Uważność jest cudem - jak mówi tradycja buddyjska - dzięki któremu poznajemy siebie samych. Potrzebujemy spokoju serca i samokontroli, jeśli chcemy, aby nasze wysiłki przynosiły dobre rezultaty. Jeśli bowiem tracimy samokontrolę, pozwalamy niecierpliwości i złości zakłócić naszą pracę, to odbieramy jej tym samym jakąkolwiek wartość. Każdą czynność powinniśmy wykonywać uważnie. Aby zapanować nad naszym umysłem i uspokoić myśli, musimy uważnie przyglądać się naszym uczuciom i wrażeniom zmysłowym oraz jednoczyć się z nimi. Nauczmy się patrzeć na wszystkie istoty oczami pełnymi współczucia. Główny przekaz tej książki przekłada się na naszą postawę wobec innych ludzi, a zwłaszcza najbliższe otoczenie. Kwintesencją rozważań autora jest wskazówka: ""Jest tylko jeden najważniejszy czas, a ten czas - to teraz. Chwila terażniejsza jest jedynym czasem, jaki mamy.
Czyli rzecz o Bogu, o człowieku i o uświęceniu.
Alchemik to niecodzienny podręcznik duchowy, odkrywający zdumiewającą wartość tego, co pozornie jest jej całkiem pozbawione. Szara codzienność nabiera w nim blasku i kolorów. Cierpienie staje się kuźnią miłości i świętości. Nieskończenie krótkie chwile łączą doczesność z nieskończonością. Lekko napisane i pełne humoru, to dziełko jest zarazem głęboko zakorzenione w Piśmie Świętym i Tradycji katolickiej, czerpiąc z wielkich mistrzów od św. Augustyna po autorów dwudziestowiecznych. Na stronach tej książeczki znaleźć można prawdziwy skarb, daleko przewyższający dążenia dawnych alchemików.
o. Wawrzyniec Maria Waszkiewicz – wrocławianin z urodzenia, absolwent bibliotekoznawstwa na UWr, kapłan katolicki, administrator węgierskojęzycznej parafii na południu Słowacji. Autor książek Piękna dusza: życie Marii Gaetany Agnesi (2018), Czyńcie, cokolwiek wam powie (2020) oraz – wspólnie z A.M. Canavesim – zbioru opowiadań historycznych Guerrieri serafici (2021)
W książce o tajemniczym duchowym Alchemiku znajdziemy klucz do wieczności.
– bp Andrzej Siemieniewski
Zło nie spi i zrobi wszystko, by uniemozliwic nam wzrost duchowyDan Burke przypomina, że walka o nasze dusze jest nieunikniona. Za swojego przewodnika w walce duchowej bierze św. Ignacego. Odwołując się do jego reguł rozeznawania duchowego, w bardzo przystępny sposób pokazuje drogi budowania jedności z Chrystusem oraz pomaga odróżnić podszepty Złego od głosu Boga.Podręcznik walki duchowej Dana Burke'a nauczy cię:jak rozpoznawać negatywne myśli i czynić je posłusznymi Jezusowi,jak demaskować wpływ Szatana na nasze życie zgodnie z nauką św. Ignacego Loyoli,jak rozróżniać dobre i złe duchy,czym jest paradygmat wspinaczki i pięć kroków do świętości,jak porzucić grzech i powrócić do Boga.Pokonaj zło w swoim życiu i stan sie prawdziwym Bozym wojownikiem!We współczesnym świecie, w którym zło miesza się z dobrem, a manipulacja z prawdą, chrześcijanie potrzebują niezawodnych przewodników życia duchowego. Oparte na Tradycji Kościoła katolickiego i ukazujące metody przezwyciężania zagrożeń duchowych, są one zachętą do walki. Dzieło Dana Burke'a jest dla mnie światłem pośród mroków duchowych, dzięki któremu moc w słabości się doskonali. Z całego serca polecam!Przemysław Janiszewski kanał Moc w słabościKsiążka Dana Burke'a przypomina nam o toczącej się walce o zbawienie naszych dusz. Autor wyjaśnia nauki wielkich mistyków, tłumaczy, co należy zrobić, aby wygrać bitwę, zbliżyć się do Chrystusa oraz osiągnąć spokój, który może przynieść tylko On sam. Polecam tę pozycję każdemu, kto jest gotowy na dojrzewanie w świętości.kard. Gerhard Muller, były prefekt Kongregacji Nauki Wiary
Karolińska reforma życia monastycznego kojarzona jest zwykle z osobami Benedykta z Aniane oraz jego protektora i zarazem ucznia, cesarza Ludwika Pobożnego. Jest to jednak daleko idące uproszczenie. W niniejszym tomie pomieściliśmy wybór tekstów, ukazujących proces reformy na przestrzeni ponad półwiecza (przełom VIII I IX w.), od początku rządów Karola Wielkiego do Kulminacyjnego jej etapu przypadającego na pierwsze ćwierćwiecze IX w. Staraliśmy się wybrać najważniejsze, a zarazem najbardziej reprezentatywne, pokazać różnorodność gatunkową źródeł, które mówią o różnych aspektach wprowadzanych wówczas zmian. Mnogość źródeł, radująca każdego historyka, świadczy o znaczeniu problemu właściwego życia monastycznego w tym okresie, zarazem pozwala nam zrozumieć, kto i jak projektował i realizował proces poprawy życia wspólnotowego, jak ten proces wpisywał się w funkcjonowanie struktur władzy wczesnośredniowiecznego państwa, z jakimi przeszkodami musieli się zmagać reformatorzy.
"Jakąż biedę przynosi Kościołowi Chrystusa, że ten, kto ma być pasterzem lub przełożonym jakiegoś czcigodnego miejsca, bardziej w swoim postępowaniu dba, by mieć wielu, niż by mieć dobrych, i nie tyle raduje się z wypróbowanych, ile z mnogości ludzi. Taki więcej się troszczy, by jego kleryk lub mnich dobrze śpiewał i czytał, niż by uczciwie i pobożnie żył - choć nie należy bynajmniej w Kościele pogardzać znajomością śpiewu czy czytania, nawet przeciwnie, należy je wszelkimi sposobami ćwiczyć. Jeśli jednak w jakimkolwiek czcigodnym miejscu można osiągać którąś z tych dwóch rzeczy, łatwiej byłoby znieść, jak się nam zdaje, niedoskonałość śpiewania niż niedoskonałość życia. I jakkolwiek dobrze jest, by Kościół miał piękne budowle, to lepsza jest ozdoba i zwieńczenie budowli - a tymi są dobre obyczaje. Bo wedle tego, co się nam zdaje, wzniesienie bazylik Starego Prawa ustanowiło pewne zwyczaje, wszelako naprawa obyczajów przynależy zasadniczo do Nowego Testamentu i nauki chrześcijańskiej. Należy przeto naśladować Chrystusa i Apostołów, i tych, którzy właściwie Apostołów naśladowali. My zaś powinniśmy czynić wiele rzeczy inaczej, niż dotąd czyniliśmy, wiele z zachowania i zwyczajów naszych winniśmy zmienić i ponadto robić wiele rzeczy, których dotąd nie robiliśmy."
Kapitularz Karola Wielkiego z 811 r.
Tyle już napisano o Ewagriuszu! Czy jest sens coś dodawać? Wydaje się, ze wielka myśl żyje w rozlicznych jej interpretacjach i komentarzach. Tak jest niewątpliwie z ośmioma logismoi Pontyjczyka...
Nowa interpretacja, jeśli tak można określić niniejszą refleksję, w pierwszym rzędzie chce być pozytywna, czyli uniknąć powielania klasycznej już lektury ośmiu logismoi jako opowieści po grzechach, wadach czy pokusach. Nie znaczy to, ze neguje takie odczytanie. Chce jednak zobaczyć je nie tylko, jako główny przedmiot zainteresowania, wręcz cel refleksji i analizy, lecz jako sposobności do doświadczenia czegoś dobrego: własnego rozwoju, nade wszystko zaś spotkania z Panem Jezusem.
Bernard Sawicki OSB - absolwent Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (teoria muzyki, fortepian). Od 1994 r. profes opactwa tynieckiego, gdzie w r. 2000 przyjął święcenia kapłańskie, a w latach 2005-2013 był opatem. Studiował teologię w Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie oraz w Ateneum św. Anzelma w Rzymie, gdzie obecnie wykłada.
Piotr Damiani (1007–1072) był jednym z najwybitniejszych reformatorów Kościoła w XI stuleciu, autorem licznych traktatów, pism polemicznych, żywotów, kazań oraz poezji. W 1035 r. wstąpił do eremu w Fonte Avellana, osiem lat później został przeorem tego zgromadzenia i zaprowadził w nim zwyczaje zapoczątkowane przez św. Romualda. W 1067 r. zrezygnował z zaszczytów i urzędów kościelnych, wrócił do rodzimego klasztoru i odtąd służył dziełu reformy Kościoła swym piórem. Umarł w Faenzy w 1072 r., wracając z powierzonej mu przez papieża Aleksandra II misji do rodzinnej Rawenny. Autor żywotu był uczniem i współpracownikiem Piotra Damianiego; jako dwudziestolatek po raz pierwszy słuchał kazania swego mistrza w rodzinnym Lodi najpewniej w 1059 r.; prawdopodobnie już w roku następnym wstąpił do eremu w Fonte Avellana, w którym pozostawał przez czterdzieści lat, pełniąc m.in. funkcję przeora eremu Świętego Krzyża. Aż do śmierci Piotra był jego współpracownikiem, „sekretarzem”, towarzyszem licznych podróży, świadkiem jego działalności, obserwatorem praktyk ascetycznych, portrecistą duchowości i pobożności Avellanity. Żywot spisywany był najpewniej w latach 1076-1082. W 1104 r. Jan został wybrany biskupem Gubbio, umarł w roku następnym w opinii świętości. Ucznia i mistrza łączyły więzy czułości i przyjaźni duchowej / Krzysztof Skwierczyński
Św. Diadoch z Fotyki (ur. ok. 400 r. - zm. ok. 486 r.) by biskupem z Epiru. O jego życiu niewiele wiadomo. Zapewne brał udział w Soborze w Chalcedonie (451 r.). Zmarł prawdopodobnie w Afryce Północnej. jest pierwszym znanym nam autorem, który wprost zachęcał do modlenia się Imieniem Zbawiciela, co czyni go jednym z prekursorów Modlitwy Jezusowej.
Gdy zacznie ktoś doświadczać obficie miłości Boga, wtedy zaczyna w duszy świadomie kochać także bliźniego. To bowiem jest miłość, o której mówią wszystkie pisma. Przyjaźń według ciała łatwo może zostać zniszczona z błahej przyczyny, ponieważ nie jest związana duchową świadomością. Dlatego nawet jeśli zdarzyłoby się, że pobudzona przez Boga dusza odczułaby jakieś rozdrażnienie, węzeł miłości nie zostaje u niej rozwiązany. Rozpłomienia się na nowo przez ciepło miłości Boga, powraca szybko do dobra i z wielką radością szuka miłości bliźniego, choćby została przez niego bardzo znieważona czy skrzywdzona. Słodycz Boga bowiem pochłania całkowicie gorycz kłótni.
De miraculis to niezwykłe zbiór opowieści o cudownych zdarzeniach, które zapraszają czytelnika do świata wyobrażeń XII-wiecznego mnicha. Cuda eucharystyczne, widzenia demonów i zmarłych, a także włączone w dzieło żywoty kluniackich świętych w prostym języku uchwytują głębokie teologiczne prawdy, które kształtowały religijność i duchowość epoki.
Ciało Pańskie, wyrzucone impetem powietrza i uderzeniem języka, upadło na ziemię w pobliżu ula. Wtedy to całe mnóstwo pszczół, wydostawszy się z ula, przyleciało ze czcią do ciała swojego Pana i – na oczach tego człowieka – podniósłszy je z ziemi, zaniosło do swojego domu z wielkim szacunkiem, na sposób stworzeń rozumnych. Człowiek, chociaż widział, co się zdarzyło, albo nie zwrócił na to uwagi, albo to zlekceważył.
Piotr Czcigodny (1092 lub 1094-1156), dziewiąty opat Cluny w latach 1122-1156, jeden z najwybitniejszych kluniackich intelektualistów. W czasie pełnienia urzędu wyprowadził opactwo z podwójnego kryzysu, doprowadzając zarówno do rozwiązania toczących wspólnotę konfliktów wewnętrznych, jak i odnowienia klasztornych obyczajów. Broniąc w licznych pismach tradycji swoich wielkich poprzedników stał się najpełniejszym wyrazicielem dojrzałej kultury i teologii kluniackiej.
Gnostycka Ewangelia Pistis Sophia, przypisywana Walentynowi (2 wiek n.e.), jest pismem niezwykle zawoalowanym. Wyczerpujące objaśnienia Jana van Rijckenborgha do Księgi Pierwszej Pistis Sophii pozwalają poważnym uczniom zrozumieć zawarte w niej uwalniające gnostyczne przesłanie. W książce tej Autor przedstawia sposób, w jaki możliwe jest dla człowieka, dokładnie tak jak dla Pistis Sophii, przeniknięcie za zasłonę Trzynastego Eonu. Daje nam pełne objaśnienie nowej Siły Światła, która jest niczym wołanie, nowe zadanie życiowe, nowa misja. Misja ta musi jednak zostać spełniona, ażeby można było dostąpić nie śmierci, lecz jedynego prawdziwego Życia.
Od Autorki
"Celem niniejszej książki jest pomoc kandydatkom i kandydatom dożycia pustelniczego w rozeznaniu decyzji o sposobie realizacji tego powołani. Do rozeznawania dobrze jest przystępować z jasnością sytuacji, pełną świadomością konkretnych spraw, jakie stoją przed kandydatami w czasie wyboru."
Przedmiotem badań Autorki są współczesne powieści pisane przez autorów pochodzących z różnych kręgów kulturowych i światopoglądowych, które czerpią inspirację z tekstów Ewangelii. Głównymi bohaterami tych powieści są Jezus z Nazaretu, Maryja, Poncjusz Piłat i Judasz. Autorka wykorzystuje w swej pracy założenia metodologiczne, które zostały wypracowane na gruncie literackiej sakrologii przez środowisko badaczy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II (prof. Maria Jasińska-Wojtkowska, prof. Stefan Sawicki). Podstawą tych badań jest tzw. kwadrat sakrologiczny, którego wierzchołkami są sacrum, homo religiosus, epifania, sacrosfera. Kwadrat ten stanowi swoisty probierz w badaniach zjawisk z pogranicza religii i kultury.
Z recenzji ks. prof. dr. hab. Mirosława S. Wróbla, KUL
"Dusze moich przyjaciół, przybliżcie się z ufnością! Nie lękajcie się niczego. (...) Macie dziś szczęście brania udziału w godzinie czuwania. Jeżeli się ogrzewacie przy płomieniach mego Boskiego Serca, to dlatego, ze was wyróżniłem - bez żadnej waszej zasługi! (...)
Przybądźcie do mnie i w cieniu nowego Getsemani - tabernakulum - podzielcie się ze mną uczuciami przyjaźni. Chcę otworzyć przed wami moje Boskie Serce..."
(z tekstu sł. Bożego o. Mateo na godzinę świętą)
"...Wreszcie, jest jeszcze jeden, pełen słodyczy, aspekt tej godzinnej modlitwy. (...)
Godzina święta jest czasem, w którym jednocząc się z cierpiącym Chrystusem, jednoczymy się zarazem z Jego Matką".
(z zachęty duchowej o. Wawrzyńca Marii Waszkiewicza)
Książka zawiera ponad 30 tekstów do rozmyślań na godzinę świętą autorów uznanych, świętych i mistyków ubiegłych wieków oraz wstęp i liczne dodatki (m.in. rozważania drogi krzyżowej, zegar Męki Pańskiej, przestrogę św. Teresy od Jezusa oraz 33 dni z Sercem jezusowym i artykuł o jego kulcie).
Kolejny tom w bestsellerowej serii po ""Zakazanej historii ludzkości"" i ""Zakazanej nauce""Jak Kościół fałszuje prawdziwą historię religiiKościół katolicki od 2000 lat walczy z heretykami, którzy podważają jego dogmaty! Ta książka stanowi wstęp do prawdziwej historii zakazanych religii Zachodu i ujawnia ich wzajemne powiązania oraz ogromne znaczenie w kształtowaniu społeczeństw i wierzeń. Zrodzone w tym samym duchu co chrześcijaństwo, przetrwały jako herezje w średniowieczu i jako teorie wielkich myślicieli oraz mistyków renesansu i ich duchowych spadkobierców, takich jak Giordano Bruno i Isaac Newton. Przeniesione do Nowego Świata przez masonów zainspirowały rewolucję amerykańską, a w Europie wielkich pisarzy: Szekspira, Hugo i Dostojewskiego. Ich ukryte, silne wpływy są nadal obecne w dzisiejszym świecie, od polityki przez wiarę aż po kulturę masową.Korzenie chrześcijaństwa są ściśle związane z religią starożytnego Egiptu...Kim naprawdę byli biblijni Trzej Królowie i jakie mieli zamiary?Dlaczego Watykan nadal ukrywa fakty dotyczące życia i nauki Jezusa?Co wiąże herezje joannitów i skarb templariuszy?Czego nie wiemy o Nostradamusie i Joannie d'Arc?Czego nie mówią nam takie filmy jak ""Braveheart"" i jakie błędy popełnił Dan Brown w ""Kodzie Leonarda da Vinci""?W Zakazanych religiach, tak jak w światowych bestsellerach ""Zakazana historia ludzkości"" i ""Zakazana nauka"", J. DOUGLAS KENYON - pisarz, redaktor i wydawca amerykańskiego magazynu ""Atlantis Rising"" poświęconego zagadkom naszej przeszłości i współczesności - zebrał 40 artykułów znanych nieortodoksyjnych badaczy dziejów ludzkości. Ujawniają oni, jak Kościół zwalczał obrazoburcze koncepcje, eliminował przeciwników i jakie fakty zatajał przed światem.
Jak słuchać, kiedy Bóg mówiNOWOŚĆo. Mitch PacwaJak słuchać, kiedy Bóg mówiPrzewodnik dla współczesnych katolikówSłuchaj słowa Bożego i żyj nim na co dzień!Współczesny świat oparty na ciągłym pędzie i odarty z duchowości nie pozwala nam wsłuchiwać się w kierowane do nas słowa Boga. Czy istnieje sposób, by to zmienić? Jak nauczyć się rozpoznawać głos Pana?Mitch Pacwa SJ opracował specjalny przewodnik dla współczesnych katolików, którzy chcą podążać za głosem Boga. Czerpiąc z Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli i przywołując odpowiednie fragmenty Pisma Świętego oraz konkretne życiowe przykłady, autor pokazuje, na czym polegają rozeznawanie i modlitwa Słowem. Daje czytelnikom wskazówki, jak walczyć z rozproszeniami w codziennym modlitewnym spotkaniu z Bogiem.Mitch Pacwa kapłan katolicki, jezuita, doktor filozofii, jeden z najbardziej inspirujących duchownych w Ameryce. Jego program w telewizji EWTN cieszy się niesłabnącą popularnością. Autor książek Zwyciężać w walce z grzechem i Zbawieni.
W drugim tomie rozpatruje autor podstawowe pytania dotyczące ludzkiego bytu: kim jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam?
W odległej starożytności te same pytania stawiane były przez Hermesa Trismegistosa, który w odpowiedzi na nie, czerpiąc ze swojej wiedzy, wskazywał Ścieżkę. Hermes Po Trzykroć Wielki, Trismegistos, jest pratypem. Nie jest jungowskim archetypem, nie jest bogiem ani znanym z mitologii półbogiem. Jest tym, czym niegdyś byliśmy wszyscy: boskim człowiekiem. Opierając się na wykładzie Hermesa zawartym w Corpus Hermeticum, Autor odwołuje się do autentycznej informacji, udzielającej bliższej odpowiedzi na przytoczone wyżej pytania: Kim Jestem? Skąd przychodzę? Dokąd zmierzam?
„Prognoza egipska” stanowi świadectwo nieprzerwanego wołania Gnozy.
Książka prezentuje wywierający silne wrażenie obraz Ścieżki prowadzącej do naszej pierwotnej tożsamości. Urzeczywistnienie tych idei wymaga fundamentalnego zwrotu i decyzji życia z Gnozy i z Gnozą.
Gnoza jest tematem w najwyższym stopniu aktualnym, o czym świadczy wielość publikacji w ciągu ostatnich dziesiątków lat. Pragnoza egipska , której drugi tom mają Państwo przed sobą, pozwala poznać, czym Gnoza jest i co zamierza: stworzyć miejsce dla naszego pierwotnego bytu.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
