Encyklopedia Antykultury (pod red. Jakuba Zgierskiego)
Celem ideologii antykultury jest zabicie w ludziach zdolności do twórczej oraz pożytecznej pracy, która stanowi warunek konieczny funkcjonowania systemu kapitalistycznego, a szerzej – wydajnej gospodarki, gdzie każdy pracuje na swoje utrzymanie, a tym samym wolność. Oczekiwany rezultat musi doprowadzić do sytuacji, w której masy poddane antykulturowej obróbce nie będą miały innego wyboru niż poparcie sił nawołujących do rewolucji oraz stworzenia systemu powszechnej wolności, równości i dobrobytu – nowej wersji komunizmu. Jednak ustrój, w którym rzekomo nikt nie musiałby pracować, ponieważ wszystko byłoby za darmo, sprowadzałby się w gruncie rzeczy do przejmowania dóbr wypracowywanych przez innych ludzi. W efekcie beneficjentami byłyby wyłącznie pasożytnicze elity bazujące na wytworzonym mechanizmie systemowej kradzieży, kontroli społecznej oraz propagandzie. To właśnie jest istota antykultury!
Czym jest ideologia antykultury?
Czy nasza wolność jest zagrożona?
Jaki jest prawdziwy cel rewolucji seksualnej?
Jak manipulują nami media i wielkie koncerny?
Czy mamy do czynienia z projektem nowego człowieka?
Co tak naprawdę leży u podstaw współczesnych ideologii?
Jak działa w praktyce stara rzymska maksyma dziel i rządź?
Dokąd zaprowadzi nas współczesna rewolucja technologiczna?
W Encyklopedii Antykultury znajdziesz odpowiedzi na te i wiele innych pytań. Pamiętaj, że świadomość to pierwszy krok do wolności!
Bohater Powstania i Legii CudzoziemskiejKsiążka Niczego nie żałuje to spisane przez Krzysztofa Schramma, wspomnienia Zygmunta Jatczaka. Zygmunt Jatczak to żywa legenda Armii Krajowej i Legii Cudzoziemskiej oraz bohater Powstania Warszawskiego. Historia jego życia to gotowy materiał na film o historii i poplątanych ludzkich losach. Autor walczył w Batalionie „Miotła”, potem był żołnierzem Legii w Indochinach w 13 DBLE. Wielokrotnie odznaczany, w tym Krzyżem Walecznych za Powstanie oraz Medaille Militaire za Indochiny. Pan Zygmunt wrócił do Polski, mieszka na północy kraju. Jest Członkiem Honorowym Stowarzyszenia Byłych Żołnierzy i Przyjaciół Legii Cudzoziemskiej w Polsce. Wspomnienia Zygmunta Jatczaka, Krzysztof Schramm spisał podczas spotkań w latach 2009–2014. Na kartach opowieści mówi autor, jestem „Pokoleniem Kolumbów”, teraz to już jednym z nielicznych tych młodych ludzi, których dojrzałość i piękne lata młodości przypadły na czas wojny. Wojna stała się moją szkołą życia, a moje drogi były kręte, często śmierć zaglądała mi w oczy, ale miałem szczęście…Po wojnie nie chcąc wracać do kraju autor zaciągnął się do Legii Cudzoiemskiej. Krzysztof Schramm spisał wspomnienia przyjaciela. Dzięki tym opowieściom Czytelnik dowie się o szkoleniu legionisty w ekstremalnych pustynnych warunkach. Następnie, razem z bohaterem, będzie na patrolach w dżungli i na polach ryżowych. I wreszcie, zobaczy walki i operacje Legii w Indochinach oczyma ich uczestnika. Dzisiaj jest już niewielu świadków tych wydarzeń, coraz mniej jest Powstańców Warszawskich, ubywa też weteranów Legii pamiętających walki w Indochinach przeciwko komunizmowi. Zygmunt Jatczak, mówi, że jest szczęściarzem, iż wszystkie te dramatyczne wydarzenia przeżył i w dodatku niczego nie żałuje.Książka zawiera wcześniej nie publikowane materiały m in zdjęcia z Indochin oraz Journal des Marches et Opérations de la 13 DBLE 1951. Dzięki tym materiałom, możemy przedstawić po raz pierwszy w Polsce a może i na świecie wiele nieznanych szczegółów. W rzeczy samej udokumentowane wiadomości o operacjach 13 DBLE w 1951 roku, jak i działań specjalnego oddziału zwanego „Bande Noire”, rzadko znajduje się w literaturze fachowej.Chyba najważniejszym dla Zygmunta Jatczaka wydarzeniem ostatnich lat była pamięć Francji, która uhonorowała go za służbę w Indochinach. Zygmunt Jatczak został Kawalerem Orderu Legii Honorowej nadanej przez Prezydenta Republiki Francuskiej 3 kwietnia 2017 roku. Podsumowując, w ostatnich zdaniach książki Zygmunt Jatczak tak napisał:Wspominając czas wojny i mój czas w Legii Cudzoziemskiej jedno mogę powiedzieć, miałem wiele szczęścia, wiele przeżyłem, kilka razy umknąłem śmierci i jak się w Legii mówi Niczego nie żałuję. Naprawdę! Niczego nie żałuję! Je ne regrette rien!Zapraszamy do lektury
Opowieść o początkach jednego z najbardziej wpływowych i nowatorskich liderów biznesu oraz filantropów naszych czasów.Sukcesy biznesowe Billa Gatesa są powszechnie znane: dwudziestolatek, który rzucił studia na Harvardzie, by założyć firmę informatyczną, ta zaś urosła do rozmiarów branżowego giganta i zmieniła sposób, w jaki wszyscy pracujemy i żyjemy; multimiliarder, który w swojej działalności filantropijnej skupia się na zagadnieniach związanych ze zmianami klimatycznymi, poprawą jakości opieki zdrowotnej oraz edukacją."Kod źródłowy" nie traktuje jednak o Microsofcie, Fundacji Gatesów ani o przyszłości technologii. Jest to osobista opowieść o tym, w jaki sposób Bill Gates stał się tym, kim jest dzisiaj: o jego dzieciństwie, wczesnych pasjach i dążeniach. Historia o zasadniczej babci i ambitnych rodzicach, pierwszych głębokich przyjaźniach i nagłej śmierci bratniej duszy, zmaganiach z poczuciem wyobcowania oraz odkrywaniu świata kodowania i komputerów u progu nowej ery. Opowieść o drodze, którą Gates zaczął kroczyć już jako nastolatek: od nocnych eskapad do pobliskiego ośrodka komputerowego, po zapoczątkowaną w akademiku rewolucję, która odmieniła świat.Bill Gates po raz pierwszy opowiada swoją historię. Robi to mądrze, ciepło i szczerze. Kreśli fascynujący obraz amerykańskiego życia.
Lewandowscy, Szewińscy, Drzyzgowie, Wagnerowie, Gortatowie, Wszołowie, Legieniowie Jaki wpływ ma sportowiec na sportowe losy swojego dziecka? Jest mu łatwiej już na samym początku czy przeciwnie - musi stawić czoła nieznośnej presji otoczenia? Czy rodzice, którzy żyli sportową rywalizacją, są w stanie ot tak przelać pasję albo talent na syna lub córkę, jeśli nawet tego nie planują lub wręcz nie chcą? Chodzi o kwestię genów czy bardziej o efekt wzrastania w domu, w którym sport wyczynowy był na pierwszym miejscu? To są dodatkowe szanse czy niedoceniane przeszkody, z którymi trzeba się uporać?Oddaliśmy głos ludziom ze sportowych rodzin - często wybitnym, ale też takim, którym nie do końca udało się zmierzyć z pomnikami budowanymi przez rodziców. Mówią o swoich sukcesach i porażkach, tłumaczą się z życiowych wyborów w tym sportowym kontekście. Na wszystkie powyższe pytania oczywiście nie ma prostych odpowiedzi, lecz na podstawie opisanych historii każdy czytelnik może wyrobić sobie własne zdanie.
"Inacząc" Franczaka to eksperymentalna, autorska forma dialogu poety, prozaika i wykładowcy z dziełami takich pisarzy jak Jonathan Littell, Don DeLillo, czy Paul Auster. To nie tylko krytyka literacka, ale próba nowego odczytania, napisania i zrozumienia klasycznych tekstów kultury. W zbiorze esejów Franczaka dzieła zmierzają w zaskakujących kierunkach, a towarzyszy im pytanie: "Co by było gdyby?". Autor rozbiera dzieło literackie na części, sprawdza jak to wszystko działa, zastanawia się, czego oczekujemy od fikcji, romansu, tragedii, zachęca do wzniecania literackich awantur - twórczego przepisywania, bez strachu i bez końca.
Książka jest opartą na źródłach naukowych opowieścią rodzinną. Obejmuje okres od XIX wieku do początku wieku XXI. Oto jej główni bohaterowie:
Maxymilian Bartynowski – sędzia, właściciel dworu w Karniowicach, kolekcjoner;
Władysław Bartynowski – numizmatyk, kolekcjoner rycin, antykwariusz, wydawca faksymiliów starodruków, bibliofil, założyciel towarzystwa, redaktor, konserwator, kurator, donator, twórca bartynotypii;
Stanisław Bartynowski – inżynier, założyciel Muzeum Przemysłowego w Rzeszowie;
Bronisława z Bartynowskich Uhmowa – malarka, autorka kronik życia mieszkańców Krakowa podczas I wojny światowej;
Czesław Uhma – lekarz i przyjaciel artystów Młodej Polski, dermatolog, seksuolog;
Ferdynand Pawłowski – lekarz, żołnierz Legionów Piłsudskiego, autor wspomnień legionowych.
Aranżacje w kolorze Blue. Notatki o miłości i budowaniu sobie życiaGłośny esej znanej brytyjskiej poetki eksploruje powszechne, lecz nadal marginalizowane w literaturze doświadczenie, jakim jest życie w pojedynkę. Czy szczęście bez miłości romantycznej jest w ogóle możliwe? Co zrobić, by singielstwo przeżywać nie jako niepełny stan przejściowy, lecz pełnoprawne bycie? Jak nawiązać bezpieczną relację z samą i samym sobą? Amy Key w swojej autobiograficznej książce zgłębia uczucia i stany niewygodne, więc często pomijane milczeniem: pisze o desperacji, wstydzie, zazdrości, miłosnych rozczarowaniach czy upokarzających porażkach. Towarzyszką jej zmagań jest płyta "Blue" Joni Mitchell, która na dobre i na złe ukształtowała rozumienie miłości przyszłej pisarki."Aranżacje w kolorze Blue" to jednak walka z modelem uczucia wpajanym nam zarówno przez tradycyjne rodziny, jak i popkulturowe wzorce. Podróżując we własnym towarzystwie, urządzając mieszkanie, folgując swoim zachciankom, ale też dbając o przyjaciół i przyjmując ich pomoc, Key próbuje zdefiniować miłość na nowo; odkrywa formy więzi i troski, których często nie doceniamy. Odnajdzie się w tej książce każdy, komu zdarzyło się samotnie otworzyć butelkę wina, podpatrywać z nostalgią pary tulące się w samolocie czy rzucać w zakupową manię, jakby relacja z przedmiotami mogła nas uchronić przed nieodwzajemnioną miłością. Amy Key, odważnie odsłaniając swoją intymność, niesie mimo wszystko nadzieję: pokazuje, że można zbudować dobre życie poza granicami romantycznych relacji."Na taką książkę czekałam całe życie. Absolutnie piękna, śmieszna i prawdziwa".Dolly Alderton"Piękna, bolesna i wyzwalająca książka. Amy Key pisze czule i przenikliwie o życiu, w którego centrum nie znajduje się miłość romantyczna".Olivia Laing
W trakcie tej lektury nieraz dopadało mnie zdziwienie, jak nieznanym lądem potrafi być człowiek, o którym myślisz, że go znasz i to nawet dobrze.Świat Maszy Potockiej to głód życia i hipnotyczna afirmacja własnej drogi. Niepowtarzalny zbiór zdarzeń i postaci. Masza jest ich kolekcjonerką. Tworzy muzeum ludzi. Wszystkich opisuje z pasją i rozkoszą, zwięźle ich ocenia. Wdziera się w ich światy, by wciągnąć ich do swojego. Rozdział Mężczyźni to galeria związków miłosnych - każdy niepowtarzalny, w odmiennym kolorze, każdy oferuje inne doświadczenie. W rozdziale Przyjaciele, których w oszałamiającej liczbie zgromadziła przez życie, tworzy szkicowe portrety. Masza w swoich wyborach przyjacielskich wydaje się bardziej wymagająca niż w przypadku związków miłosnych. Mogłaby powiedzieć: "Rozwijam się, błądząc niestrudzenie w miłosnym labiryncie".Masza Potocka nie zatrzymuje się w pędzie życia. Nie rozczula się nad problemami, nie roztrząsa. Nazywa wszystko precyzyjnie i bezwzględnie - także w licznych i okrutnych próbach spojrzenia na siebie! Robi to z żywym i drapieżnym subiektywizmem indywiduum walczącego o swoje miejsce w rzeczywistości.Ta książka z pewnością nie powstała "w poszukiwaniu STRACONEGO czasu"Krystian Lupa
Po koncercie rozjadą się do domów, usiądą do swoich stołów. Ale długo nie wytrzymają osobno. Za chwilę ktoś znów zapuka do drzwi brata, kuzyna, siostry, w świąteczny wieczór. Znów będą rozmowy i wspólne muzykowanie. Przy stole, przy fortepianie, w kuchni - byle nie osobno. Bo rodzina jest najważniejsza.Pospieszalscy - genialny klan muzyków, dwa pokolenia artystów, instrumentalistów, aranżerów, kompozytorów, producentów i wokalistów, których nazwiska trwale wpisały się w krajobraz polskiej sceny muzycznej: od Czerwonych Gitar i Voo Voo, przez największe przeboje Zakopower czy Anny Marii Jopek, po muzykę filmową i jazzowe eksperymenty.Mateusz Pospieszalski, na pytanie, co musiałoby się stać, by przestał rozmawiać z Janem Pospieszalskim, z którym różnią się w poglądach, odpowiada:-Jak to mielibyśmy nie rozmawiać? Przecież to mój brat!Bo ta książka to przede wszystkim opowieść o rodzinie. O dziewięciorgu rodzeństwa, które dorastało w jednym pokoju na częstochowskiej plebanii. O młodzieńczej fascynacji bigbitem i pierwszych rodzinnych występach. O staraniach, by być razem - mimo światopoglądowych podziałów. O pielęgnowaniu tego, co łączy, a nie dzieli. O muzyce, która pozwala znaleźć wspólny język. I o fundamentach, które są nie do ruszenia.Muzykowałem z trzema Pospieszalskimi: Marcinem, Mateuszem i Jankiem. I zawsze miałem z tego radość. Z Marcinem grałem najwięcej, uważam go za wielkiego kompozytora, aranżera i genialnego basistę. Kocham z nim grać! Dla mnie jest jednym z najważniejszych muzyków w Polsce. Jest jak ich rodzina: stabilny i mocny, zawsze kreatywny. Życzę nam więcej takich muzyków, więcej takich rodzin i więcej takich książek.Michał UrbaniakKsiążka Marcela Woźniaka pozwala przysiąść się do stołu, przy którym zasiada najbardziej muzykalna rodzina w Polsce. A uwierzcie, niejedno nasze spotkanie skończyło się dopiero bladym świtem! Wpadajcie - miejsca starczy dla wszystkich.Sebastian Karpiel-BułeckaTo niemal biblijna opowieść, z bohaterami noszącymi biblijne imiona: Mateusz, Marek, Jan, Łukasz. Ale napisana także przez inne muzy - przede wszystkim tę muzyczną. To historia, która łączy w sobie Jarocin i filharmonię, Czerwone Gitary i Voo Voo oraz hymn WOŚP i obsypany nagrodami jazzowy hołd dla polskiej klasyki XX wieku. A w tle? Głęboko polska rodzinna epopeja, której bohaterowie rozproszą się po różnych kontynentach. Przeczytajcie koniecznie i bez - nomen omen - pośpiechu, delektujcie się tą opowieścią. Przy niej sagi o rodzinie Jacksonów czy braciach Gibb to krótkie nowele.Piotr Metz
"Ale ich pociąg nie pojechał do Treblinki" - tym zdaniem Mina Tomkiewicz zakończyła "Bomby i myszy", przejmującą opowieść o życiu w warszawskim getcie. Pociąg, w którym wraz z powieściową Natą, jej małym synkiem i młodszym bratem zamknięto dużą grupę warszawskich Żydów szukających ocalenia w Hotelu Polskim, wyruszył istotnie w przeciwnym niż Treblinka kierunku - daleko na zachód, do miejsca odosobnienia położonego nieopodal niemieckiego miasta Bergen. Początkowo jest to jedynie tzw. obóz pobytowy, przeznaczony dla specjalnych więźniów, wkrótce jednak przekształca się w jeden z najpotworniejszych obozów zagłady, do którego docierają coraz to nowe transporty Żydów z różnych zakątków Europy.Niepublikowana dotąd w Polsce relacja z blisko dwuletniego pobytu w obozie Bergen-Belsen, którą Mina Tomkiewicz spisała krótko po wyzwoleniu, wyłamuje się z wszelkich schematów literatury lagrowej. Daleka jest od martyrologii cechującej na ogół dokumenty Zagłady. Opisuje codzienną, obozową rzeczywistość bez śladu patosu i z czysto kobiecej perspektywy. Stanowi rodzaj herstorii, a zarazem silnego moralitetu, w którym potrzeba zachowania godności i pamięci o utraconych bliskich okazuje się potężniejsza od koszmaru zlagrowanego świata.
Szalony, kto nie chce wyżej, jeżeli może. Studia i materiały do badań nad życiem i twórczością Heleny Modrzejewskiej to szesnasty już tom serii wydawniczej Arte et Ratione, dedykowanej studiom nad osobowością, dorobkiem artystycznym i znaczeniem dla narodowej kultury jednej tylko artystki. Wieloletnie starania admiratorów najznakomitszej polskiej aktorki i 15 lat istnienia poświęconej jej serii publikacji nie mają w polskiej teatrologii precedensu; zresztą sama Modrzejewska jest zjawiskiem niepowtarzalnym. Tom 16. jest pokłosiem kolejnego dorocznego seminarium urodzinowego Modrzejewskiej, które tradycyjnie miało miejsce w październiku w gościnnych progach Muzeum Narodowego w Krakowie Dom Jana Matejki przy ul. Floriańskiej. Zapraszając do udziału w seminarium pod hasłem zapożyczonym od Modrzejewskiej Szalony, kto nie chce wyżej, jeżeli może zwracaliśmy uwagę na to, że artystka wielokrotnie w swoim życiu przekraczała granice artystyczne, społeczne, polityczne, a nawet obyczajowe. Wytyczyła ścieżki, którymi podążyli żądni sławy i uznania następcy. Stanowiła wzór do naśladowania zarówno dla kobiet, jak i mężczyzn z różnych sfer społecznych.
Ferenc Liszt – wirtuoz, przyjaciel i wyznawca – kreśli żarliwy portret Fryderyka Chopina, „najbardziej eterycznego, subtelnego i delikatnego spośród poetów dźwięku” . Ta klasyczna biografia z 1863 roku nie jest suchym życiorysem, lecz muzycznym esejem o narodzinach nowego języka fortepianu: od nokturnów i preludiów po polonezy i mazurki, w których bije serce dawnej Polski. Liszt z pasją tłumaczy tajemnice rubata, barw i harmonii, unikając „naukowego żargonu”, a jednocześnie prowadzi czytelnika przez labirynt melodii i znaczeń, jakie Chopin wpisał w swoje dzieła . W tle pojawiają się Heine, Delacroix, Mickiewicz i George Sand, zaś opis ostatnich dni kompozytora porusza jak marsz żałobny. To książka o sztuce wymagającej ofiary, o dumie i melancholii, o muzyce, która przemienia ból w piękno. Dla miłośników Chopina – lektura obowiązkowa; dla wszystkich – klucz do zrozumienia, skąd bierze się jego cud.
Nowe tłumaczenie.
Pełna wersja książki.
Abraham Lincoln kojarzy się z patosem historii – tymczasem był też mistrzem żartu, celnej riposty i opowieści, którą potrafił rozbroić gniew tłumu i rozjaśnić najtrudniejsze narady. Ten tom zbiera najsłynniejsze i rzadziej drukowane anegdoty z lat 1830–1865: z sal sądowych i wagonów kampanijnych, z gabinetów wojennych i z preriowych dróg. Jest tu autoironia, czułość wobec zwykłych ludzi i ostry miecz wobec hipokryzji. Każdą historyjkę opatrzono krótkim komentarzem objaśniającym realia epoki, a całość ułożono tematycznie, by pokazać, jak z humorem współgrały takt, empatia i polityczny rozsądek Lincolna. To książka do czytania na głos, do cytowania i do myślenia – dla miłośników historii USA, retoryki i lekkiej mądrości.
Pierwsze wydanie w języku polskim
Kto ma władzę, ten ma telewizję.Dzieje peerelowskiej TVP ukazane poprzez sylwetki dziesięciu prezesów Radiokomitetu.Dziewięciu z nich było komunistycznymi aparatczykami. Ośmiu należało do partii, jeden służył w jednostkach NKWD, dwaj związani byli ze służbami specjalnymi PRL, jeden z opozycją antykomunistyczną. Kilku uważało się za intelektualistów, jeden był nim naprawdę. Trzech spisywało wspomnienia. Czterech doświadczyło utraty wolności jeden siedział w więzieniu w II RP, drugi w PRL, trzeci za młodu trafił do aresztu, a jeszcze inny w stanie wojennym został internowany.Wokół nich krążyli ich protegowani oraz ci, którzy popadli w niełaskę. Twórcy programów, ulubieńcy telewizyjnej publiczności, prezenterzy w mundurach.To opowieść o ludziach i systemie, w którym ekran telewizora był kluczowym narzędziem władzy.
Kto ma władzę, ten ma telewizję.Dzieje peerelowskiej TVP ukazane poprzez sylwetki dziesięciu prezesów Radiokomitetu.Dziewięciu z nich było komunistycznymi aparatczykami. Ośmiu należało do partii, jeden służył w jednostkach NKWD, dwaj związani byli ze służbami specjalnymi PRL, jeden z opozycją antykomunistyczną. Kilku uważało się za intelektualistów, jeden był nim naprawdę. Trzech spisywało wspomnienia. Czterech doświadczyło utraty wolności jeden siedział w więzieniu w II RP, drugi w PRL, trzeci za młodu trafił do aresztu, a jeszcze inny w stanie wojennym został internowany.Wokół nich krążyli ich protegowani oraz ci, którzy popadli w niełaskę. Twórcy programów, ulubieńcy telewizyjnej publiczności, prezenterzy w mundurach.To opowieść o ludziach i systemie, w którym ekran telewizora był kluczowym narzędziem władzy.
Tom esejów, w których James Baldwin mierzy się z kwestiami amerykańskiego rasizmu, afroamerykańskiej i amerykańskiej tożsamości, nierówności społecznych i w których wiele miejsca poświęca roli pisarza. Opowiada o Harlemie po swoim powrocie z Paryża i o podróży na amerykańskie Południe, kiedy wybuchała tam właśnie walka o równouprawnienie w szkołach. Relacjonuje paryski kongres czarnych pisarzy i artystów z 1956 roku, w którym wziął udział. Wdaje się w literackie polemiki, pisze krytycznie o Andr Gidzie i Williamie Faulknerze, kreśli portret Richarda Wrighta, starszego o pokolenie afroamerykańskiego autora, będącego najpierw jego mistrzem, a potem antagonistą. Barwnie przedstawia wieloletnią i pełną napięć przyjaźń z Normanem Mailerem. Teksty, zróżnicowane formalnie: jedne mają charakter intelektualnej spekulacji lub reminiscencji, a inne są podobne do reporterskich zapisków, dają interesujący wgląd w życie literackie lat pięćdziesiątych i atmosferę ówczesnych debat. Jak zawsze u Baldwina, na pierwszy plan wysuwa się jego własna postawa osoby zaangażowanej, ale i samokrytycznej, niebojącej się dzielić swoimi wątpliwościami i wahaniami, próbującej opisywać rzeczy w ich złożoności, nieustannie negocjującej swój status Amerykanina.
"Dziennik z Morza Corteza" to niezwykła relacja z wyprawy Johna Steinbecka i biologa morskiego Eda Rickettsa, jaką odbyli w 1940 roku po wodach Zatoki Kalifornijskiej, nazywanej też Morzem Corteza. Jednak nie jest to tylko zapis podróży, ale przede wszystkim głęboka medytacja nad naturą, życiem i ludzką egzystencją. Steinbeck łączy obserwacje przyrody z filozoficzną refleksją i zadumą nad niezwykłością świata. "Dziennik z Morza Corteza" to także zapis pięknej przyjaźni, zachwytu barwnością życia i poszukiwania sensu poza zgiełkiem cywilizacji. To opowieść o podróży w nieznane - odbywanej nie tylko w przestrzeni, ale również w głąb samego siebie.John Steinbeck (1902-1968) - amerykański powieściopisarz, laureat literackiej Nagrody Nobla 1962 za "realistyczny i poetycki dar, połączony z subtelnym humorem i ostrym widzeniem spraw społecznych". Jego najbardziej znane powieści to "Grona gniewu", "Myszy i ludzie" i "Na wschód od Edenu".
Ewa Szykulska - aktorzyca, artystka, przyjaciółka ludzi i zwierząt, kobieta pełna wahań, przemyśleń i refleksji. Jedna z najbardziej rozpoznawalnych aktorek polskiego kina i teatru. Silnie znacząca swą obecność w świadomości widzów.Essa! Essa! Essa!Nie jestem z cukru, nie obawiam się deszczu. Mam znakomitą parasolkę - wyrób krajowy. Kupiłam w Centralnym Domu Towarowym.Przez ciebie się z nami więcej nie umówią!To opowieść nie tylko o sukcesach, rolach i spotkaniach z wybitnymi twórcami, lecz także o prywatnych przeżyciach, chwilach zwątpienia i codzienności, którą rzadko oglądamy zza kulis.Szczera, pełna anegdot i ciepłego humoru, a jednocześnie refleksyjna opowieść, odsłaniająca portret kobiety konsekwentnie idącej własną drogą, wiernej sztuce i sobie samej. To zapis życia, które - choć zakorzenione w świecie teatru i filmu - wciąż pozostaje bliskie każdemu, kto poszukuje własnej prawdy i sensu.To nie jest spowiedź ani kronika sukcesów. To raczej zbiór wspomnień, emocji, obrazów, słów wykraczających mocno poza kwestie odgrywanych bohaterów i napotkanych ludzi - to mętliczek układający się w historię jednego życia.Karolina Prewęcka z subtelnością wprowadza czytelników w wielowątkowy i dygresyjny świat Ewy Szykulskiej, uchylając rąbka jej wrażliwości i ukazując liczne wcielenia.Karolina Prewęcka - dziennikarka, autorka książek. Są wśród nich zapisy rozmów z aktorami Stanisławą Celińską i Bohdanem Łazuką, biografia malarki Meli Muter oraz wspomnienia Monique Chmielewskiej-Lehman i Artura B. Chmielewskiego o ich ojcu, Henryku Jerzym Chmielewskim - Papciu Chmielu. Absolwentka etnografii, przede wszystkim lubi słuchać ludzi, stara się utrwalać pamięć o ich przeżyciach i przekazywać emocje.
Włodzimierz Iljicz Lenin (wł. Uljanow), rosyjski kawiarniany rewolucjonista i teoretyk radykalnej lewicy przez lata wegetujący na emigracji, w listopadzie 1917 roku niespodziewanie przejął rządy w Rosji i stworzył komunistyczne państwo, które przyjęło nazwę Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. Po śmierci w 1924 roku jego zabalsamowane zwłoki złożono w specjalnym mauzoleum pod murami moskiewskiego Kremla i można je tam oglądać do dziś. Po dziesięcioleciach komunistycznej propagandy nadal jest nazywany w Rosji „dziadkiem Leninem” (co ciekawe, podobno jego kucharzem był dziadek obecnego rosyjskiego prezydenta Putina). W rzeczywistości był jednym z największych zbrodniarzy w historii ludzkości. Szacunki mówią, że za jego rządów zginęło nawet sześć milionów ludzi. To on razem z Lwem Trockim wymyślił obozy pracy, które później przekształciły się w niewolniczy system GUŁagu. Bez niego nie byłoby również brutalnej policji politycznej zwanej Czeką (później znaną m.in. jako OGPU, NKWD i KGB), która każdego dnia mordowała bezbronnych ludzi, wymyślając coraz to nowe sposoby tortur. Z książki Christophera Machta dowiemy się, jak Lenin doszedł do władzy i jak wyglądały kulisy prowadzonej przez niego polityki czerwonego terroru. Poznamy też jego związki z Polską: - dlaczego przed pierwszą wojną światową postanowił zamieszkać w Krakowie i podtatrzańskim Białym Dunajcu? - co łączyło go z Józefem Piłsudskim? - z jakich powodów najpierw uznał prawo do samostanowienia narodów zamieszkujących Rosję, w tym Polaków, a w 1920 roku chciał zniszczyć niepodległą Polskę? Poznajcie nieznaną historie i skrywane dotąd sensacje. Nadszedł czas, by prawda ujrzała światło dzienne!
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
