Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Leszek Kołakowski tworząc Bajki pozostawił czytelnikom wyśmienity prezent: możliwość zbliżenia się do świata filozofii poprzez literackie opowieści. Każda z przedstawionych tu historii fascynuje szeregiem możliwych interpretacji.Lektura tych błyskotliwych filozoficznych opowiastek to zarówno literacka, jak i intelektualna przyjemność. Pewien mieszkaniec Lailonii nazwiskiem IbiUru donosił nam, że dowiedział się, iż interesujemy się Lailonią, i wobec tego przesyła nam zbiorek najmniejszych opowiadań starych i nowych, które są znane w tym kraju. (…) Nasz korespondent zapomniał niestety napisać, gdzie leży Lailonia, i nie podał bliższego adresu, a więc nie mogliśmy mu odpisać. Wzięliśmy tylko ów zbiorek opowiadań i chcemy go wszystkim pokazać, aby wszyscy mogli się dowiedzieć chociaż troszeczkę o Lailonii, kraju, którego nie udało się nam znaleźć na mapie. (fragment książki)
Problematykę esejów zebranych w przedstawionym tomie łączy kluczowe wydarzenie tak zwanej „śmierci Boga”. Obecne w tytule nawiązanie do Nietzscheańskiej frazy Gott ist tot nie wynika bynajmniej z zamiaru posłużenia się zapożyczoną figurą stylistyczną. Idea Boga oraz odniesienie do Absolutu organizowały od podstaw tożsamość i świadomość Europy, wyznaczając tok i sens dziejów Zachodu. Znajdowało to bezpośredni wyraz w refleksji filozoficznej i teologicznej, począwszy od pierwszych apologetów chrześcijańskich, przez filozofów i teologów średniowiecza, myślicieli nowożytnych, reprezentantów współczesnej teologii „śmierci Boga”, po przedstawicieli postmodernistycznej, nomadycznej a-teologii. W tym kontekście wydarzenie „zniknięcia” Boga z horyzontu ideowego Europy pozostaje wyzwaniem domagającym się zrozumienia, a zarazem - o czym przekonują bohaterowie prowadzonych rozważań — zobowiązuje do podejmowanej ciągle i na nowo wielorakiej jego interpretacji.
Pacjent: wynaturzony feminizm wyrażający szaleństwa radykałów spod znaku kolorowej tęczy, genderu, lewactwa i poprawności politycznej. Zabieg: bezkrwawy, lecz bezlitosny. Cel zabiegu: odsłonięcie i obnażenie idiotyzmów feminizmu. Narzędzia: JASKRAWE FAKTY, ZDROWY ROZSĄDEK i LOGIKA. Naczelny chirurg: Magdalena Żuraw. Uwagi: zabieg nie ma na celu potępienia feminizmu, tylko odsłonięcie jego wynaturzeń, niedorzeczności i absurdów. Oto niektóre elementy pola operacyjnego: Prawa wyborcze Aborcja Molestowanie seksualne In vitro Koedukacja Antykoncepcja Przemoc w rodzinie Ekofeminizm Studia gender Język neutralny płciowo ... oraz trzydzieści innych. Zalecenia pozabiegowe: dużo trzeźwego osądu i dystansu. Przydatny również sceptycyzm w dużych dawkach.
Pozdrawiając Polskę i okazując szacunek polskiej myśli i literaturze, najlepsze życzenia kieruję pod adresem Anny Kronenberg. Jej książka stanowi ważny wkład w podnoszenie świadomości i wiedzy na temat geopoetyki i mojej pracy w ogóle, w szczególności w polskim kontekście. To kolejny głos, wśród wielu bardzo różnorodnych i ważnych perspektyw i dróg, które uświadamiają nam, że świat nie kończy się na biznesie i marketingu. Najwyższy czas wspólnie przemyśleć i przepracować całą kulturę od podstaw, od Ziemi.
Kenneth White
Geopoetyka, „zielone pisanie”, humanistyka ekologiczna - oto główne słowa-klucze tej ważnej i potrzebnej książki Anny Kronenberg. Autorka, opierając się głównie na oryginalnych pracach Kennetha White’a, jego twórczości literackiej i filozoficznej, opowiada się za taką literaturą oraz w ogóle humanistyką, których głównym zadaniem i motywem jest orientacja etyczna i ekologiczna. Jako czytelnika, przyjaciela White’a oraz twórcę geopoetyki na Warmii i Mazurach, bardzo mnie to cieszy i przekonuje.
Kazimierz Brakoniecki
Czy istnieje związek między kolorem ziemi, na której się żyje, a zabarwieniem myśli, snów i uczuć? Czy kiedykolwiek zbadano zależność między rodzajem gleby, ukształtowaniem terenu, smakiem wody w rzekach a życiem wewnętrznym ludzi? Czy sztuka jest zależna od jakości światła, a literatura od szerokości horyzontu? Geopoetyka przygląda się uważnie takim związkom i próbuje je zrozumieć. Jest też twórczością literacką wypływającą z głębokiego kontaktu z miejscem.
Praca Anny Kronenberg znacząco poszerza granice naszego myślenia o literaturze. A właściwie nie tylko o literaturze, potrzebujemy bowiem dramatycznie nowego paradygmatu opisującego człowieka i jego miejsce w świecie w miejsce tego, który zetlał i rozpadł się nam w rękach na małe, niepowiązane ze sobą fragmenty.
Olga Tokarczuk
Rozwijanie uważności to jedna z najlepszych metod służących przeprogramowaniu silnych uzależnień. Przy właściwym stosowaniu, nawet bardzo długotrwałe uzależnienie może zostać usunięte z programu emocjonalnego zaskakująco szybko.
Rozwijanie uważnosci oparte jest na fakcie, że program emocjonalny powstaje ze wszystkiego, co mo mówisz sam do siebie w stanach silnych emocji, wtedy, kiedy ogarnia Cię ból i cierpienie.
Gdy jestes spokojny i wyciszony, masz najlepszą okazję do przeprogramowania racjonalnego umysłu, lecz nie zdołasz zmienić uzależnień opartych na emocjach.
Gdy jestes wyciszony, możesz najefektywniej czytać książkę lub słuchac wykładu. Twój biokomputer nie poradzi sobie tak samo dobrze z wykładem lub książką, gdy jestes wytrącony z równowagi, bo uzależnienia mogą zdominować i przysłonić inne procesy biokomputera. Gdy jesteś zaburzony emocjonalnie, masz nadzwyczajną okazję do przeprogramowania uzależnień za pomocą rozwijania uważności. Tak więc za każdym razem, gdy czujesz lęk, zazdrość, niepokój lub złość, życie daje Ci cenną okazję skorzystania z tej metody i uwolnienia się od danego uzależnienia.
Esencją praktyki zen jest zazen, medytacja przekazywana od tysięcy lat od mistrza do ucznia. Książka, którą trzymacie w rękach jest szczegółowym wprowadzeniem do tej medytacji. Mistrz Kaisen, uczeń mistrza Taisena Deshimaru, w przejrzysty sposób opisuje podstawy praktyki, czyli: właściwą pozycję ciała, właściwy sposób oddychania i właściwy stan umysłu.
Książka przeznaczona jest dla tych, którzy już praktykują, bądź chcą dopiero rozpocząć praktykę. Mimo, że znajdziecie tu wszystkie podstawowe wskazówki umożliwiające praktykę, zen pozostaje zawsze żywym przekazem od mistrza do ucznia. Wszystkim, którzy chcą podążać duchową drogą radzimy, aby nawiązali kontakt z innymi praktykującymi i skorzystali z możliwości spotkania prawdziwego mistrza.
Życzymy przyjemnej lektury i praktyki.
We wszystkich czasach, miejscach i kulturach istniały jakieś wyobrażenia doskonałości zarówno człowieka (doskonałość estetyczna, etyczna), jak zbiorowości (idealna rodzina, idealne społeczeństwo, idealne państwo), a nawet metafizyki czy eschatologii. Przedstawiano idealne miejsca (Olimp, Eden), czasy (złoty wiek, Królestwo Boże), stany (olśnienie, natchnienie, nirwana), doskonałe postaci (bóstwa, anioły). Różnymi, często skrajnie odmiennymi sposobami dążono do osiągnięcia doskonałości, zrealizowania ideału. Inaczej doskonałość osiągnąć chcieli anachoreci, inaczej derwisze, jeszcze inaczej święci, filozofowie lub poeci. Bywały ideały szlachetne i niebezpieczne; ideologie utopijne i zbrodnicze.Ta rozmaitość wyobrażeń ideału, doskonałości przejawia się we wszystkich dziedzinach myśli i dziełach wyobraźni: w religii, filozofi i, poezji, sztuce, muzyce, a nawet w działalności praktycznej (idealna budowla, najwspanialszy ogród, najdoskonalszy przedmiot), w sposobie życia i postępowania.Również język zachował określenia, które wprost odnoszą się do idealnego charakteru (doskonałości) ludzi (święty, heros, mistrz), przedmiotów, zdarzeń lub przymiotów. Niniejszy tom ma na celu skonfrontowanie z sobą przynajmniej niektórych z tych wyobrażeń i sposobów ich przedstawiania, a także podjęcie refleksji nad tym, czy i jak zmieniają się one z biegiem czasu lub wraz ze zmianą miejsca, czy i w jaki sposób zależne są od zasad, na podstawie których człowiek tworzy sobie jakiś ideał lub wyobrażenie doskonałości.
Znany sprawozdawca radiowy, udziela wielu cennych wskazówek, aby pomóc tym, którzy mają problemy w rozmowie z jedną osobą czy przemawianiem na sali pełnej ludzi. Autor przyznaje, że najlepszym sposobem nauczenia się czegoś jest najpierw zrobienie tego źle. Autor prowadzi czytelnika i krok po kroku pokazuje mu swoją perspektywę i dzieli się wnioskami "z prób całego życia i wielu popełnionych błędów".
Współczesny świat zdominowany jest przez naukę, racjonalizm i liberalizm. Mogłoby się wydawać, że żyjemy w czasach idealnych, w których nikt nie krępuje nas rygorystycznym prawem i zabobonami. Jednak większość z nas odczuwa pewien dyskomfort. Niniejszy traktat jest próbą uporządkowania poszczególnych wartości. Fundamentem jest tu istota Boga - Wielkiego Konstruktora. „Odświeżając” jego obraz, autorka pokazuje czytelnikowi, że religia może być wartością uniwersalną, która potrafi dominować nad wszystkimi aspektami ludzkiego życia. Zrozumienie praw, według których funkcjonuje świat Wielkiego Konstruktora umożliwi nam zakończenie odwiecznej wojny pomiędzy życiem cywilnym a religijnym, pomiędzy religią a nauką oraz pomiędzy cywilizacją a światem przyrody. Pomoże także uzyskać odpowiedzi na nurtujące nas od zawsze pytania: „Do czego powinna zmierzać ludzkość?” lub „Jaki jest sens naszego istnienia i pozostałych jednostek?”.
To podróż przez tajemnice przeszłości, teraźniejszości i przyszłości, która może zaintrygować lub… przestraszyć, jak wszystko to, co jest nowe i nierozpowszechnione.
Daria Gawrosińska – ur. w 1995 r. w Piotrkowie Trybunalskim. Jest studentką psychologii Uniwersytetu Łódzkiego. Od wielu lat interesuje się religiami i kulturami starożytności, ludzką psychiką oraz polityką. Niniejsza książka jest jej debiutem.
Wartością, a zarazem osiągnięciem redaktorów książki i autorów poszczególnych tekstów jest przede wszystkim to, że przy dość wyraźnym skoncentrowaniu się na „interdyscyplinarności i transdyscyplinarności” cierpienia, umierania i śmierci udało się im uniknąć jednostronności w podejściu do poszczególnych obszarów tegoż zagadnienia. Interdyscyplinarność pedagogiki, która wydaje się być dziś nie tyle modą, co chyba raczej koniecznością, uzewnętrznia się w tej publikacji w dobrym tego słowa znaczeniu. Autorzy rozpatrują śmierć w kontekście końca egzystencji człowieka, wyborów etycznych z nią związanych, społecznej recepcji śmierci w jej wymiarze aksjologicznym. Książka zmusza czytelnika do refleksji i zadawania pytań nad sensem i wartością życia. Podnosi zagadnienia związane z wychowaniem ludzi do właściwych postaw wobec śmierci, szacunku wobec człowieka, który przekracza granicę życia.
Psychologia buddyjska w codziennym życiu
Kocham te teksty. Inspirują moją praktykę medytacyjną, pracę zawodową, związki oraz,tak naprawdę każdy aspekt mojego życia.
Moje rozumienie tych tekstów jest nie tylko, czy głównie, intelektualne.
Głęboko wpływa na nie moja praktyka. ćwiczenia zawarte w tej książce stosuję w codziennym życiu,co wzmacnia i poszerza moje umiejętności życiowe. Kiedy życie staje się wymagające czy denerwujące – co przydarza się każdemu – przynoszą mi uspokojenie i mądrość.
Gdy życie toczy się spokojnie i harmonijnie, sprawiają, że odczucia te są głębsze i silniejsze. Jestem szczęśliwa dzieląc się z tobą inspiracją,którą otrzymałam.
Joy Manne
Istnieje wiele typów wiary. Wiara w Pismo Święte i w Kościół będący depozytariu¬szem tajemnicy objawienia nie jest rezultatem kognitywnych deliberacji rozsądku, ale stanem ufności w Kościół i Pismo Święte. Ufność ta jest zasadą sposobu życia wierzącego, zakotwiczonego w religijnym obrzędzie znaczącym rytm życia jednostki od narodzin do śmierci.
„Wierzę w Amerykę” – mówi Bill Clinton, „wierzę w demokrację” – mówi Tadeusz Mazowiecki, „wierzę w naród polski” – mówi Jarosław Kaczyński. I tak dalej. Wiara tego typu nie jest orzekaniem o stanie, jaki istnieje, ale o stanie, jaki powinien zaistnieć. Jest też zobowiązaniem moralnym, że poświęcę wszystkie swe siły, żeby taki stan zaistniał i przeświadczeniem, że jeśli inni podzielą moją wiarę, stan taki stanie się faktem. Wiara ta ze względu na swe funkcje społeczne, a nawet egzystencjalne, jest bliska wierze religijnej i tak nierzadko jest przez socjologów traktowana. Nadaje się jednak jej często miano „religii cywilnej” lub „religii obywatelskiej”, by odróżnić ją od prawdziwej religii.
Fragmenty Wykładu I
O duchu. Heidegger i pytanie to jedna z najbardziej kontrowersyjnych książek wybitnego francuskiego filozofa Jacques’a Derridy. Podejmuje się w niej wnikliwej lektury wystąpień i publikacji Martina Heideggera z okresu przynależności niemieckiego filozofa do NSDAP. Derrida tropi motyw „ducha”, który pojawia się w tym okresie w filozofii Heideggera, starając się jednocześnie ukazać wzajemny splot politycznego zaangażowania na rzecz nazizmu, który stał się udziałem jednego z najważniejszych myślicieli XX wieku, z jego filozoficznym „zwrotem” w stronę myślenia ducha. Derrida odnosi niemniej swoje rozważania do dużo istotniejszego pytania o „ducha” w ogóle, o jego pojęcie w tradycji chrześcijańskiej i żydowskiej, w końcu – o jego znaczenie dla samej filozofii.
Jacques Derrida (1930–2004) – francuski filozof, twórca pojęcia i metody dekonstrukcji filozoficznej, autor wielu fundamentalnych dla współczesnej filozofii prac, takich jak O gramatologii, Pismo i różnica, Głos i fenomen czy Glas. Jego metoda polegała na wnikliwym czytaniu klasycznych tekstów filozoficznych, w których doszukiwał się momentów pęknięć, nieciągłości, elementów wypartych i poddanych wykluczeniu. Badaniom tym towarzyszył zawsze silny impuls etyczny, który kazał Derridzie przeciwstawiać się wszelkim zamkniętym, skończonym formacjom intelektualnym.
Fundamentalną kwestią poruszaną przez teoretyków muzyki jest związek pomiędzy muzyką a emocjami. Wiele teorii dotyczących natury i znaczenia muzyki jako formy sztuki uznaje, że jedną z istotnych wartości muzyki jest jej zdolność do reprezentowania, wyrażania, przekazywania lub symbolizowania wielu pozamuzycznych emocji. Jednak teorie te zostały odrzucone przez tych, którzy uważają, że wartości każdego dzieła muzycznego są specyficznie muzyczne i w związku z tym muszą być wolne od jakiegokolwiek związku między muzyką a emocjami.
Tomasz Ciesielski nie kryje, że zaproponowany przez niego temat – czyli neuroestetyka tańca – „dla większości polskich akademików i praktyków teatralnych jest wciąż jeszcze odległy” i budzi daleko idącą nieufność. Autor odważnie wkracza jednak na tę drogę, formułuje śmiałe hipotezy, nie obawiając się uproszczeń czy błędów. To właśnie stanowi o wartości i oryginalności Tanecznego umysłu. Już sam tytuł zapowiada niezwykłą przygodę intelektualną! Owo „ucieleśnione poznanie”, badane w perspektywie neurokognitywistycznej, wyrasta zarazem z osobistego doświadczenia autora. Łączy on bowiem refleksję naukową, wywiedzioną z szerokiego spektrum współczesnych neuronauk, z doświadczeniem czynnie uprawiającego tę sztukę tancerza.
prof. zw. dr hab. Anna Kuligowska-Korzeniewska
O tańcu można mówić na wiele sposobów – jak o wszystkim – kłopot z tańcem polega zaś na tym, że zbyt łatwo kilka sposobów zyskało sobie w tym mówieniu pozycję uprzywilejowaną. To dobrze, że trafić możemy na sposób, który tę pozycję podważa. (…) Mam nadzieję, że praca stanie się zaczątkiem owocnej rozmowy i pozwoli jeżeli nie zrozumieć taniec, to w jakimś stopniu do zrozumienia się zbliżyć.
dr Jacek Owczarek – choreograf, tancerz
Cieszę się, że Tomasz Ciesielski podjął się pisania o tańcu, samemu go praktykując. Z jednej strony dotyka go z perspektywy naukowej, z drugiej – bierze pod uwagę cały komponent doświadczeniowej biologiczności tańca, w tym kwestii umysłu. Pozwala abstrakcyjnemu światu tańca spotkać się z abstrakcyjnym światem nauki poprzez medium ciała i umysłu. (…) W książce została podkreślona potrzeba synchronizacji ciała i umysłu, serca i duszy, intuicji i świadomości – z wiedzą.
Iwona Olszowska – tancerka, choreograf, pedagog tańca
Sztuki wizualne powoli stają się istotnym obszarem badań nauk społecznych. Spowodowane jest to tym, że obrazy stały się dominującym składnikiem kultury popularnej, a także ważnym narzędziem oddziaływania społecznego i kulturowego. Zagadnienie to jawi się na tyle interesującym i istotnym obszarem badawczym, gdyż ukazuje nasze uwikłanie w ideologiczne postrzeganie świata.
Od Redaktora
Zastanawiałeś się zapewne, co robi czas, kiedy ty śpisz, dlaczego leczy rany i szczęśliwi go nie liczą? Jak nazywał się pierwszy na świecie czasomierz i w jaki sposób działają zegary wodny i ogniowy?
Zapis dwudziestu spotkań, które autor cyklu - Marcin Zaborski - poprowadził w niezwykłej atmosferze Studia im. Agnieszki Osieckiej w Programie Trzecim Polskiego Radia.
Do rozmowy zaprosił twórców, artystów, naukowców, byłych polityków, działaczy społecznych i dziennikarzy.
Wszyscy dzielą się refleksjami na temat zjawisk społecznych, idei, naszych cech narodowych, filozofii i sporów światopoglądowych.
Tom I z cyklu Dzieje religii, filozofii i nauki, wydany w 2010 r., nosił podtytuł Od Talesa z Miletu do Mahometa i obejmował okres od VI w. p.n.e. do początków V III w. n.e. Tom III, który ukazał się w 2013 r., o podtytule Od Pico della Mirandoli do Miguela Serveta, opowiadał o okresie od upadku Konstantynopola w 1453 r. do pokoju augsburskiego w 1555 r. Tom obecny wypełnia lukę między tymi tomami (…). Jeśli o filozofię chodzi – zarówno arabską, jak i łacińską – to w całym omawianym okresie nie powstawały dzieła w pełni oryginalne. Myśliciele średniowiecza adaptowali koncepcje Arystotelesa i neoplatoników, a w znacznie mniejszym stopniu pozostałych filozofów greckich, do potrzeb swych wiar – tak aby dogmaty religijne usystematyzować, wyjaśnić i uzasadnić. (Gdy mowa o myślicielach średniowiecznych dobrze będzie zastąpić oryginalne „Hellada” przez łacińskie „Grecja”). Jeśli rodziły się przy tym jakieś nowe idee, to miały one charakter dość marginalny. Co więcej, najważniejsze stworzone w ten sposób dzieła zaklasyfikować trzeba raczej jako teologiczne niż filozoficzne – wobec czego podczas gdy dzieje religii i filozofii w pierwszym tomie omawiane były zazwyczaj osobno, w tomie obecnym zlewają się w jedną opowieść. fragment Wstępu autora
Książka przygotowana przez badaczy związanych z krakowskim ośrodkiem antropologii społecznej na uniwersytecie Jagiellońskim przedstawia niezwykle ważny problem tożsamości kulturowej rozumianej jako powinność człowieka ponowoczesnego. Współcześnie autokreacja okazuje się etycznym wyzwaniem, z którym musi zmierzyć się jednostka. Autorzy ukazują całą złożoność tematu, analizując dylematy współczesnych tożsamości i podejmując m. in. kwestie związane kształtowaniem się identyfikacji narodowej oraz ze zmianami tożsamości jednostkowej w sytuacji postępujących procesów globalizacyjnych.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
