Autorzy artykułów poszukują odpowiedzi na pytania: „Czym jest, bywała lub może być filologia?”, „Kim jest filolog i czym się zajmuje?”, „Jak uzasadnia i jak legitymizuje to, co robi?” z rozmaitych dopełniających się perspektyw: historii dyscypliny i jej dziejów najnowszych, klasycznych tekstów filozofii i ostatnich praktyk literaturoznawstwa, osobistego umiłowania słów i odpowiedzialności za wspólny świat. Prowadzą namysł tyle metanaukowy, ile tożsamościowy, wynikający z potrzeby odpowiedzi na pytanie o rolę humanisty dzisiaj. Spośród wielu nazw określających jego specyficzną aktywność wybierają filologię. Zamiast rozważań o kryzysie refleksji humanistycznej czytelnik znajdzie w tej książce raczej polemiczny i krytyczny dialog z humanistyką polską i światową, rodzaj komentarza do niej, filologicznego właśnie.
******
The philosophy of philology
The autors of the articles look for the answers to the questions of “What is philology? What it used to be or could be?”, “Who is a philologist and what do they do?”, “How does a philologist justify and legitimise what they do?” from various complementary perspectives: the history of the discipline and its modern developments, classic texts of philosophy and the most recent literary studies practices, a personal love for words and a sense of responsibility for the shared world. These considerations are as much meta-scientific as they are identity-based, arising from the need to answer the question about the role of the contemporary scholar of the humanities.
Książka jest synoptycznym przeglądem rudych włosów i zjawiska rudości: pod względem naukowym, historycznym, kulturowym i artystycznym.
Przytacza przykłady ze sztuki, literatury i, gdy dotyczy czasów współczesnych, również filmów oraz reklamy. Omawia rude włosy nie tylko jako fenomen fizjologiczny, ale również kulturowy, w przeszłości i w czasach obecnych. Lecz książka ta jest też podróżą przez naukę o rudości, jej historię i pojawienie się dziedzictwa genetycznego, które jest coraz lepiej rozumiane przez współczesną medycynę. Autor pochyla się nad wieloma sprzecznymi podejściami do rudowłosych, mężczyzn i kobiet, dobrych i złych, z zachodu i wschodu.
To jest studium odmienności, i jak zawsze, to co mówimy o „innych” jest daleko mniej interesujące od tego, co mówi się o nas.
Lecz jeśli zamierzamy zapytać co, kto, jak i dlaczego, należy rozpocząć od gdzie i kiedy.
Na jaką zmianę czeka świat? Autorzy przepytują Olgę Tokarczuk, Martína Caparrósa, Bogdana de Barbaro, Jacka Dukaja i wiele innych autorytetów. Czy będziemy nieśmiertelni? Czy na naszych oczach rodzi się nowa kasta uprzywilejowanych? A może rozwój cywilizacji przerwie nieprzewidziana katastrofa?
W książce oprócz rozmów znajdują się opisy najważniejszych idei i myśli futurologicznych. Autorzy przywołują Lema, Harariego, Fukuyamę, Kapuścińskiego czy Houellebecqa by zweryfikować stare prognozy i zbadać nowe koncepcje wizjonerów. Czy rzeczywistość zmierza w tę samą stronę, w którą chciałby iść człowiek? Fascynuje nas sztuczna inteligencja. Niepokoi coraz większe rozwarstwienie ekonomiczne społeczeństw świata. Napawają nadzieją obietnice medycyny.
Warto przygotować się na nadejście przyszłości. Jutro jest dzisiaj.
Chciwość, brak szacunku do natury, egoizm, brak wyobraźni, niekończące się współzawodnictwo, brak odpowiedzialności sprowadziły świat do statusu przedmiotu, który można ciąć na kawałki, używać i niszczyć.
Olga Tokarczuk
Należy nieustannie apelować do ludzkich sumień, próbować przebić się przez mur obojętności i ignorancji.
Martín Caparrós
Jako społeczeństwo bierzemy właśnie ostry zakręt i jeszcze nie wiadomo, czy utrzymamy się na drodze, czy raczej wpadniemy do rowu.
Prof. Bogdan de Barbaro
Książka napisana po to, by kobietom żyło się lepiej. Kristin Ghodsee proponuje spojrzeć na socjalizm z nieco innej perspektywy. Przy pomocy licznych, często szokujących historii przekonuje, że nieuregulowany kapitalizm bywa dla kobiet mocno szkodliwy, niektóre idee socjalistyczne zaś wręcz przeciwnie mogą im bardzo pomóc. W centrum swoich badań autorka stawia prawa kobiet, jako tezę wysuwając spostrzeżenie, że sytuacja zawodowa pań w Stanach Zjednoczonych czy na zachodzie Europy była mniej komfortowa niż w niektórych krajach bloku wschodniego. Tam z kolei znacząco się pogorszyła po zmianie ustroju na kapitalizm.Jak ważnym towarem jest seks? Czy jego wartość rośnie czy spada wraz z wprowadzeniem równowagi między życiem rodzinnym a zawodowym? Czy wolny rynek chce widzieć kobiety w pracy czy raczej w domu, świadczące nieodpłatną i nieoskładkowaną pracę opiekuńczo-porządkową? Na te oraz wiele innych trudnych pytań wyczerpująco odpowiada w swojej książce Kristin Ghodsee.
Książka jest zbiorem studiów, szkiców i esejów autora z ostatnich lat, które wiąże pewna wspólna przestrzeń problemowa, mianowicie najszerzej rozumiana filozofia kultury. To najszersze rozumienie filozofii kultury jest tu wszakże na tyle płynne i na tyle ""nieortodoksyjne"", że przestrzeń tę nazwano skromnie ""filozofią kultury i okolicami"", zaś tymi okolicami byłyby: filozofa społeczna, filozofia polityki, filozofia historii, estetyka i krytyka literacka. Pierwsza część książki wydaje się najwłaściwiej przynależeć do nawet rygorystycznie rozumianej filozofii kultury i dotyczy pewnego jej fragmentu, określanego jako ""filozofia turystyki"". Opatrzono tę poddyscyplinę cudzysłowem w związku z jej jednak nieustabilizowaną pozycją w przestrzeni refleksji filozoficznej, aczkolwiek doświadczenia badawcze autora pozwalają mu właściwie zdjąć z niej ów nawias oraz widzieć w niej twórcze penetrowanie pogranicza filozofii i takich dyscyplin jak antropologia kultury, antropologia historyczna, filozofująca refleksja nad społeczeństwem. A w dodatku w zupełnym centrum staje tu kwestia innego i inności. A ponieważ kwestia ta była istotną inspiracją także innych studiów filozoficznych autora, to uznał on za możliwe i korzystne dołączyć je do ""turystycznego"" zrębu głównego tej książki.
"Czy Polacy popierają demokrację i od czego to zależy? Czy Polacy są autorytarni i jak to wpływa na ich rozumienie i poparcie demokracji? Jak Polacy rozumieją demokrację i dobre porządki w państwie? Co to jest myślenie spiskowe i paranoja polityczna? Jaką rolę w rozumieniu i poparciu dla demokracji odgrywa religijność? Książka przedstawia rzetelne i ciekawe odpowiedzi na te i inne pytania. Czyni to językiem prostym i zrozumiałym, wolnym od specjalistycznego żargonu."Z recenzji prof. dr hab. Bogdana Wojciszke"Wydaje się, że obecnie mamy do czynienia z globalnym i stanem, i procesem de-demokratyzacji. Nie wiadomo dokładnie, w jakim kierunku zmierza świat, ani tym bardziej co się wydarzy w ciągu najbliższego dziesięciolecia. Trudno też przewidzieć, jaki los spotka demokrację. Trzeba pamiętać, że de-demokratyzacja nie jest jedynym procesem zmian, jaki zachodzi na świecie. Wygląda na to, że czeka nas globalna zmiana totalna. Dlatego pomyślałem, że to już może ostatnia chwila, by napisać książkę Psychologia demokracji. Nie wiadomo, czy za lat kilka nie będzie za późno, czy będzie jeszcze ktoś, kto w ogóle zrozumie ten tytuł."Z tekstu
Opis semiotyki wszystkich mediów i całej komunikacji masowej jest
niemożliwy, bo musiałaby to być semiotyka wszystkiego. Można
jednak badać media przy pomocy narzędzi semiologicznych, odkrywając
w ten sposób wewnętrzne mechanizmy i prawidłowości,
a także błędy, niekonsekwencje, sprzeczności i manipulacje.
Ta książka to zarys semiologii i semiotyki mediów. Opowiada o znakach
w naszym życiu, kodach i konwencjach komunikacyjnych, narracjach
i retoryce, mitach i ideologiach. Dostarcza semiologicznych
narzędzi do analizy studentom, badaczom, dziennikarzom, projektantom
komunikacji, jak również ciekawym, kreatywnym i krytycznym
użytkownikom mediów. Zawiera podstawową terminologię,
najciekawsze teorie, przykłady praktycznych analiz różnych wycinków
medialnej rzeczywistości, niekiedy zaś także własne teorie
i domniemania Autorki. Powinna pomóc w badaniach nad mediami
tym czytelnikom, którzy chcą albo muszą je prowadzić. Jednak
przede wszystkim jest zaproszeniem do dyskusji.
Sztuka jako wyzwanie dla socjologii to wywiad rzeka, którego Nathalie Heinich udzieliła Julienowi Ténédosowi. Dowiadujemy się z niego o przebiegu jej drogi naukowej – począwszy od studiów filozoficznych na uniwersytecie w Aix-en-Provence, przez doktorat z socjologii napisany pod kierunkiem Pierre’a Bourdieu, aż po samodzielne stanowisko w Centre National de la Recherche Scientifique, czyli Narodowym Centrum Badań Naukowych w Paryżu. Znana socjolożka sztuki wtajemnicza nas w metody swej pracy badawczej, opowiada o pierwszych badaniach ankietowych, o tym, jak wynajduje tematy kolejnych prac, przede wszystkim zaś omawia swoje najważniejsze publikacje. Zdradza ponadto kulisy ideowego rozstania z Bourdieu, mówi o roli współpracy z takimi uczonymi, jak Luc Boltanski czy Laurent Thévenot, a także o inspirującym spotkaniu z dziełem Norberta Eliasa.
Choroba nie jest czyimś upadkiem, agresją, przed którą się ustępuje, ale pierwotnym, makromolekularnym defektem. Jeśli organizacja jest pierwotnie rodzajem języka, to genetycznie uwarunkowana choroba (maladie) nie jest przekleństwem (malédiction), lecz nieporozumieniem (malentendu). Można źle odczytać hemoglobinę, tak jak można źle odczytać rękopis. Tutaj jednak chodzi o słowo, które nie wyszło z czyichkolwiek ust, o pismo, które nie wyszło spod czyjejkolwiek ręki. Za wadą (malfaçon) nie kryje się żadna zła wola (malveillance). Być chorym znaczy być złym, jednak nie w znaczeniu, w jakim o chłopcu mówi się, że jest zły, ale w takim, w jakim mówi się, że jest zła o ziemi. Choroba nie ma już niczego wspólnego z indywidualną odpowiedzialnością.
Georges Canguilhem
Czujesz się zagubiona, zagubiony w tym, co się dzieje z naszą rzeczywistością? Zaskakuje cię to, jak bardzo się upodabnia do świata „podręcznych” z powieści Margaret Atwood? Masz rację, od kilku lat dzieje się coś bez precedensu. Czytasz wiadomości z Polski, Argentyny, ze Stanów Zjednoczonych czy Włoch i widzisz te same średniowieczne pomysły, krążące niebezpiecznie szybko po całym globie. Ktoś chce ci odebrać prawo do decydowania o intymności, o twoim ciele, o tym, jak kochać i kogo, i w ogóle jak żyć.
Ta książka opowiada o źródłach tego ciemnego, fundamentalistycznego nurtu, śledzi, kto za nim stoi. Klementyna Suchanow, autorka m.in. głośnej biografii Witolda Gombrowicza, dowodzi, że tu nic nie dzieje się przypadkiem, a kobiece ciała stały się dziś przedmiotem wielkiej politycznej rozgrywki o losy świata. Równolegle „To jest wojna” opowiada historię międzynarodowego buntu kobiet. To pisany na gorąco dziennik protestów, najnowsza historia feminizmu, który narodził się na nowo w Czarny Poniedziałek 3 października 2016, kiedy Polki, przerażone pomysłem karania za aborcję, wyszły na deszczowe ulice, by walczyć o swoje prawa. A potem szybko okazało się, że muszą tak naprawdę walczyć o wszystko.
Mówią: „to jest wojna”. Ale kto ją wygra? Im dłużej się przyglądam temu zjawisku, tym bardziej rośnie we mnie przekonanie, że wygra wolność.
Dbajcie o siebie i nie dawajcie się ani cudacznym rycerzom zła, ani zwątpieniu.
Do zobaczenia na ulicy.
Klementyna Suchanow
Cykl książek Zdążyć z pomocą obejmuje cztery pozycje: Przedszkole w sytuacji trudnej. Zdążyć z pomocą, Szkoła w sytuacji trudnej. Zdążyć z pomocą, Rodzina w sytuacji trudnej. Zdążyć z pomocą. Część 1 i Rodzina w sytuacji trudnej. Zdążyć z pomocą. Część 2. Poszczególne rozdziały w książkach napisane zostały przez specjalistów w danej dziedzinie, którzy oprócz teorii zajmują się również określonym problemem w praktyce. Każdy rozdział oprócz podstaw teoretycznych, dotyczących omawianego zagadnienia, zawiera również rady, wskazówki metodyczne, przykłady zabaw, utworów, które można wykorzystać w codziennych działaniach organizowanych przez nauczycieli w przedszkolu i szkole oraz przez rodziców w domu.
W prezentowanej publikacji przedstawione zostały zagrożenia współczesnego świata, sytuacje trudne, problemy wychowawcze w perspektywie szkoły oraz wskazówki, jak sobie z nimi radzić i jak pomóc dzieciom. Książka przedstawia problemy związane z rozwojem i wychowaniem zarówno małych, jak i starszych uczniów oraz sytuacje trudne, z którymi może spotkać się nauczyciel w szkole, tj.:
- wagary, niepowodzenia szkolne, niechęć do nauki;
- rozstanie rodziców;
- trudności w uczeniu się czytania i pisania;
- przyczyny niepowodzeń w nauce matematyki;
- szkoła wobec objawów niedostosowania społecznego;
- zagrożenia cyberprzestrzeni;
- szkoła a rozwój ucznia zdolnego;
uczeń z niepełnosprawnością (niesłyszący, słabo słyszący, niewidomy).
Wskazówki, pomoce dydaktyczne pomogą nauczycielom zrozumieć problem, będą podpowiedzią przed spotkaniem z rodzicami. Nauczyciele i rodzice otrzymają również konkretne rozwiązania metodyczne i wychowawcze.
The monograph contains reflections divided into seven parts. The first part Towards the Philosophy of Localness is a theoretical interpretation of the idea of localness being developed as a broad and affirmative concept defining the humans' way according to the teaching of a place. This part stems from the need to trace a creative power in what is only seemingly passive, stiffened, separate. A local man is demonstrated in the power to create bonds with the world and a valid story of a place. The next part Being at Home on the Border: The Silesian History of Place and Things introduces into the understanding of local space as world space because it is a place which is the beginning of determining oneself as an individual and as a part of a community there is Jedermann in a local man. Silesian Grlitz, together with the experience of wandering and stories of those who lost home, enables reflection on localness in the proximity of home and migration. In the part The Transgression of History and the Desire for Nature: The Value of a Derelict Park I focus on the experience of existence developed by a local man, which is formulated on the very margins of the world. The reflection is focused on a fallen landscape design of the former Fazaniec park in Silesia. The next part The Narrative of the Cultural Border and the Silesian Philosophy of Home is focused on the description of the borders and the problem of the dialectics of oppression and border protection. Where could one search for new ways of narrating the border, ones that would not only constitute a novelty but affect the realm of relations? The reflection leads to the Silesian narrative of home. The part An Insight into a Post- Industrial Place is focused on the post-industrial place which is more than just design. The post-factory teaches us to understand we are attached to the ground and offers us such a journey which is perhaps a passage to the heart of darkness. It also inscribes our existence in the larger event of dwelling. The Philosophy of Localness and the Arts combines thinking about a city with thinking about a metaphysical community, home and localness, which directs to the description of cultural practice in Barcelona, but also to the reflection upon a local metropolis. The last part University and the Idea of Place is an interpretation of the idea of the university at the intersection of the world and home. The main aim of this part is to describe problems of autonomy, location, and connection with regions. The explanation of the idea of wonder leads to the consideration of an important role of university as an independent and autonomous place in our common space.
Stwierdzenia, iż rok 1918 zapisał się w dziejach kobiet złotymi zgłoskami, nie można uznać za przesadzone. To rok, w którym Austriaczki, ale także Niemki i Polki po trudnych i burzliwych działaniach zmierzających do
zaakcentowania swojego istnienia na płaszczyźnie społeczno-polityczno--gospodarczej uzyskały prawa wyborcze, a przez to możliwość współdecydowania nie tylko w kwestiach ich bezpośrednio dotyczących, ale i w sprawach o randze narodowej.
Aby pierwszy raz w historii kobiety w Austrii mogły zagłosować na równych prawach z mężczyznami, musiały stoczyć nierówną walkę o samostanowienie,
uzyskanie praw wyborczych i równouprawnienie pod względem wynagrodzenia za świadczoną pracę, często narażając się na kpinę, szyderstwo, a nawet pozbawienie wolności.
(Ze Wstępu)
Spis treści
Słowo wstępne
Renata Dampc-Jarosz, Wiedeńska „piękna dusza”. Fanny von Arnstein i jej znaczenie dla życia kulturalno-społecznego austriackiej stolicy na przełomie XVIII i XIX wieku
Elwira Poleszczuk, Przecierając nowe ścieżki. Szkic o Idzie Pfeiffer (1797–1858)
Romuald Jędruszczak, Marie Schwarz – pedagog czy polityk?
Magdalena Popławska, Rosa Mayreder – życie i twórczość wiedeńskiej feministki
Agata Borek, Kobieta (nie)zapomniana? Synergia sztuki, mody, przedsiębiorczości
i wolności w spuściźnie Emilie Flöge
Michał Skop, Z Wiednia do Hollywood. Aktorka, gwiazda filmowa i wynalazca
Hedy Lamarr
Nina Nowara-Matusik, Artystka jako miejsce niedookreślone: Ingeborg Bachmann
portret(y) Anny Marii
Monika Blidy, Autoportret odczuwany. Malarstwo świadomości ciała Marii Lassnig
Alan Rymarczyk, Elfriede Jelinek: pisarka niezłomna
Kobiety, którym Austria zawdzięcza swoją tożsamość – informacje biograficzne
Indeks nazwisk
Wolność to jeden z najważniejszych problemów epoki nowożytnej. W książce rozpatrywana jest na gruncie filozofii Kanta, który uczynił ją pojęciem kluczowym swojej filozofii. Ukazuje on wolnośćgłównie przez pryzmat rozbieżności między teorią poznania i etyką. Heidegger opisuje filozofię Kanta właśnie w kontekście teorii poznania, której fundamentem jest ontologia. Wolność wyrażona przez pojęcia spontaniczności, niezależności, suwerenności, niepodległości i samostanowienia ma u swojej podstawy źródłowe doświadczenie, jakim jest otwartość na bycie. W niej dopiero możemy spostrzegać siebie, innych i otaczający świat. Kanta i Heideggera łączy chęć budowania nowej metafizyki.
W takim kontekście pojawia się u Kanta wolność jako spontaniczność na poziomie Krytyki czystego rozumu oraz wolność jako niezależność od pobudek wypływających z doświadczenia w Krytyce praktycznego rozumu. Krytyka władzy sądzenia wiąże ze sobą obydwa doświadczenia wolności, czyniąc system metafizyki spójnym. Pojmowanie wolności przez Heideggera ewoluuje od spontaniczności, przez samostanowienie, do struktury „pozwolić być”. Heidegger, dochodząc do stwierdzenia, że człowiek nie ma wolności, lecz „jest” wolnością, ukazuje istotę wolności.W niniejszym opracowaniu wolność przedstawiana jest przy użyciu dwóch kluczowych starogreckich pojęć: eleutheria i apatheia. Autor, stosując metodę fenomenologiczno-hermeneutyczną, dokonuje analizy poszczególnych fragmentów dzieł Kanta i Heideggera, by w ostatnim rozdziale pokazać wpływ myśli Kanta na myśl Heideggera. Obydwa systemy, zdecydowanie się różniące, łączy doświadczenie wolności, do której Heidegger stopniowo „dojrzewał” i którą w późniejszych dziełach uczynił podstawowym pojęciem swojej filozofii.
Autorzy podejmują temat miłości w odniesieniu do szeroko rozumianej pedagogiki w rozmaitych aspektach – to wielogłos pochodzący z wielu obszarów naukowych. Cechuje ich wielobarwność światopoglądowa i różny poziom wrażliwości, ale wszyscy są przekonani, że miłość w kontekście pedagogicznym to zagadnienie doniosłe, którym należy się zajmować. Zróżnicowanie ujęć tego zagadnienia oraz postaw i poglądów sprawia, że w prezentowanej monografii czytelnik znajdzie treści, które go zainteresują i zainspirują w odniesieniu zarówno do badań naukowych, jak i pedagogicznej (edukacyjnej, wychowawczej) działalności praktycznej.
Tom otwiera wprowadzenie czytelników w najważniejsze dyskusje dotyczące pojęcia miłości. W pierwszej części zawarto artykuły, w których z kunsztem i właściwą humanistyce finezją zostało omówione znaczenie tego pojęcia, a także – na podstawie badań – zaprezentowane społeczne funkcjonowanie miłości. Część druga to zbiór tekstów ukazujących miłość w różnych kontekstach kulturowych, oddający zróżnicowanie i bogactwo inspiracji, które wiążą się z problematyką miłości. Takie ujęcie pozwala na dobre przygotowanie do rozważań ściśle pedagogicznych z części trzeciej. Autorzy próbują uchwycić w niej bowiem niezwykłość fenomenu miłości w doświadczeniu pedagogicznym.
******
Love and pedagogy
The authors cover the subject of love as related to broadly defined pedagogy in its different aspects. Thanks to the varied approaches to the issue, as well as different attitudes and beliefs, readers can find in this monograph content that will interest them and inspire both academic research and pedagogic practice (education, upbringing).
Irving Babbitt, Demokracja i przywództwo
Irving Babbitt (1865-1933), wykładowca Uniwersytetu Harvarda, twórca – wraz z Paulem Elmerem More’em – ruchu zwanego „nowym humanizmem”, był jednym z najciekawszych amerykańskich myślicieli XX wieku. Jego najsłynniejsza książka Demokracja i przywództwo zajmuje istotne miejsce w kanonie myśli konserwatywnej. To imponująca rozmachem, inspirująca opowieść o głównych prądach politycznych Zachodu – ich źródłach, ewolucji oraz związkach z religią, kulturą i filozofią. Babbitt zestawia je również z tradycjami Wschodu. Ukazane przez niego niebezpieczne tendencje nowożytnej polityki, w tym demokratycznej, w wielu aspektach wciąż są aktualne, a nawet się nasiliły. Jego analiza wyposaża czytelników w instrumenty intelektualne przydatne do tego, aby te procesy zrozumieć i stawić im czoła.
Książka Krystyny Skarżyńskiej jest obszernym studium przedstawiającym wyniki jej badań nad społeczeństwem polskim prowadzonych na przestrzeni ostatnich 30 lat.
Prezentowane badania pozwalają zrozumieć jak myśli, odczuwa i działa społeczeństwo polskie, a także jak owo myślenie, odczuwanie i działanie ewoluowało w ciągu ostatnich kilku dekad. Dla recenzenta szczególnie interesująca była lektura fragmentów przedstawiających koncepcje „fałszywej powszechności”, „kolektywnego narcyzmu” i „narodowej wiktymizacji”; odróżnienie różnych typów instytucji, do których ma się (bądź nie) zaufanie; czy zawierających porównanie różnych typologii pojmowania wolności. Bardzo instruktywna jest też empiryczna operacjonalizacja takich zjawisk jak społeczny darwinizm, typy przywiązania w relacjach rodzice–dzieci, moralność i sprawczość, problemy tożsamości.
Książka może i powinna być ważna i interesująca dla kilku grup czytelników. Po pierwsze, dla badaczy i studentów z różnych dyscyplin nauk społecznych. Po drugie, dla przedstawicieli świata polityki, różnych instytucji i stowarzyszeń społeczeństwa obywatelskiego oraz mediów. Po trzecie, dla różnych kręgów tzw. szerszej publiczności, zwłaszcza tej zainteresowanej tym, co się dzieje w społeczeństwie polskim oraz kondycją psychiczno-społeczną współczesnych Polaków.
fragment recenzji
prof. dr. hab. Marka Ziółkowskiego
Krystyna Skarżyńska – profesor psychologii, po ukończeniu studiów na Uniwersytecie Warszawskim związała się zawodowo z tą uczelnią i tam zdobywała kolejne stopnie naukowe i tytuł profesora. Od roku 1982 pracowała w Instytucie Psychologii PAN (dziś jest członkiem jego Rady Naukowej), a od powstania Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej (obecnie Uniwersytet SWPS) podjęła pracę także na tej uczelni. W latach 1997–2001 była prorektorem ds. naukowych, do 2019 r. kierowała Katedrą Psychologii Społecznej. Specjalizuje się w badaniu potocznych przekonań i postaw. Jest autorką ponad 200 artykułów naukowych w czasopismach polskich i międzynarodowych oraz kilkunastu książek, m.in.: Spostrzeganie ludzi (1981), Psychospołeczne aspekty decyzji alokacyjnych (1986), Konformizm i samokierowanie jako wartości. Struktura i funkcje (1992), Człowiek a polityka. Zarys psychologii politycznej (2005). Pod jej redakcją (lub współredakcją) naukową ukazały się książki, opisujące i próbujące wyjaśnić ważne dla polskiej demokracji zjawiska i postawy społeczne, m.in.: Psychologia polityczna (1999), Demokracja w Polsce. Doświadczanie zmian (2005), Understanding social change. Political psychology in Poland (2006), Między przeszłością a przyszłością. Szkice z psychologii politycznej (2009), Między ludźmi… Oczekiwania, interesy, emocje (2012).
Wyniki badań naukowych z zakresu psychologii społecznej i politycznej popularyzuje (np. w Charakterach czy Zwierciadle) i wykorzystuje w tekstach publicystycznych, wywiadach, a także komentując aktualne wydarzenia społeczno-polityczne w wolnych mediach: Gazecie Wyborczej, Polityce, Newsweeku, Znaku, Dialogu i w radiu TOK-FM.
Kto cię obserwuje? Dawniej to pytanie zadawali wyłącznie królowie, prezydenci i osoby publiczne, próbując umknąć paparazzim czy unieszkodliwić przestępców usiłujących obejść prawo. Reszta z nas nie musiała się specjalnie martwić tym, że może zostać objęta obserwacją. Dziś owo niepokojące pytanie odnosi się do wszystkich i nie musi być wcale związane z czyjąś sławą albo przestępczą działalnością. Każdy z nas może być obserwowany niemal w każdej chwili. Cennych zasobów, jakimi są dane osobowe, można nadużywać. I będzie się ich nadużywać. Informacja to władza. Każdy, kto dysponuje wielkimi ilościami danych o nas, ma nad nami przewagę. Z początku era informacyjna miała wzmocnić jednostki, dając im dostęp do informacji wcześniej niedostępnych. Mogliśmy na całym świecie porównywać ceny, poszukiwać najlepszego fragmentu wiedzy czy ludzi, którzy podzielali nasze poglądy. Obecnie dochodzi do zmiany układu sił i szala przechyla się ku wielkim instytucjom: zarówno rządom jak i korporacjom. To one zyskują przewagę w wojnach informacyjnych, dzięki zdolności do śledzenia potężnej ilości danych związanych z najbardziej przyziemnymi aspektami naszego życia. Dowiadujemy się, że ludzie, którzy dysponują informacjami o nas, mogą nas zawstydzić, wyczyścić nasze portfele lub oskarżyć o przestępcze zachowanie. Ta wiedza może wykreować kulturę strachu. Czy chcemy żyć w świecie, w którym zawsze narażeni będziemy na ryzyko bycia zhakowanymi? W świecie, w którym będzie można nas zlokalizować? W którym nie będziemy mogli mieć swoich tajemnic? W którym będziemy podglądani nawet w naszych domach, w którym będzie można się pod nas podszyć i w którym będziemy żyć w pułapce „korytarza luster”? W którym będziemy wykorzystywani finansowo i bez powodu będziemy trafiać przed oblicze funkcjonariuszy policji? Moja książka to próba odpowiedzi na te pytania. Mam nadzieję, że moje odkrycia pomogą rozwijać się debacie o prywatności – wyjść poza kwestie związane z prostą obawą o to „kto mnie obserwuje”, ku bardziej szczegółowym rozważaniom nad tym, „dlaczego ma to tak duże znaczenie” oraz, ostatecznie, ku produktywnej dyskusji o tym, co możemy zrobić. Z tekstu
Książka porusza aspekty bezpieczeństwa człowieka i wpisuje się w ogólną dyskusję na temat współczesnych zagrożeń społeczno-kulturowych oraz kształtowania świadomości człowieka w tym obszarze. Jest to na tyle ważne zagadnienie, gdyż bezpieczeństwo społeczne i kulturowe wymagają również wsparcia w sferze personalnej. Analizując doświadczenia zagraniczne w obszarze społecznego i kulturowego wymiaru bezpieczeństwa człowieka, dostrzec można znaczące różnice nie tylko w ochronie instytucjonalnej, ale także społecznej, organizacyjnej, stąd też autorzy podręcznika wykorzystali to w przedstawionych wnioskach i propozycjach w Polsce. Autorzy scharakteryzowali najważniejsze zmiany społeczne i kulturowe, które zachodzą w społeczeństwie pod kątem bezpieczeństwa personalnego (człowieka, grupy społecznej). Podręcznik zawiera podstawowe definicje, terminy związane z bezpieczeństwem personalnym, społecznym, kulturowym oraz edukacją dla bezpieczeństwa. Przedstawiona została siatka pojęciowa z tych obszarów, a także analiza współczesnych zagrożeń personalnych, społecznych i kulturowych zagrażających bezpieczeństwu człowieka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
