Zamieszkującego stary jacht Fabera odwiedza dziewczyna zjawa. Spotkanie staje się pretekstem do uruchomienia machiny wspomnień. Są w nich obrazy przedwojennej Gdyni, pierwsza fizyczna fascynacja bohatera, obóz koncentracyjny, największa miłość oraz inne epizody z jego życia. Pewnego dnia gość ujawnia swą cielesną postać. Między bohaterami rodzi się uczucie... Faber to nietypowa powieść o konstrukcji szufladkowej, która wymaga od Czytelnika pewnej koncentracji. Tekst został napisany z pomysłem i konsekwentnie zrealizowany. Na skutek celowego mieszania miejsc, czasu, a nawet gatunków, uzyskano tajemniczy, rozchwiany i piękny klimat, podobny do tego z najlepszych utworów latynoamerykańskich. Obecność głównego bohatera w zasadzie w tle pozwala łączyć odległe zdarzenia w jedno ujęcie pamięciowe. Marek Wawrzkiewicz Prezes Związku Literatów Polskich

Twoja święta ścieżka prowadząca przez pradawne nauki o Siostrzeństwie do odkrycia darów, zdolności i talentów kobiecego pierwiastka W obecnych czasach przemian na Ziemi istnieje wielka potrzeba sięgnięcia do korzeni, do mądrości przodków, do czegoś stabilnego. Jamie Sams pobierała edukacji u Starszyzny różnych Narodów Rdzennych mieszkańców Ameryki. Swoje wieloletnie wiedzę praktyczną przekazała w formie książki., która ma możliwość stać się towarzyszką życia, przewodniczką uzdrowienia i rozwoju osobistego. Wypełniona jest mądrością i naukami, które poprzez setki pokoleń przekazywane zostały w tradycji ustnej. W piękny, poetycki sposób Jamie Sams mówi o głównych prawdach, dotyczących naszej ludzkiej natury. Posługuje się Opowieściami, ażeby nauczać i przekazywać edukację – tak jak robili to w dawnej Europie skaldowie, minstrele, lirnicy, bardowie i bardy, rybałci lub też gawędziarki i bajarki – snując opowieści i śpiewając ballady czy pieśni o zwykłych ludziach, o bohaterach i wielkich czynach, o ludzkim losie i wartościach ludzkiego życia; pomagały i pomagali w ten sposób ludziom radzić sobie z codziennymi wyzwaniami i trudnymi doświadczeniami życiowymi tak, aby mogli zachować wiarę i pozostać istotami ludzkimi z otwartym sercem, wrażliwą, współczującą i radosną. Te opowieści uczą, jak odzyskać poczucie prywatnej wartości, uzdrowić wszelkie emocjonalne zranienia i jak szanować i kochać samą siebie czy samego siebie. Dowiadujemy się, że nie posiada „człowieka idealnego” – wszyscy jesteśmy ludźmi i jako ludzie popełniamy błędy, które pomagają nam się rozwijać i stawać takimi, jakimi chcemy lub marzymy, by być. Nie posiada również „człowieka uniwersalnego”, jednego wzorca. Każda istota ludzka jest niepowtarzalna i unikalna, i o ile już chcemy się porównywać, to wyłącznie z swoją wizją siebie zypełnej, zrealizowanej czy siebie pełnego, zrealizowanego. 13 Pierwotnych Matek Klanowych to książka lecząca duszę, gdyż słowa, które czytamy, i obrazki, które one w nas wywołują, docierają prosto w głąb naszej istoty, karmiąc duszę spragnioną poezji, piękna, kreatywności, miłości i świętości – siebie i świata, który nas otacza i przenika. Tanna Jakubowicz-Mount o książce 13 Pierwotnych Matek Klanowych “Cudowna Książka, która przychodzi jako przewodnik na gorący czas przełomu. Jej przesłanie pokazuje nam drogę wyjścia ze świata podziału, lęku i samotności poprzez połączenie naszej duchowej istoty z twórczym źródłem życia. To jest droga powrotu do Mieszkania Miłości, Jedności i Pokoju. Jamie Sams jest mi wyjątkowo bliska poprzez powinowactwo z jedną z moich największych nauczycielek, Babcią Twylah Nitsch (1913-2007), przewodniczką duchową narodu Seneka i Klanu Wilka. Senekowie uznawani są za filozofów i proroków Konfederacji Irokezów. Obie nauczycielki prezentują edukacji mędrców o Wielkiej Tajemnicy – Swennio, duchowej energii, która mocą miłości tworzy wszelkie istnienie. Obie rozumieją głęboko, że aktualnie, kiedy życie na świata jest zagrożone, wymaganie nam wielkiej mocy bezwarunkowej miłości, która uzdrawia i spaja nas z całkowitym Wszechświatem. Dlatego autorka mówi nam o potrzebie połączenia mojej duchowej esencji, zwanej Orendą, z Wiecznym Płomieniem Miłości całego Stworzenia. Ile przedstawicielek Kobiecej Starszyzny, Jamie Sams jest świadoma, że to kobiety Globu uzdrawiają świat, i dlatego adresuje wiedzy 13 Klanowych Matek do kobiet, które dzięki głębokiej pracy nad sobą umieją wspierać życie na Globu. Chodzi tutaj o sprzyjanie duchowej zmodyfikowaniu ludzi, o przebudzenie się do świadomości Całości, do współistnienia w harmonijny sposób ze wszystkim, co żyje. Dla mnie indywidualnie i dla wielu kobiet nauki Klanowych Matek przekazują drogę docierania do najgłębszych pokładów siebie po to, ażeby spotkać siebie prawdziwą i aby stawać się w pełni dojrzałą, świadomą kobietą. Znajduję tutaj odpowiedź na moje najbardziej palące pytanie: „Co ja, co my możemy zrobić, aby ludzie przestali zwracać własną energię przeciwko życiu na Globu?” Nauczycielki mówią: „Mamunia Ziemia pozostanie zagrożona, dopóki nie zmienimy siebie od wewnątrz. My, kobiety Kuli ziemskiej, musimy poznać przekazane nam dziedzictwo, abyśmy mogły uzdrowić siebie, zanim zaczniemy uzdrawiać innych”. Jest to bezsporne dla mnie, dla naszej Siostry z Kręgu Starszyzny, Marii Eli Lewańskiej – tłumaczki tej pięknej książki – i dla kobiet, z którymi pracujemy. Kilka z nas jest zranionymi uzdrowicielkami. Musiałyśmy przejść przez swoją sferę cienia, zmagając się z przemocą, upokorzeniem, wstydem, poczuciem winy, strachu i złości. Ale jeżeli już będziemy czerpać z cierpienia, zranienia i upokorzenia, staniemy się wojowniczkami cienia, które przyczyniają się do zwiększenia lęku i napięcia w świecie. Dlatego najpierw mierzymy się z własnymi „demonami”, ażeby uwolnić się od strachu i nienawiści, oczyścić i rozbroić serca z wielu warstw krzywdy, bólu, wrogości i oddzielenia. Przetwarzamy energię cienia w sferę światła. Odkrywamy naszą medicine, jak rdzenni Amerykanie nazywają moc uzdrawiania. Przechodząc przez transformację Koła Uzdrawiającej Mocy, leczymy i otwieramy doprawdy własne ciało, umysł i duszę. „Stajemy się płodnymi, dającymi życie Matkami Twórczej Mocy”. Dopiero wtedy możemy zająć się leczeniem innych i pobudzaniem ich do wewnętrznej przemiany. Nauki Klanowych Matek niosą przekaz o tym, jak rozpoznawać swoją prawdę i stawać w niej wobec świata wokół nas. W tym momencie, kiedy świat przechodzi przez dramatyczne doświadczenia kryzysu ekonomicznego, ekologicznego, humanitarnego i duchowego, ten przekaz jest szczególnie istotny. Nastał etap rozpadu starego systemu cywilizacyjnego, opartego na fałszywym micie oddzielenia człowieka od świata, który skutkuje bezmiarem spustoszeń. Duchowa rozłąka spowodowała ogromną pustkę, samotność, lęk i tęsknotę, które zaspokajane są przez nadmierną konsumpcję, pochłanianie zasobów świata. W poczuciu duchowej bezdomności człowiek zdobywał świat, niszcząc życie. W tej chwili zanurzeni jesteśmy w nurcie ewolucyjnym i inicjacyjnym, który niesie śmierć starego porządku i narodziny nowego ładu –pojednania człowieka z Całym Istnieniem. Ziemia wznosi się na wyższy poziom świadomości, a my wznosimy się wraz z nią. Jak mówi Jamie Sams: „To są ostanie dni Czwartego Świata Podzielenia”. Kiedy nauczymy się mówić prawdę z naszych uzdrowionych serc i łączyć nasze energie bezwarunkowej miłości w piękną sieć Siostrzeństwa, utorujemy Dzieciom świata drogę powrotu do Lokalu.”

Genevieve, najstarsza z sióstr Baxter, wiedzie dość poukładane życie. U boku ojca prowadzi cichy pensjonat w bardzo spokojnym nadmorskim kurorcie. W rodzinie zdarza się jednak kilka niespodziewanych wypadków. Najważniejszym jest nagły wyjazd matki do Nowej Zelandii - pani w średnim wieku postanawia uciec na antypody, by uporządkować myśli, a przy okazji zweryfikować przesiąknięte rutyną małżeństwo. Genevieve stara się zapomnieć o koszmarach własnej przeszłości, i choć irytują ją młodsze siostry - wieczna hippiska Mattie oraz bujająca w obłokach Polly - wydaje się być wyciszona i spełniona w roli obowiązkowej i odpowiedzialnej szefowej pensjonatu. Jednak prawdziwą burzę w Angel Sands wywołuje pojawienie się pewnego przystojnego architekta, którego mieszkańcy miasteczka, a zwłaszcza Baxterowie, dobrze pamiętają sprzed kilkunastu lat. Nie mogą mu wybaczyć krzywdy wyrządzonej ich ukochanej Genevieve. Życie jednak nie jest, jak wiadomo, czarno-białym a proste oceny i rozwiązania nijak się mają do niespodziewanych uczuć i ukrytych pragnień.

Tomasz Królicki za opowiadanie Piramida zdobył pierwszą nagrodę w kategorii twórców powyżej 25 lat w konkursie na opowiadanie ?Okiem Mrożka? w 1996 roku, przyznaną osobiście przez pisarza. O wczesnych próbach literackich Tomasz Królickiego pozytywną opinię wystawił również nieżyjący już wybitny krytyk literacki Krzysztof Mętrak. Piramida oraz kilka innych utworów ocenianych przez krytyka znajdują się w niniejszym zbiorze obok opowiadań późniejszych. Opowiadania, napisane z niezwykłą lekkością, przepełnione są nietuzinkową wrażliwością oraz interesującym spojrzeniem na absurdy panoszące się w otaczającej nas rzeczywistości. Zawierają wnikliwe obserwacje dotyczące świata, życia i natury człowieka. Jednocześnie doskonale odzwierciedlają niebanalne poczucie humoru autora. Przemykają przed oczami jedno po drugim, pozostawiając pragnienie, by przygoda z nimi i literackie obcowanie nie zakończyły się zbyt szybko. Drodzy czytelnicy, (...) tak naprawdę nie istniejecie. Wy też zostaliście powołani do istnienia tylko jako bohaterowie czyjejś opowieści. I nie martwcie się, że umrzecie, bo może niedługo znów ktoś sięgnie po waszą historię. Jedno jest pewne. To, co myślicie, że jest celem waszych żyć, jest równie absurdalne jak pomysły bohaterów książek. PATRONI: Granice.pl Przystań Literacka

Autorka jest dziennikarką i powieściopisarką, absolwentką Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, zamieszkałą obecnie w Wiedniu. W 1983 roku uzyskała honorowe dożywotnie członkostwo Arizona Press Club w Phoenix (USA), dokąd wyemigrowała po internowaniu. Otrzymała je za ?walkę o możność pisania prawdy?, jak uzasadniono. W Polsce była zatrudniona w ?Dzienniku Zachodnim? w Katowicach, a od roku 1980 w prasie ?Solidarności?. Po przeniesieniu się ze Stanów do Niemiec pisała w dziennikach: ?Neue Westfälische? w Minden, ?Rhein-Neckar-Zeitung? w Heidelbergu i w piśmie Polskiej Misji Katolickiej ?Nasze Słowo?. Pod koniec roku 2003 ukazał się tomik jej poezji, zatytułowany ?Leichter als Atem? (Lżejsza niż oddech), po czym reportaże pod tytułem ?Wege zum Erfolg?(Drogi do sukcesu) i "Wege zur Erfüllung" (Drogi do spełnienia) oraz wspomnienia, zatytułowane ?Sprung über den Abgrund? (Skok nad przepaścią). W Niemczech wydano również jej książki, napisane w języku polskim: dwie powieści - ?Sen? i ?Wielki Manipulator?, wspomnienia ?Skok nad przepaścią? oraz dwa tomiki wierszy. Na polskim rynku wydawniczym ukazały się w 2011 roku trzy jej powieści: ?Z busolą w sercu?, ?Samobójcy? i ?Siatka w sieci?. W styczniu 2012 zdobyła pierwszą nagrodę w Konkursie Literackim Wydawnictwa Astrum za powieść ?W żelaznym uścisku?. Autorka podejmuje problem poszukiwania wzoru idealnego człowieka, interesujący pisarzy od wieków, na który nakładają się dodatkowo wątki polityczne, typowo polski lęk przed nazistami i manipulacjami. Bohaterka powieści, Sabina, jest poetką, piękną kobietą o wielu zainteresowaniach, ogromnej wrażliwości i bogatej wyobraźni. Przeżywa stany intelektualnej iluminacji, w których poznaje wydarzenia, o jakich nigdy nie słyszała, odkrywa prawdy, o jakich nie miała dotąd pojęcia. Dociera do nadprzyrodzonego wymiaru rzeczywistości. Jest predysponowana do życia wiecznego na innej planecie, a w jej świadomości zakodowany jest matematyczny wzór szczęścia wiecznego ludzkości.

Każdy potrzebuje zwierciadła, w którym mógłby się przejrzeć. Pewnego dlatego jedna połowa świata rozgląda się za swoją drugą połową. Paulo Coelho w swojej książce opowiada o spotkaniu dwojga ludzi po latach rozłąki. Miłość, która w nich zasnęła, budzi się powoli, pośród wątpliwości i obaw przed porażką. Aby uwierzyć w drugiego człowieka, należy najpierw uwierzyć w siebie. Żyć w harmonii ze światem widzialnym i niewidzialnym. Odnaleźć prawdziwe oblicze Boga...

Jedna z najwybitniejszych powieści Olgi Tokarczuk teraz w wersji audio czytana przez samą Autorkę. Proza Tokarczuk jest klarowna i pozbawiona zbędnych upiększeń. Pisarka opowiada historie z właściwą sobie lekkością, w której mieszczą się bez trudu nadzieja, ból i niedorzeczność świata. Codzienne życie łączy się z fantazją, sen z jawą, przeszłość z teraźniejszością – i wszystko jest tu niezwykle wiarygodne. Zdarza się, co prawda, wiele dojmującego, wiele ludzi umiera, ale atmosfera przez to nie staje się ciemna. „Dom dzienny, dom nocny” otwiera drzwi dla nadzwyczaj świeżego i rezonującego polskiego talentu. Philip Marsden, „The Observer” Tokarczuk czaruje, stwarza z pustki, dopisuje dalsze ciągi do tego, co jej wiadomo. Trudniej mi nazwać tę przedziwną umiejętność przykuwania do lektury.  Jej powieść czyta się chciwie i pospiesznie... Piotr Śliwiński, „Megaron”

Osoby i twórczości Jorge Luisa Borgesa (1899-1986) wielkiego argentyńskiego pisarza, jednego z najlepiej znanych w Polsce przedstawicieli boomu latynoamerykańskiego, Czytelnikowi przedstawiać nie trzeba. Wywierając olbrzymi wpływ na kształt całej literatury światowej Borges pozostawał jednocześnie wierny swemu wewnętrznemu przekonaniu o ?inności? znaczeń, wobec których człowiek czuje się bezradny. Labirynty. Nowa antologia to wędrówka po świecie Borgesa, w którym przenikają się wzajemnie sacrum i profanum, rzeczywiste i nierzeczywiste, proste i najbardziej złożone w labiryncie codziennego życia, emocji, poznawania i zamyślenia. To nowa próba odczytania świata, który, aczkolwiek dobrze nam znany, pozostaje tajemniczy i nieodgadniony.

Czyta Arkadiusz Jakubik. Najnowsza powieść Krzysztofa Vargi to brawurowy pamflet na współczesność. Razem z głównym bohaterem, pięćdziesięcioletnim komiwojażerem, możemy popastwić się nad wszystkim, co na co dzień doprowadza nas do szału - pasażerami PKP, smrodem na klatce schodowej, szkoleniami integracyjnymi i modną młodzieżą w kawiarniach. Piotr sączy jad nienawiści i bezlitośnie obnaża słabostki i śmieszności współczesnego Polaka. Tworzy pełnokrwiste i przeraźliwie wierne portrety toksycznych rodziców, pazernej byłej żony, żałosnych nuworyszy, miłośników kebabów i korporacyjnych wymoczków. Przeszywające spojrzenie szydercy zdziera pancerz hipokryzji, który ma osłaniać resztki godności i uchronić przed zranieniem. Wszyscy są niespełnieni, nieudolnie skrywający życiowe rozczarowania, zawistni i śmiertelnie przerażeni wizją samotności. Jest to obraz zniekształcony, karykaturalny i nieodparcie śmieszny. Trociny to prozatorski majstersztyk - znakomita, cyniczna i błyskotliwa rozrywka na najwyższym poziomie, nie tylko dla socjopatów. Ku przestrodze...

ZEK to przestępca i więzień. ZEK to człowiek z zasadami. Szanowny czytelniku! Inspiracją do stworzenia tej książki stało się życie rosyjskiej mafii. Ten temat jest swoistym pretekstem do poruszenia spraw, moim zdaniem, najważniejszych: niezmiennych i uniwersalnych, dotyczących praw przestrzeganych w każdym środowisku i każdej nacji. Naszej również. Książka porusza zarówno tematy psychologiczne, jak i te związane z filozofią, dotyczy właściwie każdej dziedziny życia. Rosyjski półświatek ma swój początek w łagrach, były one bowiem miniaturką wielkich struktur przestępczych. A sama codzienność maleńkiego ? bo kilkutysięcznego ? odizolowanego od reszty świata społeczeństwa odzwierciedla, w wielkim pomniejszeniu, życie przestępczego świata wszystkich republik byłego ZSRR. Tego rodzaju książki w polskiej literaturze jeszcze nie było. Życzę miłej lektury Autor ?ZEK? to historia człowieka, który pojechał na Ukrainę jako uczciwy obywatel, a wrócił z niej jako wyjęty spod prawa. Autor tego swoistego pamiętnika opowiada o tym, jak ciekawość i pragnienie wolności wepchnęły go w szeregi mafii. Jako członek niewielkiej, ale sprawnie działającej grupy uczestniczył w kilku spektakularnych akcjach, zaznał rozmaitych przyjemności tego świata i całkiem nieźle się bawił. Niestety, do czasu. Po prowokacji zaaranżowanej przez konkurencyjną grupę trafił do kolonii karnej o zaostrzonym rygorze i musiał nauczyć się radzić sobie w świecie, w którym więzień jest nikim, a strażnik decyduje o życiu lub śmierci?

Czarny humor i groteska ? Topor w najczystszej postaci! Trelkovsky dopiero co wprowadził się do mieszkania mieszczącego się w tajemniczej kamienicy pełnej... dziwnych sąsiadów. W ich czystym, harmonijnie ułożonym świecie, gdzie nawet śmieci układa się starannie, każdy człowiek ma odpowiednią, specjalnie przez nich dobraną formę. Tu nie ma miejsca na indywidualność, na osobowość, na ?bycie sobą?. Sąsiedzi kradną Trelkovsky'emu przeszłość, zmieniają przyzwyczajenia, dobierają się nawet do jego płci. Gdy Trelkovsky nie daje się tłamsić, postanawiają go wyeliminować. Ten jednak jest na tyle bezczelny, że nawet nie próbuje samobójstwa. Poirytowani, decydują się na morderstwo... Nie biorą jednak pod uwagę, że ?lokator? wcale nie wybiera się na tamten świat... Na kanwie powieści powstał wybitny film Romana Polańskiego ?Lokator?.

Nazywa się Lazarus i mieszka w świecie Lambda. Albo należałoby raczej powiedzieć: przebywa w świecie Lambda, choć z tego świata nie pochodzi. Jemu samemu, od kiedy przeżył coś, co go odmieniło, i to dosłownie, bardzo zależy na tym rozróżnieniu. Ale nigdy o tym nie mówi. Tylko ten jeden raz. To zbyt niebezpieczne. Jak zresztą każda prawda. Świat Lambda, o czym przekonani są jego mieszkańcy, to najlepszy ze światów. Nikt nie chce go opuszczać, dlatego tak niechętnie czeka się w nim na Zaproszenie do Podróży, będące w istocie biletem w jedną stronę. W nieznane. To krótkie opowiadanie, które proponuje Christine Voegel-Turenne, jest w pewnym sensie opowieścią paraboliczną, dotyczącą życia, śmierci, zaświatów... Została napisana, jak zwierza się autorka, aby oswoić życie i śmierć. Zresztą, bliskie to marzeniu Christine Voegel-Turenne, która chce pisać, by otwierać serca na radość życia. ?Nie słyszeliście o świecie Lambda? Jak to? To najlepszy ze światów! A przynajmniej każdy tutaj jest o tym przekonany. Świat Lambda otaczają wysokie góry, a środek krainy przecina wiele wąskich, słonowodnych rzeczek, które nazywa się tutaj Łzami. To z ich powodu świat Lambda nazywany również bywa Doliną Łez. Z racji owych wysokich gór powietrze jest tutaj chłodne, a słońce gości dość rzadko. Aby utrzymać się przy życiu, mieszkańcy muszą w pocie czoła uprawiać jałową i niewdzięczną ziemię. Ale zdarza się, że w niektóre dni zimno jest mniej dokuczliwe, półmrok mniej mroczny, a ziemia jakby mniej jałowa. Te wyjątkowe chwile radują serca mieszkańców i z ich powodu wierzą oni, że Lambda jest najlepszym ze światów.?

Koniec XIX wieku. Dzieci państwa Bas-Thorntonów zostają wysłane w podróż z Jamajki do Anglii. Statek, na którym płyną, pada łupem piratów.

Sklep ze starzyzną prowadzony przez pana Nakano i jego siostrę, panią Masayo, to miejsce w równym stopniu nieprzystające do szaleńczo pędzącej rzeczywistości co jego ekscentryczni właściciele. Pan Nakano, pani Masayo, zatrudniona do pomocy Hitomi i jej permanentnie niedoszły chłopak Takeo są jak rodzina i tak jak w rodzinie czasem z rozbrajającą czułością dbają o siebie nawzajem, a czasem nieumyślnie się ranią... Integralną częścią tego świata są stali i przypadkowi klienci sklepu, którzy jakby od niechcenia opowiadają swoje historie, związane zazwyczaj z kupowanymi przedmiotami. Kawakami z właściwą sobie ironią portretuje świat ukrytych uczuć i niespełnionych pragnień, a jej oszczędny styl podnosi codzienne sprawy do rangi wyrafinowanej poezji.

Podwójna wygrana jak nic to najwybitniejsza powieść w dorobku Raymonda Federmana, książka zrywająca z konwencjonalną narracją i w zaskakujący sposób traktująca tematykę Holokaustu. Szukając odpowiedniego sposobu na opisanie dramatycznych przeżyć ? straty najbliższych, emigracji, zagubienia w obcym językowo i kulturowo świecie ? pisarz wypracował unikalny styl, w którym słowa układają się w obrazy, prowadząc czytelnika przez opowieść jak przez labirynt. Książka ukazuje się w serii Liberatura Korporacji Ha!art, w brawurowym przekładzie (i składzie) Jerzego Kutnika, wybitnego znawcy twórczości amerykańskiego pisarza i jego wieloletniego przyjaciela. Jest to dopiero trzecie na świecie tłumaczenie tego dzieła, a zarazem jedyne, które odzwierciedla oryginalną typografię pierwszego wydania, w całości złożonego przez autora na maszynie do pisania.

Poznajemy młodego Iksa Igreka jako nastolatka zamieszanego w działalność przestępczą, któremu nieobce są alkohol, narkotyki, pobicia oraz izby wytrzeźwień. Wspomnienia Iksa skupiają się głównie na obozie młodzieżowym w Lloret de Mar (Hiszpania) i początku nielegalnych przygód, związanych między innymi z kradzieżami. Jako powieść inicjacyjna, traktująca o dojrzewaniu i próbie przejścia z ?Dziecięcości? w ?Dorosłość?, z czasem przenosi nas w okres, w którym Iks jest trzydziestoletnim mężczyzną, zmuszonym do zamknięcia prowadzonej przez lata własnej firmy i pójścia na ?wakacje na bezrobociu?. Wkroczył zatem w kolejną iluzoryczną rzeczywistość, gdzie normą staje się zwyczajowy rytm dnia: praca-dom-praca. Pojawiają się refleksje na temat ogólnej idei wolności i zniewolenia współczesnego człowieka. Aby dalej posiadać cel i sens albo żeby się ich pozbyć już na zawsze i osiągnąć upragniony spokój, Iks Igrek wyznacza sobie własną MISJĘ?

Nowa, kontrowersyjna powieść Mariusza Marczyka: Rajstopy i pończochy to tylko część kobiecej garderoby. Ale dla mnie były czymś znacznie więcej. Wieczorem brałem ze sobą jakąś parę pończoch i rozmawiałem z nimi tak, jak się rozmawia z bóstwem podczas wieczornej modlitwy.To już nie był tylko fetysz. To totem, bożek, źródło natchnienia i nieustannej rozkoszy. To mistyka przedmiotu, który wkradł się do mojej wyobraźni i nią całkowicie zawładnął [...]. Zdecydowanie wolałem w zaciszu domowym adorować fluidy ukrytej we mnie animy. To była taka androgyniczna samowystarczalność. Ta wewnętrzna wypracowana harmonia, w której stałem się sam dla siebie medium kobiecości została jednak któregoś dnia wystawiona na próbę. Mariusz Marczyk ? pisarz i aktor, założyciel Polskiej Sceny Edukacji ,,Rode?. Współpracuje z teatrami Krakowa i Rzeszowa. Autor licznych powieści, książek poetyckich i dramatów.

Śmieszna, a chwilami szokująca odyseja gejowskiego Donżuana z warszawskiego "szlaku hańby" rozgrywa się przez czterdzieści polskich lat. Ale ta historia ma wymiar uniwersalny. Opowiada o człowieku, którego przerosło wszystko: ambicje miłość możliwości. Wszystko, poza pożądaniem... Jak to możliwe, że jedynym przyjacielem i największym wrogiem Wojtka stał się hrabia F. - monstrum przed którym nie ma ucieczki, marzenie i pułapka każdego mężczyzny? Opowieść o uzależnieniu od seksu i obsesyjnym tropieniu piękna i doskonałości w świecie coraz mniej pięknym i niedoskonałym. Przed wami mizantrop, który nie może obejść się bez ludzi. Groteskowy współczesny libertyn bez zahamowań, używający i "dający się używać" w poszukiwaniu bezwzględnej wolności... Czy jednak taka wolność w ogóle istnieje?

Najwspanialsza powieść o szachach, jaką kiedykolwiek napisano. Zarazem utwór o niezwykłej miłości i narastającym obłędzie. Świat, los lub autor rozgrywa z bohaterem niezwykłą partię na szachownicy życia, w bezlitośnie logiczny sposób rozwijając szachowy atak, oparty na wzorach i powtórzeniach, atak który wymaga wypracowania obrony. Zakończenie dalekie jest od jednoznaczności: nie możemy być pewni, czy bohater poniósł porażkę, czy też odniósł jednak zwycięstwo.

Dorobek nowelistyczny Virginii Woolf jest znaczny i znaczący, wciąż jednak pozostaje w cieniu jej powieści. Woolf za życia wydała tylko jeden tom opowiadań; wiele z nich ukazało się w periodykach, ale dopiero po śmierci pisarki zostały zebrane w nowy tom. W sumie Virginia jest autorką ponad czterdziestu ukończonych opowiadań i kilkunastu nieukończonych. Wśród nich znajdują się uznane za arcydzieła małej prozy "Ogrody Kew" czy "Znak na ścianie", opowiadania eksperymentalne, a także studia psychologiczne, w tym portrety postaci z "Pani Dalloway". "Nawiedzony dom" to kompletny tom opowiadań Virginii Woolf, zarówno tych najbardziej znanych, jak i nigdy dotąd niepublikowanych.