Książki o różnych religiach: chrześcijaństwo, islam, judaizm, historia religii i teologia, księgi kanoniczne i teksty święcone, religie Dalekiego Wschodu, religie pierwotne i starożytne, sekty, sanktuaria i cmentarze. Praktyczne przewodniki odnośnie wiary, kazania dla dzieci. Ksiązki o Maryi, o świętych, pisma święte nowego i starego testamentu, ewangelie, śpiewniki - zapraszamy.
Kościół wzniesiony na początku ubiegłego stulecia na poznańskim Łazarzu był ostoją polskości w okresie zaborów i podczas II wojny światowej. Zbudowany został w stylu neoromańskim, ale charakterystyczny ażurowy hełm wieży nawiązuje jednak do gotyku. Zaraz po wojnie kościół pełnił funkcję kościoła prymasowskiego. W 1945 r. kardynał August Hlond dokonał w nim nominacji administratorów apostolskich diecezji na terenie Ziem Odzyskanych.
Lekcje Józefa egipskiego to nagranie, które od dwóch lat nieprzerwanie znajduje się na listach bestsellerów. Jego wyjątkowość potwierdzają ludzie, którzy dzięki niemu zmienili swoje życie na lepsze. To słowa, które dają moc, nadzieję i natchnienie do działania. I mało tego - konkretne narzędzia.
słowa o talentach, pasji, które należy rozwijać, by się realizować
słowa o zarabianiu pieniędzy
słowa o honorze
słowa o zawierzeniu Bogu, nawet w najtrudniejszych warunkach
Monastycyzm tradycyjny, którego paradygmatem jest niewątpliwie Cluny, pojmuje wspólnotę monastyczną, jako społeczność doskonałych, ubogich i żyjących w czystości, oferującą schronienie ludziom ze świata. W XI i XII wieku schronienie to zaczyna cieszyć się tak wielkim uznaniem, że pod piórem Piotra Czcigodnego Ecclesia cluniacensis zaczyna zlewać się w jedno z „rzeczpospolitą chrześcijańskiego Kościoła”. Wspólnota łączy cenobityzm i okazjonalną praktykę eremityzmu, kobietom proponuje rekluzję (Marcigny-sur-Loire), a w pobliżu „małego Rzymu” – Cluny, rozwija się cały świat korzystających z opieki: biednych, penitentów, pielgrzymów oraz, ogólniej, wszystkich wiernych, dbających o dobre zarządzanie pamięcią indywidualną i rodową. Właśnie ten model inkluzji – w jego kulminacyjnym punkcie, gdy piewcy wielkości Cluny, na przykład Piotr Czcigodny, identyfikują go z Ecclesia– chciałbym tutaj poddać analizie.
Prekursorka duchowego uzdrawiania Mary Baker Eddy napisała w jednej ze swoich prac: "Robić z choroby rzeczywistość, uważać ją za coś co się widzi i czuje – a potem usiłować ją leczyć wykorzystując do tego Boga jest myślowym szarlataństwem." Temat ten pogłębił i rozwinął w swej książce Joel S.Goldsmith. Ten uznawany za jednego z największych nauczycieli duchowych XX wieku autor przekazał wizję leczenia i uzdrawiana chorób, niepodobną do żadnej innej – wizję znaną jedynie mistykom. Tak sam o tym napisał: "Jeżeli Bóg ukazuje się jako indywidualna istota, to nie ma Boga oraz człowieka, nie ma Boga i ciebie, a zatem nie może być osoby idącej do Boga po coś. W ciągu lat, kiedy poświęcałem mój czas wyłącznie pracy uzdrawiania, w miarę jak pacjenci przychodzili do mnie, nauczyłem się nie patrzeć na nich jak na istoty ludzkie i nie wyglądać Boga, aby ich uzdrowił. Wiedziałem, że każdy, kto do mnie przychodzi jest Bogiem ukazującym się jako indywidualna istota i ta prawda odsłaniała harmonię i przywracała zdrowie." Sztuka Duchowego Uzdrawiania to coś więcej niż zwykły poradnik na poszczególne dolegliwości. To unikalny przekaz mądrości, który dzięki swej głębi i prostocie ma moc przemiany świadomości i doświadczania zdrowia na zupełnie nowym poziomie.
Wojciech Ponikiewski nie ma wykształcenia historycznego, nie jest też historykiem sztuki. Po Rzymie zaczął chodzić jak każdy inny turysta, instynktownie. Przyjął jednak prywatny, bardzo ciekawy punkt widzenia – zainteresował się historią czarnej arystokracji. Chodziło o wielkie rodziny związane od wieków z Kościołem i papiestwem. Tkwiły tam tajemnice, układy władzy, konwencje. Okazuje się, że ciężko jest naprawdę zrozumieć miasto bez wiedzy o tym, jaka była historia tych potężnych, wpływowych klanów. Ponikiewski poszedł tym tropem. Mimo że miał ochotę poznawać samotnie, jednocześnie wyciągnął rękę do niewidzialnego towarzysza i zaprosił go do wspólnej podróży. Wyrazem tego jest publikacja. Z jednej strony pełni funkcję typowego przewodnika – wydanie ozdobiono fotografiami, mapkami ze schematem komunikacji miejskiej, planami Rzymu oraz dodano inne praktyczne informacje (godziny otwarcia muzeów, galerii i innych obiektów, ceny biletów wstępu), opisy miejsc szczególnie polecanych przez autora (nie tylko zabytków, ale również kawiarni, klubów nocnych, sklepów i hoteli). Z drugiej strony jest to książka z nadrzędną myślą autora, która organizowała mu tę włoską podróż.
„Wielką siłą tej ciekawej i praktycznej książki jest wewnętrzna sprzeczność jej autora, pokusa odrębności i samotnej wędrówki, której towarzyszy serdeczna potrzeba, żeby kogoś taktownego poprowadzić własnym szlakiem, za sobą. I chyba w tej sprzeczności tkwi sekret wyjątkowej tonacji w jakiej ona jest napisana.”
Ze „Wstępu” Jarosława Mikołajewskiego
Wojciech Ponikiewski, ekonomista i dyplomata przez 6 lat był Ministrem Pełnomocnym przy Ambasadzie RP w Rzymie.
Każdy człowiek może obserwować rzeczy, które istnieją w świecie fizycznym; to zaś, co działa w świecie duchowym umożliwia nam wyjaśnienie zagadek, jakie nam stawia świat fizyczny.Autor.
Pragnę spróbować z tobą zrozumieć, czym jest bierzmowanie, co znaczy przyjąć je, jak się do niego przygotować i jak uczynić z niego skarb na całe życie.
BRUNO FORTE
Urodzony w Neapolu w 1949 roku, święcenia kapłańskie uzyskał w roku 1973, doktorat z teologii uzyskał w 1974 roku, a z filozofii w 1977. Przez długi czas był profesorem zwyczajnym katedry teologii dogmatycznej na Papieskim Wydziale Teologicznym Włoch Południowych.
26 czerwca 2004 roku papież Jan Paweł II mianował go arcybiskupem metropolitą regionu Chieti-Vasto.
Chciałbym, aby te refleksje pomogły czytelnikowi uwierzyć w to , bez czego życia nie można nazwać w pełni życiem, a więc w to, że jest Bóg, że Bóg nam zawsze towarzyszy i że jest miłością , czyli innymi słowy uwierzyć to, co jest oczywiste.
„Kościół potrzebuje nieustannej Pięćdziesiątnicy; potrzebuje ognia w sercu, słowa na ustach, proroctwa w patrzeniu” (Paweł VI).
Ojciec Raniero Cantalamessa ofiaruje nam w tej publikacji nową, pogłębioną, a zarazem bardzo konkretną refleksję o naturze i działaniu Ducha Świętego w poszczególnych osobach, Kościele i świecie. Pomocny w refleksji okazał się Apostoł Paweł, wielki piewca Ducha Świętego i życia „w Duchu”.
Trzonem medytacji jest ósmy rozdział Listu do Rzymian, w którym autor analizuje trzy istotne etapy: – Stworzenie: rola Ducha Świętego, wykład na temat nauki i ewolucji, odnowa człowieka ukształtowanego przez Ducha. – Niebo jako ostateczny cel: refleksja o Duchu Świętym jako „sile sprawczej chrześcijańskiej eschatologii” w jej żywotnym powiązaniu z teologalną cnotą nadziei.
Życie chrześcijańskie: między stworzeniem a spodziewanym celem, jakim jest Niebo, jest całe nasze życie, ożywiane przez Ducha Świętego; zatem równowaga między posłuszeństwem Prawu a prymatem miłości; między przewodnictwem Ducha Świętego w ramach osobistego sumienia i w środowisku Kościoła a apostolskim nauczaniem.
To naprawdę wspaniała synteza nauki Kościoła, która pozwala zrozumieć Ducha Świętego jako Tego, który utrzymuje Kościół będący w drodze, prostując swe ścieżki na przyjście Pana.
Raniero Cantalamessa, brat mniejszy kapucyn, profesor na Wydziale Historii Początków Chrześcijaństwa na Katolickim Uniwersytecie Najświętszego Serca w Mediolanie i członek Międzynarodowej Komisji Teologicznej. W 1980 r. zostawił nauczanie akademickie, aby całkowicie zaangażować się w głoszenie kazań z wyraźnym ukierunkowaniem ekumenicznym. Od 1980 r. jest kaznodzieją w Domu Papieskim. Pełni niestrudzoną działalność prelegenta na całym świecie.
Niniejsza publikacja skierowana jest do szerokiej rzeszy czytelników zainteresowanych codziennym życiem braci i podstawami funkcjonowania Zakonu Krzyżackiego.
W prezentowanym tłumaczeniu uwspółcześniono nieco słownictwo i interpunkcję uważając jednak, żeby tekst nie stracił posmaku archaiczności. W konflikcie między dobrem czytelnika a wiernością oryginałowi zdecydowano się na zwiększenie zrozumiałości tekstu, kosztem dosłownego tłumaczenia. Wszystkie sprawy wymagające szerszego komentarza przeniesione zostały do przypisów.
Ksiądz dr hab. Henryk Majkrzak SCJ w swojej książce ,,Watykan. Papieskie formacje zbrojne"" omawia szczególnego rodzaju służbę, jaką jest służba Papieskiej Gwardii Szwajcarskiej i Żandarmerii Watykańskiej na rzecz Ojca Świętego i Kościoła katolickiego. Omawiana książka, to niezwykła historia i niezwykły przekaz kultury. Papieska gwardia szwajcarska, pełniąca rolę straży przybocznej papieża, należy do najstarszych jednostek wojskowych świata, gdyż powstała w 1506 roku. Istnieje już ponad 500 lat, chociaż kilkakrotnie rozwiązywano ją na krótki czas, a następnie odnawiano. Szwajcarzy zawsze byli uważani za dzielnych, zdyscyplinowanych i wiernych żołnierzy. Tę spe-cyficzną i zaszczytną służbę mogą pełnić wyłącznie katolicy, obywatele Szwajcarii. Ksiądz Henryk Majkrzak daje czytelnikowi na ten temat unikalną dawkę wiedzy historycznej. Gwardziści papiescy, choć obeznani z nowoczesną bronią i mający na wy?posażeniu najnowszą broń palną armii szwajcarskiej, prezentują się pielgrzymom w swych barwnych strojach, uzbrojeni w halabardy, partyzany, miecze i szable. Mundury gwardzistów były przez wieki modyfikowane i przy-stosowywane do ducha epoki. Aktualne mundury nawiązują do wzorów renesansowych z XVI wieku. Wydawać by się mogło, że ta barwność papieskiej gwardii, to jedynie folklor i kultywowanie pewnej tradycji oraz przekaz pewnej kultury dla przybywających do Watykanu pielgrzymów i turystów. Jednak gwardziści oprócz pełnienia funkcji re?pre?zen?tacyjnych i honorowych, od początku istnienia formacji zajmują się ochroną papieża i jego rezydencji. W ele?ganckich garniturach towarzyszą Ojcu Świętemu w prze?jazdach po placu Świętego Piotra, w jego podróżach duszpasterskich. W ochronę osoby Ojca Świętego za?an?ga?żowani są także papiescy żandarmi.
Nienasycenie jest uznawane przez wielu krytyków za najwybitniejszą powieść S. I. Witkiewicza. Przede wszystkim ze względu na efektowne i nowatorskie pomieszanie stylów, tonacji i konwencji. Ale nie tylko: również ze względu na wagę i znaczenie skomplikowanej materii tematyczno-problemowej. Jest to bowiem powieść o dokonującym się na wielu płaszczyznach egzystencjalnym wtajemniczeniu głównego jej bohatera. Erotyka, sztuka, psychologia, filozofia, polityka – oto dziedziny, które pomagają Genezypowi Kapenowi zdefiniować własne jestestwo oraz zdobyć niezbędne doświadczenie życiowe. Wszystkie jednak mają wspólny mianownik: dobitnie uświadamiają młodemu adeptowi „potworność metafizyczną istnienia”. Tego rodzaju odczuciom sprzyja dodatkowo fakt, że akcja powieści rozgrywa się w „okresie największej rewolucji świata”. Nieprzypadkowo utwór wieńczy fantastyczno-katastroficzna wizja chińskiego najazdu na Europę – niepowstrzymanego „żółtego potopu”, który w konsekwencji doprowadzi nie tylko do „końca rasy białej”, ale i – co ważniejsze – do „absolutnego ujednolicenia ludzkości”. Witkiewicz po raz kolejny zatem kreśli tragigroteskowy obraz unicestwienia jednostki („Istnienia Poszczególnego”) oraz upadku całej kultury.
Królowa jak z obrazka. W kręgu XIX-wiecznych małych form literackich "dla ludu" i młodzieży
Między Wilhelmem a Jagiełłą. Jadwiga "dramatyczna"
"Jej wartość przewyższa perły...". Portret królowej Jadwigi w beletryzowanych biografiach, opowiadaniach i powieściach XIX-XX wieku
Od Jadwigi - Wandy do problemu feministycznego
Śmierć królowej
Kraków Jadwigi
Jan Paweł II o królowej Jadwidze
Gedeon - najmłodszy, ostatni, wystraszony.
"Garnek strachu. Droga do dojrzałości - lekcje Gedeona" to historia człowieka, który dojrzewa przez całe życie, który się boi, ciągle potrzebuje znaków, ale też idzie z siłą jaką ma. To rzecz o Bogu, Największym Kreatorze i Ojcu, który zaskakuje nas swoim poczuciem humoru. W końcu to opowieść o Tobie i Twoim zwycięstwie, które nadejdzie, jeśli tylko zdecydujesz się wykonać pierwszy krok.
Problem podejmowany w niniejszych badaniach dotyczy w znacznej mierze resocjalizacyjnej funkcji kapelana więziennego oraz jego postrzegania przez środowisko skazanych. Warto wskazać, iż wpływ na poprawę moralną osób pozbawionych wolności został określony przez ustalenie oddziaływania zmiennych z trzech poziomów osobowości na takie zachowania, które świadczą o skutecznej funkcji resocjalizacyjnej kapelana więziennego. Fragment Wstępu
Mariusz Ausz jest wytrawnym znawcą dziejów zakonu pijarów. Opublikował szereg ważnych prac ukazujących osiągnięcia i niedostatki tego zgromadzenia w dziedzinie oświaty i wychowania w Rzeczypospolitej Obojga Narodów Korony i Litwy oraz w pierwszych dekadach porozbiorowych. Niniejsza praca dotyczy bardzo istotnego etapu historii Polskiej Prowincji Pijarów, niemal zupełnie zaniedbanego w dotychczasowej historiografii. Jest ujęciem twórczym i erudycyjnym, wprowadza wiele nowatorskich ustaleń, uzupełnień i sprostowań. Wzbogaca znacząco obraz dziejów polskiej kultury umysłowej przełomu XIX i XX wieku. Trzeba zwrócić uwagę na jeszcze jeden rys znamienny rozprawy naukowej dra Ausza. Badając od wielu lat problematykę zakonu pijarów, obciążoną negatywnymi jak i pochwalnymi opiniami, Autor nie poszedł zdecydowanie za żadnym z tych kierunków, ale wybrał drogę pośrednią - najsłuszniejszą - trzymania się świadectwa źródeł z kilkudziesięciu archiwów i bibliotek państwowych, kościelnych i zakonnych.
"Nieznajomość Pisma Świętego – pisze św. Hieronim – jest nieznajomością Chrystusa". A św. Ambroży dodaje: "Gdy modlimy się, mówimy do Niego, a gdy czytamy Boże słowa, słuchamy tego, co On nam mówi". Czytać i słuchać – dwa nierozłączne aspekty modlitwy. Niniejsza książka nie jest interpretacją naukową lub gotową homilią, ale pomocą w nawiązaniu dialogu z Bogiem. Stanowi zbiór myśli wprowadzających w medytację nad Ewangeliami niedziel i świąt (Rok A, B, C). Ich korzenie wgłębiają się w najstarszą tradycję Kościoła, pisma Ojców pierwszych wieków. Dostarczają one czytelnikowi przemyśleń, które wspomagają powrót do słów świętych, rozważanie, smakowanie ich i odkrywanie za każdym razem nowego znaczenia. Jest to dyskretny przewodnik do dialogu ze słowem Bożym i wprowadzania Ewangelii każdego dnia we własne życie.
Wieczór wigilijny to niezwykła książka, która zainteresuje nawet najbardziej wymagających czytelników. Znajdziesz tu wiele ciekawych informacji o świętach Narodzenia Pańskiego.
Dowiesz się, jak odpowiednio przygotować się do tych radosnych świąt, skąd przywędrował do nas zwyczaj pieczenia adwentowych pierników, obchodzenia Mikołajek, wysyłania kartek świątecznych czy przystrajania drzewka. Znajdziesz też informacje o kalendarzu adwentowym, wieńcach adwentowych oraz lampionach przygotowywanych na święto św. Łucji - patronki światła oraz ludzi niewidomych.
Przepiękne ilustracje i ciekawe teksty spowodują, że nie będziesz mógł oderwać się od lektury tej książki.
Zbiór dwudziestu kolęd wraz z płytą CD powstał z myślą o rodzinnym kolędowaniu. Książka została zilustrowana reprodukcjami dzieł słynnych malarzy, które wprowadzają w świąteczny nastrój. Do każdego tekstu kolędy dołączono zapis nutowy z linią melodyczną.
Ach, ubogi żłobie
Anioł pasterzom mówił
Bóg się rodzi
Bracia, patrzcie jeno
Cicha noc
Do szopy, hej pasterze
Dzisiaj w Betlejem
Gdy się Chrystus rodzi
Gdy śliczna Panna
Jezus malusieńki
Lulajże Jezuniu
Mędrcy świata, monarchowie
Mizerna, cicha, stajenka licha
Oj, maluśki, maluśki
Pójdźmy wszyscy do stajenki
Przybieżeli do Betlejem
Tryumfy Króla Niebieskiego
W żłobie leży
Wesołą nowinę
Wśród nocnej ciszy
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
