Publikacja zbiorowa dotycząca teoretycznych i praktycznych aspektów propagandy, jednocześnie ukazująca, w jakim kierunku rozwijają się w ostatnich latach rozważania powiązane z procesem manipulacji politycznej oraz ewolucją działań propagandowych podejmowanych w sferze publicznej. Tematyka dotycząca zagadnień propagandy oraz manipulacji stosowanej dla osiągnięcia zamierzonych celów propagandowych oraz poszerzające się instrumentarium manipulacji stosowane w tym zakresie wskazuje, że zagadnienie to ma wymiar ewolucyjny, co zasługuje na wnikliwą analizę i badanie fenomenu tych zjawisk oraz refleksję nad tym, do czego prowadzą działania propagandowe podejmowane w reżimach demokratycznych u progu trzeciej dekady XXI wieku. Tego niełatwego zadania jako redaktor naukowy tomu podjął się prof. Marek Sokołowski socjolog i medioznawca z Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego w Olsztynie zapraszając do współpracy oraz przygotowania artykułów badaczy wywodzących się z obszaru nauk społecznych z wielu ośrodków akademickich w kraju. Opracowanie to polecamy szczególnie ekspertom w zakresie politologii, socjologii polityki, zarządzania informacją, psychologii propagandy, medioznawcom, dziennikarzom, współpracownikom sztabów wyborczych, analitykom informacji w instytucjach badawczych, specjalistom w zakresie public relations, a także wszystkim tym, którzy chcą skuteczniej i bardziej świadomie poruszać się w świecie manipulacji i oddziaływań perswazyjnych.
Nowy przejrzysty i poparty badaniami przewodnik po jednym z najpilniejszych zjawisk politycznych naszych czasów, przewodnik po naszym przemienionym krajobrazie politycznym.W krajach Zachodu pojawia się coraz więcej ludzi, którzy czują się wyobcowani i wykluczeni z głównego nurtu polityki, są przy tym wrogo nastawieni wobec mniejszości, imigrantów i neoliberalnej gospodarki. Wielu z nich to wyborcy ruchów narodowo-populistycznych, które zmieniają oblicze zachodniej demokracji. Autorzy proponują dyskurs wychodzący poza konwencjonalne przekonania, bez uprzedzeń przyglądają się populistycznym postulatom, by lepiej zrozumieć tych, którzy je głoszą, zanim zostaniemy przez nich zmieceni.
"Podjęta w pracy problematyka, dotycząca walki z ekstremizmem oraz przeciwdziałania ekstremizmowi w Federacji Rosyjskiej, jest jednym z dwóch zasadniczych nurtów działalności rosyjskich organów bezpieczeństwa wewnętrznego. Działania te mają na celu ochronę integralności terytorialnej Federacji Rosyjskiej oraz zapewnienie jej obywatelom pełnej realizacji ich praw i wolności, zagwarantowanych w Konstytucji.
Drugą zasadniczą sferą działalności szeroko pojmowanych organów bezpieczeństwa wewnętrznego Federacji Rosyjskiej jest walka z terroryzmem oraz przeciwdziałanie terroryzmowi.
Te dwie sfery działalności wiążą się ściśle ze sobą i wzajemnie się przenikają.
Związek działań mających na celu walkę z ekstremizmem oraz walkę z terroryzmem wynika z tego, że terroryzm stanowi skrajną postać ekstremizmu, będąc swoistego rodzaju „skrajnością skrajności”. Jeśli uznamy, że ekstremizm jest postawą sprzyjania skrajnym poglądom i stosowaniem skrajnych (radykalnych) działań do osiągnięcia zaplanowanych celów tej działalności, to terroryzm winien być utożsamiany z najbardziej radykalnym sposobem postępowania, mającym na celu zastraszenie społeczeństwa, spowodowania jak największych strat i zniszczeń oraz nadania poczynaniom terrorystów jak największego rozgłosu.
Mając na uwadze znaczący rozmiar szkodliwości społecznej oraz ogromny wymiar strat finansowych i ekonomicznych, jakie wiążą się z działalnością radykalnych ugrupowań, określanych mianem ekstremistycznych i terrorystycznych, wskazać należy na ogromną rolę i znaczenie działań profilaktycznych w obszarze zapobiegania i przeciwdziałania przejawom ekstremizmu i terroryzmu."
ze Wstępu
Podstawowe założenia niniejszej pracy koncentrują się wokół takich pojęć, jak zdrowie seksualne, aktywność seksualna, uwarunkowania zachowań seksualnych studentów. Rozważania teoretyczne zawarte poniżej mają na celu uwypuklenie pojęcia zdrowie seksualne, które powinno wyznaczać ramy optymalnego modelu działań edukacyjno-wychowawczych i profilaktycznych, a wciąż jest słabo reprezentowane zarówno w świadomości społecznej, jak i literaturze fachowej. Wieloznaczność pojęć prezentowanych w badaniach polskich i zagranicznych, różnorodność stosowanej aparatury pojęciowej, z drugiej zaś strony niezwykła ranga i świeżość problematyki sprawiają, że podjęty temat wydaje się być istotny z punktu widzenia teorii pedagogicznej.
Ze Wstępu
Ze wstępu
… Etyka seksualna, ze względu na swoją wieloaspektowość, jest niezwykle złożonym zagadnieniem. Jej opis wymaga szerokiego spojrzenia, zawierającego w sobie aspekt biologiczny, a więc popęd seksualny i instynkt, aspekt psychologiczny, mający związek z potrzebami, uczuciami, emocjami i subiektywnymi doświadczeniami oraz aspekt metafizyczny, związany z wartościami, postawami i przekonaniami. Punktem wyjścia do jej scharakteryzowania jest analiza norm regulujących funkcjonowanie seksualne jednostki. Może to jednak wydawać się dość silną ingerencją w sferę wolności człowieka. Przeczy to bowiem prywatności i niedostępności dla innych osób tej sfery życia, w której niemal każdy chce być wolny i niekontrolowany przez nikogo. W takim kontekście wydaje się, że ten czysto prywatny aspekt funkcjonowania powinien pozostać poza zasięgiem nauki (Bader, 2010). Tym bardziej, że „płeć i seksualność są faktami biologicznymi, dlatego nie mogą podlegać ocenom moralnym. Zarówno ciało ludzkie jako całość, jak i poszczególne jego narządy – a w tym narządy płciowe – są moralnie obojętne” (Imieliński, 1984, s. 51).
Z drugiej jednak strony oceny moralne są uzasadnione w odniesieniu do zachowań seksualnych. Mogą one podlegać wartościowaniu normatywnemu, ponieważ mając miejsce w akcie seksualnym, są postacią stosunków społecznych. W ustalaniu norm nie chodzi zatem o wartościowanie i ocenę faktu popędliwości i seksualności człowieka w sensie biologicznym, lecz form i przejawów jej realizacji, gdyż „seksualność (..) uwikłana jest w kontekst społeczny i z tego tytułu podlega reglamentacji moralnej” (Imieliński, 1984, s. 51). Kryterium oceny moralnej powinien przy tym stać się z jednej strony – stopień, w jakim dana aktywność seksualna wzmacnia więzi międzyludzkie i podwyższa jakość życia, a z drugiej strony – poziom degradacji i cierpienia, które wywołuje.
Jeśli wartościową książką jest ta, w której przytłaczająca większość zdań jest wartościowa, a te wartościowe zdania pojawiają się w książce we właściwym miejscu to Krzysztof Jakubczak napisał wartościową książkę. Właściwe rozmieszczenie zdań oznacza zarówno ich usytuowanie w odpowiednich zbiorach, stanowiących części książki, jak i ich – zdań i zbiorów zdań – właściwe następstwo. To pierwsze oznacza, że książka jest wartościowa ze względu na udaną konstrukcję, zaś to drugie, że jej treść jest spójna, co zapewnia tej konstrukcji zwartość. Natomiast za kryteria wartościowości samych zdań przyjmuję tu poprawność formalną, sprawność językową, a nade wszystko odkrywczość ich treści. Ta ostatnia oznacza nie tylko to, że treść zdań ujawnia czytelnikowi coś, czego przed ich lekturą nie wiedział, ale i to, że owo coś nie było znane, bądź nie zostało w tak jasny sposób wyeksplikowane przez badaczy podejmujących rozważane w książce zagadnienia.
Z recenzji wydawniczej dr hab. Krzysztofa Kosiora, prof. UMCS
Książka dotyczy zagadnień związanych z działaniem placówek opieki, wychowania i edukacji najmłodszych dzieci. Autorki prezentują w niej organizację pracy czterech placówek: z Grecji, Holandii, Polski i Portugalii, ze szczególnym uwzględnieniem działań podejmowanych w grupie dwu- i trzylatków. Przedstawiają nowe argumenty do dyskusji na temat jakości funkcjonowania placówek dla najmłodszych dzieci w kontekście zarówno polskim, jak i międzynarodowym. Abstrakt Książka dotyczy zagadnień związanych z działaniem placówek opieki, wychowania i edukacji najmłodszych dzieci. Autorki prezentują w niej organizację pracy czterech placówek: z Grecji, Holandii, Polski i Portugalii, ze szczególnym uwzględnieniem działań podejmowanych w grupie dwu- i trzylatków. Przedstawiają nowe argumenty do dyskusji na temat jakości funkcjonowania placówek dla najmłodszych dzieci w kontekście zarówno polskim, jak i międzynarodowym.
******
Nurseries in Selected European Countries
The book concerns issues connected with places of care, upbringing and education of very young children. The authors show how work is organised in four such places in Greece, the Netherlands, Poland and Portugal, with particular emphasis on educating 2 and 3-year-olds. They also present new arguments in the discussion concerning the quality of nurseries in Polish and international context.
Fryderyk Nietzsche(1844-1900) jeden z najważniejszych ludzi w całym ciągu myśli filozoficznej ludzkości. Kto jest ważny w filozofii: Platon, Plotyn, Kartezjusz, Wolter, a jakże różne epoki różne sposoby myślenia. A Nietzsche jest zupełnie inny. Zmierzch bożyszcz jest jak zwykle u Nietzschego napisana w formie szeregu aforyzmów
Henry David Thoreau (1817-62) przedstawiciel amerykańskiego romantyzmu, skrajny indywidualista, ba określany nawet jako anarchista (choć chyba nie do końca słusznie). A przy tym zdecydowany zwolennik duchowości i przeciwnik materializmu. Jego esej ""O obywatelskim nieposłuszeństwie"" najprościej opisać jego słowami Najlepszy rząd to taki, który najmniej rządzi i chciałbym doczekać chwili, gdy ową zasadę szybciej i bardziej systematycznie wprowadzi się w życie.Thoreau napisał swój manifest z jednej strony w pełni się identyfikując z wartociami zwartymi w amerykańskiej Deklaracji Niepodległości, z drugiej dostrzegał to co zawsze towarzyszy sprawowaniu władzy: chęć zawłaszczania przez władzę kolejnych elementów życia społecznego. Warto czytać, by unikać i sprzeciwiać się zagrożeniom.
Magdalenie Horodeckiej udało się z powodzeniem zdekonstruować potoczne przeświadczenie o tym, iż reportaż przynosi neutralny, niczym niezapośredniczony opis kultury Innego. Akcent jej rozważań został położony na aspekt kulturowej mediacji, co w sytuacji, w której Europa zetknęła się ponownie ze zjawiskiem migracji, stanowi wielki walor monografii. Autorka bowiem zwraca uwagę na rolę literackiego reportażu podróżniczego w zwalczaniu uprzedzeń wobec Inności, które mogą doprowadzić do postrzegania Ziemi jako planety zamieszkanej wyłącznie przez wzajemnie się odrzucających Obcych.
prof. dr hab. Hanna Gosk
Autorka zdecydowała się prześledzić formy reprezentacji Innego w wybranych tekstach reportażowych przełomu XX i XXI wieku. Swoje interpretacje poprzedziła ważnym komentarzem o charakterze teoretycznoliterackim, który uświadamia konieczność poszerzenia współczesnych metod badania literatury niefikcjonalnej o nowe narzędzia. Zaproponowane ujęcia mają tę wspólną zaletę, że nie tylko są propozycją nowatorskiego rozwiązania pewnych problemów badawczych, lecz także od razu testują metodologiczną przydatność tychże narzędzi w analizach tekstów reportażowych.
dr hab. Beata Nowacka, prof. UŚ
Magdalena Horodecka podąża w swych studiach tropem szczególnej antropologicznej wrażliwości na Innego. Powracającym wątkiem jej rozważań jest etyczny wymiar profesji reportera.
dr hab. Małgorzata Jarmułowicz, prof. UG
Magdalena Horodecka – doktor habilitowana, adiunkt w Zakładzie Teorii Literatury i Krytyki Artystycznej, pracuje w Instytucie Filologii Polskiej Uniwersytetu Gdańskiego. Autorka książki Zbieranie głosów. Sztuka opowiadania Ryszarda Kapuścińskiego oraz licznych artykułów poświęconych literaturze niefikcjonalnej. Publikowała w „Tekstach Drugich”, „Pamiętniku Literackim”, „Ruchu Literackim”, „Czasie Kultury”, „Zagadnieniach Rodzajów Literackich”, „Literary Journalism Studies”, „Forum for World Literature Studies” oraz w licznych tomach zbiorowych. Członkini International Association for Literary Journalism Studies.
Tom zawiera 21 tekstów poruszających ogólne zagadnienia leksykografii oraz poświęconych poszczególnym słownikom ukończonym, opracowywanym lub projektowanym. Przedmiotem rozważań Autorów są słowniki różnego typu: starsze i nowsze, ogólne i specjalistyczne, internetowe i drukowane, polskie i obce, w większości dotyczące języków artykułowanych, ale obejmujące też języki migowe. Tematyka tekstów dotyczy: używania słowników, ich recepcji, krytyki, zestawiania, produkcji, reklamy i sprzedaży, a także ich statusu społecznego oraz związków między leksykografią a społeczeństwem. Książka ukazuje wielonurtowość współczesnej leksykografii i uwzględnia obszary pograniczne, np. na styku z literaturoznawstwem.Opublikowane teksty są pokłosiem siódmej konferencji Glosa do leksykografii, zorganizowanej na Uniwersytecie Warszawskim w 2018 roku.
Wszystko, co żyje - podobnie jak my, ludzie - do czegoś dąży. Uznanie tego stanu rzeczy należy do istoty człowieczeństwa i w liczącej przeszło dwa tysiące lat tradycji filozoficznego myślenia zadomowiło się jako stały temat refleksji. Poznanie dziejów Ideologicznego myślenia, które w tej książce zostały po raz pierwszy tak obszernie, wnikliwie i dokładnie przedstawione, pozwoli podważyć scjentystyczny przesąd, przywracając naturalnemu podejściu do przyrody poczucie pewności. Stawianie pytania "Po co?", za którego sprawą czujemy się zadomowieni w przyrodzie, nie jest kwestią przymusu, ale też nie jest mniej uprawnione niż pytania "Skąd?" i "Jak?", które musimy sobie stawiać, aby móc nasze panowanie nad przyrodą utrzymać i potęgować. Pogląd, że interpretowanie naturalnych procesów jako ukierunkowanych na cel jest niedopuszczalnym przenoszeniem charakteru kierowanych przez wolę działań człowieka na dziedzinę życia organicznego, jest przesądem tyleż nieuzasadnionym, co zatwardziałym. Ustanawianie z rozmysłem celów możliwe jest dlatego tylko - to jedna z głównych tez Roberta Spaemanna - że z samej natury jesteśmy już tacy, że do czegoś dążymy. Wykazuje on Jasno, że wszelkie próby wyeliminowania teleologii, lub też zastąpienia jej tolerowaną przez scjentyzm formułą "Jak-gdyby", wikłają się nieuchronnie w sprzeczności, obciążając nasz stosunek do przyrody zgubnymi konsekwencjami. Przemawia więc za tym, by leżące u podłoża tych prób scjentystyczne przesądy przemyśleć na nowo. s. 158-160
Uznawana za najwybitniejszą intelektualistkę żydowską XX wieku Hannah Arendt (1906?1975) rozważa „kondycję ludzką” z perspektywy współczesnych doświadczeń i niepokojów. Świadek epoki, urodzona w Niemczech, emigrantka od 1933 roku, autorka rozpraw o totalitaryzmie, napisała tym razem „pozytywny” traktat o człowieku ujętym od strony narodzin i początku, a nie, jak w egzystencjalizmie, śmierci i kresu, oraz od strony vita activa przeciwstawionej vita contemplativa. Człowiek wypełnia życie pracą i działaniem, których ewolucję od starożytności i dzisiejsze zagrożenia Arendt śledzi z niezwykłą erudycją i oryginalnością. Analizuje historyczne przemiany takich pojęć, jak praca, prywatność, wolność i pod tym względem tworzy prawdziwe kompendium wiedzy. Jest przy tym przewidująca w tym dziele z 1958 roku. Przewidziała mianowicie, że technicyzacja i specjalizacja życia doprowadzi do dominacji człowieka w postaci animal laborans, a w konsekwencji do odpolitycznienia społeczeństw, które ważkie sprawy polityczne delegują w ręce zawodowych polityków. Polityka uległa zarazem deprecjacji ? wbrew swej roli w starożytności, kiedy to stanowiła przejaw najwyższej dojrzałości obywatela. Książka Arendt jest więc znów aktualna w naszych czasach populizmów i źle pojętej polityki.
[...] Skandal. Co to jest? Nie jest to świadomie poszukiwana przez surrealistów sensacja salonowa, ani dzika orgia w salach akademii. Tego rodzaju przyjemności można odczuwać wprawdzie i dziś, ale nie daje się już tak łatwo im ujść: dzisiejsi rozpustnicy muszą postępować bardziej po spartańsku, jeśli chcą tak gwałcić rozum, żeby i na potem coś pozostało...
"W retoryce chodzi o to, by publiczność przekonać do dowolnego poglądu. W filozofii zaś, jeśli w ogóle o coś chodzi, to o przekonanie publiczności o prawdziwości (głoszonego poglądu). Filozofia bez retoryki nie może się obejść, jest jednak czymś więcej niż retoryka, nawet jeśli jej argumenty mają charakter perswazji. Tak właśnie filozofia pojmuje samą siebie od czasu, kiedy to przed dwoma tysiącami lat udało się jej wyprzeć retorykę na peryferie intelektualnych zainteresowań. Mimo wszelkich różnic poglądów, celem i motywacją filozoficznych wysiłków poznawczych jest skuteczne poszukiwanie prawdy. I nawet dla takich filozofów, którzy owym poszukiwaniom prawdy i poznania wróżą znikome widoki na sukces, lub zgoła żadne, nawet dla nich prawda pozostaje porządkującym wyznacznikiem dyskursu" (Z "Wprowadzenia").
Książka Obraz i społeczeństwo. Społeczne ramy kultury artystycznej jest zbiorem refleksji z zakresu socjologii kultury artystycznej. Autorzy koncentrują się na malarstwie i filmie, wychodząc z założenia, że te sztuki wizualne stanową znakomity punkt otwarcia dla socjologicznych rozważań. Kolejne prace z tej serii planują poświęcić literaturze i architekturze, muzyce i fotografii, w przyszłości być może również temu, co nazywa się dziś kulturą cyfrową. Rozważają też poświęcenie odrębnego tomu sztuce polskiej, którą w tej publikacji całkowicie pominęli. Publikacja zachęca do własnych poszukiwań relacji między sztuką a społeczeństwem, a także podróży śladem niezapomnianych tematów kinowych czy tropem wielkich dzieł malarstwa.
Na terytorium dzisiejszej ekonomii trwa wojna dwóch bogów. Po jednej stronie znajduje się Bóg-osoba, słowo, które stało się ciałem, nieskończoność walcząca o wcielenie – innymi słowy, Bóg psychofizycznej formy ludzkiej jako nieprzekraczalnego telos ziemskiego życia. Po drugiej stronie jest abstrakcyjny witalizm: gnostycki bóg energii, informacji, mocy i rosnącej złożoności, obojętny na materialny nośnik, w którym się urzeczywistni.
W obecnej sytuacji nie ma pilniejszego zadania niż podważenie zgubnego w skutkach utożsamienia liberalizmu – wzrostu jakościowego i skupionego na człowieku – z kapitalizmem, czyli nieskończonym potęgowaniem energii czystego życia.
Wbrew temu, w co z czasem udało nam się uwierzyć, celem kapitalistycznej logiki nigdy nie był człowiek.
"Nie dla ludzi jest pełnia szczęścia. Dla nich - pośród wszelkich niepowodzeń - możliwe jest tylko szczęście niedoskonale, szczęście w nieszczęściu""[...] Pytanie o szczęście Jest abstrakcyjne, jeśli stawiamy je w oderwaniu od pytania o nieszczęście. Niczym nie zmąconego szczęścia ludzie bowiem nie znają. Nie leży w granicach ludzkich możliwości, by wszystko, co korzystne, było pod ręką, i nie było niczego, co szkodliwe. Czyste szczęście nie jest z tego świata: może się o tym przekonać także ten, kto żywi wątpliwości, czy istnieje - w wieczności czy w przyszłości -jakiś inny świat, z którego mogłoby pochodzić. W "tym świecie" wszelako - świecie życia ludzi - szczęście istnieje zawsze obok nieszczęścia, mimo nieszczęścia lub nawet wskutek nieszczęścia: własnego lub cudzego albo jednego i drugiego zarazem. Ludzkie szczęście - w sensie najbardziej elementarnym - jest zawsze tylko szczęściem w nieszczęściu.Można się obawiać, że kto nie bierze pod uwagę tej elementarnej prawdy, ten ścigając to, co niemożliwe, gubi szansę bycia szczęśliwym: traci dzielność duszy do przyjęcia szczęścia dostępnego ludziom. Oddzielenie tematu szczęścia od tematu nieszczęścia może zatem być wręcz niebezpieczne. Dlatego wydaje mi się stosowne, [...] pytaniu temu przydać - dla ratunku - skupienie spojrzenia na nieszczęściu"."[...] Dlaczego, skoro niemal wszystkie filozofie mówią o człowieku, potrzebna jest Jeszcze antropologia jako odrębna nauka o człowieku "."[...] Antropologia filozoficzna określa człowieka - otrzeźwiająco l sceptycznie - nie tyle jako kogoś, kto dąży do celu, ile raczej jako kogoś, kto chce uciec od defektów;[...] jest filozofią pytania, co w zamian.""[...] Filozofia, która dostarcza rozumnych orientacji i przez to minimalizuje zapotrzebowanie na guru, staje się w związku z tym coraz ważniejsza: im bardziej nowocześnieje nowoczesny świat, tym niezbędniejsza staje się filozofia".
Najsłynniejsza książka Michaela J. Sandela, powstała na podstawie popularnych i obleganych przez studentów wykładów, zatytułowanych Sprawiedliwość, które autor prowadzi na Uniwersytecie Harvarda.
Pytając o to, czy społeczeństwo jest sprawiedliwe, rozważamy, w jaki sposób dzieli między swoich członków to, co ma dla nas wartość – dochody i bogactwo, prawa i obowiązki, władzę i możliwości, urzędy i zaszczyty. Sprawiedliwe społeczeństwo rozdziela te dobra w odpowiedni sposób; przyznaje każdemu człowiekowi to, co mu się należy. Trudności zaczynają się wtedy, gdy zapytamy, co należy się ludziom i dlaczego.
Książka poświęcona jest analizie słabych i mocnych stron trzech sposobów myślenia o sprawiedliwości. Najpierw zajmiemy się ideą maksymalizacji dobrobytu. Następnie wizjami, które wiążą sprawiedliwość z wolnością. Na koniec przejdziemy do teorii, które łączą sprawiedliwość z cnotliwym i dobrym życiem.
Zanim podejmiemy próbę oceny tych trzech teorii sprawiedliwości, warto zapytać, jak mogą przebiegać dyskusje filozoficzne - szczególnie w tak niejasnej dziedzinie jak filozofia moralna i polityczna. Punktem wyjścia często są konkretne sytuacje. Ale w jaki sposób dokonuje się przejście od oceny konkretnych okoliczności do określenia zasad sprawiedliwości, które naszych zdaniem powinno się stosować w każdej sytuacji? Na czym polega argumentacja moralna?
Z rozdziału 1
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
