Rozmowy o miłości, współczuciu i gniewie. Kiedy psychoanaliza spotyka neuronaukę to fascynująca podróż po emocjonalnym doświadczeniu istot ludzkich, po ich biologii i psychologii. Przewodnikiem w tej podróży jest dr Cezary Żechowski, psychiatra, psychoterapeuta i autor licznych publikacji w temacie zdrowia psychicznego. () Rozmawiając ze słuchaczami, pozostaje z nimi w żywym przepływie, opowiada o ludzkiej psychice w sposób przystępny dla szerokiego grona odbiorców. To ogromna wartość tej książki, ponieważ neuronauka i psychoanaliza często kojarzą się z niedostępnym, zamkniętym w gabinetach psychoanalitycznych czy na naukowych sympozjach światem. Różne podejścia psychologiczne, psychoanalityczne, psychiatryczne czy neuronaukowe mogą pomóc nam zrozumieć złożoność ludzkich istot w sposób, z którego możemy korzystać. () Książka, którą trzymają Państwo w rękach, nie jest książką psychologiczną, która niczego w człowieku nie zmienia. Oprócz przywoływanej literatury, która porusza w nas czucie, dodatkowo oryginalna forma rozmów z Cezarym Żechowskim ma w sobie właśnie coś z dobrej sztuki sztuki jasnego i prostego przekazu spraw ważnych oraz sztuki dialogu. W trakcie czytania czułam, że uczestniczę w rozmowie, moje skojarzenia mogły płynąć szerokim nurtem, przeżywałam różne emocje, które poruszały tkankę osobistych znaczeń. Dlatego też lektura tej książki nie była dla mnie kolejnym zetknięciem się z teorią, a raczej emocjonalnym doświadczeniem przypominającym zwiedzanie krainy ludzkich emocji wraz z przewodnikiem. Z Przedmowy Joanny Chmarzyńskiej-Golińskiej
Książka stanowi dokumentację wystawy twórczości Zbigniewa RogalskiegoPublikacja stanowi dokumentację wystawy będącej przeglądem twórczości Zbigniewa Rogalskiego od jego wczesnych obrazów po najnowsze obiekty, wystawy skoncentrowanej na głównym motywie artystycznej aktywności artysty, a mianowicie transformacji spojrzenia. Posiadając wybitne techniczne zdolności oraz talent wynalazcy, artysta proponuje wizualne eksperymenty, które stanowią przekroczenie a czasem nawet odwrócenie klasycznej malarskiej techniki perspektywy. Rogalski wynajduje nowy sposób widzenia, który można nazwać paralaksą, korespondującą z najnowszymi zjawiskami w nauce, technologii i kulturze. Unikalną cechą obrazów Rogalskiego jest to, że spojrzenie ucieleśnione jest w nich jako prawdziwie malarska materia. Można powiedzieć, że spojrzenie jest zmaterializowane w jego malarstwie. Dzieło Rogalskiego może być traktowane jako wizualny kontrapunkt wobec współczesnych koncepcji teoretycznych zwłaszcza formułowanych przez takich myślicieli jak Slavoj iek (The Parallax View), Jacques Lacan (Les quatre concepts fondamentaux de la psychanalyse, 1964) i Paul Virilio (La machine de vision, 1988). W żadnym wypadku jego obrazy nie stanowią jednak ilustracji teoretycznych tez, raczej stanowią wkład na swoich własnych prawach, stawiający pytania i proponujący odpowiedzi za pomocą środków wizualnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
