Modny PRL Książka Doroty Williams, znanej stylistki i kostiumografki, oraz historyka Grzegorza Sołtysiaka jest wyprawą w świat mody PRL-u. Mody rozumianej nie tylko jako sposób ubierania się, ale także styl życia. To opowieść o ludziach, miejscach i przedmiotach, które w różnych dekadach PRL-u były modne, dodawały blasku szarej rzeczywistości i wyznaczały status społeczny. Autorzy piszą nie tylko o ikonach mody, słynnych modelkach czy projektantach, ale także o kultowych przedmiotach: okularach Zbyszka Cybulskiego, lambretcie Krzysztofa Komedy czy rakiecie tenisowej Wojciecha Fibaka, wspominają też modne miejsca – kawiarnie i kluby jazzowe. Modny PRL to przede wszystkim książka o tęsknocie za normalnym światem, który często uosabiała puszka coca - coli czy guma do żucia kupiona w Pewexie. W książce wypowiadają się m.in. ikona świata mody Barbara Hulanicki oraz jeden z najsłynniejszych polskich malarzy Rafał Olbiński. Dorota Williams, jedna z najbardziej znanych stylistek, prekursorka tego zawodu w Polsce, specjalistka od kreowania wizerunku. Miłości do kostiumów nauczyła ja Xymena Zaniewska. Szefowa Zespołu Stylizacji i Charakteryzacji TVN. W telewizji TVN pracuje od początku jej istnienia. Autorka kostiumów do filmów, seriali, sztuk teatralnych i show telewizyjnych, m.in. :Milionerzy, Taniec z Gwiazdami, Kasia i Tomek, Camera Cafe, Anioł Stróż, Hela w opałach, Nigdy w życiu, Niania, Ostre cięcie. W 2010 roku na rynku pojawił się jej autorski album podsumowujący najpiękniejsze kreacje 10 edycji Tańca z Gwiazdami. Kreuje postacie serialu Druga szansa, jest współautorką kolekcji marki Simple stworzonej na jego potrzeby. Mama Klaudii i babcia Leona. Grzegorz Sołtysiak, historyk, wykładowca akademicki, publicysta. Autor i współautor cyklicznych audycji telewizyjnych: „Kulisy PRL-u”, „Półkowniki TVP” w TVP oraz „Filmowy przewodnik po Warszawie” w TVN Warszawa. Współpracownik Rozgłośni Radia Wolna Europa, w latach 1990 – 1994 członek redakcji pisma „Karta”. Autor i współautor prac naukowych i popularnonaukowych, m.in.: Przewodnik filmowy po Warszawie, W stanie, Księga listów PRL, , Okrągły Stół. Dokumenty i Materiały, Marzec 1968. Między tragedią a podłością, oraz artykułów w „Karcie”, „Polityce”, „Gazecie Wyborczej” i czasopismach naukowych. Laureat nagrody Polcul Foundation.

Od pewnego czasu daje się zauważyć w Polsce wzrost zainteresowania eugeniką, także tzw. „nową eugeniką”, jej genezą, ideologią, a przede wszystkim konsekwencjami w sferze polityki zdrowotnej. Ta swego rodzaju „moda na eugenikę” ma kilka powodów. Są to przede wszystkim obawy przed skutkami rozwoju biotechnologii medycznej, która wprowadzając nowe metody, na przykład w sferze „medycznie wspomaganego rozrodu”, wkracza w dziedzinę niesłychanie wrażliwą moralnie i społecznie, jaką jest spełnianie fundamentalnego prawa każdego człowieka do posiadania potomstwa. Lęki budzi także inne wielkie osiągnięcie genetyki, jakim jest ustalenie w 2000 r. sekwencji genomu człowieka (w ramach amerykańskiego programu Human Genome Project). Zdaniem części bioetyków, a także wielu obywateli jego znajomość może być wykorzystywana nie tylko w formie poradnictwa genetycznego, ale także w celu eliminacji potomstwa dziedzicznie obciążonego, co narusza zasadę prawa do życia wszystkich istot ludzkich. Jest to według zwolenników etycznej „zasady świętości życia ludzkiego” – działanie eugeniczne, bowiem prowadzi do eliminacji (poprzez aborcję) osób „genetycznie obciążonych”, zaś w przypadku dzieci urodzonych skutkuje „genetyczną stygmatyzacją” bądź wykluczeniem z życia społecznego1. Z drugiej jednak strony postęp w dziedzinie genetyki molekularnej daje duże nadzieje, na przykład w sferze poszerzenia możliwości eliminacji przy pomocy terapii genowej niektórych wrodzonych chorób, a także może przyczynić się do podniesienia jakości życia osób dotkniętych tymi defektami. (...) Celem kolejnego tomu Kontekstów społeczno-kulturowych zdrowia i medycyny jest ukazanie niektórych aspektów funkcjonowania myśli eugenicznej w Polsce i na świecie. Publikację otwiera interesujący artykuł Anety Bołdyrew poświęcony oddziaływaniu maltuzjanizmu i neomaltuzjanizmu na rozwój myśli eugenicznej w Polsce. Autorka, analizując prace kilku wybitnych ekonomistów polskich z końca XIX i początku XX w. (m.in. Zofii Daszyńskiej-Golińskiej, Ludwika Krzywickiego, Adama Krzyżanowskiego, Józefa Rostafińskiego), ukazała skalę recepcji idei Thomasa R. Malthusa na gruncie polskiej ekonomii i demografii; zastanawia się również nad pytaniem, na ile zainteresowanie ekonomistów polskich maltuzjanizmem i neomaltuzjanizmem mogło wpłynąć na obecność problematyki eugenicznej w ich opracowaniach. Michał Musielak, Krzysztof Prętki

Pishtaco w dialekcie hiszpańskiego używanym w Peru to osobnik wyjątkowo antypatyczny. Zazwyczaj jest Białym lub Metysem a zajmuje się mordowaniem Indian, z których wytapia tłuszcz. Tłuszcz sprzedaje innym Białym, zwykle na eksport do Europy lub Stanów Zjednoczonych, bo to niezbędne Białym niezawodne lekarstwo i kosmetyk, a także składnik do produkcji wszelakiego rodzaju urządzeń, zwykle metalowych, od dzwonów po rakiety kosmiczne. Książka jest chyba pierwszą obszerną i bardzo dobrą syntezą wiedzy na temat pishtaco, opisu form jego pojawiania się od XVI wieku, a zwłaszcza w XX i XXI wieku w kulturze ludowej Andów środkowych. Autorzy używając metod przyjętych w dzisiejszej antropologii kulturowej a także w etno-historii zebrali wszelkie możliwe świadectwa istnienia pishtaco w kulturze i za każdym razem spróbowali wytłumaczyć zaobserwowane cechy. Gorąco rekomenduję jej lekturę. prof. dr hab. Jan Szemiński (Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie) Publikacji na temat pishtaco jest sporo, ale nie ma dotąd żadnej tak szeroko opisującej ten fenomen i tak nowatorsko go interpretującej. Zwraca uwagę wnikliwa i wszechstronna analiza postaci pishtaco, powstałej poprzez zespolenie elementów natury mitycznej, symbolicznej, psychologicznej i historycznej, prowadzona przy wykorzystaniu ogromnej bazy bibliograficznej. Wartość książki podnosi i to, że autorzy w trakcie kilku pobytów w Peru mogli dokonywać własnych obserwacji i zebrać niedostępne w Polsce materiały. Książka Jodłowskiej i Mąki jest dziełem niezwykle interesującym i rzucającym zupełnie nowe światło na tę postać. dr hab. Andrzej Krzanowski (Uniwersytet Jagielloński w Krakowie)

Druga część znakomitego i niezwykle popularnego wśród czytelników „Bestiariusza słowiańskiego”. Autorzy i ilustratorzy: Paweł Zych i Witold Vargas zapraszają tym razem do poznania rzadko przywoływanych w literaturze fantastycznych opowieści i legendarnych stworów, m.in.: bizi, kaduków czy samojadków. Znajdziemy w nim historie zarówno rodzimych istot – z terenów przedrozbiorowej Polski, Mazur, Śląska i Pomorza, jak i bohaterów opisywanych w podaniach i legendach kultury ludowej Białorusi i Ukrainy. Blisko sto dziewięćdziesiąt opisanych i pięknie zilustrowanych – czasem śmiesznych, czasem strasznych, ale zawsze niezwykle interesujących postaci można oglądać na kartach „Bestiariusza 2”, odkrywając na nowo ten nieco zapomniany fragment naszego dziedzictwa kulturowego.

Publikacja – podzielona na cztery części: Dziedzictwo zastane, Dziedzictwo wykorzenione, Dziedzictwo zakorzenione i Dziedzictwo uwspólnione – dotyczy współczesnego podejścia do dziedzictwa kulturowego i zajmuje się różnymi jego aspektami, m.in. stosunkiem do niego lokalnych społeczności, działaniami na jego rzecz, a także wartościami płynącymi z regionalnego dziedzictwa kulturowego.

Każda kobieta choć raz w życiu pomyślała „chciałabym żyć w tamtych czasach, chodzić na bale, nosić długą suknię i strojny kapelusz, a do sklepu zajeżdżać dorożką.” Lecz czy życie kobiety w XIX wieku było tak bajeczne, czy bardziej przypominało to, przedstawione w "Godzinie pąsowej róży"? Aby się o tym przekonać warto zajrzeć do Przewodnika dla dam. Anonimowy autor instruuje młode panny i mężatki, jak powinny wyglądać, dbać o cerę, stroje, jak się ubierać, szyć suknie i dodatki, i zachowywać, aby podobać się mężowi. Właściwie jedynym zadaniem kobiety czyni on wzbudzanie miłości w małżonku. Po tej lekturze każda niewiasta będzie mogła zweryfikować swą chęć do podróży w czasie, choćby przez porównanie ówczesnych zasad higieny osobistej z dzisiejszymi. Bo czy przy zachowaniu „higyeny płci” damy były tak wymuskane jak na przykład filmowa Izabela Łęcka, a bielizna, gorsety i suknie z ciężkich, drogich materiałów były równie wygodne, co piękne? Tego wszystkiego dowiecie się, drodzy Czytelnicy, z tej arcyciekawej książki, której reprint prezentujemy. Tak, jak w naszych pozostałych publikacjach - zachowaliśmy czcionkę i pisownię oryginału. Reprint oprawiony jest w twardą okładkę z jednolitą oklejką laminowaną na mat. Całość uzupełnia dobrana kolorystycznie wstążeczka i kapitałki.

Zacznijmy wielkie odliczanie do Świąt Bożego Narodzenia! W książce znajdziecie projekty z instrukcjami krok po kroku opisujące, jak wykonać proste dekoracje świąteczne lub w jaki sposób ozdobić prezenty, aby były niepowtarzalne. Poczuj magię świąt każdego dnia!

Księgozbiór Heleny Dąbczańskiej powstał we Lwowie na przełomie XIX i XX wieku. Celem kolekcjonerki była nie tylko realizacja własnej pasji bibliofilskiej, ale także zachowanie zbiorów dla przyszłych pokoleń. Dlatego jeszcze za życia przekazała je Muzeum Narodowemu w Krakowie. Niniejsza monografia przedstawia dzieje biblioteki i analizę jej zawartości na tle zjawisk charakterystycznych dla lwowskiej kultury książki tamtych czasów. Przedmiotem opisu są utwory autorów kresowych, bibliofile, miejsca nabywania książek oraz oprawy lwowskich introligatorów. Publikacja może być interesująca nie tylko dla historyków książki, lecz także dla osób, które chcą poznać losy niezwykłej postaci, jaką była Helena Dąbczańska, i czasy, kiedy życie toczyło się powoli, a „stara książka chodziła w blasku". Irena Gruchała przez wiele lat pracowała w Bibliotece Jagiellońskiej, zajmując się między innymi jej komputeryzacją, a od 2001 roku jest wykładowcą Instytutu Informacji Naukowej i Bibliotekoznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Niniejsze opracowanie jest próbą potraktowania kultury popularnej jako składowej nowocześnie rozumianej pedagogiki kultury. Książka składa się z kilku wyodrębnionych części, zachowując zasadę „od ogółu do szczegółu”. Pierwsza zawiera teksty ukazujące teoretyczne i metodologiczne zaplecze badań pedagogicznych nad kulturą popularną (Witold Jakubowski, Zbyszko Melosik, Dariusz Kubinowski i Martyna Pryszmont-Ciesielska). Artykuły wypełniające część drugą skupiają się na przedstawieniu edukacyjnego potencjału i zarazem socjalizacyjnych mechanizmów „działania” kultury popularnej (Agnieszka Gromkowska-Melosik, Joanna Anioł, Oskar Szwabowski, Marta Kondracka-Szala i Marcin Michalak). Część trzecia dotyczy możliwości wykorzystania filmu w działaniach edukacyjnych (Joanna Golonka-Legut, Michał Brol i Agnieszka Skorupa, Alicja Mironiuk-Netreba oraz Ewelina Konieczna). Czwartą część tworzą teksty o sposobach czytania fotografii, będącej ważnym elementem współczesnej kultury obrazu (Wiesław Drobek i Ewa Dawidejt-Drobek, Justyna Pilarska, Emilia Mazurek, Mariusz Makowski). W ostatniej części omówiono wieloaspektowo zjawisko popkulturowych biografii (Agnieszka Ogonowska, Magdalena Karkowska, Anna Ślósarz i Maria Szumera).

Jaka będzie przyszłość człowieka i społeczeństw? Na jakich fundamentach zostanie zbudowana? Wokół tych ogólnych pytań toczy się rozmowa znanej psychoanalityczki z jednym z najważniejszych myślicieli końca XX wieku. Zastanawiają się wspólnie nad: kulturowym dziedzictwem, w tym rewolucyjnym, różnorodnością poglądów i zwyczajów, przestrzenią wolności, a także homorodzicielstwem, prawami zwierząt, antysemityzmem, karą śmierci. Z tego wyjątkowego dialogu dwojga francuskich intelektualistów wyłania się obraz współczesności, która przepracowuje swoje problemy – niegdysiejsze zbrodnie, krzywdy czy lęki przed nieprzewidywalnym jutrem. Jacques Derrida (1930–2004) – francuski filozof, twórca koncepcji dekonstrukcji. Urodził się i wychował w Algierii, studiował w Paryżu, gdzie rozpoczął karierę akademicką. Wykładał na całym świecie, szczególną sławę zdobył w USA. Jego idee miały ogromny wpływ na współczesne nauki humanistyczne i sztukę, a nawet na popkulturę. W Polsce znana jest głównie jego wczesna twórczość, m.in. O gramatologii (1967, wyd. pol. 1999) czy Marginesy wiedzy (1972, wyd. pol. 2002), ale także Widma Marksa (1993, wyd. pol. 2016). Autor kilkudziesięciu książek, w większości nieprzetłumaczonych na język polski. Elisabeth Roudinesco (ur. 1944) – francuska psychoanalityczka i historyczka idei. Uczennica Gilles’a Deleuze’a, Michela de Certeau, Michela Foucaulta. Autorka cenionego na świecie Dictionnaire de la psychanalyse (z Michelem Plonem, 1997) i wielu innych dzieł, spośród których po polsku ukazały się: Jacques Lacan. Jego życie i myśl (1993, wyd. pol. 2005), Nasza mroczna strona. Z dziejów perwersji (2007, wyd. pol. 2009) oraz Po co psychoanaliza? (1999, wyd. pol. 2014).

Dla przedstawicieli nauk społeczno-ekonomicznych placówki muzealne są szczególnym rodzajem przedsiębiorstw non-profit. Działalność muzeów, prowadzona w kontekście szerokiej gamy uwarunkowań o charakterze ekonomicznym i pozaekonomicznym, jest wypadkową wielości funkcji i specyficznych celów kolekcjonerskich, konserwatorskich, naukowych, edukacyjnych, integracyjnych, tożsamościowych, wizerunkowych oraz w zakresie przyciągania publiczności i stymulowania ruchu turystycznego, stawianych przed nimi przez muzealników, organizatorów i społeczeństwo. Definiując obszary badawcze ekonomii muzeów, w książce pokazano, iż jest to już dość dobrze ugruntowane pole badań w ramach ekonomii kultury, łączące się ze spojrzeniem na tego typu instytucje w szerszym kontekście rozwoju cywilizacyjnego. Wkład ekonomistów w rozważania na temat muzeów nie dotyczy zatem, wbrew stereotypowym oczekiwaniom, oceny krótkoterminowej efektywności finansowej muzeów, lecz polega przede wszystkim na wskazywaniu potencjalnych uwarunkowań i implikacji podejmowania decyzji oraz wyborów związanych z działalnością muzeów i dążeniem przez nie do osiągnięcia złożonych celów. Opracowanie to jest pierwszą na polskim rynku wydawniczym publikacją łączącą refleksje teoretyczne z zakresu ekonomii muzeów ze szczegółowymi badaniami empirycznymi prowadzonymi na terenie Polski. Zgłębiając jedną z ważnych kwestii dotyczących muzeów, obecną w dyskursie z zakresu ekonomii kultury, posługując się zarówno danymi zastanymi, jak i wynikami autorskich badań studiów przypadku, w opracowaniu omówiono determinanty popytu prywatnego i społecznego na muzea. Szczegółowej analizie poddano problem interesariuszy muzeów oraz wartościowania muzeów przez ich szeroko rozumianą publiczność, w tym kwestie skłonności do wnoszenia opłat na rzecz muzeów w formie biletów za wstęp oraz podatków, a także sprawę wkładu muzeów w budowanie i wzmacnianie kapitału społecznego w kontekście lokalnym i regionalnym.

Joan Rivers, Eleanor Lambert, Suzy Menkes, Marie-Laure de Noailles, Jacqueline de Ribes, Nancy Reagan, Edith Sitwell, Marella Agnelli, Mona von Bismarck, Carolyn Bessette-Kennedy - za każdym z tych nazwisk stoi fascynująca postać, której po prostu nie wypada nie znać. Ich nietuzinkowe życie w zaskakujący sposób połączyło się z modą. Jedna była utalentowanym komikiem, prowadzącym w amerykańskiej telewizji przezabawny uwielbiany show o tym jak ubierają się gwiazdy. Inna genialnym pierwszym PRowcem amerykańskich artystów, a później projektantów, stworzyła też Nowojorski Tydzień Mody. Jeszcze inna to ekscentryczna francuska hrabina słynąca z niespotykanego gustu oraz zamiłowania do dziwactw. Pasjonująca książka dla wszystkich, którzy interesują się historią, modą i chcą czerpać inspiracje z życia tych niezwykłych kobiet. Katarzyna Straszewicz – dziennikarka z pokolenia X. Zainteresowanie modą odziedziczyła po dziadku, który przed wojną prowadził w Warszawie popularny salon mody męskiej. Przeniosła się do Paryża, potem Londynu, by móc spokojnie zwiedzać tamtejsze muzea (każde po kilka razy). Na obejrzenie wystawy potrzebuje przynajmniej trzech godzin, a i tak następnego dnia wraca. Z gazet wybiera wszystko, co chce później przeczytać. Resztę wyrzuca. Fascynują ją kobiety charyzmatyczne, stylowe i fotogeniczne. Zdjęcia bohaterek, które zobaczyła na wystawach i w muzeach przyciągnęły ją tak, że nie mogła przestać o nich myśleć, zaczęła więc własne poszukiwania. Tak powstały notatki, a z nich rozdziały, które złożyły się na tę książkę.

Stanowczo za mało mamy w naszej tradycji antologii tematycznych, ukazujących wędrówkę i przemiany wątków, motywów w ich zmienności i ciągłości (lub nieciągłości), a już zupełnie brakuje takich antologii opatrzonych komentarzem i przypisami, które by pełniły funkcję edukacyjną. (…) Antologia ta, jak to się mówi, „wypełnia lukę” w naszej kulturze. Nie tylko w ramach historii literatury polskiej, ale także historii sztuki, muzealnictwa, w pewnym sensie – socjologii, a w końcu – historii idei. Mamy przecież do czynienia z faktem ogromnego znaczenia i wpływu muzeum na kolejne pokolenia, przyprowadzane przemocą, a później już dobrowolnie uczęszczające do muzeów. A więc muzea kształtują naszą świadomość. (z recenzji prof. dr. hab. Piotra Mitznera) Spis treści Muzeum w literaturze – obszary znaczeń CZĘŚĆ I NIEFIKCJONALNY DYSKURS O MUZEUM WŁADYSŁAW STANISŁAW REYMONT Z wrażeń włoskich WŁADYSŁAW STANISŁAW REYMONT Z ziemi chełmskiej LUCJAN RYDEL Z dziennika podróży greckiej JERZY ŻUŁAWSKI Dwa listy z podróży JERZY ŻUŁAWSKI Miasta umarłe JERZY ŻUŁAWSKI Po siedmiu latach JERZY ŻUŁAWSKI Veneri et Romae ANTONI SŁONIMSKI Muzea ANTONI SŁONIMSKI Muzeum antyreligijne ANTONI SŁONIMSKI Muzeum Rewolucji HALINA POŚWIATOWSKA Opowieść dla przyjaciela CZĘŚĆ II MUZEUM W LITERACKICH DYSKURSACH HENRYK SIENKIEWICZ Bez dogmatu FRANCISZEK RYCHNOWSKI Co będzie w r. 2913? 1000 lat później. Fantasmagoria Iks-Won-Chyr’a MARIAN GAWALEWICZ Synowie Laokoona GABRIELA ZAPOLSKA Zaszumi las. Powieść TADEUSZ JAROSZYŃSKI Chimera. Powieść z życia artystów STEFAN ŻEROMSKI Dzieje grzechu STEFAN ŻEROMSKI Ludzie bezdomni STEFAN ŻEROMSKI Nawracanie Judasza. Powieść STEFAN ŻEROMSKI Pavoncello STEFAN ŻEROMSKI Uroda życia WŁADYSŁAW STANISŁAW REYMONT Wampir ANDRZEJ STRUG Chimera. Powieść ANDRZEJ STRUG Pieniądz. Powieść z obcego życia ANDRZEJ STRUG Portret. Powieść ANDRZEJ STRUG Żółty krzyż, t. II: Bogowie Germanii WACŁAW BERENT Ozimina WACŁAW BERENT Próchno TADEUSZ BOY-ŻELEŃSKI Jeszcze jedna „Filia” Muzeum Narodowego TADEUSZ BOY-ŻELEŃSKI Pieśń o „Rafaelu” nowo utworzonego lwowskiego muzeum TADEUSZ BOY-ŻELEŃSKI „Zielony Balonik” – Muzeum Narodowemu NEMO [HENRYK ZBIERZCHOWSKI] A kiedy umrę… HENRYK ZBIERZCHOWSKI W paryskim wirze. Powieść MARIA JEHANNE-WIELOPOLSKA Cheny. (Dialogi śmieszne, mówione serio) FERDYNAND GOETEL „Nie warto być małym”. Powieść JAROSŁAW IWASZKIEWICZ Fama JAROSŁAW IWASZKIEWICZ Na biust rzymski w muzeum w Spirze JULIAN TUWIM Dziesięciolecie JULIAN TUWIM Kwiaty polskie ANDRZEJ KUŚNIEWICZ Stan nieważkości LEOPOLD BUCZKOWSKI Pierwsza świetność KONSTANTY ILDEFONS GAŁCZYŃSKI Niobe ANNA ŚWIRSZCZYŃSKA Muzeum arcydzieł ELŻBIETA PIOTROWSKA Nad gablotą z czerwonym sztandarem JAN ROSTWOROWSKI Koncert na stacji Victoria TADEUSZ RÓŻEWICZ Wycieczka do muzeum WISŁAWA SZYMBORSKA Muzeum SŁAWOMIR MROŻEK Do dyrekcji muzeum w lówr, zagranicą SŁAWOMIR MROŻEK Muzeum SŁAWOMIR MROŻEK Strażnik chińskiej wazy WITOLD DĄBROWSKI Muzealia JERZY HARASYMOWICZ Praskie medytacje HALINA POŚWIATOWSKA Metropolitan Museum of Art HALINA POŚWIATOWSKA *** [w Metropolitan Museum] JONASZ KOFTA Grande Valse Frottée JACEK KACZMARSKI Szturm CZĘŚĆ III PRYWATNA KOLEKCJA W LITERACKIM DYSKURSIE O MUZEUM HENRYK SIENKIEWICZ Bez dogmatu ANDRZEJ STRUG Pieniądz. Powieść z obcego życia ANDRZEJ STRUG Żywot Lorda Camelford KAROL IRZYKOWSKI Pałuba. Sny Marii Dunin HENRYK ZBIERZCHOWSKI Człowiek o dwu twarzach. Powieść HENRYK ZBIERZCHOWSKI Odwiedziny STEFAN GRABIŃSKI Muzeum Dusz Czyśćcowych FERDYNAND GOETEL „Nie warto być małym”. Powieść Nota edytorska Bibliografia Indeks nazwisk

Święta Bożego Narodzenia tylko z Siostrą Anastazją! Siostra Anastazja do dziś pamięta smaki wigilijnej wieczerzy z rodzinnego domu na Kresach. Od lat przygotowuje świąteczne przysmaki dla krakowskich jezuitów - wszystko według sprawdzonych, tradycyjnych receptur z różnych regionów Polski. Barszcz z uszkami, karp w galarecie, pierogi z kapustą i grzybami, kukutki makowe, śledzie, makowiec, kompot z suszonych owoców - kto potrafiłby przygotować nasze zwyczajowe polskie potrawy lepiej od Siostry Anastazji? Zaufaj Siostrze Anastazji ze Zgromadzenia Córek Bożej Miłości. Ponad 3 000 000 sprzedanych książek!

Książka jest pierwszą w literaturze polskiej i kanadyjskiej rekonstrukcją owianej legendą historii migracji zbiorów wawelskich, znanych pod nazwą „skarbów”, z Londynu do Kanady w lipcu 1940 r. i piętnastoletniego wyczekiwania na ich powrót do kraju (1946-1961). Autor przedstawia przyczyny i szczególne okoliczności, które spowodowały, że po zakończeniu II wojny światowej aż do 1961 r. zbiory nie zostały sprowadzone z Kanady do Polski. Pracując nad tą monografią, wykorzystał całą literaturę przedmiotu, liczne źródła drukowane i znajdujące się w archiwach w Ottawie, w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w Warszawie oraz w Instytucie Polskim i Muzeum im. gen. Sikorskiego w Londynie. Losy tych zbiorów poza krajem pokazał z trzech perspektyw: rządu i dyplomacji Polski Ludowej, kanadyjskich władz federalnych i prowincjonalnych oraz rządu na uchodźstwie w Londynie i środowisk emigracyjnych. O pracy profesor Włodzimierz Borodziej napisał, że: „Wyłania się z tego gęsty, znakomicie odzwierciedlający marginalny z punktu widzenia historii powszechnej, całkiem ważny dla dziejów PRL – obraz strukturalnych konfliktów, możliwości oddziaływania jednostek i roli instytucji pozarządowych, negocjacji dyplomatycznych w punkcie szczytowym zimnej wojny”. Narracja autora udanie prowadzi czytelnika przez fascynujące losy skarbów, dlatego książkę czyta się znakomicie. W styczniu 2016 r. upłynęło 55 lat od powrotu arrasów na Wawel.

Dziesięciolecie 1815–1825 przyniosło w literaturze polskiej wiele zmian. Pojawiły się zwiastuny „poezji nowej epoki” i wszystko, co nowe, złożyło się na całość, którą później nazwano romantyzmem. Wszystko zaś, co stare, utożsamiono z oświeceniem. Literatura przełamała się na dwoje – i przełom ten określono jako oświeceniowo-romantyczny. Żeby wyraźnie odgrodzić obie części, mówiono o „walce klasyków z romantykami”. Czy jednak ta rewolucja była rzeczywistym przewrotem w literaturze? Może okazać się, że doszło nie tyle do rewolucji w literaturze, ile do rewolucji literackiej: powstała opowieść o „walce”, przekazywana przez krytykę kolejnym pokoleniom. Tymczasem kiedy czyta się czasopisma kulturalne ukazujące się w Warszawie w latach 1815–1825, trudno natrafić na jakiekolwiek odgłosy wrzawy wojennej. Nie ma w tej prasie walki ani kłótni. Są zjawiska dużo ciekawsze. Oświecenie nie zakończyło się przecież sporem, a romantyzm nie zaczął się od sporu. Na pograniczu wielkich formacji w historii kultury polskiej toczyły się poważne dyskusje o poezji, a prądy literackie wzajemnie przenikały się i wzbogacały. Ta książka – wbrew tradycji mówienia o tej dekadzie jako okresie walki i konfrontacji – chce odsłonić kilka ważnych idei i zjawisk łączących pisarzy z różnych, by użyć dawnej i niezbyt fortunnej terminologii, obozów. Już ówcześni twórcy i publicyści zdawali sobie sprawę, że „nowe” (romantyczne) w literaturze wcale nie jest takie nowe; jest równie stare co „stare” (klasyczne), a może nawet jeszcze starsze. Co więcej, teksty klasyczne mogły być zarazem romantyczne, a romantyczne – klasyczne. A i można by zaryzykować tezę, że każdy poeta nadążający za swoją epoką – przynajmniej do 1825 roku – był jednocześnie klasykiem i romantykiem. Albo też nie był ani jednym, ani drugim.

Archeolodzy, historycy, antropolodzy badają artefakty, czyli zabytki będące wytworami rąk człowieka. O jednych można wiele powiedzieć, inne skrywają frapujące tajemnice. Są też znaleziska zdecydowanie nie pasujące do ustalonego przez naukę obrazu dziejów. Wydają się albo znacznie wyprzedzać epokę, w której je wykonano, albo też cel ich powstania jest zagadką. Bywa, że łączy je coś z pradawnymi mitami i legendami. Stanowią intelektualne wyzwanie – prowokują tak uczonych, jak miłośników tajemnic świata do formułowania zaskakujących hipotez. Tadeusz Oszubski opisuje niezwykłe odkrycia archeologiczne i antropologiczne ostatnich lat. Przedstawia związane z nimi teorie naukowe, często sprzeczne, lecz z dziennikarskim obiektywizmem nie opowiada się po żadnej ze stron. Stawia jednak pytania, na które odpowiedzi mogą mieć kluczowe znaczenie dla zrozumienia historii ludzkości.

„Trybuna Ludów”, „The Friend” czy „Phöbus” to tylko niektóre z tytułów prasowych powołanych do istnienia przez pisarzy doby romantyzmu. Niniejsza książka ukazuje niedocenione dotychczas przez historyków prasy i literatury związki europejskich twórców z niezwykle dynamicznie rozwijającą się wówczas prasą. Autorka odpowiada na pytanie, dlaczego tak wielu ówczesnych pisarzy, na przykład Mickiewicz, Norwid, Coleridge, Balzak, Heine, wiązało się z redakcjami czasopism. Opisuje narodziny pierwszej generacji prasy masowej w epoce „czucia i wiary”. „Książkę Wieszczowie i gazeciarze. Europejska publicystyka epoki romantyzmu czyta się z dużym zainteresowaniem. Podjęty temat dobrze wpisuje się w lukę w badaniach nad historią mediów i genologią dziennikarską. Walorem samym w sobie jest interdyscyplinarność pracy, która powinna być doceniona zarówno przez medioznawców, jak i literaturoznawców oraz kulturoznawców. Imponuje rozległość tematu, wielość różnojęzycznych źródeł. Widać też – rzadkie w takim stopniu u młodego naukowca – wyczucie stylu naukowego i erudycję łączone z wartkością wywodu”. Z recenzji dr. hab. Andrzeja Kaliszewskiego

Gwiazda TVN tym razem zabierze nas w bajkowy klimat świąt Bożego Narodzenia. I swoim zwyczajem zarekomenduje triki, które pozwolą nam stworzyć niezwykłą świąteczną atmosferę w domu bez rujnowania domowego budżetu. Kreatywnie, pięknie, tanio – tak urządzi nas Dorota na Gwiazdkę.

Tom poświęcono udostępnieniu treści wybranych wytworów XVI-wiecznych kancelarii miast Świdnicy, Strzegomia i Wrocławia. W przypadku edycji materiałów, których niemal pięćset lat temu pozbyto się ze świdnickiej kancelarii, o edycji zadecydowała nie treść każdej z osobna zapiski, listu, kwitu czy dokumentu, ale absolutna unikatowość znaleziska makulatury jako całości. Dzięki niemu zyskujemy wgląd w kulisy warsztatu pracy miejskiego urzędnika. Z kolei dwa zamieszczone spisy podatkowo-czynszowe stanowią przez niepowtarzalność swej zawartości nieocenione źródło wiedzy na temat mieszkańców Strzegomia i Wrocławia oraz stosunków panujących na terenach podmiejskich. Wytwory miejskich kancelistów łączy ze sobą silny związek z tradycją, przywiązanie do form i treści wypracowanych jeszcze w średniowieczu.