Zapraszamy po szeroki wybór literatury z dziedziny filozofii: systemy filozoficzne, kultura, sztuka, socjologia, historia filozofii, dzieła wielkich myślicieli. Szczególnej uwadze polacamy tutaj książki współczesnego nauczyciela duchowego, autora książek i wykładów z dziedziny duchowości czyli Eckhart Tolle. Jego bestsellery to Nowa ziemia, Strażnicy istnienia, Mowa ciszy, Praktykowanie potęgi teraźniejszości, Diament w twojej kieszeni i wiele innych, po które zapraszamy na Dobreksiazki.pl
Pakiet dwóch książek
Książki Frédérica Lenoira sprzedają się we Francji w kilkusettysięcznych nakładach!
Są wydawane w ponad 20 krajach.
Dusza świata
Magiczna opowieść sprzedana we Francji w 500 000 egzemplarzy
Światu grozi katastrofa.
Siedmiu mędrców siedmiu religii musi ocalić ludzkość...
Siedmiu mędrców wezwanych magiczną siłą do tybetańskiego klasztoru
musi przekroczyć granice, które wyznaczyły ich wiara i kultura…
Najpierw muszą odrzucić wszystko, co ich dzieli: rytuały, znaki i tradycje
własnych religii. I dopiero wtedy otworzą się ich serca i umysły
na Duszę Świata. Tak starożytni nazywali życzliwą siłę, która utrzymuje
harmonię we wszechświecie. Mędrcy szukać będą klucza do siedmiu
uniwersalnych prawd życiowej mądrości, która wyznaczy drogę
do pokoju, miłości i ocalenia ludzkiego świata przed zagładą.
O szczęściu: podróż filozoficzna
Jedna z najważniejszych, najpopularniejszych i najszerzej komentowanych
książek o szczęściu, jakie ukazały się na świecie w ostatnich
latach. Ponad ćwierć miliona egzemplarzy sprzedanych we Francji.
• Czym jest szczęście?
• Od czego zależy – od naszych genów, wrażliwości, od czynników
zewnętrznych czy od naszych starań?
• Czy to stan, który może trwać, czy to tylko ulotne chwile?
• Jak szukać szczęścia i jak je pielęgnować?
• Czy szczęście może współistnieć z cierpieniem?
Próbując odpowiedzieć na te pytania, Frédéric Lenoir zaprasza nas
w podróż filozoficzną – radosną i pełną smaków. Stymulującą wędrówkę
w towarzystwie wielkich mędrców Wschodu i Zachodu. Nie będziemy trzymać się utartych szlaków: przestrzegać porządku chronologicznego pojawiania się myślicieli czy narodzin koncepcji. Przejdziemy się po ogrodzie przyjemności z Epikurem. Usłyszymy mądry
śmiech Montaigne’a i Zhuangzi. Napotkamy spokojny uśmiech
Buddy i Epikteta. Zasmakujemy radości Spinozy.
To podróż pełna życia, przeplatana przykładami z codzienności i najnowszymi
odkryciami neurobiologii. A wszystko po to, aby nauczyć nas lepiej żyć: sztuki bycia szczęśliwym.
FRÉDÉRIC LENOIR to pisarz niezwykły. Filozof i religioznawca o niespotykanym
darze prostego i mądrego mówienia o sprawach najważniejszych.
We Francji uwielbiany przez czytelników, szczególnie młodych,
którym pomaga szukać odpowiedzi na najważniejsze pytania
życia. Jaki jest sens mojej egzystencji? Jak mam być szczęśliwy? Jak
przejść od strachu do miłości i jak działać, żeby zmieniać świat? Nazywają
go Nauczycielem Życia.
Kolejne eseje i opowieści Lenoira są we Francji wydarzeniami. Sprzedają
się w kilkusettysięcznych nakładach, są tłumaczone i szeroko komentowane
w ponad 20 krajach. Przez wiele miesięcy utrzymują się na pierwszych miejscach list bestsellerów.
Monografia stanowi pierwsze w Polsce tak kompleksowe opracowanie dotyczące społecznej odpowiedzialności instytucji finansowych z perspektywy banków, pośredników i doradców finansowych. Autorzy w książce skoncentrowali się na takich zagadnieniach, jak:
• CSR instytucji finansowych w ujęciu globalnym.
• Reklamacje usług finansowych jako narzędzie ochrony konsumentów.
• Edukacja finansowa dzieci a społeczna odpowiedzialność instytucji finansowych.
• Raportowanie społeczne w instytucjach finansowych.
• Rola społecznej odpowiedzialności biznesu w ograniczaniu ryzyka wiktymizacji na rynku usług bankowych.
• Społeczna odpowiedzialność biznesu instytucji finansowych, pośredników i doradców finansowych - konflikt interesów.
• Plan Finansowy - efekt pracy Licencjonowanego Doradcy Finansowego.
• Odpowiedzialna sprzedaż pośredników finansowych a etyka biznesu.
Monografia jest adresowana do teoretyków - naukowców, studentów uczelni i wydziałów ekonomicznych, ale także praktyków - pracowników instytucji finansowych, w tym banków, pośredników i doradców finansowych, jako cenne źródło wiedzy o założeniach i praktycznej realizacji społecznej odpowiedzialności biznesu w tych instytucjach.
Książka jest pozycją interesującą, umiejętnie wprowadzającą w trudne interdyscyplinarne problemy, z jakimi stykają się zarówno teoretycy, którzy poszukują właściwej interpretacji wielu zjawisk ekonomicznych, jak i praktycy oraz klienci (...). Z pełnym przekonaniem można rekomendować tę interesującą monografię.
Z recenzji prof. dr. hab. Włodzimierza Szpringera
Radość to jedyna droga do trwałego szczęścia.
Jedynym źródłem szczęścia jest umysł i serce człowieka. Mamy nadzieję, że tam właśnie je odnajdziesz.
Książka to praktyczny podręcznik radości. Uczy, jak śmiać się z samych siebie, jak poradzić sobie z gniewem i strachem, jak praktykować współczucie. Pokazuje, co jest najgłębszym źródłem trwałej radości w zmieniającym się świecie.
Dwaj wielcy przywódcy duchowi i laureaci Pokojowej Nagrody Nobla kierują do zabieganych, przepełnionych lękiem i niepewnością ludzi niezwykłe przesłanie. Dzielą się doświadczeniem, opowiadają, co jest podstawą ich emocjonalnego i duchowego życia. Inspirują i zarażają mądrym optymizmem.
Dwa światy, dwóch noblistów, jedna radość.
Światowy bestseller: 28 tygodni na liście bestsellerów New York Timesa
Jego Świątobliwość XIV Dalajlama Tenzin Gjaco mówi o sobie, że jest prostym buddyjskim mnichem. Jest duchowym przywódcą Tybetańczyków i buddyzmu tybetańskiego. W 1989 roku otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla, a w 2007 – Złoty Medal Kongresu Stanów Zjednoczonych.
Desmond Mpilo Tutu, emerytowany arcybiskup RPA, został przywódcą trudnego procesu sprawiedliwości i pojednania rasowego w swojej ojczyźnie. Otrzymał Pokojową Nagrodę Nobla w 1984 roku oraz Prezydencki Medal Wolności w 2009 roku.
Douglas Abrams jest pisarzem, redaktorem i agentem literackim. Jest założycielem i przewodniczy medialno-kreatywnej agencji Idea Architects wspierającej wizjonerów pragnących budować mądrzejszy, zdrowszy i bardziej sprawiedliwy świat.
Książę (II principe, 1513, wyd. 1532) – najsłynniejsze dzieło Niccolo Machiavellego, jedna z najważniejszych pozycji w dziejach filozofii politycznej, źródło doktryny politycznej zwanej makiawelizmem, poradnik strategii utrzymania władzy. Przy czym jest to cel nadrzędny, który usprawiedliwia podejmowanie działań nieetycznych o tyle, o ile okazały się one skuteczne w jej utrzymaniu.
Machiavelli, wyjaśniając swoje motywy, stwierdza:
Moim zamiarem jest pisać rzeczy użyteczne dla tego, kto je rozumie, przeto o wiele bardziej właściwym wydaje mi się iść za prawdą rzeczywistą zdarzeń niż za jej wyobrażeniem. Wielu wyobrażało sobie takie republiki i księstwa, jakich w rzeczywistości ani się nie widzi, ani się nie zna; wszak sposób, w jaki się żyje jest tak różny od tego, w jaki się żyć powinno, że ten, kto chce postępować tak, jak się powinno postępować, a nie tak, jak się postępuje, gotuje raczej swoją klęskę, niż zapewnia panowanie.
Jest dla niego oczywiste, że polityka oderwała się od etyki, a „człowiek, który w każdym swym postępku zdecydowany jest przestrzegać zasad dobra, musi nieuchronnie zginąć wśród tylu, którzy nie są dobrymi”.
Hans Kelsen (1881–1973) – austriacki prawnik i filozof prawa, twórca normatywizmu prawniczego. Jego najbardziej znanym dziełem pozostaje dwukrotnie tłumaczona na język polski Czysta teoria prawa. Niniejsza książka zawiera pierwsze polskie tłumaczenie innej pracy Kelsena, Filozoficznych podstaw nauki prawa natury i pozytywizmu prawniczego.
Tekst ten zasługuje na uwagę z co najmniej dwóch powodów. Po pierwsze pojawiają się w nim liczne wątki z zakresu psychologii, etnologii i politologii. Ich znajomość pozwala głębiej zrozumieć intencje, które kierowały Kelsenem podczas późniejszych prac nad Czystą teorią. Po drugie rozważania austriackiego badacza można odnieść do dzisiejszych czasów, w których tradycyjne podziały lewica – prawica zdają się tracić na znaczeniu, a ich miejsce zajmują znacznie bardziej istotne wybory: liberalizm czy konserwatyzm, społeczeństwo
otwarte czy społeczeństwa zamknięte, kult rozumu czy negacja nauki.
Społeczna odpowiedzialność biznesu jest koncepcją coraz szerzej wdrażaną w zarządzaniu firmami. Ogólnie polega ona na połączeniu działań mających budować przewagę konkurencyjną z podejmowaniem inicjatyw korzystnych dla otoczenia firmy i środowiska. Autorka przedstawiła: Powstanie i ewolucję koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu oraz jej znaczenie we współpracy międzynarodowej, działania na rzecz zrównoważonego rozwoju i społecznej odpowiedzialności, wdrażanie koncepcji społecznej odpowiedzialności biznesu w Polsce i jej oddziaływanie na budowanie i utrwalanie wizerunku polskich organizacji.Książka jest przeznaczona dla studentów kierunków ekonomicznych, zwłaszcza ekonomii, zarządzania, marketingu, a także socjologii i dziennikarstwa. Może też być przydatna dla obecnych i przyszłych menedżerów i przedsiębiorców oraz specjalistów w zakresie public relations.
Jak pojmował Brzozowski kategorię nowoczesności, skoro marzył o unowocześnieniu Polaków i Polski, był entuzjastą literatury, w którą wpisany jest projekt człowieka świadomie stwarzającego swój świat i historię, a jednocześnie oświadczał, że nowoczesność go przeraża i nie jest w stanie znieść całego mnóstwa nowoczesnych idei? Czytelnik znajdzie w tej książce zapis własnego, krytycznego czytania Brzozowskiego przez badacza, który zajmuje się tym autorem od lat. W poszczególnych rozdziałach, stanowiących szkice literackie, Urbanowski przywołuje także liczne wątki biograficzne, mające wpływ na dzieło pisarza: chorobę, nieudowodnione oskarżenia o współpracę z carską ochraną, które wykluczyły go ze środowiska, emigrację, małżeństwo z Antoniną Kolbergówną, fascynację lekturami Newmana i nawrócenie.Czy Brzozowski nie unieważnia się pomimo stulecia, które nas od niego dzieli? Maciej Urbanowski udowadnia, że wielkich pisarzy trzeba czytać zawsze migotliwość myśli Brzozowskiego odpowiada współczesności, a on sam może stać się patronem wszystkich, którzy próbują krytycznie zmierzyć się z gotowym światem, jaki zastali.
Tradycja tomistyczna nie jest jednorodna, w tej książce próbuję zatem przybliżyć czytelnikowi jej różnorodne nurty. W większości przypadków wychodzę od stanowiska bardziej tradycyjnego lub klasycznego (bliskiego poglądom Tomasza), aby następnie przejść do przedstawienia bardziej twórczych i współczesnych interpretacji. Nie jest to książka tylko o Tomaszu – traktuję go bowiem jako uczestnika toczącego się dialogu filozoficznego, w którym jego poglądy mogą jawić się jako atrakcyjne w swej pierwotnej formie lub też mogą stać się inspirujące dzięki ich twórczej reinterpretacji. (ze wstępu autora).
Czym w ogóle jest tak zwana „tradycja tomistyczna”? Czy polega ona tylko na odtwarzaniu myśli św. Tomasza z Akwinu, czy też na jej kreatywnym przetwarzaniu? Książka Briana J. Shanleya OP jest znakomitym i wszechstronnym wprowadzeniem, pokazującym jak na przestrzeni wieków w łonie samego tomizmu interpretowane były kluczowe dla niego zagadnienia (m.in. relacja między wiarą i rozumem, problem zła i cierpienia, natura religii i moralności, czy koncepcja Absolutu). Jak zauważa autor, „choć oryginalna synteza Tomasza jest bezsprzecznie wielkim dziełem, nie należy jej jednak traktować, jak gdyby była ukończonym zbiorem ponadczasowych i gotowych odpowiedzi na wszystkie pytania filozofii religii”. Dlatego żywotność tradycji tomistycznej zależy od nieustannej rewizji myśli Tomasza, dokonywanej w dialogu z innymi tradycjami intelektualnymi.
Doświadczamy obecnie jednej z największych rewolucji w naszej świadomości świata. Wszechświat, który jeszcze nie tak dawno ukazywał się jako ustabilizowany, statyczny, ograniczony i materialny, zostaje zastąpiony obrazem świata dynamicznego, w którym nie akcentuje się już ustalonego ładu, lecz proces stałych przemian i otwartość na nowe możliwości. Wyraźnie doświadczamy przesunięcia filozofii i nauki w stronę paradygmatu ewolucjonistycznego i holistycznego, w którym uwzględnia się w istnieniu rozwój i zmianę, jak też perspektywę całościową i pole informacji. Odkrycia nastręczają materialistom coraz więcej kłopotów i zaczynają potwierdzać oczekiwania ludzi wierzących lub przynajmniej tych, którzy zawsze mają nadzieję na „coś innego”. Świat okazuje się czymś więcej, niż się dotychczas wydawało, i to nie tylko w wymiarze odkrywanym przez naukę i jej narzędziami, ale również w wymiarze metafizycznym. Taka postawa zmusza nas do pozostawania w stałym zadziwieniu, czyli do tego, co Platon nazywał początkiem filozofii. Na tej drodze dochodzimy do fundamentalnej niewiedzy: nie wiemy, czym jest istnienie, i co to znaczy istnieć.
Prezentowana książka wyraża ewolucyjny pogląd na istnienie, począwszy od wskazania jego poziomów, przez ewolucję każdego z nich, aż po Chrystusa, jako drogę (przejście) do nowego wymiaru. Pytanie o Jezusa Chrystusa staje się pytaniem o istnienie w ogóle. Jej celem jest krytyczne rozważenie wielu współczesnych problemów na temat istnienia, ale również zachęcanie do pytań, wzbudzenie wątpliwości i otwartości.
Idea, aby w jednym opracowaniu zawrzeć całokształt polskiej kultury filozoficznej pierwszej połowy XIX wieku po raz pierwszy została podjęta przez Władysława Tatarkiewicza. Trzeba również podkreślić, że Tatarkiewicz jako pierwszy rozpoczął systematyczne badania swoistego skarbca dawnej kultury umysłowej – nieznanych wileńskich rękopisów filozoficznych. Idąc śladem tego klasyka badań nad historią filozofii, mamy nadzieję uczynić tutaj jeden niewielki krok naprzód, łączący odkrycia archiwistyczne z nowym spojrzeniem na życie filozoficzne dawnej Rzeczypospolitej Obojga Narodów, tego wciąż zagadkowego i kontrowersyjnego okresu, który przez naszego mistrza został nazwany „między Oświeceniem a mesjanizmem”.
Martin Buber (1878-1965) to żydowski filozof i intelektualista. Wybitny badacz judaizmu i chasydyzmu. Wychowywał się we Lwowie, pod okiem głęboko religijnego dziadka, gdzie uczęszczał do polskiego gimnazjum im. Franciszka Józefa. Następnie wyjechał do Wiednia, potem osiadł w Berlinie, aby na końcu zamieszkać w Jerozolimie, gdzie był profesorem Uniwersytetu Hebrajskiego oraz pierwszym prezydentem Izraelskiej Akademii Nauk.Jest najbardziej znany z rozwijania filozofii dialogu, zaprezentowanego w dziele Ja i Ty. Punktem odniesienia tej filozofii spotkania jest zawsze relacja z Bogiem. Drugą niezwykłą książką jest pozycja Obrazy dobra i zła. W niej prezentuje głęboko egzystencjalną koncepcję człowieka na podstawie trzech historii biblijnych - obrazu Adama i Ewy, Kaina i Abla, potopu oraz mitologii perskiej.Buber był orędownikiem dialogu judaizmu z chrześcijaństwem. Próbuje zbliżać judaistyczną i chrześcijańską koncepcję wiary oraz rozumienie dobra i zła. Dobra, jako celu i ukierunkowanych nań ludzkich uczynków, oraz zła, jako braku dobra.
Tematem monografii jest myśl antropologiczno-społeczna zawarta w traktatach odrodzeniowych w języku włoskim i łacińskim, w których pojawia się zaduma nad niedoskonałością natury ludzkiej. Wybitni humaniści epoki dostrzegają w człowieku istotę słabą, omylną, skłonna do zła. Nie jest bowiem prawdą, że włoski renesans jedynie sławił człowieka, jego rozum i umiejętności, uważając go za równego bogom, za zdolnego pokonać wszelkie przeszkody w drodze do celu, jakim miała być doskonałość i przemiana świata na lepszy – w rzeczywistości taka wizja dotyczyła wyłącznie jednostek wybitnych i wszechstronnych.
W jaki sposób wyewoluował ludzki umysł? Jakie uwarunkowania doprowadziły do powstania języka, sztuki i kultury? Skąd wzięła się w naszych umysłach zdolność do rozumienia stanu umysłu innych ludzi?Potęga mózgu to znakomita opowieść o ewolucji zachodzącej od epoki kamienia aż po czasy współczesne. O tym, jak wraz ze zmianą środowiska, wymagań żywnościowych czy klimatu ulegał zmianie rozmiar mózgu naszych przodków oraz wielkość grup społecznych, w których żyli. Autorzy prowadząc nas przez ewolucję człowieka nie skupiają się wyłącznie na skamielinach i kościach, ale rozszerzają zakres badań o zagadnienia społeczne. Interdyscyplinarne podejście do naszej historii pozwoliło im opracować teorię mózgu społecznego, która tłumaczy, w jaki sposób zmiany liczebności grup, w których żyli nasi przodkowie, napędzały rozwój mózgu i stopniowo uwalniały potencjał ludzkości.Robin Dunbar - brytyjski antropologi, profesor psychologii ewolucyjnej Uniwersytetu w Oxfordzie. Słynie z teorii dotyczącej maksymalnej ilości stabilnych relacji międzyludzkich jednej osoby, czyli tzw. liczby Dunbara. Autor m.in. książek Nowa historia ewolucji człowieka (CCPress 2013), Człowiek. Biografia (CCPress 2015), Anatomia miłości i zdrady (CCPress 2016) oraz Pchły, plotki a ewolucja języka (CCPress 2017).Clive Gamble - profesor archeologii na Uniwersytecie w Southampton. Jego prace skupiają się na badaniu najstarszych przodków człowieka, a szczególnie na określaniu początków kolonizacji całego świata przez gatunek ludzki. Autor m.in. Archeology: The Basics (2007), Settling the Earth (2013).John Gowlett - profesor archeologii na Uniwersytecie w Liverpoolu. Specjalizuje się w archeologii ewolucyjnej oraz antropologii. W swojej pracy naukowej zajmuje się badaniem warunków i początków zdolności konceptualizacji u wczesnych ludzi. Autor m.in. Ascent to Civilization (2012).
Jeden z najwybitniejszych współczesnych filozofów przedstawia nową koncepcję początków świadomego umysłu.Z jakiej przyczyny istnieją umysły? I jak to możliwe, że umysły mogą zadawać to pytanie i na nie odpowiadać?Do zrozumienia naszych świadomych umysłów wiedzie kręta ścieżka, prowadząca przez dżunglę nauki i filozofii, począwszy od początkowego, podstawowego założenia, że ludzie są obiektami fizycznymi, posłusznymi prawom fizyki. Ścieżka jest najeżona trudnościami, zarówno empirycznymi, jak i konceptualnymi, a wielu ekspertów spiera się gorąco, jak radzić sobie z tymi problemami. Ponad pięćdziesiąt lat przedzierałem się przez te gąszcze i bagniska. Znalazłem ścieżkę, która prowadzi nas do zadowalającej i dającej zadowolenie koncepcji, jak magia umysłu urzeczywistnia się bez żadnej magii, ale ścieżka ta nie jest ani prosta, ani łatwa. Nie jest to jedyna proponowana droga, ale chcę pokazać, że jest na razie najlepsza i najbardziej obiecująca.Daniel C. DennettNiesłychanie przyjemna, wciągająca lektura, łącząca 50 lat rozmyślań o pochodzeniu i funkcjonowaniu umysłów Dennett zasłużył na reputację jednego z najłatwiejszych w lekturze, intelektualnie zręcznych i obytych naukowo filozofów, co pokazuje ta subtelna, mądra książka. Niezmiernie pouczająca i zajmująca. - NatureDan Dennett jest dziś naszym najlepszym filozofem. Jest następnym Bertrandem Russellem. W przeciwieństwie do filozofów tradycyjnych, Dan zna się na neurologii, językoznawstwie, sztucznej inteligencji, informatyce i psychologii. Przedefiniowuje i zmienia rolę filozofa. - Marvin MinskyJeden z najbardziej oryginalnych myślicieli naszych czasów. - ScienceNajbystrzejszy, najsprytniejszy i obdarzony najlepszym stylem badacz kwestii, jak ludzka świadomości splata się dziś z teorią ewolucyjną. - Philadelphia InquirerW dniach 21 24 października Autor odwiedzi Polskę z wykładami Lublin, Kraków.Daniel C. Dennett amerykański filozof i kognitywista, kierujący Center for Cognitive Studies na Tufts University. Specjalizuje się w filozofii umysłu, sztucznej inteligencji oraz teorii ewolucji. Autor m.in. książek Dźwignie wyobraźni i inne narzędzia do myślenia (CCPress 2015), Świadomość (CCPress 2016) i współautor Filozofii dowcipu (CCPress 2015)
Lęk to książka, która wyjaśnia najbardziej palące kwestie zdrowia psychicznego, wskazując naukowe podstawy zaburzeń strachu i lęku.
Zaburzenia lękowe dotykają miliony osób na całym świecie, stanowiąc jeden z najbardziej rozpowszechnionych problemów zdrowia psychicznego. Joseph LeDoux, który wraz z członkami swojego laboratorium przoduje w wysiłkach badawczych, zmierzających ku zrozumieniu i skutecznemu leczeniu lęku, w niniejszej książce wyjaśnia całą gamę zaburzeń, ich pochodzenie, a także odkrycia, które mogą przywrócić zdrowie cierpiącym na nie osobom.
Przełomowa teza LeDoux głosi, że dotąd myśleliśmy o strachu i lęku w niewłaściwy sposób. Nie są one, jak sądzono dotychczas, wrodzonymi, spuszczonymi z mózgowej smyczy stanami, ale gromadzonymi przez nas doświadczeniami poznawczymi. Leczenie zaburzeń lękowych musi uwzględniać zarówno ich świadome przejawy, jak i leżące u ich podstaw nieświadome procesy neuronalne.
To niezwykle ambitna, prowokacyjna, wyzywająca i ważna książka. Opisując najnowsze odkrycia neuronauki, LeDoux wyjaśnia źródła, naturę i wpływ strachu oraz zaburzeń lękowych. - „Psychology Today”
LeDoux poddaje w wątpliwość dotychczasowe poglądy, wskazując jak myśleć inaczej o mózgowych źródłach strachu i zaburzeń lękowych. - „Science”
LeDoux wskazuje jak najnowsze badania nad mózgowymi podstawami lęku przekładają się na nowe podejście do leczenia zaburzeń psychicznych. - „Nature”
«Lęk» otwiera przed czytelnikami nowe światy myślenia i odczuwania. - „Publishers Weekly”
Joseph LeDoux - amerykański neuronaukowiec, profesor Uniwersytetu Nowojorskiego, dyrektor Instytutu Mózgu Emocjonalnego i Instytutu Badań Psychiatrycznych im. Nathana S. Kline’a. Autor wielu książek m.in. Mózg emocjonalny oraz Synaptic Self. Jest także wokalistą, gitarzystą i autorem tekstów rock’n’rollowego zespołu The Amygdaloids, z którym wydał płyty takie jak All in Our Minds, Theory of My Mind oraz Anxious.
...Wszystko dzieje się w przypowieściach, aby patrzyli oczami, a nie widzieli, słuchali uszami, a nie rozumieli... (Łk 4, 12).Czyżby Jezus naprawdę chciał, żeby słuchający nie widzieli i nie rozumieli? Oczywiście, nie. Z tych słów przebija jedynie głębokie rozczarowanie. Można słuchać i nie rozumieć, na przykład gdy słowo pada na skalistą ziemię, ale patrzeć i nie widzieć...? Oczy są świadkiem, który nie kłamie. Można je co najwyżej zamknąć, by nie widzieć, lub patrzeć w innym kierunku, by widzieć co innego. Oczy widzące to takie oczy, które mają odwagę widzieć to, na co patrzą.Trzeci tom kazań wybitnego uczonego, ks. prof. Michała Hellera, wygłoszonych podczas Mszy Świętej o 10.30 w parafii św. Maksymiliana w Tarnowie.Michał Heller uczony, kosmolog, filozof i teolog. Laureat Nagrody Templetona i założyciel Centrum Kopernika Badań Interdyscyplinarnych w Krakowie. Autor m.in. książek 10.30 u Maksymiliana (CCPress 2014), Zakład o życie wieczne (CCPress 2015), Moralność myślenia (CCPress 2015) Bóg i geometria. Gdy przestrzeń była Bogiem (CCPress 2015), Przestrzenie Wszechświata (CCPress 2017).
Elementy Euklidesa są arcydziełem literatury matematycznej i najważniejszą pracą naukową wszech czasów. Do dziś na świecie ukazało się ponad 1000 edycji tego dzieła. Jedynie Biblia miała większą ilość wydań. Praca Euklidesa nie zachowała się w oryginale, lecz w późniejszych przekazach. Jednym z najstarszych są fragmenty zapisane na papirusie z ok. I wieku n.e. i znalezione w Oxyrhynchus. Za pierwszego wydawcę Elementów (ok. 364 rok) uznaje się Teona z Aleksandrii. Na początku IX wieku grecki tekst został przetłumaczony na język arabski. W 1120 roku Elementy przełożono z języka arabskiego na łacinę. W 1482 roku ukazała się pierwsza edycja drukiem oparta na łacińskim opracowaniu Campanusa z Novary z 1260 roku. W latach 1883–1888 duński uczony Johanne Luise Heiberg opublikował wydanie Euclidis Elementa, które wciąż uznawane jest za klasyczne. Elementy składają się z 13 ksiąg. Z uwagi na zakres materiału są one zwyczajowo dzielone na osiem grup: Księgi I–IV to geometria figur na płaszczyźnie, Księga V – teoria proporcji "wielkości", Księga VI – teoria figur podobnych, Księgi VII–IX – arytmetyka, Księga X – klasyfikacja niewymierności, Księga XI – geometria brył, Księga XII – metoda wyczerpywania, Księga XIII – bryły platońskie. Od strony matematycznej, metodologicznej i filozoficznej najpełniej poznana jest geometria Euklidesa i odpowiednio ta część Elementów jest uznawana za antyczny wzór metody aksjomatycznej.
Zwieńczeniem matematycznego kunsztu Euklidesa jest Księga V. "Wielkość", "stosunek", "proporcja", "wielokrotność" to pojęcia, z których Euklides stworzył teorię spełniającą w matematyce greckiej taką funkcję, jaką we współczesnej matematyce pełnią liczby rzeczywiste. Poznając teorię "wielkości", poznajemy centralne pojęcie matematyki i filozofii greckiej. Teoria "wielkości" stanowi fundament teorii figur podobnych rozwiniętej w Księdze VI. Podobieństwo figur to kod, którym posługuje się ludzkość od ponad dwóch tysięcy lat. Tym dwóm księgom poświęcona jest niniejsza praca, zawierająca pierwszy polski przekład z języka greckiego oraz komentarz autorstwa Piotra Błaszczyka i Kazimierza Mrówki.
"Mówi się, że w tym samym stosunku są wielkości pierwsza do drugiej i trzecia do czwartej, gdy te same wielokrotności pierwszej i trzeciej jednocześnie przekraczają, są jednocześnie równe lub jednocześnie mniejsze od tych samych wielokrotności drugiej i czwartej, wziętych w odpowiedniej kolejności, zgodnie z dowolnym mnożeniem każda z dwóch każdej z dwóch"
Euklides, Elementy, definicja V.5
"Trójkąty i równoległoboki pod tą samą wysokością są jeden do drugiego jak ich podstawy".
Euklides, Elementy, twierdzenie VI.1
1. Punkt jest tym, co nie ma części.
2. Linia zaś to długość bez szerokości.
3. Krańcami zaś linii są punkty.
4. Linia prosta jest tym, co leży równo względem punktów na niej.
5. Powierzchnia zaś jest tym, co ma tylko długość i szerokość.
Euklides, Elementy, Księga I, Definicje.
Jestem dzieckiem księdza”, mawiał Lacan.
Będąc pobożnym chłopcem, wychowankiem szkoły braci marystów, miał możność dogłębnego, pełnego wrażliwości poznawania udręk i sztuczek chrześcijańskiej duchowości. Potrafił w fantastyczny sposób mówić do katolików i oswajać ich z psychoanalizą. Towarzystwo Jezusowe postawiło na jego szkołę.
Freud, stary optymista wychowany na Oświeceniu, uważał, że religia jest tylko ułudą, którą w przyszłości rozwieją postępy ducha naukowego. Lacan bynajmniej tak nie uważał: przeciwnie, sądził, że prawdziwa religia, religia rzymska, na końcu czasów omami wszystkich, wylewając morze sensu na coraz bardziej natarczywe i nieznośne realne, które zawdzięczamy nauce.
Jacques-Alain Miller
Triumf religii poprzedzony Mową do katolików to kolejny tom w serii „Paradoksy”. W ramach tej serii, poświęconej przede wszystkim tekstom niepublikowanym, ukazują się kolejno wybrane elementy dorobku Lacana.
Jak tłumaczy Jacques-Alain Miller, opiekun spuścizny Lacana:
Tego, czego uczy was każda analiza, nie nabywa się na żadnej innej drodze: ani przez nauczanie, ani przez jakiekolwiek inne ćwiczenie duchowe. W przeciwnym razie – na cóż by ona? Ale czy oznacza to, że tę wiedzę należy przemilczeć? Choćby była ona w przypadku każdej osoby nie wiem jak tylko jej właściwa, czyż nie byłoby możliwości, aby jej nauczać i ją przekazać, przynajmniej jej podstawowe zasady tudzież parę konsekwencji? Lacan stawiał sobie to pytanie i odpowiadał na nie w rozmaitym stylu. W swoim Seminarium argumentuje do woli. W swoich Pismach chce przeprowadzić dowód i dręczy literę wedle upodobania. Oprócz tego mamy jeszcze jego konferencje, rozmowy, improwizacje. Tu wszystko dzieje się szybciej. Chodzi o zaskakiwanie opinii, by tym łatwiej je uwieść. I to właśnie nazywamy jego Paradoksami.
Kto mówi? Mistrz mądrości, ale mądrości niepokornej – jakiejś szyderczej, wyzywającej antymądrości. Każdemu wolno uczynić sobie z niej busole własnego myślenia.
Jeśli wierzyć Stieglerowi, a po lekturze tej książki nie sposób postąpić inaczej, cyfryzacja prowadzi do radykalnego przewrotu w polu wytwarzania, przekazywania i odbioru wiedzy, a jej nieredukowalnie farmakologiczny charakter stanowi główną stawkę polityczną naszych czasów. Wstrząsy. Głupota i wiedza w XXI wieku to pierwsza przetłumaczona na język polski książka francuskiego filozofa, która jest doniosłą próbą filozoficznej krytyki ekonomii politycznej w warunkach świata zaawansowanych technologii i w obliczu panowania bezmyślności na skalę planetarną. To swoista „mapa drogowa”, która precyzyjnie kreśli scenariusz pokojowej walki z głupotą prowadzonej za pomocą narzędzi cyfrowych oraz przy wykorzystaniu na nowo odczytanej francuskiej i niemieckiej filozofii.
Wiodącą rolę w tej walce odgrywa uniwersytet, który musi jednakowoż na nowo się określić względem techne, a także tego, co do uniwersytetu nie przynależy. Ów uniwersytet nie jest, jak u Derridy, uniwersytetem bezwarunkowym, lecz uniwersytetem uwarunkowanym, co oznacza, że musi on nie tylko rozpoznać głupotę jako coś, co mu nieustannie zagraża z zewnątrz, lecz przede wszystkim uznać swoją własną głupotę jako warunek wszelkiej wiedzy. „Jeżeli filozofia zawsze przychodzi za późno, to mimo tego nigdy nie jest za późno” – czytamy we Wstrząsach. Doprawdy trudno wyobrazić sobie lepszy moment na uważną lekturę tej książki.
Stiegler przywraca wiarę w czasach upowszechnionej dyskredytacji wiedzy wywołanej przez nieszczęsny splot konserwatywnej rewolucji, rujnującej wszelką ekonomię finansjeryzacji i popędowego konsumpcjonizmu, które doprowadziły do utraty wszelkiego kredytu zaufania. Pokazuje alternatywę tym, którzy twierdzą, że jej nie ma, a także tym, którzy wiedzą, że jest, ale nie potrafią powiedzieć na czym miałaby ona polegać.
Seminarium Jacques’a Lacana, z lat 1953–54, zatytułowane Pisma techniczne Freuda, jest jego pierwszym oficjalnym Seminarium wygłaszanym do szerokiego audytorium, gromadzącego się w auli Szpitala św. Anny w Paryżu. Formuła, którą Lacan przyjął, to – idąc za jego słowami – detaliczne komentowanie tekstów Freuda. Towarzyszy temu surowa krytyka wszelkich impasów, wynaturzeń i chybionych konceptów innych autorów skupionych zwłaszcza wokół psychoanalizy ego. Lacan uznaje to za konieczne; pozwala mu to – w duchu jego „powrotu do Freuda” – przygotować bazę dla swojego nowatorskiego opracowania takich konceptów Freudowskiej psychoanalizy jak: przeniesienie, opór, narcyzm pierwotny, narcyzm wtórny, ja idealne, Ideał-ja, nad-ja, interpretacja, miejsce i funkcja analityka itp. W samym centrum tego opracowania stoi topika Wyobrażeniowego oraz funkcja trzech zasadniczych rejestrów struktury podmiotu: Realnego, Symbolicznego i Wyobrażeniowego. Cel, który sobie Lacan przy tym stawia, to wyrwać samą psychoanalizę z sideł relacji dualnej, uczynić Freudowskie koncepty operatywnymi w codziennej praktyce klinicznej oraz sprawić, by przekazywanie psychoanalizy – jako teorii tej praxis, którą zawdzięczmy Freudowi – miało rangę prawdziwego nauczania.
Seminaria Lacana stanowią do dziś jedne z najważniejszych prac w historii psychoanalizy. Kontrowersyjne i fascynujące, są zapisem zarówno oryginalnego przemyślenia samych podstaw nauki Freuda, jak i bezkompromisowego zmagania się z fundamentalnymi pytaniami stawianymi przez filozofię – o granice poznania i myślenia, istotę etyki i ludzką kondycję.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?