Sztuka i życie Marka Rothki (19031970), jednego z najsłynniejszych ekspresjonistów abstrakcyjnych, zostają pokazane na nowo w książce napisanej przez jego syna. Łącząc rygorystyczną krytykę z osobistymi anegdotami, Christopher Rothko oferuje unikalne spojrzenie na mistrza sztuki współczesnej. Autor czerpie z intymnej znajomości dzieł artysty i bada, w jaki sposób poprzez formę, kolor i skalę wpływają one na powstawanie głębokiej więzi między widzem i malarzem. Omawia słynne arcydzieła i prace mniej znane, sięga do pism artysty z lat trzydziestych i czterdziestych, analizuje związki malarstwa Rothki z muzyką, zastanawia się nad trwającymi nieustannie zmaganiami publiczności z abstrakcją wizualną. Wreszcie w poruszający sposób pisze o relacji z ojcem, o podobieństwach do niego i o swojej roli jako syn artysty. Książka Mark Rothko: Od środka wprowadzi w twórczość słynnego abstrakcjonisty czytelników dopiero ją odkrywających i zaoferuje świeżą perspektywę tym, którzy świetnie ją znają. Perspektywy otwierające się na to, co nieuchwytne; odstręczające, bo wydaje się, że pokazują tak niewiele. Wywierające natychmiastowy wpływ, a jednak tchnące nieskończonością kolory. Głęboko nasycone powierzchnie, które pozostają eteryczne i kruche. Odkąd pod koniec lat czterdziestych prace Marka Rothki zaczęły budzić zainteresowanie, zatrzymują odbiorców w pół kroku i skłaniają ich do zastanawiania się nad tym, co właściwie zobaczyli i czy w ogóle coś zobaczyli. Z Prologu Christophera Rothki * Dziękujemy Izabeli Grocholskiej za inicjatywę i nieocenione wsparcie przy wydaniu książki
Pociecha rzeczy okrągłych Pisarz, któremu odwołano lot, wraca do domu, by się przekonać, że pod jego nieobecność żona przeobraziła mieszkanie w lazaret. Woźny, który zakochuje się w niewidomej kobiecie, z konsternacją odkrywa sprośne napisy na ścianach jej lokum. Neurotyczny malarz cierpi na fobię męskich i damskich pach, bo nocą widzi, jak wychodzą z nich stworzenia o głowach wielkości kciuka Fantazja Setza nie zna granic, a najbardziej interesuje go to, co chore, podatne na zranienie i odbiegające od normy. Ludzkie dziwactwa, nerwice i obsesje to stałe motywy jego opowiadań. Bohaterowie pisarza są od świata odklejeni, nie potrafią się z nim ułożyć, ale czy będąc przy zdrowych zmysłach, można żyć w harmonii z rzeczywistością tak okrutną? A może to ci "zestrojeni ze światem" - jak podpowiada w posłowiu do książki Adam Lipszyc - śpią na jawie? Proza Clemensa J. Setza niejedno pytanie pozostawia bez odpowiedzi. W czasach dominacji literatury faktu i prozy autobiograficznej te igrające z realnością i odmawiające prostych diagnoz opowiadania są na wagę złota.
Wypiór "Wypiór" to historia o parze znerwicowanych, wielkomiejskich trzydziestolatków, którym sypie się związek. Opowiedziana z humorem i epickim realizmem, jest zarazem opowieścią niesamowitą, gdyż jedną z głównych ról gra tu przeistoczony w wampira Adam Mickiewicz. Tekst jest napisany klasycznym dla literackiej polszczyzny trzynastozgłoskowcem, uwodzi melodią i rytmem języka, ale autor nie napawa się swoim brzuchomówczym kunsztem bez uzasadnienia. Bo czy niedole i atrakcje, które czekają na użytkowników tindera da się opowiedzieć mickiewiczowską frazą? Czy prekariacki los Mickiewicza, który jako wampir nie bardzo może przebierać w ofertach pracy, zapisany wersami jak z Pana Tadeusza, może być przejmujący? Albo czy opis kryzysu bliskości w hipsterskim związku podda się dziś tyle już razy wypróbowanej melodii ze średniówką? Uzdański potrafi sprawić, że romantyczna fraza ożywa, zaczyna się skrzyć, bawić, zachwycać. Potrafi o wiele więcej, bo "Wypiór" to nie tylko pokaz językowego kunsztu autora, nie tylko niezwykle aktualna powieść obyczajowa, ale również próba zmierzenia się ze schedą romantyzmu. Uzdański zaprzęga jedną z najbardziej tradycyjnych dykcji polszczyzny do pracy na rzecz współczesności, tak jakby wierzył, że upiór Adama Mickiewicza wydobyty wreszcie z szafy i wyprowadzony na ulice dzisiejszej Warszawy na dobre przestanie tu straszyć. Ten artystyczny dialog z intelektualną spuścizną Marii Janion prowadzony jest w duchu najlepszej tradycji kabaretu literackiego.
udzie w spektrum autyzmu piszą czasem książki, w których przedstawiają światu swoje doświadczenia i swój sposób postrzegania świata. Często są to książki ciekawe i wartościowe po prostu dobre. Ta też jest dobra, ale pod pewnym względem wyjątkowa. Anita Widman-Drzewiecka, która jako dorosła kobieta usłyszała diagnozę zespołu Aspergera, postanowiła opowiedzieć o doświadczeniu oswajania się nią i o tym, jak pomaga jej ona w rozumieniu samej siebie. Uznała jednak, że dobrze będzie zaprosić do tego projektu terapeutę, któremu tę diagnozę zawdzięcza Jacka Gierusa. W ten sposób powstał wyjątkowy dwugłos, coś w rodzaju dialogu między pacjentką a terapeutą. Pani Anita opowiada o swoim dawnym życiu i życiu po diagnozie bardzo osobiście i bardzo refleksyjnie natomiast pan Jacek komentuje jej kolejne wypowiedzi z punktu widzenia psychoterapeuty, wyjaśniając czytelnikom pewne zjawiska, objawy i specyficzne dla osób w spektrum sposoby myślenia i doświadczania świata.
In surrealist artist Paul Klee’s The Twittering Machine, the bird-song of a diabolical machine acts as bait to lure humankind into a pit of damnation. Leading political writer and broadcaster Richard Seymour argues that this is a chilling metaphor for our relationship with social media.
Former social media executives tell us that the system is an addiction-machine. We are users, waiting for our next hit as we like, comment and share. We write to the machine as individuals, but it responds by aggregating our fantasies, desires and frailties into data, and returning them to us as a commodity experience.
Through journalism, psychoanalytic reflection and insights from users, developers, security experts and others, Seymour probes the human side of the machine, asking what we’re getting out of it, and what we’re getting into.
Wyjątkowa powieść szkatułkowa, będąca efektem pasji reżysera (m.in. Nocy i dni), który przez większość swego życia, od 1949 r., studiował fenomen Fryderyka Chopina. W 2002 r. efektem tego był uhonorowany wieloma nagrodami film Chopin. Pragnienie miłości. Dziś autor powraca do ukochanej postaci, rozwijając opowieść o Chopinie o nieznane fakty z jego życia. Kluczowa jest tu, pomijana często, a ważna w życiu kompozytora, rola jego siostry Ludwiki, która po śmierci wielkiego artysty rozpoczyna próby wyjednania pozwolenia na umieszczenie jego serca w górnej nawie kościoła Św. Krzyża. Niestety, władze carskie nie są temu przychylne, a i prawo kanoniczne stanowi, iż miejsca na powierzchni kościoła są przeznaczone dla świętych, a Chopin wszak świętym nie był... Autor kreśli wydarzenia, które nastąpiły po śmierci mistrza, wzbogacając świat postaci historycznych o stworzone przez siebie uniwersum i oplatając tę opowieść nutami chopinowskich utworów, przywoływanych w różnych jej wątkach.
Tarantino to klasa sama w sobie. To pasjonat i mistrz sztuki filmowej. Otwarty, entuzjastyczny i chętny do dzielenia się miłością do filmu jest wymarzonym rozmówcą dla dziennikarzy. Książka Geralda Peary`ego jest zbiorem wywiadów z Quentinem Tarantino przeprowadzonych w różnych momentach jego kariery. W chronologicznie postępujących po sobie rozmowach opowiada o własnych filmach, o fascynacji innymi reżyserami, a także o swoim niezwykłym życiu. Szczerze mówi o tym, jak dorastał w Los Angeles, wychowany przez samotną matkę, pół Indiankę z plemienia Cherokee. Wspomina o powodach, dla których rzucił szkołę i zgłosił się na kursy aktorskie. Zapewnia, że gdyby nie decyzja, by zostać reżyserem, na pewno... skończyłby w więzieniu.
Poznaj opowieść o bezgranicznej miłości do malarstwa! Olga Boznańska dzięki ambicji i pasji zdobyła międzynarodowe uznanie w czasach, gdy kobietom trudno było przebić się w świecie sztuki. Zasłynęła zamglonymi portretami, z których wybijają się spojrzenia odsłaniające dusze modeli. Pełna znaczeń, wielkooka Dziewczynka z chryzantemami stała się ikoną polskiego malarstwa, a przecież twórczość Boznańskiej jest znacznie bogatsza. W licznych portretach dzieci, kobiet, mężczyzn także mężczyzn, których kochała artystka ukryła równie intrygujące historie. Odkryj tajemnice obrazów Boznańskiej! Marta Motyl, pisarka i historyczka sztuki, autorka m. in. bestsellera Munch. Nie tylko Krzyk, prowadzi Czytelników przez trzy okresy w życiu i w sztuce Boznańskiej krakowski, monachijski, paryski. Zajrzyj do pracowni artystki i przekonaj się, jak powstawał jej niepowtarzalny styl. Poznaj opowieść o triumfie, nędzy i miłości do malarstwa, która przezwycięża wszystko. Boznańska. Nie tylko Dziewczynka to książka atrakcyjnie wydana, w twardej oprawie zawiera wkładkę z kolorowymi reprodukcjami dzieł malarki.
Któż nie słyszał o męczenniku niemieckiego obozu koncentracyjnego Auschwitz, Ojcu Maksymilianie Marii Kolbem, który dobrowolnie oddał życie za współwięźnia? Jest to wiedza niemal powszechna, gorzej z głębszą znajomością obfitującego w niezwykłe zdarzenia życia tego świętego. Był to człowiek o nadzwyczajnej sile wewnętrznej i niezwykle przenikliwym umyśle. Rajmund Kolbe, późniejszy Ojciec Maksymilian, pochodził ze starej mazowieckiej rodziny. Ubogiej, ale ufającej bezgranicznie Panu Bogu. Obdarzony wielkimi zdolnościami przyszły męczennik posiadł gruntowne wykształcenie; nauki pobierał w kraju i w Rzymie. Niewiele brakowało, a zostałby wynalazcą - opracował już nawet szkice rakiety kosmicznej! Ostatecznie Niepokalana skierowała go na drogę zakonną, gdzie jego pęd do nowoczesności technicznej oraz geniusz organizacyjny nie tylko bardzo się przydały, ale okazały się wprost opatrznościowe. Już jako niespełna 12-letni chłopiec miał przed cudownym obrazem Maryi w Pabianicach prorocze widzenie, które po latach tak opisał: "Matka Boża pokazała mi się trzymając dwie korony: jedną białą, a drugą czerwoną. Spytała, czy chcę tych koron; biała miała oznaczać, że wytrwam w czystości, a czerwona, że będę męczennikiem. Odpowiedziałem, że chcę". Tak też się stało. Korony miały symbolizować głęboką wiarę i ofiarę (aż po oddanie życia) O. Maksymiliana, ale także jego olbrzymi patriotyzm. Niby nie żył długo, bo tylko 47 lat, ale zdziałał tyle, że jego dorosłe lata można liczyć podwójnie albo i potrójnie. Czesław Ryszka, znakomity, doświadczony pisarz, autor tej książki, nie koncentruje się tylko na męczeństwie O. Maksymiliana, choć oczywiście opisuje je w sposób dramatyczny i przejmujący. Przekonuje nas także, że ten skromny polski franciszkanin ogarniał swoją myślą i wizją całą ludzkość, której upadek moralny i intelektualny dostrzegał. Zakonnik widział ratunek dla człowieka w oddaniu się pod opiekę Niepokalanej, w zaufaniu bez zastrzeżeń Bogu. Dlatego potępiał masońskie ruchy oraz inne utopijne teorie i ideologie mające jakoby "zbawić" świat. Już wówczas spostrzegł, że bezbożne siły od połowy XIX wieku usiłują przejąć w swoje ręce światowe media, bo to była - i jest! - droga do władzy. Przeciwstawił się temu; w Polsce bardzo skutecznie. Wielka szkoda, że dziś nie znajduje naśladowców swojej miary. Ojciec Maksymilian, choć słabego zdrowia, toczył bez przerwy walkę ze złem. Niektórzy myśleli, że pokonało go ono w niemieckim obozie Auschwitz. Zastrzyk z fenolu uśmiercił jednak tylko ciało; myśli i dzieło O. Kolbego żyją nadal i nic nie straciły na swej aktualności! Wielkim walorem "Wiary i ofiary" są unikatowe ilustracje (w sumie 160) dostarczające dodatkowej wiedzy zwłaszcza o epoce, której dotyczy książka. Spis treści: Nowy ład oparty na Ewangelii 1. SPOJRZENIE NA MŁODOŚĆ 2. W BLASKU OBJAWIEŃ NA RUE DU BAC 3. NASZ IDEAŁ: NIEPOKALANA 4. RYCERSTWO 5. UKLĘKNĄŁ WŚRÓD MASZYN DRUKARSKICH 6. NIEPOKALANÓW POLSKI 7. TWIERDZA W NAGASAKI 8. DZIENNIK SZYBKO STRZELAJĄCYM DZIAŁEM 9. WOJNA 1939 10. W NIEMIECKIM OBOZIE W AUSCHWITZ 11. OSTATNI AKT 12. JAK GOREJĄCA POCHODNIA 13. ŚWIĘTY NA XX I XXI WIEK 14. BEATYFIKACJA 15. W NIEBIE Z NIEPOKALANĄ 16. WYBITNY POLAK 17. PATRON POWSZECHNY 18. KULT Wybrana bibliografia Spis parafii pod wezwaniem św. Maksymiliana M. Kolbego
W przededniu pandemii Olivia Laing wprowadza się wraz z mężem do starego domu w hrabstwie Suffolk. Otacza go piękny, choć zapuszczony ogród, który należał wcześniej do wybitnego członka Królewskiego Towarzystwa Ogrodniczego. Próbując przywrócić roślinom ich dawną bujność, Laing medytuje nad znaczeniem ogrodów w kulturze. Fachową literaturę ogrodniczą czyta z równym zapałem, co Raj utracony Johna Miltona. Przycina cisowy żywopłot, użyźnia glebę z pomocą dżdżownic od firmy Wiggly Wigglers, ale przede wszystkim pyta: czy umiemy jeszcze wyobrazić sobie inny świat?W tle ogłaszane są kolejne lockdowny, Laing zaś sięga po pisma utopistów, Dereka Jarmana i Williama Morrisa, którzy w ogrodach widzieli metaforę sprawiedliwszego społecznego porządku. "Ogrody - przekonuje autorka - są nieuchronnie polityczne". Gdy trafiają w prywatne ręce, pojawia się ryzyko, że staną się przywilejem dla nielicznych, a nie dobrem wspólnym, ludzkim azylem. Olivia Laing, pisząc wielką pochwałę ogrodu, poszukuje jego utraconego wspólnotowego wymiaru."Nie jest to książka o historii ogrodnictwa, a już na pewno nie jest to poradnik. To raczej refleksja nad ideą ogrodu - jego historią i poetyką, jego relacjami z płcią, wyobraźnią i władzą. Laing należy do jeszcze niezdefiniowanej i być może niepoddającej się definicji kategorii mistrzów narracji, którzy łączą emocje i analizę, spekulację i sięganie do źródeł, błyskotliwość i fakty w swoich poszukiwaniach ulotnych prawidłowości i nieuchronnych sprzeczności, jakie cechują nowoczesne doświadczenie." "New York Times""Wibrująca energią, imponująca rozmachem [...], jak wszystkie książki Laing, i ta jest radosną eksploracją wybranego zagadnienia. [...] Historia ogrodów i ogrodnictwa to fascynujący temat, ale "Ogród poza czasem" na tym nie poprzestaje. Laing szuka przestrzeni wspólnoty, w której moglibyśmy pielęgnować to, co w życiu najpiękniejsze. Najważniejsze są tu możliwości." "Washington Post""Książka, która będzie się rozwijać w umysłach swoich czytelników, odsłaniając nowe powiązania za każdym razem, gdy po nią sięgniemy. [] W czasach wymuszonej polaryzacji i wszechobecnej w kulturze głównego nurtu oraz dyskursie publicznym tendencji do upraszczania jestem wdzięczna poszukiwaczkom takim jak Laing, które uparcie twierdzą, że powiązania między ludźmi i ziemią mogłyby być pełniejsze i oparte na wzajemności." "Los Angeles Review of Books""Chyba jeszcze nigdy nie czytałem książki, która tak dobrze oddawałaby nie tylko głęboką przyjemność i zadowolenie, jakie daje ogrodnictwo, ale też jego niemal hipnotyczne działanie na ciało i umysł." "The Observer""Piękna książka, która jest refleksją nad ogrodem jako przestrzenią polityczną - miejscem uświęconej i niekiedy samolubnej izolacji w świecie pełnym nierówności - ale także nad ogrodem jako przestrzenią uzdrowienia, nadziei, tworzenia i odnowy." "The Guardian""Inteligentny i frapujący zapis związanych z ogrodem sprzeczności: marzeń i rzeczywistości, życia i śmierci, zachwycającego rozwoju i politycznych koszmarów, które może skrywać." Neil Tennant"Laing szuka odpowiedzi na ważne pytania dotyczące własności, wykluczenia i ludzkich prób stworzenia raju na ziemi, a jej elegancka narracja urzeka i oczarowuje. Naprawdę wspaniała lektura." Sue Stuart-Smith
Chorwacja to nie tylko słońce i ciepłe morze, ale także fascynująca historia i kultura. Budowali tutaj miasta Grecy i Rzymianie, ślady pozostawili Wenecjanie, Węgrzy, Turcy i Austriacy. Przez wiele stuleci Chorwacja podobnie jak Rzeczypospolita stanowiła przedmurze chrześcijaństwa walcząc z ekspansją islamu.
Książka ta jest pokłosiem kilkunastu wypraw autora do Chorwacji. To kalejdoskop wydarzeń historycznych, rozmów z mieszkańcami kraju, przeplatanych osobistymi dygresjami na temat odwiedzanych miejsc oraz: barwami, smakami i zapachami.
• Zagrzeb – ustasze, Ante Pvelic i Franjo Tudjman
• Pula – owoce morza, amfiteatr, gladiatorzy i żywe torpedy
• Wyspy Brioni – Josip Broz Tito, luksusy dyktatora i jego kobiety
• Nin, Krk, Rab – chorwackie Gniezno, głagolica i dalmacka szynka
• Zadar, Porec, Rovnij, Pag – krwawa krucjata, Istria, ser i koronki
• Klis, Senj, Karlovac – Kozacy Adriatyku, twierdza Nehaj i czarny ołtarz
• Plitvickie Jeziora – wodospady, wojna o Krajinę, rakija i govnarica
• Solin i Split – miasto w pałacu, cesarz Dioklecjan i banana split
• Sibenik, Hvar i Korcula – Marco Polo, weneckie klimaty i lawenda
• Mljet, Trogir, Cavtat – Odyseusz, domowe wino i styl romański po chorwacku
• Dubrownik – zapomniany polski kompozytor, „Gra o tron” i śmierć Jugosławii
Niniejsza książka to kolejna pozycja z cyklu reportaży historycznych mojego autorstwa nazywanych „serią z walizką”. To spotkanie z dziejami, kulturą i kuchnią – efekt wieloletnich podróży nad Adriatyk i kontaktów z mieszkańcami tego kraju. Ich wypowiedzi były często bardzo emocjonalne, z reguły subiektywne, ale stworzyły intrygujący komentarz do dramatycznych wydarzeń ostatnich dekad.
Sławomir Koper
RPA znamy głównie z prospektów turystycznych reklamujących Kapsztad, południowoafrykańskie winnice i bogaty w afrykańską faunę Park Narodowy Krugera. Bajka, Eden. Właśnie tam w RPA, w raju, według danych podanych przez AfriForum w 2021 roku doszło do 415 ataków na białych rolników, 55 osób zostało zamordowanych. Tę liczbę ataków i brutalnych morderstw odnosimy do narodu liczącego około 3,7 mln osób – do Afrykanerów, białych mieszkańców Południowej Afryki, którzy zamieszkują ten skrawek afrykańskiego kontynentu od 370 lat.
Wiesz, jak oprawia się zwierzęta w rzeźni? Mojego znajomego potraktowano jak świnię. Powiesili go głową w dół, za nogi. Potem go rozcięli i wypatroszyli. Wisiał tak kilkanaście godzin, do momentu odnalezienia przez rodzinę. Ślady wskazywały, że pastwili się nad nim godzinami.
Niezwykła książka, ukazująca groźną prawdę, że wielkie, odgórne eksperymenty społeczne kończą się dla narodów tragicznie. Że wielka PR-owa narracja o sprawiedliwości społecznej skrywa tylko za swoją fasadą nienawiść, która nie ulega zmianie pomimo diametralnej poprawy warunków życiowych. Autor książki, Wojciech Rogala, często bywa w RPA. Jego trzeźwe spojrzenie, łatwość nawiązywania kontaktów z Afrykanerami i cierpliwe wysłuchiwanie ich relacji to niepowtarzalne atuty książki.
Moje pobyty w RPA, rozmowy z przyjaciółmi, którzy tam nadal mieszkają, codzienne informacje spływające do mnie poprzez internet, reakcja rządu RPA i policji południowoafrykańskiej oraz kompletny brak reakcji ze strony międzynarodowej opinii publicznej skłoniły mnie do napisania tej książki.
Wojciech Rogala
Dziesięć osób, dziesięć rozmów i dziesięć spojrzeń na Boga i Kościół. Jaka jest rola wiary w naszym życiu? W jaki sposób ją przeżywamy? Dlaczego religia, pomimo swych niezmiennych dogmatów, stanowi dla nas kwestię niezwykle indywidualną? Jak wygląda celibat w praktyce? W życiu bohaterów tej książki Bóg i Kościół odegrali kluczową rolę. Księża, zakonnice, ale też ludzie przez Kościół odrzuceni lub świadomie z niego rezygnujący w imię innych wartości, potrzeb i uczuć. Ludzie, dla których wiara okazała się zbawienna, oraz tacy, którzy wybrali inną drogę. Czym się kierowali, podejmując swoje decyzje? Petra Dvorakova w wieku czternastu lat trafiła do klasztoru i dorastała wśród zakonnic. Następnie jako młoda kobieta głębokiej wiary przeżywała wiele osobistych zawirowań. Obecnie jest jedną z najpopularniejszych czeskich pisarek. Jej życiowe doświadczenie w pełni upoważnia ją do zadawania pytań o istotę religii katolickiej. Zmienione sny zdobyły prestiżową czeską nagrodę literacką Magnesia Litera, odpowiednik polskiej nagrody Nike. Petra Dvorakova (ur. 1977) czeska pisarka, publicystka i scenarzystka. W swoich tekstach zawsze porusza istotne problemy społeczne. W Polsce sławę przyniosła jej przede wszystkim powieść Wrony, która w 2024 roku znalazła się na wydanym przez polskie Ministerstwo Edukacji Narodowej wykazie lektur uzupełniających dla liceów ogólnokształcących i techników.
Publikacja składa się z dziewięciu pięknych rozważań o św. Józefie i stanowi inwestycję w duchowy rozwój. Wpłynie na pogłębienie relacji z jednym z najważniejszych świętych Kościoła. Stanowi idealną pomoc również w odkrywaniu męskiej duchowości. Rozważania o św. Józefie mogą być inspiracją do stawania się lepszym ojcem, mężem i człowiekiem w ogóle. W ostatnich latach Kościół mocniej podkreśla znaczenie osoby opiekuna Jezusa, np. poprzez Rok św. Józefa. Niniejsze rozważania są doskonałą okazją, by odpowiedzieć na to wezwanie i pogłębić znajomość życia tego świętego. To swego rodzaju zbiór medytacji pozwalających poznać wielkość i piękno postaci Józefa jako wzoru do naśladowania dla każdego z nas. Dlaczego warto kupić tę książkę? Książka pozwala poznać św. Józefa z perspektywy jego różnych życiowych ról. Rozważania o jego życiu mogą nauczyć nas pokory, pracowitości i zaufania Bogu. Rozważania mogą wesprzeć w lepszym zrozumieniu roli ojca i męża w rodzinie oraz pomagają odnaleźć Boga w swoich obowiązkach i doświadczeniach. Ponieważ św. Józef jest patronem ludzi pracy i rodzin rozważania mogą być źródłem pocieszenia i nadziei w momentach kryzysu: przypomną o wierze i cierpliwości.
Książka Katarzyny Kachny Skwary KOBIETA jest wielowymiarowa. Staje się pretekstem do szerszej rozmowy na temat człowieczeństwa we współczesnym, wcale nie takim prostym, świecie. Czy jeszcze można mówić o autorytetach? Czym jest kobiecość/męskość. I kim są zwyczajne/niezwyczajne kobiety. To mocny i ważny głos we współczesnej literaturze. O sile kobiet w kreowaniu współczesnego świata i o tym, jak ważne jest Słowo.
Maria Pawlikowska-Jasnorzewska - kobieta naznaczona miłością i wpływem planet.Co wiemy o ezoterycznym życiu artystki totalnej, ikony dwudziestolecia międzywojennego?Lilka, jedna z ukochanych córek Wojciecha Kossaka. Autorka wierszy inspirujących do dziś kolejne pokolenia twórców. Pierwsza poetka i pisarka krakowskiego rodu wymykająca się twardej męskiej krytyce. Malarka i rysowniczka.Jaka była naprawdę Maria Pawlikowska-Jasnorzewska?Joginka, zielarka, kobieta pełna magnetyzmu, zauroczona czarnoksięstwem, astrologią i telepatią. Cieleśnie niedoskonała, lecz pragnąca doskonałości. Kochającą się łakomie tak z mężczyznami, jak również z sukcesem.Tuwim nazywał ją czarownicą. Lechoń - rusałką. Witkacy malował i doradzał jej. Kim była ta skryta w futrach i tiulach artystka, okrzyknięta przez Tadeusza Boya-Żeleńskiego mianem "polskiej Safony"?Małgorzata Czyńska tworzy wielobarwną opowieść biograficzną o życiu Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej. Przeprowadza przez historię miłości o wielu twarzach, kolejnych mężów, poezji, teatru, rysunku. Książka zawiera również niepublikowane dotąd zdjęcia i prace malarskie poetki.To świadectwo wieloetapowej przemiany z dziewczynki w zalotnicę, a w końcu w ikoniczną artystkę - jedną z najczęściej tłumaczonych i do dziś czytanychpolskich poetek.
W eseju You Can’t Step into the Same Street Twice (Nie można wstąpić dwa razy na tę samą ulicę) Stuart Dybek w intrygujący sposób opisuje świat swojego dzieciństwa na South Side w Chicago, które jawi się nam niemal jak biała plama na mapie polarnika. „Obszar ten jest teraz nazywany Pilsen – pisze autor – ale wówczas nie był obdarzony żadną nazwą. Ludzie identyfikowali swoje rejony zamieszkania, wskazując graniczne ulice, ale te granice wciąż się przesuwały, w miarę jak różne grupy etniczne przetaczały się tam niczym plemiona koczownicze. Panowało ciągłe poczucie tymczasowości”. Ulokowany w tej miejskiej scenerii fikcyjny świat Dybka, wciśnięty między ekspresówkę Dan Ryan a południową odnogę rzeki Chicago, mieni się różnorodnością, kryje w sobie pozostałości starego świata tworzonego przez fale zadomawiających się na South Side imigrantów z Europy Wschodniej, a jednocześnie nosi wyraźne znamiona przemian społecznych i demograficznych z lat po drugiej wojnie światowej, gdy w okolicy tej zaczęły się osiedlać rodziny afroamerykańskie i meksykańskie.
Opowieść o niezwykłej kobiecie ratującej zwierzęta - Krystynie Seemayer i jej "Staruszkowie" dla psów oraz rozważania, dlaczego system nie działa, tak jak powinien
Opowieść o niezwykłym miejscu, jakim jest "Staruszkowo" dla psów prowadzone przez wspaniała kobietę, Krystynę Seemayer. Autor opowiada o swoim pobycie u pani Krystyny, wrażeniach, kreśli sylwetkę tej wspaniałej, empatycznej kobiety, która tyle dobra czyni na tym padole zwierzęcych łez. Reportaż wzrusza, ale i skłania do refleksji nad złem tego świata.
„Pamiętam, gdym szedł na wojnę w sierpniu 1914 roku, postanowiłem sobie bacznie obserwować zjawiska wojny […]. Teraz, w Magdeburgu, zdecydowałem się spróbować, czy pójdzie mi łatwo ziszczenie dawnych marzeń, bym mógł szczerze i spokojnie zilustrować prawdę o istocie dowodzenia. Prawdę o duszy dowódcy uginającej się pod ciężarem niebezpieczeństw, niepewności i sprzeczności. Walczy z nimi, bo są one żywiołem wojny, każdy żołnierz. Dowódca niesie prócz tego ciężar odpowiedzialności za swych podwładnych. Na policzku swoim czuć musi piekący wstyd upokorzenia, gdy mu praca dowodzenia się nie uda, a za niepowodzenie krwią płacą inni”. [fragment tekstu]
Moje pierwsze boje to wspomnienia Józefa Piłsudskiego spisane podczas osadzenia w twierdzy magdeburskiej w latach 1917–1918. Obejmują kilka najcięższych bitew 1914 roku, które stoczyła pod jego komendą I Brygada Legionów Polskich. Piłsudski jawi się w nich jako dowódca silny i zdecydowany, ale jednocześnie pełen rozterek i wątpliwości. Opisuje trudy żołnierskiego życia – noce pod gołym niebem, zimno, choroby, brak sprzętu, zmęczenie, ale też przytacza frontowe anegdoty, których nie brakuje nawet na polu walki.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
