Książka przedstawia kolejne dowody na to, że Homo sapiens jest dziełem przybyszów z Kosmosu, którzy w zamierzchłej przeszłości eksperymentowali na ziemskim materiale genetycznym, kreując przy tym najdziewniejsze hybrydy. Wyd. Prokop, U stóp Piramidy Cheopsa wykute w skale spoczywa najbardziej chyba zagadkowe dzieło rąk ludzkich -Sfinks. Przez wieki upatrywano w Sfinksie tylko mityczną istotę, ale już z końcem XVIII wieku lekarz Karl Gus-tav Carus, przyjaciel Goethego,, wysunął przypuszczenie, że Sfinks jest pozostałością i świadectwem „pradawnej, zapomnianej nauki". Jakiej nauki? Sfinks jest wprawdzie największym tego typu dziełem na świecie, ale nie unikatem. W starożytnym Egipcie uwieczniono w skałach tysiące takich wizerunków. Prastare posągi tych istot podziwiać można w muzeum archeologicznym w Bagdadzie. Jest tam też figurka sfinksa-kobiety o drobnych piersiach, z wielką głową na delikatnej szyi. Wejście do babilońskiej świątyni bogini Isztar zdobiły niegdyś posągi takich istot...

Książka opisuje utajnione badania armii amerykańskiej (przeprowadzane bez zgody, a nierzadko bez świadomości badanych), od których do niedawna rząd USA się odżegnywał. Sprawa nabrała innego charakteru, kiedy zainteresował się nią prezydent Bill Clinton, nie została jednak jeszcze do końca wyjaśniona. Organizacje sprzeciwiające się eksperymentom mind control proszą o przekazywanie wszelkich aktualnych informacji na ten temat. Adresy na końcu książki. Książka ta może kojarzyć się z serialem „Z archiwum X", ale w przeciwieństwie do odkryć Muldera i Scully zdarzenia i fakty, które opisuje, nie są fikcją. Fenomen ufonautów jest dla większości ludzi tematem trudnym do zaakceptowania. Niedorzecznością jest wierzyć, że miało się styczność z ufonautami lub obserwowało UFO, gdy czynniki oficjalne twierdzą, że coś takiego nie istnieje. Co więc robić, kiedy widzi się istoty wyglądające na ufonautów, a obok ludzi w mundurach armii amerykańskiej? Rząd USA zaprzecza takim rewelacjom. Zaprzecza też istnieniu żywych istot pozaziemskich. Relacje porwanych Amerykanów, mówiące o współpracy ufonautów i personelu wojskowego, nadają zjawisku uprowadzeń niepokojący wydźwięk. To zaś skłania uprowadzonych do zadania sobie kilku pytań: Czy porywają nas ufonauci? A może robi to nasz rząd? Niewykluczone że oba twierdzenia są prawdą - taki przynajmniej wniosek nasuwa się nieodparcie po lekturze Tajnych operacji.

Arkadiusz Miazga - urodzony w 1976 r. w Rzeszowie, z wykształcenia technik. Ufologią zajmuje się aktywnie od 1996 r. W 1999 r. wstąpił do małopolskiego Centrum Badan UFO i Zjawisk Anomalnych (CBUFOiZA), gdzie koordynował badania i rejestracje terenowe na obszarze Podkarpacia. W 2003 r. wziął udział w „Akcji Wylatowo” zajmującej się badaniami piktogramów zbożowych. W 2005 r. stał się badaczem niezależnym. Autor i bohater licznych artykułów w periodykach i gazetach. Publikował m.in. w magazynie „UFO”, „Czas UFO”, „Świat UFO” oraz „Gwiazdy Mówią”. Oprócz tego pasjonat i kolekcjoner militariów z okresu II wojny światowej, a także akwarysta. Mieszka w Ropczycach.

Historia uczy, że to, co dziś jest herezją, jutro może stać się prawdą powszechną. Czy zatem żyjemy w świecie, w którym granica między "herezją" a "prawdą uniwersalną" jest płynna? Czy to, co dziś jest dekalogiem społeczeństw, jutro stanie się heretyckim manifestem? Wnioski z lektury są Twoje.

Przepowiednie Davida Harklaya sprawdzają się z niezwykłą dokładnością. Z jednej strony czujemy respekt przed wskazówkami dotyczącymi naszego życia, z drugiej zaś wiemy, że stanowią dla nas dużą pomoc. Niosą przecież ze sobą spokój i pewność, że zrobiliśmy wszystko, by się ustrzec przed nieszczęściami.

Książka, która odsłania ukrytą rzeczywistość... Edgar Cayce, największe medium tego wieku, prowadzi nas po świecie, którego istnienie przeczuwamy w głębi duszy — świecie powtarzających się i niekończących narodzin. Odkrywa przed nami tajemnicę przenikającą wszechświat, stanowiącą jedną z jego fundamentalnych zasad. Uchylając przed nami w tej rewelacyjnej książce rąbka prawdy o reinkarnacji, wprowadza zarazem pogodę w codzienność każdego z nas. Dzięki niemu możemy inaczej spojrzeć na większość, nawet najbardziej skomplikowanych problemów. Cayce zasłynął z blisko stuprocentowej trafności swoich prognoz i realności wizji. Spróbujmy mu zaufać. Fragment książki Edgar Cayce o reinkarnacji CZY BIBLIA POTĘPIA REINKARNACJĘ? „Potrafię odnaleźć w Biblii wzmianki dotyczące reinkarnacji, i ty również możesz je tam znaleźć!" powiedział kiedyś Edgar Cayce. Mimo że czytał Biblię raz do roku przez wszystkie lata swojego życia, pierwszą jego reakcją w Day-ton była chęć ponownego przestudiowania Pisma świętego i odszukania w nim miejsca, gdzie czynnie potępiona zostaje teoria reinkarnacji. Nic takiego nie znalazł. Biblia również nie aprobowała reinkarnacji jako takiej, ale w Księdze Przysłów (8:22-31) Cayce odszukał tę, dziwnie poruszającą wzmiankę, odnoszącą się do Stworzenia:   «Pan mnie stworzył, swe arcydzieło, jako początek swej mocy od dawna, od wieków jestem stworzona, od początku, nim ziemia powstała. Przed oceanem istnieć zaczęłam (...) (...) Gdy niebo umacniał, z Nim byłam. (...) gdy kreślił fundamenty pod ziemię. Ja byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim, igrając na okręgu ziemi, znajdując radość przy synach ludzkich.» Czy musimy zakładać, że mowa o abstrakcyjnym wyobrażeniu nieznanego poety? A może powinniśmy spytać, kim była „ona"? Niezależnie od tego, jak niejasno wyraził się poeta, z pewnością nie była śmiertelnym stworzeniem, żyjącym 60 do 70 lat. Jeśli przyjmiemy, że „ona" jest ludzką duszą, przemawiającą ze swego źródła; w podświadomej pamięci, każda linijka wiersza nabierze sensu. Jest to tęsknota za odrzuconym Bogiem, nostalgiczne westchnienie za czasami nieskalanej radości doskonale oddające rozczarowanie duszy zmęczonej jałowym cyklem materialistycznych wcieleń na ziemi, duszy, która jak syn marnotrawny odcięła się od swego Ojca. Nie ma tu surowych „predestynacji i grzechu pierworodnego" Kalwina, wiszących nad nieszczęsnymi ludźmi skazanymi na potępienie zanim jeszcze wciągną pierwszy oddech, stanowiącymi potencjalne paliwo dla ogni piekielnych zanim zdążą opuścić łono matki. Nie jest to rozpacz kogoś przeklętego, lecz płacz zbłąkanej owieczki. A jak zinterpretujemy ten wers z Księgi Mądrości (8:19-20): « Byłem dzieckiem dorodnym i dusza przypadła mi dobra, a raczej, będąc dobrym wszedłem do ciała nieska-lanego.»? Kto osądza, co jest dobre, a co złe? Widać wyraźnie, że robi to sama dusza, jako skali porównawczej używając kryteriów swojego wcześniejszego zachowania. Nie rości sobie pretensji, by nazywać ją „dobrą" według kryteriów innych niż własne. I z całą pewnością nie mogłaby wiedzieć, czym jest „dobro", gdyby w równym stopniu nie poznała jego przeciwieństwa. Założenie, że w różnych wcieleniach dusze były zarówno dobre, jak i złe, pojawia się ponownie w Liście do Rzymian (9:11-14): « Bo gdy one (dzieci) jeszcze się nie urodziły, ani nic dobrego czy złego nie uczyniły (...) powiedziano jej (Rebece): Starszy będzie służył młodszemu, jak jest napisane: „Jakuba umiłowałem, a Ezawa miałem w nienawiści". » „Cóż na to powiemy? Czyżby Bóg był niesprawiedliwy? Żadną miarą!" Skoro Bóg nie jest „niesprawiedliwy", to dlaczego okazuje tak nieprawdopodobne uprzedzenie, bez powodu kochając Jakuba i nienawidząc Ezawa? Co mogło zdarzyć się przed ich stworzeniem? Gdzie, jeśli nie w niebie, mógł Ezaw popełnić swoje zbrodnie, skoro obaj wprost od Stwórcy trafili do łona Rebeki? Jeśli popełnił je w niebie, dlaczego nie strącono go stamtąd wraz z pozostałymi upadłymi aniołami, i od razu nie osadzono w piekle? Bardziej prawdopodobnym wydaje się, że grzeszyć nauczył się na ziemi, w śmiertelnym ciele, a powrót do życia pod postacią sługi swojego brata był aktem wynagrodzenia krzywd. « (...) Od wieku po wiek Ty jesteś Bogiem » — mówi Psalm 90 — «W proch każesz powracać śmiertelnym i mówisz: „Synowie ludzcy, wracajcie!" (...) Porywasz ich (jak powódź); stają się jak sen poranny, jak trawa co rośnie (...)». Spotykamy się z podwójnym znaczeniem słowa „poi wracać". Poeta połączył w jedno — plemiennego Jehowę i Stwórcę. Słuszniejsza byłaby z całą pewnością taka wersja: „Nie udało ci się powstrzymać śmiertelnych przed obróceniem się w proch". W owych czasach niebo! pojmowano jako wieczny stan statycznej doskonałości. „Jeśli słowa 'Synowie ludzcy, wracajcie!' oznaczają 'wracajcie do nieba' (gdyż w takim przypadku jedyną alternatywą byłoby piekło), wtedy trzy transpozycje od powodzi, przez sen, do rosnącej trawy byłyby nie tylko źle dobranymi obrazami retorycznymi, ale zupełnie nie łączyłyby się z tematem. Nawet jeśli przyjmiemy, że słowo 'powódź' oznacza dosłownie śmierć przez utonięcie (w końcu potop nie należał do tak odległej przeszłości), a 'sen' symbolizuje okres przejściowy pomiędzy śmiercią a zmartwychwstaniem w niebie, to 'trawa, która wyrasta o poranku' i tak będzie stanowiła osobliwy symbol życia niebiańskiego, gdzie wszystko jest doskonałe i nic się nie zmienia. Z drugiej jednak strony zmianom podlegają ziemskie pory roku. Każdej wiosny wyrasta trawa, aby ponownie umrzeć z nadejściem zimy, a reinkarnacja dusz następuje w podobnym cyklu". To samo nasuwa się podczas lektury Księgi Hioba (1:20-21): «Hiob wstał, rozdarł swe szaty, ogolił głowę, upadł na ziemię, oddał pokłon i rzekł: „Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam powrócę".» Starszy pan musiałby kompletnie postradać rozum, jeśli miałby na myśli dokładnie tę samą matkę, która wydała go na świat. Jeżeli jednak uznamy, iż Hiob nie był postacią historyczną, lecz symbolem duszy, to symboliczne znaczenie łona staje się od razu oczywiste. W takim razie przypowieść o Hiobie napomina człowieka, aby nigdy nie poddawał się rozpaczy, gdy wszystko wydaje się stracone. Dusza nie może rozpocząć nowego życia na ziemi, dopóki uprzednio „nie wróci do łona". A jaka nagroda spotka duszę, kiedy zamknie cykl ziemskich wcieleń i może, niczym syn marnotrawny, powrócić do Ojca, którego odrzuciła, gdy zdecydowała, że zamiast Niego będzie wysławiać samą siebie? « Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już nie wyjdzie na zewnątrz». (Apokalipsa świętego Jana 3:12). W Księdze Malachiasza (4:5) odnajdziemy chyba najbardziej przekonywający dowód. «Oto...» — mówi Mala-chiasz na pięć stuleci przed naszą erą — «... ja poślę wam proroka Eliasza przed nadejściem dnia Pańskiego, dnia wielkiego i strasznego.» Według Ewangelii świętego Mateusza (16:13), 500 lat później: «Gdy Jezus przyszedł w okolicę Cezarei Filipowej, pytał swoich uczniów: „Za kogo ludzie uważają syna człowieczego?" A oni odpowiedzieli: „Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze inni za Jeremiasza, albo za jednego z proroków." » W 10 wierszu 17 rozdziału następuje kontynuacja: «Wtedy spytali Go uczniowie: „Czemu więc uczeni w Piśmie twierdzą, że najpierw musi przyjść Eliasz?" On (Jezus) odparł: „Eliasz istotnie przyjdzie i naprawi wszystko. Lecz powiadam wam: Eliasz już przyszedł, a nie poznali go i postąpili z nim jak chcieli. Tak i Syn Człowieczy będzie od nich cierpiał. „Wtedy uczniowie zrozumieli, że mówił im o Janie Chrzcicielu.» Jakiż to logiczny proces myślowy pobudził uczniów do tak szybkiego wyciągnięcia podobnego wniosku, jeśli Jezus nie zapoznał ich dokładnie z prawami reinkarnacji? Herod ściął Jana Chrzciciela za ich życia, natomiast Eliasz był martwy już od pięciuset lat. Pomysł, że dusza może inkarnować, musiał być nieobcy również Herodowi, gdyż w Ewangelii świętego? Łukasza (9:7-8) czytamy: « O wszystkich tych wydarzeniach dowiedział się również tetrarcha Herod i był zaniepokojony. Niektórzy bowiem mówili, że Jan powstał z martwych; inni, że Eliasz się zjawił; jeszcze inni, że któryś z dawnych proroków zmartwychwstał. Lecz; Herod mówił: „Jana ja ściąć kazałem. Któż więc jest' Ten, o którym takie rzeczy słyszę?" I chciał Go zobaczyć ». Zwykła plotka nie wywołałaby zaciekawienia ortodoksyjnego monarchy. Oczyściłby swój dwór z zabobonnych głupców, rozpowszechniających podobne fantazje, i przestałby przywiązywać wagę do sprawy Jezusa. A co, w świetle powyższych słów, mamy sądzić o tym ustępie w Ewangelii świętego Jana (9:1-3): « Jezus przechodząc obok ujrzał pewnego człowieka, niewidomego od urodzenia. Uczniowie Jego zadali pytanie: „Rabbi, kto zgrzeszył, że urodził się niewidomym — on, czyjego rodzice?" Jezus odpowiedział: „Ani on nie zgrzeszył, ani rodzice jego, ale (stało się tak), aby się na nim objawiły sprawy Boże".» Jeśli by całkowicie odrzucano teorię reinkarnacji, Jezus zganiłby uczniów za zadanie tak głupiego pytania. Nowo narodzone niemowlę nie jest w stanie popełnić żadnego grzechu. Skoro więc przyczyną ślepoty był grzech, pytanie powinno być inaczej sformułowane: „Rabbi, czy to dziecko zostało pokarane za grzechy rodziców, czy też rodzice są bez grzechu?" Jezus zawsze był miłosierny; nawet kiedy „Przeklinał" drzewo figowe (w tym sensie, że rzucał na nie urok). Najwidoczniej odgadł, że gleba, w której zakorzeniło się drzewo, była tak zanieczyszczona, iż mogła zatruć jego owoce. Nigdy więc nie sugerowałby, że Bóg tylko po to pokarał ślepotą bezbronne dziecko, „aby się na nim objawiły sprawy Boże", malując tym samym przed oczami uczniów posępny obraz swego Ojca. Ale sprawy Boże niechybnie zostały objawione na duszy zamieszkującej ciało dziecka, jeśli ta dobrowolnie wybrała ślepotę, aby rozwinąć się szybciej dzięki cierpliwości i zrozumieniu. Zachowawcza filozofia Jezusa, zawierająca się w słowach „zbierzesz to, co zasiejesz", interpretowana z punktu widzenia karmy, nabiera doskonałego sensu. Odarta z podstawowej więzi z reinkarnacją ogranicza się do naiwnego banału, ponieważ niewielu ludziom udaje się w tym samym wcieleniu zebrać to, co zasiali. Uczniowie Jezusa byli prostymi rybakami i rolnikami. Jednak Jezus zmienia ton, kiedy rozmawia z wykształconym, światowym człowiekiem, jakim był Nikodem. Poniższe fragmenty Ewangelii świętego Jana (3 :3-14) interpretuje się zwykle, jako odnoszące się jedynie do wad i zalet chrztu. Jednakże sam tekst nie narzuca takiej interpretacji. Trudno wyobrazić sobie, by Jezus zniżał się do drobiazgowego roztrząsania nieistotnych rzeczy dotyczących właściwego postępowania Kościoła z uczniami prawa Sanhedrynu. Fragmenty nabierają jednak sensu gdy założymy, że Jezus karci mężczyznę, który nie powinien interpretować dosłownie symbolicznych słów Pana. Nie wydaje się, żeby Jezus zalecał chrzest jako lekarstwo na kłopoty Nikodema, kiedy mówi: «„Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się kto się nie narodzi powtórnie, nie może ujrzeć królestwa Bożego." Nikoden powiedział do Niego: „Jakżeż się człowiek ma narodzić będąc starcem? Czyż może powtórnie wejść do łona swej matki i narodzić się?" Jezus odpowiedział: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego. To, co się z ciała narodziło, jest duchem. Nie dziw się, że powiedziałem ci: „Trzeba wam się powtórnie narodzić. Wiatr wieje tam, gdzie chce i szum jego słyszysz, lecz nie wiesz, skąd przychodzi i dokąd podąża. Tak jest z każdym, kto narodził się z Ducha." W odpowiedzi rzekł do Niego Nikodem: „Jakżeż to się może stać?" Odpowiadając na to rzekł mu Jezus: „Ty jesteś nauczycielem Izraela, a tego nie wiesz (...) Jeśli wam mówię o tym, co jest ziemskie, a nie wierzycie, to jakże uwierzycie temu, co wam powiem o sprawach niebieskich? I nikt nie wstąpił do nieba, oprócz Tego, który z nieba zstąpił — Syna Człowieczego." » Przejdźmy do 34 wersu 8 rozdziału tej samej Ewangelii. Jezus, spierając się w świątyni z ortodoksyjnymi Żydami, przemawia tak lekce sobie ważąc ich uprzedzenia, że za swój trud zostaje obrzucony kamieniami. Zakładając, że spór koncentrował się jedynie wokół właściwego i niewłaściwego sposobu przeprowadzania chrztu, trudno pojąć, dlaczego Jezus dla tak błahego powodu marnował cierpliwość i siły. Jeśli jednak powodem sporu było odrzucenie przez Żydów reinkarnacji, logiczne stają się dalsze słowa Jezusa i gniew, jaki wzbudziły w Jego oponentach. « „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam; Każdy, kto popełnia grzech, jest niewolnikiem grzechu. A niewolnik nie przebywa w domu (w ciele) na zawsze, ale Syn przebywa na zawsze. Głoszę to, co widziałem u mego Ojca, wy czyńcie to, coście słyszeli od waszego ojca." W odpowiedzi rzekli do Niego: „Ojcem naszym jest Abraham." Rzekł do nich Jezus: „Gdybyście byli dziećmi Abrahama, to byście pełnili czyny Abrahama. Teraz usiłujecie mnie zabić (...) Tego Abraham nie czynił (...) Abraham, wasz ojciec, rozradował się z tego, że ujrzał Mój dzień; ujrzał go i ucieszył się!" Na to rzekli do Niego Żydzi: „Pięćdziesięciu lat jeszcze nie masz, a Abrahama widziałeś?" Rzekł do nich Jezus: „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Zanim Abraham stał się, JA JESTEM." » Dlaczego wzmianki dotyczące reinkarnacji są w Biblii tak odosobnione i fragmentaryczne? Czy to możliwe, że owych kilka istniejących przeoczono przez przypadek, podczas systematycznego okrawania oryginalnych tekstów greckich i hebrajskich? Na razie wystarczy, jeśli ustalimy, że Edgar Cayce zadowalał się faktem, iż akceptacja reinkarnacji w żaden sposób nie zwracała się przeciw Pismu świętemu. W rzeczywistości reinkarnacja wzmacnia argumenty Biblii. Reinkarnacja niewątpliwie dodaje logiki i mocy ostrzeżeniu: „Jeśli kto do niewoli przeznaczony, idzie do niewoli. Jeśli na zabicie mieczem — mieczem musi być zabity." (Apokalipsa świętego Jana 13:10). „Jak ty czyniłeś, tak będą postępować wobec ciebie; odpowiedzialność za czyny twoje spadnie na twoją głowę." (Księga Abdiasza 1:15). Ale chyba największe wrażenie wywiera ostrzeżenie skierowane, jak się zdaje do tych, których może najść pokusa, by sfałszować prawdziwe znaczenie Ewangelii dla własnego wywyższenia. Owego ostrzeżenia udziela Jezus w Ewangelii świętego Łukasza (11:52): „Biada wam, uczonym w Prawie, bo wzięliście klucze poznania; samiście nie weszli, a przeszkodziliście tym, którzy wejść chcieli." W nowo odkrytej, koptyjskiej Ewangelii świętego Tomasza, owo ostrzeżenie skierowane jest wprost do Kościoła: „Faryzeusze i skrybowie otrzymali klucze poznania i ukryli je. Nie weszli, ani nie pozwolili wejść tym, którzy tego chcieli."  Edgar Cayce o reinkarnacji Spis treści:   Wstęp KIM BYŁ EDGAR CAYCE? Rozdział l „CZY ŻYŁEM JUŻ WCZEŚNIEJ" Rozdział 2 JEŚLI ŻYLIŚMY WCZEŚNIEJ - DLACZEGO TEGO NIE PAMIĘTAMY? Rozdział 3 LUDZKA PODŚWIADOMOŚĆ JEST NIEŚMIERTELNA Rozdział 4 KARMA FIZYCZNA I UCZUCIOWA Rozdział 5 ELEMENT STRACHU W KARMIE UCZUCIOWEJ Rozdział 6 KARMA DOTYCZĄCA ZAWODU Rozdział 7 PRZEGLĄDY ŻYCIA DLA DZIECI Rozdział 8 CZŁOWIEK- OBCY NA ZIEM Rozdział 9 CREDO EDGARA CAYCE'A Rozdział 10 CZY BIBLIA POTĘPIA REINKARNACJĘ? Rozdział 11 SEKRETNA HISTORIA REINKARNACJI Rozdział 12 PROCESY CZAROWNIC W SALEM Rozdział 13 ECHA POSZUKIWAŃ BRIDEY MURPHY Rozdział 14 PRACA DOKTORA IANA STEYENSONA Rozdział 15 PRAWOŁASKI Rozdział 16 KARMA GRUPOWA Rozdział 17 WSPÓŁCZESNE NASTAWIENIE DO REINKARNACJI Rozdział 18 REINKARNACJA W PRZYSZŁOŚCI Rozdział 19 PODSUMOWANIE Dodatek PIĘTNAŚCIE KLĄTW PRZECIWKO ORYGENESOWI

Ta fascynująca książka opowiada historię niektórych z podróży poza granice życie, które autor odbył dzięki technikom poznanym w Instytucie Monroe’a. Mone mówi czytelnikom jak zdobyć tę wiedzę i ma nadzieję, iż czytelnik znajdzie tu coś co mu przypomni jego własne doświadczenia i zachęci do kontynuowania tej podróży.  Kontynuacja pionierskich eksploracji świata poza ciałem Roberta Monroe Zacząłem pisać serię Badanie Życia po Śmierci na długo zanim dowiedziałem się, że zostanę pisarzem, czy też. że moje zapiski staną się książką. Rozpocząłem w miesiąc po śmierci mojego przyjaciela, Roberta Monroe. Bob napisał trzy książki, które miały wpływ na moje życie: Podróże poza ciałem, Dalekie podróże oraz Najdalszą podróż - i założył The Monroe Institute, gdzie nauczyłem się odkrywać Życie po Śmierci. Jestem zwyczajnym człowiekiem. Jeśli jest między nami jakaś różnica, to jest nią tylko ciekawość, która już pozwoliła mi poznać, co kryje się w Życiu po Śmierci. Podążaj za swoją ciekawością, a ona doprowadzi cię do twojego własnego poznania Życia po Śmierci. A wtedy będziesz wiedział.

Co się dzieje z nami po drugiej stronie życia? Autor, badając świat przedstawia nam dowody na to, że śmierć fizyczna jest jedynie krótkim zdarzeniem dla naszej wiecznej świadomości.Za pomocą przełomowych technik, Moen projektuje siebie samego poza ciało i podróżuje poza śmierć, w nowe dziedziny życia. Jego podróże dają mu wiedzę dostępną jedynie dla tych, którzy zdolni są wychodzić poza ciało. Wraz z Moenem odbędziesz podróż do jądra Ziemi, zrozumiesz, na czym naprawdę polega astrologia, a nawet nawiążesz kontakt z istotami spoza Ziemi.Jeszcze bardziej fascynujący - i zdumiewający - jest jednak obraz społeczeństwa dusz, jaki przedstawia Moen, a także jego badania światów niefizycznych oraz coraz większe zrozumienie tego, co doświadczył i zobaczył.

Druga część serii ""Badanie Życia po Śmierci"", w której autor zabiera nas na naukę samodzielnego ""latania"", dzięki czemu przekonamy się, że świat ""Życia po śmierci"" naprawdę istnieje i, że możemy nawiązać z nim kontakt, zaznaczyć go na mapach i podróżować przez niego.

Siódmy tom z serii, podobnie jak poprzednie, jest publikacją skierowaną przede wszystkim do humanistów, w których kręgu zainteresowań naukowych znajdują się zagadnienia związane z dziejami ezoteryzmu zachodniego. Przedstawiamy w nim szesnaście prac polskich uczonych, poświęconych różnym zjawiskom zachodniego ezoteryzmu, które wpisują się w trzy nurty badawcze: metodologiczny, historyczny i historycznoliteracki. Autorami artykułów są uczeni reprezentujący różne dyscypliny humanistyczne, takie jak literaturoznawstwo, historia, kulturoznawstwo, psychologia, socjologia i religioznawstwo.

Zaproś magię do swojego życia. Bestseller "Magia" pomoże Ci radzić sobie z niedostatkami dnia codziennego, z ograniczeniami. Pokaże, co możesz ze swojego niedoskonałego życia wyeliminować, a co w nim wzmocnić. Przez ponad dwadzieścia stuleci słowa zawarte w świętym tekście zawsze intrygowały, wprawiały w zmieszanie i były mylnie rozumiane przez niemal wszystkich, którzy je czytali. Tylko niewielu ludzi na przestrzeni dziejów zdawało sobie sprawę, że słowa są zagadką i że kiedy ją rozwiążesz – kiedy odkryjesz tajemnicę – przed Twoimi oczami pojawi się nowy świat. W "Magii" Rhonda Byrne ujawnia światu swoją wiedzę, która zmienia życie. W niewiarygodnej dwudziestoośmiodniowej podróży uczy, jak stosować tę wiedzę w codziennym życiu. Bez względu na to, kim jesteś i czym się zajmujesz, bez względu na to, jaka jest Twoja obecna sytuacja materialna, Magia zmieni całe Twoje życie! By dowiedzieć się więcej o "Magii", odwiedź www.thesecret.tv.

Astrologia przedtem chodziła razem z astronomią; była zastosowaniem tej najbardziej bezinteresownej z nauk do życia codziennego, dawała chleb astronomom. Astrologowie ogłaszali coroczne judicja /…/ na rok następny, przepowiadające wpływy gwiazd na ludzi i państwa, mory i wojny, posuchy i ulewy; wydawali specjalne prognostyki z powodu komet, zaćmień i niezwykłych koniunkcji planet; oddzielnym osobom stawiali horoskopy, przepowiednie biegu życia wedle aspektów niebieskich. Astrologia łączyła się ściśle także z medycyną; pouczała kiedy puszczać krew i zażywać lekarstwa, przewidywała przebieg i wynik choroby oraz kuracji. Aleksander Bruckner Magia to sztuka czynienia rzeczy wykraczących poza możliwości ludzkie, przy pomocy demonów lub za pośrednictwem obrzędów zabronionych przez religię. Alchemia /…/ nazywana także filozofią hermetyczną, jest to ważna dziedzina nauk chemicznych zajmująca się sztuką przemiany metali. J. Collin de Plancy Jedna z ostatnich książek prof. Michała Rożka, zmarłego w czerwcu 2015 roku, ale jeszcze nie ostatnia, podejmująca tematykę magii, alchemii i horoskopów w kontekście historycznym i kulturowym.

 Stawianie pytań i szukanie na nie odpowiedzi tkwi w naturze człowieka. We współczesnym świecie cierpimy na nadmiar otrzymywanych informacji zwany szumem informacyjnym. Pojawia się potrzeba i konieczność umiejętnej, właściwej selekcji i interpretacji wielu informacji. Właśnie: właściwej – dla każdej jednostki może to oznaczać zupełnie coś innego. Zróżnicowane postrzeganie świata to swoisty fundament właściwego postrzegania świata. Właśnie o tym jest Przewodnik po Hiperprzestrzeni – to swoisty indywidualny dialog każdego z nas z nami samymi w roli głównej. Czy istnieje odpowiedź na każde pytanie? Zapewne nie, co nie oznacza, że nie należy wciąż poszukiwać odpowiedzi. Przedstawione w książce poglądy i opinie na temat wielu ważnych życiowych spraw nie powinny być traktowane jako jedynie słusznie obowiązujące. Powinny właśnie skłaniać do refleksji nad własnym życiem, własnym postępowaniem i jeśli okażą się pomocne, mogą w pozytywny sposób wpłynąć na nasze życie osobiste, rodzinne, zawodowe oraz społeczne. Książka zawiera opisy wielu prostych i łatwych do wykonania technik, które pozwalają kontrolować własne życie oraz zdrowie, które jest wypadkową naszych postaw i działań. Stewart pomaga nam odkryć, kim naprawdę jesteśmy, i realizować nasz ukryty potencjał. Uczy nas, że największym wyzwaniem jest zrozumienie, jak wzorce mentalne definiują rzeczywistość każdego z nas. Stewart uczy metod rozumienia i stosowania mentalnych narzędzi; jego nauki na temat hiperprzestrzeni otwierają oczy na prawdziwą naturę człowieka, umysłu i kosmosu. Maarten P., Holandia Śledzę pracę Stewarta od lat. Wiem z własnego doświadczenia, że podawane przez niego informacje są wiarygodne. Zawsze kiedy stosuję jego techniki, okazują się dokładnie tym, co było potrzebne. W pracach Janet można znaleźć szeroki wachlarz narzędzi pozwalających „wiedzieć wiedząc”, dzięki czemu każdy z nas może stać się swoim własnym autorytetem życiowym, osiągając jednocześnie optymalny wertykalny rozwój. Claus S., Niemcy

Dr Andrzej Kaczorowski, jeden z czołowych polskich hipnoterapeutów: " Hipnoza jest jedną z najciekawszych metod relaksu i terapii. Dzięki wprowadzeniu organizmu pacjenta w stan koncentracji na sobie, można wzmocnić w nim wszystkie siły, które pomogą mu zdrowo żyć, łatwo kontaktować się z ludźmi i bez strachu uczyć się nowych rzeczy. Odpowiednio zastosowane afirmacje hipnotyczne wyzwalają w pacjentach optymizm, pogodne spojrzenie na przyszłość, ułatwiają wyznaczenie sobie wymarzonych celów życiowych. Nie obciążone nawykowymi lękami myślenie daje nam do wyboru znacznie większy wachlarz możliwości, które do tej pory ukrywała nasza psychika. Hipnoza jest terapią całkowicie bezpieczną. Aby obalić ponure mity, które dzięki literaturze i filmom o niej krążą, często zapraszam pacjentów na pokazy, gdzie demonstruję hipnozę estradową połączoną z terapeutyczną. Hipnoza jest stanem sztucznie wywołanego snu za zgodą pacjenta. Głównymi zasadami prawidłowej terapii hipnotycznej jest zaufanie i współpraca między pacjentem i terapeutą. Zaufanie do umiejętności hipnoterapeuty i współpraca w dochodzeniu do zdrowia. Przez kilkanaście lat przeprowadzania seansów wypracowałem wiele autorskich, własnych metod leczniczych. Każdą terapię dostosowuję do konkretnego pacjenta lub schorzenia, na które cierpi. Pobudza samoregulację organizmu poprzez wzmocnienie odporności psychicznej i korekcję zdrowia poprzez wpływ psychologiczny".    - Autohipnoza na uwolnienie od nikotyny – czas: 57minut 15 sekund - Autohipnoza na uwolnienie od bezsenności – czas: 56 minut 43 sekundy - Autohipnoza na redukcję nadwagi – czas: 59 minut - Autohipnoza na uwolnienie od nałogu alkoholowego – czas 49 minuty 40 sekund - Autohipnoza na uwolnienie od depresji – czas: 58 minut 45 sekund - Autohipnoza na pamięć i koncentrację – czas: 58 minut 24 sekundy - Autohipnoza na poczucie własnej wartości – czas: 68 minut 20 sekund - Autohipnoza na odprężenie i relaks – czas: 40 minut - Autohipnoza na sukces i dobrobyt – czas: 65 minut

Wyobraź sobie przewodnika, który z góry wie, co cię czeka i który pomoże ci osiągnąć sukces, szczęście i spełnienie. System UltraUmysł według Josego Silvy pokazuje, jak uwolnić niezwykłe siły własnego umysłu i wykorzystywać je, by połączyć się z Wyższą Siłą i otrzymać od niej wskazówki potrzebne do osiągnięcia sukcesu, szczęścia i spełnienia. Jose Silva wierzył, że każdy może osiągnąć sukces, szczęście i spełnienie. Martwiło go, że wielu ludzi tego nie doświadcza. Rozwinął System UltraUmysł, by pomóc ludziom osiągnąć ich ostateczne przeznaczenie. Jose Silva znany jest z tego, że uczył, jak coraz lepiej wykorzystać możliwości ludzkiego umysłu. Milionom ludzi pomógł odkryć naturalną intuicję i zdolności medialne poprzez nowy sposób myślenia - na częstotliwości mózgowej alfa. Dzięki Systemowi UltraUmysł, który Jose Silva rozwinął tuż przed śmiercią, dowiadujemy się, jak dzięki myśleniu w alfa uzyskać kontakt i porozumiewać się z Wyższą Siłą - Wyższą Inteligencją. Dzięki Systemowi UltraUmysł Josego Silvy poznacie też serię technik samodoskonalenia, pomocnych w pozbywaniu się wszelkich ograniczeń na drodze do pełnego sukcesu i w wypełnianiu swej życiowej misji. Nauczycie się również, jak rozwinąć specjalny plan, który pomoże wam postępować według instrukcji, które otrzymacie od Wyższej Inteligencji.Ultraumysł według Jose Silvy Twoja droga do sukcesuSpis treści Przedmowa 11 Wstęp 17 Część I: Wprowadzenie do technik Silvy Rozdział 1. Pomoc od wyższej siły 29 Rozdział 2. Właściwa głębia 53 Rozdział 3. Właściwe nastawienie 65 Rozdział 4. Właściwa komunikacja 89 Część II: Poszerz swoje możliwości Rozdział 5. Ćwiczenia 117 Rozdział 6. Spraw, by twój mózg robił to, czego chcesz 121 Rozdział 7. Programuj obrazami 129 Część III: Specjalistyczne wskazówki Rozdział 8. Programowanie snów 141 Rozdział 9. Uzdrawiająca energia 147 Rozdział 10. Radzenie sobie z inwalidztwem 151 Rozdział 11. Z wiekiem stajemy się lepsi 155 Rozdział 12. Budując lepsze relacje 161 Rozdział 13. Dziecko marzeń 169 Rozdział 14. Wychowanie dzieci 177 Rozdział 15. Uzdrawiając rodzinę 193 Rozdział 16. Medyczny przełom 199 Rozdział 17. Techniki Silvy w zdrowiu psychicznym 209 Rozdział 18. ESP dla menedżerów 213 Rozdział 19. Intuicyjne zarządzanie 225 Rozdział 20. Intuicyjna sprzedaż 231 Rozdział 21. Telemarketing wolny od stresu 237 Rozdział 22. Sukces w marketingu bezpośrednim 245 Rozdział 23. Agencja public relations 255 Rozdział 24. Przedsiębiorca z intuicją 261 Rozdział 25. Zaawansowana komunikacja 267 Rozdział 26. Subiektywna edukacja 275 Rozdział 27. Sportowiec z intuicją 283 Rozdział 28. Techniki Silvy w pracy socjalnej... 289 Rozdział 29. Duchowy przywódca 301 Rozdział 30. Żądaj swej twórczej spuścizny 309 Rozdział 31. Rozwijanie zdolności medialnych .. 323 Rozdział 32. Techniki Silvy przydatne w innych dziedzinach .... 335 'Bibliografia 341

Jeśli chcesz żyć w zgodzie z Kołem Roku i korzystać z mocy wiccańskich świąt, to koniecznie zapoznaj się z szóstą już książką z serii Sabaty. Publikacja prezentuje wiedzę na temat tradycyjnego, jak i współczesnego świętowania obchodów końca starego roku i początku zimy. Samhain, obchodzony w nocy z 31 października na 1 listopada, sprzyja kontaktom z duchami przodków, pożegnaniu z przeszłymi działaniami oraz spojrzeniu w głąb siebie. To czas przygotowania się do pory zimowego zastoju. Książka zawiera proste rytuały, inwokacje i zaklęcia, dzięki którym w pełni wykorzystasz energię i moc sabatu Samhain. Ponadto prezentuje tradycje Samhain, co ułatwi ci zrozumienie niezwykłej magii wiążącej się pożegnaniem starego roku i sprawi, że z łatwością i radością będziesz obchodzić to święto współcześnie. Odpowiednimi działaniami dodasz sobie siły na nadchodzący rok, zaś aura tego święta pomoże ci podjąć nowe postanowienia na najbliższy czas i sprawi, że z większym zapałem ruszysz przed siebie. Poznaj sekrety Samhain i w pełni korzystaj z mocy tego sabatu!

Angielska wersja książki Wandy Prątnickiej p.t. "Opętani przez duchy - Egzorcyzmy w XXI stuleciu". Tytuł: "Possessed by Ghosts - Exorcisms in the XXI century". Wspaniale przetłumaczona na język angielski przez angielskiego pisarza polskiego pochodzenia, Jacka Laskowskiego z Londynu. The subject of the book could be a panacea for very many of our world's misfortunes. From various states of mental disturbance, deviations, dependencies, severe psychiatric illnesses including those requiring isolation, through to chronic diseases or those that are considered to be incurable. The question of ghosts also applies to various everyday situations like the demanding behavior of a family member, difficulties with learning, with people close to one, work colleagues or business associates. They often lead to helplessness, loneliness, isolation, or to difficult financial, health and social situations. What is a frequent cause of various diseases, misfortunes, lesser or greater failures? How can one deal with them, how can one guard against them in the future?

Mandalą może być każdy okrągły, spontanicznie stworzony rysunek. Zawarte w nim barwy, formy, ich układy i wzajemne relacje odzwierciedlają psychiczny stan ich autora. Komponowanie mandali, któremu towarzyszy wyciszenie umysłu, jest rodzajem kontemplacji, wyprawą w głąb własnej psychiki, spotkaniem z jaźnią. Książka S. Fincher podaje systematyczne, lecz otwarte instrukcje dotyczące tworzenia tych rysunków oraz sugestie co do ich interpretacji, prowadzącej do lepszego poznania samego siebie. Tworzenie mandali jest zadziwiającą przygodą. Biorąc do ręki farby lub kredki, ze zdumieniem odkryjesz istnienie ustrukturyzowanej symboliki swojej własnej nieświadomości, a także jej łączność z uniwersalnymi symbolami ludzkości. W twoich rysunkach pojawią się motywy i schematy, których znaczenie dla twojego życia będą z niepokojącą precyzją tłumaczyć starożytne, średniowieczne i nowożytne tradycje wielu kultur. Każdy z nas jest cząstką ludzkości, żyjącej i rozwijającej się nieprzerwanie od tysiącleci jako jeden organizm. Obecność w tobie przebogatego doświadczenia całego gatunku ludzkiego nigdy nie ujawnia się wyraźniej niż w tworzeniu mandali.  

Wspaniały przewodnik po symbolice znaków i planet, napisany przez doświadczonego astrologa - praktyka. Opisuje w sposób bardzo dokładny każdy znak zodiaku. Ukazuje Twój charakter, uzdolnienia, możliwości, upodobania, skłonności - wszystko, co ma bezpośredni wpływ na Twoje życie. Pozwala lepiej poznać i zrozumieć nie tylko nas samych, ale również naszych przyjaciół i partnerów.

Praktyki zawarte w tej książce umożliwią ci osiąganie pożądanych celów oraz rozbudzenie nowych możliwości dzięki kilkusetletniej tradycji ludowej.