Jeśli zadaniem filozofii jest edukowanie, a nie informowanie, to filozofia jest właśnie edukacją dorosłych. Tym terminem Pierre Hadot przywołuje koncepcję, którą spopularyzował filozofia jako sposób życia. Jako wielki czytelnik filozofów starożytnych, od Sokratesa i Platona po Epikteta, Marka Aureliusza i Plotyna, ale także filozofów nowożytnych i współczesnych, od Montaigne'a i Kartezjusza po Nietzschego i Merleau-Ponty'ego, w tym zbiorze tekstów niedostępnych lub wcześniej niepublikowanych Pierre Hadot ponownie odczytuje historię myśli, aby pomóc czytelnikowi przeorientować swoje życie i na nowo nauczyć się postrzegać świat.
Książka, piąty tom serii „Dzieł wybranych” ojca Jacka Salija, łączy teksty reprezentujące kilkadziesiąt lat refleksji jednego z najwybitniejszych polskich teologów i filozofów katolickich. Przybliżają nas one do zrozumienia polskiej tożsamości narodowej, jej korzeni historycznych, kulturowych i religijnych, ale i stawiają pytania ważne dla każdego uczestnika życia społecznego we współczesnym świecie. Ojciec Salij szukając odpowiedzi na nurtujące kwestie w niezrównany sposób splata znajomość myśli patrystycznej i tomistycznej z komentarzem do współczesności, a w jego tekstach kanoniczne dzieła europejskiej i polskiej kultury wchodzą w dialog z nauczaniem ostatnich papieży. Przede wszystkim zaś – myśli Justyna Męczennika, Tomasza z Akwinu czy Jana Pawła II potrafi on przekazać w sposób przystępny, zrozumiałym dla współczesnego czytelnika językiem – wyrazistym i klarownym, pozbawionym pustosłownej rozwlekłości i hermetycznego naukowego żargonu, często cechującego teologiczne czy filozoficzne rozprawy.
Jacques Derrida (1930-2004), filozof francuski, twórca dekonstrukcji - projektu refleksji nad tradycją zachodniej myśli filozoficznej, określonej jako metafizyka obecności, i jej krytyki w perspektywie pisma, różnicy oraz interpretacji (jako plenienia się sensu).Filozofia "końca filozofii" autorstwa profesora Bogdana Banasiaka to pierwsza polska monografia poświęcona temu najgłośniejszemu myślicielowi współczesności. Jak pisze autor:"Podstawową intencją pracy jest zrekonstruowanie zasadniczych zarysów szczególnie znaczącej i głośnej współczesnej koncepcji filozoficznej: dekonstrukcji Jacquesa Derridy, a zatem niejako jej przybliżenie czy do niej wprowadzenie. Ponieważ jednak dekonstrukcja jest nie tylko przemyśleniem filozoficznej tradycji (jej rozczłonkowaniem i zidentyfikowaniem), zwłaszcza w kontekście współczesnych kulturowych przewartościowań, ale też refleksją nad statusem filozofii w ogóle, to intencją pracy jest także pokazanie sugerowanej tytułem jej dwuznacznej pozycji wobec tradycji, bo choć swym krytycznym ostrzem rysuje ona kres filozofii, to jednak zarazem jawi się jako koncepcja wciąż filozoficzna, co tym bardziej podkreśla charakterystyczne dla niej nierozstrzygnięcie."
Platon (427 p.n.e.- 347 p.n.e.) - grecki filozof, uczeń Sokratesa, założyciel Akademii, twórca idealizmu i racjonalizmu. Mozna wręcz powiedzieć, że nie byłoby filozofii bez Platona. Napisał 35 dialogów. Laches, czyli O odwadze; Charmides, czyli O umiarkowaniu; Lyzis, czyli O przyjaźni to dialogi zaliczane do wczesnego okresu twórczości Platona i są to dialogi sokratyczne, co w tym wypadku oznacza, iż są one nakierowane na kwestie etyczne. I. LACHES (dialog o odwadze; majeutyczny)(Określenie majeutyczny wywodzi się od greckiego słowa u????????? majeutikos, oznaczającegopołożniczy. Sokrates wskazywał (np. w Teajtecie), że podobnie jak jego matka położna (u???maja) pomagająca przyjść na świat dzieciom tak i on jest tylko tym, który sam wiedzy nie posiada,ale za to pomaga jej przyjść na świat, wydobywa ją od rozmówcy).Laches stanowi naturalne wprowadzenie do grupy siedmiu dialogów granicznych, lokujących sięmiędzy Gorgiaszem a dialogami średnimi (Ucztą, Fedonem i Państwem) to właśnie tutaj jestmiejsce na znaczące rozwinięcie Platońskiej myśli.Owe dialogi graniczne to: Laches, Charmides, Eutyfron, Protagoras, Menon, Lizys i Eutydem;tworzą dość zróżnicowaną grupę dialogów: być może jedyne, co je łączy, to ich aporycznastruktura.II. CHARMIDES (dialog o umiarkowaniu; badawczy)(Charmides należy do dialogów diegematycznych (diegematyczny opowiedziany, narracyjny;od gr. ?????u???? diegemenos opowiedzieć); Diogenes Laertios zaliczył Charmidesa do dialogówpeirastycznych (peirastyczny badawczy, kuszący, próbujący, sprawdzający; od gr. ???????????peirastikos)).W dialogu funkcję narratora pełni Sokrates, ale ponieważ relacjonuje on rozmowę, w którejbrał udział, jest więc także jednym z bohaterów dialogu.Obok zaskakującego doboru rozmówców największą osobliwościąCharmidesa jest znajdująca się w centrum poruszanej tu problematyki wysoce niejednoznacznateza, że umiarkowanie (sophrosyme rozwaga, opanowanie) jest wiedzą o samej sobie, wiedząo wiedzy czy też samowiedzą, a nie wiedzą o czymś innym.III. LIZYS (dialog o przyjaźni; majeutyczny)(Lizys należy do dialogów diegematycznych (diegematyczny opowiedziany, narracyjny; od gr.?????u???? diegemenos opowiedzieć); Diogenes Laertios zaliczył Lizysa do dialogówmajeutycznych (majeutyczny od greckiego słowa u????????? majeutikos oznaczającegopołożniczy). O kontrowersjach, jakie budzi i budził Lizys zaklasyfikowany do dialogów mniejszych,określanych jako wczesne, sokratyczne czy aporyczne, szeroko napisano w przypisie 137).Podobnie jak w Charmidesie, tak i w Lizysie funkcję narratora dialogu pełni Sokrates; i znów,tak jak w Charmidesie, Sokrates występuje w podwójnej roli: i jako relacjonujący rozmowę, i jakoowej rozmowy uczestnik.
Theodor Lessing (1872-1933) - niemiecki filozof pochodzenia żydowskiego, publicysta, kulturoznawca, autor kilkunastu książek, z których ostatnia to właśnie napisana w 1930 roku Europa i Azja. W 1933 roku po przejęciu władzy przez Hitlera emigrował do Czechosłowacji, ale i tam dopadło go Mordkomando nazistowskie. Lessing podobnie jak Oswald Spengler zaliczany jest do reprezentantów pesymistycznej filozofii kultury i historii. Jednak w odróżnieniu od niego zaprzecza każdej historycznej prawidłowości. Jako przedstawiciel filozofii historii negował szczególnie w książce Historia jako nadanie sensu bezsensowi (niem. Geschichte als Sinngebung des Sinnlosen, 1916) obiektywną przyczynowość, konieczność i prawidłowości historii i w nie do przezwyciężenia irracjonalności rzeczywistości widział ugruntowany idealizm historiografii. Dopiero człowiek nadaje według Lessinga bezsensownym i chaotycznym zdarzeniom pewien sensowny i uporządkowany przebieg. W Europie i Azji zajmuje się - po wstępnych rozważaniach ogólno-filozoficznych porównaniem cywilizacji europejskiej z różnymi cywilizacjami azjatyckimi (w tym światem muzulmańskim, cywilizacją Inddi czy Japonii)
Co Clive Staples Lewis, jeden z najważniejszych filozofów chrześcijańskich XX wieku, myślał o Prawdzie, Dobru i Pięknie? C.S. Lewis jako filozof. Prawda, Dobro i Piękno to zbiór dwudziestu esejów badających te trzy naczelne zagadnienia filozoficzne obecne w pismach Clive’a Staplesa Lewisa. Czytelnik znajdzie tu rozważania o tym, czym według Lewisa jest piekło, jaka jest natura zła i czy możemy zasadnie twierdzić, że Bóg jest dobry, jeśli na świecie dzieją się różne okropieństwa. Autorzy esejów zastanawiają się też, jakie idee łączyły Lewisa i Tolkiena oraz czy spełniło się proroctwo Lewisa o końcu człowieczeństwa.
Koncepcja wielkiej triady: Prawdy, Piękna i Dobra stanowi ośrodek nie tylko klasycznej filozofii, tradycji, z którą Lewis zapoznał się jako student podczas zajęć w Oksfordzie, lecz ma także kluczowe znaczenie dla przyjętej przez niego chrześcijańskiej wizji rzeczywistości. Przed swoim nawróceniem autor Opowieści z Narnii szukał prawdy, był oczarowany pięknem i dążył do dobra, ale trudno było mu znaleźć sposób na to, by te wszystkie cele realizować jednocześnie. Prawdziwy mit, piękną opowieść przemawiającą nie tylko do wyobraźni i tęsknoty człowieka za dobrem i sensem, ale także zakorzenioną w historii, odkrył dopiero w chrześcijaństwie.
Seria C.S. Lewis. Rozum i Wiara
Wierzę w chrześcijaństwo tak samo jak we wschodzące słońce – nie tylko dlatego, że je widzę, ale także dlatego, iż dzięki niemu widzę wszystko inne (C.S. Lewis)
Seria wydawnicza „C.S. Lewis. Rozum i Wiara” to zbiór publikacji dotyczących twórczości i życia Clive’a Staplesa Lewisa, uznawanego za największego współczesnego chrześcijańskiego apologetę. Prezentuje intelektualne walory teizmu oraz argumentację na rzecz tezy o racjonalności przekonań teistycznych, a w szczególności chrześcijaństwa. Choć Lewis zmarł w roku 1963, jego twórczość jest wciąż aktualna. Do jego argumentów i analiz dotyczących moralności oraz społeczeństwa wciąż odwołują się zawodowi filozofowie i teologowie, a także liczni przedstawiciele obu stron filozoficzno-teologicznego sporu ateizmu z teizmem.
Na język polski zostało już przełożone wiele prac C.S. Lewisa, które cieszą się niesłabnącą popularnością. Wciąż jednak brakuje opracowań biograficznych i krytycznych oraz pogłębionych analiz jego poglądów. Seria „C.S. Lewis. Rozum i Wiara” ma wypełnić tę lukę. Publikowane w niej teksty odznaczają się naukową wnikliwością, a jednocześnie są przystępne dla szerokiego grona czytelników, tak jak twórczość samego C.S. Lewisa, który przekonywał, że dzięki chrześcijaństwu wszystko inne nabiera sensu.
Seria książek „C.S. Lewis. Rozum i Wiara” została objęta patronatem Instytutu Filozofii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Pierwszym tytułem w serii jest „C.S. Lewis kontra nowi ateiści” Petera S. Williamsa.
Ludzie, którzy wierzą w wyższą egzystencję, którą nazywamy Stwórcą lub Bogiem, powinni być świadomi, że ten świat nie jest oddzielony od zaświatów. Gabriele opisuje scenariusz horroru, np: w jaki sposób dusze związane z Ziemią mogą wpływać na ludzi w tym świecie i czynić ich uległymi, albo: jakie są skutki programów uzależnień w zaświatach. Jednak każdy człowiek ma u swojego boku duchową istotę opiekuńczą, która ostrzega i przestrzega zgodnie z wolną wolą. To, czy dana osoba rozpoznaje te impulsy, czy je lekceważy, zależy od niej samej. Życie na Ziemi jest niebezpieczne, ale każdy człowiek ma kontrolę nad własnym rozwojem
Dni są lekcjami dla każdej osoby a każdy dzień jest wyjątkową okazją. Dlatego: żyj chwilą! W tej książce Gabriele opisuje, w jaki sposób uczymy się rozumieć nasze życie poprzez mowę dnia. Każdy dzień daje nam szansę na rozpoznanie, że każda chwila, każda godzina i minuta składa się z naszych indywidualnych obrazów i elementów składowych. Jeżeli żyjemy chwilą świadomie, rozpoznamy również i to, co pragnie do nas przemówić.
Prawda o duchowym wymiarze człowieka została podjęta przez chrześcijaństwo, które pierwotnie kształtowane przez tradycję Platońską, twierdziło, że człowiek jest nieśmiertelną duszą żyjącą w śmiertelnym ciele. Prawda o istnieniu duszy weszła do kanonu prawd wiary, jak też stała się twierdzeniem bronionym w filozofii. Nieustanny rozwój nauk przyrodniczych i filozofii sprawia, że ta ważna kwestia posiada ciągle nowe odsłony i domaga się nieustannego dookreślania. Jak rozumieć współcześnie duchowy wymiar człowieka?Niniejsza książka, będąca w głównej mierze owocem ogólnopolskiej konferencji naukowej "Człowiek istotą duchową", dedykowanej ks. prof. Michałowi Hellerowi z okazji 85. rocznicy urodzin, jest próbą aktualnego spojrzenia na zagadnienie duchowego wymiaru człowieka z perspektywy różnych dyscyplin: nauk szczegółowych, filozofii i teologii.Autorzy artykułówPaweł FortunaArkadiusz GutMichał HellerDariusz ŁukasiewiczMarcin MajewskiTomasz MaziarkaTadeusz PabjanJerzy SzymikJacek WojtysiakZbigniew WróblewskiUrszula Maria Żegleń
Państwo Ostatnie sztuki nakładu Państwo Platona jest traktatem politycznym, który powstawał w kilku okresach. Najpierw, w okresie sokratycznym, została napisana księga I podejmująca zagadnienia sprawiedliwości i niesprawiedliwości. Pozostałych dziewięć ksiąg autor stworzył paręnaście lat później, w okresie konstrukcyjnym. W swoim dziele Platon maluje obraz państwa idealnego: sprawiedliwy podział zadań, równouprawnienie kobiet i mężczyzn, staranna edukacja. Państwo idealne jednak brutalnie wkracza w najintymniejsze sfery życia obywateli. Kiedy ateński sąd ludowy skazał na śmierć za nieobyczajność i psucie młodzieży, Sokratesa, mistrza Platona, autor Państwa zaczął zadawać sobie pytania, na które chyba nikt do dzisiaj nie znalazł odpowiedzi. Czy demokracja jest najlepszym możliwym ustrojem państwa? Czy słuszne jest, aby głos mędrca ważył tyle samo co głos pijaka i obiboka? Jak zapobiec nieszczęściom zrodzonym przez głupotę, chciwość i żądzę władzy elit? Jak uniknąć anarchizujących, destrukcyjnych skutków nadmiaru wolności jednostki? Oddajemy Czytelnikowi do rąk jedno z najznamienitszych dzieł Platona w klasycznym przekładzie Władysława Witwickiego. Przemyślenia dotyczące ustroju państwa są w tym tekście zaskakująco bogate, a problemy wynikające z niedostatków demokracji uderzająco aktualne. Państwo jest lekturą dość wymagającą, jednak powinien ją przeczytać każdy, kto zastanawia się nad problemami społeczeństwa, państwowości czy sprawowania władzy. "Więc doprawdy, że do rządów nie powinni się brać ludzie, którzy się w rządzeniu kochają."
Publikacja składa się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza zawiera przekład na język polski Tory, pierwszego zbioru Biblii Hebrajskiej, znanego jako Pięcioksiąg Mojżesza. Specyfiką przekładu jest to, że podaje tekst zaopatrzony w sigla umieszczone na bocznych marginesach odsyłające do ksiąg Nowego Testamentu, ale - w odróżnieniu od innych katolickich przekładów Pismo Świętego - bez żadnych przypisów. Część druga zawiera komentarz o charakterze duszpasterskim, uwzględniający istotne elementy chrześcijańskiej i żydowskiej tradycji egzegetycznej. To, co w innych przekładach znajduje się w przypisach, tutaj zostało przeniesione do komentarza, chodzibowiem o to, żeby nic nie odrywało uwagi od czytania i przeżywania treści tekstu biblijnego. Ważne uzupełnienie komentarza stanowią starannie dobrane ilustracje, które obrazują wielowiekowe oddziaływanie Biblii i potwierdzają jej rolę jako fundamentu chrześcijaństwa i Kościoła oraz kodu kulturowego Europy i świata.O AUTORZEKs. prof. dr hab. Waldemar Chrostowski - urodził się w 1951 r., profesor doktor habilitowany teologii, biblista, konsultor Rady Episkopatu Polski ds. Dialogu Religijnego, profesor zwyczajny Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, przewodniczący Stowarzyszenia Biblistów Polskich, zaangażowany w dialog katolicko-żydowski. Do roku 1998 współprzewodniczący Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Członek Komitetu Nauk Teologicznych PAN. Autor ponad 2000 publikacji naukowych i popularnonaukowych. Zajmuje się głównie Starym Testamentem.
O pokonywaniu ograniczeń i życiu w prawdzie i wolności - Agnieszka Maciąg.Mewa Richarda Bacha to niezwykła, inspirująca opowieść o nieograniczonych możliwościach człowieka i jego dążeniu do doskonałości. Jej bohater, Jonathan Livingston Seagull, jest uosobieniem pragnień drzemiących w każdym człowieku. Tę opowieść pokochają ludzie, którzy chcą podążać za głosem swojego serca, żyć na własnych zasadach i którzy wiedzą, że życie oferuje coś więcej niż to, co widzą oczy. To nowe, kompletne wydanie tej filozoficznej klasyki, idealnej dla czytelnika w każdym wieku, zostało uzupełnione o czwartą część podróży Jonathana oraz posłowie autora, co dało temu ponadczasowemu dziełu całkiem nowe życie.
Gdy się modlicie, mówcieJakże wielu z nas ma trudności na modlitwie. Nie wiemy, w jakich słowach zwrócić się do Boga, albo "zagadujemy" Go, mnożąc recytowane teksty, powtarzając te same formuły i nie dopuszczając Boga do głosu. Tymczasem Jezus mówi, by na modlitwie nie być gadatliwym i uczy nas słów Ojcze naszKomentarzem do nich są trzy pochodzące z III wieku traktaty o modlitwie autorstwa wielkich mistrzów starożytnego chrześcijaństwa: Tertuliana, św. Cypriana i Orygenesa. W swoich dziełach szczegółowo objaśniają znaczenie i sensy kolejnych wezwań Modlitwy Pańskiej, ale wiele w nich też uwag i refleksji pozwalających na lepsze rozumienie tradycji naszej wiary. Przede wszystkim jednak mogą one pomóc Czytelnikowi w modlitwie - "po to pisali swoje dzieła jej autorzy, po to je przetłumaczono i temu przede wszystkim mają one służyć" (Henryk Pietras SJ).Módlmy się więc, drodzy bracia, tak jak Bóg, nasz Mistrz, nas nauczyłŚw. Cyprian
Medytacje o filozofii pierwszej René Descartes’a to przełomowe dzieło w historii filozofii. To właśnie jemu Kartezjusz zawdzięcza chwalebny tytuł ojca filozofii nowożytnej. W tej niewielkiej pracy po raz pierwszy została podjęta problematyka subiektywnych podstaw wartości poznania, wraz z kluczowym dla niej pytaniem o możliwość istnienia wiedzy pewnej. To w tej książce w pełni ukonstytuowało się podstawowe dla filozofii pojęcie czystego podmiotu poznającego, czyli podmiotu spełniającego akty poznawcze, w których ujmując dowolny przedmiot, zwraca się on jednocześnie ku samemu sobie. Podmiot intelektualny był znany wcześniej, ale teraz stał się ośrodkiem teoretycznego dyskursu – dyskursu poszukującego wiedzy pewnej i jednolitej. Od czasu, gdy światowa filozofia otrzymała Medytacje, przyjęło się nazywać podmiot poznania słowem cogito. I jest to może jedyny czasownik pełniący rolę rzeczownika. Medytacje o filozofii pierwszej ukazały się pierwotnie po łacinie w 1641 roku. Sześć lat później została wydana wersja francuska, sporządzona przez Ludwika de Luynes’a we współpracy z autorem. Kartezjusz naniósł liczne drobne poprawki oraz kilka niewielkich, acz znaczących uzupełnień, dzięki czemu tekst francuski ma status drugiego, udoskonalonego oryginału. Prezentowane tłumaczenie jest przekładem francuskiej wersji dzieła.
Kartezjusz (1596–1650) – francuski filozof, matematyk i fizyk. Jeden z najwybitniejszych intelektualistów XVII wieku. Autor przełomowych dzieł, do których należą – oprócz Medytacji o filozofii pierwszej (1641, I wyd. pol. 1958) – Rozprawa o metodzie (1637, I wyd. pol. 1878), Zasady filozofii (1644, I wyd. pol. 1960) oraz Namiętności duszy (1648, wyd. pol. 1958). Poglądy Kartezjusza były szeroko dyskutowane w środowiskach naukowych, a jego działalność wywarła olbrzymi wpływ na późniejszy rozwój filozofii nowożytnej.
Ulecz Boga w sobie, ulecz siebieCzy choroba psychiczna wyklucza świętość?Czy psychiatra zajmuje się życiem duchowym pacjenta?Czy egzorcyzmy bardziej szkodzą niż pomagają i należy ich zakazać?Jak postrzeganie Boga kształtuje nasze życie?Czy celibat deprawuje ludzką seksualność?Kim stał się dla Polaków Jan Paweł II?Tomasz Terlikowski, filozof, publicysta, rozmawia z dr. hab. Krzysztofem Krajewskim-Siudą, psychiatrią i psychoterapeutą, o problemach z pogranicza duchowości i zdrowia psychicznego. Psychiatra wciąż jest w powszechnym odbiorze lekarzem z obszaru tajemnicy, świata fascynującego i przerażającego zarazem. Styka się z psychozami, urojeniami, zaburzeniami lękowymi, często na tle religijnym. Okazuje się, że wiedza z obszaru medycyny i psychologii pomaga nam zrozumieć nie tylko to, co przynależy do obszaru patologii duchowości, ale także to, co z naszej religijności zdrowe i potrzebne. Warto wiedzieć, w co wierzymy - mówił śp. Benedykt XVI - i ta książka zdecydowanie w tym pomaga.Dawno na polskim rynku nie było książki, która by tak ciekawie zatrzymywała, intrygowała i mądrze prowokowała.prof. ucz. dr hab. Błażej Kmieciak
Uczestnictwo w liturgii ma – poza aspektem duchowym – również wymiar cielesny. Umożliwia ono udział w życiu Trójcy Świętej poprzez konkretne środki wyrazu: od wykonania znaku krzyża, przez wstawanie, śpiewanie, klękanie aż po spożywanie Eucharystii – spotkanie z Chrystusem, Oblubieńcem Kościoła i każdej duszy. Głębokie zrozumienie myśli liturgicznej autora opiera się na teologii ciała Jana Pawła II, zgodnie z którą Bóg stworzył człowieka z miłości i do miłości jako istotę o naturze oblubieńczej. Cooper ukazuje duchowy wymiar cielesności w taki sposób, by pomóc zbliżyć się do tajemnicy tego, co rzeczywiście dzieje się w liturgii. Łączy spostrzeżenia Karola Wojtyły ze współczesnym namysłem liturgicznym. Teologia ciała św. Jana Pawła II, która winna być znakiem rozpoznawalnym jego pontyfikatu, w Polsce nadal nie jest dobrze znana. Znacznie większym uznaniem i popularnością cieszy się ona w Stanach Zjednoczonych. Dlatego bardzo się cieszę, że polskiemu czytelnikowi zostanie przybliżona kolejna z anglojęzycznych pozycji popularyzujących ten wymiar nauczania papieża. Moją radość pogłębia jeszcze fakt, że Adam G. Cooper przekuł papieskie przemyślenia w opowieść o kulcie Bożym, pokazując, jak niesamowicie ważne są nasze ciała w celebrowaniu i przeżywaniu boskiej liturgii. ks. dr Krzysztof Porosło Adam G. Cooper – teolog, wykładowca, autor książek i artykułów naukowych głównie z zakresu teologii ojców Kościoła. W swoich badaniach koncentruje się na deifikacji i teologii ciała. Posiada doktoraty z patrystyki i teologii współczesnej uzyskane na Uniwersytecie w Durham w Wielkiej Brytanii oraz w Papieskim Instytucie Jana Pawła II na Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie.
Prosto z serca zwracaj się w ciszy do Tego, który cię kochaTimothy M. Gallagher OMV, rekolekcjonista, znawca duchowości ignacjańskiej, autor wielu bestsellerowych tytułów, w swojej kolejnej książce wszystkich pragnących zbliżyć się do Boga zaprasza do modlitwy Jego słowem. Podążając duchowym szlakiem Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli, proponuje czterdzieści medytacji biblijnych obejmujących lekturę fragmentu z Pisma Świętego, krótkie rozważanie oraz pytania "po modlitwie". Wprowadzenia ojca Gallaghera - oparte na refleksji i biblijnych obrazach - to doskonały przewodnik po modlitwie słowem Bożym zarówno dla osób początkujących na tej drodze, jak i tych, które już taką modlitwę praktykują, szukając w niej nowej głębi.Które ze słów Pisma najbardziej do mnie przemówiło?Czego doświadczyło moje serce w trakcie tej modlitwy?Co czuję, że Pan mówi do mnie?Niech treści zawarte na tych stronach pomogą korzystającym z nich wzrastać w miłości Boga, którego poszukuje ich serce.Timothy M. Gallagher OMVWspaniała i wyjątkowa pomoc w Ćwiczeniach duchowych.Michael Kennedy SJ
Autonomiczne myślenie o sztuce to stawianie jej pytań o to m.in., czy uczestniczy w pomaganiu ludziom, jak żyć, tworząc ?wspólnoty estetyczne?, podwyższanie progów tego, co naganne nawet przy pomocy utopii, przezwyciężanie iluzoryczności spostrzegania, przezwyciężanie poczucia beznadziei, uczestniczenie na co dzień w wynoszeniu na piedestał tych, którzy otwierają się na Drugiego, tworzenie alternatywy dla profesjonalizacji na każdym kroku, podnoszenie w oczach wielu znaczenia indywidualności, reprezentującej zarówno porządek rozumu, jak i porządek serca. Odnosząc się do tejże filozofii myślenia o sztuce zaprezentowanej w niniejszej książce prof. dr hab. Urszula Szuścik z Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach w swej recenzji napisała, że przebija w niej stawianie w centrum zainteresowania człowieka, i to wielowymiarowo, jako tego, kto przezywa, doświadcza, zachwyca się światem, krytykuje go, nienawidzi i kocha, a przeto, ujmując go zarówno jako kogoś realnego, jak i prezentującego się fantastycznie, a nawet mitycznie. Język rozprawy niniejszej jest we fragmentach rymowany, trochę ironiczny, zarazem dowcipny, podkreśla przez to fascynację i ekspresywność wypowiedzi autora. W książce poznajemy głębię procesu twórczego Artysty, który udowadnia, że sztuka wypływa z życia, z wiedzy, z fascynacji, z pracy i wzajemnych relacji miedzy tymi obszarami doświadczeń życiowych i twórczych, które go kształtowały i kształtują. Praca twórcza Artysty, do której odnosi się książka, jest wielkim trudem, który on pokonuje w swojej życiowej i arty-stycznej drodze.
O książce Andrzeja Radomskiego mogę stwierdzić, że jest takim udanym kompromisem. Nie ma wątpliwości, że napisał ją badacz doświadczony w eksploracji fenomenów cyfrowych, znający dobrze techniczną stronę swojego warsztatu pracy, zarówno od strony dedykowanych programów, jak samej logiki tworzenia narzędzi badawczych przy pomocy języka programowania [] Olbrzymią zaletą tej książki jest umiejętne łączenie wiedzy o historycznym rozwoju kultury, wraz z towarzyszącym temu namysłem filozoficznym i kulturoznawczym, z wiedzą na temat powstawania w tym procesie historycznego rozwoju technologii cyfrowych jako fenomenów powiązanych z wieloma obszarami kultury filozofią, etyką, estetyką, a także gospodarką i polityką. To bardzo ważne, z doświadczenia seminaryjnego i konferencyjnego wiem, że dla wielu ortodoksyjnych humanistów technologia cyfrowa wyskakuje raczej jak dżin z butelki, a nie wyrasta z rozległej tradycji cywilizacyjnej. Wywód Andrzeja Radomskiego ma szanse to przeświadczenie zmienić, co będzie jego wielkim sukcesem. Z recenzji dr. hab. Wiktora Wernera, prof. UAM
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
![Okładka książki Potęga mitu [2025]](https://dobreksiazki.pl/Photos/7/SMALL/000080/potega-mitu-2025.jpg "Potęga mitu [2025]. Autor: Campbell Joseph. Dobreksiazki.pl")
