Wybór pism czołowego publicysty politycznego i krytyka literackiego II RP, twórcy jednego z najważniejszych pism drugiej połowy lat trzydziestych tygodnika Prosto z Mostu, na którego łamach kariery zaczynali między innymi Jerzy Andrzejewski, Konstanty Ildefons Gałczyński i Jerzy Waldorff, autora związanego z ruchem narodowo-demokratycznym, ale poszukującego własnej formuły dla myśli polskiej w obliczu gwałtownych sporów ideowych okresu międzywojennego, napiętej sytuacji wewnętrznej w Polsce, narastającego zagrożenia ze strony ZSRS i Niemiec, a następnie po klęsce wrześniowej 1939 roku zniewolenia Polski przez Niemcy i Sowietów. Teksty Piaseckiego to kronika tych burzliwych czasów i wciąż dający do myślenia wyraz obaw i nadziei jednego z największych polskich talentów publicystycznych, którego życie przedwcześnie przerwali niemieccy okupanci, rozstrzeliwując go 12 czerwca 1941 roku w podwarszawskich Palmirach.
Wybór pism polityka i poety, jednego z najważniejszych uczestników sporów ideowych i artystycznych między klasykami a romantykami oraz ważnych wydarzeń politycznych doby Księstwa Warszawskiego i Królestwa Polskiego. W tomie znalazły się między innymi jego wspomnienia i rozważania dotyczące życia politycznego lat 1815-1830, powstania listopadowego i ważnych postaci tego okresu (cara Aleksandra I, gen. Józefa Zajączka, księcia Franciszka Ksawerego Druckiego-Lubeckiego i Joachima Lelewela), a także pisma z 1812 roku związane z wyprawą na Rosję Napoleona I oraz ody poświęcone wielkości i upadkowi francuskiego cesarza.
Rozmowy Macieja Mazurka z Bronisławem Wildsteinem o kulturze, cywilizacji, literaturze, ideach, losach i postawach.
„Gdy ktoś płynie pod prąd dominującej ideologii, zaczyna być atakowany i to wcale nie wyłącznie, a nawet nie głównie na merytorycznym poziomie. […] Przede wszystkim takiego człowieka się dezawuuje. Nie rozmawia się z nim, nie przeciwstawia argumentów, nie słucha ich, tylko potępia się go, a w najlepszym wypadku diagnozuje, a jego poglądy uznawane są za syndrom choroby, nerwicy najczęściej. To zwalnia z obowiązku rzeczowej polemiki. […] ci, którzy mówią o otwartości, odmawiają jej, odmawiają otwarcia na inne niż własne argumenty. Tacy, którzy mówią o tolerancji, odmawiają jej innym niż swoje poglądom. Ci, którzy mówią dużo o racjonalności, odmawiają odwołania się do niej w debacie. To charakterystyczne dla tego systemu, który jest dokładnym zaprzeczeniem deklarowanych haseł”.
Bronisław Wildstein pisarz i publicysta, stale publikuje w tygodniku „Sieci”. Działacz opozycji antykomunistycznej, współtwórca Studenckiego Komitetu Solidarności (1977), zaangażowany w tworzenie Solidarności i NZS. W latach 80. współzałożyciel i redaktor naczelny emigracyjnego miesięcznika „Kontakt”. Po powrocie do Polski m.in. dyrektor Radia Kraków, zastępca redaktora naczelnego dziennika „Życie”, prezes TVP (2006-2007), twórca i redaktor naczelny TV Republika (2012-2014). Autor licznych artykułów oraz programów radiowych i telewizyjnych. Odznaczony m.in. Orderem Orła Białego, nagrodą im. Lecha Kaczyńskiego i Laurem SDP. Uznaje się przede wszystkim za pisarza. Opublikował siedem powieści (dwie zostały sfilmowane, a jedna zaadaptowana do teatru), trzy tomy opowiadań, dramaty i dziesięć książek publicystycznych oraz eseistycznych. Laureat m.in. Nagrody Kościelskich i Józefa Mackiewicza. Tłumaczony na wiele języków.
Maciej Mazurek, dr, publicysta, malarz, poeta, krytyk sztuki. Pracował w TVP Kultura oraz w redakcji „Arteonu” i „Sztuk Pięknych”, redaktor naczelny pisma „Arttak-Sztuki Piękne”, prezes Radia Poznań (w zawieszeniu). Autor kilku książek i tomików poetyckich.
Roztargniona psia psychoterapeutka, kiczowata wróżka pijaczka i nieco szalona zawodowa płaczka pogrzebowa, która najbardziej lubi rzucać się do grobu za trumną. Trzy nietuzinkowe kobiety, których losy w jeszcze dziwniejszy sposób łączą się ze sobą i przeplatają. I czwarta, nieco ukryta bohaterka Bruksela, w której akcja się toczy, a którą poznajemy nie przez pryzmat instytucji unijnych, ale cmentarzy i parków. Dużo czarnego humoru, tyle samo surrealizmu, lekkiej złośliwości i elementów kryminalnych plus celne obserwacje społeczne. Powieść, która pozwala oderwać się od codzienności i problemów. I która bawi. Dominika Ćosić: z pochodzenia Polka i Serbka, z wykształcenia slawistka, z zawodu dziennikarka i publicystka. Z pasji podróżniczka. Od 2005 r. jest korespondentką polskich mediów w Brukseli. BRuxELles to jej piąta książka, a druga powieść w dorobku.
Wybór pism ważnego uczestnika dyskusji politycznych i ideowych ostatnich lat Pierwszej Rzeczypospolitej, oskarżyciela w najsłynniejszym procesie politycznym tamtych czasów (z oskarżonym Adamem Ponińskim), ideologa republikańskiego, obrońcy wolnej elekcji, przeciwnika tronu dziedzicznego, polemisty m.in. Hugona Kołłątaja, autora głośnego zamieszczonego w tomie wystąpienia przed rewolucyjnym Konwentem, którym chciał pozyskać wsparcie Francji dla chylącej się do upadku Polski.
Wybór pism polityka narodowo-demokratycznego, aktywnego w autonomicznej Galicji i II RP. Zawiera dwadzieścia tekstów i mów poświęconych m.in. zagadnieniu etatyzmu, polityce polskiej w realiach państwa zaborczego, kwestii granic i konstytucji odrodzonej Polski, przyczynom i sposobom usunięcia drożyzny w Polsce, kryzysowi gospodarczemu i politycznemu lat 20-tych, sprawie ukraińskiej na Ziemi Czerwieńskiej.
Wybór pism polskiego myśliciela politycznego i pisarza, który stał się czołowym uczestnikiem życia intelektualnego Francji. Tom zawiera tytułową analizę wydarzeń Wiosny Ludów i dwa nietłumaczone dotąd na język polski teksty poświęcone ideom politycznym i praktycznej polityce schyłku lat 40-tych i lat 50-tych XIX wieku. Pisma Chojeckiego są wartką opowieścią o wydarzeniach tego burzliwego okresu o wielkim znaczeniu dla dalszego biegu politycznych spraw Europy. Ukazują, jak nadzieje wiązane z rewolucyjnym zrywem we Francji i kilku innych krajach Europy także na ziemiach polskich zostały skonfrontowane z rzeczywistością walk frakcyjnych zwolenników gruntownych zmian społecznych i politycznych oraz oporem zwolenników porządków przedrewolucyjnych.
Wybór pism czołowego myśliciela socjalistycznego schyłku okresu zaborów i II RP, ukazujący główne wątki jego refleksji politycznej i społecznej.
„Ludwik Krzywicki do dziś pozostaje […] myślicielem niepokornym. Kiedyś rewolucyjność jego myśli skierowana była przede wszystkim przeciw siłom zachowawczym, które hamowały postęp społeczny, nie chcąc wziąć na swe sztandary postępowych haseł walki o poprawę bytu najuboższych. Dziś jego niepokorność może drażnić zarówno bezkrytycznych prawicowych zwolenników wolnego rynku, jak i sympatyzujących z lewicą zwolenników polityki tożsamości, która silne przekonanie o istnieniu obiektywnych faktów społecznych, dominacji kwestii bytowych nad tożsamościowymi czy esencjalizm płciowy uznaje za przejaw myślenia archaicznego”.
Wybór pism wykładowcy Politechniki Lwowskiej i Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie, uczestnika toczonych w II RP dyskusji o ideach politycznych i ustroju. Znajduje się wśród nich jego najważniejsze dzieło Państwo antyczne i jego renesansy. Analizuje w nim cechy państw starożytnych – zwłaszcza greckich państw-miast oraz republiki rzymskiej i cesarstwa rzymskiego – i późniejszą ewolucję zasad i praktyk ustrojowych aż po ich oblicze z międzywojennej Europy. Pokazuje, jak idee starożytne powracały w różnych formach w kolejnych dwóch tysiącleciach i przedstawia czynniki, które determinowały kolejne ustrojowe przemiany. Tom uzupełniają teksty o centralizmie, samorządzie oraz dylematach politycznych i ustrojowych II RP.
Książka o zmaganiach Polaków z Rosją w XIX i na początku XX wieku – i o próbach porozumienia się z nią. Studium przypadków, ukazujących polskie myślenie i działanie polityczne w zderzeniu z myśleniem i działaniem politycznym Rosjan – analiza konfrontacji polsko-rosyjskiej na polu idei i praktyki politycznej, której dzieje wciąż dają wiele do myślenia.
„Nie możecie przeszkodzić, by was nie połknęli [potężni sąsiedzi] – postarajcie się przynajmniej, by nie mogli was strawić. [...] Jeżeli potraficie dokonać tego, by Polak nigdy nie mógł zostać Rosjaninem, ręczę, że Rosja nigdy nie ujarzmi Polski" – te słowa Jana Jakuba Rousseau, zawarte w jego Uwagach o rzą?ie Polski, skierowanych do konfederatów barskich, są nieraz przytaczane dla opisania głównego dylematu, który stanął przed kolejnymi generacjami Polaków epoki Wielkiej Niewoli. Rosja i wybór strategii wobec niej pozostawały przez trzy wieki kluczowym wyzwaniem dla polskiej polityki. Stanowiły także centralny wątek sporów o tożsamość i szanse przetrwania na obszarze Międzymorza. Zamieszczone w tym tomie studia są próbą zarysowania przynajmniej części z tych dylematów i zarazem najważniejszych z dokonywanych w tej kwestii wyborów. Klamrą tematyczną łączącą te teksty jest zatem zagadnienie wyboru strategii oraz postaw Polaków, które pozwoliły im „nie dać się strawić" imperium". (ze Wstępu)
Henryk Głębocki – historyk, wykładowca Instytutu Historii Uniwersytetu Jagiellońskiego, pracownik Instytutu Pamięci Narodowej oddział w Krakowie, badacz Europy Środkowej i Wschodniej, zwłaszcza historii Polski i Rosji, autor m.in. książek Fatalna sprawa: kwestia polska w rosyjskiej myśli politycznej (18561866) (2000), Policja tajna przy robocie. Z dziejów państwa policyjnego PRL (2005), Kresy Imperium: szkice i materiały do dziejów polityki Rosji wobec jej peryferii (XVIIIXXI wiek) (2006), „Diabeł Asmodeusz" w niebieskich binoklach i kraj przyszłości: hr. Adam Gurowski i Rosja (2012).
Książka o konserwatywnych ideach, ich źródłach i ewolucji w tradycji anglosaskiej, o pożytkach z twórczego nawiązywania do dziedzictwa i potrzebie pracy, by nie zostało ono zaprzepaszczone oraz o konserwatywnym życiu. Jej autor należy do czołowych współczesnych myślicieli politycznych. Ukazuje on dawne sukcesy konserwatystów w USA i Wielkiej Brytanii i wskazuje, dlaczego w ostatnich kilkudziesięciu latach znaleźli się oni (nie tylko) tam w defensywie, nawet jeśli czasem znajdują się w głównym nurcie zachodniego życia politycznego i intelektualnego. To zarazem książka o współczesnych sporach o ideologię, politykę i kulturę, w których konserwatyzm jeśli będzie poważnie traktowany przez samych świadomych swych korzeni konserwatystów wciąż może stanowić skuteczną alternatywę dla dominujących obecnie w wielu krajach Zachodu nurtów lewicowo-liberalnych. [] w tych samych latach, kiedy amerykańscy i brytyjscy konserwatyści licznie zajmowali stanowiska we wszystkich gałęziach rządu, często pojawiali się w głównych mediach i napisali wiele bestsellerowych książek tradycje polityczne i religijne, które przez wieki zapewniały stabilność i ciągłość tym krajom, zostały poważnie nadszarpnięte lub całkowicie zniszczone. Owo szokujące unicestwienie anglo-amerykańskiego dziedzictwa kulturowego pociągnęło za sobą stłumienie lub napiętnowanie wielu najważniejszych idei i instytucji, wokół których zbudowano życie w Wielkiej Brytanii i Ameryce, w tym między innymi Boga i Pisma, narodu i wspólnoty, małżeństwa i rodziny, mężczyzny i kobiety, szacunku i lojalności, szabatu i świętości. W dużej mierze było to możliwe dlatego, że na każdym nowym etapie trwającej rewolucji kulturalnej znajdowali się samozwańczy konserwatyści, którzy byli gotowi szybko ogłosić przegraną bitwę i zachęcić swoich kolegów do zaakceptowania nowego porządku i pójścia dalej. Nie wynikało to wyłącznie z nadmiernego pragmatyzmu politycznego lub słabości charakteru, choć odegrały one pewną rolę. W tym kontekście pojawia się również zdumiewający stopień ignorancji. Wielu konserwatystów o dobrych intencjach naprawdę nie wie już, dlaczego należałoby zachować i wzmocnić pewne idee i instytucje. [] W niniejszej książce przedstawiłem argumenty przemawiające za anglo-amerykańskim konserwatyzmem w moim rozumieniu. Skontrastowałem ten rodzaj konserwatyzmu z ideami, które uważam za jego głównych rywali w dzisiejszym demokratycznym świecie: oświeceniowym liberalizmem i odnowionym marksizmem. (fragment książki) Yoram Hazony, filozof, badacz Biblii, teoretyk polityki, absolwent uniwersytetów Princeton i Rutgers, przewodniczący Edmund Burke Foundation i prezes Herzl Institute, czołowy przedstawiciel nurtu narodowego konserwatyzmu, autor m.in. głośnej książki The Virtue of Nationalism (2018), uznanej w 2019 r. konserwatywną książką roku przez Intercollegiate Studies Institute. Mieszka w Jerozolimie z żoną i dziećmi.
Wybór pism jednego z czołowych publicystów i dziennikarzy zajmujących się w II RP Rosją sowiecką, znanego też pod pseudonimem Otmar, korespondenta prasowego w Moskwie i w czasie wojny fińsko-sowieckiej. W tomie znalazły się trzy jego książki o tej tematyce: Nowa Rosja, Kreml na biało i Sowieckie zbrojenia moralne oraz inne jego teksty o sowieckiej polityce zagranicznej i sytuacji wewnętrznej w ZSRS w latach 30. oraz o wojnie Sowietów z Finami. To wszechstronny obraz ówczesnej rzeczywistości i złudzeń, jakie sytuacja w Związku Sowieckim wywoływała u części obserwatorów, w tym także, choć przejściowo, u samego Bersona.
Tom zawierający wielki międzynarodowy bestseller gwiazdy literatury II RP Ferdynanda Ossendowskiego słynną powieściową biografię wodza bolszewików, a także osiem innych tekstów tego zagorzałego antykomunisty, który pisał w nich nie tylko o rzeczywistości sowieckiej, ale i o degenerujących świat prądach ideowych, których komunizm w wydaniu sowieckim był najbardziej zbrodniczym wyrazem.
Transnaród. Trakrat o polityce III RP, jej najważniejszych wydarzeniach, trendach, cechach. O politykach, którzy uczynili ją taką, jaka jest, ich tryumfach i klęskach oraz o innych aktorach, jak media, którzy wpływają na jej kształt, będąc współodpowiedzialnymi za jej poziom. I o narodzie, który wciąż szuka swej politycznej formy w miarę zmian w kulturze, obyczajach i poziomie życia. Autor nie jest bezstronnym kronikarzem tych złożonych procesów, lecz ich interpretatorem. Przedstawia inspirujące do dyskusji wyjaśnienie, dlaczego polska polityczna rzeczywistość wciąż wzbudza tyle emocji i niezadowolenia.
„Sytuacja filozofa nie wygląda [...] zachęcająco. To, o czym naprawdę wie i co poznał – idea państwa i jej konieczne składowe – nie przekłada się bezpośrednio na praktykę polityczną. Aby te rozumne elementy mogły być wcielane w życie, muszą najpierw zostać zaakceptowane przez ogół, a przynajmniej przez większość ludzi, których umysły wpatrzone w cienie takiej czy innej jaskini poddane są wpływom takich czy innych sofistów – kreatorów wirtualnej rzeczywistości. Filozof, przebywając wraz z innymi w politycznej jaskini złudzeń i kłamstw, porusza się po terytorium, które również dla niego jest niejednoznaczne, nieprzejrzyste i niepewne, i na którym łatwo mu się zagubić. Jedno jest pewne – dla kogoś, kto przestaje pytać: «jak jest naprawdę?», droga przez królestwo cieni staje się drogą bez powrotu".
Zbigniew Stawrowski, profesor nauk społecznych, filozof polityki, wykładowca Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, dyrektor Instytutu Myśli Józefa Tischnera, członek Ośrodka Myśli Politycznej, autor książek Prawo naturalne a ład polityczny (2006), Niemoralna demokracja (2008), Solidarność znaczy więź (2010), Wokół idei wspólnoty (2012), Budowanie na piasku. Szkice o III Rzeczypospolitej (2014).
Zodpowiednimi zmianami zależnymi od szczególnych warunków historycznych mm lokalnych wszystkie ustroje demokratyczne współczesne, powiedzmy ogólnie demokracja nowożytna przeżywa okres krytyczny - okres niezadowolenia. Towarzyszy mu rozkład i lekceważenie instytucji demokratycznych, próby mniej lub więcej przypadkowe ła-tahia bardziej wyraźnych braków. Dopóki jakieś stanowcze i wyraźnie pozytywne hasło nie potrafi przekształcić tego niezadowolenia w entuzjazm, dopóty stan fermentacji spokojnej trwać będzie i grozić jakąś mniej lub więcej przypadkową i nieobliczalną eksplozją.
W takich okresach łatwo się szerzy alchemia i znachorstwo społeczne. Warzy się rozmaite niedowarzone specyfiki, podaje na wszelkie choroby społeczne nieza-wodne recepty i środki, niby „krople króla duńskiego" albo „reformackie pigułki". Koncep-cje najbardziej naiwne i jałowe, odpowlednio demagogicznie przystosowane do spostrze-żonych zewnętrznych objawów niezadowolenia, mogą tu wyrastać jak trujące grzyby". (Przemiany demokracji)
Wacław Makowski (1880-1942), prawnik, w młodości związany ze środowiskami niepod-ległościowymi, ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej, profesor Uniwersytetu Warszaw-skiego, polityk sanacyjny, współautor kodeksu karnego z 1932 r. i Konstytucji kwietniowej, minister sprawiedliwości (1922-1923, 1926), wicemarszałek senatu (1935-1938), wice-marszałek (1931 -1935) i marszałek sejmu (1938-1939).
Bolszewizm nie jest ewangelią, nie jest prądem zdolnym odrodzić ludzkość! Jest tak sprzeczny w sobie, jak dusza ludzi wschodu. Głosi równość, a wprowadza niewolnictwo; na sztandarze wypisał równouprawnienie narodów - a z największą bezwzględno-ścią tępi każdą narodowość, o ile nie jest rosyjską; deklamuje o samostanowieniu, a jest na wskroś imperialistyczny i drogą gwałtu i zniszczenia rozszerza granice państwa rosyjskiego. [...] nie jestem zwolennikiem ustroju totalnego. Radzę wysiąść na przystanku gdzieś w dwu trzecich drogi, a dość daleko od stacji końcowej.Tkwią mi w pamięci słowa Chłędowskiego, który [...] wyraził jedyny w swej słusz-ności pogląd, że nikt z takim uporem i z taką siłą nie potrafi walczyć o władzę, jak lud, ale też nikt nie okazuje równej bezradności, co z tą władzą zrobić, kiedy ją wreszcie zdobędzie.Zdaje się, że nawet w Polsce (po rządach majowych) przestał być uważany za pa-radoks ten polityczny aksjomat, że każdy ruch zaczęty pod znakiem ludowładztwa, opano-wawszy władzę, kończy się absolutnymi rządami jednostek". (Piastowy szlak)Stanisław Kasznica (1908-1948), prawnik, polityk, działacz Obozu Wielkiej Polski i Obozu Narodowo-Radykalnego, żołnierz w kampanii wrześniowej, w czasie niemieckiej okupacji związany z Grupą Szańca" i Związkiem Jaszczurczym, żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych, po wojnie działacz podziemia antykomunistycznego, ostatni komendant NSZ, aresztowany przez UB, skazany na śmierć i rozstrzelany.
Wszystkie nasze ideały kładą nacisk na zasadę wolriej twórczości. Lecz wolna twórczość wymaga dyscypliny wewnętrznej, nie słabszej, lecz silniejszej niż ta, którą warunki przyrodnicze lub instytucje społeczno-polityczne, ekonomiczne, religijne narzucić mogą. Dając duchowi ludzkiemu tę wolność, której potrzebuje dla swego postępu, rozluźniliśmy również więzy bestii ludzkiej, a tymczasem nie umieliśmy dość szybko wytwo-rzyć nowych środków panowania nad nią, którymi należałoby zastąpić dawną przemoc. [...]Bolszewizm jest ostatecznym wyrazem i sprawdzianem mocy i znaczenia tych dążności antykulturalnych, których cywilizacja zachodnia jeszcze nie zdołała poskromić, a które w warunkach wytworzonych przez zerwanie wszelkich tradycyjnych hamulców zo-stały ześrodkowane jako siły społeczne i obrócone w ruch masowy". (Upadek cywilizacji za-chodniej)Florian Znaniecki (1882-1958), filozof i socjolog, wykładowca University of Chicago (1917--1919), od 1920 r. profesor Uniwersytetu Poznańskiego, twórca Instytutu Socjologicznego w Poznaniu, od 1939 r. mieszkający w Stanach Zjednoczonych, profesor University of lllinois, przewodniczący Amerykańskiego Towarzystwa Socjologicznego (1954).
Polska nie ma czasu. Zyjemy między dwoma zbrojącymi się nacjonahzmami i dwoma mitami na usługach tych nacjonalizmów - między pangermanizmem a komunizmem. Polska naszego pokolenia albo będzie Wielką Polską, urzeczywistniającą wielką ideą, albo Jej nie będzie wcale". ( Przełom narodowy ) Imperializm niemiecki nie zna apostolstwa kulturalnego, ponieważ zamiast zdobywać narody dla wyznawanych ideałów, po prostu je tępi. Niemcy pojęły swą misję dziejową w duchu krańcowego egoizmu materialistycznego, chcąc wszystko zabierać, nic w zamian nie dając. Dlatego Rzesza Niemiecka mogłaby tylko wtedy zorganizować świat, gdyby wszyscy ludzie należeli do narodowości niemieckiej. Z tego też powodu rozwój Niemiec w ramach narodów europejskich ujawnia trwałą tendencję do przemocy materialnej, przemocy nieuzasadnionej żadnymi względami racji ideowej, a wypływającej jedynie z chęci pozbycia się konkurentów". ( Wielka ideologia Narodu Polskiego ) Bolesław Piasecki (1915-1979), działacz polityczny, publicysta, w II RP związany z Obozem Wielkiej Polski, Obozem Narodowo-Radykalnym i Ruchem Narodowo-Radykalnym Falanga", w czasie II wojny światowej współtwórca Konfederacji Narodu i jej organizacji zbrojnych, uczestnik walk partyzanckich. W 1944 r. aresztowany przez NKWD, opowiedział się za współpracą z władzą komunistyczną w Polsce. Po wojnie m.in. założyciel tygodnika Dziś i Jutro", przywódca i ideolog środowiska Stowarzyszenia Pax", członek Rady Państwa i poseł na sejm.
"Dzisiejsi moskiewscy krytycy Stalina piętnują kult jednostki, zastąpienie decyzji zbiorowych decyzjami jednostkowymi, komenderowanie, postawienie policji politycz-nej ponad partią. Nie podają jednak w wątpliwość socjalistycznego charakteru ustroju zbu-dowanego przez Stalina, chociaż wiedzą dobrze, że forsowne uprzemysłowienie okupione zostało straszliwą pauperyzacją najszerszych mas i że kolektywizacja rolnictwa przeprowa-dzona była przy użyciu środków przymusu i masowego terroru, jedno zaś i drugie stanowiło negację samej istoty socjalizmu". ( Od Marksa do Chruszczowa ) Eksperyment leninizmu trwa już lat 50. Nie będziemy tu prorokowali, jak długo jeszcze może potrwać, gdyż rozporządza jako swą ultima ratfo potężną bronią bomb nuklearnych. Poprzestaniemy więc na stwierdzeniu, że dusza z niego uleciała i pozostała tylko mumia, która czeka, aż ją wypadki złożą na cmentarzysku historii". ( 50 lat Kominternu )
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
