Migawki z frontu
Reporter wojenny nie tylko jest autorem pokazującym za pomocą pióra czy kamery rzeczywistość krajów opanowanych konfliktami, lecz także, wybierając ten zawód, przyjmuje misję: odpowiedzialne, ale i trudne zadanie odkrywania prawdy. Obecnie – ze względu na łatwość w udostępnianiu informacji w medialnym świecie i szerzenie się fake newsów – jest to zadanie tym trudniejsze, wymagające nieustannej czujności.
W Temacie Miesiąca:
Jak wygląda praca reportera wojennego? Którzy korespondenci ukształtowali sposób relacjonowania konfliktów i myślenia o nich? Czy reporter powinien angażować się osobiście w przedstawiany problem? Jak pisać, aby pozostać w zgodzie z prawdą, a zarazem atrakcyjnie dla czytelnika?
Odpowiedzi udzielają: Wojciech Jagielski, Winston Churchill, Jakub Kuza i Honorata Zapaśnik
Ponadto w numerze:
Europa po bułgarsku
Ludowa mentalność, nostalgia, różany przemysł i robota, która nie ucieknie
Wkurzam się razem z wami
Rozmowa z ks. Grzegorzem Strzelczykiem o kondycji Kościoła
Tischner vs tomizm
Czy po najważniejszym sporze w powojennej polskiej filozofii pozostało tylko rozczarowanie?
Dziennik Kairosu Filipa Springera
„Świadomość kroczącej Katastrofy sprawiła, że Rost postanowił zmienić swoje życie”
Tematyka kobieca jest coraz częściej podejmowana w kontekście nauk społecznych, w tym przywództwa kobiet. Rzadziej jednak przyjmuje się perspektywę organizacji i zarządzania. Kwestie kobiecego zarządzania nie są również często dyskutowane w kontekście polskim, co powoduje, że proponowany zbiór wnosi oryginalny wkład w rozwój tematyki.Książka jest zbiorem opracowań przedstawiających sylwetki bądź konkretnych organizatorek, bądź grup liderek zarówno aktywnych współcześnie, jak i postaci historycznych. Takie podejście pozwala wyprowadzić z cienia liderki i organizatorki przywrócić pamięć tych już nieżyjących oraz zwrócić uwagę na problemy, z jakimi borykają się dzisiaj kobiety aktywne na polu tradycyjnie zarezerwowanym dla mężczyzn. Sama tematyka zbioru wprowadza kobiecy punkt widzenia, gdyż autorzy nie omawiają jedynie sylwetek kobiet przywódczyń, które osiągnęły sukces w męskim świecie zarządzania (choć i takie sylwetki w zbiorze się znajdują), lecz organizatorki właśnie, które często bardziej wspierają, niż dowodzą. Opracowania nie zawsze odnoszą się do konkretnej osoby (bądź osób), lecz również do pewnych grup organizatorek. Cechą łączącą wszystkie opracowania jest zastosowana w badaniach metodyka wszystkie rozdziały oparte zostały na badaniach jakościowych. Takie podejście metodologiczne daje możliwość oddania głosu samym kobietom i opowiedzenia ich historii.Z recenzji dr hab. Anny Zachorowskiej-Mazurkiewicz
Książka poświęcona jest trudnemu zagadnieniu, wymagającemu zastosowania metod badawczych właściwych zarówno dla prawoznawstwa, jak i politologii. Została ona poświęcona problematyce wolności słowa (wypowiedzi) w kontekście ochrony dwóch innych wartości; dóbr osobistych i prywatności. Chodzi zatem o ustalenie granic określających zakres realizacji praw jednostki o charakterze politycznym i osobistym. Już sam ów fakt wskazuje na złożony charakter problematyki. Tymczasem dalsza część tytułu wskazuje, ich Autorowi chodzi o odniesienie wskazanych wartości do uczestników medialnych kampanii wyborczych w Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Docenić należy styl twórczości naukowej Autora, który potrafi w sposób jasny i klarowny określić problem badawczy i tezy pracy, a następnie konsekwentnie zrealizować postawione przed sobą zadanie. Autor monografii dokonał krytycznej analizy poglądów prezentowanej w światowej nauce prawa. Wykorzystał bardzo obszerną literaturę obcojęzyczną, dzięki czemu ustalenia dokonane w publikacjiniosą za sobą znaczny wkład w rozwój polskiej nauki.
Biographia literaria (1817) Samuela Taylora Coleridge'a to zbiór szkiców o tematyce filozoficznej i krytycznoliterackiej, ujętych w ramy autobiografii intelektualnej. Dzieło powstało z połączenia dwóch tekstów, pierwotnie planowanych jako osobne książki.Pierwsza z nich miała być esejem filozoficznym - krytyką anglosaskiej, asocjacjonistycznej filozofii umysłu (Locke'a, Hume'a, Hartleya) z pozycji idealizmu transcendentalnego (Kanta i Schellinga), z którym Coleridge zapoznał się w Niemczech; druga - obszernym podsumowaniem stosunku Coleridge'a do twórczości i programu literackiego jego wielkiego przyjaciela i poety, Williama Wordswortha, wskazaniem jego mocnych i słabych punktów. Z tego połączenia filozofii i krytyki literackiej zrodziły się oryginalne pomysły, takie jak rozróżnienie wyobraźni i fantazji jako dwóch różnych władz umysłu oraz idea "zawieszenia niewiary" jako zasady tworzenia fikcji literackiej.Całość wzbogacają erudycyjne dygresje oraz barwne anegdoty ukazujące panoramę społeczeństwa brytyjskiego w okresie wojen z rewolucyjną, a następnie napoleońską Francją.
Jesteś kobietą?
Jesteś rzeczą.
Jesteś martwa.
Kobiecość, która kulturowo postrzegana jest jako źródło życia, w rękach nazistów zmieniła się w źródło dehumanizacji totalnej.
Kobiety w ciąży, matki małych dzieci i opiekunki osób uznanych za niezdolne do ciężkiej pracy – wszystkie wysyłano bezpośrednio do komór gazowych… A nawet jeśli nie zostały wybrane na śmierć, ich szanse na przetrwanie w obozie były drastycznie niższe, niż mężczyzn.
Dzięki zeznaniom tych, które przeżyły nazistowskie ludobójstwo oraz historiom tych, po których zostało tylko wspomnienie, Zoë Waxman nie tylko rekonstruuje horror lat 40., ale też pozwala nam na głębsze zrozumienie go i zmusza nas do ponownego przemyślenia roli płci w historii.
Zoë Waxman - wykładowczyni w Instytucie Orientalistycznym Uniwersytetu w Oxfordzie, wybitna specjalistka zajmującą się tematyką Holocaustu, feministycznej roli płci i sytuacji kobiet w czasach II wojny światowej, autorka wielu uznanych publikacji.
Niniejsza publikacja jest efektem międzynarodowej konferencji naukowej Miasto w procesie przemian od czasów nowożytnych do współczesności / La ville et le processus de transition de l’époque moderne ŕ nos jours, która odbyła się w Instytucie Historycznym i Instytucie Filologii Romańskiej Uniwersytetu Wrocławskiego
oraz Centrum Historii Zajezdnia w dniach 8-10 czerwca 2017 roku. Przedstawiane wyniki badań stanowią ważny głos w toczonym nieprzerwanie od czasów starożytnych do dziś dyskursie na temat miast i ich oddziaływania na społeczeństwo. Wydaje się, że powiązanie skupiska miejskiego i zaplecza wiejskiego oraz jego rozgraniczenie formalno-prawne, ale też ekonomiczno-funkcjonalne to jeden z podstawowych
czynników kierujących nas od tradycji grecko-rzymskich do współczesności. Fernand Braudel pisał: „Miasta są jak transformatory elektryczne: zwiększają napięcie, przyspieszają wymianę, poddają ludzi stałej presji. Zrodziły się przecież z najstarszego i najbardziej rewolucyjnego podziału pracy: po jednej stronie uprawa roli, po drugiej zajęcia zwane miejskim”. Czy jednak miał rację? Czy opisywane przemiany i współczesne procesy nie są tworzeniem „antycznego polis” w nowej, globalnie miejskiej wersji, w której obszar wsi został niejako wchłonięty przez miasta? Być może wieś odchodzi w przeszłość i jesteśmy świadkami powstawania konurbacyjnego, ogólnoświatowego polis?
Od przełomu politycznego w 1989 roku trwają spory o media publiczne. Juliusz Braun – odwołując się do bogatej literatury i własnych doświadczeń związanych z wieloletnią aktywnością na rynku mediów, a także do historii radiofonii i telewizji w Polsce oraz informacji o kształtowaniu się modelu mediów publicznych w Europie i w USA – podjął zadanie uporządkowania wiedzy na temat problemów związanych z funkcjonowaniem publicznej radiofonii i telewizji. Analizuje główne obszary sporów dotyczące:
– formalnych gwarancji i faktycznego zakresu niezależności mediów publicznych od władz administracyjnych i politycznych, roli ciał regulacyjnych, w tym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji, oraz przyczyn i konsekwencji przyjęcia dla polskich mediów publicznych ustawowej formy spółek Skarbu Państwa;
– niezależnych źródeł finansowania, roli abonamentu lub podobnych danin publicznych i zakresu finansowania komercyjnego;
– definicji, praktycznego rozumienia i sposobów egzekwowania obowiązków związanych z realizacją misji publicznej.
W końcowej części książki, krytycznie oceniając obecną sytuację polskich mediów publicznych, autor przedstawia możliwe scenariusze przemian Telewizji Polskiej i Polskiego Radia.
„Juliusz Braun jest być może jedyną w Polsce osobą, która w sprawach związanych z mediami publicznymi ma unikalne doświadczenie uczestnika prac legislacyjnych (jako parlamentarzysta i przewodniczący właściwej komisji sejmowej), regulatora (jako przewodniczący KRRiT) oraz zarządzającego (jako prezes TVP). Podjęcie tematu mediów publicznych przez kogoś z takimi kompetencjami tworzy przesłanki dla oczekiwania lektury ciekawej i na dodatek bardzo potrzebnej wobec niewątpliwego kryzysu mediów publicznych w Polsce. W wielu środowiskach toczy się dyskusja na temat przyszłości mediów, które z założenia mają służyć całemu społeczeństwu, wszystkim obywatelom niezależnie od ich przekonań, systemu wartości i pozycji społecznej. Książka wpisuje się w tę debatę nie tylko poprzez ocenę stanu realizacji zadań publicznych radia i telewizji w dłuższym czasie, ale także poprzez zaoferowanie szerszej perspektywy historycznej i międzynarodowej.
Publikacja ma istotne walory poznawcze i może zainteresować medioznawców, ekspertów prawnych i ekonomicznych, studentów dziennikarstwa i komunikacji społecznej, polityków oraz wszystkich zaciekawionych mediami, w szczególności publicznymi.”
dr hab. Tadeusz Kowalski, prof. Uniwersytetu Warszawskiego
The Hermetic Museum takes readers on a magical mystery tour spanning an arc from the medieval cosmogram and images of Christian mysticism, through the fascinating world of alchemy to the art of the Romantic era. The enigmatic hieroglyphs of cabalists, Rosicrucians, and freemasons are shown to be closely linked with the early scientific illustrations in the fields of medicine, chemistry, optics, and color theory. Even for those with no knowledge of the fascinating history of alchemy, this book is a delight to explore. Each richly illustrated chapter begins with an introduction and quotes from alchemists by specialist Alexander Roob. The roots of surrealism and many other more recent artistic movements can be found in this treasure trove.
Książka adresowana do tych, którzy chcieliby zedrzeć kocyk z duńskiego hygge i z pewnego kulturoznawczego i skandynawistycznego źródła dowiedzieć się, między innymi, z jakimi kulturami chcą sąsiadować Skandynawowie, dlaczego Duńczycy i Polacy nie wiedzą, że mają więcej wspólnego, niżeli im się wydaje, dlaczego Brandesa połączyła z Polakami „przyjaźń” w zasadzie niemożliwa, czym współcześnie zaskakuje narracja o „buraczarkach” i „życiu po polsku” lub jakie praktyki kulturowe wyrażają duńską ironię.
Praca stanowi oryginalną próbę wprowadzenia tematyki skandynawskiej do polskiego kulturoznawstwa, a zwrotnie – perspektywy kulturoznawczej do krajowej skandynawistyki. Jest to przy tym odpowiedź na potrzebę geokulturowej reorientacji wyobraźni w polskiej kulturze symbolicznej i humanistyce. Dotychczas brakowało Północy w percepcji sąsiedztwa kulturowego Polski. Granica na Bałtyku sprawia dziwne wrażenie znaczącej mniej od europejskich granic na lądzie; nie generuje pograniczy kulturowych ani nie przeciwstawia osi wertykalnej (Północ–Południe) wyeksploatowanej badawczo osi horyzontalnej (Wschód–Zachód). Niecodzienny jest też wybór szczegółowego obszaru dociekań autora: Dania zamiast Szwecji, zwyczajowo przyciągającej najwięcej uwagi Polaków spośród krajów nordyckich, bądź Norwegii, dopiero od niedawna przebijającej się w dyskursie medialnym. Dania pozostaje w bardzo ograniczonym stopniu obecna w badaniach polskich uczonych, zwłaszcza korzystających ze źródeł w języku duńskim.
Drugim celem książki jest sproblematyzowanie kulturowego sąsiedztwa Polski i Danii, bilateralnie przeoczonego czy nawet wypieranego. Uwadze obu społeczeństw umyka już sam banalny fakt pewnej polsko-duńskiej wspólnoty barw narodowych. Tytuł książki zapowiada, że podobieństw i niewyzyskanych płaszczyzn porozumienia międzykulturowego Polska–Dania jest więcej: wysokie poczucie patriotyczne, wpływ doświadczenia wojny i utraty terytoriów, tradycje spółdzielcze i wiele innych.
Autorzy zebranych w tomie artykułów podjęli się refleksji nad rolą zmysłowości w literaturze, języku i kulturze. Przedstawiciele humanistyki, filozofii i nauk o sztuce skupili się na zbadaniu tego, jaki obraz zmysłów ujawnia się w wybranych tekstach o charakterze literackim i paraliterackim, a także w dziełach plastycznych, filmowych czy wypowiedziach potocznych. Refleksji poddano wpływ postrzegania zmysłowego na recepcję tekstów kultury. Celem zebranych artykułów jest analiza m.in. sposobów kreacji i percepcji dzieł literackich, malarskich, architektonicznych czy doświadczeń zmysłowych w różnych społecznościach - od antycznych filozofów i średniowiecznych mistyków po przedstawicieli współczesnych subkultur.Toma skierowany jest do przedstawicieli nauk humanistycznych i społecznych. Szczególnie literaturoznawców, kulturoznawców, lingwistów. Mamy nadzieję, że - mimo iż zebrane teksty nie odpowiadają na wszystkie pytania związane z kategorią zmysłowości lektura stanie się źródłem inspiracji do dalszych badań.
Książka przedstawia aktualne dyskusje programowe w europejskich partiach socjaldemokratycznych.
W debacie - obok polityków takich jak Tony Blair, Gerhard Schroeder - udział biorą wybitni filozofowie, socjologowie i ekonomiści: Ralf Dahrendorf, Anthony Giddens, Michael Ehrke, Heiner Flassbeck, Andrew Glyn, Steward Wood, Mario Nuti, Marisol Touraine, Tadeusz Kowalik.
Kojarzone z intelektualnym obskurantyzmem, staropolskie kalendarze astrologiczne stały się synonimem mało wartościowej literatury „groszowej”, kupowanej w kramach i w sprzedaży obwoźnej. Wśród badaczy epoki staropolskiej panuje zgoda co do tego, że przez cały XVII i XVIII wiek były one istotnym fenomenem kulturowym, a dla wielu ówczesnych czytelników jedynym – poza książką religijną – źródłem kontaktu z medium druku. Łącząc różne tradycje naukowe – w tym elementy mikrohistorii, antropologii druku i piśmienności, socjologicznej teorii czasu oraz badanń z nurtu „zwrotu ku rzeczom” – praca kładzie nacisk na antropologiczne rozumienie praktyki kulturowej, jaką było korzystanie z drukowanego kalendarza, oraz jej implikacje dla pracy pamięci, racjonalności i autorefleksji oraz postrzegania czasu.
Byliśmy społeczeństwem tłumiącym uczucia. Trwaliśmy przy naszych uczuciach, nad całym naszym życiem panował i kształtował je zator uczuć. Byliśmy otoczeni emocjonalnym murem, takim, jak mur berliński otaczający nasz kraj. Tak pisał słynny psychiatra Hans-Joachim Maaz w bestsellerowej książce Zator uczuć, która ukazała się w 1990 roku.Dwadzieścia lat później jego analiza pozostaje nadal aktualna. Przeszłość przemija wolniej niż można było się spodziewać. Mur, w rzeczywistości od dawna zburzony, istnieje nadal, nie tylko w umysłach, jak sądzi wielu, ale przede wszystkim w uczuciach. Presja psychiczna, a w jej następstwie wyraźny zespół niedoboru, mogą powstać nie tylko w warunkach autorytarnego systemu podporządkowania, jak w NRD. Także społeczeństwo pozornie otwarte, oparte wyłącznie na wzroście gospodarczym i konsumpcji oraz na egoistycznym interesie, a przy tym zaprzeczające ograniczeniom, jakim poddane jest życie obywateli, zmierza do zbudowania podstawowych blokad emocjonalnych. Wskazywanie tych blokad, analizowanie ich i przyczynianie się do ich rozwiązania jest i pozostanie życiowym celem Hansa-Joachima Maaza.
„Pomysł na serię książek zatytułowanych Terapia Filozoficzna narodził się, kiedy uzbierało się już trzydzieści tekstów z filozofii praktycznej, które napisałam i czytałam oraz omawiałam na forum Salonów Filozoficznych. (...) Wszystkie teksty są też fundamentem prowadzonej przeze mnie terapii filozoficznej. Każdy tom zawiera 9 tekstów problemowych, a ostatni, 10. tekst, poświęcony jest wybranemu przeze mnie filozofowi. Wybieram myślicieli, którzy są mi bliscy i których teksty pomagają nam w czynieniu refleksji nad naszym życiem”. Praktyczny wymiar tekstów Urszuli Wolskiej sprawia, że są one pomocą dla tych, którzy nie tylko pragną pogłębić namysł nad własnym życiem, ale także chcą uczynić je lepszym dla siebie i innych; lepszym, tzn. bardziej ludzkim, otwartym na Prawdę, Dobro i Piękno w świecie, a przede wszystkim w drugim człowieku jako osobie rozumnej i wolnej. Wbrew dominującemu przeświadczeniu, często wywołanemu w nas nawałem kłopotów i problemów, jakie spadają na nas każdego dnia, nasze życie rzeczywiście może być lepsze. Możemy żyć lepiej i być lepszymi dla innych, a wtedy i ich życie uczynić dostatniejszym, przyjemniejszym, piękniejszym. By tak było, potrzeba jednak przede wszystkim, byśmy uczynili nasze życie rozumniejszym. Musimy używać rozumu, być świadomymi faktu swej wolności...
To są warunki konieczne i zarazem możliwe do spełnienia, choć wymagają nieco wysiłku. Możemy je spełnić, bo każdy z nas jest zdolny do życia rozumnego i wolnego, właśnie w tej kolejności. Nie musimy być naśladowcami innych, nie musimy stawać w szeregach fanów i wyznawców rozmaitych celebrytów, nie musimy być niewolnikami mód i trendów...
Filozofia jest tą dziedziną ludzkiej aktywności intelektualnej, która nam w tym pomoże, a filozof świetnym przewodnikiem na drodze do odzyskania swego życia i obdarowania nim, już jako własnym, innych.
„Pomysł na serię książek zatytułowanych Terapia Filozoficzna narodził się, kiedy uzbierało się już trzydzieści tekstów z filozofii praktycznej, które napisałam i które czytałam oraz omawiałam na form Salonów Filozoficznych. (...) Wszystkie teksty są też fundamentem prowadzonej przeze mnie terapii filozoficznej. Każdy tom zawiera 9 tekstów problemowych, a ostatni, 10. tekst, poświęcony jest wybranemu przeze mnie filozofowi. Wybieram myślicieli, którzy są mi bliscy i których teksty pomagają nam w czynieniu refleksji nad naszym życiem”.
Praktyczny wymiar tekstów Urszuli Wolskiej sprawia, że są one pomocą dla tych, którzy nie tylko pragną pogłębić namysł nad własnym życiem, ale także chcą uczynić je lepszym dla siebie i innych; lepszym tzn. bardziej ludzkim, otwartym na Prawdę, Dobro i Piękno w świecie, a przede wszystkim w drugim człowieku jako osobie rozumnej i wolnej. Wbrew dominującemu przeświadczeniu, często wywołanemu w nas nawałem kłopotów i problemów, jakie spadają na nas każdego dnia, nasze życie rzeczywiście może być lepsze. Możemy żyć lepiej i być lepszymi dla innych, a wtedy i ich życie uczynić dostatniejszym, przyjemniejszym, piękniejszym. By tak było, potrzeba jednak przede wszystkim, byśmy uczynili nasze życie rozumniejszym. Musimy używać rozumu, być świadomymi faktu swej wolności... To są warunki konieczne i zarazem możliwe do spełnienia, choć wymagają nieco wysiłku. Możemy je spełnić, bo każdy z nas jest zdolny do życia rozumnego i wolnego, właśnie w tej kolejności. Nie musimy być naśladowcami innych, nie musimy stawać w szeregach fanów i wyznawców rozmaitych celebrytów, nie musimy być niewolnikami mód i trendów... Filozofia jest tą dziedziną ludzkiej aktywności intelektualnej, która nam w tym pomoże, a filozof świetnym przewodnikiem na drodze do odzyskania swego życia i obdarowania nim, już jako własnym, innych.
Tom 2.
Wstęp
1 Realizm bazą filozofii praktycznej i terapii filozoficznej
2 Filozofia ćwiczeniem duchowym i drogą do kontemplacji
3 Ponowoczesnego człowieka problemy z tożsamością a osobowe bycie sobą
4 Sumienie poznaniem i drogowskazem moralnym
5 O wolności — czy wszystko nam wolno?
6 Acedia. Życie to nieustanne wychodzenie z acedii
7 Intuicja — jak ją poznajemy?
8 Filozoficzne ujęcie losu
9 Jak świadomość czasu wpływa na nasze życie?
10 Hannah Arendt — wierność prawdzie
się już trzydzieści tekstów z filozofii praktycznej, które napisałam i które czytałam oraz omawiałam na form Salonów Filozoficznych. (...) Wszystkie teksty są też fundamentem prowadzonej przeze mnie terapii filozoficznej. Każdy tom zawiera 9 tekstów problemowych, a ostatni, 10. tekst, poświęcony jest wybranemu przeze mnie filozofowi. Wybieram myślicieli, którzy są mi bliscy i których teksty pomagają nam w czynieniu refleksji nad naszym życiem”.
Praktyczny wymiar tekstów Urszuli Wolskiej sprawia, że są one pomocą dla tych, którzy nie tylko pragną pogłębić namysł nad własnym życiem, ale także chcą uczynić je lepszym dla siebie i innych; lepszym tzn. bardziej ludzkim, otwartym na Prawdę, Dobro i Piękno w świecie, a przede wszystkim w drugim człowieku jako osobie rozumnej i wolnej. Wbrew dominującemu przeświadczeniu, często wywołanemu w nas nawałem kłopotów i problemów, jakie spadają na nas każdego dnia, nasze życie rzeczywiście może być lepsze. Możemy żyć lepiej i być lepszymi dla innych, a wtedy i ich życie uczynić dostatniejszym, przyjemniejszym, piękniejszym. By tak było, potrzeba jednak przede wszystkim, byśmy uczynili nasze życie rozumniejszym. Musimy używać rozumu, być świadomymi faktu swej wolności... To są warunki konieczne i zarazem możliwe do spełnienia, choć wymagają nieco wysiłku. Możemy je spełnić, bo każdy z nas jest zdolny do życia rozumnego i wolnego, właśnie w tej kolejności. Nie musimy być naśladowcami innych, nie musimy stawać w szeregach fanów i wyznawców rozmaitych celebrytów, nie musimy być niewolnikami mód i trendów... Filozofia jest tą dziedziną ludzkiej aktywności intelektualnej, która nam w tym pomoże, a filozof świetnym przewodnikiem na drodze do odzyskania swego życia i obdarowania nim, już jako własnym, innych.
1 Tom, poza tekstami Wstępów, zachęca do podjęcia rozważań na następujące tematy:
Wstęp do tomu 1
1 Filozofia terapią? — zdecydowanie TAK!
2 Fenomen myślenia
3 Kim jest człowiek?
4 Zagubiona natura ludzka
5 Wolna wola i świadome JA
6 Podejmowanie decyzji — ujęcie filozoficzne
7 Czym jest mądrość?
8 Z filozofii przyjaźni
9 Człowiek odpowiedzialnością
10 Ludwig Wittgenstein — miałem szczęśliwe życie
To już ostatni, trzeci tom Podróży po historii filozofii, w którym autorzy omawiają najważniejsze nurty filozofii XIX i XX wieku. A że czynią to w sposób niekonwencjonalny i przystępny także dla młodszego Czytelnika, dopiero zaczynającego ową wędrówkę, niech świadczą chociażby tytuły rozdziałów: Ja, Johann Gottlieb Fichte; G.W.F. Hegel - dziejopis Pana Boga; Schelling ? romantyczny Prometeusz; Schopenhauer demaskuje rzecz samą w sobie (dramat w czterech odsłonach z udziałem autora); Religia nauki Augusta Comte?a; ”Święty racjonalizmu„ ? J.S. Mill; Oczyszczający strumień ognia: Ludwik Feuerbach, niewierny uczeń Hegla; Krytycy złudzeń filozoficznych: Marks (?Murzyn? z Trewiru), Kierkegaard (Kangur z Kopenhagi), Nietzsche (Uczeń Dionizosa); Trwanie Bergsona; Pionierzy czynu; Dwa języki Wittgensteina; Edmund Husserl bierze w nawias; Jak Martin Heidegger zatroszczył się o wszystko; Dwie twarze egzystencjalizmu; Nowe wraca (dwie wersje osoby); Twarz Levinasa; Gadamer i krytyka rozumu humanistycznego; Mroki oświecenia (krytycy z Frankfurtu); Pismo Derridy.
„Usytuowanie wojny na pograniczu realizmu i idealizmu jest głównym problemem i poznawczą przesłanką przyjętą przez autorów recenzowanego dzieła pt. Wojna – etyka – kultura. […] Monografia podejmuje ważną problematykę wojny postrzeganej przez pryzmat wartości i symboli kulturowych, a także normatywów etycznych. Wojna jako zjawisko społeczne jest formą realizacji interesów politycznych, a jej zasięg semantyczny sięga szerszych zbiorów możliwych desygnatów, które odpowiadają współczesnej agresywnej rywalizacji informacyjnej, ekonomicznej czy cybernetycznej. Wojna jest niewątpliwie formą kreowania kultury, która ulega modyfikacjom adekwatnie do poziomu rozwoju cywilizacyjnego. Co ważne, mimo zauważalnych zmian i tendencji do redefiniowania wojny, niejako spojrzenia na nią z innej postnowoczesnej perspektywy, jej dialektyczna rola jako antytezy dla pokoju nie uległa zmianie. […] Monografia adresowana jest nie tylko do wąskiego grona specjalistów, badaczy zajmujących się problematyką wojny, pokoju i bezpieczeństwa, ale – jak sądzę – znajdzie się w kręgu zainteresowania szerszej rzeszy czytelników, dla których losy współczesnego świata nie są obojętne”.
płk dr hab. Krzysztof Drabik, profesor nadzw. Akademia Sztuki Wojennej w Warszawie
„Podsumowując, należy jednoznacznie rekomendować wydawnictwu druk recenzowanej monografii jako dzieła wartościowego i stanowiącego istotny (z zastrzeżeniem ograniczenia tematycznego podejmowanych wątków – przy tym rozmiarze książki zawsze musi być on selektywny) wkład do szeroko rozumianych nauk o bezpieczeństwie, jak również szczegółowej tematyki związanej z samym zagadnieniem wojny. […] To obszar badań, który ciągle wymaga pogłębionej analizy w zmiennym i niestabilnym świecie, którego element stanowi również nasz kraj i dobrze jest, że również naukowcy z naszego kręgu kulturowo-społecznego wnoszą swój wkład w merytoryczną dyskusję”.
dr hab. Marcin Jurgilewicz, profesor nadzw. Politechnika Rzeszowska
Książka prezentuje historię kultury chińskiej we wszystkich aspektach od czasów najdawniejszych po dzień dzisiejszy. Autor ukazuje zjawiska i tendencje, które charakteryzują rozwój cywilizacji chińskiej. Szeroko omawia kulturę poszczególnych dynastii w ujęciu chronologicznym, a następnie archeologię, piśmiennictwo, sztukę zdobniczą, język, literaturę, filozofię, osiągnięcia naukowe i wkład Chin w zdobycze nauki i techniki światowej oraz religie panujące w Państwie Środka. Wykład uzupełnia słownik pojęć typowych dla kultury chińskiej, uwzględniający fakty i zjawiska fundamentalne dla rozwoju chińskiej cywilizacji, a obce kulturze Europejczyków.
W książce zilustrowane są rola i znaczenie przedmiotów w okresie powojennego niedoboru. Autorka analizuje zróżnicowane materiały (oficjalne dokumenty, pamiętniki i wspomnienia, beletrystykę, filmy, fotografie, plakaty), które traktuje jako źródło wiedzy o sposobach funkcjonowania przedmiotów oraz wyobrażeniach na ich temat. Przedstawia trzy studia przypadku zorganizowane wokół kategorii przedmiotów znalezionych, gościnnych i nowych, które oświetlają z różnych perspektyw relacje między przedmiotami i podmiotami.Życie rzeczy w powojennej Polsce to opowieść o kilku latach po drugiej wojnie światowej z perspektywy codziennych przedmiotów nie tylko tych rzeczywistych, ale również wyobrażonych. O poszukiwaniach ukrytego skarbu, o gościnnych przedmiotach na Ziemiach Odzyskanych, o szabrze wprawiającym rzeczy w nieustanny ruch z rąk do rąk, o zachodnich darach płynących do Polski, wreszcie o wizjach nowych przedmiotów kształtujących nowy socjalistyczny porządek. To również opowieść o długu zaciągniętym u poprzednich właścicieli przejmowanych przedmiotów, który staje się nieusuwalną częścią polskiej tożsamości.Nie jest to jednak historia rzeczy, ale próba dotarcia do historii w rzeczach nie rekonstrukcja biografii konkretnych przedmiotów, ale poszukiwanie zastygłych w nich pragnień i fantazji polskiej kultury. Jakie emocje i pragnienia rzeczy pobudzały? W jaki sposób nadawano im nowe znaczenia? W jaki sposób przedmioty były używane do organizowania i przekształcania emocji niepewności, obaw, ale i nadziei? Jaką rolę widziała w nich nowa władza i jak wykorzystywała je do budowy nowego porządku?
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
