wyjątkową wartość dla człowieka, wzbudza ciekawość i zachęca do tolerancji.
Richard Holloway, emerytowany biskup Edynburga i prymas Szkockiego Kościoła Episkopalnego, jest autorem ponad dwudziestu książek, w tym światowego bestsellera Leaving Alexandria: A Memoir of Faith and Doubt (2012), prowadzi też programy radiowe i telewizyjne. Mieszka w Edynburgu.
Kościół ormiańskokatolicki w Polsce pod kierownictwem abp. Józefa Teodorowicza przeżył w pierwszych czterech dziesięcioleciach XX wieku odrodzenie. Pierwsze w jego dziejach media (czasopisma, audycje radiowe), renesans organizacji świeckich wiernych w nowoczesnej formie, wspaniała katedra, w której sacrum uzyskało niezwykłą kreację artystyczną, odnowienie kontaktów z macierzystą wspólnotą ormiańskich katolików w innych krajach - to niezaprzeczalne osiągnięcia, które mogły przynieść dobro w różnych wymiarach, narodowym ormiańskim i religijnym katolickim oraz ekumenicznym. Książka Tomasza Krzyżowskiego uzupełnia naszą wiedzą o źródłach i kierunkach odrodzenia, pokazując, jak działały struktury tego Kościoła, jego instytucje, kapłani, zakon żeński, wierni. Autor okazał wielki kunszt w poznawaniu i analizie źródeł. Stworzył rzetelną, bogatą w dane, dobrze skomponowaną monografię. Jest to wierna historiograficzna rekonstrukcja procesu budowy łączącej mistyczne z ludzkim, której drugi z tych wątków przerwała nieubłagana Historia.
Dr hab. Andrzej A. Zięba, Uniwersytet Jagielloński
Monografia Tomasza Krzyżowskiego powstała na skutek szeroko zakrojonej kwerendy archiwalnej i bibliotecznej w kraju i za granicą. Na skutek tego powstał kompleksowy obraz ormiańskiej archidiecezji lwowskiej ukazujący nieznane dotąd fakty i szczegóły, czasami wręcz zaskakujące. Na tle dotychczasowej historiografii (syntezy dziejów Kościoła ormiańskiego w Polsce autorstwa Czesława Lechickiego i Grzegorza Petrowicza) wyróżnia się wnikliwością ujęcia i daje bardzo dobre świadectwo horyzontów umysłowych jej autora.
Prof. dr hab. Krzysztof Stopka, Uniwersytet Jagielloński
Rafał Jakub Pastwa zagadnienie obecności problematyki ekologicznej w mediach czyni głównym przedmiotem zainteresowania w swojej książce. Koncentruje się on na głównych katolickich tygodniach opinii, które docierają do setek tysięcy czytelników w naszym kraju i mają możliwość kształtowania ich poglądów i przekonań. Prezentując w określony sposób różne tematy dotyczące relacji między człowiekiem i środowiskiem naturalnym, mogą wzmacniać postawy proekologiczne oraz kształtować rozwiniętą świadomość problemów związanych z ochroną środowiska i moralnymi zobowiązaniami człowieka wobec świata natury. Z recenzji dr. hab. Dariusza Wadowskiego, KUL Niewątpliwym atutem tej książki jest w tym kontekście interdyscyplinarny charakter. Autor sprawnie i z dużą erudycją porusza się po kilku zrębach problemowych, z powodzeniem operuje kategoriami zaczerpniętymi z kilku różnych dyskursów: religijnego, medioznawczego oraz ekologicznego, łącząc je za pomocą spójnej argumentacji w jeden ścisły węzeł. W tym kontekście wybór materiału badawczego wydaje się w pełni przemyślany, bo Autor konsekwentnie spogląda na wybrane czasopisma z perspektywy, która każe mu tropić związki między papieską encykliką a rodzimym dyskursem prasowym. Z recenzji dr, hab. Aleksandra Wójtowicza, prof. UMCS
Czym jest interpretacja Pisma Świętego?Czym jest egzegeza talmudyczna?Czym jest logika żydowska, logika Talmudu?Logika Talmudu z filozoficznego punktu widzenia oferuje oryginalne podejście do pragmatyki i prakseologii. W judaizmie antyplatońskie oraz niearystotelesowskie założenia są jasno wyrażone, zaś świat naszej codziennej praktyki ma w nim znaczenie zasadnicze i rozumować wolno tylko w jego kontekście. Książka odwołuje się do judaistycznego zrozumienia logiki codziennej. Autor w niej rozważa żydowską logikę z punktu widzenia filozofii analitycznej i logiki symbolicznej. Pokazuje, że filozoficzne i logiczne idee Talmudu są dziś naprawdę aktualne, w pewnym ujęciu zaś mogą ogrywać rolę popularnego wprowadzenia do czystej pragmatyki i teorii masowo równoległego rozumowania.Talmud żydowski jest antycznym tekstem zawierającym rozumowanie i argumentację w wielu obszarach takich, jak filozofia, psychologia, teologia, literatura czy prawo, które ujmuje w ramach specjalnego logicznego podejścia. Książka A. Schumanna jest bardzo wszechstronną analizą wielu logicznych aspektów Talmudu. Traktuje zarówno o teologii, jak i o prawie żydowskim i odkrywa zachodzące między nimi interesujące powiązania. Prowadzi pouczającą, wszechstronną formalną dyskusję w odniesieniu do chrześcijańskiej, Arystotelesowskiej i nie-Arystotelesowskiej hermeneutyki i logiki. Autor proponuje bardzo obszerną i imponującą formalizację logiczną judaistycznego rozumowania. Rabbi dr Michael Abraham ( "" ), Bar-Ilan University's Institute for Advanced Torah Studies, IzraelKsiążka A. Schumanna jest wszechstronnym studium logiki talmudycznej, czyli schematów rozumowania w Talmudzie. Autor nie tylko rekonstruuje we współczesnym języku korpus logiczny znajdujący się w Talmudzie, ale także dokonuje porównania jego otoczenia filozoficznego zarówno z myślą grecką jak i chrześcijańską. Analiza przedstawiona przez A. Schumanna pozwala lepiej zrozumieć kulturę duchową Żydów, dla której Talmud jest, obok Tory, podstawowym źródłem. Prof. dr hab. Jan Woleński, profesor zwyczajny Uniwersytetu Jagiellońskiego, PolskaAndrew Schumann obecnie kierownik Katedry Nauk Społecznych Wyższej Szkoły Informatyki i Zarzadząnia w Rzeszowie. Prowadzi badania z zakresu logiki i filozofii nauki, ze szczególnym uwzględnieniem filozofii matematycznej, logiki rozmytej, oraz kognitywistyki. Ponadto jego zainteresowania oscylują wokół zjawisk nieufundowanych (non-well-founded) jak np. refleksja, cykliczność, wielowartościowość niearchimedesowa i nieufundowana. Autor wielu książek oraz artykułów opublikowanych w czasopismach naukowych, w tym indeksowanych w ISI Web of Science. Pełni funkcje redakcyjne w renomowanych międzynarodowych czasopismach naukowych.
Aborcja to problem tysięcy istnień ludzkich. Każdego dnia. Wykonywana wczasach Homera, Platona, Dantego i dziś. Ulepszająca tylko swoje środki iwzbudzająca ciągłe kontrowersje zarówno u Żydów, jak i pierwszych chrześcijan; uwierzących i niewierzących; u starożytnych Rzymian i u współczesnego człowieka.Problem odwieczny i nadal nierozwiązany. Wymagający nieustannie nowego icałościowego spojrzenia.Niniejsza książka, napisana przez trzech autorówhistoryka, filozofa i bioetyka wychodzi naprzeciw temu oczekiwaniu, ukazującproblem przerywania ciąży z trzech różnych punktów widzenia.
Zwolennicy religii kontra ateiści! Czy na ten rytualny spór można spojrzeć inaczej? Wybitny brytyjski filozof polityki, John Gray, przekonuje, że tak. „Siedem typów ateizmu” to brawurowa podróż intelektualna po europejskiej tradycji ateistycznej. Gray domaga się ateizmu ambitnego, na miarę XXI wieku. Znakomity esej pozwala ujrzeć w nowym świetle polskie spory o miejsce religii w państwie. I pokazuje, że ateizm to nie nihilizm.
„Współczesny ateizm jest ucieczką od świata pozbawionego Boga. Żeby jakoś uciec od tej wizji, ateiści wiarę w boską opatrzność wymienili na wiarę w postęp. Ateizm jednak nie zawsze tak właśnie wygląda. Choć wielu szuka namiastki bóstwa, żeby zapełnić pustkę po Bogu, który odszedł, inni całkiem porzucają monoteistyczne myślenie i w ten sposób osiągają poczucie wolności i spełnienia. Nie szukają kosmicznej głębi; zadowala ich zwykły świat.”
John Gray
John Gray, filozof polityki, wykładowca m.in. Uniwersytetu Oksfordzkiego, emerytowany profesor myśli europejskiej w London School of Economics and Political Science. Autor kilkunastu książek. Po polsku ukazały się m.in.: „Liberalizm”, „Po liberalizmie. Eseje wybrane”, „Al-Kaida i korzenie nowoczesności”, „Dwie twarze liberalizmu”, „Czarna msza. Apokaliptyczna religia i śmierć utopii”.
Książka składa się z trzech niepowiązanych tekstów. Pierwszy, tytułowy, próbuje przenieść na obszar religiiidee minimalizmu wzięte z muzyki i sztuki. Drugi na podstawie fenomenów mistyki gór i mistyki sztukiwprowadza na scenę mistyki nowego aktora świeckiego. Trzeci to uwagi, czasami krytyczne, czasamientuzjastyczne, do wybranych aspektów myśli A. de Mello. Ryszard Popiołek, urodzony w 1958 r.,absolwent socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, przez 2 lata studiował też, jako drugi fakultet, filozofię.Lubi zajmować się rozważaniami dotyczącymi religii.
Od lipca 2017 roku w Opactwie Benedyktynów w Tyńcu prowadzone są rekolekcje o modlitwie Jezusowej Oddychać Imieniem w zmienionej formule. To nowa propozycja dla osób medytujących w tradycji chrześcijańskiej, jak i wszystkich zainteresowanych modlitwą Imieniem Jezus. Formuła tych rekolekcji nawiązuje do sesji medytacji chrześcijańskiej w Opactwie Benedyktynów w Lubiniu. Od 1988 roku istnieje tam Ośrodek Medytacji Chrześcijańskiej. Założył go o. Jan Bereza OSB. Obecnie opiekunem Ośrodka jest o. Maksymilian Nawara OSB, Opat Prezes Benedyktyńskiej Kongregacji Zwiastowania (w skład której wchodzą wszystkie klasztory benedyktyńskie w Polsce). Ośrodek był pierwszym tego typu miejscem w Polsce, w którym rozpoczęto prowadzenie regularnych sesji medytacji chrześcijańskich. Jego działalność przyniosła i przynosi wiele dobrych owoców. Powstały liczne grupy medytacyjne w różnych częściach Polski. W Tyńcu chcemy nawiązać do tej już ponad 30-letniej tradycji lubińskiego Ośrodka. Sesje medytacji chrześcijańskiej w Lubiniu mają ugruntowaną i sprawdzoną strukturę. Rekolekcje Oddychać Imieniem w Tyńcu są inne, z właściwą sobie dynamiką i specyfiką. Jednak bez tego, co wypracowano w Lubiniu nie byłoby rekolekcji Oddychać Imieniem w Tyńcu w tej formule. Stąd wyrazy podziękowania dla o. Maksymiliana Nawary OSB.
Ta mała pozycja ma przybliżyć wszystkim osobom charakter rekolekcji Oddychać Imieniem, jak i samą modlitwę Jezusową. Jest prostym i dobrym przewodnikiem. Odpowiada ponadto na różne pytania i prośby dotyczące wyjaśnienia wielu szczegółów rekolekcji i różnych form praktyki modlitwy Jezusowej. Mamy nadzieję, że będzie pomocą dla wszystkich modlących się imieniem Jezus.
Stary katolicyzm walczy. Nie tylko o dusze ludzkie, ale o swe własne przetrwanie w Europie. „Europa” jest trzecim – obok „religii” i „walki” – pojęciem wyznaczającym zakres podjętych tu poszukiwań. Książka ta wpisuje się w nurt szeroko rozumianej refleksji apokaliptycznej. Coraz liczniejsze i – w opinii piszącej te słowa – coraz bardziej przekonujące są bowiem diagnozy schyłku cywilizacji zachodniej. Pisma machabejskie wynikają zatem z przekonania, że istota europejskości ulega daleko idącej transformacji, zwiastującej rychły koniec tej cywilizacji. Przy tym zasada uwiądu jest całkowicie wewnętrzna, na wskroś europejska. Wszystko, co w Europie było najlepsze, co stanowiło jej istotę – uznanie wagi jednostkowego istnienia, rozumne powiązanie wolności z powinnością oraz tradycji z rozwojem, przyznanie człowiekowi praw jedynie na mocy jego przynależności do gatunku ludzkiego, uznanie sumienia za istotną zmienną w działaniach politycznych, niegdysiejszy rozkwit kultury i sztuki – wszystko to wyrodziło się, przybrało formy karykaturalne, wręcz spotworniałe. W swej istocie są to formy tanatyczne, dosłownie „ku-śmiertne”. To jednak nie Europa umiera, ale Arcyeuropa, nie Europejczycy stali się bezpłodni, ale Arcyeuropejczycy.
Justyna Melonowska (1976) – doktor filozofii. Adiunkt w Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie. Autorka książek i artykułów naukowych, m.in.: Osob(n)a: kobieta a personalizm Karola Wojtyły – Jana Pawła II. Doktryna i rewizja (2016), Ordo amoris, amor ordinis. Emancypacja w konserwatyzmie (2018).
Ks. Wawrzyniec zaprasza nas na spacer po kartach Ewangelii, gdzie z lakonicznych wypowiedzi Najświętszej Maryi Panny wydobywa bogactwo treści i głębi Jej życia duchowego. Biblijna analiza, której się podejmuje, nie pełni jednak funkcji akademickiej, lecz głównie duszpasterską. Jej celem jest próba upodobnienia nas do Matki Jezusa oraz naszej i praktykowanie Jej cnót w codzienności.
Ks. Wawrzyniec Maria Waszkiewicz, ur. w 1985 roku we Wrocławiu. Absolwent Uniwersytetu Wrocławskiego (bibliotekoznawstwo). Studia seminaryjne odbył we Włoszech. Obecnie posługuje jako misjonarz w archidiecezji trnawskiej na Słowacji. Autor cennej biografii włoskiej matematyczki i mistyczki Marii Gaetany Agnesi pt. „Piękna dusza” (2018).
Całkowity dochód ze sprzedaży niniejszej publikacji zostanie przeznaczony na potrzeby Klasztoru Sióstr Karmelitanek Bosych przy ul. Karłowicza 1 we Wrocławiu.
Mamy głos! My również jesteśmy Kościołem i jesteśmy za niego odpowiedzialni!Coraz więcej osób ma wrażenie pogłębiającego się kryzysu w Kościele. Skandale związane w ukrywaniem przypadków pedofilii, zadziwiające wypowiedzi części hierarchów i niezrozumiałe polityczne sojusze sprawiają, że wielu świeckich nie czuje się dobrze w Kościele. Jednocześnie - w momencie przyznania się do bycia katolikiem przed niewierzącymi - coraz częściej słyszą słowa współczucia lub szyderstwa. Głos Kościoła został sprowadzony do głosu biskupów i księży, z którym to głosem, czy też samym jego tonem, coraz trudniej się utożsamić. A przecież Kościół to nie tylko duchowni, to również świeccy, którzy robią w nim rzeczy zupełnie niezwykłe. Ważne, by ich głos był słyszalny, by mieli możliwość głośnego zakomunikowania, co ich boli i co chcieliby zmienić.Wśród autorów tej książki są dziennikarze i teologowie, działacze i ewangelizatorzy. Kobiety i mężczyźni. Przedstawiciele tzw. lewej i prawej strony - po prostu Kościół.Usłyszcie ich głos:Ewa Kiedio, Maria Miduch, Zuzanna Radzik, Marta Titaniec, Dawid Gospodarek, Marcin Kędzierski, Tomasz Krzyżak, Tomasz Terlikowski, Marcin Zieliński, Piotr Żyłka
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
