Szeroki wybór książek, multimediów z zakresu szeroko pojętej kultury: architektura, duchowy wymiar twórczości, szlaki kajakowe, współczesne media, przemoc w mediach, polityka. Odnajdziesz tu również książki i podręczniki idealne dla uczniów oraz studentów. Szeroki wybór beslsellerów i nowości.
Tytuły rozdziałów tej książki układają się w litanię imion świadków i ofiar zbrodni dokonanych przez Josepha Konyego. Na szczęście Krzysztof wie, jak zapalić w tej ciemności światło. Tym światłem staje się wiara w moc przebaczenia, jaką posiadają Aczoli. I to najlepsza pointa tej opowieści o duchach, w której, miejmy nadzieję, zwycięży duch pojednania. Barbara Gruszka-Zych, poetka, dziennikarka, autorka książek Każdym słowem Krzysztof prowadzi Czytelnika wprost do afrykańskiego piekła. Daje szansę poznania Zła i Dobra w drodze do duszy mieszkańca równikowych sawann. A w niej żyje magia i duchy. Oddanie Naturze i pogodzenie z losem. Radość i przerażenie. Każda strona książki to emocjonująca wędrówka, gwarantująca największą przygodę odkrycie Piękna w Człowieku. Beata Tomanek, redaktorka Radia Katowice, autorka audycji Za Horyzontem Razem z Krzysztofem przenosimy się do jego ukochanej Ugandy. Jeździmy na spotkania z ludźmi, których zna i rozumie, przed którymi otworzył swoje serce i w zamian to samo otrzymał. Lektura tej książki jest jak niezwykła podróż. Przepiękna, mocna książka. Serdecznie polecam. Katarzyna Matusz, specjalistka ds. PR, dziennikarka, wraz z ks. Stanisławem Szlassą współautorka serii książek
Chyba każdy lubi święta?To szczególny czas, kiedy można się oderwać od codziennej rutyny i cieszyć byciem razem, a formy świętowania w różnych zakątkach na ziemi określają tradycje przekazywane z pokolenia na pokolenie.Książka ta opowiada o najróżniejszych zwyczajach: tych związanych z nadejściem nowego roku czy zjawiskami zachodzącymi w naturze, przybliża ważne święta religijne oraz radosne karnawały. Mowa również o wspominaniu bliskich zmarłych, a także upamiętnianiu ważnych wydarzeń historycznych czy osób. Poznacie prawie 40 świąt z całego świata! Wśród nich Chiński oraz Tajski Nowy Rok, Nouruz, Noc Kupały, Święto Środka Jesieni i Hanami, karnawały w Wenecji czy w boliwijskim Oruro, Purim, Wielkanoc, Święto Jordanu, Durgapudźę, Ramadan i urodziny Buddy, jak również Dzień Świętego Patryka, O-bon i Kodomo no Hi.Joanna Kończak - z wykształcenia psycholożka stosunków międzykulturowych, z zawodu (głównie) redaktorka. Autorka książki "Kobiety. Badaczki, czempionki, awanturnice" i współautorka humorystycznych publikacji dla dzieci z serii "Jak to działa?" ilustrowanych przez Nikolę Kucharską oraz książki "Mój balet. Opowieść o tańcu: od szkoły do sceny" stworzonej wspólnie z tancerką Anetą Wirą-Ostaszyk. W wolnych chwilach włóczy się po Azji, fotografuje, nałogowo czyta, pisze o kinie azjatyckim, tłumaczy z angielskiego publikacje dla dzieci i młodzieży oraz dyskretnie podgląda ptaki. Od ponad 10 lat pracuje w "Naszej Księgarni", dzięki czemu ukrywa, że nie zdołała dorosnąć.Ewa Poklewska-Koziełło - urodziła się i wychowała w starym, zabytkowym Gdańsku. Tam też ukończyła architekturę. Uwielbia rysować właściwie wszystko, ale najbardziej dzieci. Zilustrowała dziesiątki książek i czasopism dla najmłodszych. O poranku biega nad Bałtykiem, a potem pracuje na sopockim strychu, zerkając przez okno na morze i Hel. Czasami stamtąd wychodzi, aby spotkać się z przyjaciółmi lub udać się na wyprawę do pięknych, niezwykłych i dzikich krain.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Innowacyjność [Umykania. Pomyśleń z etnografii życia] sprowadza się do dwóch wymiarów. Po pierwsze mamy tu do czynienia z oryginalnym projektem etnografii życia. Po drugie książka w swej zasadniczej części stanowi autobiografię naukową. Poprzez podobne ujęcie jest to praca bez precedensu w polskich naukach humanistycznych, a zarazem wzorcowa. […]
W części głównej tekstu do głosu dochodzi splot pomiędzy rozmaitymi problemami współczesnej humanistyki a wątkami osobistymi. Obu tych wątków – naukowego i autobiograficznego – nie można w tej książce rozdzielić. Oba tworzą bowiem integralną całość pracy. […] Chodzi więc o taki projekt etnograficzny, który buduje napięcie pomiędzy życiem indywidualnym a przestrzenią wspólną, dotyczącą rozmaitych wartości i norm. Można też powiedzieć, że publikacja jest znakomitym przykładem refleksji hermeneutycznej, polegającej na tym, że rozumienie świata, życia i kultury jest jednocześnie samorozumieniem, gdzie rozumienie tego, co ogólne, nie może abstrahować od tego, co indywidualne – i na odwrót.
Prof. dr hab. Michał Januszkiewicz, Uniwersytet im. Adama Mickiewicza
W tym przypadku mamy do czynienia z dziełem szczególnym: to z jednej strony tekst wspomnieniowy, rekapitulacja życia prywatnego i naukowego, swego rodzaju testament Wojciecha J. Burszty, z drugiej – wieloraki komentarz Marcina Kafara, jego ucznia, przyjaciela, a finalnie – redaktora. Czytelnik otrzymuje dzieło hybrydowe, otwarte (w Eco-logicznym rozumieniu), mieszczące się także idealnie w definicji „gatunku zmąconego”. To tekst z oczywistych względów otwarty (tym razem we wszystkich możliwych znaczeniach słowa) i strukturalnie niedokończony, przedwczesna śmierć naznacza ten tekst od początku do końca.
Czy życie i śmierć Wojciecha Burszty były oryginalne? A czy opowieść o tym jest innowacyjna? Zamiast tego odpowiem inaczej: nie mam wątpliwości, że ta książka jest ważna i potrzebna. Potrzebna nie tylko najbliższej rodzinie i przyjaciołom Wojtka, lecz także całej rzeszy uczniów i czytelników […] prof. dr. hab. Wojciecha J. Burszty. A także – jestem tego pewien – szerszej publiczności czytającej, tej zwłaszcza, która wciąż dostrzega wartość w humanistyce naznaczonej prywatną, niepodrabialną sygnaturą. Czyli tym wszystkim, którzy wierzą, że humanistyki nie uprawiają odczłowieczone jednostki (pozbawione uczuć, fascynacji, entuzjazmu, idiosynkrazji i – czemu nie – szaleństw), ale żywi ludzie, których coś realnie obchodzi, fascynuje, którzy dziwią się światu, zanim podejmą się trudnej i niewdzięcznej czasem pracy analitycznej i interpretacyjnej.
Prof. dr hab. Dariusz Czaja, Uniwersytet Jagielloński
Przewodnik po Artystach, to tak jak tytuł wskazuje, przewodnik po artystach, których autorka realnie spotkała na przestrzeni roku. Obejmuje inspirujących twórców z Polski, Chorwacji oraz Francji. Książka opisuje faktyczny wygląd oraz miejsce ich spotkania, w taki sposób by czytelnik mógł podążyć śladem pisarki. Sylwetki artystów, to jednak jedynie wybryk fantazji na ich temat (w większości przypadków). To nie tylko przewodnik po artystach, ale również przewodnik po emocjach, po życiu oraz trudnościach, jakich doświadczamy, my wszyscy - ludzie. Autorka zachęca do dokładnej obserwacji świata i ludzi oraz do sprezentowania sobie chwili refleksji w świecie, w którym trudno jest choćby na chwilę zatrzymać się w codziennym pędzie. A przecież tak miło jest pobyć z własnymi myślami.
Bibliofilski album fotograficzny dokumentujący rejon historycznego Urzecza, rozpościerającego się po obydwu stronach Wisły od południowych rubieży Warszawy aż po Pilicę i Wilgę. Wiktor Strumiłło, wykorzystując różne techniki fotografowania, przedstawia zarówno skalę, jak i detal mikroregionu.
Materiał zdjęciowy prezentowany był podczas wystawy w Muzeum Etnograficznym w Warszawie (4 IX 2020 – 29 XI 2020).
"Poniższy esej – pod tytułem Perypetie czerwonego jabłuszka i pięściowego tłuka, czyli garść uwag o przekładach poezji Wisławy Szymborskiej na angielski, niemiecki i francuski. (…)
Wydanie przez WL-w okolicach Nobla, niemal jednocześnie – trzech tomów w serii dwujęzycznej (w przekładach St. Barańczaka i Cl. Cavanagh na angielski, K. Dedeciusa – na niemiecki i P. Kamińskiego –na francuski) nastręcza rzadką, przyznajmy, sposobność do symultanicznej oceny porównawczej brzmienia tej niepowtarzalnej poezji w głównych językach Zachodu. Pierwsze analityczne recenzje już się ukazały (w „Literaturze na Świecie” z grudnia 1997). Lekturę tych tomów zacząłem od rozważań poniekąd apriorycznych nad dwiema głównymi kwestiami: a) gdzie tkwi klucz (formalny, intelektualny, estetyczny) do wierszy Wisławy Szymborskiej, klucz, który tłumacz musi odnaleźć, jeśli chce skutecznie porać się z bardzo poważnymi trudnościami, jakie w pracy nad tą poezją przed nim się pojawiają; b) w którym z wymienionych trzech języków poezja ta powinna (czy też ma szanse) zabrzmieć najlepiej – przy założeniu, rzecz· jasna, najwyższego poziomu kunsztu zawodowego tłumaczy.
Ireneusz Kania – tłumacz, poliglota. Przełożył kilkadziesiąt książek z kilkunastu języków przede wszystkim romańskich i azjatyckich także z greki starożytnej i nowożytnej, hebrajskiego i łaciny. Eseista, specjalista w dziedzinie buddyzmu i kabały. W 1995 roku otrzymał Nagrodę Polskiego PEN Clubu za przekłady literatury obcej na język polski.
Miłośnik jazdy na rowerze i pływania. Uprawiał podnoszenie ciężarów w wadze muszej.
"
KSIĘGA KU PAMIĘCI PROF. WOJCIECHA J. BURSZTY
Chcieliśmy, aby księga ku pamięci Wojciecha Józefa Burszty – wybitnego antropologa kultury i kulturoznawcy – odbiegała od większości podobnych publikacji. Zgromadzone w niej artykuły są bardziej rodzajem wariacji, w których rezonuje myśl Profesora, niż odtwarzaniem konceptów i idei klasyka (już!) polskich nauk społecznych i humanistycznych.
I właśnie poprzez taki dobór głosów – dotyczących statusu antropologii dzisiaj, problemów tożsamości, narodu, popkultury, literatury i filmu w epoce późnej nowoczesności – pokazujemy żywość i znaczenie dorobku, który autor Świata jako więzienia kultury pozostawił.
W tomie publikują:
Monika Baer, Michał Buchowski, Izabela Bukraba-Rylska, Mariusz Czubaj, Adam Czyżewski, Bernadetta Darska, Maja Dobiasz-Krysiak, Andrzej Dorobek, Maciej Dudziak, Elżbieta Durys, Agnieszka Kazibut, Tomasz Kamusella, Krzysztof Kasiński, Waldemar Kuligowski, Marcin Lisiecki, Justyna Marcinkowska, Mateusz Marczewski, Jacek Jan Pawlik, Michał Rauszer, Bardhyl Selimi, Joanna Szczepanik, Magdalena Szpunar, Ewa Tracz.
Nadchodzi Boże Narodzenie. Czas zacząć odliczanie!Niedźwiedź przygotował niezwykłą grę dla przyjaciół z lasu. Grę, w której każdego dnia inne zwierzę otrzymuje tajemniczy prezent. Ale nie wszyscy są zadowoleni ze swoich upominków. Szczur zrzędzi, Borsuk marudzi i tylko mała Mysz niezachwianie wierzy w plan Misia!Sprawdź, czy Mysz miała rację, i odkryj, co było największą świąteczną niespodzianką.Adam Guillain - autor książek dla dzieci, muzyk, współzałożyciel Szkół Opowiadania Historii.Charlotte Guillain - zanim zdecydowała się na karierę w wydawnictwie, uczyła języka angielskiego pielęgniarki i kontrolerów ruchu lotniczego. Adama Guillaina poznała na Zanzibarze. Napisali razem kilka książek dla dzieci.Pippa Curnick - ilustratorka i projektantka. Dorastała w Essex i miała bardzo udane dzieciństwo: chodziła po drzewach, skakała przez rowy oraz oddawała się marzeniom w swoim domku na drzewie. Studiowała ilustrację w Camberwell College of Art oraz na Uniwersytecie w Derby. Interesuje się również lalkarstwem i modelarstwem.Powyższy opis pochodzi od wydawcy.
Wielka groźna historia wróciła. Katastrofa ekologiczna, światowy krach gospodarczy, pandemia, cierpienie mas uchodźców, okrutna wojna w Europie, kryzys liberalnej demokracji. Ta książka powstała z przekonania, że razem ze starożytnymi Grekami możemy lepiej zrozumieć nasz świat. To z ich cywilizacji wyrosła nasza. Przyjrzyjmy się z bliska ich kulturze, religii, teatrowi, rozrywkom, a także wojnom, polityce, demokracji. Od Homera do Aleksandra Wielkiego. Poznajmy sposoby radzenia sobie Greków z kryzysami i... uczmy się na ich błędach.
Nowe, uzupełnione wydanie analizy historycznej prostytucji. Autor śledzi to zjawisko i jego funkcjonowanie w europejskim kręgu kulturowym od czasów starożytnych po dzień dzisiejszy. Treść głównych rozważań ubarwiają liczne ciekawostki, łącznie z cenami usług na przestrzeni dziejów, zmianami obyczajowości i najnowszymi tendencjami, jak seksturystyka czy zjawisko galerianek.
Trzy młode Japonki w podróży zmieniającej życie
U schyłku XIX wieku, po długim okresie izolacji, Japonia otworzyła się na wpływy Zachodu. W 1871 roku do Stanów Zjednoczonych wysłano grupę japońskich dziewcząt z misją poznania obcej kultury, by po powrocie mogły przysłużyć się modernizacji ojczyzny. Po trudnym okresie adaptacji trzy z nich odnalazły się w nowej rzeczywistości.
Sutematsu Yamakawa, Shige Nagai i Ume Tsuda wychowywały się w tradycyjnych samurajskich domach, ale dorastały już jako amerykańskie uczennice. W krótkim czasie stały się niemal celebrytkami, a o ich podróżach po kontynencie i tradycyjnych strojach rozpisywały się gazety. Przyjaciele z nowego kraju pokochali je za błyskotliwość i pozytywne podejście do życia. Po dziesięciu latach wróciły do Japonii - miejsca już dla nich obcego - zdeterminowane, by zrewolucjonizować tamtejszą edukację kobiet.
Córki samurajów są historią odważnych dziewcząt, których losy splotły się z przemianami epoki Meiji. To porywająca, wielowątkowa opowieść o przełamywaniu barier i poszukiwaniu równowagi między dwoma światami.
"W znakomicie skonstruowanej relacji Nimury trzy bohaterki jawią się jako postaci tak odmienne jak Trzy siostry Czechowa."
"New York Times Book Review"
"Janice Nimura uchwyciła zarówno szeroki zakres procesów społecznych, jak i intymne szczegóły życia bohaterek, wypełniając luki w historii, o których istnieniu dotychczas nawet nie wiedzieliśmy. Książka Córki samurajów to pisarstwo historyczne w najlepszym wydaniu i obowiązkowa lektura dla każdego, kto interesuje się Japonią".
Ruth Ozeki, autorka książki W poszukiwaniu istoty czasu
"Janice Nimura skrupulatnie i wciągająco rekonstruuje historię przypominającą losy Alicji w Krainie Czarów po obu stronach lustra. Wspaniale skonstruowana narracja, subtelna i dopracowana". Stacy Schiff,
autorka książek Kleopatra oraz Vra Nabokova, laureatka nagrody Pulitzera
Janice P. Nimura, ukończyła filologię angielską na Yale University. Po dłuższym pobycie w Japonii powróciła do rodzinnego Nowego Jorku, gdzie odbyła wschodnioazjatyckie studia magisterskie na Columbia University. Jej zainteresowania obejmują historię dziewiętnastowiecznych kobiet przekraczających kulturowe granice. Publikuje między innymi w "New York Times", "Washington Post", "Los Angeles Times" i "Chicago Tribune". Ostatnia książka Nimury The Doctors Blackwell znalazła się w 2022 roku w finale Nagrody Pulitzera. Córki samurajów otrzymały wyróżnienie New York Times Notable Book w 2015 roku.
Fascynująca podróż przez złoty okres rosyjskiej kultury Taniec Nataszy to spotkanie z historią wielkiego formatu – urzekające arcydzieło, które przedstawia powstanie jednej z najbardziej tętniących życiem cywilizacji świata. Począwszy od XVIII wieku i budowy Petersburga – okna na Zachód – a skończywszy na wyzwaniach, jakie reżim sowiecki rzucił rosyjskiej tożsamości, Figes bada, jak pisarze, artyści i muzycy radzili sobie z ideą Rosji – jej charakterem, duchową istotą i misją. Autor umiejętnie przeplata wielkie dzieła – Dostojewskiego, Strawinskiego i Chagalla – z przedmiotami kultury materialnej, wierzeniami i zwyczajami, które składają się na rosyjską duszę. Okazuje się ona pełną bogactwa i sprzeczności potężną siłą, która zjednoczyła rozległy kraj i jest trwalsza niż jakikolwiek rosyjski władca. Niewiarygodnie bogata, wspaniała i zmuszająca do myślenia – prawdziwa czytelnicza uczta. ANTONY BEEVOR Arcydzieło jednego z najlepszych gawędziarzy wśród historyków nowożytnej Rosji. Figes przedstawia korowód wybitnych postaci: arystokratów i artystów pańszczyźnianych, powieściopisarzy i poetów, malarzy i kompozytorów, carów i działaczy komunistycznych... Znakomita, barwna i mistrzowsko napisana książka. SIMON SEBAG MONTEFIORE
"Niniejsza publikacja, zatytułowana Peregrynacje, migracje i wędrowanie: motyw podróży w kulturze koreańskiej, stanowi trzeci już z kolei tom opublikowany w serii Coreana Varsoviensia. Jego motywem przewodnim jest podróż, jeden z najpopularniejszych, a zarazem najważniejszych toposów kulturowych, który od zarania dziejów, właściwie we wszystkich kulturach, określał życiowe doświadczenia człowieka w ich wymiarze dosłownym i metaforycznym, topograficznym i filozoficznym, historycznym i alegorycznym, egzystencjalnym i estetycznym. [] Nieprzypadkowo zatem motyw podróży stał się głównym tematem tego tomu. Podróż w swoich wielorakich odsłonach zdaje się bowiem kształtować kulturową tożsamość Koreańczyków, tak w wymiarze indywidualnym, jak zbiorowym. [] Zasadniczym zamysłem Autorów, którzy przyjęli zaproszenie do współpracy, było zwrócenie uwagi na nieznane wciąż w Polsce aspekty kultury koreańskiej i podjęcie tematów nieobecnych w polskim dyskursie naukowym. Pozostaje mieć nadzieję, że materiał zgromadzony w najnowszym tomie wzbudzi zainteresowanie polskiego czytelnika i pogłębi zrozumienie kultury koreańskiej."
Opracowanie jest niewątpliwie godne uwagi. Z pewnością może stać się doskonałym źródłem
(bazą) dla badaczy historii i kultury Górnego Śląska (historyków, etnografów i etnologów, kulturoznawców itd.), jak również doskonałą lekturą dla kolekcjonera czy przeciętnego odbiorcy
– pasjonata zainteresowanego historią Górnego Śląska. Nie tylko jednak część katalogowa stanowi wartość przedłożonego opracowania, dokumentuje ono bowiem i systematyzuje w logiczny sposób historię placówki sensu stricto, pozwalając poznać etapy jej tworzenia, przeobrażania się i kontynuacji trwania w podjętej misji.
dr Joanna Lusek
Muzeum Górnośląskie w Bytomi
Grono intelektualistów skupionych wokół Kongresu Wolności Kultury dobrze znało pokusy i zagrożenia ideologiczne XX wieku. Wielu z nich przeszło drogę od zaangażowania w komunizm do jego jednoznacznej krytyki, by ostatecznie opowiedzieć się za kulturą wolną od ideologii.Jan Tokarski przedstawia ich refleksje nad kluczowymi dla zrozumienia naszych czasów kwestiami: historią, totalitaryzmami, rewolucją, nowoczesnością, religią. Śledząc losy i publikacje "Encountera", najważniejszego spośród pism wydawanych przez Kongres, autor pokazuje, że bez refleksji nad tragicznymi wydarzeniami ubiegłego stulecia nie sposób zrozumieć teraźniejszości.Być może dziś, w czasie gdy słowa ponownie wydają się wymykać spod kontroli, gdy w przestrzeni publicznej panuje duch nierzeczywistości, a zza węgła wyglądają ku nam nowe - choć, przy bliższym wejrzeniu, bynajmniej nie tak nowe - ideologie, zmierzenie się z dziedzictwem XX stulecia jest sprawą bardziej palącą niż kiedykolwiek wcześniej.Jan Tokarski
W swojej nowej książce Marcin Dymiter – nominowany w 2022 roku do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii esej za debiut „Notatki z terenu” – opowiada o ciszy i przestrzeniach zarówno fizycznych, jak i kulturowych, które jej służą. Przygląda się więc założeniom urbanistycznym i architektonicznym, kompozycjom muzycznym, tekstom i obrazom, dzięki którym możemy się wyrwać ze wszechogarniającego dźwiękowego przebodźcowania i pobyć w ciszy lub cieszyć się jej głęboką iluzją.
Marcin Dymiter – muzyk (gra w projektach emiter, niski szum, ZEMITER oraz innych, efemerycznych formacjach; wcześniej związany z zespołami Ewa Braun, Mapa, Mordy), autor nagrań terenowych, instalacji dźwiękowych i słuchowisk, muzyki do filmów, wystaw i spektakli teatralnych. Prowadzi autorskie warsztaty dźwiękowe oraz działania przybliżające ideę field recordingu. Autor cyklu nagrań Field Notes.
Niezależny kurator związany z festiwalami Wydźwięki/Resonances (Galeria EL w Elblągu) i Control Room (Gdańsk). Wspólnie z Marcinem Barskim był pomysłodawcą i kuratorem „Polish Soundscapes”, pierwszej polskiej wystawy prezentującej zjawisko field recordingu.
W 2022 roku nominowany do Nagrody Literackiej Gdynia w kategorii esej za książkę "Notatki z terenu".
Książka Dominiquea Charpina - jednego z największych znawców starożytnego Bliskiego Wschodu - to fascynujący obraz kultury Mezopotamii ukazany poprzez sztukę słowa. Wychodząc od tekstów literackich, mówiących o powstaniu pisma, autor pasjonująco opowiada o władcach i skrybach, kapłanach i kupcach, o wróżbiarstwie, zaklęciach i lamentacjach, o inskrypcjach, kronikach i listach do bogów.Napisana pięknym i przystępnym językiem "Sztuka pisania i czytania w Babilonie" sięga do licznych przykładów zachowanych tekstów i przynosi ogrom wiedzy o jednej z najbardziej fascynujących cywilizacji. Jak tłumaczono narodziny pisma? Jak przebiegała lektura dokumentów przed obliczem króla? Jak wyglądały zinstytucjonalizowane już w XXI w. p.n.e. szkoły kształcące skrybów? Dlaczego uczono tam martwego już w okresie starobabilońskim języka sumeryjskiego? Jak konstruowano teksty prawne, a jak korespondencję? Co składało się na biblioteki (królewskie, prywatne i świątynne)? Co zawierały inskrypcje dedykacyjne i fundacyjne, stele, listy wysyłane do bogów, a nawet listy bogów do władców?Dzieło wybitnego specjalisty to nie tylko skarbnica wiedzy o Mezopotamii, ale też hołd oddany asyriologiom, dzięki którym możemy poznawać jej dzieje i kulturę.
KaliszPoznań 2023 Recenzja:prof. UAM dr hab. Michał Jarneckiprof. UAM dr hab. Piotr ŁuszczykiewiczRedaktor prowadzący:dr Paulina M. WiśniewskaKorekta:dr Sebastian SurendraSkład:Maciej TorzProjekt okładki:Mateusz Bartkowiak
Mit wampiryczny doczekał się w Anglii, Francji i Niemczech wielu opracowań. Ukazano w nich rozmaite aspekty wampiryzmu uznanego za najpotężniejszy mit literacki XX wieku. Aleksander Dumas napisał w swoim Wampirze prorocze słowa: „Dokądkolwiek pójdziemy, będzie szedł za nami”. Książka Marii Janion przedstawia drogi, którymi poruszał się wampir w kulturze europejskiej XIX i XX wieku oraz odpowiada na pytania, jakie elementy mitu wampirycznego najsilniej oddziałały na wyobraźnię człowieka. Wampir posiadł tajemnicę nieśmiertelności. Jednocześnie jego władanie tą tajemnicą zagraża rodzajowi ludzkiemu, gdyż wampir tylko niektórym udziela wyjątkowego statusu. Na ogół zaś śmiertelnie wyczerpuje swoje ofiary i chce nad nimi panować w sposób absolutny; nieraz bywa przedstawiany jako uosobienie zła. Dracula Stokera jest wystylizowany wręcz na Antychrysta. […] Bez krwi nie ma wampira. Jest to substancja, która decyduje o jego istnieniu, podobnie jak o istnieniu człowieka.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
