Wraz z ukazaniem się tej pracy zbiorowej, etyka w prowadzeniu badań społecznych przestaje być jedynie rozdziałem w podręcznikach akademickich, a staje się przedmiotem żywej dyskusji, również wśród badaczy i badaczek na gruncie nauk społecznych. Z jakimi dylematami w swoich badaniach mierzą się badacze i badaczki w dziedzinach socjologii, psychologii, antropologii czy etnografii? W jaki sposób stawiają im czoła? Czy dostępne narzędzia postępowania etycznego w badaniach, najczęściej w postaci kodeksów, są wystarczające, by rozwiązać dylematy etyczne? Czy istnieje przepis na bezbłędnie etyczne badania społeczne? Na te i wiele innych pytań spróbowano dać odpowiedzi właśnie w tej książce. Etyczny wymiar jakościowych badań społecznych. Doświadczenia, dylematy, refleksje został przygotowany - z perspektywy filozoficzno-teoretycznej oraz mocno praktycznej - przez naukowców i naukowczynie zarówno z ogromnym, jak i niewielkim doświadczeniem w terenie badawczym. Podjęli się oni wymagającej tematyki badawczej, między innymi wojny w Ukrainie, Holokaustu, napięć izraelsko-palestyńskich, życia po wybudzeniu ze śpiączki czy nacjonalizmu wśród młodych Polaków i Polek. Z jednej strony to więc zaproszenie do podjęcia refleksji nad zagadnieniami moralno-etycznymi w badaniach jakościowych, a z drugiej - propozycja rozwiązań problemów natury etycznej, wypracowana w wyniku rozmaitych doświadczeń badawczych. Publikacja w przekonujący i interesujący sposób pokazuje, na bogatym, wielodyscyplinarnym i międzynarodowym materiale empirycznym, etyczne uwikłania jakościowych badań społecznych, także tych bardzo praktycznych, jak np. badania w placówkach służby zdrowia, na wojennym froncie (). Stawia ważne pytania i przedstawia procedury pomagające badaczom w rozwiązywaniu problemów etycznych, jakie takie badania mogą powodować. () [P]owinna zainteresować nie tylko badaczy akademickich, ale także inne osoby przeprowadzające jakościowe badania społeczne, np. w służbie zdrowia, ośrodkach dla uchodźców, placówkach socjalnych. Z recenzji dr. hab. em., prof. UAM Krzysztofa Podemskiego
Artyści, którzy dali się przekonać do miłosnego projektu autorstwa Rousseau a przyznawał on wysoką pozycję ich geniuszowi byli w XIX wieku prawdziwymi psychologami. Uważnie i wnikliwie przyglądali się wszelkim przejawom miłości i zaprezentowali jej bogaty w szczegóły obraz, który zarówno przekazał publiczności wiedzę na temat wzniosłości, jak i ją oczarował. Gdy Nietzsche powiedział, że psychologów można dzisiaj spotkać wyłącznie we Francji, miał na myśli pisarzy pokroju Stendhala, a nie jakiegoś profesora pracującego w laboratorium. Dla historii seksualności współczesnego człowieka rozstrzygające było wyparcie powieściopisarzy z obszaru psychologii przez naukowców, w szczególności przez Freuda. Było to zwycięstwo twierdzenia, że współczesne nauki przyrodnicze są jedyną formą wiedzy.
ŁĘGI ODRZAŃSKIE - PIĘKNE TERENY PEŁNE NATURALNYCH KRAJOBRAZÓW I PTASICH SIEDLISK W DOLINIE DRUGIEJ NAJDŁUŻSZEJ RZEKI POLSKI. TO ZARAZEM KRAINA NIEZWYKŁYCH LEGEND I ZDUMIEWAJĄCYCH OPOWIEŚCI O BOGACH I NAJROZMAITSZYCH STWORZENIACH ZAMIESZKUJĄCYCH RZECZNY NURT I JEGO OKOLICE. Pośród bogactwa przyrody Łęgów Odrzańskich żyją wyjątkowe stworzenia. Nad całym regionem czuwa bóg Viadrus wspomagany przez rzeczne syreny. Wody i lasy zamieszkują przewrotne rusałki. W głębinach czają się wodniki i topielce. W lasach i miastach osiadły czarownice i wiedźmy, a na drogach można spotkać samego diabła. Historie tu zgromadzone tyczą nie tylko rzeki i jej mieszkańców, ale również ludów żyjących nad brzegami oraz dawnych wielkich rodów, niekiedy całkowicie zaginionych, choćby za sprawą klątwy. Legendy te odsłaniają inne oblicze świata, który, choć geograficznie bliski, pozostaje omalże nieznany. Odra tętni bowiem życiem, a jej Łęgi wciąż skrywają liczne tajemnice. Konrad Hamkało (ur. 1996 r. w Dębnie) - absolwent Uniwersytetu Szczecińskiego. Od ponad siedmiu lat bada tereny nadodrzańskie pod względem folklorystycznym, geograficznym i historycznym. Pasjonat wszelkich legend, mitów i opowieści ludowych.
Najnowsze badania w temacie przenikania się świata Słowian i SkandynawówZdaniem badaczy, ludy słowiańskie i skandynawskie wchodziły w interakcję od niepamiętnych czasów. Pomimo różnic - choćby w sferze duchowości - wzajemne kontakty obejmowały wiele sfer życia.W najnowszej książce prof. Leszek Słupecki rozróżnia trzy terytoria kulturowego przenikania się i wzajemnych wpływów Słowian i Skandynawów - strefę okołobałtycką, Ruś oraz Słowiańszczyznę Zachodnią. Stawia istotne pytanie: Co Słowianie mogli dać Skandynawom, a co Skandynawowie Słowianom? Niniejsza pozycja w sposób fascynujący podkreśla odrębne cechy obu tych ludów. Porównanie kultury, wierzeń i zwyczajów ukazuje ich słabe i mocne strony.Pomimo intensywnych studiów Słowianie nieustannie pozostają fascynującą zagadką dla badaczy!
Co myśleli najwięksi filozofowie w historii ludzkości? I o czym myśleli? Z tego, napisanego lekkim tonem, ale inteligentnie, przewodnika dowiesz się o bycie, etyce i seksualnym pożądaniu, poznając życiorysy ponad trzydziestu wybitnych myślicieli z odległej i niedawnej przeszłości W kolejnych rozdziałach przedstawione są barwnie postacie najznakomitszych W kolejnych rozdziałach namalowane są żywo postacie najznakomitszych myślicieli z całego świata: od Laozi, Sokratesa i Nietzschego po Wittgensteina, Simone de Beauvoir i Iris Murdoch. Cave przywołuje do życia tych proroczych, czasem dziwnych, zawsze fascynujących filozofów i pokazuje nam jak możemy dzisiaj skorzystać z ich przemyśleń. Dziś bardziej niż kiedykolwiek potrzebujemy zrozumienia jak żyć. Ten przewodnik idealnie się do tego nadaje. Książkę uzupełnia bibliografia z wykazem podstawowej literatury przedmiotu dla początkujących (i niekiedy średniozaawansowanych), dostępnej w języku polskim i stosunkowo łatwej do odnalezienia w bibliotekach, księgarniach czy antykwariatach. Peter Cave jest filozofem – a także popularnym pisarzem i prelegentem. Wykłada filozofię na University College London i w King’s College w Cambridge, a także od lat na Open University oraz w New York University w Londynie. Jest autorem wielu książek o filozofii.
The appearance of the audiovisual series as a dominant genre on the broadcast entertainment scene was preceded by the millennia-long evolution of episodic narration. The book begins with an inquiry into the history and development of episodic narration to later provide a chronological survey of almost five hundred 21st-century audiovisual series (films are included for context) inspired by classical Antiquity. The data gathered in the survey are then analyzed from the point of view of the variety and frequency of the used myths and classical references, as well as compared with the significant scholarship on the reception of Antiquity (until recently, traditionally focused on cinema). The last chapters pull together a coherent image of the main themes and trends in the 21st-century audiovisual serial narratives inspired by Graeco-Roman mythology.******Ta pieśń nie kończy nigdy się. Mitologia klasyczna w XXI-wiecznych serialach telewizyjnych dla młodzieżyZanim seriale zdominowały telewizję rozrywkową, poprzedziła je dobrze ponad tysiącletnia ewolucja narracji w odcinkach. Książka nakreśla najpierw historię i rozwój epizodycznej narracji, a potem przechodzi do chronologicznego przeglądu prawie pięciuset nakręconych w XXI wieku seriali telewizyjnych dla młodzieży zainspirowanych mitologią starożytną (z dodanymi dla kontekstu filmami). Tak zgromadzone dane zostały następnie zbadane pod względem różnorodności i częstotliwości użytych w serialach mitów i odniesień do starożytności, jak również porównane z literaturą naukową na temat recepcji antyku (do niedawna zajmującej się raczej kinem). Dalsze rozdziały książki przedstawiają spójny obraz głównych tematów i tendencji w serialach telewizyjnych XXI wieku powstałych pod wpływem mitologii grecko-rzymskiej.
Zaproszenie do refleksji i dialogu między nauką a religią.Przez blisko cztery wieki, od Kopernika przez Galileusza i Darwina do Freuda, dokonywano coraz to nowych spektakularnych odkryć naukowych, dzięki którym stwarzano wrażenie, że można objaśnić Wszechświat, nie uciekając się do działania jakiegoś kreatora. Tym sposobem w początkach XX wieku w sferze idei zatriumfował materializm. Ale późniejsze badania podważyły to, co dotąd powszechnie uważano za pewne, można więc dzisiaj powiedzieć, że materializm, który zawsze był wiarą taką samą jak inne, staje się wiarą irracjonalną.Autorzy przystępnie przedstawiają pasjonującą historię odkryć naukowych i przegląd niepodważonych nowych dowodów na istnienie Boga. Stawiają też pytanie: skoro na początku ubiegłego wieku wiara w Boga zdawała się kłócić z nauką, czy dzisiaj nie jest przeciwnie?
Grecki rzeczownik paideia oznaczał wychowywanie i kształcenie dzieci (paides), a także skutki tych czynności, wychowanie i wykształcenie. Oznaczał też uprawę. Grecka paideia zatem to kultura osobista i społeczna twórców owych artefaktów oraz jej wytwory. Książka Wernera Jaegera, jednego z najznakomitszych starożytników niemieckich XX wieku (1888-1961), jest niezwykle bogatym i wnikliwym opisem greckiej kultury epoki archaicznej i klasycznej do czasów Platona włącznie jako spójnej całości ideałów wychowywania i kształcenia oraz bardzo szerokiego spektrum ich skutków. Nie jest to bowiem ani obraz samego tylko piśmiennictwa greckiego, ani greckiej filozofii, religii czy myśli wychowawczej, politycznej i społecznej, ani tylko wartości etycznych i budowanego na nich obyczaju. To raczej relacja o całym kompleksie zjawisk tworzących kulturę duchową Greków i jej przemiany od Homerowego zarania po klasyczną dojrzałość epoki Platona, któremu Jaeger poświęcił trzeci, najobszerniejszy tom swego trzytomowego dzieła, zaczętego w Niemczech, a po ich opuszczeniu w 1936 roku dokończonego w USA, gdzie pozostał już na resztę życia jako profesor Harvardu. Monumentalne przedsięwzięcie autora skupia uwagę głównie na przełomie V i IV wieku p.n.e., na czasach Sokratesa i Platona, starając się wykazać, że stanowiły one źródło późniejszej kultury europejskiej - średniowiecznej, nowożytnej, a nawet współczesnej.
Najwybitniejszy polski filozof komentuje słynne cytaty filozoficzne. Od Wiem, że nic nie wiem Sokratesa, przez Myślę, więc jestem Kartezjusza, aż po Rzeczywistość nie istnieje Baudrillarda Ułamki filozofii to wybór kilkudziesięciu znanych myśli wielkich filozofów, od antyku po współczesność, uzupełnionych refleksjami Leszka Kołakowskiego. Poruszają najważniejsze kwestie filozoficzne: problem poznania i prawdy, istnienia świata i istnienia Boga, dobra i zła, świadomości i wolności. Leszek Kołakowski, prowadząc czytelnika przez tę bardzo skrótową i osobistą historię filozofii, opatruje słynne zdania wnikliwym, czasem przewrotnym lub krytycznym komentarzem. Ułamki filozofii to oryginalna zachęta do własnych rozważań filozoficznych, inspirująca lektura dla każdego czytelnika. Leszek Kołakowski (1927-2009) wybitny polski filozof, historyk idei, eseista i publicysta. Wyjechał z Polski w 1968 roku. Związany na stałe z Uniwersytetem Oksfordzkim, wykładał także m. in. w Yale University, University of Chicago i University of California w Berkeley. Członek Polskiej Akademii Nauk, laureat licznych nagród. Interesował się historią filozofii, filozofią kultury i religii, był także popularyzatorem filozofii.
"Współcześnie - co można dokładnie prześledzić dzięki książce Kamila Cekiery - toczy się ożywiona debata, prowadzona w ramach analitycznej filozofii i metafilozofii, o naturę i rolę intuicji w badaniach filozoficznych. Recenzowana praca jest w niej głosem ważnym i wymownym. Monografia rzetelnie przedstawia ten dyskurs z całym bogatym uniwersum stanowisk, bogato ilustruje również, jak intuicja stała się nie tylko narzędziem, ale i uznanym przedmiotem badań prowadzonych we wspomnianym nurcie filozoficznym. Zgrabne zebranie i uporządkowanie podnoszonych w niej głosów jest niewątpliwą zaletą tej pracy. Autor proponuje autorskie rozwiązanie dyskutowanych w ramach metafilozoficznych badań nad intuicją problemów. Robi to w sposób kompetentny, systematyczny i przekonujący, dostarczając przy tym poznawczej satysfakcji. Ogniskuje uwagę na współczesnej debacie i podnoszonych w jej ramach problemach, niemal całkowicie pomijając aspekt historyczny. Stanowi ważny głos we wzmiankowanej dyskusji nie tylko jako głos omawiający, porządkujący i systematyzujący, ale polemiczny i twórczy. Jest to zarazem wartościowa praca z zakresu analitycznej metafilozofii i epistemologii intuicji z jasno określonym celem, dobitnie postawionymi tezami, uporządkowaną argumentacją, odwołująca się do bogatej literatury przedmiotu, sumiennie, zwięźle i rzetelnie przedstawiająca racje stron debaty.
[...]
Książka napisana jest z niewątpliwym rozmachem, starannością o rzetelne przedstawianie rozmaitych głosów, ale i - gdy jest to potrzebne - polemicznym wigorem. [...] Monografia Kamila Cekiery stanowi ważny głos we współcześnie toczonej debacie na temat wartości poznawczej intuicji, który nie może i nie powinien przejść bez echa. To praca ze wszech miar warta publikacji; to zajmująco i ze znawstwem snuta opowieść o intrygującym problemie filozoficznym."
Fragment recenzji wydawniczej dr. hab. Tomasza Puczyłowskiego ( Uniwersytet Warszawski)
Zygmunt Freud (1856-1939) - austriacki psycholog, psychoteraputa, neurolog, neuropatolog, twórca psychoanalizy i psychologii głębi, chyba jedna z najważniejszych postaci w nauce o człowieku, postać wręcz symboliczna w nauce; jak Einstein w fizyce, tak Freud w naukach o człowieku wyznaczali najważniejsze kierunki myśli. W zasadzie nie byłoby współczesnej psychologii bez freudyzmu, choć oczywiście wiele z jego tez zostało zweryfikowanych i wiele szkół w psychologii powstało wręcz jako kontrreakcja na tezy psychoanalizy. W napisanym w 1913 roku Totemie i tabu podejmuje autor próbę wyjaśnienia początków religii, albo szerzej calej ludzkiej kultury, szukając jej w kompleksie Edypa. Znajduje dwie zasadnicze cechy totemizmu tabu kazirodztwa oraz tabu zabijania zwierzęcia totemicznego. W dalszych rozważaniach śledzi rolę tabu (obecnego już w totemizmie) we wszelkich wyższych formach organizacji społecznej i kulturowej aż po czasy nam współczesne, by dojść do źródeł neurozy u człowieka naszych czasów.
Erich Fromm (1900-80) – amerykański psycholog i filozof pochodzenia niemieckiego, twórca psychoanalizy humanistycznej, uczeń a zarazem wnikliwy krytyk Zygmunta Freuda, autor tak słynnych książek jak „Zapomniany język” i „Ucieczka od wolności”. Fromm rozważa w książce „Patologia normalności” zasadniczą dla współczesnego człowieka sprawę, zasadniczy temat: a tym tematem jest pytanie czy żyjący we współczenym świecie człowiek jest jeszcze zdrowy psychicznie? Co wpływa na jego psychiczną i moralną konstrukcję? Na czym polega normalność i odstępstwo od normy teraz (w naszych czasach) i wreszcie co sprzyja zdrowiu psychicznemu a co wywołuje chorobę. Zajmuje się także autor w tych wykładach problematyką rozbuchanego konsumpcjonizmu, patologiami współczesnej kultury, czy też... lenistwem czlowieka. Najważniejsze pytania, niejednoznaczne odpowiedzi i wszystko napisane prosto, jasno, przejrzyście i mądrze, bardzo mądrze – jak zwykle u Fromma
Margaret Mead (1901-78) rozpoczęła swoją błyskotliwą karierę naukową od studiów antropologicznych na Samoa. Prowadziła później kolejne badania terenowe wśród Indian amerykańskich, na wielu kolejnych wyspach Pacyfiku (m.in. na Nowej Gwinei, na Bali) i w wielu innych miejscach. Zawsze koncentrowała się na kulturze, tożsamości w tym szczególnie tożsamości seksualnej czy pokoleniowej. Interesowały ją – jakże ciągle istotne – studia nad zmianami społecznymi. Obecnie uznawana jest za jednego z klasyków socjologii Książka Mężczyźni i kobiety to zaś jedna z jej najważniejszych publikacji a jej wydanie w Polsce wypełnia lukę w klasycznych już dzisiaj gender studies. Bowiem ta książka jest na świecie uznawana za absolutnie klasyczną fundamentalną książka w gender studies, która stara się odpowiedzieć na zasadnicze pytanie: Co tak naprawdę znaczy być mężczyzną czy być kobietą? Mężczyźni i kobiety to książka o społecznych i kulturowych uwarunkowaniach płci. Książka absolutnie niezbędna dla każdego, kto zajmuje się tematyką społecznej roli kobiety i mężczyzny, gender studies, współczesnego feminizmu, ale przecież nie tylko – to książka dla każdego myślącego czytelnika/czytelniczki/osoby czytającej.
Samodzielnie myśleć potrafi bardzo niewielu, ale poglądy pragną mieć wszyscy.Erystyka, czyli sztuka prowadzenia sporów, to słynne dzieło niemieckiego filozofa Arthura Schopenhauera. Pokazuje w nim, jak zręcznie dyskutować, by przekonać innych o słuszności własnych sądów, a także - co ważniejsze - by nie dać się zmanipulować sztuczkom tych, do których zawsze musi należeć ostatnie słowo, nawet jeśli nie mają racji.Schopenhauer zajmował się również zagadnieniem wolnej woli, któremu poświęcił osobny traktat (O wolności ludzkiej woli). Wykazał w nim, że wolność jest pojęciem negatywnym, a ludzkie czyny wywodzą się z indywidualnych, najsilniejszych w danym momencie pobudek.
W tej niezwykłej książce archeolożka i antropolog zdradzają tajniki swojej pracy. Już wkrótce się dowiesz, czy starożytne kości śmierdzą, jaki mają kolor i jak się je odkopuje. Odkryjesz też, że szkielety (tak, również twój!) skrywają wiele tajemnic. Badając je, naukowcy potrafią ustalić, gdzie i kiedy żyliśmy, na co chorowaliśmy, czy odżywialiśmy się zdrowo i w jakich okolicznościach zmarliśmy.
Pamiętaj, kości nigdy nie kłamią… I nigdy nie zapominają!
Marta Guzowska jest archeolożką i pisarką. Całkiem prawdopodobne, że mieliście w ręku jej książki dla dzieci: Archeologię albo serie Detektywi z Tajemniczej 5 i Detektywi z Tajemniczej 5 kontra duchy. Ludzkie kości ogromnie ją fascynują. Uwielbia sobie wyobrażać, jak wygląda jej własny szkielet, a zwłaszcza czaszka, którą uważa za najciekawszą część człowieka. Bardzo chętnie ogląda też swoje zdjęcia rentgenowskie.
Na wykopaliskach wielokrotnie znajdowała szkielety, ale zawsze wzywała wtedy na pomoc antropologa, takiego jak profesor Wiesław Więckowski. Nauczyła się także przed wydobyciem z ziemi starannie oczyszczać każdą kostkę pędzelkiem, rysować i fotografować, a później, już po wydobyciu, cierpliwie układać na stole we właściwej kolejności.
Kiedy Marta nie wie czegoś o kościach, dzwoni do Wieśka, z którym przyjaźni się od dwudziestu pięciu lat.
Wiesław Więckowski jest profesorem od ludzkich szkieletów. Na co dzień uczy studentów Uniwersytetu Warszawskiego, jak zmusić kości do mówienia. Na swoich zajęciach opowiada również o ewolucji człowieka, czyli o tym, w jaki sposób przyszedł na świat Homo sapiens.
Jego wielką pasją jest archeologia śmierci (co brzmi trochę makabrycznie, ale chodzi po prostu o badanie grobów i zachowanych w nich szczątków). Profesor Więckowski nie ogranicza się jednak do wykładania. W Izraelu pracuje na cmentarzu, na którym pochowani zostali rzymscy legioniści. W Peru bada kości ze stanowiska Castillo de Huarmey, które możecie znać z książki Archeologia. Mumie, złoto i stare skorupy.
W związku ze swoją pracą mówi nie tylko po polsku i angielsku, lecz także po hiszpańsku i hebrajsku, a do tego ma do czynienia z… mumiami, choć okropnie tego nie lubi. Lubi za to Indianę Jonesa, chociaż wie, że tak nie należy prowadzić wykopalisk!
Joanna Czaplewska jest ilustratorką i projektantką graficzną, a także absolwentką Wydziału Grafiki gdańskiej Akademii Sztuk Pięknych. Obecnie pracuje tam jako asystentka. Wraz z Katją Widelską zilustrowała książkę Elżbiety Pałasz Trzy, dwa, raz, Günter Grass, która otrzymała wyróżnienie graficzne w konkursie Książka Roku Polskiej Sekcji IBBY.
Mieszka w Gdyni, o pięć minut drogi od morza, a jej najczęstszy widok z okna to przelatujące z krzykiem mewy. Jest matką czterech skrzydłokwiatów i trzydziestu pięciu innych roślin doniczkowych, a także niestrudzoną zbieraczką książek, głównie tych z obrazkami.
W dzieciństwie prowadziła intensywne prace archeologiczne w pobliskim lesie, w którym zakopywała i odkopywała różne skarby. Jako mała dziewczynka wybiła sobie obojczyk, skacząc po kanapie, i prawie złamała nos na lodowisku. Ona również przepada za Indianą Jonesem.
The bestselling author of Seven Brief Lessons on Physics tells the thrilling story of one of the greatest intellectual leaps of all time
Over two millennia ago, a Greek philosopher had a number of wondrous insights that paved the way to cosmology, physics, geography, meteorology and biology, setting in motion a new way of seeing the world. Anaximander's legacy includes the revolutionary idea that the earth floats in a void, that the world can be understood in natural rather than supernatural terms, that animals evolved, and that universal laws govern all phenomena. He introduced a new mode of rational thinking with an openness to uncertainty and to the progress of knowledge.
In this elegant work, acclaimed physicist Carlo Rovelli brings to light the importance of Anaximander's overlooked legacy to modern science. He examines Anaximander as a scientist interested in shedding light on the deep nature of scientific thinking, which Rovelli locates in his rebellious ability to reimagine the world again and again. Anaximander celebrates the radical lack of certainty that defines the scientific quest for knowledge.
Święty Augustyn (354-430) - jeden z Ojców Kościoła, filozof, teolog, początkowo wyznawał manicheizm, później był neoplatonikiem (pod wpływem pism Plotyna), by wreszcie pod wpływem kazań biskupa Ambrożego nawrócić się na chrześcijaństwo; w 387 roku został ochrzczczony, a w 395 roku został już biskupem ostro zwalczającym wszelkie herezje; jest autorem wielu pism, z których bodaj najważniejsze jest ogromne "Państwo Boże", najbardziej zaś osobistym są właśnie Wyznania. Jak pisze W. Tatarkiewicz Augustyn położył podwaliny pod nową chrześcijańską filozofię. Zerwał z klasyczną postawą Greków (...), jego postawa była introspekcyjna, a wola miała dlań pierszeństwo przed rozumem. (...) Augustyn pojął Boga jako nieskończonego, aświat jako twór nadprzyrodzony i dzieło łaski.(...) Cała koncepcja filozoficzna Augustyna [co najlepiej widać wlaśnie w "Wyznaniach"] oparta była na większym zaufaniu do woli, wiary, miłości i łaski niż do roumu i doświadczenia.
Zbiór tekstów autorstwa przedstawicieli i przedstawicielek różnych dyscyplin naukowych (filozofia, nauki o zarządzaniu) i artystycznych (sztuki wizualne). Tytułowy lęk staje się przedmiotem wielostronnego namysłu w przeróżnych swych wcieleniach - jako trwoga, jako strach, w związku ze śmiercią, kryzysem klimatycznym, w życiu, polityce, literaturze. W obliczu głębokich transformacji dotychczasowych porządków społecznych być może nic nie jest tak silnie obecne - nawet jeśli niekoniecznie równie silnie wyrażone czy sproblematyzowane - jak właśnie lęk. Czego i z jakiego powodu boimy się dzisiaj - to prawdopodobnie jedno z najbardziej aktualnych pytań.Obecność lęku to wartościowa monografia naukowa. Co ważne, oprócz filozofii i kulturoznawstwa jako dwóch głównych dyscyplin naukowych w książce reprezentowane są także sztuki wizualne, co znacząco wzbogaca ją merytorycznie i wyróżnia na tle innych publikacji. Rzecz dotyczy ważnego problemu, szeroko dyskutowanego w naukach humanistycznych i społecznych. Wydaje się, że dziś, w obliczu kryzysu klimatycznego, nasilających się konfliktów społecznych i międzynarodowych, lęk zaznacza swą obecność szczególnie wyraźnie. O ile wieszczony przez Fukuyamę koniec historii miał uspokajać, przekonywać nas, że żyjemy (albo już wkrótce będziemy żyć) w najlepszym z możliwych światów, o tyle powrót historii okazuje się czymś głęboko niepokojącym. Zapotrzebowanie na wszelkiego rodzaju terapie wskazuje na coś więcej niż powszechne złe samopoczucie. Chciałoby się powiedzieć, że mamy do czynienia z epidemią lęku. W tej sytuacji nieodzowne stają się pogłębione badania nad tym fenomenem, prowadzone nie tylko z perspektywy psychologicznej. Samo pojęcie lęku od dawna jest wszak częścią zachodniej tradycji teoretycznej (w tym przede wszystkim filozofii). Monografia wychodzi naprzeciw tej potrzebie, oferując zbiór dobrze dobranych, ciekawych i oryginalnych prac, mierzących się z problemem lęku na rozmaite sposoby, ale zawsze sięgających w głąb, poza jego najlepiej widoczne i najbardziej oczywiste manifestacje. Michał Herer
Aleksander Bruckner (1856-1939) - polski kulturoznawca, historyk literatury polskiej i słowiańskiej, autor m. in.. "Encyklopedii staropolskiej", "Dziejów kultury polskiej", "Różnowierców polskich", Słownika etymologicznego języka polskiego czy "Dziejów języka polskiego", doktor honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego. W książce "Starożytna Litwa. Ludy i Bogi" autor twierdzi, iż Niezaprzeczona starożytność Litwy zasadza się na czymś innym, czym się ludy słowiańskie, germańskie i romańskie szczycić mogą: na nieprzerwanym przebywaniu na jednej i tej samej ziemi przez lat co najmniej dwa tysiące. W kolejnych rozdziałach bada związki Litwy z Finami, zajmuje się plemionami (może lepiej - ludami) Jaćwingów, Prusów, Żmudzinami i Łotyszami, badając ich wzajemne relacje. Ostatecznie poddaje także charakterystyce mitologię litewską, a bogowie litewscy najczęściej w gajach i lasach mieszkali, czasem tedy przybierają postć drzew, czasem zwierzęcą, czasem wkraczają do ich świata duchy zmarłych, często wymagają składania ofiar, a świat , uniwersum bogów, zjaw, czartów itp liczy blisko 30 tysięcy postaci często dziś już całkowicie zapomnianych
Platon (427 p.n.e.-347 p.n.e.) uczeń Sokratesa, którego śmierć uważał za niewyobrażalną zbrodnię ateńskiej republiki, napisał 35 dialogów. Protagoras należy do tzw. dialogów wczesnych. Rozpatruje w nim Platon problemy etyczne - dokładnie zagadnienie cnoty, pytając czy cnoty można się nauczyć i przyjmując, że cnota równoznaczna jest z wiedzą. Sam Protagoras jest znakomitym rozmówcą Sokratesa i Platon (co się w innych dialogach nie zdarza) często przyznaje mu rację. Jak pisze we wstępie Władysław Witwicki: Jak wiele innych dialogów Platona, tak i Protagoras jest żywym obrazem scenicznym. Jesteśmy w nim świadkami walki na argumenty i na środki sugestywne o prawdę i o wpływ na dusze młodzieży pomiędzy Sokratesem z jednej a Protagorasem z drugiej strony. Walczący stoją na wspólnym gruncie, mają jednakie cele na oku, opierają się na wspólnym założeniu różnią się typem psychicznym, pozycją społeczną i metodą pracy.Celem pracy zarówno Protagorasa jak i Sokratesa było przygotowanie młodzieży do życia obywatelskiego. Protagoras zorganizował i ujął w ramy zawodu swą działalność nauczycielską i pedagogiczną, Sokrates uprawiał ją przygodnie i jakby od niechcenia. Każdy z nich miał na oku to, żeby z młodzieńców, którzy z nimi obcowali, porobić dzielnych, a tym samym szczęśliwych i pożytecznych ludzi. Wyrabianie dzielności, jednako pojętej, i pomoc w pracy nad sobą to był wspólny cel Sokratesa i Protagorasa.Obaj uważali, że do osiągnięcia tego celu nie wystarcza młodemu człowiekowi naiwnie słuchać obyczaju przodków i opinii szerokich kół; życie czynne powinno się, zdaniem ich obu, zaczynać od pracy intelektualnej i moralnej, rozłożonej na lata. Dzielnym być potrafi tylko człowiek wykształcony, oświecony, inteligentny, wyćwiczony to jest wspólne założenie Sokratesa i Protagorasa.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
![Okładka książki Protagoras czyli o sofistach [o moralności]; dialog dowodzący](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/MEDIUM/000080/protagoras-czyli-o-sofistach-o-moralnosci-dialog-dowodzacy.jpg "Protagoras czyli o sofistach [o moralności]; dialog dowodzący. Autor: Platon. Dobreksiazki.pl")
