Jak zadbać o prawidłowy rozwój emocjonalny dziecka? Oczywiście nie ma idealnych ojców ani idealnych matek – wszyscy popełniamy błędy. Większość rodziców robi wszystko, by okazać swoim dzieciom miłość, troskę i zrozumienie. Jeśli chcesz: poznać podstawowe potrzeby emocjonalne swojego dziecka; nauczyć się, jak zaspokajać te potrzeby w zrównoważony sposób; zbudować bliską więź z dzieckiem; konstruktywnie radzić sobie z codziennymi trudnościami ten dział jest własnie dla Ciebie. Mnóstwo praktycznych poradników i porad dla rodziców i specjalistów. Znani psycholodzy przekonują, że kluczowe dla prawidłowego, zdrowego rozwoju dziecka jest zaspokojenie podstawowych potrzeb emocjonalnych, do których należą: bezpieczne przywiązanie i akceptacja, zdrowa autonomia i kompetencja oraz wartości duchowe. Prezentujemy rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka.
Książka Marka Gajdzińskiego podsumowuje doświadczenia drużynowego 16 WDH im. Zawiszy Czarnego oraz twórcy harcerskich programów i organizacji. Dostarcza wiedzy oraz narzędzi ambitnym wychowawcom - nie tylko instruktorom harcerskim - oraz pozwala zrozumieć czemu harcerstwo zawdzięcza swoje sukcesy wychowawcze.
"Nareszcie ktoś opisał metodę harcerską współczesnym i zrozumiałym językiem!" - dr phm. Ewa Palamer - Kabacińska, Stowarzyszenie Harcerskie, Uniwersytet Warszawski.
"Gdy szukam inspiracji przygotowując zajęcia dla instruktorów, wracam do książki Marka, by sprawdzić, czy na pewno o niczym nie zapomniałam." - hm. Jolanta Kreczmańska, Związek Harcerstwa Polskiego
"Idea, metoda i program splatają się w spójny, harcerski system wychowania, po którym książka ta jest świetnym przewodnikiem i zaproszeniem do instruktorskiej przygody!" - hm. Andrzej Jaworski, Związek Harcerstwa Rzeczypospolitej
"Dziecko w wieku przedszkolnym. Zabawne przygody odważnego ojca."
Jakie wydarzenie najbardziej zmienia świat dorosłego mężczyzny? Oczywiście narodziny dziecka.
Dziecko w wieku przedszkolnym to zbiór opowieści napisanych przez tatę trzyletniej Wiki. M. M. Cabicar opisuje rodzicielską rzeczywistość bezkompromisowo, czasem dosadnie, ale przede wszystkim z rozbrajającą szczerością i kapitalnym poczuciem humoru. Nie zdejmuje różowych okularów nawet w najbardziej kłopotliwych sytuacjach, wychowując dzięki temu niezwykle pogodne dziecko!
Dzieci mają tylko jedno dzieciństwo. Rozstanie rodziców jest dla nich sytuacją bardzo trudną. Można jednak o nie zadbać i sprawić, by problemy dorosłych nie burzyły dziecięcego świata. Nasze dzieci mogą mieć dwa kochające domy. Jeśli zdołamy choć oddzielnie być wspólnie rodzicami, to nasze dzieci pozostaną dziećmi, mimo że będą musiały dzielić czas między dwa domy.Autor książki, profesor psychologii, dzięki dziesięcioleciom badań i doświadczeń pomaga w zrozumieniu i kształtowaniu życia dzieci w dwóch rodzinach oraz pokazuje, jak sprawić, by ich dzieciństwo i dorastanie było lepsze.
Publikacja podejmuje próbę scharakteryzowania roli i możliwości tkwiących w największej liczebnie instytucji mundurowej - Policji, której potencjał właściwie wykorzystany w realizacji funkcji pedagogicznej mógłby zaowocować skuteczniejszymi działaniami profilaktycznymi, resocjalizacyjnymi, readaptacyjnymi i reintegracyjnymi.
Zmiana podejścia do obywatela i włączenie się w system oddziaływań zarówno uspołeczniających, profilaktycznych, resocjalizacyjnych, readaptacyjnych, jak i wychowawczo-rozwojowych wydaje się najwłaściwszym kierunkiem realizacji zadań przez współczesną Policję.
Dziś nawet instytucje izolacyjne, dostrzegając rolę najbliższego środowiska, otwierają się na ten kontakt. Policja, chcąc być skuteczna w realizacji swoich ustawowych zadań, nie może pozostać głównie instytucją kontrolną i restrykcyjną, ograniczającą swoje działania do krótkotrwałego kontaktu z obywatelem poprzez np. informowanie go o zagrożeniach. Musi się włączyć do współtworzenia rzeczywistości społecznej, w ramach której będzie sprzymierzać się ze społeczeństwem obywatelskim, będąc razem z obywatelami, a nie obok nich, wykorzystując w swoich działaniach wiedzę i metodykę pedagogiki resocjalizacyjnej.
Głównym celem analizy funkcjonowania Policji i zaproponowania jej nowej pedagogicznej roli jest zmiana rodzaju relacji z naciskiem na ich jakość, gdzie Policja występować powinna jako wspomagacz i pedagog wskazujący właściwą drogę oraz współtworzący bezpieczeństwo ze społecznościami na zasadzie partnerskiej.
W niniejszej książce autorka próbuje zdefiniować nową perspektywę działania Policji. Dotychczas była to instytucja umiejscawiana w dziedzinie nauk o bezpieczeństwie. Proponuje usytuowanie jej w kategorii nauk społecznych. Dotychczasowa kwalifikacja, zawężała obraz jej działań, nowa zaś stwarza szansę na dopełnienie go dzięki dostępnej metodyce pracy. Praca Policji, w jej prewencyjnym obszarze, powinna być oparta na teoriach i metodach resocjalizacyjnych (twórczej resocjalizacji), gdyż sprzyja to większej skuteczności w dotarciu do człowieka, a ponadto pozycjonuje policjantów bliżej ludzi, kreuje obraz Policji jako tej przyjaznej, rozumiejącej pracę na potencjale i zapraszającej do współdziałania, a nie restrykcyjnej. Tego typu próby działań są już w Polsce podejmowane i stanowią one po części zasługę policjantów realizujących je w obszarze edukacyjnym, filmowym, teatralnym, sportowym, charytatywnym itp. (zostały one opisane w rozdziałach 5 i 6). Jednak z powodu braku zaimplementowania w środowisku policyjnym fundamentu wspomnianej teorii i metodyki oraz kompleksowych rozwiązań systemowych nie są to działania globalne i powszechne, a jedynie pokazują tkwiący w organizacji i jej pracownikach potencjał. Intencją Autorki polecanej publikacji jest zaproponowanie nowego spojrzenia na Policję, określenie jej nowej roli, zbudowanej na podstawach naukowych zakorzenionych w pedagogice resocjalizacyjnej, której wzorce postępowania można zaadaptować dla Policji w formie działań prospołecznych. Propozycja koncepcji otwiera dyskusję nad systemowymi rozwiązaniami, których wprowadzenie może pozwolić na skuteczną pracę policjantów pod auspicjami instytucji, dającej szansę na realizację zadań w społecznościach lokalnych poprzez zaplanowane, systemowe oddziaływanie uspołeczniające, profilaktyczne, wychowawcze i resocjalizacyjne.
Książka Sławomira Krzychały jest dziełem ukazującym wielowymiarowe podejście do tutoringu szkolnego, w perspektywie założeń teoretycznych, realizowanych działań, aktywności nauczycieli i nauczycielek, ale również (a w zasadzie przede wszystkim) podsumowania pewnego przedsięwzięcia edukacyjnego i interpretacji doświadczeń, jakie wraz z nim się pojawiły.
[…] o wyjątkowości niniejszej publikacji świadczą: badane instytucje (gimnazja), czas badania i przygotowania monografii (reforma oświaty z 2016 roku). W ten sposób monografia staje się naukowym podsumowaniem zarówno pewnego typu szkół, jak i unikatowych projektów w nich realizowanych i będzie czytana jako jedno z pierwszych podsumowań funkcjonowania polskich gimnazjów.
Z recenzji dr. hab. Pawła Rudnickiego, prof. DSW
Tutoring pozwala zindywidualizować działania wychowawcze, najpierw przez samo powierzenie tutorowi pod opiekę konkretnego ucznia, a nie całego zespołu klasowego. Nawet jeśli nauczyciel pracuje z większą grupą uczniów (z reguły z 10–12 osobami), to relacja tutor – grupa pozostaje drugoplanowa (Zuchniewicz 2015, s. 121).
Tutoring opiera się na długofalowej relacji pomiędzy konkretnym nauczycielem a wychowankiem. Relacja przybiera formę regularnych spotkań tutorskich, zwanych tutorialami (Budzyński, Traczyński 2012). W realiach tutoringu szkolnego są to modelowo indywidualne 30–40-minutowe spotkania, odbywające się raz w miesiącu. Tutoriale stanowią w tutoringu działanie podstawowe, które ogniskuje kluczowe idee i reguły praktyki tutorskiej.
Serce społecznego świata stanowi działanie podstawowe. Działanie centralne obudowane jest licznymi innymi działaniami, które mu instrumentalnie służą, a jednocześnie wpisują się w koloryt działania podstawowego w danym świecie społecznym (Kacperczyk 2005, s. 171).
W strukturze tutoriali zawierają się pragmatyczna idea budowania relacji tutorskiej, zindywidualizowania, wzmacniania mocnych stron tutoranta i praca na celach tutoranta. Tutoriale uzupełniane są okazjonalnymi, krótkimi rozmowami z podopiecznym. Poza indywidualnymi tutorialami nauczyciele organizują zajęcia grupowe i angażują podopiecznych w dodatkowe aktywności, takie jak wolontariat lub zajęcia pozalekcyjne. W ewentualnym wykorzystaniu w tutoringu form grupowych priorytetem nadal pozostaje dostosowanie ich do potrzeb i potencjału uczniów.
Indywidualizacja wychowania nie sprowadza się tylko do lepszego dopasowania metod pracy do konkretnego tutoranta. Podstawowy potencjał indywidualizacji w tutoringu związany jest z budowaniem relacji tutor podopieczny, z osobistym spotkaniem dwóch osób, z zaangażowaniem w duchu dialogu (Budzyński 2015, s. 226; Sarnat-Ciastko 2015, s. 112). W tutoringu centralnym momentem jest spotkanie człowieka z człowiekiem. [...]
Tutoring odróżnia się od innych metod pracy indywidualnej, takich jak coaching i mentoring, choć wykorzystuje on wypracowane w nich techniki (Czekierda 2015, s. 29–34; Bałachowicz, Rowicka 2013; Malinowski, Wesołowska 2015). W mentoringu rolę przewodnika przyjmuje mentor, który osiągnął wysoki poziom biegłości w danej dziedzinie i w oparciu o ten dorobek staje się autorytetem, pokazuje najlepsze rozwiązania, udziela rad, dzieli się kontaktami, przydziela zadania. Punktem ciężkości jest optymalne wprowadzenie w arkana danej dziedziny/dyscypliny. W coachingu uwaga skierowana jest na klienta – to on stawia problem i naprowadzany przez coacha pytaniami sam szuka rozwiązań.
Ada, wypada ci zabierać głos! Wypada ci się wyróżniać, dbać o siebie i zadawać pytania bez odpowiedzi. Czy wiesz, co jeszcze?
Poradniki dobrego wychowania dla panien dawno odeszły do lamusa. Dziś dziewczynom – tym małym i tym całkiem dużym – wypada… robić wszystko, o czym marzą! Mają prawo być sobą, rozwijać się i uczyć od najlepszych. Bohaterki tej książki wiedzą o tym najlepiej, bo same pokonały niejedną przeszkodę. Teraz dzielą się swoimi doświadczeniami, a ich opowieści mogą być inspiracją i dla dziewczynek, i dla chłopców.
Swoje historie opowiadają: Ewa Błaszczyk, Katarzyna Bonda, Marta Dymek, Irena Eris, Magdalena Fikus, Agnieszka Graff, Agnieszka Holland, Joanna Klimas, Mela Koteluk, Olga Kozierowska, Katarzyna Kozyra, Ewa Łętowska, Katarzyna Miller, Marta Sziłajtis-Obiegło, Natalia Partyka, Karolina Baca-Pogorzelska, Katarzyna Rosner, Beata Stelmach, Kamila Szczawińska, Dorota Wellman i Agnieszka Więdłocha.
Lektura książki to intelektualna podróż przez historię myśli pedagogicznej, dla której punktem odniesienia była z jednej strony specyfika ludzkiej natury oraz procesu osiągania przez nią doskonałości, a z drugiej strony etyczne i społeczno-polityczne konteksty owego procesu.
Film stanowi niezwykle złożony i dynamiczny fenomen kulturowy. Krytyczna jego analiza, dokonywana z rozmaitych perspektyw naukowych, jest wciąż (o ile nie coraz bardziej) aktualnym wyzwaniem, szczególnie wobec postępującej od połowy XX wieku ekspansji cywilizacji wizualnej. Studia zawarte w niniejszym tomie ukazują rozmaite kierunki badawcze odnoszące się do filmu jako fenomenu medialnego, kulturowego i edukacyjnego.
Książka jako pierwsza w Polsce ukazuje zjawisko funkcjonowania szkoły wśród ludów tubylczych Amazonii. Autor przedstawia w niej szkolę jako zespół codziennych. Cielesnych praktyk kulturowych. Dzięki którym społeczności tubylcze osiągają cele wytyczane przez ich obrazy świata.Praca powstała w oparciu o wieloletnie, pogłębione badania terenowe wśród Indian E'nepa z Wenezueli. Uzyskany obraz działania i znaczenia szkoły jest wyjątkowo kompleksowy. Bogaty w etnograficzne szczegóły, zanurzony w historii i oddający tubylcze sposoby życia w świecie.Książka ma fundamentalne znaczenie dla antropologii szkoły i antropologii edukacji. Jest jedną z niewielu nowoczesnych prac skoncentrowanych na uchwyceniu indiańskiej perspektywy praktykowania szkoły.
Język fascynuje naukowców reprezentujących różne dyscypliny i subdyscypliny naukowe. Inspiruje teoretyków, którzy z różnych perspektyw (przyjętych koncepcji teoretycznych), za pomocą różnych metod, technik i narzędzi badają rzeczywistość języka. Jest też inspiracją dla praktyków odpowiedzialnych za tworzenie środowiska sprzyjającego rozwijaniu kompetencji językowych i komunikacyjnych osób w różnym wieku, z różnymi indywidualnymi potrzebami i możliwościami korzystania z tego narzędzia porozumiewania się z innymi ludźmi. Szczególnie inspirujący wydaje się język dziecka, które przejmuje i nasiąka tym wszystkim, co dzieje się wokół, tym, co nowe, co wartościowe, i tym, co niekoniecznie jest pożądane, ale dostępne dla dziecka. Język dziecka jest fascynujący, ponieważ dziecko nie tylko przyswaja sam język, poznaje też, co za jego pomocą można wyrazić, sprawdza „granice swojego języka”. W specyficzny sposób korzysta z możliwości, jakie daje to narzędzie pozwalające na wyrażanie myśli, odzwierciedlanie przeżyć, doświadczeń, komunikację z innymi ludźmi. Dziecko bawi się słowami, eksperymentuje, łączy słowa niejako wbrew lub na przekór zasadom, po to, by wyrazić to, co chce. Z tej właśnie fascynacji językiem, różnymi jego aspektami zrodziła się idea powstania książki. Autorzy tekstów reprezentują różne dyscypliny i subdyscypliny naukowe oraz praktykę edukacyjną. Wspólnie podejmują wysiłek przedstawienia wybranych zagadnień języka i języka dziecka. Dzielą się swoimi poszukiwawczymi fascynacjami, wynikami badań, rezultatami doświadczeń praktycznych, sytuując swoje rozważania w jednej z dwóch perspektyw: teoretycznej lub praktycznej. Zaprezentowane ujęcia: języka, komunikacji i języka dziecka są propozycjami uwzględniającymi aktualny stan badań i najnowszą wiedzę interdyscyplinarną dotyczącą zagadnień języka. Obejmują refleksją aktualne wątki, wśród których mieszczą się m.in. zagadnienia historii języka, inferencji języka, roli języka w procesie aktualnej i przyszłej komunikacji, dwujęzyczności i wielojęzyczności, specjalnych potrzeb edukacyjnych, języka migowego, języka literatury, filmu, języka emocji itp. Rozważania autorów nie wyczerpują zagadnienia, lecz otwierają nowe pola do analiz teoretycznych, dociekań badawczych, działań praktycznych nad językiem. Inspirują do dyskusji nad przeszłością, teraźniejszością i przyszłością języka (języków) dziecka. Inspirując, pozostawiają przestrzeń do kolejnych naukowych spotkań i dyskusji.
Tom 12 serii Edukacja małego dziecka, zatytułowany Kierunki zmian w edukacji i stymulacji aktywności twórczej, prezentuje kolejne rozważania teoretyczne i praktyczne nad współczesnymi problemami rozwoju twórczego dziecka. Czas, w jakim dokonują się zmiany, jest okresem szczególnym, który prowadzi do zmiany myślenia o dziecku, jego rozwoju i stymulacji twórczości. Zmiany w edukacji powinny warunkować rozwój dziecka, tzn. takie „odczytanie” jego możliwości znanych i niepoznanych jeszcze, które znajdują się w strefie jego najbliższego rozwoju, jak je określał Lew S. Wygotski.
Tematyka opracowań tomu skupia się wokół strony osobowej dziecka, warunków, przestrzeni jego rozwoju twórczego oraz twórczości w obszarze edukacji przedszkolnej i wczesnoszkolnej. Omówiono obszary aktywności dziecka w zakresie jego twórczości językowej, artystycznej, technologicznej. Zwrócono uwagę na stymulację jego osobowości poprzez właściwy dobór metod, technik, które wyzwalają jego twórcze podejście do rozwiązywania zadań i problemów pojawiających się w różnych sytuacjach, zarówno edukacyjnych, jak i życiowych. Proces kształtowania u dziecka twórczego podejścia do wszelkiego rodzaju działań pozwoli mu na bycie refleksyjnym, tzn. umiejącym się zatrzymać i zadawać pytania, poszukiwać rozwiązań i odpowiedzi, które będą wyłamywały się z powszechnie obowiązujących, krępujących swobodę standardów.
Bycie twórczym w przedszkolu czy szkole jest trudne dla dziecka, ponieważ jest ono cały czas obciążone nowymi zadaniami, wymaganiami i nie zostawia mu się przestrzeni, aby samo dostrzegło problem i próbowało go rozwiązać. A przecież może samodzielnie i w sposób oryginalny (tylko z dyskretnym wsparciem dorosłego) rozwiązać określony problem, na poziomie swoich możliwości, swojego rozumienia świata. W edukacji powinniśmy stwarzać warunki do wyzwalania twórczości. To pozwoli dzieciom na kształtowanie mądrego i wolnego w ich wyborach życia w przyszłości.
Mam nadzieję, że teksty zawarte w tym tomie zainspirują czytelnika do szukania i tworzenia rozwiązań innowacyjnych w pracy z małym artystą – odkrywcą świata – oraz zmuszą do stawiania pytań, które przyczynią się do nowego spojrzenia na dziecko, jego świat i możliwości.
Urszula Szuścik
Książka opisuje podróż w świat rocka i jej (edukacyjne) konsekwencje, opowiada o edukacyjnych sensach i znaczeniach, jakie nadali rockowym tekstom studenci pedagogiki oraz twórcy rocka, opisuje metodologiczne podstawy tej podróży oraz implikacje dla praktyki badawczej i edukacyjnej. W książce znajdują się wywiady z Wojciechem Waglewskim, Jackiem Śliwczyńskim, Samem Davidsonem, Jarosławem Woszczyną, Mikserem – Mikołajem Mądrzykiem, Rafałem Nowakowskim oraz Kubą Cabajem, opowiadające o edukacyjnych aspektach artystycznego, w tym rockowego, świata.
Kalendarium PL, GB, D, RUS, FR, imieniny i święta,na dole kalendarium plan całego roku, fazy księżyca, wschody i zachody słońca, registry dwurzędowe nadrukowane.
Układ od września 2018 do czerwca 2019 układ dzienny, okres wakacyjny: lipiec, sierpień układ tygodniowy, terminarz miesięczny przed każdym miesiącem
Część informacyjna * posiedzenia rady pedagogicznej
* zebrania z rodzicami
* plany lekcji (6 stron)
* dyżury nauczycieli (2 strony)
* informacje o uczniach (2 strony)
* płatności (4 strony)
* tabela ocen (10 stron)
* dane osobiste
* skrócony rok 2018 oraz 2019
* ważne terminy (4 strony)
* spis kuratoriów oświaty
* komórki organizacyjne MEN
* wydziały ORE
* terminy ferii zimowych
* kalendarz stuletni
* jednostki miar
* formaty papieru
* rozmiary odzieży
* czas w różnych miastach na świecie
* skorowidz telefoniczno - adresowy
Wykończenie Blok kalendarza szyty oraz dodatkowo klejony, wzmocniony krepą, tasiemka biała, kapitałka w kolorze białym, perforacja narożników
Uczę się czytać, pisać i liczyć to karty pracy adresowane do: uczniów ze specjalnymi potrzebami; uczniów edukacji wczesnoszkolnej z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim; uczniów z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu umiarkowanym; uczniów z trudnościami w uczeniu się wynikającymi z deficytów rozwojowych; sześciolatków w normie intelektualnej, których rozwój przebiega typowo; nauczycieli szkół masowych i specjalnych ośrodków szkolno-wychowawczych; rodziców uczniów. W publikacji zawarte są treści z zakresu edukacji polonistycznej, matematycznej, przyrodniczej, plastycznej i technicznej.Karty pracy są zgodne z Rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 14 lutego 2017 r. w sprawie podstawy programowej.
Aby język był giętki…
Kontynuacja cieszących się popularnością ćwiczeń dla dzieci opracowanych przez logopedę – Ewelinę Protasewicz. W tej edycji w roli głównej głoski CZ i DŻ oraz S. Każda z książek to bogaty zbiór ćwiczeń logopedycznych w formie kolorowanek, wycinanek i kropek do połączenia. Dzięki temu nauka i wykonywanie zadań jest dla dziecka frajdą. Książki te mogą pełnić funkcję wsparcia podczas zajęć logopedycznych lub po nich.
Aby język był giętki…
Kontynuacja cieszących się popularnością ćwiczeń dla dzieci opracowanych przez logopedę – Ewelinę Protasewicz. W tej edycji w roli głównej głoski CZ i DŻ oraz S. Każda z książek to bogaty zbiór ćwiczeń logopedycznych w formie kolorowanek, wycinanek i kropek do połączenia. Dzięki temu nauka i wykonywanie zadań jest dla dziecka frajdą. Książki te mogą pełnić funkcję wsparcia podczas zajęć logopedycznych lub po nich.
Druhny i Druhowie,
minęło sporo lat od zakończenia naszej harcerskiej działalności.
Staliśmy się nieco wolniejsi, trochę przygarbieni, czasem schorowani.
Życie nas mniej lub bardziej doświadczyło. Uśmiechamy się
jednak i czerpiemy ze wspomnień harcerskiej młodości optymizm
i wiarę oraz cieszymy się najcenniejszym bogactwem, które nam
pozostało z tamtych lat – uczuciem przyjaźni i koleżeństwa. To te
dary pozwalają dzisiaj odżyć wspomnieniom i ocieplać serdecznością
spotkania po latach oraz z uśmiechem i nadzieją patrzeć
w przyszłość. Drodzy: Druhno i Druhu, siądźmy razem przy
ognisku i w serdecznej gawędzie powspominajmy tych, których
spotkaliśmy na harcerskim szlaku, a którzy byli ważnymi postaciami
w naszym życiu i w hufcu. Zapiszmy wspomnienia o ich pracy,
pasjach, wspólnych przeżyciach. Może one przybliżą je młodym
instruktorom. Pozwolą dzieciom, wnukom, przyjaciołom bardziej
poznać swoich bliskich – „zakręconych” harcerstwem przez całe
życie. W gawędzie nie zapomnijmy o tych, którzy kiedyś byli z nami,
a powołani zostali na wieczną wartę. Już nigdy nie zasiądą z nami
w blasku ognia i nie uścisną naszych dłoni we wspólnym kręgu.
Elżbieta i Zbigniew Soroczanowie
ROZDZIAŁ I. „Moc i niemoc” edukacji i wychowania w ponowoczesności. Zarys zagadnienia
(...)
ROZDZIAŁ II. Cywilizacyjne i społeczne konteksty kryzysu edukacyjnego i wychowawczego
(...)
ROZDZIAŁ III. Zapaść wychowawcza szkoły współczesnej
(...)
ROZDZIAŁ IV. Edukacja i wychowanie w postmodernistycznej perspektywie teoretycznej – wybrane stanowiska
(...)
ROZDZIAŁ V. Dylematy i antynomie postpedagogiki i antypedagogiki
ROZDZIAŁ VI. Czy w świecie „płynnej nowoczesności” można budować trwałą i skuteczną teorię wychowania?
(...)
ROZDZIAŁ VII. Potrzeba nauczyciela właściwego. Uwagi i refleksje 119
(...)
ROZDZIAŁ VIII. Idea kształcenia ogólnego w edukacji współczesnej – aktualność zagadnienia
(...)
ROZDZIAŁ IX. „Filozofowanie” z dziećmi zawiązkiem kształcenia ogólnego
(...)
ROZDZIAŁ X. Filozofia podstawą kształcenia ogólnego
(...)
ROZDZIAŁ XI. Chybotliwość wartości i zasad etycznych a wychowanie 192
(...)
ROZDZIAŁ XII. Uniwersytet w świecie ponowoczesnym – zagrożenia, nowe role i wyzwania
ROZDZIAŁ XIII. Uniwersytet w społeczeństwie rynkowym – rozpad tożsamości
(...)
ROZDZIAŁ XIV. Medialny obraz rzeczywistości w kształtowaniu ogólnej orientacji w świecie i sposobu bytowania
(...)
ROZDZIAŁ XV. Społeczeństwo konsumpcyjne. Alienacyjny charakter nowoczesnej konsumpcji oraz jej antropologiczne i pedagogiczne konsekwencje
(...)
ROZDZIAŁ XVI. Człowiek w „ponowoczesności” jako podmiot uprzedmiotowiony. Zmiana duchowości i tożsamości, stylów i jakości życia
(...)
W książce tej zawarte są cenne i merytoryczne wskazówki niezbędne do trafnego oceniania ucznia z wychowania fizycznego oraz szczegółowe kryteria oceniania. Program nauczania wychowania fizycznego odnosi się do wszystkich etapów edukacji w szkole podstawowej. Nauczyciele mogą wykorzystać tę propozycje do przygotowania lub zmodyfikowania własnych przedmiotowych systemów oceniania. Wymagania szczegółowe dla poszczególnych etapów edukacji zawierają niezwykle wiele trafnych elementów z zakresu postaw, aktywności, sprawności fizycznej i umiejętności ruchowych.Wydanie drugie programu nauczania jest odpowiedzią autora na liczne sugestie i oczekiwania nauczycieli realizujących zajęcia wychowania fizycznego według tego opracowania. Przede wszystkim szczegółowe plany pracy dydaktyczno-wychowawczej zostały opracowane w ujęciu wynikowym i tematycznym. Każda jednostka lekcyjna ma sformułowany temat, jak również zakres kompetencji społecznych, umiejętności i wiadomości, które powinny zostać przekazane, nauczone i utrwalone. () Każdy nauczyciel uczący wychowania fizycznego według niniejszego programu może w sposób indywidualny planować liczbę godzin i termin realizacji treści kształcenia i wychowania fizycznego zawartych w programie. () Drugą istotną zmianą zaproponowaną przez autora jest przygotowanie dwóch dodatkowych rocznych planów pracy dydaktyczno-wychowawczej dla klasy siódmej i ósmej z uwzględnieniem zajęć do wyboru w systemie 2 + 2 w klasie VII i VIII. Jest to więc podręcznik przydatny do opracowania planów dla klasy czwartej, piątej i szóstej. Ta nowa edycja programu zawiera także uzupełnienie, jakim jest przykładowy system oceniania. Dodano w nim kryteria odnoszące się do edukacji zdrowotnej.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
