Książka, którą poddajemy pod osąd czytelników, to świadectwo sprzeciwu wobec lekceważenia w procesie leczenia perspektywy pacjenta, jego doświadczeń i oczekiwań. Jest także wyrazem niezgody na opinię, wedle której im więcej lekarz wie o pacjencie jako człowieku, tym bardziej jest narażony na zawodowe wypalenie.
Jednocześnie to głos akceptacji dla wyrażanego przez coraz większą liczbę lekarzy zrozumienia dla perspektywy pacjentów. Dowodzi tej bezprecedensowej zmiany, być może po raz pierwszy na taką skalę, opublikowany niedawno przez Naczelną Izbę Lekarską "raport Waneckiego". Zgromadzone w nim głosy setki pracowników służby zdrowia diagnozują największe bolączki ich sektora i czyhające na nich zagrożenia. Pokazują też, że można inaczej!
Zebrane w tomie artykuły to wyraz solidarności z tymi lekarzami, którzy chcą i potrafią traktować rozmowę z pacjentem jako budowanie wspólnoty. Starają się działać zgodnie z tradycją dialogu sokratejskiego i dialogowością Michała Bachtina; tradycją, w której znajduje swoje miejsce medycyna narracyjna.
Autor książki proponuje taki punkt widzenia zagadnień mediów i komunikacji, z perspektywy którego znacznie bardziej doniosłe od zmieniających się nieustannie wiadomości (także tych w telewizyjnych serwisach informacyjnych) są kulturowe repertuary form stabilizujących znaczenia – to one pozwalają odbiorcom wiązać serwowane przez media figury wyobraźni z własnymi ich przeświadczeniami i aksjologiami. Pokazuje, że dla antropologa komunikacji znacznie ciekawsze od informacyjnej funkcji mediów są wytwarzane przez nie role przewodników, dbających o utrwalanie wspólnotowej tożsamości, bądź zastępujących ich coraz częściej mistyfikatorów i heretyków, pośród których coraz niepewnej poruszają się zagubieni w nie-miejscach oraz w bez-czasie użytkownicy mediów. Przybliża zarys antropologicznej historii polskich mediów w ostatnim ćwierćwieczu, skupiając uwagę na szczególnie doniosłych dla antropologa mediów zdarzeniach niesystemowych, naruszeniach, które przybierają postać komunikacyjnych odchyleń bądź dziwacznych osobliwości.
Podjęte w Rzymie badania nad Sekcją Polską Radia Watykańskiego naprowadziły autora na ślad niezwykłego dialogu, jaki w latach stanu wojennego rodzi się między papieżem Janem Pawłem II i słuchaczami rozgłośni. Rozmowy będącej jednym z najbardziej doniosłych dla historii mediów w XX w. świadectw wolności słowa. Rozmowy, w której odradza się odległa tradycja pątniczych relacji sięgająca IV stulecia.
Dziedzictwo itinerarium - scenariusza drogi. Wydłużającą się i opóźnianą przez stan wojenny drogą, która na wiele miesięcy przybiera postać mentalnej pielgrzymki, podąża papież, a wraz z nim słuchacze watykańskiego radia.
Radia drogi...
Ten produkt jest zapowiedzią. Realizacja Twojego zamówienia ulegnie przez to wydłużeniu do czasu premiery tej pozycji. Czy chcesz dodać ten produkt do koszyka?
