Opowiadania Nikołaja Gogola należą do arcydzieł literatury rosyjskiej i do ścisłego kanonu literatury światowej. W tomie znajdują się najsławniejsze opowiadania Gogola: Nos, Płaszcz i Wij. Czytelnik odnajdzie w tych krótkich utworach najistotniejsze cechy literackiego kunsztu, który wyniósł rosyjskiego pisarza do rangi mistrza komedii obyczajowej i satyrycznych utworów o życiu mniej lub bardziej zwykłych ludzi. Wciągający styl i niezwykłe poczucie humoru przyczynią się do przyjemności czytania tych drobnych, ale jakże magnetyzujących tekstów. Opowiadania Gogola wywarły ogromny wpływ na rozwój groteski i prozy fabularnej w literaturze rosyjskiej i światowej.
Ten mały, elegancki tomik wierszy dla dzieci Juliana Tuwima opatrzony jest oryginalnymi ilustracjami Ignacego Witza z 1949 roku. Ignacy Witz był nie tylko jednym z najwybitniejszych polskich grafików w dziedzinie ilustracji dziecięcej. Był także przyjacielem Juliana Tuwima. Nad ilustracjami do tej książki pracował wspólnie z poetą, co wpłynęło na ich niezwykłą wartość artystyczną. Lektura w klasie II Julian Tuwim (1894-1953), poeta, satyryk, twórca teatrzyków, piosenek, felietonista, jeden z najwybitniejszych polskich poetów dwudziestolecia międzywojennego, członek grupy poetyckiej Skamander.
W stronę Swanna jest quasi-autobiograficzną powieścią francuskiego pisarza Marcela Prousta, uważanego przez wielu znawców literatury za najwybitniejszego pisarza wszech czasów. Powieść wpisała się do ścisłego kanonu arcydzieł literatury światowej. Należy ona do szerszego, siedmiotomowego cyklu powieściowego zatytułowanego W poszukiwaniu straconego czasu. Powieść składa się z trzech części: w Combray autor traktuje o dzieciństwie; Miłość Swanna to opis życia i historii miłosnych pana Swanna, postaci intrygującej głównego bohatera Marcela; z kolei Imiona miejscowości poświęcone są próbie uchwycenia istoty podróży i drzemiącego w człowieku marzenia o odkrywaniu nowych miejsc. Po przeczytaniu W stronę Swanna i dalszych powieści tworzących cykl proustowski, wielu pisarzy zarzuciło pisanie, uznając, że Proust powiedział w swojej twórczości w sposób doskonały wszystko, co jest do powiedzenia o człowieku, jego doświadczeniach i namiętnościach, a także o współczesnym społeczeństwie, jego sekretnych trybach i rządzących nim prawach. Lektura dla szkół średnich
Nowa Heloiza jest powieścią epistolograficzną należącą do kanonu literatury francuskiej i światowej. Autor nadał jej pierwotnie tytuł Julia, Nowa Heloiza, listy dwojga kochanków, mieszkańców małego miasteczka u stóp Alp, a czytelnicy przypisali jej miano "Biblii kochanków". Utwór opisuje etapy rodzącej się i rosnącej miłości skromnego nauczyciela Saint-Preux i jego uczennicy, młodej arystokratki Julii d’Etange. Dojrzewająca miłość nie może się jednak spełnić z powodu wymuszonego małżeństwa Julii z baronem de Wolmar. Miłość nie spełnia się, ale trwa, skazując kochanków na cierpienia i na szukanie drogi do jej wysublimowania. Choć Nową Heloizę czyta się jak sentymentalną powieść romantyczną, w rzeczywistości zawiera ona treści głęboko filozoficzne. Jean-Jacques Rousseau, najwybitniejszy teoretyk miłości czasów nowożytnych, podejmuje w niej rozważania nad znaczeniem zasad moralnych obowiązujących w naszej cywilizacji. Opowiada się za wyższością etyki opartej na autentyczności uczuć nad sztywnymi zasadami moralności racjonalnej.
Lektura dla szkół średnich
Dziadek do orzechów jest baśniową opowieścią dla dzieci wielkiego niemieckiego pisarza epoki romantyzmu, prekursora fantastyki, Ernsta Theodora Amadeusa Hoffmanna. Książka należy do ścisłego kanonu światowej literatury dziecięcej. Opisuje niezwykłe przygody, jakie spotykają siedmioletnią Marynię po tym, jak na święta Bożego Narodzenia otrzymuje w prezencie Dziadka do orzechów, marionetkę, która ożywa w wigilijną noc. Po stoczeniu zwycięskiej walki z królem myszy, Dziadek do orzechów przenosi dziewczynkę do magicznego królestwa, zamieszkanego przez lalki i zabawki. Opowieść Hoffmanna zainspirowała Piotra Czajkowskiego do skomponowania sławnego baletu Dziadek do orzechów. Utwór stał się także inspiracją wielu ekranizacji filmowych, zarówno fabularnych, jak i animowanych. Na podstawie powieści powstał także polski film, w reżyserii Haliny Bielińskiej i według scenariusza Marii Krüger.
Jak to ze lnem było należy - obok Smoka wawelskiego, Szewczyka Dratewki, Pana Twardowskiego czy Bazyliszka - do ścisłego kanonu polskich bajek. Utwór powstał na motywach wątków baśniowych, sięgających początków uprawy lnu na ziemiach polskich w okresie rozkwitu Biskupina. Maria Konopnicka nadała tradycyjnej opowieści koloryt pasjonującej literackiej bajki, a równocześnie pogłębiła zawarte w niej przesłanie pozytywistyczne i moralne. Od pierwszego wydania w 1902 roku bajka stała się ulubioną lekturą polskich dzieci i wpisała się do klasyki literatury dziecięcej. Urocze ilustracje Jarosława Żukowskiego nadają bajce magnetyzującego ciepła i czynią ją niezwykle bliską dzisiejszym czytelnikom. Maria Konopnicka (1842-1910) - pisarka i poetka, tłumaczka, działaczka społeczna, autorka wielu poczytnych tytułów dla dzieci, jak m. in. O Janku Wędrowniczku, O krasnoludkach i o sierotce Marysi, Na jagody, Co słonko widziało, Nasza szkapa, Szkolne przygody Pimpusia Sadełko.
Karolcia należy do kanonu polskiej literatury dziecięcej. Opowiada o przygodach dwójki ośmiolatków, Karolci i Piotrusia. Dziewczynka znajduje cudowny koralik, który spełnia każde wypowiedziane życzenie. Razem z Piotrem postanawia wykorzystać magiczne właściwości koralika, aby pomagać innym, uczynić świat lepszym, a także spełnić swoje najśmielsze marzenia! Jednak pochopnie wypowiadane życzenia prowokują liczne kłopotliwe sytuacje - a to komiczne, a to niebezpieczne, z których często trudno wybrnąć. Dla bohaterów powieści, a także dla jej czytelników, perypetie z czarodziejskim koralikiem staną się prawdziwą lekcją życia uczącą odpowiedzialności za podejmowane decyzje i czyny. Lektura obowiązkowa dla klas II Słowo o autorze: Maria Krger (1904-1999) jest autorką Karolci, Witaj, Karolciu!, Godziny pąsowej róży i wielu innych niezwykle lubianych powieści przygodowych dla dzieci. Należą do nich powieści historyczne przybliżające dzieciom dzieje naszej ojczyzny, jak Klimek i Klementynka, Petra czy Szkoła narzeczonych.
Wiersze dla dzieci Juliana Tuwima należą do ścisłego kanonu polskiej literatury dziecięcej. W tym pięknie ilustrowanym tomiku uczniowie klas pierwszych odkryją wszystkie 43 wiersze w ich wersji kanonicznej, zgodnej z autorską, m.in. Słonia Trąbalskiego, Lokomotywę, Zosię Samosię, Okulary, Abecadło, Ptasie radio czy Rzepkę. Tomik zawiera nie tylko wiersze wpisane do szkolnej podstawy programowej, ale także wiele innych utworów Juliana Tuwima, które doskonale nadają się na pierwszą lekturę dla dziecka zaczynającego czytać samodzielnie. Książka jest doskonałym pomysłem na prezent początkoworoczny lub urodzinowy dla dziecka w wieku 7 lat. Lektura obowiązkowa w klasie I szkoły podstawowej Słowo o autorach: Julian Tuwim (1894-1953), poeta, satyryk, twórca teatrzyków, piosenek, felietonista, jeden z najwybitniejszych polskich poetów dwudziestolecia międzywojennego, członek grupy poetyckiej Skamander.
Powieść detektywistyczna Kornela Makuszyńskiego Szatan z siódmej klasy należy do kanonu polskiej literatury młodzieżowej. Główny bohater powieści - tytułowy "Szatan z siódmej klasy", obdarzony jest niespotykaną inteligencją i smykałką do rozwiązywania zagadek zarówno szkolnych, jak i kryminalnych. Chłopiec wpada na trop tajemnicy z czasów wojen napoleońskich, trop który zainicjuje pełne przygód dochodzenie wszczęte przy udziale nauczyciela historii Pawła Gąsowskiego i jego rodziny z dalekiego dworku w Bejgole. Powieść Kornela Makuszyńskiego utrzymana jest w konwencji przygodowo-detektywistycznej. Cieszy się ona od pokoleń niezwykłą popularnością wśród młodych czytelników. Była przedmiotem kilku inscenizacji filmowych, a także serialu telewizyjnego. Lektura dla uczniów klas VI szkół podstawowych Słowo o autorze: Kornel Makuszyński (1884-1953), autor kultowego Koziołka Matołka, prozaik, poeta, felietonista, krytyk teatralny. Przed wojną był bardzo popularnym pisarzem, natomiast po wojnie odsunięty od publikowania i zapomniany, ponieważ nie chciał współpracować z reżimem komunistycznym. Z Warszawy przeniósł się w 1944 roku do mieszkania w Zakopanem, gdzie obecnie znajduje się muzeum jego twórczości.
Powieść Kornela Makuszyńskiego O dwóch takich, co ukradli księżyc należy do kanonu polskiej literatury dla dzieci. Opowiada o niezwykłych przygodach Jacka i Placka - wiecznie wygłodniałych, niesfornych i stroniących od wszelkiej pracy bliźniaków. Chłopcy nie planują ani oddać się edukacji, ani poświęcić żadnemu uczciwemu zajęci. Postanawiają natomiast ukraść z nieba księżyc i dobrze go sprzedać - bo przecież księżyc zdaje się być cały ze złota! Wyruszają więc z rodzinnej wsi Zapiecek i rzucają w wir wielu niezwykłych przygód i niecodziennych spotkań, a zebrane doświadczenia okażą się dla nich istną podróżą inicjacyjną. Utrzymana w konwencji przygodowo-fantastycznej powieść Kornela Makuszyńskiego jest wymarzoną - pełną przygód, uroku i mądrości, lekturą dla dzieci doskonalących się w samodzielnym czytaniu. Powieść O dwóch takich, co ukradli księżyc była przedmiotem wielu przedstawień teatralnych, sławnej inscenizacji filmowej z 1962 roku w reżyserii Jana Batorego, a także serialu animowanego z lat osiemdziesiątych. Lektura dla uczniów klas IV szkół podstawowych Słowo o autorze: Kornel Makuszyński (1884-1953), autor kultowego Koziołka Matołka, prozaik, poeta, felietonista, krytyk teatralny. Przed wojną był bardzo popularnym pisarzem, natomiast po wojnie odsunięty od publikowania i zapomniany, ponieważ nie chciał współpracować z reżimem komunistycznym. Z Warszawy przeniósł się w 1944 roku do mieszkania w Zakopanem, gdzie obecnie znajduje się muzeum jego twórczości.
Chłopcy z Placu Broni należą do ścisłego kanonu światowej literatury dziecięcej. Akcja powieści rozgrywa się w Budapeszcie na początku XX wieku. Jej głównym wątkiem jest walka pomiędzy dwoma grupami dorastających chłopców, rywalizującymi o panowanie nad terenem w zapuszczonej części Ogrodu Botanicznego - Placem Broni. Do grupy chłopców broniącej prawa do miejsca swoich spotkań i zabaw - istnej małej ojczyzny, należy główny bohater powieści, Erno Nemeczek. Chłopcy z Placu Broni wpisują się do literatury światowej jako genialne świadectwo o chłopięcym świecie i jego wartościach: odwadze, lojalności i czystości serca. Powieść została przetłumaczona na 42 języki, stała się przedmiotem wielu inscenizacji filmowych i teatralnych. Lektura obowiązkowa w klasie V szkoły podstawowej O autorze: Ferenc Molnr, właśc. Ferenc Neumann (1878-1952) - węgierski pisarz, dramaturg (zwany "Węgierskim Molierem") i dziennikarz. Światowy rozgłos przyniosła mu powieść Chłopcy z Placu Broni, choć pisał przede wszystkim dla dorosłego czytelnika.
Antygona jest antyczną tragedią napisaną przez Sofoklesa około 440 roku p.n.e. należącą do kanonu literatury światowej. Akcja tragedii rozgrywa się w Tebach w czasach mitycznych. Po śmierci Edypa, dwaj bracia z królewskiego rodu, Eteokles i Polinejkes, toczą walkę o objęcie tronu, w wyniku której obaj giną. Władcą zostaje ich wuj Kreon, który uznaje Polinejkesa za zdrajcę i zakazuje wyprawienia mu pogrzebu. Decyzja Kreona, racjonalna politycznie, stawia członków rodu królewskiego przed wyborami, które muszą mieć dla nich tragiczne konsekwencje. Antygona, siostra Polinejkesa, łamie zakaz Kreona, by zgodnie z prawem boskim zorganizować pochówek brata. Czyn Antygony zmusza Kreona do skazania jej na śmierć za nieposłuszeństwo wobec wydanego przez siebie nakazu. Na wieść o śmierci pięknej księżniczki zamurowanej w grobowcu syn Kreona, Hajmon, popełnia samobójstwo, co z kolei doprowadza do samobójczego czynu jego matkę, królową Eurydykę. W ten sposób, zgodnie z zasadą antycznej tragedii, decyzja Kreona stawia jego najbliższych przed nierozwiązywalnymi po ludzku problemami, a jego samego doprowadza w konsekwencji do utraty rodziny i do głębokiego poczucia winy. Lektura dla szkół średnich
Król Edyp jest antyczną tragedią grecką napisaną przez Sofoklesa około 430 roku przed naszą erą. Ta sztuka licząca ponad dwa tysiące lat należy do kanonu literatury światowej. Jej tematem jest bezsilność człowieka wobec fatum. Edyp, król Teb, pragnie żyć w zgodzie z prawami ludzkimi i boskimi. Kiedy w jego mieście wybucha zaraza, idzie po objawienie do wyroczni delfickiej. Okazuje się, że musi odnaleźć i ukarać zabójcę poprzedniego króla, Lajosa, aby uratować miasto. W miarę odkrywania prawdy dowiaduje się, że ciąży na nim klątwa, od której nie można się uwolnić. To on nieświadomie zabił swojego ojca, a następnie ożenił się z własną matką, Jokastą. W pokucie za niewybaczalne przewinienia, jakimi są ojcobójstwo i kazirodztwo, Edyp oślepia się i opuszcza Teby wraz z córkami Antygoną i Ismeną. Lektura w szkole średniej
Przedwiośnie jest powieścią polityczną wydaną w 1924 roku i należącą do kanonu literatury polskiej. Powieść została napisana przez Stefana Żeromskiego w czasach, kiedy kształtowało się państwo polskie po okresie zaborów. Główny bohater Cezary Baryka jest początkowo entuzjastą rewolucji w Rosji, bierze udział w rewolucji bolszewickiej, następnie ucieka z Rosji do Warszawy, ale już odmieniony zdarzeniami, jakie przeżył, a także przekonany o brutalności przemiany społecznej. W stolicy podejmuje studia, ale przerywa je i uczestniczy w wojnie polsko-bolszewickiej. Następnie gości w Nawłoci, gdzie przeżywa pierwszą miłość. Wreszcie wraca do Warszawy, gdzie podejmuje pracę. Poprzez losy młodego Baryki poznajemy historię polityczną i społeczną odradzającej się Polski. Razem z nim obserwujemy różne środowiska Polaków i rozwój ich poglądów politycznych. Autor, świadomy zagrożeń, jakie ciążą nad odradzającym się państwem, zwłaszcza niepokojącej wizji rewolucji komunistycznej, opowiada się za rozwojem opartym na pracy i powolnych rozważnych reformach. Szklane domy symbolizują nową cywilizację, opartą na postępie technicznym i sprawiedliwości, ideę, która - mówiąc słowami Żeromskiego - "wydźwignęłaby naszą świętą, wywalczoną ojczyznę na wyżynę świata, gdzie jest jej miejsce". Lektura dla szkół średnich
Skąpiec jest prozatorską komedią w pięciu aktach francuskiego dramaturga Moliera, należącą do kanonu literatury barokowej. Utwór prezentuje gatunek komedii charakterów. Jej główny bohater, Harpagon, jest typem karykaturalnego chytrusa, kierującego się w swoim postępowaniu wyłącznie pazernością i szukaniem korzyści materialnych. Bogaty, nielojalny i nieufny wobec wszystkich, nie wyłączając własnych dzieci, ma trzy obsesje: lichwę, wydanie swojej córki za mąż za bogatego wdowca i zapewnienie bezpieczeństwa ukrytej szkatule złota. Sztuka ukazuje z przymrużeniem oka, w jaki sposób namiętność do bogactwa przemienia i oddala od szczęścia zarówno głównego bohatera, jak i całe jego otoczenie. W dzisiejszym goniącym za pieniądzem świecie śmiejemy się z komedii Moliera przez łzy. Nigdy molierowska denuncjacja chytrości jako zła nie była równie aktualna i potrzebna. Pierwsza inscenizacja Skąpca miała miejsce w 1668 roku w Paryżu z Molierem w roli Harpagona. Od tego czasu, sztuka doczekała się licznych przedstawień teatralnych, także w Polsce. Lektura dla klasy VIII i szkół średnich
Opowieści O królu Arturze i rycerzach okrągłego stołu francuskiego pisarza średniowiecznego Chrtien de Troyes utrwaliły się jako kanoniczna wersja legend arturiańskich. Opowieści o rycerzach zasiadających przy Okrągłym Stole na dworze króla Artura i wyruszających w świat z niezwykłej wagi misjami, z których najważniejszą było poszukiwanie Świętego Graala, wywarły na wieki ogromny wpływ na rozwój literatury europejskiej. Do dzisiaj legendy o Percewalu, Lancelocie czy Iwajnie pozostają istotnym elementem kultury zachodniej. Lektura dla szkół średnich
Opowiadania o Arsenie Lupinie, dżentelmenie-włamywaczu, należą do kanonu francuskiej i światowej literatury sensacyjnej. Tom zawiera osiem nowel: Aresztowanie Arsena Lupina, Arsne Lupin w więzieniu, Ucieczka Arsena Lupina, Tajemniczy podróżny, "Naszyjnik Królowej", "Siódemka Kier", Śmierć krąży... oraz Herlock Sholmes przybywa za późno. Nowele ukazywały się w latach 1905-1907 we francuskim czasopiśmie "Je sais tout", a w 1907 roku zostały po raz pierwszy zebrane i wydane w formie książkowej. Niezwykły sukces książki Maurice'a Leblanca we Francji i na całym świecie przypisuje się charyzmatycznej i pomysłowej postaci głównego bohatera, a także świetnie skonstruowanym intrygom, pełnej zaskakujących zwrotów akcji i iskrzącym się od humoru dialogom. Działający pod dziesiątkami pseudonimów Lupin wciela się w najróżniejsze postacie, raz to w arystokratę, raz w prostego złodziejaszka, zaskakując czytelnika swoimi przemianami, rozlicznymi talentami i tajemnicami. Wrodzona awersja do zabijania i galanteria wobec kobiet przybliżają szarmanckiego dżentelmena-włamywacza czytelnikowi i czynią go sympatycznym, zwłaszcza, kiedy ofiarowuje skradzione klejnoty pięknym nieznajomym. Opowieści o przygodach Arsena Lupina były wielokrotnie ekranizowane, między innymi w postaci niezwykle popularnego niegdyś w Polsce francusko-włosko-niemieckiego serialu telewizyjnego z lat 1971-1974.
Zbrodnia i kara jest powieścią rosyjskiego pisarza Fiodora Dostojewskiego z 1866 roku należącą do ścisłego kanonu arcydzieł literatury światowej. Opowiada o zbrodni popełnionej przez studenta Rodiona Raskolnikowa, który dla pieniędzy morduje starą lichwiarkę i jej siostrę, a także o wpływie tej zbrodni na uczucia, psychikę i moralność przestępcy. Raskolnikow uważa się za jednostkę wybitną i wyjątkową, za buntownika przeciwko niesprawiedliwościom tego świata. Borykając się z trudnościami bytowymi, bohater przypisuje sobie prawo do przestępstwa, uznając, że szlachetny cel, jakim jest wsparcie genialnej jednostki, uświęca krzywdy wyrządzone zwykłym ludziom, których nazywa "wszami". Kiedy jednak Raskolnikow popełnia zbrodnię, odzywają się w nim dręczące myśli i emocje, prowadzące do postępujących jeden po drugim upadków psychicznych. Nie jest to jeszcze głos sumienia, raczej strach przed nieuchronną karą. Sumienie Raskolnikowa zostało tak głęboko spętane kłamstwem, że przestępca nadal wierzy w swoją ideologię i nie dopuszcza do siebie myśli o grzechu. Odrodzenie moralne dopóty nie nastąpi, dopóki jego czyn nie zostanie zdemaskowany przez policję, a on sam nie przyzna się do winy i nie zostanie skazany na zesłanie. Dopiero wieloletnia katorga, połączona z pełną poświęcenia miłością Soni, skruszą kamienne serce Raskolnikowa. Uświadomią mu, że sprzeniewierzył swoje ideały i skłonią go do szczerej pokuty, otwierając tym samym drogę do odnowy duchowej i odrodzenia. Zbrodnia i kara miała ogromny wpływ na rozwój literatury, psychologii i filozofii. Była przedmiotem licznych komentarzy, interpretacji, analiz, a także inscenizacji teatralnych i filmowych. Lektura dla szkół średnich
Moralność Pani Dulskiej - tragifarsa kołtuńska jest dramatem w trzech aktach Gabrieli Zapolskiej należącym do kanonu literatury polskiej. Premiera utworu miała miejsce w Krakowie w 1906 roku. Sztuka opisuje obyczaje panujące w mieszczańskiej rodzinie Anieli Dulskiej. Główna bohaterka jest osobą dwulicową. Przykłada wielu starań, aby na pokaz, w oczach sąsiadów, wypaść na osobę szacowną i godną poważania. Ale są to tylko pozory, pod którymi kryje się wyrachowany egoizm, chciwość, brak życzliwości i pogarda dla ludzi ubogich. W domu pani Dulskiej królują interesowność i zakłamanie, czystej kalkulacji podporządkowany jest na przykład stosunek bohaterki do romansu jej syna ze służącą Hanką. Moralność pani Dulskiej jest krytyką mentalności drobnomieszczańskiej z silnym przesłaniem moralnym. Utwór zawiera zarówno elementy komedii, w których zachowanie kołtuńskie okazuje się godne śmiechu, jak i tragedii, gdzie to zachowanie prowadzi do ludzkich dramatów i łez. Sztuka spotkała się z entuzjastycznym przyjęciem, zarówno wśród widzów, jak i ludzi teatru. Była wielokrotnie wystawiana, często w doskonałej obsadzie aktorskiej. Dzisiaj jest tym bardziej aktualna, że we współczesnym świecie całkowitej tolerancji i odchodzenia od moralności chrześcijańskiej coraz trudniej krytykować chciwość i fałszywość pań i panów Dulskich. Lektura dla szkół średnich
Nowele Janko Muzykant i Sachem, napisane przez Henryka Sienkiewicza, pierwsza w 1879, a druga w 1889 roku, należą do kanonu polskiej literatury dziecięcej. Janko Muzykant opowiada o tragicznych losach Janka, wiejskiego chłopca obdarzonego muzycznymi zdolnościami, ale obarczonego słabym zdrowiem. W niezwykle trudnych warunkach, w jakich dorastają dzieci na polskiej wsi w czasach zaboru rosyjskiego, gdzie liczy się wyłącznie siła, talent Janka nie ma wartości, wręcz przeciwnie, staje się dodatkową słabością i przyczyną jego tragicznego końca. Sachem przenosi nas do zupełnie innej rzeczywistości, do Ameryki w czasach pionierów. Opisuje losy Indianina, który jako dziecko przeżył zagładę swojego plemienia przez niemieckich kolonizatorów. W obu tekstach Sienkiewicz podejmuje temat brutalności praw natury, które wydają się kierować i naznaczać ludzkie życie. Autor przeciwstawia się dominującej w XIX wieku ideologii społecznej opartej na teorii Darwina, która uznaje te prawa za nadrzędne i legitymizuje niesprawiedliwość. Lektura w klasie V
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
