Jak wychować dzieci na szczęśliwych dorosłych. Czy rodzicielstwo kiedykolwiek się kończy? W jaki sposób dbać o jakość w rodzinie? Kto ponosi konsekwencje braku konsekwencji? Czy przyjdzie taki dzień, że nie będzie bałaganu? Czyżby motywacja była przereklamowana? Granice czy wolność – czego potrzebują nasze dzieci? Odpowiedzi na te i wiele innych pytań w książce Izabeli Antosiewicz podane są w lekkiej formie opowieści i sprawdzonych w życiu rodzinnym rozwiązań. Wrzuceni w sam środek historii po chwili przechodzimy do refleksji skłaniających do podjęcia działań. Śmiejemy się i wzruszamy, czasami niedowierzając, że to może być aż takie proste. Autorka zaprasza nas do swojego domu i do rodzin, z którymi miała okazję pracować. Jak sama mówi, nigdy nie dzieli się tym, czego nie przetestowała na żywym organizmie własnej rodziny. Żona z ponad 25-letnim stażem, matka trójki dorosłych dzieci, Mind Opener, propagatorka rodzicielstwa opartego na Mocnych Stronach i metody „zielonego ołówka”, przewodniczka rodziców po drodze do szczęśliwej dorosłości ich dzieci. Jest energetyzującym mówcą, więc spotkamy ją na scenie, w radiu i w sieci, nie tylko podczas indywidualnych sesji coachingowych czy mentoringowych. Pisząc tę książkę, zapytała swoich najbliższych o esencję stylu ich rodziny… Piotr (mąż): „W naszym rodzicielstwie najważniejsza i jednocześnie najtrudniejsza zawsze była wiara, że dzieci dadzą sobie radę ze wszystkim, co je w życiu spotka. Wciąż w to wierzymy. Pod tym względem nasze rodzicielstwo nigdy się nie skończy”. Michał (25 lat): „Ciężko dać dziecku to, czego potrzebuje, a nie to, czego ono chce. Ale gdy zrobi się to z głową, będzie wdzięczne na całe życie, a nie na parę chwil. Dziękuję, mamo i tato”. Zuzanna (22 lata): „Wyszłam z domu nauczona szczęścia, wdzięczności i mówienia «kocham Cię». Uważam to za sukces moich rodziców”. Justyna (18 lat): „Kiedy byłam na rocznej wymianie we Włoszech, pytano mnie, co zrobili rodzice, że jestem tak dobrze wychowana. Uświadomiłam sobie wtedy, że pozwalają mi upadać, ale zawsze podają rękę, by mnie podnieść”.

Publikacja jest efektem współpracy interdyscyplinarnego zespołu ekspertów, naukowców i praktyków z obszaru nauk społecznych: politologów, socjologów, pedagogów i specjalistów nauk o bezpieczeństwie z Polski, Zjednoczonego Królestwa i Austrii. [] Autorzy żywią nadzieję, że niniejszy zbiór opracowań teoretycznych, wyników badań empirycznych oraz budowanych na nich propozycji praktycznych rozwiązań przyczyni się do głębszego zrozumienia otaczającej nas rzeczywistości, zwiększenia świadomości zagrożeń, a także pobudzi do konstruktywnych debat nad kondycją, bezpieczeństwem i kierunkiem rozwoju edukacji.

Oficyna Wydawnicza ?Impuls? zaprasza Czytelników do nowego i wyjątkowego podręcznika akademickiego autorstwa prof. Iwony Chrzanowskiej ?Pedagogika specjalna. Od tradycji do współczesności"".Publikacja, którą oddajemy do rąk czytelnika: Pedagogika specjalna. Od tradycji do współczesności, jest próbą ukazania interdyscyplinarnego dorobku naukowego w zakresie tradycyjnych i nowych obszarów badań koncentrujących się na problematyce zróżnicowania rozwojowego, jego konsekwencji i implikacji.Zamysłem wyznaczającym uporządkowanie treści jest ich podział na dwie części: Wokół znanych kategorii i rozważań oraz Współczesne zagadnienia pedagogiki specjalnej.Monografia Iwony Chrzanowskiej to praca jakiej w ostatnim dziesięcioleciu nie opublikowano. To gigantyczne zadanie twórcze z szeregiem subdyscyplinarnych i interdyscyplinarnych wątków. Warto zwrócić uwagę, że książka ma aspiracje ?wyjścia? poza tradycyjny podręcznik. Między innymi temu ma służyć podział książki na dwie części. Pierwsza niejako wprowadzająca w podstawy i tradycję pedagogiki specjalnej, druga traktująca o najważniejszych problemach dzisiejszej pedagogiki specjalnej. Autorka unika w dyskusji domniemań, posługuje się twardymi danymi empirycznymi i poprawną terminologią naukową. Przy czym autorce, co uważam jest niesłychanie ważne dla tego typu publikacji, udało się znaleźć kompromis pomiędzy naukowością a zrozumiałością tekstu. Książkę czyta się dobrze bez względu na poziom rozwoju naukowego. Będzie ona zapewne pomocna nie tylko dla studentów pedagogiki specjalnej, ale również dla wszystkich innych osób stykających się w swojej pracy zawodowej z osobami niepełnosprawnymi. 

Wstęp do nowego wydania IV Inspiracją do wydania rozszerzonej wersji Pedagogiki specjalnej. Od tradycji do współczesności jest towarzysząca nam od ponad roku sytuacja pandemii COVID-19. To wyjątkowe doświadczenie, postrzegane w kategoriach globalnego kryzysu zdrowotnego, zmienia świat. W momencie oddania publikacji wciąż jesteśmy w procesie walki z zagrożeniem, stąd jego konsekwencje odnoszące się do wszystkich obszarów życia człowieka są na ten moment jedynie przewidywaniami. Nie wiemy jak zmieni się rzeczywistość, w której żyjemy. Jaki będzie miało wpływ to czego doświadczyliśmy na naszą przyszłość? Czy spodziewać się należy głównie problemów i trudności, np. ekonomicznych, gospodarczych, czy może paradoksalnie kryzys ten zapoczątkuje jakieś zmiany pozytywne, np. dotyczące życiowych priorytetów, wartości, postaw. W tym kontekście, a w odniesieniu do obszaru pedagogiki specjalnej nowy rozdział 7: Globalne kryzysy a kwestia niepełnosprawności – życie w cieniu pandemii jest próbą rozpoznania tego jaki wpływ na życie osób z niepełnosprawnością mają obecne doświadczenia oraz jakie mogą być ich przyszłe konsekwencje. W materiale tym przybliżone zostały: informacje dotyczące tego czym jest wirus SARS-CoV-2 i choroba nim wywołana COVID-19; w podstawowym wymiarze omówione zostało zjawisko kryzysu, jego dynamika i fazy. W kolejnych podrozdziałach podjęte zostały rozważania dotyczące edukacji w dobie pandemii z trzech perspektyw: ucznia, nauczyciela i rodzica. Ostatnia część poświęcona jest sytuacji pracy. Za każdym razem główną osią rozważań czyniłam osobę z niepełnosprawnością, specjalnymi potrzebami edukacyjnymi. Nie było to łatwe, gdyż o ile dostępność do publikacji odnoszących się do problematyki COVID-19 koncentrujących się na populacji ogólnej, w ramach różnych dziedzin wiedzy nie była problemem, tak w kontekście zasobów, jak i możliwości dotarcia do nich (międzynarodowe zobowiązanie do pełnego udostępnienia, otwarty dostęp, bez żadnych technicznych ograniczeń), o tyle „wyłuskanie” z nich danych odnoszących się do populacji osób z niepełnosprawnością okazała się nie lada wyzwaniem. Znacznie mniej jest wyników badań, raportów, które poświęcone byłby całkowicie lub wyczerpująco rozważaniom stricte poświęconych zagadnieniu „COVID-19 - niepełnosprawność”. Jeśli nawet pojawiają się w nich treści dotyczące sytuacji osób z niepełnosprawnością w czasie pandemii, to są one raczej zdawkowe. […] Nie ma wątpliwości, że w przypadku osób z niepełnosprawnością choroby współwystępujące są znacznie częściej raportowane niż w populacji ogólnej. Trudno jednak znaleźć statystyki, czy wyniki badań naukowych, na taką skale jak w odniesieniu do populacji ogólnej, które odnosiłyby się do zachorowalności/śmiertelności na COVID-19 w populacji osób z niepełnosprawnością. […] Wydaje się zatem, że zasadne jest pochylenie się nad zagadnieniem sytuacji osób z niepełnosprawnością w pandemii, ale również jej konsekwencjami dla tej szczególnej grupy. Polscy badacze niemal od jej początku podjęli temat, a źródła prac i wynikające z tych działań ustalenia przedstawiam w dołączonym ostatnim rozdziale. Jego intencją jest zwrócenie uwagi na konieczność włączenia się naukowców i praktyków w z jednej strony diagnozowanie, z drugiej projektowanie obszarów wsparcia. Istnieje bowiem duże prawdopodobieństwo, że mogły one ulec zmianie. Niektórzy badacze mówią o spustoszeniach, zaprzepaszczeniu mozolnie wypracowywanych sukcesów rehabilitacyjnych, terapeutycznych wielu osób z niepełnosprawnością. Korzystając z okazji wznowienia, w IV wydaniu Pedagogiki specjalnej. Od tradycji do współczesności wprowadzono również pewne zmiany w innych częściach publikacji. Dotyczy to, np. podrozdziałów: 2.2. Uszkodzenia słuchu, 4.1. Wczesne wspomaganie rozwoju, 4.4.3. Kształcenie włączające. Również w niektórych innych miejscach wprowadzono pewne uaktualnienia. Myślę, że życzeniem każdego autora tego typu publikacji (o charakterze podręcznikowym), jest to, by nieustannie utrzymywał się status aktualności prezentowanych danych. Wymaga to właśnie, co jakiś czas, możliwości włączania nowych treści. Mam nadzieję, że sukcesywnie i w razie potrzeby będą one systematycznie wprowadzane już nie w tak dramatycznych okolicznościach. Łódź, Iwona Chrzanowska

Prezentowana monografia autorstwa trzech doświadczonych nauczycieli akademickich i jednocześnie praktyków dotyka problematyki postaw, doświadczeń i interakcji tworzących akademicką rzeczywistość.Publikacja składa się z trzech rozdziałów. Pierwszy dotyczy zagadnień wprowadzających do edukacji dorosłych i jej specyfiki, procesów i modeli uczenia się dorosłych, problemów związanych z edukacją osoby dorosłej, działaniami nauczyciela akademickiego a zasadami efektywnego nauczania studentów oraz z propozycjami metod aktywizujących i urozmaicających dydaktykę szkoły wyższej. Druga część związana jest z trudną drogą do edukacji osób z niepełnosprawnością, z respektowaniem ich praw nie tylko na uczelni, analizą statystyczną i implikacjami na przyszłość. Trzeci rozdział w głównej mierze został poświęcony stresowi i wypaleniu zawodowemu, kondycji psychicznej pracowników uczelni i studentów oraz możliwościom oddziaływań w zakresie poprawienia dobrostanu wspomnianych grup w zakresie zdrowia psychicznego.

Tematyka dotycząca przeciwdziałania przemocy obejmuje różne aspekty relacji między ludźmi, angażuje liczne środowiska oraz dyscypliny naukowe, w tym nauki o mediach i pedagogikę. Wciąż pojawiają się nowe analizy i nowe inicjatywy społeczne mające na celu ograniczenie destrukcyjnego oddziaływania technologii oraz ich negatywnego zastosowania przez człowieka. Trwają intensywne poszukiwania najwłaściwszych rozwiązań możliwych do realizacji w kontekście określonych uwarunkowań prawnych, ekonomicznych i społecznych występujących w różnych częściach świata. W dyskursie tym z różną intensywnością uczestniczą media, występujące nie tylko w roli przekaziciela informacji, ale również zajmują one określone stanowisko wobec zjawiska przemocy i cyberprzemocy. Problemy związane z przeciwdziałaniem przemocy są komentowane, a także upowszechniane i promowane, ale też kontestowane. Tematyka przeciwdziałania przemocy, ze względu na zainteresowanie społeczne i instytucjonalne, zajmuje relatywnie wiele miejsca we współczesnym dyskursie medialnym Z recenzji dr hab. Roberta Szweda Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II

Rodzina patchworkowa rodziną współczesną to prawdziwa historia, odczarowująca negatywne stereotypy macochy i ojczyma. Co najważniejsze, dająca czytelnikowi sprawdzone wskazówki i pomysły, jak tworzyć z sukcesem rodzinę patchworkową. Anna Andrzejczak – pedagog społeczny, bajkoterapeutka, autorka projektów dla dzieci w Polsce i za granicą. Przez lata doradca ds. innowacyjnych rozwiązań edukacyjnych. Seryjnie kochająca dzieci, miłośniczka słońca i dobrej kawy. Szczęśliwa żona, spełniona mama dwóch wspaniałych synów Adriana i Mateusza, z wyjątkową rolą cioci-przyjaciółki dla Marianny. Całą piątką tworzą wspólnie zgrany patchwork.

Monografia Agnieszki Dłużniewskiej jest dziełem wyjątkowym i nowatorskim oraz stanowi wartościowe i znaczące uzupełnienie ukazujących się na rynku wydawniczym pozycji z obszaru interdyscyplinarnych badań surdopedagogicznych. Jest cenną naukowo i bardzo potrzebną pozycją, opartą na wszechstronnym przeglądzie źródeł i wielopłaszczyznowym ujęciu problemów badawczych zogniskowanych na języku i jego roli w poznaniu.Monografię charakteryzuje świadoma interdyscyplinarność i polimetodologiczność badań... Rozumienie tekstu literackiego pokazane jest w ujęciu socjokognitywnym jako proces, który z jednej strony wymaga aktywizacji zasobów poznawczych i metapoznawczych ucznia z uszkodzonym słuchem, a z drugiej ustalania zawartych w tekście znaczeń w wyniku dialogu z innymi, kompetentnymi członkami wspólnoty interpretacyjnej. Uczynienie przedmiotem badań interpretacji tekstu literackiego z perspektywy językowej konceptualizacji rzeczywistości podstawą rozpoznawania i rozwijania potencjału poznawczego uczniów z uszkodzeniami słuchu jest nie tylko atrakcyjne poznawczo, ale także a może przede wszystkim, jeśli przyjmiemy pogląd, że nauka powinna służyć życiu ma niezaprzeczalny walor aplikacyjny.

Niniejsza książka dotyczy dorosłych dzieci z rodzin dysfunkcyjnych i została napisana specjalnie dla nich przez autorów, którzy również należą do tej grupy. (…) Napisaliśmy ją, aby przypomnieć tym z nas, którzy zdrowieją, na czym to zdrowienie polega, i że jest ono procesem, nie wydarzeniem. To także książka dla tych spośród nas, którzy wciąż błądzą w mroku – są sceptyczni, odczuwają złość lub czują się zagubieni i poszukują odpowiedzi na pytanie, dlaczego towarzyszą im właśnie takie emocje.   Trudno ci wchodzić w głębsze relacje z otoczeniem? Nie potrafisz stworzyć zdrowego związku? Nie radzisz sobie z rozwiązywaniem konfliktów? Jeśli chociaż na niektóre z tych pytań odpowiedziałeś twierdząco, być może przyszło ci dorastać w dysfunkcyjnej rodzinie.  Wielu z nas wiąże swoje kłopoty w dorosłym życiu z dorastaniem w domach alkoholików. Ale przecież istnieją też rodziny na inne sposoby szkodliwe dla rozwijających się w nich dzieci: tworzą je pracoholicy, przemocowcy, osoby borykające się z chorobami, również psychicznymi, perfekcjoniści, narcyzi… W tych rodzinach problemy takie jak chłód uczuciowy, znęcanie się oraz emocjonalne lub fizyczne zaniedbywanie determinują rzeczywistość dzieci, stając się z czasem niechcianym dziedzictwem.  Jeśli wychowałeś się w takim domu, jest bardzo prawdopodobne, że dziś nie potrafisz nawiązywać zdrowych relacji i masz zniekształcony obraz siebie. Być może stale odczuwasz złość, czujesz zagubienie, cierpisz z powodu uzależnienia czy depresji, nie umiesz zrozumieć targających tobą uczuć albo je wypierasz. Ale niestabilność emocjonalna rodzinnego domu, choć z pewnością odcisnęła na tobie piętno, nie musi prześladować cię przez całe życie. Dzięki tej książce możesz rozpoznać źródło swoich dzisiejszych problemów, a następnie, jak piszą autorzy, terapeuci John i Linda Frielowie, „wejść na drogę zdrowienia”. Być może właśnie ta książka będzie dla ciebie początkiem tego procesu.         Powyższy opis pochodzi od wydawcy.  

Publikacja jest adresowana przede wszystkim do rodziców małych dzieci, niepokojących się o ich rozwój, oraz osób, które już znają diagnozę i chciałyby w związku z tym dowiedzieć się więcej o autyzmie. Jej lektura może okazać się przydatna także osobom, które z racji swoich studiów czy pracy zawodowej interesują się autyzmem.Wydanie zaktualizowane zostało znacznie zmienione w stosunku do pierwszej wersji książki, opublikowanej w 2010 roku. W nauce, zwłaszcza w odniesieniu do tak intensywnie eksplorowanych zagadnień jak autyzm, dekada to ogrom czasu. Rozwinęły się nowe kierunki badań, opublikowano dziesiątki artykułów, powstały nowe koncepcje.

Książka prezentuje dwa nowe pojęcia: zaangażowanie w naukę i klimat w szkole, czym jest i co się na nie składa. Jakie czynniki wpływają na to, że uczniowie angażują się w naukę? Co składa się na klimat w szkole i dlaczego jest on kluczowy dla angażowania się uczniów w naukę? Na te pytania chciałby znać odpowiedź każdy nauczyciel i rodzic oraz pracownik zajmujący się podnoszeniem kompetencji uczniów, tj. psycholodzy i pedagodzy. Zaletą książki są zaprezentowane autorskie badania nad tą tematyką i wyniki porównawcze różnych szkół. Publikacja skierowana jest do szerokiej grupy odbiorców związanych z pracą w edukacji oraz rodziców dzieci w wieku szkolnym (nauczyciele, pracownicy oświatowi, psycholodzy, pedagodzy, studenci psychologii i pedagogiki, rodzice).

Polecamy kolejny wyjątkowy podręcznik akademicki w ramach serii autorskich podręczników akademickich Pedagogika Nauce i Praktyce pt. pt. Zarys ogólnej dydaktyki nauki. Podstawy i orientacje dla kształcenia nauczycieli, nauczania i badań edukacyjnych.Monografia nie prezentuje uniwersalnego podejścia do przygotowywania i prowadzania lekcji ze wszystkich przedmiotów i w każdym typie szkół ani propozycji wielofunkcyjnej dydaktyki szczegółowej, którą można by się posługiwać na wszystkich przedmiotach należących do podstawy programowej kształcenia ogólnego. Jest to zarys ogólnej dydaktyki nauki. Opracowano w nim koncepcję umożliwiającą dalsze formułowanie dyrektyw dydaktycznych odnośnie do propedeutyki nauki w wyższych klasach ostatniego poziomu systemu kształcenia ogólnego i na pierwszych latach studiów wyższych. Odwołując się do wybranych paradygmatów nauki i typów wiedzy wykorzystywanych w nauczaniu szkolnym i akademickim, w książce położono powtórnie nacisk na zależności zachodzące między nauczaniem i uczeniem się.Pojęcie dydaktyki stosuje się w niniejszym opracowaniu zgodnie z rozumieniem sięgającym swoimi korzeniami starożytnej Grecji. W jego centrum sytuują się czynności nauczania realizowane przez osoby nauczające i przyswajania przekazywanych treści przez uczącego się. To ostatnie dokonuje się w ramach procesu uczenia się wspieranego i zapośredniczonego przez nauczanie i jest od tego ściśle uzależnione. Współcześnie projektowanie i realizowanie dydaktyki jako nauki o nauczaniu straciło status oczywistości. W wielu koncepcjach dydaktycznych zarówno ogólnych, jak i szczegółowych (przedmiotowych) zrezygnowano w ogóle z pojęcia nauczania jako centralnej kategorii. Koncepcje te definiują siebie same jako teorie badające oraz analizujące dziedzinowe i ponaddziedzinowe uczenie się uczniów. Ta uwaga dotyczy nie tylko współczesnych projektów badawczych poświęconych nauczaniuuczeniu się, które trafniej należałoby określić jako uczenie sięnauczanie, lecz także analiz teoretycznych z zakresu filozofii edukacji. Ich autorzy dostrzegają co prawda powiązania między doświadczeniem i uczeniem się, jednak zależność między nauczaniem i uczeniem się, tj. byciem nauczanym lub uczeniem się w trakcie nauczania, w znacznym stopniu wykracza poza obszar ich zainteresowania. Jako potwierdzenie tego niech wystarczy wskazanie na współczesne opracowania poświęcone podstawowym pojęciom pedagogicznym, takim jak wychowanie i (samo)kształcenie. W większości z nich analizy prowadzone są z perspektywy czynności uczenia się, a nie nauczania.

Obszerna publikacja, którą przychodzi mi recenzować, stanowi swoistą syntezę zbierającą informacje dotyczące szkolnictwa w dobie staropolskiej. To spore [...] opracowanie składa się z czterech rozdziałów: pierwszy, Od systemu szkolnictwa do systemu edukacji, zawiera bardzo wnikliwie omówione reformy organizacji wewnętrznej szkolnictwa i systemów nauczania; drugi, Książki szkolne w programach nauczania i repertuarze wydawniczym, zawiera klasyfikację książek szkolnych i jej obecność w różnych typach oficyn drukarskich. Rozdział trzeci podejmuje temat architektury książki szkolnej, a czwarty ukazuje ją jako narzędzie alfabetyzacji.Podsumowując, praca jest interesująca. Kultura książki dawnej w Polsce ciągle jeszcze nie jest w pełni zbadana, a kompleksowe ujęcie tematu podręczników może pozwolić, by spojrzeć na ich ewolucję inaczej.Z recenzji dr hab. Klaudii Sochy(Katedra Edytorstwa i Nauk Pomocniczych, Uniwersytet Jagielloński)

Publikacja ta powstała, by pokazywać, że nasze relacje z innymi są ważne, potrzebne, czasami trudne, ale że warto o nie dbać, szanując przy tym siebie i innych. Uczniowie, wykonując ćwiczenia w niej zawarte: utrwalają pojęcia dotyczące rodziny i poznają różne jej modele; poznają role członków rodziny i relacje między nimi; poznają cechy relacji rówieśniczych, przyjacielskich, szkolnych; uczą się rozpoznawania, nazywania emocji i akceptowalnych sposobów ich wyrażania; uczą się, jak radzić sobie w konfliktowych sytuacjach; dowiadują się, czym są granice w relacjach między ludźmi i że należy je szanować; uczą się postrzegania danej sytuacji z perspektywy innych osób; dowiadują się, że budowanie dobrej relacji wymaga czasu i powinno być oparte na wzajemnej empatii i akceptacji; uczą się, że proszenie o pomoc w trudnych sytuacjach jest oznaką mądrości, a nie słabości; rozwijają umiejętności społeczne i komunikacyjne; trenują umiejętność czytania ze zrozumieniem, myślenie przyczynowo-skutkowe, koncentrację i wzbogacają słownictwo.

Książka popularnonaukowa dla najmłodszych. Czytelnicy znajdą w niej odpowiedzi na (prawie) wszystkie pytanie dotyczące ciała człowieka. Ile mamy kości? Dlaczego puszczamy bąki? Dlaczego musimy jeść? Dlaczego krew jest czerwona? Co się dzieje w naszym mózgu? A wszystko napisane językiem zrozumiałym dla dzieci i bogato zilustrowane.

Co zobaczę w morzu to pięknie ilustrowana wyszukiwanka dla najmłodszych dzieci, która zatrzyma ich uwagę na długi czas. Na kartach książeczki dziecko pozna mieszkańców mórz, nauczy się ich rozróżniać i nazywać. A najlepszą zabawą dla malucha będzie wyszukiwanie, wskazywanie i liczenie dowolnie wybranych elementów na bajecznie kolorowych stronach.

Co zobaczę w lesie to pięknie ilustrowana wyszukiwanka dla najmłodszych dzieci, która zatrzyma ich uwagę na długi czas. Na kartach książeczki dziecko pozna mieszkańców lasów, nauczy się ich rozróżniać i nazywać. A najlepszą zabawą dla malucha będzie wyszukiwanie, wskazywanie i liczenie dowolnie wybranych elementów na bajecznie kolorowych stronach.

Co zobaczę na łące to pięknie ilustrowana wyszukiwanka dla najmłodszych dzieci, która zatrzyma ich uwagę na długi czas. Na kartach książeczki dziecko pozna mieszkańców łąki, nauczy się ich rozróżniać i nazywać. A najlepszą zabawą dla malucha będzie wyszukiwanie, wskazywanie i liczenie dowolnie wybranych elementów na bajecznie kolorowych stronach.

Wszyscy zachwycają się dzieckiem, któremu nie obce są dobre maniery. Seria książeczek ""Magiczne słowa Leopolda"" to próba zachęcenia dzieci, do tego, aby ładnie się zachowywały i aby dowiedziały się, jak przyjemnie jest używać magicznych słów. Książki w tej serii pomogą dzieciom mądrze używać takich słów jak: przepraszam, proszę czy dziękuję.

Liczne badania naukowe potwierdzają, że istnieje aktywność, której podejmowanie wspiera nasze funkcje poznawcze, pamięć, wspomaga uczenie się języka i kontrolowanie własnych stanów emocjonalnych. Aktywność tę można podjąć w każdym wieku, ale najlepiej zrobić to przed 7. rokiem życia. W dodatku zajmowanie się nią to sama przyjemność! Czy chodzi o specjalny rodzaj ćwiczeń, magiczną pigułkę lub posiłek? Nie! Tą aktywnością jest edukacja muzyczna! Dr Anita Collins, nauczycielka muzyki, przez lata obserwowała swoich uczniów, zadając sobie pytanie: czy edukacja muzyczna może wpływać na inne obszary naszego funkcjonowania? Poszukiwania zaprowadziły ją w obszar fascynujących odkryć neuronauki. W książce Wszystko gra! Jak muzyka wspiera rozwój dziecka w przystępny sposób relacjonuje wyniki badań i pokazuje, jak ważnym elementem naszego życia jest świat dźwięków. Choć jestem nauczycielką uczniów szkół średnich, jestem zdumiona tym, jak słuchanie muzyki i edukacja muzyczna w każdym wieku, od pierwszego do ostatniego dnia życia, wpływa na rozwój naszego mózgu, na zmiany w nim i jego regenerację. (…) Dowiedziałam się, że niemowlęta słyszą głos matki, jakby to była muzyka, że połączenia neuronowe niezbędne, aby móc czytać, są aktywne, gdy maluch jest w stanie utrzymać stały rytm gry na bębnie, i że muzyka może kształtować mózg po urazie lub traumie. Okazuje się, że nauczanie muzyki – sekwencje akordów, niepokój związany z występami, zdolność efektywnego ćwiczenia – to nie tylko wiedza i umiejętności. Te elementy w rzeczywistości przyczyniają się do rozwoju człowieka. Z tekstu