Spójrzmy na esencjalną sytuację medycyny, która odsłania istotę tego zawodu. Jest nią spotkanie dwu ludzi. Chorego z lekarzem. Na wołanie chorego o pomoc lekarz odpowiada, zwykle nie głosem, lecz uśmiechem, gestem, mówiąc: Stanę obok ciebie. Nie opuszczę cię. Razem spojrzymy w twarz śmiertelnemu niebezpieczeństwu. Wołanie chorego staje się lekarza powołaniem. Wówczas w to spotkanie dwu ludzi wchodzi mit. Lekarz i chory zaczynają śnić ten sam pradawny sen. Razem ruszają na poszukiwanie eliksiru życia.(fragment książki)Człowiek od zawsze usiłował przeniknąć tajemnicę życia i śmierci, odkryć sekret harmonii z wszechświatem, pogodzić duszę z ciałem, zachować wieczną młodość. Andrzej Szczeklik lekarz, który podniósł medycynę do rangi sztuki jak nikt inny potrafił opisać źródła i dzieje tych pragnień. Z równą lekkością prowadzi czytelnika przez starożytną mitologię co przez anegdoty z eksperymentów medycznych, jakich dokonywał sam na sobie.To piękna, głęboko humanistyczna książka o sprawach, które prędzej czy później dotkną każdego z nas.
Tadeusz Nyczek, znany krytyk teatralny i literacki, pisarz, kierownik literacki teatrów (m.in. Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie 1992–1997 i 1998–1999; Narodowego Starego Teatru w Krakowie, 2002–2004; Teatru Ateneum im. Stefana Jaracza w Warszawie – od 2011), jest dla wielu prawdziwą legendą i niekłamanym autorytetem, choć jego autoironiczna i unikająca nadmiernie wielkich słów postawa wymyka się ciężarowi tych słów. Kiedyś bojowy sojusznik teatru studenckiego, autor kultowej książki „Pełnym głosem” (1980), twórca własnego stylu krytyczno-teatralnego i autorskiej odmiany recenzji teatralnej, reprezentuje to, co najlepsze w inteligenckim myśleniu i praktykowaniu teatru.
Trudne do jednoznacznego uchwycenia, a przecież tak ważne dla polskiej kultury, owo inteligenckie myślenie prezentuje od lat jako stały współpracownik miesięcznika „Dialog”. Na jego łamach, pod nagłówkiem „Nawozy sztuczne” publikuje – jak sam pisze – „felietony niefelietony, pseudoopowiadania, nibyeseiki, malowane literami portrety i ułamki wspomnień podbarwionych fabularną fantazją”. Ich pierwszy zbiór – „Nawozy sztuczne dla artystów i sprzątaczek” – ukazał się w roku 2015. Sześć lat później ukazuje się owych ożywczych nawozów zbiór kolejny, tym razem przeznaczony dla „młodzieży i starców”. Dlaczego dla nich? Tadeusz Nyczek wyjaśnia już na wstępie: „Otóż jak wskazują badania, czegoś takiego jak wiek średni, czyli pośredni, zwyczajnie nie ma. Starców jest mnóstwo, podobno coraz więcej. Młodzież zaś tak długo czuje się młodo, dopóki całkowicie nie stetryczeje. Oznacza to, że książeczka ta jest właściwie dla wszystkich, niezależnie od wieku”.
„Nawozy sztuczne…” to książka tylko w niewielkiej części poświęcona teatrowi. A jednak jest sceną, na której w wielości tematów, przypomnień, obrazów, refleksji, smutnych żartów i gniewnych pomrukiwań, ożywa świat, który tak wielu chciałoby dziś unieważnić, ośmieszyć i unieobecnić. Teatr kulturalnego miasta w jego najlepszym wydaniu, znowu rozgrywający swoją arcyludzką tragikomedię wbrew wszelkiej maści Edkom.
A deeply moving and insightful collection of personal essays from #1 bestselling author John Green, adapted from his critically acclaimed podcast.
The Anthropocene is the current geological age, in which human activity has profoundly shaped the planet and its biodiversity. In this remarkable symphony of essays adapted and expanded from his groundbreaking podcast, John Green reviews different facets of the human-centered planet - from the QWERTY keyboard and Staphylococcus aureus to the Taco Bell breakfast menu - on a five-star scale.
Complex and rich with detail, the Anthropocene's reviews have been praised as 'observations that double as exercises in memoiristic empathy.' John Green's gift for storytelling shines throughout this artfully curated collection that includes both beloved essays and all-new pieces exclusive to the book.
The years between the First and Second World Wars in Germany are famed for their cultural boom. With Berlin as its epicenter, the Weimar Republic was replete with ground-breaking literature, philosophy, and art. At the heart of this intellectual and creative hub were some of the most outstanding and forward-thinking book designs in history.Book Covers in the Weimar Republic assembles 1,000 of the most striking examples from this golden age of publishing activity and innovation.
Based on the remarkable collection of Jurgen Holstein and his rare collectible Blickfang, it combines an unparalleled catalog of dust jackets and bindings with Holstein's introduction to the leading figures and particular energy of the Weimar publishing age. Expert essays discuss the aesthetic and cultural context of these precious fourteen years, in which a freewheeling spirit would flourish, only to be trampled, burned, or driven out of the country with the rise of National Socialism. From children's books to novels in translation, bold designs for political literature to minimalist artist monographs, this is a dazzling line-up of typography, illustration, and graphic design at its most energetic and daring.
Part reference compendium, part vintage visual feast for the eyes, this very particular cultural history is at once a testament to an irretrievable period of promise and a celebration of the ambition, inventiveness, and beauty of the book.
Niniejsza książka jest opowieścią o pracach kanadyjskiej fotografki wojennej Rity Leistner. Nie jest to jednak prezentacja kilkunastu lat jej życia, w ciągu których niemalże na całym świecie relacjonowała konflikty zbrojne i losy uwikłanych w nie ludzi, a historia o trzech tygodniach, które na początku 2011 roku spędziła w jednej z baz sił koalicyjnych w Afganistanie w ramach projektu „Basetrack”.
Nawiązując bezpośrednio do twórczości fotografki, teoretyczną pod[1]stawą podjętych tu przeze mnie rozważań, uczyniłam koncepcję mediów Marshalla McLuhana (wciąż kontrowersyjnego, choć niezwykle barwnego badacza mediów). Teoria ta, mimo swego historycznego już charakteru (po[1]wstała wszak niemalże sześćdziesiąt lat temu) pozwala bowiem na przyjęcie interesującej perspektywy odbioru współczesnych przekazów medialnych. W tym kontekście, na co zwróciła uwagę sama artystka, wykorzystanie współczesnych narzędzi komunikacji (takich jak smartfony czy media społecznościowe), sprawia bowiem, że jej fotografie, ukazujące codzienne życie bazy Marines w Musa Qala, stają się pasjonującą próbą wyrażenia tego, co Wolfgang Welsch ujął w jednym ze swoich esejów, jako „prawdziwie realny” obraz wojny.
Z wprowadzenia
Dzieło sztuki jest wybrykiem natury. Ekscesem. Nie powinno go być – a jest. W książce stawiam mocną tezę, że w świecie triumfów wąsko i instrumentalnie pojmowanego rozumu, wobec słabnącej siły religii, która do niedawna była głównym depozytariuszem tajemnicy, sztuka jest tą dziedziną, która pozostaje enklawą
nieobliczalnego.
Wystarczy dostrzec, że wielkie dzieła sztuki wciąż rzucają na nas potężny c z a r.
Pojmiemy to lepiej, gdy tylko słowo to uwolnimy od trywialnej semantyki narzuconej mu przez język potoczny, a zechcemy zobaczyć w nim odwieczną sa- kralną siłę, z jej nieodłącznymi biegunami: tremendum et fascinans. Dopiero wtedy odsłoni się przed nami rozległy kontynent rzeczywistych obecności, a zaczarowanie stanie się czymś więcej niż tylko hasłem z sentymentalnego słownika.
Dariusz Czaja
Przekład – Adam Grzeliński, Dariusz Kucharski, Monika Kwiecińska-Zdrenka, Marta Łagosz, Marta Szymańska-Lewoszewska, Marta Śliwa
Wprowadzenie i redakcja naukowa – Adam Grzeliński, Dariusz Kucharski, Marta Szymańska-Lewoszewska
Choć najważniejsze i najbardziej znane dzieła Berkeleya niemal w całości zostały poświęcone problematyce ściśle filozoficznej, ich zawartość nie pozostawiała wątpliwości co do ich apologetycznego celu. W przypadku publikowanych w niniejszym tomie esejów i kazań sytuacja jest jednak odwrotna. Bezpośrednio bowiem dotyczą one problemów religijnych i teologicznych, a ich celem jest ugruntowanie wiary słuchaczy. Przy okazji jednak zawierają cenne wskazówki interpretacyjne dotyczące Berkeleyowskiego systemu filozoficznego. (…) Jednakże ostry podział na dzieła filozoficzne i niefilozoficzne (religijne czy publicystyczne) byłby błędny. Wystarczy chociażby przypomnieć, że Bierne posłuszeństwo (1712), wczesna praca Berkeleya zawierająca istotne treści z zakresu jego filozofii moralnej, to poprawiona wersja trzech kazań, które Berkeley wygłosił w kaplicy Trinity College w Dublinie, z kolei przedstawiony przezeń w Jubileuszowym kazaniu wygłoszonym w Towarzystwie dla Krzewienia Ewangelii projekt założenia kolegium na Bermudach nie tylko należy do grupy pism o charakterze społecznym (jak Propozycja lepszego obsadzenia kościołów w naszych zagranicznych koloniach), ale ów plan owych praktycznych działań odsyła do moralistyki przedstawionej w Alkifronie, a pośrednio zapowiada nową wizję natury ukazaną w Siris.
Zawarte w tomie eseje na temat astrologii są rezultatem 40 lat studiów na tą wiedzą. Często zapomina się, że astrologia jest systemem — z którym można się zgadzać lub nie - wyjaśniającym czynniki oraz zasady rządzące światem w sposób niewykluczający odmiennych systemów. W opisie świata zaś astrologia jest swego rodzaju teorią deterministyczną, którą można - przy pomocy niniejszej publikacji — stosować do obrazowania zasad nim rządzących. Astrologia wreszcie jest królową nauk — po matematyce. Bóg zaś jest najwyższym numerologiem - rządzi poprzez cyfry i dlatego numerologia objaśnia nam rzeczywistość.
To jest książka o Kościele – takim, o jakim wielu z nas marzy: uczciwym, rozumnym, prawdomównym, wrażliwym na drugiego człowieka, po prostu ewangelicznym. Autor w niezwykle prosty i jednocześnie trafny sposób diagnozuje to, co nas w Kościele boli, obnaża to, co w nim słabe, co nas zawstydza, często oburza, z czym nie potrafimy sobie poradzić. I wytrąca nas z błogiego spokoju. Bo Kościół, o którym pisze ks. Grzegorz Strzelczyk, to wspólnota ludzi wierzących, odpowiedzialna za siebie, za innych i za wiarę, która nie jest tylko pamiątką po rodzicach, ale sposobem życia.
Ronald Blumer jest absolwentem Uniwersytetu McGill w Kanadzie, gdzie pracował z Johnem Griersonem, szkockim reżyserem i producentem filmów dokumentalnych, uznawanym za współtwórcę brytyjskiej szkoły dokumentalnej. Jest autorem sześciu książek i producentem ponad osiemdziesięciu filmów dokumentalnych zrealizowanych dla amerykańskich sieci telewizyjnych. Jego produkcje filmowe przyniosły mu ponad trzydzieści prestiżowych nagród filmowych, w tym czterokrotnie Nagrodę Emmy. Jest również laureatem Peboady Award (Nagrody Peabodyego) - amerykańskiej nagrody za wybitne dokonania w przemyśle radiowym, telewizyjnym i internetowym.
Książka „Niezwykła historia oddawania moczu” ujawnia tematy, o których często wstydzimy się mówić publicznie. Ileż ciekawych rzeczy jest związanych z moczem. Stanowi on nie tylko integralną część naszego organizmu, ale też przedostał się do naszej tradycji i kultury. Autor dowodzi, jak wielką rolę odgrywał mocz w medycynie, historii wojen, w religii, przemyśle, sztuce, w osobliwych praktykach seksualnych, w opowieściach o wampirach i... w decyzjach amerykańskiego Sądu Najwyższego, które naruszały nasze prawo do prywatności. I zatem, parafrazując słowa Izaaka Newtona, przygotuj się, Czytelniku, na ten wielki i może odrażający ocean prawdy, który należy przemierzyć.
In this beautiful monograph, a collection of revelatory essays focuses on five common images in Rene Magritte's work-fire, shadows, curtains, words, and the fragmented body. Featuring vibrant reproductions of more than 100 works, this book helps readers understand how the artist employed these images in ways both deceptive and realistic. The book explores how he distorted accepted interpretations of classic symbols; why he so often used words as elements of his paintings; and how he applied aspects of the theater in his works. As Magritte's paintings have become subsumed by the very commercialism they sought to ridicule, this volume takes a fresh look at an artist whose familiarity masks an incredible gift for deception and rapier-like intellect.
Przekład – Adam Grzeliński, Dominika Kosiewicz-Wawrzonkowska, Anna Markwart, Marta Szymańska-Lewoszewska, Justyna Van den Abbeel, Marcin T. Zdrenka, Daniel Żuromski
Wstęp i opracowanie – Adam Grzeliński, Krzysztof Wawrzonkowski, Marcin T. Zdrenka
Prezentowane w tym tomie eseje można podzielić na kilka grup. Do pierwszej z nich należą trzy teksty o tematyce historycznej i moralizatorskiej: O ludności starożytnych narodów, O uprzedzeniach moralnych, O kilku godnych uwagi zwyczajach, w których Hume wyraża przekonanie o stałości zasad ludzkiej natury; ta jednak, poddana różnym okolicznościom, prowadzi do odmiennych zjawisk historycznych czy politycznych. Przeświadczenie o istnieniu owej stałości, a także o stopniowym rozwoju ludzkości każe autorowi esejów przeciwstawić się panującej w jego czasach opinii, wedle której w starożytności ludność była bardziej liczna niż w jego czasach. Druga grupa tekstów jest poświęcona filozofii politycznej oraz współczesnej filozofowi sytuacji w Wielkiej Brytanii; składają się na nią eseje: Idea doskonałego państwa, O partiach w Wielkiej Brytanii, O koalicji partii oraz O sukcesji protestanckiej. Wreszcie pięć ostatnich esejów prezentuje poglądy ekonomiczne Hume’a. Szkocki filozof przedstawia w nich zarówno ogólne zasady rządzące gospodarką, jak i praktyczne wnioski, mające zapewnić rozwój gospodarczy kraju (są to eseje: O pieniądzu, O procencie, O bilansie handlowym, O kredycie publicznym, O zawiści w handlu). Taka różnorodność tematyki wynika zarówno z rozległości zainteresowań samego Hume’a, jak i z tego, że przygotowując tłumaczenia, chcieliśmy zwiększyć dostępność dzieł szkockiego filozofa w Polsce – większość z nich pojawia się w polskim przekładzie po raz pierwszy.
Prezentowany tom dopełnia publikacje wcześniejsze, gdyż czytelnik ma obecnie możliwość zapoznania się z polskimi przekładami wszystkich esejów, które wyszły spod pióra autora Traktatu o naturze ludzkiej. Z tego powodu zdecydowaliśmy się zatytułować niniejszy tom Eseje pozostałe.
Pojawienie się eseisty, czującego głęboko wymiar teologiczny literatury i sztuki jest wielkim dla naszego piśmiennictwa darem, choćbyśmy nie zawsze zgadzali się z jego orientacją. Po Pawle Lisickim mamy prawo spodziewać się, że będzie następcą młodo zmarłego Bolesława Micińskiego. Czesław Miłosz Lisicki konfrontuje mądrość zawartą w tradycji, przede wszystkim chrześcijańskiej, z czasami nowożytnymi, które, zbuntowane przeciw wieczności i absolutowi, ściągnęły klęskę na filozofię, religię, literaturę, na rozum i wiarę Zachodu. Tropi i ujawnia katastrofalne następstwa, które spowodowały wyniesienie doczesności ponad wieczność i zatarcie różnicy między prawdą a urojeniem. Ujawnia skutki pokusy podstawienia człowieka na miejsce Boga i dostrajanie prawdy o Nim do naszych chimerycznych życzeń. Tomasz Burek Podstawowe pytanie, z jakim usiłuje się uporać Lisicki, sformułowałbym następująco; na czym polega i skąd się wziął kryzys zmysłu prawdy do tego stopnia charakterystyczny dla naszej mentalności, że wystawiony jest przez niektórych filozofów jako szczytowe osiągnięcie ludzkiego ducha? o. Jacek Salij
Jacques Amunont w swoich najważniejszych książkach, nie ograniczał się do metod i narzędzi teorii filmu. Wybierał podejście pluralistyczne, biorąc pod uwagę fakt, iż wybrany przez niego problem badawczy nie jest wyłącznie obiektem wiedzy o filmie, lecz przejawia się na gruncie innych dyscyplin, takich jak filozofia, socjologia, antropologia, literaturoznawstwo, historia sztuki i in., bądź wręcz zostaje przez nie wyłoniony. Wszystkie te cechy odnajdziemy także w Interpretacji filmów. Interpretacja, zdaniem autora - ujmując rzecz najkrócej - polega na przypisywaniu sensu temu co widzimy, jest arbitralna i subiektywna. Jest to gest bardzo osobisty, wyraz bezpośredniej reakcji na dzieło; interpretować to znaczy nadać sens, przekładać (z jednego języka na inny), eksplikować( zgłębiać logikę dzieła)"".Prof. Alicja Helman""
Louis Isadore Kahn and a luminous modernist language
Louis Isadore Kahn (1901–1974) treated each building like a temple. Across the United States, in India, Bangladesh, Pakistan, and Israel, his designs combined the sleek, utilitarian surfaces of modernism with a devotion to geometric forms and a reverence for natural light that suffused his stuctures with a monumental and breathtaking spirituality.
This essential introduction brings together 17 of Kahn’s most important buildings across his cultural, governmental, religious, and residential repertoire. Plans, views, descriptions, and quality photographs trace the context and development of each project, while an introductory essay explores Kahn’s unique architectural ideology and his legacy as one of the most important 20th-century American architects since Frank Lloyd Wright.
Through Kahn masterworks, such as the National Assembly Building in Dhaka, Bangladesh, or Kimbell Art Museum in Fort Worth, Texas, we’ll explore Kahn’s his “back to basics” grammar inspired by ancient sites in Italy, Greece, and Egypt; and his unique vocabulary of mass, void, and light that suffused the International Style with a near-celestial luminescence.
The genius and the angst of a tortured talent
Today, the works of Vincent van Gogh (1853–1890) are among the most well known and celebrated in the world. In paintings such as Sunflowers, The Starry Night, and Self-Portrait with Bandaged Ear, we recognize an artist uniquely dexterous in the representation of texture and mood, light and place.
Yet in his lifetime, van Gogh battled not only the disinterest of his contemporary audience but also devastating bouts of mental illness. His episodes of depression and anxiety would eventually claim his life, when, in 1890, he committed suicide shortly after his 37th birthday.
This comprehensive study of Vincent van Gogh offers a complete catalogue of his 871 paintings, alongside writings and essays, charting the life and work of a master who continues to tower over art to this day.
"To nie jest książka o nieuniknionej zagładzie. To książka o nadziei. Łącząc wiedzę z różnych dziedzin – historii, ekonomii, antropologii, filozofii i nauk ścisłych – Jason Hickel kreśli błyskotliwą analizę kapitalizmu (z odświeżającym spojrzeniem na jego historię) i proponuje wizję alternatywnego rozwoju, zrywającego z obłędem ciągłego wzrostu. Pisze o tym, jak przejść od gospodarki zorganizowanej na zasadzie dominacji i eksploatacji do takiej, która opiera się na globalnej sprawiedliwości i wzajemnej wymianie korzyści ze światem przyrody. Pokazuje słabość modnych i uznawanych za progresywne idei, jak choćby Nowego Zielonego Ładu. Co najważniejsze jednak, proponuje wiele konkretnych rozwiązań, które pomogłyby zbudować postkapitalistyczną gospodarkę. Wiele z nich jest już – w mikroskali – testowanych na różnych polach, nawet w naszym otoczeniu. Książka Hickla jest jak haust świeżego powietrza – pozwala zacząć myśleć w nowy sposób o problemach, z których dotąd nie widzieliśmy wyjścia.
„Przełomowa książka na czasy przełomu. Jeśli szukacie idei, które mają moc zmieniania świata, to lektura dla was”. – Kate Raworth, autorka Doughnut Economics
„Mniej znaczy lepiej obejmuje kilka stuleci i kontynentów, przekracza różne dyscypliny naukowe i łączy współczesność z wydarzeniami z historii. To książka, od której nie można się oderwać”. – Danny Dorling, Uniwersytet Oksfordzki"
Tematem nadrzędnym monografii zbiorowej jest, zapowiedziana tytułem, przemoc w mediach. [...] Na [...] współczesnej arenie przemoc jest pokazywana z różnymi intencjami, ale i stosowana.Tym ważniejszy jest głos nauki, która zdefiniuje, zdiagnozuje, opisze, zinterpretuje, poszuka źródeł i przyczyn, zaproponuje remedium... Podda oglądowi dwie strony układu przemocowego: sprawcę i ofiarę, ale i obserwatora. W przypadku tomu uwzględnia się także odbiorcę komunikatu medialnego.Publikacja Przemoc w mediach gromadzi medioznawców, mediolingwistów i przedstawicieli innych dyscyplin naukowych, którzy poddają przemoc w mediach oraz przemoc mediów oglądowi i refleksji z wielu perspektyw. To gwarantuje wszechstronność ujęcia, a jednocześnie poddaje dyskusji i weryfikuje poczynione ustalenia.Autorzy z wnikliwością, wykorzystując zgromadzoną już wiedzę o zjawisku, proponując nowe postawy teoretyczno-metodologiczne i procedury analityczne, tworzą szeroką panoramę przemocy o wielu formach, obliczach, funkcjach. Ich teksty przybliżają do głębszego poznania fenomenu indywidualnego i społecznego, mrocznego, groźnego, a jednocześnie fascynującego. Lektura tomu nie jest łatwa, bo taką być nie może z racji eksplorowanej przestrzeni, ale przejście przez nią daje korzyści poznawcze nie do przecenienia i uwrażliwia na obecność przemocy w mediach: tych tradycyjnych, tych nowych i tych nowych nowych"".Z recenzji prof. dr hab. Małgorzaty Kity
Thomas S. Eliot (1888-1965) - angielski pisarz, poeta, eseista, laureat Nagrody Nobla 1948, uznawany za jednego z najwybitniejszych pisarzy, myślicieli angielskich XX wieku. Do jego najważniejszych dzieł należą m.in. ""Ziemia jałowa"" czy ""Mord w katedrze"". Uwagi ku definicji kultury to do tej pory nigdy nie wydana w Polsce książka eseistyczna. Eliot próbuje w niej zdefiniować pojęcie kultury; jak sam pisze Termin kultura ma różne asocjacje w zależności od tego czy mamy rozwój indywidualny, rozwój grupy czy klasy czy też całego społeczeństwa. Częścią mojej tezy jest to, że kultura jednostki jest zależna od kultury grupy czy klasy oraz, że kultura grupy czy klasy jest zależna od kultury całego społeczeństwa do którego ta grupa czy klasa należy. Bardzo ciekawe wydają się szczególnie te fragmenty eseju Eliota, w którym zajmuje się on relacjami między kulturą, a polityką, także kulturą, a sektą. Całość rozważań uzupełnia dodatek ""Jedność kultury europejskiej"" odzwierciedlającej się zwłaszcza w sztuce, szczególnie w literaturze. W tej jedności widzi Eliot główne źródło nadziei na przekleństwa polityki i podstawę europejskiej przyszłości.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
