Książki o różnych religiach: chrześcijaństwo, islam, judaizm, historia religii i teologia, księgi kanoniczne i teksty święcone, religie Dalekiego Wschodu, religie pierwotne i starożytne, sekty, sanktuaria i cmentarze. Praktyczne przewodniki odnośnie wiary, kazania dla dzieci. Ksiązki o Maryi, o świętych, pisma święte nowego i starego testamentu, ewangelie, śpiewniki - zapraszamy.
Starcia z mocami piekła Przeszedłem od postawy obojętnego, apatycznego, niedzielnego katolika do bycia katolikiem świadomym i zaangażowanym w ciągu kilku krótkich lat. Co zmieniło i rozpaliło moją wiarę? Wiele doświadczonych przez mnie spotkań z piekielną diabolicznością i okultyzmem.
Światowej sławy biblista udowadnia, że cuda podobne do tych, które opisuje Nowy Testament, dzieją się także tu i teraz! Czy nadprzyrodzone działanie Boga, o którym czytamy na kartach w Ewangelii czy Dziejów Apostolskich, rzeczywiście można odnaleźć we współczesnym, racjonalnym i sceptycznym świecie? Profesor Craig Keener z ogromną wnikliwością i rzetelnością przedstawia przekonujące dowody na to, że cuda, które opisywali pierwsi chrześcijanie, ponad wszelką wątpliwość wydarzają się dzisiaj i to naprawdę często. Opisuje kilkaset przypadków z XX i XXI w., które zostały starannie udokumentowane i potwierdzone przez lekarzy. Zgromadzony materiał faktograficzny stał się też inspiracją do poszukiwania odpowiedzi na wiele istotnych pytań: dlaczego współczesny człowiek raczej niechętnie wierzy w cuda? dlaczego odrzucanie z góry nadprzyrodzonego działania Boga jest nieracjonalne? dlaczego Bóg czasami wysłuchuje modlitwy o uzdrowienie, a innym razem prośby do Niego kierowane pozostają bez odpowiedzi? jakie są obiektywne kryteria weryfikacji, dzięki którym wiadomo, czy dane wydarzenie rzeczywiście jest cudem?
Nie ma wątpliwości co do tego, że prof. Craig Keener to jeden z najważniejszych we współczesnej biblistyce uczonych. Dzięki jego badaniom dziś nie da się już utrzymać modnej kiedyś w niektórych nurtach biblistyki tezy, że cuda Jezusa mogą być jedynie piękną konwencją literacką. Teraz także polski czytelnik może poznać przekonujące racje przemawiające za historycznością cudów – i tych biblijnych, i współczesnych.
ks. prof. Mariusz Rosik
Cuda dzisiaj to książka intrygująca, przenikliwa i wyjątkowo wciągająca. Opowiedziane przez autora historie i świadectwa niekiedy wręcz szokują, ale są starannie udokumentowane i medycznie potwierdzone, a zatem są faktami. A jak wiadomo, z faktami się nie dyskutuje.
o. Piotr Różański SP
Jak wyjaśnić dzieciom przygotowującym się do Pierwszej Komunii Świętej istotę spowiedzi?Jak zachęcić je do podejmowania wysiłku pracy nad sobą?Jak każdego dnia odkrywać z nimi skarb Bożego przebaczenia?Odpowiedzią na te pytania (i nie tylko na nie) jest ta pomysłowa książka-dziennik, która w prostych słowach wyjaśnia dzieciom sakrament pokuty i pojednana.Na jej 48 stronach znajdziemy ciekawe informacje, modlitwy, fragmenty Pisma Świętego i mnóstwo zapadających w serce refleksji, które pomogą nam odkrywać piękno wiary chrześcijańskiej.Liczne propozycje zabaw, jakie znajdziemy w publikacji, sprawią, że lekcje religii staną się dla dzieci i katechetów niezapomnianą przygodą.
Jako pamiątka majowych "rekolekcji z Ojcem Świętym" w naszej Ojczyźnie ukazuje się autoryzowana, uzupełniona o spontaniczne i niezaplanowane wypowiedzi pełna dokumentacja tekstowa i fotograficzna Pielgrzymki Benedykta XVI do Polski. 133 kolorowe fotografie ukazujące atmosferę spotkań we wszystkich miejscach pobytu Benedykta XVI: od deszczowej Warszawy po symboliczną tęczę w Oświęcimiu Brzezince - to wszystko znaleźć można w tym symbolicznym, albumowym wydaniu. Dodatowo publikacja zawiera "Telegram Benedykta XVI do Prymasa Polski" i "List Biskupów polskich dziękujących za pielgrzymkę Ojca Świętego". Publikacja przypomina nam te wszystkie wydania, które tak niedawno poświęcaliśmy Janowi Pawłowi II. Pallottinum, jako wydawnictwo papieskie, nadal kroczy dla Państwa tą sprawdzoną drogą... Pamiętajmy słowa Ojca Świętego, skierowane do nas: "Również i ja, Benedykt XVI, następca Papieża Jana Pawła II, proszę was: byście stojąc na ziemi, wpatrywali się w niebo.(...) Proszę was, trwajcie mocni w wierze! Trwajcie mocni w nadziei! Trwajcie mocni w miłości!" BENEDYKT XVI DO POLAKÓW NA BŁONIACH KRAKOWSKICH... Również i ja, Benedykt XVI, następca Papieża Jana Pawła II, proszę was: byście stojąc na ziemi, wpatrywali się w niebo w Tego, za którym od dwóch tysięcy lat podążają kolejne pokolenia żyjące na naszej ziemi, odnajdując w Nim ostateczny sens istnienia; proszę was, byście umocnieni wiarą w Boga, angażowali się żarliwie w umacnianie Jego Królestwa na ziemi, Królestwa dobra, sprawiedliwości, solidarności i miłosierdzia; proszę was, byście odważnie składali świadectwo Ewangelii przed dzisiejszym światem, niosąc nadzieję ubogim, cierpiącym, opuszczonym, zrozpaczonym, łaknącym wolności, prawdy i pokoju; proszę was, byście czyniąc dobro bliźniemu i troszcząc się o dobro wspólne, świadczyli, że Bóg jest miłością; proszę was w końcu, byście skarbem wiary dzielili się z innymi narodami Europy i świata, również przez pamięć o waszym Rodaku, który jako Następca św. Piotra czynił to z niezwykłą mocą i skutecznością; proszę was także, byście pamiętali o mnie w waszych modlitwach i ofiarach, tak jak pamiętaliście o moim wielkim Poprzedniku, bym wypełnił misję powierzoną mi przez Chrystusa. Proszę was, trwajcie mocni w wierze! Trwajcie mocni w nadziei! Trwajcie mocni w miłości!
Te refleksje na temat wiary zgodne z tym wszystkim, co Magisterium Kościoła powiedziało o tej cnocie teologalnej pragnę dołączyć do tego, co Benedykt XVI napisał w encyklikach o miłości i nadziei. Prawie skończył on pracę nad pierwszym szkicem encykliki o wierze. Jestem mu za to głęboko wdzięczny i w duchu Chrystusowego braterstwa przejmuję jego cenne dzieło, dodając do tekstu kilka przemyśleń. Następca Piotra, wczoraj, dziś i jutro, jest bowiem zawsze wezwany do utwierdzania braci w tym niezmierzonym skarbie, jakim jest wiara, którą Bóg daje jako światło na drodze każdego człowieka. (Lumen Fidei nr 7)
Zachęcamy do lektury Listu Ojca Świętego Franciszka na Rok Świętego Józefa. Dodatkowo dołączyliśmy Dekret Penitencjarii Apostolskiej oraz modlitwy do Świętego Józefa.
"Obecnie , po zakończeniu tego jubileuszu, nadszedł czas spojrzenia w przyszłość i zrozumienia, w jaki sposób iść dalej wiernie, z radością i entuzjazmem, aby doświadczyć bogactwa miłosierdzia Bożego. Nasze wspóloty będą nadal mogły być żywe i dynamiczne w dziele nowej ewangelizacji, na tyle, na ile "nawrócenie duszpasterskie", do którego przeżywania jesteśmy wezwani, będzie codzienne kształtowane przez odnawiającą moc miłosierdzia." (nr 5)
Miłość w prawdzie caritas in veritate to wielkie wyzwanie dla Kościoła w świecie postępującej i szerzącej się globalizacji. Ryzyko naszych czasów polega na tym, że faktycznej wzajemnej zależności między ludźmi i narodami nie odpowiada etyczne współdziałanie sumień i umysłów, którego wynikiem mógłby być rozwój naprawdę ludzki. Jedynie dzięki miłości, oświeconej światłem rozumu i wiary, możliwe jest osiągnięcie celów rozwoju bardziej ludzkich i humanizujących. Dzielenia się dobrami i zasobami, będącymi źródłem autentycznego rozwoju, nie zapewnia jedynie postęp techniczny i czysto interesowne relacje, lecz potencjał miłości zwyciężający zło dobrem (por. Rz 12, 21) i otwierający na wzajemność sumień i wolności. Kościół nie ma do zaofiarowania technicznych rozwiązań i jest jak najdalszy od mieszania się do rządów państw. Ma jednak misję prawdy do spełnienia, w każdym czasie i okolicznościach, dla społeczeństwa na miarę człowieka, jego godności i powołania. Bez prawdy człowiek skazuje się na empiryczną i sceptyczną wizję życia, niezdolną wznieść się ponad praxis, ponieważ nie interesuje jej dostrzeżenie wartości a czasem nawet znaczeń dzięki którym mogłaby ją osądzać i ukierunkować. Wierność człowiekowi wymaga wierności prawdzie, która jako jedyna gwarantuje wolność (por. J 8, 32) i możliwość integralnego rozwoju ludzkiego. Dlatego Kościół jej poszukuje, niezmordowanie głosi i uznaje ją, gdziekolwiek się ujawnia. Tej misji prawdy Kościół nie może się wyrzec. Jego nauka społeczna stanowi szczególny element tego głoszenia: jest ona służbą prawdzie, która wyzwala. Otwarta na prawdę, pochodzącą z jakiegokolwiek źródła wiedzy, nauka społeczna Kościoła przyjmuje ją, scala w jedno fragmenty, w jakich często ją odnajduje i staje się jej mediatorem w nowym zawsze życiu społeczności ludzi i narodów.
Historia i nieprzerwana praktyka Kościoła pokazuje, że "posługa jednania" (2 Kor 5,18), udzielanego przez Sakramenty Chrztu i Pokuty, jest zadaniem duszpasterskim, któremu zawsze poświęcano wiele uwagi i wypełniano je z poszanowaniem dla Chrystusowego mandatu, jako istotną część misji kapłańskiej. Gdy chodzi o sprawowanie Sakramentu Pokuty, to w ciągu wieków następował jego rozwój i były uznawane różne zewnętrzne formy wyrazu, zawsze jednak z zachowaniem tej samej fundamentalnej struktury, która koniecznie zawiera w sobie oprócz działania szafarza - wyłączenie biskupa lub prezbitera, który sądzi i rozgrzesza, okazuje troskę i leczy w imię Chrystusa - akty penitenta: żal za grzechy, spowiedź i zadośćuczynienie.
Encyklika o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego - "Ewangelia życia" Człowiek jest powołany do pełni życia, która przekracza znacznie wymiary jego ziemskiego bytowania, ponieważ polega na uczestnictwie w życiu samego Boga. Każdy człowiek ze względu na tajemnicę Słowa Bożego, które stało się ciałem zostaje powierzony macierzyńskiej trosce Kościoła. Dlatego też każde zagrożenie godności i życia człowieka głęboko wstrząsa samym sercem Kościoła, dotyka samej istoty jego wiary w odkupieńcze wcielenie Syna Bożego i przynagla Kościół, by pełnił swą misję głoszenia Ewangelii życia całemu światu i wszelkiemu stworzeniu.
W liście apostolskim Dies Domini papież Jan Paweł II wezwał do obchodzenia niedzieli jako dnia poświęconego Bogu. Papież nie ogranicza się tylko do wezwania, by w dniu tym powstrzymać się od pracy, ale by ustrzec się od traktowania weekendu jako pozbawionego treści chrześcijańskich końca tygodnia, poświęcanego tylko na wyjazdy wypoczynkowe. Do spraw najważniejszych dla życia chrześcijańskiej wspólnoty należy dziś właśnie ponowne odkrycie niedzieli. Istnieje bowiem niebezpieczeństwo, że wielu ludzi będzie ją odczuwać i przeżywać wyłącznie jako zakończenie tygodnia. Niedziela natomiast jest czymś zupełnie innym: jest dniem tygodnia, w którym Kościół świętuje zmartwychwstanie Chrystusa. Jest Paschą tygodnia! Dzień Pański - jak nazywano niedzielę już w czasach apostolskich - cieszył się zawsze w dziejach Kościoła szczególnym poważaniem ze względu na swą ścisłą więź z samą istotą chrześcijańskiego misterium. W rytmie tygodnia wyznaczającym upływ czasu, niedziela przypomina bowiem dzień zmartwychwstania Chrystusa. Jest Paschą tygodnia, podczas której świętujemy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią, dopełnienie w Nim dzieła pierwszego stworzenie i początek "nowego stworzenia" (por. 2Kor 5,17).
W liście apostolskim Dies Domini papież Jan Paweł II wezwał do obchodzenia niedzieli jako dnia poświęconego Bogu. Papież nie ogranicza się tylko do wezwania, by w dniu tym powstrzymać się od pracy, ale by ustrzec się od traktowania weekendu jako pozbawionego treści chrześcijańskich końca tygodnia, poświęcanego tylko na wyjazdy wypoczynkowe. Do spraw najważniejszych dla życia chrześcijańskiej wspólnoty należy dziś właśnie ponowne odkrycie niedzieli. Istnieje bowiem niebezpieczeństwo, że wielu ludzi będzie ją odczuwać i przeżywać wyłącznie jako zakończenie tygodnia. Niedziela natomiast jest czymś zupełnie innym: jest dniem tygodnia, w którym Kościół świętuje zmartwychwstanie Chrystusa. Jest Paschą tygodnia! Dzień Pański - jak nazywano niedzielę już w czasach apostolskich - cieszył się zawsze w dziejach Kościoła szczególnym poważaniem ze względu na swą ścisłą więź z samą istotą chrześcijańskiego misterium. W rytmie tygodnia wyznaczającym upływ czasu, niedziela przypomina bowiem dzień zmartwychwstania Chrystusa. Jest Paschą tygodnia, podczas której świętujemy zwycięstwo Chrystusa nad grzechem i śmiercią, dopełnienie w Nim dzieła pierwszego stworzenie i początek "nowego stworzenia" (por. 2Kor 5,17).
Encyklika Ojca Świętego Jana Pawła II o błogosławionej Maryi Dziewicy w życiu pielgrzymującego Kościoła. "Gdy jednak nadeszła pełnia czasu, zesłał Bóg Syna swego, zrodzonego z niewiasty, zrodzonego pod Prawem, aby wykupił tych, którzy podlegali Prawu, abyśmy mogli otrzymać przybrane synostwo. Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze! (Ga 4,4-6). Tymi słowami [...] pragnę rozpocząć moje rozważanie o znaczeniu Maryi w tajemnicy Chrystusa i o Jej czynnej i wzorczej obecności w życiu Kościoła". RM 1
Wznowienie wydania "Encykliki o Duchu Świętym" Dominum et Vivicantem związane jest z obecnym rokiem, poświęconym Duchowi Świętemu. Hasło roku 1988 brzmi: Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14, 26). Droga Kościoła przebiega przez serce człowieka, tam bowiem jest owo ukryte miejsce zbawczego spotkania z Duchem Świętym: z Bogiem ukrytym. Tam właśnie Duch Święty staje się źródłem wody wytryskującej ku żywotowi wiecznemu. Tam trafia On jako Duch Prawdy, a zarazem jako paraklet przyobiecany przez Chrystusa. Działa jako Pocieszyciel, jako Rzecznik i Orędownik - zwłaszcza wtedy, gdy człowiek i ludzkość staje wobec potępiających sądów owego "oskarżyciela", o którym mówi Apokalipsa, iż dniem i nocą oskarża braci naszych przed Bogiem naszym.
Encyklika Jana Pawła II "Fides et ratio" zaadresowana jest do biskupów Kościoła katolickiego oraz także do teologów i filozofów chrześcijańskich, którzy mają obowiązek ewangelizacji świata. Ewangelizacja ta jest ściśle związana z głoszeniem i dawaniem świadectwa, że Jezus Chrystus jest prawdziwym Człowiekiem i Bogiem. Encyklika to nie jest traktatem chrystologicznym, a głównym motywem jej napisania było ukazanie relacji, jakie powinny zachodzić między wiarą a rozumem, między teologią a filozofią. Wiara i rozum (Fides et ratio) są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy. Chrześcijańska wiara nie polega tylko na poznaniu czy zaakceptowaniu pewnych prawd wiary. To zbyt mało, wyraża się ona nade wszystko w przyjęciu i zaufaniu osobie, której ufa się bezgranicznie nie bacząc na pełne zrozumienie wielu niejasności. Brak zrozumienia i wytłumaczenia poszczególnych prawd wiary nie zwalnia człowieka od szukania odpowiedzi, które pozwoliłyby mu dotrzeć do największych tajemnic wiary. Nasza wiara w Jezusa Chrystusa akceptuje przede wszystkim osobę Chrystusa, jako Syna Bożego, jak i również to wszystko, co On wypowiedział i uczynił dla naszego zbawienia.
Posynodalna Adhortacja Apostolska Ojca Świętego Franciszka. "Radość miłości przeżywana w rodzinach jest także radością Kościoła. Jak wskazali Ojcowie synodalni, pomimo licznych oznak kryzysu małżeństwa "pragnienie rodziny jest stale żywe, zwłaszcza wśród ludzi młodych, i motywuje Kościół". Odpowiadając na to pragnienie "Chrześcijańskie przepowiadanie dotyczące rodziny to doprawdy dobra nowina". (nr 1 AL)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
