Religie monoteistyczne mimo odmiennej doktryny i historii od zawsze pozostawały we wzajemnych relacjach. Wielokrotnie losy ich wyznawców splatały się nierozłącznie na dziesiątki, a nawet setki lat. I chodzi nie tylko o zależność ideową np. chrześcijaństwa czy islamu od religii mojżeszowej. W wielu krajach, regionach świata przedstawiciele tych religii tworzyli symboliczną przestrzeń wspólnych wartości, wspólnych celów, dzielili te same problemy, zawierali związki. Wielokrotnie też zakładali instytucje kulturalne, polityczne, społeczne, w których przynależność religijna nie miała wpływu na wzajemną ocenę czy przyznawane prawa. Szczególnym przykładem takich relacji był a w pewnym sensie nadal jest Bliski Wschód. Chrześcijanie, żydzi, muzułmanie stanowili integralną część wielobarwnej wspólnoty, która przez wieki wypracowała zasady koegzystencji na praktycznie każdej płaszczyźnie życia codziennego, od polityki poczynając, poprzez prawo czy szkolnictwo, a na instytucji małżeństwa kończąc. Jest to niewątpliwie fenomen, który może być źródłem inspiracji także dzisiaj, dostarczając licznych przykładów nie tylko praktycznej tolerancji, ale też wzajemnego szacunku i dialogu. Fragment wprowadzenia
W publikacji podjęto kwestię kategorii płciitożsamości płciowej. Przedstawionowniej przegląd stanowisk definiującychiwyjaśniających status tych zagadnieńwodniesieniu do uwarunkowań społecznych, kulturowychiedukacyjnych,wktórych podlegają one symbolizacjii nadaje się im różne znaczenia. Publikacja przeznaczona jest dla pedagogów, badaczy zajmujących się problemami edukacyjnymi, nauczycieli, wychowawcówistudentów.
W publikacji omówiono zjawisko tożsamości płciowej z perspektywy wielu dyscyplin badawczych, przede wszystkim pedagogiki. Zawarto w niej przegląd teorii naukowych, których cel stanowi wyjaśnienie statusu identyfikacji płciowej w zakresie zdrowia, etyki i praw człowieka. Publikacja jest skierowana do pedagogów i studentów pedagogiki, badaczy problemów społecznych i edukacyjnych, a także praktyków: nauczycieli, wychowawców, edukatorów.
W publikacji omówiono zjawisko tożsamości płciowej z perspektywy wielu dyscyplin badawczych, przede wszystkim pedagogiki. Zawarto w niej przegląd teorii naukowych, których cel stanowi wyjaśnienie statusu identyfikacji płciowej w zakresie zdrowia, etyki i praw człowieka. Publikacja jest skierowana do pedagogów i studentów pedagogiki, badaczy problemów społecznych i edukacyjnych, a także praktyków: nauczycieli, wychowawców, edukatorów.
Opracowanie stanowi kolejny rezultat realizacji projektu badawczego, którego przedmiotem jest analiza budżetowania obywatelskiego w Polsce. Książkę przygotowano zarówno z myślą o rozwinięciu analiz zawartych we wcześniej wydanych pozycjach, których tytuły przywołuje się w tekście, jak i z zamiarem kontynuacji wysiłków zmierzających do lepszego modelowego ujęcia uwarunkowań partycypacji, deliberacji oraz współdecydowania w Polsce. Dwa pierwsze rozdziały, autorstwa Jacka Sroki, zawierają kolejną [] rozwiniętą aplikację narzędzi socjologicznych i politologicznych, a także odpowiednich schematów teoretycznych, służących badaniu szeroko ujmowanego problemu podejmowania decyzji pod kątem partycypacji. Socjologiczny, ale także dobrze osadzony teoretycznie charakter ma również apendyks autorstwa Beaty Pawlicy (zwracają uwagę schematy pojęciowe odnoszące się do good governance). Inny jest natomiast charakter rozdziału trzecie- go, w którym dominuje inspiracja kulturologiczna. [] Podczas gdy Jacek Sroka w dwóch pierwszych rozdziałach monografii odwoływał się raczej do metod politologicznych i socjologicznych, podobnie jak w ostatnim rozdziale Beata Pawlica, Wojciech Ufel skupia się na teoriach postkolonialnych [] w inspiracji antropologii kulturowej. [] Unikając uproszczeń na ile to możliwe w procedurze analiz modelowych autorzy ukazują społeczne przesłanki obydwu członów opozycji (deliberacja plebiscyt), nie proponują czytelnikowi komfortu prostego sytuowania się po stronie słusznej i pomijania racji reprezentowanych przez stronę przeciwną. [] Monografia jest pracą cenną, otwierającą nowe perspektywy badawcze, w pierwszym rzędzie dzięki narzędziom i schematom teoretycznym, opracowanym przez Jacka Srokę, lecz także dzięki syntezom autorstwa Wojciecha Ufela i schematom teoretycznym oraz analizom wywiadów przygotowanym przez Beatę Pawlicę. Z recenzji prof. dr. hab. Juliusza Gardawskiego
Monografia zatytułowana Edukacja a państwo, powstała po IX Zjeździe Towarzystwa Pedagogiki Filozoficznej im. Bronisława F. Trentowskiego, została poświęcona relacjom między edukacją a państwem. Wybór takiego tematu jest uzasadniony zarówno filozoficznie (w szczególności etycznie), jak i pragmatycznie. Edukacja jest telehormiczna z konieczności realizuje jakieś cele, ale jednocześnie odbywa się tu i teraz, zatem aktualnie ktoś tym celom nadaje jakąś treść i ustala środki do ich realizacji. Jednym z czynników decydujących o kształcie edukacji może być i często jest państwo. Taka konstatacja otwiera pole do prowadzenia szeregu analiz, które filozofia edukacji czy pedagogika ogólna powinny podjąć, szczególnie jeśli uznamy, że dyskurs i sama praktyka edukacji odbiegają od standardów cenionych na gruncie tych dyscyplin.
O kobietach przez całe dziesięciolecia mówiło się jako o słabej płci. Niewątpliwe różnice fizyczne, ale i psychologiczne między kobietami a mężczyznami sprawiały, że przez wieki kobiety często trwały uwikłane w sieci przemocy. Tak jest i dziś, jednak w naszych czasach możemy już badać, co jest kobietom potrzebne, by się z tych sieci wydostać, lub co sprawia, że decydują się w nich pozostać.Kobiety z doświadczeniem przemocy w związku nie są bezradne. Każdego dnia walczą o zachowanie posiadanych przez siebie zasobów, w tym osobistych, społecznych czy materialnych. Niniejsza książka odpowiada na pytania, w jaki sposób to robią. Autorki, poszukując związków między zasobami adaptacyjnymi, którymi dysponują kobiety ofiary przemocy w związku intymnym, a stosowanymi przez nie strategiami zaradczymi, zwracają uwagę między innymi na wpływ funkcjonalności lub dysfunkcjonalności systemu rodziny z którego pochodzi kobieta.Publikacja stanowi nie tylko przegląd najnowszej literatury przedmiotu, ale jest również niezwykle przydatna dla praktyków, ponieważ pozwala zrozumieć zachowania ofiar przemocy, które zbyt często jawią się jako oznaka ich słabości.
Ta praca ma charakter studiów, które być może zwrócą uwagę na niezbyt znane zjawiska kojarzone z poprawnością, nieczęsto nam przychodzące na myśl, wymykające się jednoznacznej definicji, a jednak istniejące w kulturze, filozofii, polityce zauważane i omawiane nie do końca tak, jak na to zasługują. () Poprawność jest w niniejszej publikacji rozważana przede wszystkim jako zjawisko mentalne oraz komunikacyjne, w dużym stopniu związane z tradycją filozoficzną.Ze WstępuKsiążka inicjuje perspektywiczny ogląd żywej współczesnej debaty angażującej zwolenników i krytyków idei poprawności politycznej, co czyni z niej pracę nowatorską, odkrywającą i ustanawiającą szerszy oraz bardziej fundamentalny typ dyskursu we współczesnych badaniach nad komunikacją społeczną. Jest to propozycja metodologicznie zasadna (), uwzględnia bowiem wielowątkową obecność kategorii poprawności w zachodniej kulturze intelektualnej, wskazuje na antecedencje w myśli starożytnej, średniowiecznej, nowożytnej i współczesnej, a jednocześnie wydobywa osobliwości aktualnej dyskusji w ramach nauki o komunikacji. Konfrontacja historii idei filozoficznej z ideą komunikacyjną okazuje się płodna dla myślenia o zjawiskach we współczesnych praktykach komunikacyjnych.Z recenzji dr. hab. Alfreda Wierzbickiego, prof. KUL
Publikacja jest efektem współpracy interdyscyplinarnego zespołu ekspertów, naukowców i praktyków z obszaru nauk społecznych: politologów, socjologów, pedagogów i specjalistów nauk o bezpieczeństwie z Polski, Zjednoczonego Królestwa i Austrii. [] Autorzy żywią nadzieję, że niniejszy zbiór opracowań teoretycznych, wyników badań empirycznych oraz budowanych na nich propozycji praktycznych rozwiązań przyczyni się do głębszego zrozumienia otaczającej nas rzeczywistości, zwiększenia świadomości zagrożeń, a także pobudzi do konstruktywnych debat nad kondycją, bezpieczeństwem i kierunkiem rozwoju edukacji.
Inspiracją do powstania niniejszego tomu były badania nad regionalizmami w języku polskim prowadzone w Katedrze Historii Języka i Dialektologii Wydziału Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. [] Podjęta przez nas językoznawcza refleksja posłuży rozpoznaniu historycznych i regionalnych warstw kultury jedzenia, a rozszerzenie i pogłębienie badań w przyszłości pozwolą uzyskać pełniejszy obraz człowieka, który tę kulturę tworzy i zachowuje jej świadectwa w języku. Mamy nadzieję, że tak ujęta tematyka kulinariów w języku polskim zainteresuje Czytelników i rozbudzi ich poznawcze apetyty.
Autorzy publikacji mocno akcentują, że współczesne czasy nie są zbyt łaskawe dla rozstrzygania kwestii dotyczących bezpieczeństwa, w tym podejmowanych działań o charakterze edukacyjnym, służących doskonaleniu rozwoju zawodowego kadr w sferze bezpieczeństwa narodowego. W wielu przypadkach dotychczasowe formy i metody stosowane w rozwoju zawodowym kadr na potrzeby bezpieczeństwa w dużej części są nie do zaakceptowania we współczesnych czasach i warunkach. Nieodzowne jest dokonywanie zmian, weryfikowanie przyjmowanych rozwiązań. Chcąc bowiem być przygotowanym na ewentualność zdarzeń niekorzystnych dla państwa, trzeba się wkomponować w otaczającą rzeczywistość i umiejętnie z niej korzystać, aby efektywnie monitorować, neutralizować i eliminować skutki niekorzystnych zdarzeń. Do tego konieczne są odpowiednio przygotowane i permanentnie doskonalące się kadry. Ze wszech miar zasadne jest korzystanie z naukowych metod pozwalających oceniać i poprawiać rozwiązania stosowane w rozwoju zawodowym kadr w systemie bezpieczeństwa.Z recenzji prof. dr. hab. inż. Stanisława Kowalkowskiego
Problematyka przedstawiona w książce jest niezmiernie istotna dla współczesnej nauki i edukacji. Rozdziały teoretyczne wskazują na szczegółowe przestudiowanie metodologii i dokładne zaplanowanie przebiegu badań opartych na niezwykle bogatej literaturze przedmiotu. Połączenie badań ilościowych i jakościowych pozwoliło Autorce na uzyskanie cennych wyników, które są rekomendowane we współczesnej pedagogice. Książka wnosi dużą wartość naukową oraz dydaktyczną i jest pozycją oczekiwaną na rynku publikacji naukowych.- z recenzji dr hab. Ligii Tuszyńskiej, prof. APS
Jeleniogórska wystawa Przestrzeń środka w Otwartej Papierni jest efektem zaproszenia skierowanego przez dr. hab. Tomasza Wendlanda profesora Akademii Sztuki w Szczecinie, dyrektora artystycznego Mediations Biennale Polska do twórców z Polski, Hiszpanii, Niemiec i Tajwanu. Wystawa w obecnym kształcie powstała z inicjatywy dr. hab. Jacka Joostberensa, profesora SWPS autora idei, tytułu i tematu pokazu, sformułowanego w sposób nienarzucający ograniczeń ani określonych kontekstów. ()Za wystawą stoi paradoksalna i być może dlatego kusząca idea: środka, który jest przestrzenią. Czternaście różnych praktyk artystycznych składa się na wspólną narrację zbudowaną swobodnie wokół tego tematu. To narracja o sporej różnorodności ze względu na wielość perspektyw, odmienne media i formy wypowiedzi oraz interdyscyplinarne zaplecze twórców, którzy nierzadko obecność w świecie sztuki łączą z doświadczeniem w świecie nauki nauk społecznych, filozofii, paleontologii i geologii czy praktyką projektową.dr Małgorzata Jabłońska, kuratorka wystawy
Gdzie znajduje się dziś krakowskie sacrum? Czym może być miejskie genius loci? Jakie przybiera oblicza? Co w praktyce oznacza słowo dziedzictwo i czy związanie konkretnego miejsca z wyobrażeniem dziedzictwa przydaje mu sakralności? Czy z kolei religijne sacrum, kiedy jest łączone ze znanym zabytkiem, banalizuje się i zmienia w kolejną wartą zobaczenia atrakcję? Co wydarza się w przestrzeniach uznawanych za równocześnie święte i odziedziczone? Co do miasta wnoszą, ale i co mu zabierają przybysze i turyści? Gdzie w Krakowie sytuują się współcześni i historyczni mieszkańcy?Te i inne pytania były przedmiotem badań autorów książki. Tytułowe mapy miasta nawiązują do antropologicznych teorii przestrzeni, wskazując, że przestrzeń tworzona jest przede wszystkim poprzez interakcje z ludźmi. Publikacja stanowi opowieść o Krakowie i różnych ludzkich mapach oplatających dzisiejsze miasto i tworzących jego rozmaite warstwy.Książka nawiązuje do wystawy, która była prezentowana w Muzeum Etnograficznym w Krakowie od listopada 2017 do lutego 2018 r. Projekt powstał w ramach międzynarodowego Konsorcjum HERILIGION (The Heritagization of Religion and the Sacralization of Heritage in Contemporary Europe) http://heriligion.eu/ w obrębie programu HERA (Humanities in the European Research Area) Uses of the Past i jest finansowany przez sieć HERA, NCN, AHRC, FCT, DASTI, NWO oraz Komisję Europejską w programie Horyzont 2020 na podstawie umowy nr 649307.
W publikacji podjęty został temat wypowiedzi medialnych partii politycznych w social mediach. Autor w swoich badaniach nie tylko analizuje wpisy poszczególnych ugrupowań, ale także zestawia ze sobą aktantów w celu wykazania różnic komunikacyjnych między nimi na podstawie zaproponowanych wymiarów, stanowiących ciekawą alternatywę wobec stosowanych tradycyjnych podziałów na osi prawica lewica. Podobieństwa i różnice w komunikacji partii pozwalają spojrzeć z innej perspektywy na wyniki wyborów w 2015 roku zarówno w czasie kampanii wyborczej, jak i w półrocznym okresie powyborczym. Publikacja została wydana w ramach serii wydawniczej Projektowanie komunikacji.
„W tomie tym udało się zgromadzić teksty ukazujące dość szeroki zakres badań komunikacji, skupiających się na trzech obszarach roboczych. Pierwszy z nich to obszar normalności oraz skalowań. Drugi koncentruje się na medialnym wymiarze komunikacji, trzeci z kolei pokazuje funkcjonowanie komunikacji w wymiarze, nazwijmy to, wirtualnym, internetowym. (…)
Szeroki zakres tematyczny oraz różnorodność podejść badawczych prezentowanych w tomie prosimy traktować zarówno jako przykład szerokiego zakresu możliwości poznawczych na obszarze badań komunikacji, jak i jako propozycję rozwoju kolejnych projektów przez zainteresowanych badaczy oraz inspirację dla nich”.
Fragment Wstępu
Przewodnim tematem książki jest instytucjonalny krajobraz transformacji po 1989 roku w Europie Środkowej i na Bałkanach. Autorzy i autorki tekstów zawartych w tomie pokazują, w jaki sposób namysł nad instytucjami może pomóc w rozpoznaniu źródeł, wzorców i kierunków transformacji w kontekście ich uwarunkowań geopolitycznych, lokalnych oraz ideologicznych.Z tekstów, dotyczących tak zróżnicowanych zjawisk, jak kształtowanie się podstaw społeczeństwa obywatelskiego, stanowienie instytucjonalnych form politycznej oraz kulturowej podmiotowości grup mniejszościowych, reinterpretacje przeszłości czy pamięć społeczna, wyłania siętransformacyjna mapa instytucji. Jako emanacja nowej rzeczywistości i stabilizator praktyk społecznych instytucje te są znakiem przemian w sposobach funkcjonowania i rozumienia sfery publicznej: podmiotowości jej aktorów, strategii działania w jej obrębie i sposobów organizacji.
„Rozprawa Pauliny Gajdy-Gałuszki Kształtowanie się polskiej terminologii biznesowej wpisuje się w nurt badań językoznawstwa kognitywnego, zwłaszcza semantyki prototypu oraz koncepcji scen i ram interpretacyjnych […]. Stanowi ona nie tylko cenną refleksję nad specyfiką języków specjalistycznych, lecz także (zwłaszcza) niezwykle istotny przyczynek do badań nad kształtowaniem się polskiego języka biznesu. Na uznanie zasługuje również solidna i rzetelna podstawa materiałowa rozprawy połączona z erudycyjną refleksją językoznawczą, co czyni jej wartość bezsporną”.
Z recenzji dr. hab. Wiesława Tomasza Stefańczyka
Paulina Gajda-Gałuszka – doktor nauk humanistycznych w zakresie językoznawstwa, absolwentka Uniwersytetu Jagiellońskiego. W 2017 r. otrzymała wyróżnienie Rady Wydziału Polonistyki UJ za obronioną rozprawę doktorską. Współpracuje z Wydziałem Polonistyki UJ, gdzie dotychczas prowadziła zajęcia z kultury języka, retoryki wystąpień publicznych oraz gier i rytuałów komunikacyjnych. Jej zainteresowania badawcze obejmują języki specjalistyczne, terminologię i terminografię, a także semantykę i pragmatykę językową. Jest autorką prac naukowych dotyczących polskiego języka biznesu, terminologii biznesowej, leksykografii terminologicznej oraz tekstów prasowych jako źródła słownictwa specjalistycznego.
Naukowa księga dedykowana Markowi Graszewiczowi jest imponująca poznawczo, przepastna metodologicznie i różnorodna tematycznie. To jej zdecydowane atuty.
No i oczywiście tytuł: Graszewicz.com. Pomysłowy, elegancki i niezwykle adekwatny do osoby adresata tego tomu, który rozwinięto, wskazując na bardzo przemyślany, staranny sposób uporządkowania materiału: Media – komunikacja – kultura.
Podziwiać należy to, że przyjaźnie i znajomości doświadczane w życiu dały w publikacji takie piękne efekty, zaowocowały obszernym tomem tekstów o różnej tematyce
i problematyce. Chciałoby się powiedzieć: „różnimy się, różnimy się pięknie”. Swoimi tekstami autorzy osobiście, ale i merytorycznie zwracają się do obdarowanego. Wyda je się, że wszyscy, którzy napisali dla Marka Graszewicza swój artykuł, chcieliby nawiązać z nim dialog, uczenie nazywany dyskursem naukowym. Wiemy, że dr Graszewicz świetnie czuje się w takich sytuacjach, w których o ważnych kwestiach, w tym naukowych, rozmawia się w sytuacji nieoficjalnej, bez gorsetów i stereotypów, na przykład przy dobrym jedzeniu lub piwie. Widziałem Marka gotującego. Pamiętam celebrę robienia purée z ziemniaków, fenkułów i żurawiny w miedzianym garnuszku. Celebra była jednak okraszona bogatym komentarzem, m.in. o produktach, daniu, recepturze. Okraszona anegdotami z życia naukowego i towarzyskiego w środowisku akademików Europy. To dzięki anegdotom i osobistym przymiotom udało się Markowi „spotkać” w jednej książce tyle z pozoru oddalonych od siebie osób o tak różnych lokacjach naukowych i poglądach, wywodzących się z tak różnych środowisk akademickich.
Recenzowany tom imponujących rozmiarów zawiera teksty z różnych szkół, metodologii, obserwacji i konstatacji. Zgrabnie uporządkowane teksty w osobne części, starannie zredagowane, tworzą całość właśnie z powodu chęci obdarowania nimi adresata tej publikacji, jakby każdy z autorów chciał powiedzieć Markowi: „Posłuchaj, jeszcze o tym trzeba wiedzieć i pamiętać”.
Dr hab. Leszek Pułka, prof. UWr
Książka ta jest zbiorem notatek poczynionych przez autora; stąd zresztą jej tytuł. Publikacja została wydana w ramach serii wydawniczej Zakładu Projektowania Komunikacji, Instytutu Dziennikarstwa i Komunikacji Społecznej Uniwersytetu Wrocławskiego.Kto myśli? Kto to jest, kto myśli? (?) To wbrew pozorom ciekawe pytanie. Na pierwszy rzut oka odpowiedź jest prosta (proste odpowiedzi są dobre, ale pierwszy rzut oka nie) myśli człowiek, lub jeszcze gorzej myślą ludzie. Ale zarówno człowiek', jak i ludzie' to nic innego jak generalizujący i konstruktywny koncept komunikacyjny. Nic więcej.Michael Fleischer
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
