W przypadku niniejszego zbioru trudno mówić o jednorodności formy literackiej, co może nieco zaskakiwać w przypadku autora tak przywiązanego do tego pojęcia. Otrzymujemy zatem wybór tekstów długich i krótkich, spójnych treściowo lub wręcz poszatkowanych, prostych lub zagmatwanych, tajemniczych, trudno dostępnych dyktowanych wprost przez rozbudzoną podświadomość Autora. Georges Perec (ur. 7 marca 1936 w Paryżu, zm. 3 marca 1982 w Ivry-sur-Seine) francuski prozaik, eseista i filmowiec żydowskiego pochodzenia, zaliczany do grona najważniejszych dwudziestowiecznych twórców literatury. Od 1969 r. członek grupy OuLiPo. Jego rodzice zginęli w czasie II wojny światowej; wychowywała go ciotka. Ukończył historię i socjologię na Sorbonie. Kilka lat pracował jako nauczyciel w Tunisie, by w 1962 przyjąć posadę archiwisty w jednym z paryskich szpitali. Zawód ten wykonywał do 1979 r. Zmarł na raka płuc w 1982.
Powieść graficzna MIASTO składa się ze 100 drzeworytów o wymiarach 13 cm x 8 cm. Po raz pierwszy została opublikowana w 1925 roku przez Alberta Morenc w Paryżu pod francuskim tytułem La Ville: cent bois gravs. W Niemczech Kurt Wolff opublikował wydanie zatytułowane Die Stadt. Dzięki Wydawnictwu LOKATOR powieść graficzna MIASTO zostanie po raz pierwszy wydrukowana w 2025 r. Krytyk Perry Willett uważał, że Miasto należy uznać za arcydzieło drzeworytniczej powieści Masereela i uważał, że wyprzedzało filmy Berlin: Symfonia metropolii (1927) i Człowiek z kamerą (1929), w których głównym bohaterem był samo miasto. Masereel przez całe życie publikował powieści bez słów, od LOeuvre w 1928 r. Po Route des hommes w 1964 r. Frans Masereel - belgijski malarz i grafik, ojciec powieści graficznej. Urodził się w nadmorskim kurorcie Blankenberge w 1889 r. Uczył się w Akademii Sztuk Pięknych w Gandawie, którą ukończył z wyróżnieniem. Za początek jego twórczości można uznać rok 1917, kiedy wraz z braćmi Cantr i Henrim Van Straete tworzył serię prac o wymowie pacyfistycznej. W latach 1919-1923 tworzył ilustracje do licznych książek i dzienników. Jest autorem serii graficznych, m in. 25 images de la passion dun homme, La Ville, Le Soleil, Mon livre dheures. Przez całe życie był zagorzałym pacyfistą co stało się przyczyną dla której musiał emigrować z kraju. Emigrował najpierw do Szwajcarii, potem do Francji. Zmarł 3 stycznia 1972 we francuskim Awinionie. Pochowany jest na cmentarzu Campo Santo w Sint-Amandsberg.
Urodziłem się w czasach, kiedy większość młodych ludzi straciła wiarę w Boga, w ten sam sposób, w jaki ich rodzice ją mieli – nie wiedząc dlaczego. Potem zaś, ponieważ natura ludzka ma wrodzoną skłonność do oceniania świata poprzez to co czuje, a nie to co myśli, większość tych młodych ludzi zastąpiła Boga Ludzkością. Ale ja należę do tego typu osób, które znajdują się zawsze na krańcu tego, do czego należą i które dostrzegają nie tylko liczebność swojego środowiska, ale i wielkie przestrzenie leżące poza nim. Dlatego ani nie odrzuciłem Boga tak całkowicie jak oni, ani nie przejąłem się nigdy Ludzkością. Uważałem, że Bóg, chociaż nieprawdopodobny, mógłby istnieć, a w takim razie należy Go wielbić, natomiast Ludzkość, będąc zaledwie pewną biologiczną ideą, która określa nie więcej niż jeden ze zwierzęcych gatunków, nie zasługuje na większe uwielbienie niż jakikolwiek inny gatunek zwierząt. Ten kult humanizmu, ze swymi rytuałami Wolności i Równości, wydawał mi się zawsze wskrzeszeniem kultów starożytnych, w których zwierzęta były jak bogowie, a bogowie mieli zwierzęce głowy.
Podczas zimowych spacerów, śnieżnych eskapad i zabaw na lodzie każdy z nas potrzebuje mieć przy sobie polarnego misia, który będzie źródłem wsparcia, otuchy i ciepła.
Piękna opowieść Justina Robertsa z malowniczymi ilustracjami Chucka Groeninka
zabierają nas w tajemniczy zimowy świat ojca i dziecka.
Przekład na język polski Michał Rusinek.
Dwie części książki tworzą splątaną ars poetica: Zabić Platona i Pisanie. Pierwsza część to numerowany ciąg dwudziestu ośmiu wierszy zorganizowanych wokół opisu wypadku: pieszy potrącony przez ciężarówkę umiera na środku jezdni. Pojawiają się tam różne postaci jak filozof Michel Serres, Robert Musil, kobieta wygładzająca pończochę, kierowca ciężarówki, dziecko na balkonie, hiszpański poeta Jesús Aguado. Na dole stron, pod kolumnami wierszy, opowiedziana jest inna historia: kobieta spotyka starego przyjaciela, poetę, który napisał książkę pt. Zabić Platona, książkę o kobiecie, która „została zmiażdżona przez uderzenie dźwięku”. Druga część, Pisanie, to liryczna medytacja wokół tematów śmiertelności i twórczości literackiej.
Daleko od Linden to historia prawdziwa i nieprawdziwa jednocześnie. Stanowi alternatywną wersję jedynego spotkania dwóch kobiet, które dzieliło wszystko pochodzenie, warunki życia, wyznawane wartości. Dzielił je jednak przede wszystkim język i to dlatego ich rozmowa nie była możliwa. Uruchomienie między nimi dialogu, który w rzeczywistości nie mógł zaistnieć, a który opiera się na realnych wypowiedziach, próba zrozumienia własnego rozdarcia mogą się dziś wydarzyć już tylko daleko od tamtego zimowego Linden
Seria grafik "Alfabety istniej" inspirowana jest tomem poetyckim „alfabet” Inger Cgristensen w tłumaczeniu Bogusławy Sochańskiej wydanym przez Wydawnictwo LOKATOR w 2018 r.
Seria zawiera 14 prac o wymiarach 50 x 70 cm sporządzonych w 3 kopiach. Grafiki zostały wykonane w technice linorytu barwnego i odbite na papierze Fabriano Rosaspina 220 g/m2 w AtelierPIO w Krakowie w 2020 roku. Prezentacja projektu odbyła się w księgarni LOKATOR, 5 października 2023 roku.
PIO Kaliński – ur. w 1977 r. w Krakowie. Artysta, grafik, wydawca. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Romana Banaszewskiego. Autor esejów graficznych, m. in. „Paryż/Paris – Notatki ze spacerów”, „Passionate Journey”, „Samotność”, „Obiekty latające PIO”, „Notatki na marginesach Księgi niepokoju”, „Notatki metafizyczne”, „Życie jest gdzie indziej”. Autor ilustracji i okładek do książek, m. in. Fernanda Pessoi, Franza Kafki, Georgesa Pereca, Inger Christensen oraz Milana Kundery. Jego prace zyskały uznanie we Francji, czego dowodem jest monografia „Voyage en Auvergne” (2012). Autor licznych wystaw krajowych i zagranicznych (m. in. Guangzhou, Shenzhen, Clermont-Ferrand, Bratysława, Praga, Norymberga, Piran, Warszawa). Założyciel autorskiego wydawnictwa LOKATOR MEDIA. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Małgorzata Lebda – Ur. w 1985 roku w Nowym Sączu. Autorka sześciu książek poetyckich, w tym nagradzanych tomów „Matecznik” i „Sny uckermärkerów” (Nagroda Literacka Gdynia 2019). Ostatni tom zatytułowany „Mer de Glace” (Wydawnictwo Warstwy, 2021) został nagrodzony najważniejszą nagrodą poetycką w Polsce – Nagrodą im. Wisławy Szymborskiej (2022). Doktor nauk humanistycznych i sztuk audiowizualnych. Felietonistka. Animatorka kultury. Redaktorka. Naukowczyni. Wykładowczyni na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. Ultramaratonka (we wrześniu 2021 roku pokonała, biegnąc, dystans 1113 kilometrów wzdłuż najdłuższej polskiej rzeki Wisły, realizując aktywistyczno-poetycki projekt „Czytanie wody”). Powieść „Łakome” (Wydawnictwo Znak, 2023) jest jej debiutem prozatorskim. Mieszka na wietrznej grani w Beskidzie Sądeckim.
Autor Życia instrukcji obsługi nie zamierzał bynajmniej tworzyć reportażu historycznego – od początku kształtował zgromadzony materiał podług osobistego klucza. Nic w tym nowego, całe jego pisarstwo ma wszak wymiar autobiograficzny. Także na tym tle Ellis Island wypada nietypowo. Philippe Lejeune – największy teoretyk autobiografii, a także autor osobnej rozprawy o Perecu – zaproponował prowizoryczną typologię jego pisania o sobie i pisania-siebie, która uwzględnia: projekty rozpoczęte, niezmodyfikowane i zrealizowane (Pamiętam że), projekty rozpoczęte, zmodyfikowane i zrealizowane (W albo wspomnienia z dzieciństwa), projekty rozpoczęte i zawieszone (L’Arbre; Miejsca, w których spałem), projekty rozpoczęte, nie zmodyfikowane i porzucone (Lieux), projekty rozpoczęte, zmodyfikowane i porzucone (Les Lieux de la tren- taine, L’âge), wreszcie nie-projekty zrealizowane (La Boutique obscure). Ellis Island w ogóle nie zostaje przez badacza wzmiankowane, choć jest dziełem jawnie autobiograficznym. Aby je uwzględnić, należałoby rozbudować klasyfikację o dodatkową pozycję, reprezentowaną tylko przez ten jeden okaz: to projekt wspólny, rozpoczęty, zrealizowany i nieustannie modyfikowany… za życia autora i po jego śmierci!
Najpierw pojawiają się obrazy: syrena na dnie oceanu, mała myszka w lesie, markotna gumka na biurku. Wraz z nimi pojawiają się imiona: Panna Denna, Jedna Myszka, Gumka Zakała. Bywa, że nawiedza mnie zdanie, na przykład o reszcie, która chciała być sobą. Co to jest? I czym mogłoby być? Czego doświadcza jeżyk Jeżyk? Co dzieje się w kiosku na krakowskim Kazimierzu? Dokąd zaprowadzą mnie napotkane na Plantach gołębie? Muszę zacząć pisać, żeby się dowiedzieć, i dopiero gdy kończę, coś się okazuje. Dla mnie te opowiadania to bajki, choć inne określenia, jak dziwne opowieści czy surrealizujące prozy, trafiłyby dokładniej. Wyssane z palca historie? Niech będzie, że zmyślenia. Mam jednak nadzieję, że wezmą je państwo na poważnie.
Album Agregaty inspirowany jest poematem Witolda Wirpszy Agregaty wchodzącym w skład tomu Faeton wydanego przez Instytut Mikołowski w 2006 roku. Seria zawiera 21 (+1) prac o wymiarach 50 x 70 cm sporządzonych w 3 kopiach. Grafiki zostały wykonane w technice linorytu barwnego i odbite na papierze Fabriano Rosaspina 220 g/m2 w AtelierPIO w Krakowie w 2020 roku. WITOLD WIRPSZA ur. w 1918 r. w Odessie, zm. w 1985 r. w Berlinie. Poeta, prozaik, krytyk, tłumacz literatury niemieckiej. Studiował na Wydziale Prawa UW oraz w Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie. Jako poeta debiutował w 1935 r. na łamach Kuźni Młodych. Uczestnik kampanii wrześniowej 1939, w czasie wojny więzień oflagów. Po wojnie był m. in redaktorem tygodnika Żołnierz Polski, kierownikiem Wydziału Kultury Wojewódzkiej Rady Narodowej w Szczecinie, redaktorem szczecińskiej rozgłośni Polskiego Radia, członkiem redakcji tygodników Po prostu i Nowa Kultura. Laureat nagrody literackiej miasta Szczecina (1955). W 1970 roku zmuszony do emigracji, zamieszkał w Berlinie Zachodnim. PIO KALIŃSKI ur. w 1977 r. w Krakowie. Artysta, grafik, wydawca. Absolwent Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, dyplom w pracowni prof. Romana Banaszewskiego. Autor esejów graficznych, m. in. Paryż/Paris Notatki ze spacerów, Passionate Journey, Samotność, Obiekty latające PIO, Notatki na marginesach Księgi niepokoju, Notatki metafi- zyczne, Życie jest gdzie indziej. Autor ilustracji i okładek do książek, m. in. Fernanda Pessoi, Franza Kafki, Georgesa Pereca, Inger Christensen oraz Milana Kundery. Jego prace zyskały uznanie we Francji, czego dowodem jest monografia Voyage en Auvergne (2012). Autor licznych wystaw krajowych i zagranicznych (m. in. Guangzhou, Shenzhen, Clermont-Ferrand, Bratysława, Praga, Norymberga, Piran, Warszawa). Założyciel autorskiego wydawnictwa LOKATOR MEDIA. Mieszka i pracuje w Krakowie.
Tom przybliża polskim czytelniczkom i czytelnikom twórczość poetki, której słowa pojawiają się w kultowych utworach z albumu Lemonade, ale też jako hasła na transparentach podczas protestów przeciwko łamaniu praw człowieka osób uchodźczych. Obok wierszy Shire trudno przejść obojętnie. W swojej prostocie trafiają tam, gdzie boli najbardziej. Pozostają w pamięci na długo, trwale zmieniając naszą wrażliwość. Warsan Shire FRSL to brytyjska poetka, pisarka i redaktorka, znana także jako autorka tekstów piosenek Beyonc. Urodziła się w Kenii, a jej rodzina pochodzi z Somalii. Otrzymała wiele nagród za swoją twórczość poetycką, w tym the Brunel University African Poetry Prize oraz tytuł Young Poet Laureate for London.
Pogoda to zbiór próz poetyckich i wierszy, opublikowanych w 2001 roku przez niezależną kanadyjską oficynę z Vancouver New Star Books, które powstały częściowo w trakcie rezydencji artystycznej na Cambridge University, którą Lisa Robertson odbyła w 1999 roku.
DEA jest historią Idei. Rodzi się w głowie mężczyzny, który doznaje olśnienia. Przyjmuje wygląd kobiety równie nagiej, jak prawda wyłaniająca się z mroku. Żeby mogła żyć swoim życiem jej twórca wsuwa ją do koperty i posyła w świat. Adresaci odkrywają ją nagą i zszokowani spieszą, żeby ją ubrać. Jednak Idea nie ma niczego do ukrycia, buntuje się, zrywa ubrania i ucieka ulicami obcego jej miasta… Rozpowszechniana się w prasie, w książkach, wznieca gniew władz czym doprowadza do autodafe. Idea jest jednak odporna na ogień głupoty, wstaje z płomieni i wykorzystuje wszystkie dostępne jej środki nowoczesnej komunikacji i transportu, żeby rozprzestrzenić się z jeszcze większa prędkością, siejąc panikę i chaos wewnątrz społeczeństwa. Gdy jej misja zostaje ukończona, powraca na łono tego, który dał jej życie.
Powieść graficzna IDEA ukazała się w 1920 roku w nakładzie 853 egz w wydawnictwie Ollendorff w Paryżu i z dnia na dzień zyskała sobie ogromną popularność w środowisku artystycznym zyskując bardzo przychylne recenzję. Frans Masereel od początku zabiegał by jego książki były dostępne dla każdego czytelnika. Jego marzenie spełniło się dopiero przy kolejnych wydaniach gdy w 1926 roku, monachijski wydawca Kurt Wolff wznowił książkę w niedrogim, popularnym wydaniu najpierw 4000 egz i ponownie 5000 egz. Książka została wtedy opatrzona przedmową napisaną przez Thomasa Manna. Wydawnictwo LOKATOR po 104 latach od pierwszego francuskiego wydania publikuje to dzieło – ojca powieści graficznej – po raz pierwszy na polskim rynku w symbolicznym nakładzie 853 numerowanych egzemplarzy, otwierając tym samym serię albumów graficzny belgijskiego twórcy.
Obraz może zawierać kosmos który
może zawierać ekran który może
zawierać obraz który nic nie zawiera
niczego nie udowadnia nic nie znaczy
Marta Eloy Cichocka – poetka i fotografka, habilitowana badaczka literatury, tłumaczka m.in. Calderona i Racine’a, Juarroza i Zurity, Topora i Tkaczyszyna-Dyckiego. Opublikowała sześć książek poetyckich (w Krakowie, Warszawie, Saragossie i Bogocie) i dwie książki teoretycznoliterackie o poetyce i strategiach współczesnej powieści historycznej (w Paryżu i Berlinie). Ma również na koncie współpracę dramaturgiczną i translatorską z Michałem Zadarą, Wojtkiem Klemmem, Ignacio Garcią i Norbertem Rakowskim. Laureatka m.in. I nagrody w konkursie poetyckim im. Haliny Poświatowskiej (2004), I Beca-Residencia Internacional SxS Antonio Machado (2016) i Nagrody Krakowa Miasta Literatury UNESCO (2021), jest pomysłodawczynią i koordynatorką cyklu MANUFAKTURA POEZJI, warsztatów translatorskich w obecności autorów, oraz serii polifonicznych recitali poetyckich pt. REPUBLICA POETICA. Gościła na festiwalach poetyckich w Polsce, Francji, Hiszpanii, Argentynie, Chile, Kolumbii i Meksyku. Dużo pisze, mało zapisuje.
W starożytnej Grecji w zamian za złotą monetę Charon przeprawiał ludzi przez rzekę Styks do podziemnego świata. Teraz Charon pracuje w sztokholmskim metrze i wozi śmiertelników z przedmieść do centrum miasta, z życia do śmierci. Pasażerowie jeżdżą podziemnym labiryntem od i do swoich ukochanych, do i z pracy, przemierzają czas aż do jego końca. Śpiewają przy tym o nadziei, tęsknocie i o codzienności.
„Tą monetą płacę za to żeby móc cię kochać”
Metro Charona to pierwszy tom poetycki Idy Linde od czasu debiutu, wydanego w 2006 roku i uznanego w Szwecji za książkę kultową „Testamentu Maszynowej Dziewczynki”.
IDA LINDE – ur. 1980 w Umea. Szwedzka pisarka, poetka, autorka dramatów. Mieszka z rodziną
w Sztokholmie.
JUSTYNA CZECHOWSKA – ur. 1979 w Lublinie. Tłumaczka literatury szwedzkiej. Laureatka Nagrody im. Wisławy Szymborskiej oraz nagrody dla wybitnych tłumaczy przyznawanej przez Akademię Szwedzką. Mieszka z córką w Warszawie.
Można się naturalnie zastanawiać, czy dobrą decyzją było umożliwienie szerszej publiczności poznania tajemnic mojego życia prywatnego. Jest to jednak ryzyko, które podejmuję. Odwagi dodaje mi okoliczność, że skoncentrowałem się na bezbronnych i niewinnych faktach.
Mój dziennik będzie przede wszystkim zapisem moich doświadczeń: rozmów z Joanną, spacerów z Lotką, zwykłego codziennego życia w wynajmowanym przez nas mieszkaniu.
Ale czy na pewno?
Tomasz Wiśniewski – ur. 1987 w Hanowerze, pisarz i krytyk literacki. Za debiutancki zbiór opowiadań „O pochodzeniu łajdaków” (Wydawnictwo Lokator, 2015) nominowany do Nagrody Conrada, Nagrody Literackiej im. Witolda Gombrowicza i Górnośląskiej Nagrody Literackiej Juliusz oraz uhonorowany Nagrodą Specjalną Krakowa – Miasta Literatury UNESCO (2016)
Cóż to za motorowerek z chromowaną kierownicą tam w głębi podwórza? to oparta na autentycznych wydarzeniach opowiastka z lat sześćdziesiątych. Podczas gdy trwa
wojna w Algierii, grupa lewicujących paryżan próbuje wy-pracować reguły, którymi powinna kierować się współczesna sztuka. Jeden z nich, Henio Pollak, jest poborowym
w Vincennes i posiada motorowerek z chromowaną kierownicą. Któregoś dnia przychodzi doń kolega o skomplikowanym nazwisku zaczynającym się od „Kara” – „Karacośtam” – i prosi, by go przejechać, co pozwoliłoby mu uniknąć wyjazdu na front do Algerii. Ponieważ wesoła ban-da intelektualistów ma więcej zdolności do wymyślania sposobów na ulepszanie świata (czemu towarzyszą suto zakrapiane kolacyjki) niż do rozwiązywania praktycznych problemów, sprawy przybierają nieoczekiwany obrót...
Jest to druga z wydanych powieści Pereca, krótko po Rzeczach. O ile Rzeczy były napisane w klasycznym stylu Flauberta, Motorowerek utrzymany jest w konwencji zdecydowanie humorystycznej, w której dostrzec można wpływy prozy Raymonda Queneau. Powieść ta, podobnie jak wydane niedawno Zniknięcia, ukazuje się w polskim prze-kładzie po raz pierwszy od publikacji oryginału w roku 1966.
Kolejny tytuł dla najmłodszych z serii LOKATOR # wydajemisie. Tym razem poznajemy Żubra który bardzo chce zapaść w sen zimowy i wyrusza na poszukiwanie idealnego legowiska na zimę! Czy duszki leśne TUKONI pomogą Żubrowi w poszukiwaniach?
- Jeśli o Tobie zapomnę, stanę się kimś innym" to tytuł powieści szwedzkiej poetki i pisarki Idy Linde. - Jest to opowieść bardzo subtelna, cicha, oszczędna w słowach, ale też niezwykle sugestywna. Opowieść o bliskości, o odchodzeniu i o lęku, przed którym nie ma ucieczki - mówi Michał Nogaś.
Przepiękna, mała, ważna, oszczędna, wspaniała pod każdym względem książka o miłości i konieczności pogodzenia się i przechodzenia przez proces żałoby. Żegnanie się z tymi, których kochaliśmy najbardziej, po to żeby nabrać siły i płynąć w swoje dorosłe życie.
Anna Marchewka.
W trzecim, Panicznym tomie Dzieł wybranych Topora nie ma ani grama waty. Każde zdanie uczestniczy w twórczej grze wyobraźni i jest przesiąknięte piekielną inteligencją. Jest tu przenikliwość obnażająca konwencję literacką czy społeczną, ośmieszająca jakieś motywacje czy ambicje, jest komizm, niesprowadzający się do śmiesznych dialogów i obrazków, ale będący metodycznym sposobem przetwarzania rzeczywistości. Obejmuje on cały świat przedstawiony tych tekstów: to pan-komizm, wszech-komizm. W kontekście Topora (i podobnych mu twórców i twórczyń) nadużywa się sformułowania literatura absurdu. Jest raczej na odwrót: nie mamy tutaj do czynienia z czymś pozbawionym sensu, tylko z sensem pogłębionym. Absurdalność to pozór, bo opisywane zdarzenia rządzą się ukrytym sensem wyobraźni, a być może prawem, wedle którego naprawdę działa umysł pozostawiony sam sobie, odłączony od świata narzucającego mu swoje oczekiwania. Gdyby absurd był prawdziwy, nie moglibyśmy go zrozumieć Wspomnienia starego buca to największy sukces wydawniczy Topora we Francji. Pozornie jest egocentryczną fantazją, satyrą na środowiska twórcze. Ale to tylko powierzchowny poziom interpretacji w książce tej ponownie pojawia się pierwszoosobowa paranoja. Tyle że bohaterami historyjek są słynne postaci sztuki, literatury czy filozofii, stające się elementami cudownego, swobodnego rojenia.Tomasz Wiśniewski (posłowie)
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
