Czego śmierć może nas nauczyć o życiu
Codziennie masz mnóstwo spraw na głowie. Bardzo często dotyczą one załagodzenia konfliktów z kimś bliskim lub pozbycia się brzemienia winy. Niejednokrotnie pozostawiasz ich załatwienie na późniejszy dzień. Uważasz, że nie stanie się nic złego, jeśli dany temat odczeka jeszcze 24 godziny. A co, jeśli jutro nigdy nie nadejdzie?
James Van Praagh - medium o międzynarodowej sławie, producent i gość licznych programów telewizyjnych - zaprasza Cię na spotkanie z osobami, które nie zdołały zamknąć wszystkich spraw przed swoim odejściem z tego świata. Ukazuje on, jak wielkie piętno takie sytuacje wywierają na osoby żyjące oraz na życie pozagrobowe tych, którzy nas już opuścili.
Wina, żal uprzedzenia czy uraza - te wszystkie uczucia są nam aż za dobrze znane. Obciążają one nasze dusze i wiążą zarówno nas jak i naszych bliskich w kręgu wzajemnych uprzedzeń, który nie znika w momencie śmierci. Kręgu, który zatruwa życie osób będących na tym, jak i na tamtym świecie.
Poznaj konsekwencje tkwienia w toksycznych relacjach międzyludzkich i kurczowego trzymania się negatywnych emocji. Dowiedz się, jak wpłyną one na Twoje życie doczesne. Poznaj ich oddziaływanie na czekającą Cię wieczność.
A przede wszystkim - unikaj błędów, które już ktoś przed Tobą popełnił. Błędów, za które musiał płacić także po śmierci.
Razem czy osobno? Jest zapisem polemiki, którą sprowokował krytyczny artykuł teolożki Małgorzaty Wałejko odnoszący się do książki Parami do nieba autorstwa Zbigniewa Nosowskiego. W dyskusję, która pierwotnie toczyła się na łamach miesięcznika ?W drodze?, włączają się teologowie ? Monika Waluś, Janusz Pyda OP; małżonkowie ? Agata i Krzysztof Jankowiakowie oraz filozof ? Piotr Sikora.
Warto posmakować normalnej, katolickiej debaty. W polskim Kościele mamy jej bardzo mało. Nie uczymy się twórczej i inspirującej wymiany poglądów, nawet w tak ważnych dla Kościoła kwestiach, jak małżeństwo, miłość, seksualność, celibat. Mamy więc rzadką okazję posłuchać członków Kościoła uczciwie i otwarcie debatujących, próbujących zrozumieć specyfi kę duchowości małżeńskiej, ujawniających przy tym otwarcie swoje rozbieżne poglądy i odmienne emocje. Co ciekawe, wymiana opinii wcale nie prowadzi do ich
unifikacji i porozumienia.
ze wstępu o. Ksawerego Knotza OFM Cap
Ja czyli Ty to powiastka filozoficzno-psychologiczna osadzona w klimacie fantasy. Wielowymiarowa, magiczna podróż do własnego wnętrza przenosi czytelnika w świat najskrytszych zakamarków podświadomości. Pełna symboli, metafor i wieloznaczności, które w subtelny sposób sprawiają, że czytając ją zaczynamy zwracać uwagę na rzeczy dotychczas nieujawnione. Książka ta wstrząsa, wzrusza, śmieszy, ale przede wszystkim wywołuje refleksje, stawiając pytania o sens egzystencji i znaczenie jego odnalezienia.
Każdy z nas w naturalny sposób potrzebuje szanować i doznawać szanowania, potrzebuje czynić dobro i doświadczać dobra, potrzebuje dawać wolność i jej doświadczać. Jeżeli młodemu człowiekowi nauczyciel pokaże, że razem tworzą ?MY?, że mają sporo wspólnego, że na tym samym im zależy, że zmierzają w podobnym kierunku ? to wielka szansa na przekonanie ucznia do działania. Jeżeli jednak zamiast zdrowej relacji, uczestnik procesu edukacyjnego traktowany jest jak tryb w maszynie, musi żyć w cieniu, a wmawia mu się, że żyje w świetle i jest w centrum zainteresowania, to wcześniej czy później w takiej osobie coś ?pęka?. Na ile szkoła zaprasza do uczenia, a na ile spycha ucznia na drugi plan ? o tym w niniejszej publikacji.
Kontynuacja Rozmów o śmierci i umieraniu
Rozmowy o śmierci i umieraniu to jedna z najważniejszych książek, jakie kiedykolwiek zostały napisane na ten temat, która wciąż uważana jest za punkt odniesienia w opiece nad umierającymi. Błyskawicznie stała się bestsellerem, a magazyn „Life” nazwał ją „głęboką lekcją życia”. Tej druga część - Pytania i odpowiedzi na temat śmierci i umierania - zawiera pytania, które były najczęściej zadawane dr Kübler-Ross podczas wykładów, oraz jej empatyczne odpowiedzi.
Praca omawia proces dochodzenia do akceptacji końca życia, kwestie samobójstwa, terminalnej choroby, eutanazji, sposobu, w jaki należy powiedzieć pacjentowi o krytycznej chorobie, i radzenia sobie ze wszystkimi specyficznymi trudnościami związanymi ze śmiercią.
Pytania i odpowiedzi na temat śmierci i umierania stanowią niezbędne źródło dla lekarzy, pielęgniarek, członków duchowieństwa, pracowników socjalnych i laików mierzących się ze śmiercią i umieraniem.
Osoby, które muszą poradzić sobie ze śmiercią – czy jako przedstawiciele służb społecznych, przyjaciele, czy krewni – nie mogłyby znaleźć lepszej książki.
– Library Journal
Elisabeth Kübler-Ross – sławna na całym świecie lekarka, psychiatra, tanatolog, znana ze swojej pracy z dziećmi i chorymi na AIDS. To jej właśnie przypisuje się zainicjowanie ruchu hospicyjnego w Stanach Zjednoczonych.
Książka ukazała się we Francji 19 maja br. , do tej pory sprzedano już 200 tys. egzemplarzy. Głównym walorem książki jest jej absolutna aktualność. Istotę książki stanowi teza, iż świat stoi wobec zasadniczych wyborów. Zachód, czyli Europa i USA nie chcą zrezygnować z wysokiego standardu życia, ale żyją ponad stan, coraz bardziej się zadłużając. Autor kreśli bardzo obszerną i wnikliwą! historię długu publicznego od starożytności, przez wszystkie epoki aż po chwile obecną dowodząc, że zbyt wielkie długi publiczne prowadziły każdorazowo do wielkich konfliktów a nawet światowych wojen. Dziś najgorszego scenariusza tez wykluczyć się nie da - autor opisuje stopniowo jego fazy. Ale z historii należy wyciągnąć wnioski, nazwane przez Attalego lekcjami. Dramatu można uniknąć jeśli podejmie się w porę odpowiednie kroki. Ta pasjonująca i pobudzająca intelektualnie lektura napisana jest stosunkowo dostępnym językiem, nie wymagającym głębokiego ekonomicznego przygotowania. Dla Polaków pozycja ważna, bo tłumaczy dlaczego i u nas konieczne jest inne spojrzenie na finanse publiczne i niezbędność głębokich reform.
Zbiór esejów jednego z najlepszych polskich teatrologów. Książka opowiada o różnych sposobach uprawiania historii teatru – zarówno z kręgu teorii, jak i historii tej dziedziny sztuki, z obszaru czytania dramatu, zwłaszcza polskiego, ale także Szekspira i szeroko rozumianej antropologii widowisk. Okolica bowiem to nie tylko obszar rozciągający się dookoła jakiegoś miejsca, stanowiący jego fizyczne otoczenie – ale również krajobraz oglądany z określonego punktu widzenia.
Kluczem do opublikowanych w książce tekstów jest historia mojego życia. Pisałam je w Polsce w latach sześćdziesiątych i w Paryżu od mojego wyjazdu w 1970 roku. Pisałam je jako krytyk sztuki i odnoszą się one do sztuki, jednak nie tylko. Czytelnicy nie będą zanudzani analizami formalnymi stanowiącymi zazwyczaj główną zawartość prac krytycznych. Do moich wczesnych artykułów powróciłam po latach doświadczeń i mogłam stwierdzić, że oderwane od nich analizy formalne są, w moim przypadku, mało istotne.
W warunkach intensyfikacji wzajemnych powiązań między krajami budowanie wizerunku i reputacji (marki) narodowej wiąże się z poszukiwaniem przez nie sposobów prezentacji własnych atutów oraz skutecznych metod podnoszenia konkurencyjności gospodarczej. Państwa narodowe coraz częściej odwołują się do metod i narzędzi stosowanych przez przedsiębiorstwa w celu zbudowania swojej pozycji rynkowej. Budowanie marki i zarządzanie nią to jeden z najistotniejszych obszarów, w których kraje przejmują wzorce od przedsiębiorstw.
Branding narodowy (budowanie marki narodowej) jest zjawiskiem, które odnosi się do aktywności instytucji państwa na poziomie centralnym i lokalnym oraz podmiotów prywatnych i publicznych (stowarzyszeń, grup społecznych, zawodowych itp.), podejmowanej w celu wypracowania i komunikowania przewag konkurencyjnych kraju.
Książka jest wynikiem kilkuletniego doświadczenia autorki w pracy nad programem Marka dla Polski, a także szczegółowych badań i analiz dotyczących najlepszych praktyk, metod i strategii budowania marek narodowych państw z całego świata. Powstała ona z myślą o różnych środowiskach zainteresowanych budowaniem marek narodowych lub zaangażowanych w ten proces.
Z uwagi na swoją strukturę, obecność studiów przypadków oraz kompleksowe ujęcie tematyki, może stanowić aktualny podręcznik akademicki dla studentów różnych kierunków nauk społecznych. Ponadto, może być traktowana jako kompendium wiedzy i dobrych praktyk dla polskich instytucji publicznych.
Zawarto w niej gotowe wskazówki dla instytucji publicznych, które uczestniczą w procesie budowania marki narodowej Polski. Może także stanowić źródło inspiracji dla menedżerów firm zainteresowanych udziałem w tym procesie, ważnym zagadnieniem w niej poruszanym jest bowiem znaczenie marek firm i produktów w brandingu narodowym. Zawiera przykłady form i metod włączania firm w proces budowania marki narodowej oraz wskazówki dotyczące wykorzystania kraju pochodzenia jako elementu wyróżniającego markę na rynku.
Pomysł serii wydawniczej, zawierającej książki wydane w latach Polski Ludowej w obiegu pozacenzuralnym oceniam jako znakomity. Podziemny ruch wydawniczy był wielkim dziełem polskiej inteligencji: autorów, wydawców, redaktorów, drukarzy - i stanowi trwały wkład w polską kulturę. Nie tylko tamtych lat, ale także dzisiejszą - i zasługuje na trwałą pamięć. Tak pomyślana seria ma właśnie ją podtrzymać, a wiedzę o tym niezwykle ważnym dokonaniu rozpowszechnić.
Michał Głowiński
Książka zawiera wybór wypowiedzi Jerzego Giedoroycia (1906-2000) i po raz pierwszy zebrane w całości "Notatki Redaktora", czyli systematycznie ukazujące się od 1994 roku na łamach "Kultury" Jego autorskie komentarze. Wypowiedzi, najczęściej wywiady lub analizy, były publikowane w prasie w Polsce głównie po 1989 roku. Jerzy Giedroyc przechowywał je w formie wycinków lub maszynopisów w swoim podręcznym archiwum w Maisons-Laffitte. Myślał o ich uporządkowaniu, a wykonanie tego zadania powierzył - w zapisie testamentowym - Leopoldowi Ungerowi. Tematyczny podział wycinków odzwierciedla stałe zainteresowania Redaktora. Wypowiedzi i "Notatki", czytane po 10 latach od śmierci Giedroycia i zamknięciu "Kultury", zaskakują przenikliwością obserwacji i aktualnością diagnoz. Stanowią rodzaj alfabetu politycznego, nie tylko dla polityków.
Kołakowski: filozof herezji.
Czy istnieją współcześni heretycy? Jak tworzą się nowe ideologie i gdzie leżą granice tolerancji? Czy między herezją a dogmatem rzeczywiście jest tak wielka różnica? Co decydowało o uznaniu jakiegoś poglądu za herezję: demokratyczne głosowanie a może... przypadek?
Książka Herezja to niespodziewanie odnalezione po latach w ?sejfie? teksty szesnastu wykładów Leszka Kołakowskiego wygłoszonych między listopadem 1982 a lutym 1983 dla polskiej rozgłośni radia Wolna Europa. Kołakowski omawia w nich herezje zarówno od strony historycznej jak i wpływu poszczególnych prądów na kształtowanie się doktryny Kościoła katolickiego a później także innych gałęzi chrześcijaństwa. W przystępny sposób opisuje najważniejsze ?bluźniercze nurty?, śledząc równocześnie ich wpływ na politykę, obyczajowość i religijność społeczeństw. Kołakowski pokazuje, że poszczególne herezje odżywają współcześnie w postaci różnych newage'owych czy scjentystycznych duchowości, w walkach ideologicznych, walkach o tolerancję. Choć często są traktowane jako relikty przeszłości, co jakiś czas odświeżone i odnowione wracają jako odkrywcze i rewolucyjne idee współczesności. To tekst niezwykle współczesny. Mini-przewodnik po świecie błądzących!
O Leszku Kołakowskim, jako autorze niniejszej książki można powiedzieć słowami Miłosza z Traktatu teologicznego:
?Nie jestem i nie chcę być posiadaczem prawdy.
W sam raz dla mnie wędrowanie po obrzeżach herezji.
Żeby uniknąć tego, co nazywają spokojem wiary,
A co jest po prostu samozadowoleniem?.
Zbigiew Mentzel
To znakomita, napisana błyskotliwie i z humorem książka opowiadająca o szkole, nauczycielach, uczniach i ich rodzicach jako najważniejszych podmiotach procesu edukacji. Chętkowski, wbrew panującej w szkołach zasadzie „choćby cię smażono w smole, nie mów, co się działo w szkole”, realnie opisuje szkolną rzeczywistość. Jest przy tym ironiczny, krytyczny, ale i autokrytyczny oraz szczery. Z humorem opowiada o swoich codziennych perypetiach – o sukcesach, ale i o błędach. To książka zarówno dla nauczycieli uczących, jaki i dla osób przygotowujących się do zawodu lub zastanawiających się nad jego wyborem. Jak pisze autor: Doświadczenie – własne lub znajomość cudzego – naprawdę czyni nas w pracy silniejszymi. Uczy, jak być nauczycielem wprawnie rozwiązującym codzienne problemy. O wszystkim, co nam zagraża w szkole, warto wiedzieć zawczasu, aby później nie mówić jak moja koleżanka: „Gdybym wiedziała, co mnie czeka, strzeliłabym sobie w łeb”. Warto zatem z tego doświadczenia skorzystać.
Powodzie, susze, głód i nędza miliardów ludzi. Czy to scenariusz kolejnego hollywoodzkiego filmu
katastroficznego? Niestety nie. Takie mogą być skutki zmiany klimatu, jeśli nie zmniejszymy emisji gazów
cieplarnianych w atmosferze.
Walka z globalnym ociepleniem ściśle łączy się z gospodarką. Nicholas Stern, wybitny teoretyk ekonomii
rozwoju, wylicza ogromne koszty naszych ekologicznych zaniechań. Dowodzi, że model gospodarczy oparty
na eksploatacji zasobów i przerzucaniu kosztów zewnętrznych na kraje Południa już się wyczerpał.
Konieczny jest więc nowy globalny ład.
Stern nie ma wątpliwości, że tylko interwencja polityczna pozwoli nam wyjść z kryzysu środowiska
i kapitalizmu. Globalny ład to fachowa i przystępna opowieść o wielkim projekcie, który mierzy się
z najważniejszymi dziś dla nas pytaniami.
Paliw kopalnych jest prawdopodobnie zbyt mało, by w przyszłym stuleciu utrzymać wzrost gospodarczy,
ale na pewno więcej niż trzeba, by usmażyć planetę.
fragment książki
Co łączy rzeź w Darfurze z huraganem Katrina? Każda klęska żywiołowa jest też katastrofą społeczną. Powódź czy tsunami zrywają nie tylko mosty, ale i ludzkie więzi. Burzą domy i strukturę społeczną. Przynoszą chaos i napędzają przemoc ? grabieże, wypędzenia, a nawet ludobójstwa.
Wojny klimatyczne Haralda Welzera to błyskotliwa diagnoza znanych, lecz nierozumianych konfliktów, w Jugosławii, Ruandzie czy Darfurze. Czystki etniczne, dyskryminacja rasowa i plemienne potyczki to konsekwencje walki o przestrzeń, ziemię, wodę i inne zasoby naturalne. Są one częścią historii Zachodu i jego modernizacji ? raczej normą niż patologią epoki nowoczesnej.
Konfliktom sprzyja globalne ocieplenie, efekt rozwoju przemysłowego najbogatszych państw. Kiedyś Południe, obiekt wyzysku i kolonizacji, umożliwiło dobrobyt Północy. Dziś ponosi największe koszty zmiany klimatu ? dawna niesprawiedliwość powraca w nowej formie. Jeśli natychmiast nie podejmiemy działań, wojny klimatyczne ogarną cały świat.
W kwestii, o której w książce Welzera mowa, pytanie ?komu bije dzwon?? jest pozbawione sensu. W książce tej idzie bowiem o to, czytelnika przekonać, że w zrozumieniu, iż dzwon alarmowy bije ludzkości, a nie któremuś z obozów warownych, na jakie się dziś rozpada, tkwi jedyna szansa ratunku tejże ludzkości przed losem lemingów.
Zygmunt Bauman
Potęga milczenia uznawana jest za najbardziej intrygującą książkę Castanedy.Przebłysk wiedzy oświetlający najgłębsze zakamarki ludzkiego umysłu. Przykuwające uwagę opowieści don Juana ujawniają prawdziwy sens nauk tajemnych, odsłaniają ponadczasowe, istotne dla wszystkich tajemnice wiary i samospełnienia. Pokazują, że mądrość, zdolności i siły mają swe źródło w nas samych - trzeba je tylko wyzwolić.""Magiczne napięcie, odciskające piętno na całej serii książek Carlosa Castanedy, w Potędze milczenia jeszcze rośnie"" - ""Saturday Star"", Toronto
Opowieści autorki i osób, które przysłały jej swoje relacje o ingerencji sił anielskich w ich życie – o ocalonym życiu, ostrzeżeniu przed chorobą, ale także pocieszenie po stracie kogoś bliskiego. Dowody, że nie jesteśmy sami na ziemi i że są wokół nas dobre moce, które nas chronią, pomagają i czynią cuda po wysłuchaniu modlitwy.
52 ROZPRAWKI - SKOMPILOWANE PRZEZ SWAMIEGO KRIYANANDĘ - W ŚWIETLE NAUK PARAMAHAMSY YOGANANDY
Prawda jest jedna i wieczna.
Urzeczywistnij jedność z nią w swoim wnętrzu,
w swojej nieśmiertelnej Jaźni.
Znany na całym świecie nauczyciel i autor, J. Donald Walters (Swami Kriyananda), to bezpośredni uczeń wielkiego mistrza jogi z indii, Paramahamsy Yoganandy - autora słynnej „autobiografii jogina”. W oparciu o jego nauki, przedstawia głębię kluczowych nauk duchowych Wschodu i Zachodu, ukazując ich spójność, jako jedną prawdę. 114 str. a5
Nie znałem dotąd autora, który tak mocno identyfikuje się z tematem i wyjaśnia zasadnicze kwestie z taką inteligencją i jasnością... Jeśli zamierzasz przeczytać tylko jedną ambitną książkę w tym roku, przeczytaj Wiarę Ratzingera.
Dr Jeff Mirus, CatholicCulture.org
Benedykt XVI - człowiek żarliwej wiary, wielkiej klasy naukowiec, od najwcześniejszych lat duszpasterskiej posługi wierny obranej przez siebie drodze. Uznany został za najwybitniejszego z żyjących teologów katolickich jeszcze zanim zasiadł na Tronie Piotrowym.
W tym przystępnie napisanym przewodniku prof. Rowland analizuje poglądy Josepha Ratzingera i przedstawia je w kontekście myśli teologów okresu soborowego i posoborowego. Porusza zagadnienia relacji Kościoła do świata, Tradycji, katolickiego nauczania moralnego, papieskiej wizji eklezjologii oraz roli i znaczenia liturgii. Autorka obala twierdzenia tych, którzy przeciwstawiają tomistę Jana Pawła II augustynikowi Benedyktowi XVI. Ich wieloletnia przyjaźń, jednomyślny sprzeciw wobec cywilizacji śmierci i owocna współpraca na rzecz dialogu ze światem nauki dowodzą, że te obdarzone odmiennymi talentami osobowości wzajemnie się uzupełniają.
prof. Tracey Rowland jest dziekanem Instytutu Jana Pawła II w Melbourne, wykładowcą uniwersytetu Notre Dame w Sydney oraz członkiem Centrum Teologii i Filozofii na uniwersytecie w Nottingham. Autorka książek oraz licznych artykułów naukowych.
Jaki jest współczesny świat? Jak odczytać „znaki czasów”? Czy możliwy jest sojusz racjonalności z duchowością? Dlaczego kryzys jest wyzwaniem rzuconym nadziei? Na te i wiele innych pytań w swojej najnowszej książce odpowiada teolog i filozof Tomasz Halík. Z mądrością doświadczonego człowieka pomaga czytelnikom przejść przez zawiłości kryzysu, zjawiska dotykającego tak sfery gospodarczej, jak i najgłębszego wymiaru człowieczeństwa. Pokazuje kryzys społeczeństw, jednostek oraz wierzeń, a jednocześnie nie pozwala zapomnieć o tym, że przecież „drzewo ma jeszcze nadzieje”. „Na dźwięk słowa kryzys natychmiast ze wszystkich stron jak sępy zlatują się religijni i świeccy mesjasze ze swoimi ofertami, prostymi i gwarantującymi receptę na zbawienie. Kryzysy jednak, osobiste i społeczne, nie muszą koniecznie budzić lęku i histerycznej reakcji; kryzysy są naturalnymi przewodnikami życia, są jakby głazami w korycie rzeki, które nurtowi życia nadają spad, dynamizm i urozmaicają go. Życie bez kryzysów i prób byłoby jak leniwy, bagnisty potok albo sztuczny zbiornik z zatęchłą stojącą wodą. Nie ma większego sensu ciągłe narzekanie i wypatrywanie sprawców kryzysu w przeszłości (...), daremne szukanie drogi powrotnej. Jezus patrząc na chorego nie oglądał się wstecz, nie moralizował, nie spekulował, „kto zgrzeszył, on czy jego rodzice”, ale widział chorobę jako wyzwanie do tego, by pomóc człowiekowi, „aby się na nim objawiły sprawy Boże”. Kryzysy stanowią okazję do wzrostu i dojrzewania, tak jest obecnie i tak chyba było zawsze, łącznie z owym „pierwszym kryzysem zaufania”, a w konsekwencji konfliktu ludzi z Bogiem, o którym mówią pierwsze strony Biblii. Bóg jest na tyle dobrym graczem, że na każdy nasz błędny ruch potrafi odpowiedzieć w taki sposób, by spełniały się słowa „gdzie jednak wzmógł się grzech, tam jeszcze obficiej rozlała się łaska”. Nie jest to zachęta dla fałszywych graczy, lecz wyzwanie dla nas, ustawicznych debiutantów, byśmy uczyli się na własnych błędach i odkrywali nowe szanse tam, gdzie ogarnia nas pokusa przygnębiającej rezygnacji”. [fragment książki] „Tomasz Halik: Na chrześcijaństwo składa się wiele wymiarów: instytucja, nauka, duchowość, moralność, reprezentacja polityczna. Czasami akcent położony jest tylko na jeden z nich, a inne znajdują się w cieniu. To, co jedna generacja zaniedba, często zostanie na nowo odkryte przez następną. Ale jeśli Kościół zaniedba jakąś wartość, to może się zdarzyć, że ktoś ją przejmie i wykorzysta przeciwko niemu. Chesterton mówi, że herezje to prawdy, które... zwariowały. Zabrakło w nich harmonii. Kościół w swojej refleksji moralnej wiele miejsca poświęcił seksualności czy sprawom związanym z majątkiem, a zaniedbywał stawianie pytań o to, czy człowiek może być winny w stosunku do przyrody. W rezultacie niektóre ruchy ekologiczne inspirują się dzisiaj pogaństwem. Trzeba pytać o to, o czym zapomnieliśmy. Np. zapomnieliśmy o duchowości, mówiąc, że to jest kwestia zakonników i mistyków. W rezultacie ludzie, którzy czują pragnienie pogłębionego życia duchowego, szukają go w religiach Dalekiego Wschodu. „Tygodnik Powszechny”: Jak mimo to nie zniechęcać się do Kościoła? Tomasz Halik: Wiara, nadzieja i miłość są trzema drogami cierpliwości w sytuacji, kiedy człowiek staje twarzą w twarz z Bogiem milczącym. Podobnie trzeba mieć odwagę cierpliwości w stosunku do Kościoła. Fascynuje mnie ta opowieść ewangeliczna, kiedy Jezus przychodzi do Apostołów, którzy przez całą noc nie złowili ani jednej ryby. To był z punktu widzenia psychologii bardzo niedogodny moment dla ewangelizacji. A On im powiedział: spróbujcie jeszcze raz. Wiara, miłość i nadzieja oznaczają właśnie to: spróbuj jeszcze raz. Doświadczając w Kościele rozczarowań i załamania, czując pokusę rezygnacji i ucieczki, słyszę ten głos Chrystusa. Bo miłość to ochota na to, by dać jeszcze jedną szansę”. Fragment wywiadu, który ukazał się w „Tygodniku Powszechnym” 4 maja 2010 r.
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
